Εν προκειμένω, η αναιρεσείουσα Κοινοπραξία με το ασκηθέν, στις 30.12.2002, ένδικο βοήθημα, ζήτησε, μεταξύ άλλων, να υποχρεωθεί ο αναιρεσίβλητος Δήμος να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 17.795.490 δραχμών, εκ των οποίων (α) ποσό 8.374.272 δραχμών αφορά τόκους οι οποίοι, κατά τους ισχυρισμούς της αναιρεσείουσας, έπρεπε να της καταβληθούν λόγω της μεταγενέστερης εξόφλησης της ιδίας συμμετοχής του Δήμου, συμπεριλαμβανομένου του εργολαβικού οφέλους ποσοστού 15% και του ΦΠΑ ποσοστού 18% και (β) ποσό 5.000.000 δραχμών για πρόσθετες εργασίες καθώς και ποσό 4.421.218 δραχμών για τόκους επί του ποσού των προσθέτων εργασιών. Ενόψει των ως άνω αξιώσεων της αναιρεσείουσας κοινοπραξίας, η ικανοποίηση των οποίων προϋποθέτουν την ερμηνεία και την εφαρμογή των σχετικών όρων της συμβάσεως, όφειλε αυτή να ασκήσει, μετά την τήρηση της προσήκουσας ενδικοφανούς διαδικασίας, προσφυγή διότι, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, η δικαστική επίλυση όλων εν γένει των διαφορών από την εκτέλεση δημοσίων ή δημοτικών έργων, και αυτών ακόμη που έχουν ως αντικείμενο την ανόρθωση ζημίας που προκλήθηκε από ενέργειες ή παραλείψεις των δημοσίων ή δημοτικών αρχών κατά την εκτέλεση δημοσίου ή δημοτικού έργου, επιδιώκεται με άσκηση προσφυγής, μετά τήρηση της διαγραφομένης από το νόμο διοικητικής διαδικασίας. Με αυτά τα δεδομένα, ορθώς το δικάσαν εφετείο δέχθηκε ότι το ασκηθέν ένδικο βοήθημα είχε το χαρακτήρα προσφυγής, όπως άλλωστε επιγράφετο, δεδομένου ότι οι συγκεκριμένες απαιτήσεις της αναιρεσείουσας δεν ήταν βέβαιες και εκκαθαρισμένες αλλά, αντιθέτως, υπήρχε στάδιο ουσιαστικής κρίσεως τόσο ως προς την καταρχήν ύπαρξη των απαιτήσεων όσο και το ύψος αυτών, ο δε προαναφερθείς λόγος αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος...κατόπιν αυτών η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως είναι απορριπτέα στο σύνολό της.

Με την υπό κρίση έφεση, όπως οι λόγοι αυτής αναπτύσσονται με το από 10.3.2020 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση της α) 1/28.6.2017 πράξης του Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Υπουργείο Υγείας, με την οποία καταλογίστηκε εις βάρος του εκκαλούντος, πρώην Προξένου της Ελλάδας στη Ζυρίχη της Ελβετίας, ως β΄ υπολόγου του 28162/1996 χρηματικού εντάλματος προπληρωμής το συνολικό ποσό των 70.292,28 ευρώ (ισόποσο ποσό 23.952.096 δραχμών), το οποίο αναλύεται σε κεφάλαιο 23.430,76 ευρώ (ισόποσο ποσό 7.984.032 δραχμών), και προσαυξήσεις 46.861,52 ευρώ (ισόποσο ποσό 15.968.064 δραχμών), λόγω μη υποβολής δικαιολογητικών απόδοσης λογαριασμού για τη διαχείριση του προϊόντος του ανωτέρω Χ.Ε.Π. και β) κάθε άλλης συναφούς πράξης της Διοίκησης. Η έφεση αυτή κατά το μέρος που στρέφεται κατά κάθε άλλης συναφούς εκτελεστής διοικητικής πράξης, η οποία δεν προσδιορίζεται ειδικώς, πρέπει να απορριφθεί ως αόριστη και ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης. Κατά τα λοιπά η ένδικη έφεση, για την οποία καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. το υπ’ αριθμ. 328477669950 0508 0097 e-παράβολο) έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και νομότυπα και επομένως είναι τυπικά δεκτή και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα

Φορολογία εισοδήματος:..Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, ο αναιρεσίβλητος συνταξιούχος υπάλληλος της .... Τράπεζας .., υπέβαλε δήλωση φορολογίας εισοδήματος με επιφύλαξη. Με αυτή δήλωσε, μεταξύ άλλων, εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, ύψους 6.770.000 δραχμών και από κινητές αξίες ύψους 705.198 δραχμών. Από τα ποσά αυτά, σύμφωνα με την πιο πάνω επιφύλαξη, ποσό 2.884.401 δραχμών αφορούσε αποζημίωση επιδικασθείσα σ΄ αυτόν με την υπ΄ αριθμ. 5575/1989 απόφαση του Εφετείου ..., λόγω παράνομης παραλείψεως προαγωγής του σε Υποδιευθυντή και Διευθυντή της εν λόγω Τράπεζας και ποσό 630.450 δραχμών αφορούσε τόκους υπερημερίας από 10.12.1987 έως 6.11.1989 επιδικασθέντες με την ίδια δικαστική απόφαση. Το δικοικητικό εφετείο, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, δέχθηκε αφενός μεν ότι το ανωτέρω ποσό των δραχμών 2.884.401 που καταβλήθηκε στον αναιρεσίβλητο μέσα στη χρήση του έτους 1989 δεν αποτελούσε μισθό αλλά απέβλεπε σε αποκατάσταση αποθετικής ζημίας αυτού λόγω παράνομης παραλείψεως προαγωγής του και συνεπώς δεν υπέκειτο σε φόρο εισοδήματος αφετέρου δε ότι το ανωτέρω ποσό των 630.458 δραχμών που καταβλήθηκε επίσης μέσα στη χρήση του 1989 και αφορά νόμιμο τόκο υπερημερίας έχει παρεπόμενο χαρακτήρα σε σχέση με το πρώτο ποσό και επομένως δεν υπέκειτο και αυτό σε φόρο εισοδήματος. Η κρίση όμως αυτή του διοικητικού εφετείου δεν είναι νόμιμη, σύμφωνα με την προεκτεθείσα έννοια των διατάξεων των άρθρων 40 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Ν.Δ. 3323/1955 και, συνεπώς, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί κατά το σχετικό μέρος, η δε υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό πρέπει να παραπεμφθεί ως προς το αναιρούμενο μέρος στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση. Επειδή το Δικαστήριο, εκτιμώντας τις περιστάσεις, κρίνει ότι πρέπει ο αναιρεσίβλητος να απαλλαγεί μερικά από τη δικαστική δαπάνη, κατ΄ εφαρμογήν του άρθρου 39 παρ. 1 του Π.Δ/τος 18/1989.

Ερμηνεία του άρθρου 40 παρ. 1 του Ν.Δ. 3323/1955 "περί φορολογίας του εισοδήματος" Α΄ 214 (άρθρο 37 παρ. 1 του κωδικοποιητικού Π.Δ. 129/3.3.1989, Α 62)(...) Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, ο αναιρεσίβλητος συνταξιούχος υπάλληλος της Ε…, υπέβαλε δήλωση φορολογίας εισοδήματος με επιφύλαξη. Με αυτή δήλωσε, μεταξύ άλλων, εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, ύψους 6.770.000 δραχμών και από κινητές αξίες ύψους 705.198 δραχμών. Από τα ποσά αυτά, σύμφωνα με την πιο πάνω επιφύλαξη, ποσό 2.884.401 δραχμών αφορούσε αποζημίωση επιδικασθείσα σ΄ αυτόν με την υπ΄ αριθμ. 5575/1989 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, λόγω παράνομης παραλείψεως προαγωγής του σε Υποδιευθυντή και Διευθυντή της εν λόγω Τράπεζας και ποσό 630.450 δραχμών αφορούσε τόκους υπερημερίας από 10.12.1987 έως 6.11.1989 επιδικασθέντες με την ίδια δικαστική απόφαση. Το δικοικητικό εφετείο, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, δέχθηκε αφενός μεν ότι το ανωτέρω ποσό των δραχμών 2.884.401 που καταβλήθηκε στον αναιρεσίβλητο μέσα στη χρήση του έτους 1989 δεν αποτελούσε μισθό αλλά απέβλεπε σε αποκατάσταση αποθετικής ζημίας αυτού λόγω παράνομης παραλείψεως προαγωγής του και συνεπώς δεν υπέκειτο σε φόρο εισοδήματος αφετέρου δε ότι το ανωτέρω ποσό των 630.458 δραχμών που καταβλήθηκε επίσης μέσα στη χρήση του 1989 και αφορά νόμιμο τόκο υπερημερίας έχει παρεπόμενο χαρακτήρα σε σχέση με το πρώτο ποσό και επομένως δεν υπέκειτο και αυτό σε φόρο εισοδήματος. Η κρίση όμως αυτή του διοικητικού εφετείου δεν είναι νόμιμη, σύμφωνα με την προεκτεθείσα έννοια των διατάξεων των άρθρων 40 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Ν.Δ. 3323/1955 και, συνεπώς, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί κατά το σχετικό μέρος, η δε υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό πρέπει να παραπεμφθεί ως προς το αναιρούμενο μέρος στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.

Μελέτες.Συμπληρωματικές συμβάσεις.Η εντελλόμενη με το υπό κρίση χρηματικό ένταλμα πληρωμής δαπάνη δεν είναι νόμιμη, καθόσον αφορά σε καταβολή αμοιβής για εργασίες που εκτελέστηκαν δυνάμει συμπληρωματικής σύμβασης μελέτης, με την οποία ανατέθηκαν στον ανάδοχο εργασίες αξίας μεγαλύτερης του 50% του προβλεπόμενου αρχικώς συμβατικού ανταλλάγματος, κατά παράβαση των προαναφερόμενων διατάξεων του άρθρου 17 παρ. 1 του ν. 716/1977, δεδομένου ότι το ποσό των 70.000.000 δραχμών της 2ης συμπληρωματικής σύμβασης ξεπερνά το 50% του αρχικού προϋπολογισμού της μελέτης, που συνιστά και τη συμβατική αμοιβή του μελετητή, η οποίο προσδιορίστηκε με την από 29.6.1989 (δεύτερη συναφθείσα) σύμβαση στο ποσό των 15.000.000 δραχμών,

Με τη 15/183/13.11.2017 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του τ. Δήμου Μώλου – Αγ. Κωνσταντίνου αποφασίστηκε η βεβαίωση του ποσού των 94.046,78 ευρώ σε βάρος του εκκαλούντος, ως αχρεωστήτως εισπραχθέν, με την αιτιολογία ότι το ποσό αυτό αφορούσε σε υπέρ τρίτων κρατήσεις, τις οποίες μη νομίμως εισέπραξε ο εκκαλών κατά την εκτέλεση της 271/2015 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά και την κατάσχεση επί των τραπεζικών διαθεσίμων του ως άνω Δήμου. Το ως άνω ποσό εγγράφηκε στο βεβαιωτικό κατάλογο της Ταμειακής Υπηρεσίας του Δήμου στις 13.12.2017 και απόσπασμα αυτού κοινοποιήθηκε στον εκκαλούντα. 

Με την κρινόμενη έφεση ζητείται η ακύρωση της 1179/27.2.2014 απόφασης της Διευθύντριας του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Πειραιώς, με την οποία καταλογίστηκε η εκκαλούσα με το ποσό των 38.967,88 ευρώ, που φέρεται να εισέπραξε αχρεωστήτως ως αποδοχές κατά το χρονικό διάστημα από 18.11.2010 έως 31.7.2013, λόγω αυτοδίκαιης έκπτωσή της από την υπηρεσία, συνεπεία αμετάκλητης ποινικής καταδίκης της. 

Δυνατότητα ή μη αποζημίωσης αναδόχου εργολάβου μεταφοράς του Τοπικού Υποκαταστήματος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Αμφιάλης. Ο ανάδοχος εργολάβος μεταφοράς του Τοπικού Υποκαταστήματος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Αμφιάλης, δεν δικαιούται αποζημίωσης από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ.

Καταλογισμοί..προμήθεια κινητών τηλεφώνων και για εργασίες εγκατάστασης συστήματος επικοινωνίας των οχημάτων (...)Περαιτέρω, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η δαπάνη αυτή δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί με τις διατάξεις των άρθρων 26 παρ.1 του ν.3274/2004 και 29 παρ.8 του ν.3448/2006, για τον ίδιο λόγο που αναφέρθηκε στην προηγούμενη σκέψη. Τούτων έπεται ότι πρέπει να καταλογιστεί, υπέρ του Δήμου .... το ποσό των 3.000.000 δραχμών ή 8.804,11 ευρώ, σε βάρος των ως άνω υπολόγων, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον, εξαιρουμένης της Διευθύντριας των Οικονομικών Υπηρεσιών, …., η οποία θα πρέπει να απαλλαγεί, μολονότι υπέγραψε το ως άνω χρηματικό ένταλμα, καθώς           είχε εκφράσει αντιρρήσεις για την έκδοσή του, όπως εμφαίνεται στην 17220/9.10.1996 αναφορά του Προϊσταμένου του Λογιστηρίου, …… προς το Δήμαρχο. Ειδικότερα, το ως άνω ποσό θα πρέπει να καταλογιστεί σε βάρος του Δημάρχου, ….., ο οποίος έδωσε εντολή για την έκδοση του χρηματικού εντάλματος, υπέγραψε αυτό, και συμμετείχε στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου για τη λήψη της απόφασης πραγματοποίησης της επίμαχης δαπάνης, του Ειδικού Ταμία - Ελεγκτού Εξόδων, ……, απορριπτομένου ως αβασίμου του περί αντιθέτου ισχυρισμού του, περί μη ευθύνης αυτού, καθώς και των μελών του δημοτικού συμβουλίου που έλαβαν τη γενεσιουργό της ως άνω δαπάνης απόφαση.(..)Επειδή δεν προκύπτει κανένα άλλο χρηματικό έλλειμμα, ούτε διαπιστώθηκε άλλη λογιστική ανωμαλία, σε βάρος των υπολόγων, θα πρέπει να κηρυχθούν εν μέρει ορθώς έχοντες οι λογαριασμοί της διαχείρισης του Δήμου ...., οικονομικού έτους 1996, και να καθοριστεί το χρηματικό υπόλοιπο της 31 Δεκεμβρίου 1996, που θα μεταφερθεί στο επόμενο οικονομικό έτος, στο ποσό των 28.952.775 δραχμών ή 84.967,80 ευρώ.

Καταλογισμοί. (..) Επομένως, το ως άνω ποσό των 54.153.946 δραχμών και ήδη 158.925,74 ευρώ, συνιστά έλλειμμα στη διαχείριση του ως άνω Δήμου, για την αποκατάσταση του οποίου ευθύνονται, μεταξύ άλλων, ο Δήμαρχος .... και ο Προϊστάμενος των Οικονομικών Υπηρεσιών ...., οι οποίοι νομίμως καταλογίστηκαν με την προσβαλλόμενη πράξη. Εξάλλου, ενόψει της σοβαρότητας της δημοσιονομικής παράβασης που αφορά στην πληρωμή μη πραγματικών δαπανών καθώς και της συνδρομής στο πρόσωπο των ως άνω εκκαλούντων βαρείας αμέλειας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, αφού ως προϊστάμενος των δημοτικών υπηρεσιών εν γένει ο πρώτος και των οικονομικών υπηρεσιών ο δεύτερος, υπεύθυνοι για την νομιμότητα των αναλαμβανομένων σε βάρος του προϋπολογισμού του Δήμου ... δαπανών, την εκκαθάριση και εντολή πληρωμής τους, όφειλαν να ελέγχουν και να γνωρίζουν την παραλαβή και χρησιμοποίηση ή μη της άνω ποσότητας σκυροδέματος για την πληρωμή του οποίου καταβλήθηκε το ποσό των .... δραχμών χωρίς να υφίστανται τα αναγκαία δικαιολογητικά έγγραφα και παραστατικά, δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 37 παρ. 1 του ν. 3801/2009 για τη μείωση ή απαλλαγή του από το ποσό του καταλογισμού...Εξάλλου, ο ισχυρισμός ότι ο καταλογισμός σε βάρος των κληρονόμων του ...., είναι μη νόμιμος διότι οι φερόμενες ως πλημμέλειες των προαναφερόμενων δαπανών διαπιστώθηκαν σε χρόνο μεταγενέστερο του θανάτου του εκ κληρονομίας δικαιοπαρόχου τους και αφού είχαν αποδεχθεί την κληρονομία, χωρίς να γνωρίζουν ότι θα εβαρύνετο με την υποχρέωση που απορρέει από τον εις βάρος τους γενόμενο καταλογισμό, είναι απορριπτέος καθόσον σε περίπτωση που ο υπόχρεος για αποκατάσταση του ελλείμματος αποβιώσει, ο καταλογισμός του οφειλόµενου ποσού ως χρέος της κληρονομίας του διενεργείται σε βάρος των κληρονόµων του, σε περίπτωση δε αποδοχής της κληρονοµίας υπ΄αυτών τελούντων σε άγνοια ως προς τις υποχρεώσεις που την βαρύνουν, δεν δημιουργείται ακυρότητα της εκδοθείσας καταλογιστικής πράξης αφού η αποδοχή της κληρονομίας είναι αμετάκλητη αλλά γεννάται δικαίωμα προσβολής της πράξεως της αποδοχής στα αρμόδια δικαστήρια λόγω πλάνης που κρίνεται κατά τις διατάξεις περί δικαιοπραξιών, σημειουμένου πάντως ότι η πλάνη περί το ενεργητικό ή το παθητικό της κληρονομίας δεν θεωρείται ουσιώδης κατά νόμο