ΣΤΕ 4149/2014
Τύπος: Δικαστικές Αποφάσεις
Εν προκειμένω, η αναιρεσείουσα Κοινοπραξία με το ασκηθέν, στις 30.12.2002, ένδικο βοήθημα, ζήτησε, μεταξύ άλλων, να υποχρεωθεί ο αναιρεσίβλητος Δήμος να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 17.795.490 δραχμών, εκ των οποίων (α) ποσό 8.374.272 δραχμών αφορά τόκους οι οποίοι, κατά τους ισχυρισμούς της αναιρεσείουσας, έπρεπε να της καταβληθούν λόγω της μεταγενέστερης εξόφλησης της ιδίας συμμετοχής του Δήμου, συμπεριλαμβανομένου του εργολαβικού οφέλους ποσοστού 15% και του ΦΠΑ ποσοστού 18% και (β) ποσό 5.000.000 δραχμών για πρόσθετες εργασίες καθώς και ποσό 4.421.218 δραχμών για τόκους επί του ποσού των προσθέτων εργασιών. Ενόψει των ως άνω αξιώσεων της αναιρεσείουσας κοινοπραξίας, η ικανοποίηση των οποίων προϋποθέτουν την ερμηνεία και την εφαρμογή των σχετικών όρων της συμβάσεως, όφειλε αυτή να ασκήσει, μετά την τήρηση της προσήκουσας ενδικοφανούς διαδικασίας, προσφυγή διότι, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, η δικαστική επίλυση όλων εν γένει των διαφορών από την εκτέλεση δημοσίων ή δημοτικών έργων, και αυτών ακόμη που έχουν ως αντικείμενο την ανόρθωση ζημίας που προκλήθηκε από ενέργειες ή παραλείψεις των δημοσίων ή δημοτικών αρχών κατά την εκτέλεση δημοσίου ή δημοτικού έργου, επιδιώκεται με άσκηση προσφυγής, μετά τήρηση της διαγραφομένης από το νόμο διοικητικής διαδικασίας. Με αυτά τα δεδομένα, ορθώς το δικάσαν εφετείο δέχθηκε ότι το ασκηθέν ένδικο βοήθημα είχε το χαρακτήρα προσφυγής, όπως άλλωστε επιγράφετο, δεδομένου ότι οι συγκεκριμένες απαιτήσεις της αναιρεσείουσας δεν ήταν βέβαιες και εκκαθαρισμένες αλλά, αντιθέτως, υπήρχε στάδιο ουσιαστικής κρίσεως τόσο ως προς την καταρχήν ύπαρξη των απαιτήσεων όσο και το ύψος αυτών, ο δε προαναφερθείς λόγος αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος...κατόπιν αυτών η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως είναι απορριπτέα στο σύνολό της.
Ιστορικό Αναθεωρήσεων (Πιλοτική Εφαρμογή)
Σχετικά Έγγραφα
ΕΣ/ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ/193/2010
ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Με τη …/12.2.2002 απόφαση των αρμόδιων Επιθεωρητριών της Οικονομικής Επιθεώρησης Αθηνών του Υπουργείου Οικονομικών καταλογίστηκε η ήδη αναιρεσείουσα, Καθηγήτρια του … Πανεπιστημίου και μέλος της Επιτροπής Παραλαβής Υλικών και Υπηρεσιών αυτού, με το ποσό των 133.054.833 δραχμών και ήδη 390.476,40 ευρώ, το οποίο φέρεται ότι συνιστά έλλειμμα στην οικονομική διαχείριση του … Πανεπιστημίου κατά την περίοδο 1997-1998, καθώς και με τους αναλογούντες τόκους υπερημερίας, ύψους 88.691.496 δραχμών και ήδη 260.283,18 ευρώ, ήτοι συνολικά με το ποσό των 221.746.329 δραχμών και ήδη 650.759,58 ευρώ.Μετά από έφεση της αναιρεσείουσας κατά της ως άνω καταλογιστικής απόφασης, εκδόθηκε η 1553/2004 προδικαστική απόφαση του IV Τμήματος, με την οποία διατάχθηκε η συμπλήρωση των αποδείξεων.Με την αναιρεσιβαλλόμενη 2213/2005 απόφαση του ΙV Τμήματος έγινε εν μέρει δεκτή η έφεση της αναιρεσείουσας κατά της προαναφερόμενης καταλογιστικής απόφασης και κατά μεταρρύθμιση αυτής περιορίστηκε το καταλογισθέν σε βάρος της ποσό σε 275.705,52 ευρώ. Με την αίτηση που κρίνεται και για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτή ζητείται η αναίρεση της προαναφερόμενης απόφασης του ΙV Τμήματος.(....)Ως εκ τούτου ο σχετικός λόγος αναίρεσης, για παράβαση του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση, ενώ παρέλκει, ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών αναιρετικών λόγων.Δέχεται την, από 10.2.2006, αίτηση της … του … για αναίρεση της 2213/2005 απόφασης του IV Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.Διακρατεί και δικάζει την υπόθεση.Δέχεται την από 19.3.202 έφεση.Ακυρώνει τη …/12.2.2002 καταλογιστική απόφαση των Οικονομικών Επιθεωρητριών …, … και … της Οικονομικής Επιθεώρησης Αθηνών του Υπουργείου Οικονομικών.
ΣΤΕ/1657/1995
ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ-ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΙΜΟΤΗΤΑΣ:Επειδή, από τις ως άνω διατάξεις συνάγεται ότι κωλύεται η εκλογή ως δημάρχου ή προέδρου κοινότητας και ως δημοτικού ή κοινοτικού συμβούλου εκείνου του υποψηφίου που έχει συμβατικό δεσμό με τον συγκεκριμένο δήμο ή την κοινότητα, του οποίου το οικονομικό αντικείμενο σε ετήσια βάση υπερβαίνει, κατά περίπτωση, το ποσό των 500.000 δραχμών επί δήμου ή κοινότητας με πληθυσμό έως 2.000 κατοίκους και το ποσό του 1.000.000 δραχμών επί δήμου ή κοινότητας με πληθυσμό άνω των 2.000 κατοίκων.(...)Με τα δεδομένα αυτά η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση έκρινε ότι ορθώς το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε ακυρώσει την εκλογή του αναιρεσείοντο ο οποίος είχε εκλεγεί πρόεδρος της ως άνω κοινότητας απέρριψε δε τον προβληθέντα με την έφεση ισχυρισμό ότι ναι μεν στη σύμβαση ανεφέρετο ως αμοιβή το ποσό των 762.712 δραχμών ο εργολάβος όμως εισέπραξε, μετά την αφαίρεση της αξίας των υλικών και των ημερομισθίων των εργατών, ποσό μικρότερο των 500.000 δραχμών, με τη σκέψη ότι κατά την έννοια της προαναφερθείσης διατάξεως του άρθρου 40 παρ. 2 του π.δ/τος 323/1989 ήτο αδιάφορο το καθαρό ποσό του τελικώς εισέπραξε ο αναιρεσείων (ως εργολάβος), εφόσον πάντως στη σύμβαση αναφέρεται ως αμοιβή το ποσό των 762.712 δραχμών. Η κρίση αυτή της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως είναι νόμιμη και αιτιολογείται επαρκώς.(...)Απορρίπτει την αίτηση.
ΕΣ/ΤΜ.4/316/2018
Εκδίκαση προσφυγής.( το ένδικο βοήθημα απορρίφθηκε ως απαράδεκτο) Με τα δεδομένα αυτά, το υπό κρίση ένδικο βοήθημα, στρεφόμενο αφενός κατά της ως άνω 10/9.2.2010 πράξης της Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στον .... περί μη θεώρησης του προαναφερόμενου χρηματικού εντάλματος και αφετέρου κατά της 134/2010 πράξης του IV Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, οι οποίες αμφότερες εκδόθηκαν στο πλαίσιο της προπεριγραφείσας διαδικασίας προληπτικού ελέγχου δαπανών, είναι απαράδεκτο, καθόσον η διαδικασία αυτή είναι, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην προηγούμενη σκέψη, αποκλειστική και δεν προβλέπεται εκ του εφαρμοστέου νομοθετικού καθεστώτος η δυνατότητα άσκησης οποιουδήποτε ενδίκου βοηθήματος κατά πράξεων, όπως οι προσβαλλόμενες, που εκδίδονται στο πλαίσιο αυτής.... Κατ΄ ακολουθίαν τούτων, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο. Κατ΄ ακολουθίαν τούτων, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο
ΣΤΕ ΕΑ/765/1998
ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ: ..Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, δεν πιθανολογείται σοβαρά ότι δεν είναι νομίμως αιτιολογημένη η επιβάρυνση του κόστους της προσφοράς της αιτούσης εταιρείας με ποσό (5.700.000 + 5.119 540 + 2 000 000 + 9 558 270 + 4.022.388 + 5.363.160=) 31 763.358 δραχμών το οποίο υπερκαλύπτει το προσδοκώμενο, σύμφωνα με την προσφορά της αιτούσης κέρδος των 26 645 917 δραχμών, με αποτέλεσμα να φαίνεται, καταρχήν, ότι νομίμως εκρίθη η προσφορά της αιτούσης εταιρείας ως αναιτιολόγητη και ζημιογόνος και να παρέλκει, ως αλυσιτελής, η έρευνα των ισχυρισμών που αναφέρονται στα υπόλοιπα κονδύλια με τα οποία επιβαρύνθηκε η προσφορά της αιτούσης εταιρείας. Εφόσον δε δεν πιθανολογείται σοβαρά ότι δεν είναι νομίμως αιτιολογημένος ο αποκλεισμός της αιτούσης εταιρείας από τον επίδικο διαγωνισμό, είναι, εν πάση περιπτώσει, απορριπτέοι, ως προβαλλόμενοι άνευ εννόμου συμφέροντος, οι ισχυρισμοί που στρέφονται κατά της κατακύρωσης του αποτελέσματος του διαγωνισμού στην παρεμβαίνουσα εταιρεία..η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί
ΣτΕ/839/2012
Διαδοχικές συμβάσεις σίτισης φοιτητών Πανεπιστημίου-Ένδικο βοήθημα (...)Σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη, το ένδικο βοήθημα που ασκείται ενώπιον του κατά δικαιοδοσία αρμόδιου δικαστηρίου λογίζεται, ως προς όλες τις έννομες συνέπειες, μεταξύ των οποίων και ως προς το ζήτημα της έναρξης της τοκοφορίας της ένδικης αξίωσης, ότι έχει ασκηθεί κατά το χρόνο τυχόν άσκησης προηγουμένου που απορρίφθηκε τελεσιδίκως λόγω ελλείψεως δικαιοδοσίας, υπό την προϋπόθεση ότι το δεύτερο αυτό ένδικο βοήθημα ασκείται από τον ενδιαφερόμενο εντός ανατρεπτικής προθεσμίας δύο μηνών από την επίδοση σε αυτόν της τελεσίδικης απορριπτικής απόφασης. Για την ταυτότητα δε του νομικού λόγου, πρέπει να θεωρηθεί ότι η διάταξη αυτή εφαρμόζεται όχι μόνο όταν η απορριπτική για έλλειψη δικαιοδοσίας δικαστική απόφαση έχει ήδη καταστεί τελεσίδικη, αλλά και όταν το ένδικο βοήθημα ενώπιον του έχοντος δικαιοδοσία δικαστηρίου ασκείται πριν από την τελεσιδικία της ως άνω απόφασης, αφού με τον τρόπο αυτό εκπληρώνεται ο σκοπός της παραπάνω διατάξεως που συνίσταται στην επίλυση των εκκρεμών υποθέσεων σε σύντομο διάστημα και στην προστασία των ενδιαφερομένων, οι οποίοι με την εσφαλμένη άσκηση ενδίκου βοηθήματος ενώπιον δικαστηρίου στερουμένου δικαιοδοσίας κινδυνεύουν να απολέσουν τόκους. Εξάλλου, στο από 23.1.2003 υπόμνημα – έκθεση απόψεών του ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου ... το αναιρεσείον αναφέρει ότι κατά της 4913/2001 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου ... ο αναιρεσίβλητος άσκησε την από 13.9.2001 έφεσή, η οποία στις 23.1.2003 εκκρεμούσε ενώπιον του Εφετείου .... Επομένως και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, το δικάσαν Διοικητικό Εφετείο κατ’ ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 9 παρ. 4 του ν. 1649/1986 καθόρισε ως ημερομηνία έναρξης της τοκοφορίας την ημερομηνία επίδοσης της αγωγής ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου ..., τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Δια ταύτα Απορρίπτει την κρινόμενη αίτηση
ΣΤΕ 3485/2000
Φορολογία εισοδήματος:..Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, ο αναιρεσίβλητος συνταξιούχος υπάλληλος της .... Τράπεζας .., υπέβαλε δήλωση φορολογίας εισοδήματος με επιφύλαξη. Με αυτή δήλωσε, μεταξύ άλλων, εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, ύψους 6.770.000 δραχμών και από κινητές αξίες ύψους 705.198 δραχμών. Από τα ποσά αυτά, σύμφωνα με την πιο πάνω επιφύλαξη, ποσό 2.884.401 δραχμών αφορούσε αποζημίωση επιδικασθείσα σ΄ αυτόν με την υπ΄ αριθμ. 5575/1989 απόφαση του Εφετείου ..., λόγω παράνομης παραλείψεως προαγωγής του σε Υποδιευθυντή και Διευθυντή της εν λόγω Τράπεζας και ποσό 630.450 δραχμών αφορούσε τόκους υπερημερίας από 10.12.1987 έως 6.11.1989 επιδικασθέντες με την ίδια δικαστική απόφαση. Το δικοικητικό εφετείο, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, δέχθηκε αφενός μεν ότι το ανωτέρω ποσό των δραχμών 2.884.401 που καταβλήθηκε στον αναιρεσίβλητο μέσα στη χρήση του έτους 1989 δεν αποτελούσε μισθό αλλά απέβλεπε σε αποκατάσταση αποθετικής ζημίας αυτού λόγω παράνομης παραλείψεως προαγωγής του και συνεπώς δεν υπέκειτο σε φόρο εισοδήματος αφετέρου δε ότι το ανωτέρω ποσό των 630.458 δραχμών που καταβλήθηκε επίσης μέσα στη χρήση του 1989 και αφορά νόμιμο τόκο υπερημερίας έχει παρεπόμενο χαρακτήρα σε σχέση με το πρώτο ποσό και επομένως δεν υπέκειτο και αυτό σε φόρο εισοδήματος. Η κρίση όμως αυτή του διοικητικού εφετείου δεν είναι νόμιμη, σύμφωνα με την προεκτεθείσα έννοια των διατάξεων των άρθρων 40 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Ν.Δ. 3323/1955 και, συνεπώς, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί κατά το σχετικό μέρος, η δε υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό πρέπει να παραπεμφθεί ως προς το αναιρούμενο μέρος στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση. Επειδή το Δικαστήριο, εκτιμώντας τις περιστάσεις, κρίνει ότι πρέπει ο αναιρεσίβλητος να απαλλαγεί μερικά από τη δικαστική δαπάνη, κατ΄ εφαρμογήν του άρθρου 39 παρ. 1 του Π.Δ/τος 18/1989.
ΣτΕ/3845/2000
Ερμηνεία του άρθρου 40 παρ. 1 του Ν.Δ. 3323/1955 "περί φορολογίας του εισοδήματος" Α΄ 214 (άρθρο 37 παρ. 1 του κωδικοποιητικού Π.Δ. 129/3.3.1989, Α 62)(...) Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, ο αναιρεσίβλητος συνταξιούχος υπάλληλος της Ε…, υπέβαλε δήλωση φορολογίας εισοδήματος με επιφύλαξη. Με αυτή δήλωσε, μεταξύ άλλων, εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, ύψους 6.770.000 δραχμών και από κινητές αξίες ύψους 705.198 δραχμών. Από τα ποσά αυτά, σύμφωνα με την πιο πάνω επιφύλαξη, ποσό 2.884.401 δραχμών αφορούσε αποζημίωση επιδικασθείσα σ΄ αυτόν με την υπ΄ αριθμ. 5575/1989 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, λόγω παράνομης παραλείψεως προαγωγής του σε Υποδιευθυντή και Διευθυντή της εν λόγω Τράπεζας και ποσό 630.450 δραχμών αφορούσε τόκους υπερημερίας από 10.12.1987 έως 6.11.1989 επιδικασθέντες με την ίδια δικαστική απόφαση. Το δικοικητικό εφετείο, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, δέχθηκε αφενός μεν ότι το ανωτέρω ποσό των δραχμών 2.884.401 που καταβλήθηκε στον αναιρεσίβλητο μέσα στη χρήση του έτους 1989 δεν αποτελούσε μισθό αλλά απέβλεπε σε αποκατάσταση αποθετικής ζημίας αυτού λόγω παράνομης παραλείψεως προαγωγής του και συνεπώς δεν υπέκειτο σε φόρο εισοδήματος αφετέρου δε ότι το ανωτέρω ποσό των 630.458 δραχμών που καταβλήθηκε επίσης μέσα στη χρήση του 1989 και αφορά νόμιμο τόκο υπερημερίας έχει παρεπόμενο χαρακτήρα σε σχέση με το πρώτο ποσό και επομένως δεν υπέκειτο και αυτό σε φόρο εισοδήματος. Η κρίση όμως αυτή του διοικητικού εφετείου δεν είναι νόμιμη, σύμφωνα με την προεκτεθείσα έννοια των διατάξεων των άρθρων 40 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Ν.Δ. 3323/1955 και, συνεπώς, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί κατά το σχετικό μέρος, η δε υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό πρέπει να παραπεμφθεί ως προς το αναιρούμενο μέρος στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.
ΕΣ/ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ/1700/2022
ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:αίτηση αναιρέσεως κατά της 502/2017 απόφασης του Ι Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου(...)Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκε η από ... έφεση της ήδη αναιρεσείουσας κατά της ... καταλογιστικής απόφασης της Οικονομικής Επιθεώρησης Υπολοίπου Κεντρικής Μακεδονίας, με την οποία καταλογίστηκε υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, υπό την ιδιότητά της ως Προϊσταμένης της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας (ΔΟΥ) …, ως συνευθυνόμενη, εις ολόκληρον με τα αναφερόμενα στην απόφαση αυτή πρόσωπα και κατά τον λόγο της ευθύνης αυτών, με το ποσό των 1.535.089,57 ευρώ, που αντιστοιχεί σε ισόποσο έλλειμμα που φέρεται ότι προκάλεσε στην ως άνω ΔΟΥ κατά τα έτη 1998-2000, πλέον προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής ύψους 2.271.870,29 ευρώ, ήτοι με το συνολικό ποσό των 4.256.959,86 ευρώ.(...)Υπό τις ειδικές περιστάσεις της υπόθεσης το Δικαστήριο κρίνει ότι ο καταλογισμός σε βάρος της εκκαλούσας ποσού που υπερβαίνει το 40% των αναλογουσών στο ποσό του καταλογισμού προσαυξήσεων, διαρρηγνύει τη δίκαιη ισορροπία μεταξύ του σκοπού που επιδιώκεται με τον καταλογισμό και των περιουσιακών δικαιωμάτων της καταλογιζόμενης.Αναιρεί την 502/2017 απόφαση του Ι Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.Μεταρρυθμίζει την ... καταλογιστική απόφαση της Οικονομικής Επιθεώρησης Υπολοίπου Κεντρικής Μακεδονίας.Μειώνει το καταλογισθέν ποσό σε βάρος της αναιρεσείουσας, μόνο κατά το ποσό των προσαυξήσεων, το οποίο αναπροσαρμόζει στο ποσό των 908.748,11 ευρώ.
ΕΣ/ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ/1384/2012
Γενικό Λογιστήριο του Κράτους-Αγωγή καταβολής αποζημίωσης για διαφορές σύνταξης εξαιτίας μη καταταγής σε ανώτερα μισθολογικά κλιμάκια:Με την αίτηση επιδιώκεται η αναίρεση της 298/2008 αποφάσεως του ΙΙ Τμήματος.(....)Ήδη με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το ποσό της εισπραχθείσας από την αναιρεσείουσα συντάξεως κατά το έτος 1991, το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί από αυτό που έπρεπε να είχε εισπράξει, προκειμένου να υπολογισθεί ορθά η ζημία της, ανέρχεται σε 1.448.744,50 δραχμές, είναι δηλαδή μικρότερο του ποσού του 1.552.251 δραχμών που υπολογίσθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση, με αποτέλεσμα το ποσό της ζημίας της για την περίοδο αυτή να είναι κατά 103.506,50 δραχμές (1.552.251 – 1.448.744,50) ή 303,80 ευρώ μεγαλύτερο από εκείνο που της επιδικάσθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση.(....)Και ο λόγος όμως αυτός αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, κατά την κρατήσασα στο Δικαστήριο γνώμη. Και τούτο διότι ναι μεν, κατά τα εκτιθέμενα στη σκέψη ΙΙΙ της παρούσας η διάταξη αυτή, κατά το μέρος που καθορίζει το νόμιμο και το της υπερημερίας επιτόκιο σε 6% ετησίως είναι ανίσχυρη, ως αντικείμενη στις αναφερόμενες στη σκέψη αυτή συνταγματικές και άλλες υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις, στην προκειμένη περίπτωση, όμως, καθ’ ερμηνεία του αιτήματος της αγωγής «… να υποχρεωθεί το Ελληνικό Δημόσιο να … καταβάλει, νομιμοτόκως, το ποσό των 732.933 δραχμών», επιχειρούμενη υπό το φως της κατά την άσκηση της αγωγής (10.5.1995) κρατούσας νομολογίας για υπολογισμό επί χρηματικών οφειλών του Ελληνικού Δημοσίου επιτοκίου 6% κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 21 του άνω Κώδικα περί Δικών του Δημοσίου - αφού το ανίσχυρο του επίμαχου μέρους της διάταξης αυτής και η συνακόλουθη εφαρμογή του εκάστοτε ισχύοντος για τους ιδιώτες επιτοκίου, απαγγέλθηκε για πρώτη φορά μεταγενέστερα με την 513/2009 απόφαση της Ολομελείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου - αυτή (ενάγουσα και ήδη αναιρεσείουσα) ζήτησε την επιδίκαση του ανωτέρω ποσού αποζημίωσης με επιτόκιο 6% ετησίως.Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης.
ΣτΕ/1283/2020
ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ-ΤΟΚΟΙ ΥΠΕΡΗΜΕΡΙΑΣ-ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΕΝΔΙΚΟΥ ΒΟΗΘΗΜΑΤΟΣ: σύμβαση με την οποία ανέλαβε την υποχρέωση, με τους όρους που αναφέρονται σε αυτή, να προβεί με δικά της τεχνικά μέσα και εργατοτεχνικό προσωπικό στην πλήρη καταστροφή αυτοκινήτων παλαιάς τεχνολογίας (...) Με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 9 παρ. 4 του ν. 1649/1986 και του άρθρου 41 του ν. 3659/2008 δεχόμενη ότι για να αρχίσει η προβλεπόμενη στις διατάξεις αυτές δίμηνη προθεσμία για την άσκηση αγωγής ενώπιον του αρμόδιου κατά δικαιοδοσία διοικητικού δικαστηρίου, σε περίπτωση που δεν έχει επιδοθεί η τελεσίδικη απορριπτική, λόγω δικαιοδοσίας απόφαση, αρκεί η γνώση του ασκούντος το ένδικο βοήθημα. Προς θεμελίωση του παραδεκτού της ασκήσεως της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, εν όψει της προπαρατεθείσας διατάξεως του άρθρου 53 παρ. 3 του π.δ. 18/1989, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι ως προς το νομικό ζήτημα εάν η προθεσμία των δύο μηνών για την εκ νέου άσκηση αγωγής ενώπιον του κατά δικαιοδοσία αρμοδίου δικαστηρίου αρχίζει από την επίδοση της τελεσίδικης απορριπτικής αποφάσεως ή από τη γνώση αυτής, δεν υπάρχει νομολογία, ενώ η κρίση της αναιρεσιβαλλόμενης έρχεται σε αντίθεση με την 788/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά. Ο ισχυρισμός αυτός, κατά το μέρος που προβάλλεται αντίθεση με την 788/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά δεν είναι βάσιμος διότι η απόφαση αυτή δεν προσκομίζεται στο Δικαστήριο, ως θα έδει ... Ο ισχυρισμός, όμως, ότι δεν υφίσταται νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας επί του τιθέμενου με τον λόγο αναιρέσεως νομικού ζητήματος προβάλλεται βασίμως, κατά συνέπεια, ο σχετικός λόγος αναιρέσεως προβάλλεται παραδεκτώς και είναι περαιτέρω εξεταστέος. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, αφού, κατά τα γενόμενα δεκτά ανωτέρω, η γνώση του περιεχομένου τελεσίδικης δικαστικής αποφάσεως με την οποία απορρίπτεται ένδικο βοήθημα λόγω ελλείψεως δικαιοδοσίας, αρκεί για την εκκίνηση της δίμηνης προθεσμίας για την εκ νέου άσκηση του ενδίκου βοηθήματος ενώπιον του έχοντος δικαιοδοσία δικαστηρίου. Δια ταύτα Απορρίπτει την αίτηση.