ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ-ΑΙΤΗΣΗ ΕΠΑΝΑΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗΣ:Όπως όμως εκτέθηκε στην έκτη σκέψη, με την .../2019 απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου το ως άνω ένδικο βοήθημα κατά το μέρος που στρέφεται κατά της 535/3.7.2019 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κρίθηκε ότι είναι ένσταση, η οποία απορρίφθηκε, λόγω της αοριστίας της, ως απαράδεκτη. Κατά του μέρους δε αυτού της ως άνω απόφασης δεν έχει ασκηθεί ένδικο μέσο (βλ. την .... βεβαίωση της αναπληρώτριας Προϊσταμένης του 18ου Τριμελούς Τμήματος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών), και δη αίτηση αναιρέσεως, με την οποία η ... θα είχε τη δυνατότητα να προβάλει ότι κακώς το Διοικητικό Πρωτοδικείο εξέδωσε οριστική απόφαση με την οποία απέρριψε ως αόριστη την ένστασή της, ενώ τούτο θα όφειλε να αναμείνει την έκδοση απόφασης του αρμόδιου δικαστηρίου επί του αιτήματος επανακαταμέτρησης των ψηφοδελτίων. Συνεπώς, η ως άνω πρωτόδικη απόφαση έχει καταστεί, κατά το μέρος τούτο, αμετάκλητη. Κατόπιν των ανωτέρω, καθίσταται αλυσιτελής η εκδίκαση της ένστασης και κατά το μέρος που αφορά την απόρριψη της αίτησης της ως άνω για επανακαταμέτρηση ψηφοδελτίων, διότι, και αν ακόμη κρινόταν ως μη νόμιμη η επίμαχη από 25.6.2019 απόρριψη της αίτησης επανακαταμέτρησης ψηφοδελτίων από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Αθηνών, η δίκη δεν θα είχε αντικείμενο, εφόσον η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία παραλείφθηκε η ανακήρυξη της ενισταμένης ως τακτικής δημοτικής συμβούλου, έχει καταστεί, κατά τα προεκτεθέντα, αμετάκλητη.(...)Απορρίπτει την αίτηση.

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Ζητείται η αναίρεση της υπ’αριθ.1340/2007 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε έφεση της ήδη αναιρεσείουσας εταιρείας κατά της υπ’αριθ. 6969/2005 αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Με την τελευταία αυτή απόφαση είχε απορριφθεί ανακοπή της ιδίας εταιρείας κατά της υπ’αριθ. ... αποφάσεως των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, με την οποία, μεταξύ άλλων, είχε διαταχθεί η επιστροφή στο Δημόσιο τμήματος της καταβληθείσας στην αναιρεσείουσα επιχορήγησης κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν.1262/1982 και του ν.1682/1987 και τμήματος του ποσού που αντιστοιχούσε στην επιδότηση του επιτοκίου συναφθέντος τραπεζικού δανείου, συνολικού ύψους 103.421.000 δραχμών.(....)Ο δε ισχυρισμός της αναιρεσείουσας ότι υπήρξε ολιγωρία των οργάνων να προβούν σε αυτοψία και έλεγχο για την τήρηση των όρων που είχαν τεθεί από την εγκριτική της επένδυσης απόφαση κρίθηκε από το δικάσαν δικαστήριο ότι δεν αποδεικνυόταν από κάποιο στοιχείο, αντιθέτως, μάλιστα, στην από 18.12.1990 έκθεση του Κεντρικού Οργάνου Ελέγχου που είχε προηγηθεί, κατά τα προαναφερόμενα, της αίτησης της ανωτέρω για την οριστικοποίηση της επένδυσης, αναφερόταν ότι πριν τον έλεγχο αυτό είχε προηγηθεί και προγενέστερος όμοιος, με τον οποίο δεν είχε γίνει δεκτό ότι ο σχετικός μηχανολογικός εξοπλισμός της επίμαχης μονάδας ήταν καινούργιος, όπως απαιτείτο (αφού η επένδυση περιελάμβανε και καινούργιο μηχανολογικό εξοπλισμό), και κατά του οποίου είχε ασκηθεί σχετική ένσταση της ανωτέρω, γεγονός από το οποίο συναγόταν ότι υπήρξαν προβλήματα σχετικά με την πιστοποίηση τήρησης όλων των απαιτούμενων όρων που έπρεπε να διερευνηθούν, προκειμένου να εκδοθεί η σχετική απόφαση περί ολοκλήρωσης της επένδυσης.Απορρίπτει την υπό κρίση αίτηση.

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Με τη …/12.2.2002 απόφαση των αρμόδιων Επιθεωρητριών της Οικονομικής Επιθεώρησης Αθηνών του Υπουργείου Οικονομικών καταλογίστηκε η ήδη αναιρεσείουσα, Καθηγήτρια του … Πανεπιστημίου και μέλος της Επιτροπής Παραλαβής Υλικών και Υπηρεσιών αυτού,  με το ποσό των 133.054.833 δραχμών και ήδη 390.476,40 ευρώ, το οποίο φέρεται ότι συνιστά έλλειμμα στην οικονομική διαχείριση του … Πανεπιστημίου κατά την περίοδο 1997-1998, καθώς και με τους αναλογούντες τόκους υπερημερίας, ύψους 88.691.496 δραχμών και ήδη 260.283,18 ευρώ, ήτοι συνολικά με το ποσό των 221.746.329 δραχμών και ήδη 650.759,58 ευρώ.Μετά από έφεση της αναιρεσείουσας κατά της ως άνω καταλογιστικής  απόφασης, εκδόθηκε η 1553/2004 προδικαστική απόφαση του IV Τμήματος, με την οποία διατάχθηκε η συμπλήρωση των αποδείξεων.Με την αναιρεσιβαλλόμενη 2213/2005 απόφαση του ΙV Τμήματος έγινε εν μέρει δεκτή η έφεση της αναιρεσείουσας  κατά της προαναφερόμενης  καταλογιστικής  απόφασης  και κατά  μεταρρύθμιση  αυτής  περιορίστηκε  το  καταλογισθέν σε βάρος της  ποσό σε  275.705,52 ευρώ. Με την αίτηση που κρίνεται και για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτή ζητείται η αναίρεση της προαναφερόμενης απόφασης του ΙV Τμήματος.(....)Ως εκ τούτου ο σχετικός λόγος αναίρεσης, για παράβαση του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση, ενώ παρέλκει, ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών αναιρετικών λόγων.Δέχεται την, από 10.2.2006, αίτηση της … του … για αναίρεση της 2213/2005 απόφασης του IV Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.Διακρατεί και δικάζει την υπόθεση.Δέχεται την από 19.3.202  έφεση.Ακυρώνει τη …/12.2.2002 καταλογιστική απόφαση των Οικονομικών Επιθεωρητριών …, … και … της Οικονομικής Επιθεώρησης Αθηνών  του Υπουργείου Οικονομικών.

Συνταξιοδοτικές παροχές:Επειδή, από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, σε συνδυασμό προς τα λοιπά διαδικαστικά έγγραφα προκύπτουν τα εξής: Με την 4864/18.03.1980 πράξη κανονισμού στρατιωτικής σύνταξης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους απονεμήθηκε στην αναιρεσείουσα, με την ιδιότητα της διαζευγμένης θυγατέρας, σύνταξη λόγω θανάτου του πατέρα της, λοχαγού εν αποστρατεία. Η αναιρεσείουσα με την από 13.05.1987 αίτησή της προς το αναιρεσίβλητο Ταμείο, ζήτησε να της απονεμηθεί το προβλεπόμενο μέρισμα που λάμβανε ο πατέρας της ως μέτοχος του Ταμείου. Η αίτηση απορρίφθηκε με την 2430/Σ.13/8.7.1987 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου, με την αιτιολογία ότι το δικαίωμα της αναιρεσείουσας για απονομή μερίσματος, το οποίο είχε γεννηθεί στις 30.12.1980, ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 1105/1980, είχε αποσβεστεί, διότι δεν ασκήθηκε, κατά το άρθρο 1 παρ. 14 του ν.δ. 4198/1961, εντός πενταετίας από τη γέννησή του, δηλαδή μέχρι 30.12.1985. Ακολούθως, η αναιρεσείουσα υπέβαλε την 22213/30.11.1995 αίτηση με το ίδιο αίτημα, η οποία απορρίφθηκε με την 744/Σ.6/1996 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου. Η αναιρεσείουσα άσκησε στις 8.4.1999 την επίδικη αγωγή (α.π. 1370/8.4.1999), με την οποία ζήτησε να αναγνωριστεί η υποχρέωση του αναιρεσίβλητου Ταμείου να της καταβάλει ποσό που αντιστοιχούσε στα μερίσματα που θα ελάμβανε από 30.12.1980 έως 30.3.1999. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο .. εξέδωσε την 12640/1999 προδικαστική απόφαση και, ακολούθως, με την 1583/2001 απόφαση δέχτηκε εν μέρει την αγωγή, κρίνοντας ότι το δικαίωμα της αναιρεσείουσας να λάβει μέρισμα ήταν απαράγραπτο βάσει του άρθρου 31 του ν. 1027/1980 και ότι μπορούσε, συνεπώς, να ασκηθεί οποτεδήποτε, αναγνώρισε δε την υποχρέωση του αναιρεσίβλητου Ταμείου να της καταβάλει ποσό 3.216.931 δραχμών, που αντιστοιχούσε στα μερίσματα που θα ελάμβανε από 13.05.1987, ημερομηνία υποβολής της πρώτης αίτησής της, έως 30.3.1999. Κατά της απόφασης αυτής το Ταμείο άσκησε έφεση. Επ’ αυτής εκδόθηκε αρχικά η 1607/2004 προδικαστική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου ..και, ακολούθως, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η έφεση, μεταρρυθμίστηκε η εκκληθείσα απόφαση και κρίθηκε ότι το δικαίωμα της αναιρεσείουσας να λάβει μέρισμα δεν υπέκειτο σε χρονικούς περιορισμούς, η απορρέουσα όμως από το δικαίωμα αυτό αξίωση υπέκειτο στη διετή παραγραφή του άρθρου 48 παρ. 3 του ν.δ. 496/1974. Με τις σκέψεις αυτές το εφετείο μεταρρύθμισε την πρωτόδικη απόφαση και περιόρισε το μέρισμα που εδικαιούτο να λάβει η αναιρεσείουσα από το Ταμείο σε 2.720 ευρώ, ποσό που αντιστοιχούσε στο χρονικό διάστημα από 1.1.1996 ως 30.3.1999. 

Επειδή, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 16 του ν. 2639/1998, η απόφαση του Επιθεωρητή Εργασίας, με την οποία επιβάλλεται πρόστιμο σε εργοδότη για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, πρέπει να είναι αιτιολογημένη λόγω της φύσεώς της, επαγόμενη δυσμενείς συνέπειες για τον εργοδότη, η αιτιολογία, όμως, αυτή δεν απαιτείται να περιέχεται στο σώμα της διοικητικής πράξεως που επιβάλει το πρόστιμο, αλλά νομίμως συμπληρώνεται από τα στοιχεία που ευρίσκονται στον φάκελο της υπόθεσης και τα οποία ελήφθησαν υπόψη κατά την επιβολή του προστίμου (πρβλ. ΣτΕ 4979/2014, 4166/2012, 208/2012, 473/2010, 2532/2009, 2092/2006, 4585/2005, 3864/2004 κ.ά.), όπως η κλήση του εργοδότη για παροχή εξηγήσεων επί της αποδιδόμενης παράβασης. Ενόψει τούτου, η αιτιολογία της ....2002 πράξεως επιβολής προστίμου, η οποία, όπως ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω, μνημονεύει τις εφαρμοστέες διατάξεις και τα στοιχεία τέλεσης της παράβασης (αριθμός εργαζομένων, ημέρες και ώρες απασχόλησής τους στην αναιρεσίβλητη επιχείρηση, επωνυμία της άλλης επιχείρησης στην οποία απασχολούνταν με πλήρες ωράριο), νομίμως, δε συμπληρώνεται από το 581/20.3.2002 έγγραφο περί παροχής εξηγήσεων, ως προς τον συγκεκριμένο προσδιορισμό των εργαζομένων και του χρονικού διαστήματος, εντός του οποίου παρασχέθηκε η επιπλέον απασχόληση, είναι νόμιμη. Συνεπώς, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 16 του ν. 2639/1998, έκρινε ότι η πράξη επιβολής προστίμου εκδόθηκε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας. Για τον λόγο αυτό, ο οποίος βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση, πρέπει η αίτηση αυτή να γίνει δεκτή και να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, παρέλκει δε ως αλυσιτελής η εξέταση των υπολοίπων λόγων αναίρεσης. Περαιτέρω, η υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό, πρέπει να παραπεμφθεί στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.

Αρμόδια Υπηρεσία για την έκδοση του Ατομικού Φύλλου Έκπτωσης (ΑΦΕΚ), προκειμένου να εκτελεστεί η υπ’ αριθμ. α4513/11-11-2010 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά, που ακύρωσε την υπ’ αριθμ. 6508/26-8-2009 πράξη ταμειακής βεβαίωσης της ΔΟΥ ΦΑΕ Πειραιά, λόγω μη νόμιμης συγκρότησης του νόμιμου τίτλου.

Αρμόδια Υπηρεσία για την σύνταξη του Ατομικού Φύλλου Έκπτωσης (ΑΦΕΚ), προκειμένου να χωρήσει συμμόρφωση στη συγκεκριμένη δικαστική απόφαση (υπ’ αριθμ. α4513/2010 Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά) είναι η αρχή, η οποία είχε προβεί στην υπό ευρεία έννοια βεβαίωση, δηλαδή, στην έκδοση της πράξης του προστίμου, η οποία στη συνέχεια θα αποστείλει το ΑΦΕΚ στη ΔΟΥ ΦΑΕ Πειραιά, προκειμένου η τελευταία να προβεί στη διαγραφή της οικείας ταμειακής βεβαίωσης. (ομοφ.)

ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ-ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΙΜΟΤΗΤΑΣ:Επειδή, από τις ως άνω διατάξεις συνάγεται ότι κωλύεται η εκλογή ως δημάρχου ή προέδρου κοινότητας και ως δημοτικού ή κοινοτικού συμβούλου εκείνου του υποψηφίου που έχει συμβατικό δεσμό με τον συγκεκριμένο δήμο ή την κοινότητα, του οποίου το οικονομικό αντικείμενο σε ετήσια βάση υπερβαίνει, κατά περίπτωση, το ποσό των 500.000 δραχμών επί δήμου ή κοινότητας με πληθυσμό έως 2.000 κατοίκους και το ποσό του 1.000.000 δραχμών επί δήμου ή κοινότητας με πληθυσμό άνω των 2.000 κατοίκων.(...)Με τα δεδομένα αυτά η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση έκρινε ότι ορθώς το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε ακυρώσει την εκλογή του αναιρεσείοντο ο οποίος είχε εκλεγεί πρόεδρος της ως άνω κοινότητας απέρριψε δε τον προβληθέντα με την έφεση ισχυρισμό ότι ναι μεν στη σύμβαση ανεφέρετο ως αμοιβή το ποσό των 762.712 δραχμών ο εργολάβος όμως εισέπραξε, μετά την αφαίρεση της αξίας των υλικών και των ημερομισθίων των εργατών, ποσό μικρότερο των 500.000 δραχμών, με τη σκέψη ότι κατά την έννοια της προαναφερθείσης διατάξεως του άρθρου 40 παρ. 2 του π.δ/τος 323/1989 ήτο αδιάφορο το καθαρό ποσό του τελικώς εισέπραξε ο αναιρεσείων (ως εργολάβος), εφόσον πάντως στη σύμβαση αναφέρεται ως αμοιβή το ποσό των 762.712 δραχμών. Η κρίση αυτή της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως είναι νόμιμη και αιτιολογείται επαρκώς.(...)Απορρίπτει την αίτηση.

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ..Εσφαλμέμνη δασμολογική κατάταξη..:Επειδή, εφ’ όσον, κατά τα γενόμενα δεκτά με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, η εταιρεία «Σ. ... Α.Β.Ε.Ν.Ε» είχε ασκήσει προσφυγή κατά της 53/20.6.1996 αποφάσεως της Ανώτατης Επιτροπής Τελωνειακών Αμφισβητήσεων (Α.Ε.Τ.Α.), παραπονούμενη για την εσφαλμένη δασμολογική κατάταξη των προς εξαγωγή τυροκομικών προϊόντων της, νομίμως, σύμφωνα με την σκέψη 4, το διοικητικό εφετείο έκρινε ότι η άσκηση της προσφυγής αυτής διέκοψε την παραγραφή της αξιώσεώς της προς ανόρθωση της ζημίας την οποία η εταιρεία υπέστη από την εσφαλμένη αυτή δασμολογική κατάταξη και ότι, περαιτέρω, κατά τον χρόνο ασκήσεως της αγωγής (28.8.2003), η εν λόγω αξίωση δεν είχε παραγραφεί, διότι δεν είχαν παρέλθει πέντε έτη από την δημοσίευση της 69/2003 αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου … επί της ως άνω προσφυγής με την οποία ξεκίνησε ο χρόνος της νέας παραγραφής της αξιώσεως. Συνεπώς, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο προβαλλόμενος με την αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου λόγος αναιρέσεως ότι η αξίωση της εταιρείας, γεννηθείσα και καταστάσα δικαστικώς επιδιώξιμη το έτος 1996, κατά το οποίο έλαβε χώρα η ζημιογόνα εσφαλμένη δασμολογική κατάταξη, είχε υποπέσει, εξ αυτού του λόγου, κατά τον χρόνο ασκήσεως της αγωγής στην πενταετή παραγραφή που προβλέπει ο νόμος.Επειδή, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην σκέψη 5, νομίμως το διοικητικό εφετείο όρισε την έναρξη της έντοκης καταβολής του επιδικασθέντος υπέρ της εταιρείας χρηματικού ποσού στον χρόνο επιδόσεως της αγωγής και όχι σε προγενέστερους χρόνους κατά τους οποίους υποβλήθηκαν η διασάφηση εξαγωγής ή η εξώδικη δήλωση της εταιρείας προς το Δημόσιο και, συνεπώς, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με τον μόνο λόγο αναιρέσεως της αιτήσεως της εταιρείας είναι αβάσιμα και πρέπει να απορριφθούν, όπως και η αίτηση αυτή στο σύνολό της.Επειδή, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην σκέψη 6 και κατά τον βασίμως προβαλλόμενο με την αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου λόγο αναιρέσεως, δεν είναι νόμιμη η κρίση του διοικητικού εφετείου ότι οι επιδικασθέντες υπέρ της αναιρεσείουσας τόκοι πρέπει να υπολογισθούν βάσει του εκάστοτε ισχύοντος για τους ιδιώτες επιτοκίου υπερημερίας και όχι με το προβλεπόμενο από το άρθρο 21 του κώδικα νόμων περί δικών του Δημοσίου, επιτόκιο σε ποσοστό 6%. Συνεπώς, πρέπει η αίτηση αυτή να γίνει εν μέρει δεκτή και η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση να αναιρεθεί κατά το μέρος που αφορά το ύψος του επιτοκίου βάσει του οποίου πρέπει να υπολογισθούν οι οφειλόμενοι στην εταιρεία τόκοι επί του ποσού της καταβαλλόμενης από το Δημόσιο αποζημιώσεως. ...Αναιρεί εν μέρει την 222/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου …σύμφωνα με το αιτιολογικό.

Αν ασκήθηκε παραδεκτά ένσταση του άρθρου 49α του ν. 4036/2012, κατά απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, η οποία εκδόθηκε επί αίτησης θεραπείας η οποία είχε ασκηθεί κατά απόφασης επιβολής κύρωσης (προστίμου) του ίδιου Υπουργού, δοθέντος ότι κατά το χρόνο έκδοσης αυτής δεν προβλεπόταν η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής (ένστασης).(...)Με το άρθρο 49α του ν. 4036/2012 προβλέφθηκε η δυνατότητα άσκησης ένστασης κατά των αποφάσεων του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, που επιβάλλουν διοικητικές κυρώσεις (πρόστιμα). Επομένως οι αποφάσεις που εκδόθηκαν επί αιτήσεων θεραπείας του άρθρου 24 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, κατά τέτοιων αποφάσεών δεν μπορούν να προσβληθούν, νομίμως, με την ένσταση της ανωτέρω διατάξεως, διότι δεν αποτελούν την απόφαση με την οποία επιβάλλεται το πρώτον η διοικητική κύρωση. (ομόφ.)

Καταβολή αποζημίωσης λόγω ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης:Με τα δεδομένα αυτά δεν συντρέχει παραβίαση των εκτεθεισών στη σκέψη 2.Α. διατάξεων, δεδομένου ότι η ελεγχόμενη δαπάνη εντέλλεται σε εκτέλεση νόμιμης, βάσει του άρθρου 49 του ν. 4414/2016, υποχρέωσης του Δήμου … για καταβολή αποζημίωσης λόγω ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης για την ιδιοκτησία που προσδιορίστηκε και σύμφωνα με την τιμή μονάδος που καθορίστηκε με την 3736/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου …, χωρίς επιβάρυνση με τόκους υπερημερίας. Η υποχρέωση δε αυτή γεννήθηκε, σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο 49 του ν. 4414/2016, από την αποδοχή και μόνο, με την 121/5.4.2017 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, του αιτήματος των δικαιούχων περί διατήρησης της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης, η οποία είχε αρθεί αυτοδικαίως λόγω παρόδου δεκαοκτώ μηνών από τον προσδιορισμό της προσωρινής τιμής μονάδος με την ανωτέρω απόφαση, και καταβολής εντέλει της δικαστικά καθορισμένης αποζημίωσης. Εξάλλου, πριν από την ανωτέρω απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου είχαν εξευρεθεί οι απαιτούμενες πιστώσεις, η έλλειψη των οποίων είχε ως συνέπεια την ως άνω άρση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης παρά τη βούληση του Δήμου προς διατήρηση αυτής, με την επιχορήγηση που έλαβε από το Υπουργείο Εσωτερικών για την κάλυψη τόσο της δαπάνης αποζημίωσης λόγω ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης της ιδιοκτησίας που αφορά η προαναφερόμενη δικαστική απόφαση όσο και αυτής που αφορά σε άλλες εκκρεμείς ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις.