Κατηγοριοποίηση παραβάσεων και καθορισμός ύψους προστίμων που επιβάλλονται από τους επιθεωρητές εργασίας του σώματος επιθεώρησης εργασίας (ΣΕΠΕ) Βλέπε Ν. 3996/2011 ΦΕΚ Α 170/5.8.2011, παρ. 9 του άρθρου 24 «Η υπ’ αριθμ. 2063/Δ1/632/2011 απόφαση της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (Β΄ 266), που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 16 του ν. 2639/ 1998, η υπ’ αριθμ. 25624/975/2010 Κοινή Απόφαση των Υφυπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (Β΄ 2252), η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση της παραγράφου 3 του άρθρου 86 του ν. 3386/2005 (Α΄ 212), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 14 του ν. 3846/2010 (Α΄ 66) και του άρθρου 16 του ν. 2639/1998, η υπ’ αριθμ. 15527/639/2010 απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (Β΄ 1359), η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 25 του ν. 2956/2001 (Α΄ 258), όπως αντικαταστάθηκε από την περίπτωση δ΄ του άρθρου 3 του ν. 3846/2010 και του άρθρου 16 του ν. 2639/1998, καθώς και οι διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας, όπως του ν. 3850/2010, περί επιβολής κυρώσεων από τους Επιθεωρητές Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι εκδόσεως των υπουργικών αποφάσεων που ρυθμίζουν κατά τρόπο διάφορο την κατηγοριοποίηση, τη διαδικασία, τα κριτήρια και το ύψος των επιβαλλόμενων προστίμων σύμφωνα με το παρόν άρθρο. Μετά την έκδοση των υπουργικών αποφάσεων του παρόντος άρθρου καταργείται κάθε αντίθετη διάταξη που ρυθμίζει κατά τρόπο διαφορετικό την κατηγοριοποίηση των προστίμων, τα κριτήρια, το ύψος και τη διαδικασία επιβολής αυτών.» Καταργήθηκε με την υπ'αριθμ. 29164/755/2019 - ΦΕΚ: 2686/Β/2.7.2019.

Πράξης επιβολής προστίμου (ΠΕΠ) του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) σε εργοδότη – Προθεσμία έναρξης ισχύος των 15 ημερών για την έκπτωση 30% επί της καταβολής του επιβαλλομένου προστίμου για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας. (..)Πράξης επιβολής προστίμου (ΠΕΠ) του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) σε εργοδότη – Προθεσμία έναρξης ισχύος των 15 ημερών για την έκπτωση 30% επί της καταβολής του επιβαλλομένου προστίμου για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας. (...)Σε περίπτωση ττου ασκηθεί αίτηση θεραπείας κατά πράξης επιβολής προστίμου (ΠΕΠ) του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) σε εργοδότη για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, τότε η, εντός δεκαπέντε ημερών, προθεσμία καταβολής του προστίμου, η οποία προβλέπεται στη διάταξη του στοιχείου β' της περίπτωσης Α' της παραγράφου 1 του άρθρου 24 του ν. 3996/2011, για τη χορήγηση έκπτωσης 30% επί του αρχικού ποσού του επιβληθέντος προστίμου, αρχίζει από την επομένη της ημερομηνίας κοινοττοίησης της απόφασης επιβολής του προστίμου και όχι από την ημερομηνία κοινοποίησης της απόφασης που θα εκδοθεί για την αίτηση θεραπείας.

Πράξη επιβολής ΦΠΑ....Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με την προαναφερόμενη 39/1994 πράξη του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ...., σε βάρος της ήδη αναιρεσείουσας εταιρείας είχε επιβληθεί ειδικό πρόστιμο 65.198.630 δραχμών, σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη του άρθρου 48 παρ.3 του ν. 1642/1986, με την αιτιολογία ότι αυτή είχε εκπέσει φόρο προστιθέμενης αξίας εισροών συνολικής αξίας 13.039.726 δραχμών, που αφορούσε τη διαχειριστική περίοδο από 17.11.1992 έως 31.12.1993 βάσει εικονικών τιμολογίων-δελτίων αποστολής των .... και .... Σχετικώς, όπως επίσης αναφέρεται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, είχε εκδοθεί η υπ’ αριθ. 17/25.5.1994 προσωρινή πράξη καταλογισμού φόρου προστιθέμενης αξίας. Το διοικητικό εφετείο, λαμβάνοντας υπόψη ότι με τη 1488/1997 απόφασή του, κατ’ αποδοχή εφέσεως του Δημοσίου εξαφανίστηκε η 4661/1995 απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου ... και απορρίφθηκε η προσφυγή της αναιρεσείουσας κατά της παραπάνω πράξης επιβολής φόρου προστιθέμενης αξίας και ενόψει του παρακολουθηματικού χαρακτήρα του ενδίκου προστίμου σε σχέση με τον κύριο φόρο με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εξαφάνισε την προαναφερόμενη πρωτόδικη απόφαση (4662/1995 του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά) και απέρριψε την προσφυγή της αναιρεσείουσας που εστρέφετο κατά της ένδικης πράξης επιβολής προστίμου.

Ποιες είναι οι συνέπειες που μπορεί να επιφέρει στη νομιμότητα του διοικητικού μέτρου της παρακράτησης των στοιχείων κυκλοφορίας του οχήματος, το οποίο προβλέπεται προς εξασφάλιση της καταβολής του διοικητικού προστίμου της παρ. 8 του άρθρου 1 του ν. 3446/2006 (η οποία έχει ήδη αναριθμηθεί σε 7, με την παρ. 1 του άρθρου 30 του ν. 4663/2020), : α) η εν στενή εννοία βεβαίωση στην αρμόδια ΔΟΥ του διοικητικού προστίμου ή η μη δυνατότητα για αυτή, λόγω παρέλευσης τυχόν αποσβεστικής προθεσμίας και β) η παραγραφή της ταμειακώς βεβαιωμένης αξίωσης από το εν λόγω διοικητικό πρόστιμο.(...)Η πάροδος της αποσβεστικής προθεσμίας για την εν στενή εννοία (ταμειακή) βεβαίωση στην αρμόδια ΔΟΥ του διοικητικού προστίμου της παρ. 8 του άρθρου 1 του ν. 3446/2006 ή η παραγραφή της αξίωσης της Περιφέρειας προς είσπραξη του ταμειακώς βεβαιωμένου προστίμου, έχει ως συνέπεια την απώλεια του νόμιμου ερείσματος του, εξασφαλιστικού της είσπραξής του, μέτρου της παρακράτησης των στοιχείων κυκλοφορίας του οχήματος, έτσι ώστε αυτή να καθίσταται μη νόμιμη (ομόφωνα).

Απονομή σύνταξης...Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, η κρινόμενη αίτηση κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόντος την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση Διοικητικού Εφετείου Αθηνών στις 26.10.2017 και, επομένως, κατά τα προεκτεθέντα, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της παρ. 1 του άρθρου 12 του ν. 3900/2010. Περαιτέρω, η κρινόμενη διαφορά ανέκυψε από αμφισβήτηση σχετικά με τον χρόνο έναρξης καταβολής στην αναιρεσείουσα σύνταξης λόγω θανάτου του συζύγου της και, επομένως, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην 4η σκέψη, έχει προσδιορίσιμο χρηματικό αντικείμενο το οποίο συνίσταται στο ποσό των συντάξεων της αναιρεσείουσας, που αντιστοιχούν στο χρονικό διάστημα από 1.12.1994 έως 8.10.1995, και ανέρχεται σε 4.437,15 ευρώ (βλ. το .....2019 έγγραφο του ... προς το Δικαστήριο με αριθμ. πρωτ. ΣτΕ ΕΠ .....2019), είναι δηλαδή κατώτερο του κατά την ανωτέρω διάταξη ποσού των 40.000 ευρώ και, συνεπώς, η υπό κρίση αίτηση ασκείται απαραδέκτως κατά την παρ. 4 του άρθρου 53 του π.δ. 18/1989. Είναι δε απορριπτέα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση. Υπό τα δεδομένα δε αυτά προβάλλονται αλυσιτελώς και είναι απορριπτέοι οι περαιτέρω ισχυρισμοί της αναιρεσείουσας περί παράβασης της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και περί αντίθεσης των κρίσεων της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης προς νομολογία Ανωτάτων Δικαστηρίων, ήτοι του Συμβουλίου της Επικρατείας 

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:ζητείται η αναίρεση της 2915/2014 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία: α) απορρίφθηκε η αγωγή της δεύτερης αναιρεσίβλητης («... ΑΕ»), αναδόχου εκτέλεσης του δημοσίου έργου Επειδή, τέλος, προβάλλεται ότι, από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 26 παρ. 1 και 2 του ν. 1882/1990, των διατάξεων του άρθρου 1 και 2 της, κατ’ εξουσιοδότηση αυτού εκδοθείσας, 2048300/6844-11/0016/9.8.1990 υπουργικής απόφασης του Υπουργού Οικονομικών, του ν.δ/τος 17.7.-13.8.1923 και του Αστικού Κώδικα περί εκχώρησης απαίτησης, προκύπτει ότι, σε περίπτωση εκχωρηθείσας απαίτησης κατά νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, κρίσιμος χρόνος, κατά τον οποίο θα πρέπει να υφίσταται η φορολογική ενημερότητα του εκχωρητή, αποδεικνυόμενη από το πιστοποιητικό φορολογικής ενημερότητας, είναι ο χρόνος κατάρτισης της σύμβασης της εκχώρησης ή έστω της γέννησης της εκχωρούμενης έννομης σχέσης ή έστω ο χρόνος που κατέστη ληξιπρόθεσμος η εκχωρηθείσα απαίτηση, αδυναμία δε προσκόμισης του αποδεικτικού ενημερότητας μετά τα ως άνω χρονικά διαστήματα δεν αντιτάσσεται στον εκδοχέα, η δε απαίτηση μετά την εκχώρηση περιέρχεται στον εκδοχέα, κατά του οποίου δεν είναι δυνατόν να αντιταχθούν απαγορεύσεις ή περιορισμοί που αφορούν τον εκχωρητή. Ως προς το παραδεκτό του λόγου αυτού, προβάλλεται ότι δεν υπάρχει επί του ζητήματος αυτού σχετική νομολογία του Δικαστηρίου. Ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος, διότι η ερμηνεία των διατάξεων που επικαλείται η αναιρεσείουσα δεν είναι κρίσιμη για την επίλυση της κρινόμενης διαφοράς, ως προς το ως άνω τιθέμενο νομικό ζήτημα. Ειδικότερα, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ερμηνεύτηκε και εφαρμόστηκε η παρ. 9 του άρθρου 26 του ν. 1882/1990, η οποία προστέθηκε με τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 29 του ν. 3943/2011, στην οποία ορίζεται ρητά ότι, για την καταβολή των εκχωρημένων χρηματικών απαιτήσεων, κατά νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, το αποδεικτικό ενημερότητας προσκομίζεται τόσο από τον εκχωρητή, όσο και από τον εκδοχέα, και όχι οι διατάξεις που επικαλείται η αναιρεσείουσα, δηλαδή η διάταξη του άρθρου 26 του ν. 1882/1990, σε συνδυασμό με την υπ’ αριθ. 2048300/6844-11/0016/1990 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, η οποία, άλλωστε, είχε ήδη καταργηθεί με την 1109793/ 6134-11/0016/24.11.1999 απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών. Κατά συνέπεια, ο προβαλλόμενος λόγος αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος.Απορρίπτει την αίτηση.

Μεταφορά προσωπικού.Εντελλόμενη με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα δαπάνη, το μεν είναι κανονική, από την άποψη ότι αυτή συνοδεύεται από όλα τα νόμιμα δικαιολογητικά, στα οποία, περιλαμβάνονται τα σχετικά έγγραφα γνωστοποίησης των όρων ατομικής συμβάσεως εργασίας του π.δ. 156/1994 καθενός από τους φερόμενους ως δικαιούχους, στα οποία αναγράφεται η ημερομηνία πρόσληψης και η φύση της εργασιακής σχέσης που τους συνέδεε με τον εργοδότη τους.Κατόπιν αυτών, καθίσταται αλυσιτελής η υποβολή και των πρωτότυπων ή κυρωμένων αντιγράφων των σχετικών δελτίων αναγγελίας πρόσληψης αυτών στον Ο.Α.Ε.Δ., δεδομένου μάλιστα ότι τυχόν παράλειψη αναγγελίας της πρόσληψης τους δεν καθιστά άκυρη την σύμβαση εργασίας τους αλλά έχει ως συνέπεια την επιβολή προστίμου στον εργοδότη.

Τυχερά παίγνια και επιβολή προστίμου κατ` εφαρμογή του άρθρου 15 παρ. 5 του ν. 2753/1999. Για τη νόμιμη επιβολή του ένδικου προστίμου απαιτείται επαρκής 12 θεμελίωση της αποδιδόμενης παράβασης επί τη βάσει των διαπιστώσεων και πορισμάτων των ελεγκτικών οργάνων και χωρίς να έχει να αποφανθεί η αρμόδια Επιτροπή για τον χαρακτήρα των παιγνίων, ένεκα διαπιστώσεως της επελθούσης ρήξης των παιγνιομηχανημάτων και, εντεύθεν, αδυναμίας χαρακτηρισμού των παιγνίων. Αιτιολογημένα ακυρώθηκε η καταλογιστική πράξη λόγω ανεπαρκούς αιτιολόγησης του χαρακτήρα των επίμαχων παιγνίων ως τυχερών, κατ’ εκτίμηση του περιεχομένου των εκθέσεων ελέγχου των υπαλλήλων του Σ.Δ.Ο.Ε. Απορρίπτεται η αναίρεση (επικυρώνει την αριθ. 3593/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).

Εξαρτημένη εργασία-ασφαλιστικές εισφορές:ότι οι ανωτέρω απασχολούμενοι δεν παρείχαν τις υπηρεσίες τους στο Δημόσιο υπό συνθήκες που απαντώνται στις σχέσεις μισθώσεως εξαρτημένης εργασίας, με την αιτιολογία ότι έλειπε το στοιχείο της νομικής ή υπηρεσιακής ή προσωπικής εξαρτήσεως αυτών από τον εργοδότη τους, στηριζόμενο για την κρίση του αυτή αποκλειστικώς στο περιεχόμενο των οικείων συμβάσεων που οι ανωτέρω εργαζόμενοι είχαν υπογράψει. Στις συμβάσεις δε αυτές, όπως αυτές περιγράφονται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, αναφερόταν, μεταξύ άλλων, ότι οι ανωτέρω εργαζόμενοι παρείχαν την εργασία τους στο χώρο στεγάσεως της οικείας υπηρεσίας του Δημοσίου, ότι δεν είχαν προκαθορισμένο ωράριο και ότι αμείβονταν κατ’ αποκοπή και όχι με μηνιαίο σταθερό μισθό. Το δικάσαν όμως δικαστήριο δεν περιγράφει τις ειδικότερες συνθήκες υπό τις οποίες οι ανωτέρω απασχολούμενοι παρείχαν «εν τοις πράγμασι» την εργασία τους? δεν περιγράφει δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο οι ανωτέρω εργαζόμενοι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους, ώστε να καθίσταται εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος της κρίσεώς του ότι δεν υπήρχε εν προκειμένω το στοιχείο της υπηρεσιακής εξαρτήσεως των ανωτέρω εργαζομένων από τον εργοδότη τους. Με τα δεδομένα αυτά, η ανωτέρω κρίση του διοικητικού εφετείου παρίσταται πλημμελώς αιτιολογημένη. Περαιτέρω, ενώ το δικάσαν δικαστήριο δέχεται ότι από τις οικείες συμβάσεις που είχαν υπογράψει οι ανωτέρω εργαζόμενοι προέκυπτε ότι αυτοί παρείχαν την εργασία τους στο χώρο στεγάσεως της οικείας υπηρεσίας του Δημοσίου – γεγονός το οποίο εδικαιολογείτο, κατά το διοικητικό εφετείο, λόγω της φύσεως και του αντικειμένου της εργασίας που αυτοί είχαν αναλάβει, η οποία, σύμφωνα με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, προϋπέθετε κάποιου είδους καθοδήγηση και επιτήρηση από τα αρμόδια δημόσια όργανα – καταλήγει στην αντιφατική κρίση ότι οι ανωτέρω εργαζόμενοι δεν τελούσαν σε υπηρεσιακή ή προσωπική εξάρτηση από τον εργοδότη τους. Για το λόγο, συνεπώς, αυτόν, της πλημμελούς δηλαδή και αντιφατικής αιτιολογίας της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να γίνει δεκτή, η προσβαλλόμενη απόφαση να αναιρεθεί και η υπόθεση, η οποία χρειάζεται διευκρίνιση ως προς το πραγματικό, να παραπεμφθεί στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.

Παροχή υπηρεσιών υγείας- αχρεώστητη είσπραξη χρημάτων από ασφαλιστικό φορέα: Κατ’ ακολουθία, νομίμως, σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, υπολογίσθηκε το επίδικο πρόστιμο κατά μήνα παραβάσεως και πρέπει να απορριφθούν, ως αβάσιμα, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα.Ενόψει δε της, κατά τα εκτεθέντα στις προηγούμενες σκέψεις, αιτιολογημένης κρίσεως του Διοικητικού Εφετείου, τα περαιτέρω προβαλλόμενα περί μετατροπής της επιβληθείσης στην αναιρεσείουσα κυρώσεως σε αυστηρή σύσταση ή άλλως, περί μειώσεως του επιβληθέντος προστίμου πλήττουν την ανέλεγκτη κατ’ αναίρεση περί πραγμάτων κρίση του δικαστηρίου της ουσίας (ΣτΕ 1819/2009). Τέλος, απαραδέκτως προβάλλεται το πρώτον με το υπόμνημα μετά τη συζήτηση της αιτήσεως αναιρέσεως ότι το επιβληθέν πρόστιμο είναι δυσανάλογο προς την οικονομική ζημία την οποία υπέστη ο Οργανισμός από τις αποδοθείσες στην αναιρεσείουσα παραβάσεις, κατ’ επίκληση του, ομοίως απαραδέκτως προσκομισθέντος με το ως άνω υπόμνημα, υπ’ αριθμ. 690/1.6.2010 εγγράφου του Διοικητή του αναιρεσιβλήτου Οργανισμού, με το οποίο προσδιορίσθηκε το συνολικό ποσό της οικονομικής ζημίας που υπέστη, κατά τα ανωτέρω, ο ... στο ποσό των 52.493,63 ευρώ. Επειδή, μη προβαλλομένου ετέρου λόγου αναιρέσεως, πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση αίτηση στο σύνολό της.