Επισκευή πεζοδρομίων Γυμνασίων - Λυκείων Δήμου. Μη νόμιμη κατάτμηση σε μερικότερα μη αυτοτελή έργα, καθόσον πρόκειται για ενιαίο έργο, αφού συντάχθηκαν όμοιες τεχνικές μελέτες, εκτελούνται στον ίδιο γεωγραφικό χώρο και ανατέθηκαν με μικρή χρονική απόκλιση μεταξύ τους. Περαιτέρω οι εν λόγω δαπάνες είναι μη κανονικές (παραβίαση αρχής ειδικότητας των πιστώσεων, αρθ 113 παρ. 6 ν. 1894/1990, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθ. 31 παρ. 1 του ν. 2009/1992). Όμοια η 164/06 Πράξη του ιδίου Τμήματος.

Παροχή υπηρεσιών διακίνησης της αλληλογραφίας: ..ζητείται η ανάκληση της 230/2007 πράξης του Ζ΄ Κλιμακίου (Β΄Διακοπών) ..Με τα δεδομένα αυτά και, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω (σκέψη ΙΙΙ), το Τμήμα κρίνει ότι συντρέχουν στην προκειμένη περίπτωση οι προϋποθέσεις της προσφυγής στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων χωρίς δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 31 παρ.1 εδ.β΄ της Οδηγίας 2004/18 (βλ. και άρθρο 25 παρ.1 εδ. β΄του π.δ/τος 60/2007) καθόσον η .. ως φορέας παροχής καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας έχει αποκλειστικό δικαίωμα για την διακίνηση των ως άνω εντύπων του ... δεδομένου ότι το βάρος αυτών δεν υπερβαίνει τα 50 γραμμάρια.Κατά συνέπεια, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή στο σύνολό της, να ανακληθεί η 230/2007 πράξη του Ζ΄ Κλιμακίου (Β΄Διακοπών) του Ελεγκτικού Συνεδρίου και να υπογραφεί το σχέδιο της οικείας σύμβασης.Ανακαλεί την 230/2007 Πράξη του Ζ΄ Κλιμακίου (Β΄Διακοπών)

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι το δικάσαν Διοικητικό Εφετείο, αναγνωρίζοντας την υποχρέωση του Δημοσίου προς εξόφληση του ένδικου λογαριασμού, μολονότι δέχθηκε ότι δεν προκύπτει η εκ μέρους της αναιρεσίβλητης υποβολή βεβαιώσεων φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ. 10 του ν. 1418/1984, όπως αντικαταστάθηκαν με την παρ. 6 του άρθρου 2 του ν. 2229/1994 και 39 παρ. 7 του ν. 2065/1992, κατά την έννοια των οποίων δεν πρέπει να αναγνωρίζεται υποχρέωση του κυρίου προς πληρωμή εγκριθέντος λογαριασμού, εφόσον αυτός δεν συνοδεύεται από τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, δεδομένου ότι δεν γεννάται η εν λόγω υποχρέωση, όταν ο λογαριασμός δεν συνοδεύεται από βεβαιώσεις ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας. Για τη θεμελίωση του παραδεκτού του λόγου, προβάλλεται ότι με αυτόν τίθεται το νομικό ζήτημα «της ερμηνείας και εφαρμογής των ανωτέρω διατάξεων… και δη κατά πόσο στην περίπτωση μη συνυποβολής με λογαριασμό δημοσίου έργου βεβαιώσεως φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας αυτού, γεννάται υποχρέωση του κυρίου του έργου προς καταβολή ποσού λογαριασμού», και ότι επί του νομικού αυτού ζητήματος έχει διαμορφωθεί αντίθετη νομολογία με την 1505/2015 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και την 381/2017 ανέκκλητη (λόγω ποσού) απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας. Εξάλλου, με την 1505/2015 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έγινε δεκτό ότι από τον συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 5 παρ. 10 του ν. 1418/1984, όπως αντικαταστάθηκαν με την παρ. 6 του άρθρου 2 του ν. 2229/1994 και 39 παρ. 7 του ν. 2065/1992 «συνάγεται ότι δεν γεννάται υποχρέωση του κυρίου του έργου οργανισμού τοπικής αυτοδιοικήσεως ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου προς πληρωμή υποβληθέντος λογαριασμού, όταν ο λογαριασμός αυτός δεν συνοδεύεται από βεβαίωση περί καταβολής των οφειλομένων από τον ανάδοχο ασφαλιστικών εισφορών…, καθώς και από βεβαίωση φορολογικής ενημερότητας του αναδόχου…. Στην περίπτωση αυτή δεν υφίσταται υπαιτιότητα του νομικού προσώπου εκ της μη πληρωμής του εν λόγω λογαριασμού …και δεν γεννάται υποχρέωση καταβολής τόκων υπερημερίας επί των καθυστερουμένων ποσών για όλο το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο διαρκεί η παράλειψη του αναδόχου να υποβάλει τις κατά τα ανωτέρω βεβαιώσεις …». Με τα δεδομένα αυτά δεν προκύπτει αντίθεση της απόφασης αυτής, την οποία επικαλείται το αναιρεσείον, προς την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, η οποία περιλαμβάνει στη μείζονα σκέψη της, κατά λέξη, την ιδία ερμηνεία των αυτών ως άνω διατάξεων (άρθρο 5 παρ. 10 ν. 1418/1984 και άρθρο 39 παρ. 7 ν. 2065/1992), παραπέμποντας μάλιστα ρητώς στην εν λόγω απόφαση (ΣτΕ1505/2015). Δεν μπορεί δε να προκύψει αντίθεση, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 12 του ν.3900/2010, από το γεγονός ότι η προαναφερόμενη απόφαση (ΣτΕ1505/2015) δεν ανέτρεψε την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου, με την οποία είχε απορριφθεί η εκεί κριθείσα αντίστοιχων απαιτήσεων αγωγή, ενώ με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση έγινε εν μέρει δεκτή, με την προπαρατεθείσα (σκέψη 5) αιτιολογία, η απορριφθείσα αγωγή της αναιρεσίβλητης, διότι τα παραπάνω αφορούν σε ζητήματα αιτιολογίας και υπαγωγής και, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα (σκέψη 3), δεν μπορεί να προκύψει αντίθεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης προς την απόφαση που επικαλείται το αναιρεσείον από ζητήματα αιτιολογίας συνδεόμενα με το πραγματικό της συγκεκριμένης υπόθεσης ή απλώς από την ορθή ή μη υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στον εφαρμοσθέντα κανόνα δικαίου (βλ. ΣτΕ 1407/2016, 1050/2016, 50/2016, 3530/2015, 3033/2014, 3012/2013 κ.α.). Εξάλλου, το αναιρεσείον δεν προσκόμισε κατά την κατάθεση του εισαγωγικού δικογράφου την ως άνω 381/2017 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας. Κατά συνέπεια, ο ως άνω προβαλλόμενος ο πρώτος λόγος αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος.

Επειδή, με τα ως άνω νομικά και πραγματικά δεδομένα, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη: α) ότι η ένδικη αξίωση στηρίζεται σε απευθείας αναθέσεις διεπόμενες από τις διατάξεις του ν. 4412/2016, για την πληρωμή των οποίων δεν ήταν υποχρεωτικός ο προληπτικός έλεγχος δαπανών από το Ελεγκτικό Συνέδριο (άρθρο 31 περ. α΄ υποπερ. αα΄ του ν. 4270/2014, όπως τροποποιήθηκε εν τέλει με το άρθρο 125 του ν. 4611/2019), β) ότι οι συναλλαγές που αφορούν οι απευθείας αναθέσεις συνιστούν εμπορικές συναλλαγές κατά την έννοια της υποπαρ. Ζ3 της παρ. Ζ του άρθρου πρώτου του ν. 4152/2013, καθόσον οι εν λόγω προμήθειες συμφωνήθηκε να παρασχεθούν από ιδιωτική επιχείρηση σε δημόσια αρχή έναντι αμοιβής, γ) ότι έγινε η παραλαβή των προϊόντων, όπως βεβαιώνεται επί των εκδοθέντων τιμολογίων, δ) ότι η καθής Περιφέρεια συνομολογεί ότι πραγματοποιήθηκαν οι ανωτέρω προμήθειες από τον αιτούντα και ε) ότι δεν προκύπτει από κάποιο στοιχείο η καταβολή των αιτούμενων ποσών στον αιτούντα, κρίνει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις εκδόσεως της αιτούμενης διαταγής πληρωμής για το προαναφερθέν συνολικό ποσό των 4.379,06 ευρώ συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α., για την ικανοποίηση των παραπάνω αξιώσεων του αιτούντος. Ωστόσο, το αίτημα περί καταβολής τόκων υπερημερίας πρέπει να απορριφθεί. Και τούτο διότι ο αιτών δεν επικαλείται και δεν προσκομίζει στοιχεία από τα οποία να προκύπτει η υποβολή των προαναφερθέντων τιμολογίων με τα συναπαιτούμενα δικαιολογητικά φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας (άρθρα 12 ν. 4174/2013 – Α΄ 170, 39 ν. 2065/1992 – Α΄ 113, ΠΟΛ.1274 – Β΄ 3398/2013, όπως ισχύουν) στην αρμόδια προς πληρωμή Υπηρεσία και, συνεπώς, δεν προκύπτει ο χρόνος, κατά τον οποίο η καθής η αίτηση Περιφέρεια κατέστη υπερήμερη ως προς την πληρωμή τους (πρβλ. ΣτΕ 1505/2015, 1198/2020, 1644/2022).

Παροχή υπηρεσιών επιβλέψεως λειτουργίας και συντηρήσεως των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων: ζητείται παραδεκτώς η ανάκληση της 68/2017 πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο IV Περαιτέρω, με τις υπό κρίση αιτήσεις ζητείται η ανάκληση της προσβαλλόμενης πράξης λόγω συνδρομής συγγνωστής πλάνης στα αρμόδια όργανα του Νοσοκομείου, με την αιτιολογία ότι η επίμαχη διαδικασία διεξήχθη χωρίς πρόθεση καταστρατήγησης των οικείων διατάξεων. Τέλος, με το, συνημμένο στην κρινόμενη αίτηση του Νοσοκομείου, 47687/13.11.2017 έγγραφο της Υποδιεύθυνσης Οικονομικού αυτού, επισημαίνεται το ενδεχόμενο υπαγωγής της κρινόμενης περίπτωσης στη νομιμοποιητική διάταξη της παραγράφου 3 περ. β΄ του άρθρου 96 του ν. 4486/2017 (Α΄115/7.8.2017). Ενόψει δε της παραπομπής ήδη από το Τμήμα στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με τα Πρακτικά της 20ηςΣυν./14.11.2017 (Θέμα Α΄), του ζητήματος της αντίθεσης της ανωτέρω διάταξης της παραγράφου 3 περ.  β΄ του άρθρου 96 του ν. 4486/2017 στο προς το Σύνταγμα και την Οδηγία 2014/24/ΕΕ, προκειμένου να εκφέρει την κρίση της επ’ αυτού, σύμφωνα με το άρθρο 32 παρ. 6 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 4129/2013 (Α΄52) Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως η παρ. αυτή ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο 41 παρ. 2 του ν. 4489/2017 (Α΄ 140), το Τμήμα, με τα προαναφερθέντα Πρακτικά ανέβαλε την έκδοση οριστικής πράξης, προκειμένου να προηγηθεί η κρίση της Ολομέλειας επί του ως άνω ζητήματος. Ήδη, με τα Πρακτικά της 2ηςΓεν.Συν./7.3.2018 (Θέμα Α΄) της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίθηκε, μεταξύ άλλων, ότι η εν λόγω νομιμοποιητική διάταξη αντίκειται στις διατάξεις του άρθρου 98 παρ. 1 εδ. α΄ και γ΄ του Συντάγματος (και κατά περίπτωση του εδ. β΄), καθώς και στις συνταγματικές αρχές του Κράτους Δικαίου, της νομιμότητας της δράσης της Διοίκησης, της χρηστής και διαφανούς διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και, ως εκ τούτου, δεν δύναται να τύχει εφαρμογής στην κρινόμενη περίπτωση. Περαιτέρω, το Τμήμα κρίνει, ότι, κατά παραδοχή του ως άνω λόγου της αίτησης του Νοσοκομείου -δοθέντος ότι ο οικείος λόγος περί συγγνωστής πλάνης απαραδέκτως προβάλλεται από τον Γεώργιο Κατσαμπίρη- τα αρμόδια όργανα αυτού συγγνωστώς και άνευ πρόθεσης καταστρατήγησης των οικείων διατάξεων, υπέλαβαν ότι νομίμως μπορούσαν να προβούν στη διεξαγωγή της ανωτέρω επίμαχης διαγωνιστικής διαδικασίας προς κάλυψη των αναγκών του Νοσοκομείου, διατυπώνοντας, κατά τον ανωτέρω τρόπο, το σχετικό όρο της οικείας διακήρυξης, δοθέντος ότι ο προϋπολογισμός για τις επίμαχες υπηρεσίες δεν επαρκούσε για χρονική διάρκεια ενός ολόκληρου έτους, σε συνδυασμό με την προβαλλόμενη ανεπάρκεια προσωπικού. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση  του «Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου ...... ......» πρέπει να γίνει δεκτή λόγω συγγνωστής πλάνης και να ανακληθεί η 68/2017 πράξη του Κλιμακίου.   

Καταβολή τόκων υπερημερίας Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις, το Κλιμάκιο κρίνει ότι οι εντελλόμενες με τα ελεγχόμενα χρηματικά εντάλματα δαπάνες καταβολής τόκων υπερημερίας είναι νόμιμες. Και τούτο διότι, με δεδομένη την έγκαιρη εκπλήρωση των συμβατικών υποχρεώσεων των φερόμενων ως δικαιούχων εργολάβων, τόσο η παράλειψη του συγχωνευθέντος (πρώην) Δήμου ….να ενεργοποιήσει την απαιτούμενη διαδικασία για την εξόφληση του πρώτου λογαριασμού του αντίστοιχου έργου, όσο και η καθυστέρηση της εκταμίευσης της οφειλόμενης δόσης χρηματοδότησης από το πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ, σχετικά με το έτερο από τα επίμαχα έργα, καθώς και η μη έγκαιρη υποβολή του προϋπολογισμού του Δήμου ….., οικονομικού έτους 2012, προς έγκριση στο Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου (βλ. την 552/171/23.1.2012 απόφαση του Γ.Γ., στο προοίμιο της οποίας αναφέρεται το 1759/13.1.2012 διαβιβαστικό έγγραφο του Δήμου Τρίπολης), ανάγονται στην ευθύνη του ως άνω Δήμου  (βλ. και άρθρο 267 παρ. 2 εδ. πρώτο του                       ν. 3852/2010, Φ.Ε.Κ. Α΄ 87), απορριπτομένων ως αβασίμων των αντίθετων ισχυρισμών αυτού, ο οποίος έχει αντικειμενική  ευθύνη ως κύριος των έργων για την καθυστέρηση πληρωμής λογαριασμού πέραν του διμήνου από την υποβολή του. Εξάλλου, σε κάθε περίπτωση, ο Δήμος είχε τη δυνατότητα να αξιοποιήσει πιστώσεις από άλλες πηγές, όπως αυτές αναφέρονται περιοριστικά στη διάταξη της παρ. 14 του άρθρου 9 του ν. 4071/2012, και να εκπληρώσει έγκαιρα τις συμβατικές του υποχρεώσεις, υπερβαίνοντας τυχόν οικονομική δυσχέρειά του, απορριπτομένων ομοίως ως αβασίμων των προβαλλόμενων, με το 42587/19.7.2013 έγγραφο του Προϊσταμένου του Λογιστηρίου του, ισχυρισμών. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, οι εντελλόμενες με τα υπό έλεγχο χρηματικά εντάλματα δαπάνες είναι νόμιμες και, ως εκ τούτου, αυτά πρέπει να θεωρηθούν.

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΥΠΕΡΩΡΙΑΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ:..Με δεδομένα αυτά το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη δαπάνη παρίσταται μη νόμιμη, καθόσον η υπερωριακή απασχόληση του φερόμενου ως δικαιούχου υπαλλήλου δεν πραγματοποιήθηκε, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 20 του ν. 4354/2015, αλλά βάσει του άρθρου 67 παρ. 3 εδ.β΄ του ν. 2065/1992 (ΦΕΚ Α΄ 113), καθώς και της 3426.5/33/94/12.9.1994 απόφασης των Υπουργών Προεδρίας της Κυβέρνησης και Εμπορικής Ναυτιλίας. Οι τελευταίες, όμως, αυτές διατάξεις, με τις οποίες τέθηκαν ειδικές ρυθμίσεις για την αποζημίωση υπερωριακής απασχόλησης των υπαλλήλων διάφορων Λιμενικών Ταμείων, μεταξύ των οποίων και το Λιμενικό Ταμείο Ν. .., πρέπει να θεωρηθούν καταργημένες από 1.1.2016, ημερομηνία έναρξης ουσιαστικής ισχύος των μισθολογικών ρυθμίσεων του Κεφαλαίου Β΄ του ν. 4354/2015, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και το προαναφερόμενο άρθρο 20 του ν. 4354/2015, το οποίο πλέον ρυθμίζει αποκλειστικά την πραγματοποίηση της υπερωριακής απασχόλησης των υπαλλήλων των ν.π.δ.δ., καθώς και τη σχετική αποζημίωσή τους. Συνέπεια της εφαρμογής, εν προκειμένω, του προϊσχύσαντος νομοθετικού καθεστώτος είναι ότι δεν προηγήθηκε της πραγματοποίησης της υπερωριακής απασχόλησης από το φερόμενο ως δικαιούχο υπάλληλο η έκδοση σχετικής απόφασης καθιέρωσης υπερωριακής εργασίας από τη Λιμενική Επιτροπή και μάλιστα ειδικώς αιτιολογημένης ως προς τη συνδρομή των έκτακτων, εποχικών ή επειγουσών υπηρεσιακών αναγκών που κατέστησαν αναγκαία την παροχή υπερωριακής εργασίας εντός του συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, περαιτέρω δε ότι η αποζημίωση του εν λόγω υπαλλήλου δεν εκκαθαρίστηκε με βάση τα οριζόμενα στο άρθρο 20 του ν. 4354/2015, αλλά με τον ειδικό τρόπο που προβλεπόταν στις ως άνω, μη ισχύουσες πλέον, διατάξεις.Τέλος, ο ισχυρισμός του νομικού προσώπου ότι η αποζημίωση αυτή δεν επιβαρύνει κατ’ ουσίαν τον προϋπολογισμό του, καθόσον η σχετική δαπάνη μετακυλίεται στους χρήστες των παρεχομένων από αυτό υπηρεσιών, πρέπει να απορριφθεί, προεχόντως, ως αλυσιτελής, διότι το νομικό πρόσωπο παραμένει κατά νόμο υπόχρεο για την καταβολή της εν λόγω αποζημίωσης, ήτοι για τη διενέργεια αντίστοιχης δαπάνης σε βάρος του εγκεκριμένου προϋπολογισμού του, η αρμοδιότητα δε αυτή των οργάνων του σε καμία περίπτωση δεν εξαιρείται από την αρχή της δημοσιονομικής νομιμότητας.Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πληρωμής δαπάνη είναι μη νόμιμη και, ως εκ τούτου, αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί.

Παροχή υπηρεσιών καθαριότητας(...) Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, το Κλιμάκιο κρίνει ότι, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από τη διαφωνούσα Επίτροπο, η 2η Υ.ΠΕ. ..... και Αιγαίου, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 68 παρ. 1 του ν. 3863/2010, καθώς επίσης και του σχετικού όρου της διακηρύξεως, αποδέχθηκε την οικονομική προσφορά της φερομένης ως δικαιούχου εταιρείας «….» και ήδη «…», αφού αυτή, ως προς το διοικητικό κόστος, ποσού ενός (1) ευρώ μηνιαίως, και το εργολαβικό κέρδος, ποσού δύο (2) ευρώ μηνιαίως, εμφανιζόταν εξ αντικειμένου ως υπερβολικά χαμηλή. Όφειλε, συνεπώς, η Υγειονομική Περιφέρεια να καλέσει τη μειοδότρια εταιρεία, προκειμένου να διευκρινίσει τα ανωτέρω στοιχεία της προσφοράς της και να αποδείξει ότι τα υπολογισθέντα από αυτήν ποσά διοικητικού κόστους και εργολαβικού οφέλους είναι εύλογα, εν συνεχεία, δε, να εκτιμήσει τη λυσιτέλεια των ισχυρισμών της μειοδότριας και να αποφασίσει αιτιολογημένα για την αποδοχή ή την απόρριψη της προσφοράς της. Επομένως, η Υγειονομική Περιφέρεια, κρίνοντας ότι η εν λόγω προσφορά ήταν παραδεκτή και παραλείποντας να καλέσει την εν λόγω εταιρεία προς αιτιολόγηση των προαναφερθέντων στοιχείων της προσφοράς της, υπερέβη τα άκρα όρια της διακριτικής της ευχέρειας, με συνέπεια να μην είναι νόμιμη η ανάθεση των επίμαχων υπηρεσιών στην εταιρεία αυτή. Περαιτέρω, η οικονομική προσφορά της φερόμενης ως δικαιούχου διαμορφώθηκε με βάση τα κατώτατα όρια αποδοχών για εργαζομένους κάτω των 25 ετών και με προϋπηρεσία 0-3 έτη, γεγονός, άλλωστε, το οποίο συνομολογεί και η ίδια η εταιρεία (βλ. σκ. ΙV.Β). Βάσει, δε, των δεδομένων αυτών, τα οποία, σύμφωνα με το άρθρο 68 παρ. 3 του ν. 3863/2010, αποτελούν ουσιώδες και απαιτούμενο επί ποινή ακυρότητας στοιχείο της συμβάσεως, συνήφθη και η μεταξύ της Υγειονομικής Περιφέρειας και της εταιρείας 20716/21.7.2014 σύμβαση. Ενόψει, όμως, της επιλογής ως κριτηρίου αναθέσεως αυτού της χαμηλότερης τιμής, καθώς επίσης και της υποχρεώσεως των διαγωνιζομένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 68 του ν. 3863/2010 και 5 της οικείας διακηρύξεως, να υπολογίσουν στην προσφορά τους εύλογο ποσοστό διοικητικού κόστους, αναλωσίμων και εργολαβικού κέρδους, το γεγονός ότι η μοναδική απασχοληθείσα από την ανάδοχο εταιρεία κατά το πρώτο εξάμηνο εκτελέσεως της συμβάσεως ήταν άνω των 25 ετών, συνιστά ουσιώδη τροποποίηση της οικείας συμβάσεως. Τούτο, δε, διότι το μισθολογικό κόστος – χωρίς συνυπολογισμό ασφαλιστικών εισφορών εργοδότη, επιδόματος αδείας, κόστους αντικατάστασης λόγω αδείας, δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων - ενός εργαζομένου άνω των 25 ετών με προϋπηρεσία 0-3 ετών για εξάωρη απασχόληση είναι υψηλότερο τουλάχιστον κατά 65,32 ευρώ μηνιαίως κατ’ άτομο σε σχέση με το αντίστοιχο για τον εργαζόμενο κάτω των 25 ετών με προϋπηρεσία 0-3 ετών (510,51 ευρώ, αντί του ποσού των 445,18 ευρώ, αντιστοίχως, βλ. σκ. ΙΙ.Β), με συνέπεια, στην προκειμένη περίπτωση το επιπρόσθετο μηνιαίο κόστος μισθοδοσίας για την ανάδοχο να ανέρχεται τουλάχιστον στο ποσό αυτό (65,32 ευρώ). Η εκ των υστέρων, όμως, ήτοι κατά το στάδιο εκτελέσεως της συμβάσεως, μεταβολή του μισθολογικού κόστους της αναδόχου μεταβάλλει όλη την οικονομική ισορροπία της συμβάσεως, καθώς εκμηδενίζει το υπολογισθέν ποσό εργολαβικού οφέλους, το οποίο ανερχόταν στο ποσό των 2 ευρώ μηνιαίως και δημιουργεί αρνητικό οικονομικό ισοζύγιο στη σύμβαση, σε αντίθεση με την ρητώς εκπεφρασμένη - με τις διατάξεις του άρθρου 68 του ν. 3863/2010 - βούληση του νομοθέτη για υπολογισμό ενός εύλογου ποσοστού διοικητικού κόστους παροχής των υπηρεσιών, των αναλώσιμων, του εργολαβικού του κέρδους, καθώς και των νόμιμων υπέρ Δημοσίου και τρίτων κρατήσεων. Με βάση τα ανωτέρω, η αύξηση του μισθοδοτικού κόστους αλλοιώνει τους όρους υπό τους οποίους κατακυρώθηκε το αποτέλεσμα του διενεργηθέντος διαγωνισμού στη φερόμενη ως δικαιούχο, αφού, εάν αυτή είχε εμφανίσει το πραγματικό ύψος αυτού του κόστους, δεν είναι βέβαιο ότι η προσφορά της θα γινόταν αποδεκτή και ότι, συνεπώς, θα της είχε ανατεθεί η σύμβαση, ούτε ότι η προσφορά της θα ήταν η χαμηλότερη. Ως εκ τούτου, η μεταβολή αυτή συνιστά μη επιτρεπτή ουσιώδη τροποποίηση της συμβάσεως κατά τη διάρκεια της ισχύος της, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με τον δεύτερο λόγο διαφωνίας (πρβλ. Ελ.Συν. Κ.Π.Ε.Δ. στο IV Τμ. Πρ. 136, 121, 80, 34/2017, 185, 181, 172/2016, 247, 32/2015, 143/2014). Τέλος, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη σκέψη ΙΙΙ, η επίμαχη δαπάνη δεν δύναται να νομιμοποιηθεί κατ’ εφαρμογήν της προδιαληφθείσας διατάξεως του άρθρου 96 παρ. 3 περ. β΄ του ν. 4486/2017 (Α΄ 115/7.8.2017), καθώς, σύμφωνα με τα προμνησθέντα Πρακτικά της 2ης Γενικής Συνεδριάσεως της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου της 7ης Μαρτίου 2018, η εν λόγω νομιμοποιητική διάταξη αντίκειται στις διατάξεις του άρθρου 98 παρ. 1 εδ. α΄ και γ΄ του Συντάγματος (και κατά περίπτωση του εδ. β΄), καθώς και στις συνταγματικές αρχές του Κράτους Δικαίου, της νομιμότητας της δράσης της Διοίκησης, της χρηστής και διαφανούς διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και της δημοσιονομικής βιωσιμότητας, με συνέπεια να μην είναι δυνατή η, κατ’ εφαρμογή της διατάξεως αυτής, νομιμοποίηση της ελεγχόμενης δαπάνης.

Υπηρεσίες φύλαξης.(..) ζητείται παραδεκτώς η ανάκληση της 80/2017 πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο IV Τμήμα, με την οποία κρίθηκε μη θεωρητέο το 5, οικονομικού έτους 2017, χρηματικό ένταλμα πληρωμής του Γενικού Νοσοκομείου ... «...», που αφορά στην καταβολή ποσού 16.336,67 ευρώ στην αιτούσα, ως αμοιβή της για την παροχή υπηρεσιών φύλαξης – ασφάλειας των χώρων του Νοσοκομείου κατά το χρονικό διάστημα από 25.8.2016 έως 24.9.2016, δυνάμει της 72/9.8.2016 σύμβασης. Το Κλιμάκιο Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο παρόν Τμήμα, ήχθη στην απορριπτική της θεώρησης του ανωτέρω χρηματικού εντάλματος κρίση με την αιτιολογία ότι: α) Το Γενικό Νοσοκομείο ... «...» αποδέχθηκε την οικονομική προσφορά της αιτούσας εταιρείας, παρόλο που αυτή εμφανιζόταν εξ αντικειμένου ως υπερβολικά χαμηλή, κατά παράβαση τόσο των διατάξεων του άρθρου 68 παρ. 1 του ν. 3863/2010, όσο και σχετικού όρου της διακήρυξης. ...Περαιτέρω, όμως ενόψει της, κατά τα ανωτέρω, επίκλησης από την αιτούσα της ως άνω διάταξης του άρθρου 96 παρ. 3 περ. β΄ του ν. 4486/2017 και δοθέντος ότι, κατά τα γνωστά στο Δικαστήριο, το παρόν Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με τα Πρακτικά της 20η/14.11.2017 Συνεδρίασής του (Θέμα Α΄) έχει παραπέμψει, σύμφωνα με το άρθρο 32 παρ. 6 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 4129/2013 (Α΄52) Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως η παράγραφος αυτή ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο 41 παρ. 2 του ν.4489/2017 (Α΄ 140), στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, το ζήτημα της αντίθεσης ή μη της εν λόγω διάταξης προς στο άρθρο 98 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος, καθώς και της συμφωνίας της ή μη με τις διατάξεις της Οδηγίας 2014/24/ΕΕ....Το Τμήμα, ύστερα από συζήτηση μεταξύ των μελών του, δέχθηκε ομοφώνως την εισήγηση της Παρέδρου ..και αναβάλλει την έκδοση οριστικής κρίσης επί της υπόθεσης, μέχρι να εκδοθούν τα Πρακτικά της Ολομέλειας του Δικαστηρίου επί των ανωτέρω παραπεμφθέντων σε αυτήν ζητημάτων.

Υπηρεσίες φύλαξης.(..) Με την κρινόμενη αίτηση ζητείται παραδεκτώς η ανάκληση της 136/2017 πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Τμήμα τούτο, με την οποία κρίθηκε ότι δεν πρέπει να θεωρηθεί το 393, οικονομικού έτους 2017, χρηματικό ένταλμα πληρωμής του αιτούντος, συνολικού ποσού 20.375,76 ευρώ, που αφορά στην αμοιβή της εταιρείας «...» για την παροχή υπηρεσιών φύλαξης-ασφάλειας των χώρων του ... ,(..)Στην κρίση αυτή ήχθη το Κλιμάκιο με την αιτιολογία ότι: α) Δεδομένου του εξ αντικειμένου υπερβολικά χαμηλού εργολαβικού κέρδους και διοικητικού κόστους της προσφοράς της ως άνω εταιρείας,  ο ..., κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 88 παρ. 1 του ν. 4412/2016 και 68 παρ. 1 του ν. 3863/2000, παρέλειψε να καλέσει αυτήν προκειμένου να διευκρινίσει τα ανωτέρω στοιχεία της προσφοράς της και να αποδείξει ότι τα υπολογισθέντα ποσά εργολαβικού κέρδους και διοικητικού κόστους ήταν εύλογα,(..)β)  ..., η απασχόληση από την ως άνω εταιρεία, κατά την εκτέλεση της σύμβασης, εργαζομένων άνω των 25 ετών, συνιστά ανεπίτρεπτη ουσιώδη τροποποίηση αυτής, διότι η εκ των υστέρων αύξηση του μισθολογικού κόστους μετέβαλε την οικονομική ισορροπία της, εκμηδενίζοντας το υπολογισθέν στην προσφορά ποσό εργολαβικού κέρδους και δημιουργώντας αρνητικό οικονομικό ισοζύγιο στη σύμβαση.(..)Ήδη, με την κρινόμενη αίτηση ανάκλησης ζητείται η ανάκληση της ως άνω πράξης, καθώς προβάλλεται, κατ’ επίκληση της διάταξης του άρθρου 96 παρ. 3 περ. β΄ του ν. 4486/2017, ότι η επίμαχη δαπάνη έχει νομιμοποιηθεί. (..) Ενόψει δε της, κατά τα ανωτέρω, επίκλησης, από το αιτούν της ως άνω διάταξης του άρθρου 96 παρ. 3 περ. β΄ του ν. 4486/2017 και δοθέντος ότι, κατά τα γνωστά στο Τμήμα, με τα Πρακτικά της 20ης/14.11.2017 Συνεδρίασής του (Θέμα A΄) έχει παραπεμφθεί, σύμφωνα με το άρθρο 32 παρ. 6 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 4129/2013 (Α΄52) Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως η παρ. αυτή ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο 41 παρ. 2 του ν.4489/2017 (Α΄ 140), στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, το ζήτημα της αντίθεσης ή μη της εν λόγω διάταξης προς το άρθρο 98 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος καθώς και της συμφωνίας της ή μη με τις διατάξεις της Οδηγίας 2014/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου 2014, όπως αυτή ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο με τον ν. 4412/2016....η δε απόφανση επί των ζητημάτων τούτων επηρεάζει την έκβαση και της κρινόμενης υπόθεσης, εισηγούμαι να αναβληθεί η οριστική κρίση του Τμήματος ως προς την ανάκληση ή μη της 136/2017 πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Τμήμα τούτο, μέχρις ότου εκδοθούν τα Πρακτικά της Ολομέλειας του Δικαστηρίου επί των ανωτέρω παραπεμφθέντων σε αυτήν ζητημάτων.