Παροχή υπηρεσιών σίτισης φοιτητών-ανάθεση εκμετάλλευσης κυλικείων:ζητείται παραδεκτώς η λήψη ασφαλιστικών μέτρων, κατά το Ν. 2522/1997, επί διαφοράς που ανέκυψε κατά τη διεξαγωγή διαγωνισμού, στον οποίο έλαβε μέρος ο αιτών, για την ανάθεση σύμβασης παροχής υπηρεσιών σίτισης των φοιτητών του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Τ.Ε.Ι.) ..., διάρκειας τριών ετών και προϋπολογιζόμενης αξίας 1.800.000 ευρώ (με το φ.π.α.) για κάθε έτος.(...)Οίκοθεν νοείται ότι το ανωτέρω μη δεσμευτικό έγγραφο του Προέδρου του Τ.Ε.Ι. ... δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη από την αναθέτουσα αρχή κατά την έκδοση εκτελεστών πράξεων σε μεταγενέστερα στάδια του διαγωνισμού και ιδίως στα στάδια εξέτασης των τεχνικών και οικονομικών προσφορών. Εξάλλου, εφόσον η αναθέτουσα αρχή δεν είχε αποφανθεί κατά το χρόνο άσκησης της από 9.3.2010 προσφυγής του αιτούντος είτε αυτεπαγγέλτως είτε κατόπιν ενστάσεως του αιτούντος επί της νομιμότητας των τεχνικών προσφορών των διαγωνιζομένων, δεν υφίστατο σχετική εκτελεστή πράξη ή παράλειψη οργάνου αυτής, προσβλητή με προσφυγή του άρθρου 3 παρ. 2 του Ν. 2522/1997.(...)Τέλος, εφόσον ο διαγωνισμός δεν εμπίπτει, κατά τα εκτεθέντα στη δεύτερη σκέψη, ως προς το σκέλος που αφορά την ανάθεση της εκμετάλλευσης των κυλικείων στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 2004/18/ΕΚ και του Ν. 2522/1997, η κρινόμενη αίτηση, καθό μέρος αμφισβητεί τη νομιμότητα της τεχνικής προσφοράς της παρεμβαίνουσας εταιρείας … για το σκέλος αυτό του διαγωνισμού, ασκείται απαραδέκτως ως αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.Απορρίπτει την αίτηση.

Ο κοινός εκπρόσωπος των συμπραττόντων γραφείων ασκεί την προσφυγή του ν.2522/1997 για λογαριασμό όλων των γραφείων που συμπράττουν. Νόμιμος ο αποκλεισμός  της περαιτέρω διαδικασίας των Γραφείων, τα οποία στελεχώνουν μελετητές των οποίων έληξε η ισχύς των πτυχίων τους και δεν προέβησαν εγκαίρως στις απαραίτητες ενέργειες για την ανανέωσή τους.(Σχ ΝΣΚ/257/2003)  

Δημόσια έργα. Διακήρυξη . Διαγωνισμός. Ανάθεση . Παράνομη παράλειψη ανάθεσης του δημοσίου έργου .Αίτηση αναιρέσεως..Επειδή, η διακήρυξη του διαγωνισμού αποτελεί το κανονιστικό πλαίσιο που δεσμεύει τόσο την Αρχή που διενεργεί το διαγωνισμό όσο και τους διαγωνιζομένους ....η εργοληπτική επιχείρηση που συμμετέχει ανεπιφυλάκτως σ’ ένα διαγωνισμό αποδέχεται πλήρως τη νομιμότητα της διακηρύξεως, με βάση την οποία διενεργείται η δημοπρασία για την ανάθεση της κατασκευής του έργου και επομένως δεν είναι επιτρεπτή η εκ μέρους της παρεμπίπτουσα, εκ των υστέρων αμφισβήτηση του κύρους των όρων της διακηρύξεως, με την ευκαιρία της προσβολής, ανάλογα με την έκβαση του διαγωνισμού για την εργοληπτική επιχείρηση, πράξεων που ανάγονται στη διεξαγωγή και τα αποτελέσματά του ..Ειδικώτερα, ως εκ της γενικότητος της διατυπώσεως του όρου 12 της διακηρύξεως του επιδίκου διαγωνισμού, όπως αυτός περιγράφεται από την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση.., ο όρος αυτός της διακηρύξεως,οι ειδικές ρήτρες της οποίας υπερισχύουν των γενικών διατάξεων, έχει την έννοια ότι επί ακυρώσεως ή μη εγκρίσεως του αποτελέσματος του διαγωνισμού δεν γεννάται αξίωση αποζημιώσεως των συμμετασχόντων σε αυτόν, τούτο δε ανεξαρτήτως του λόγου για τον οποίο χωρεί η ακύρωση ή η μη έγκριση του αποτελέσματος του διαγωνισμού. ... ο όρος αυτός της διακηρύξεως δεν είχε αμφισβητηθή επικαίρως από την αναιρεσείουσα, η οποία συμμετέσχε στον διαγωνισμό ανεπιφυλάκτως. Υπό τα δεδομένα αυτά, δεν εγεννήθη εν προκειμένω αξίωση της αναιρεσειούσης προς αποζημίωση λόγω της μη εγκρίσεως του αποτελέσματος του διαγωνισμού αυτού. Είναι, συνεπώς, απορριπτέα όλα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινομένη αίτηση,

ΣΤΕ –διακήρυξη ––αποκλεισμός υποψηφίου.(...)Επειδή, η αιτούσα προέβαλε με την προσφυγή του άρθρου 3 παρ. 2 του ν. 2522/1997 και επαναλαμβάνει με την κρινόμενη αίτηση, ότι ο παραπάνω όρος της διακηρύξεως, ο οποίος επιτρέπει τη συμμετοχή στο διαγωνισμό μόνο επιχειρήσεων με συνολικό κύκλο εργασιών κατά την τελευταία τριετία ίσο ή μεγαλύτερο με το 1/3 της προϋπολογισθείσας δαπάνης (ήτοι εν προκειμένω 1.000.000 ευρώ), την αποκλείει παρανόμως από το διαγωνισμό, διότι θεσπίζει κριτήρια συμμετοχής μη προβλεπόμενα από την οδηγία 2004/18/ΕΚ και το π.δ. 118/2007, παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας και υπερβαίνει τα άκρα όρια της διακριτικής ευχέρειας της διοικήσεως, εφόσον οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο κλάδο δεν παρουσιάζουν τον απαιτούμενο ως άνω κύκλο εργασιών. Ο λόγος, όμως, αυτός δεν πιθανολογείται σοβαρά ως βάσιμος, διότι ο πληττόμενος αυτός όρος της διακηρύξεως που αποβλέπει στον έλεγχο της κατά τεκμήριο ικανότητας των διαγωνιζομένων να ανταποκριθούν στην εκτέλεση της επίμαχης προμήθειας και θεσπίζει εύλογη προϋπόθεση καταλληλότητας ως προς τη δυνατότητα αυτών να μετάσχουν στο διαγωνισμό, φαίνεται να είναι σύμφωνος με τις προαναφερθείσες διατάξεις της οδηγίας 2004/18/ΕΚ, του π.δ. 60/2007 και του π.δ. 118/2007. Εξ άλλου, τα προβαλλόμενα περί του ότι πρόκειται περί φωτογραφικού όρου είναι απορριπτέα προεχόντως λόγω της αοριστίας τους.

ΣΤΕ  –διακήρυξη –διαγωνισμός –ανάθεση –προμήθειες –προσφορές (...) Επειδή, η αιτούσα προέβαλε με την προσφυγή του άρθρου 3 παρ. 2 του ν. 2522/1997 και επαναλαμβάνει με την κρινόμενη αίτηση, ότι ο παραπάνω όρος της διακηρύξεως, ο οποίος επιτρέπει τη συμμετοχή στο διαγωνισμό μόνο επιχειρήσεων με συνολικό κύκλο εργασιών κατά την τελευταία τριετία ίσο ή μεγαλύτερο με το 1/3 της προϋπολογισθείσας δαπάνης (ήτοι εν προκειμένω 1.800.000 ευρώ), την αποκλείει παρανόμως από το διαγωνισμό, διότι θεσπίζει κριτήρια συμμετοχής μη προβλεπόμενα από την οδηγία 2004/18/ΕΚ και το π.δ. 118/2007, παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας και υπερβαίνει τα άκρα όρια της διακριτικής ευχέρειας της διοικήσεως, εφόσον οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο κλάδο δεν παρουσιάζουν τον απαιτούμενο ως άνω κύκλο εργασιών. Ο λόγος, όμως, αυτός δεν πιθανολογείται σοβαρά ως βάσιμος, διότι ο πληττόμενος αυτός όρος της διακηρύξεως που αποβλέπει στον έλεγχο της κατά τεκμήριο ικανότητας των διαγωνιζομένων να ανταποκριθούν στην εκτέλεση της επίμαχης προμήθειας και θεσπίζει εύλογη προϋπόθεση καταλληλότητας ως προς τη δυνατότητα αυτών να μετάσχουν στο διαγωνισμό, φαίνεται να είναι σύμφωνος με τις προαναφερθείσες διατάξεις της οδηγίας 2004/18/ΕΚ, του π.δ. 60/2007 και του π.δ. 118/2007. Εξ άλλου, τα προβαλλόμενα περί του ότι πρόκειται περί φωτογραφικού όρου είναι απορριπτέα προεχόντως λόγω της αοριστίας τους.

Εξ άλλου, η διακήρυξη του διαγωνισμού, ως κανονιστική πράξη δεσμεύει με τους όρους της, τόσο τους τρίτους προς τους οποίους απευθύνεται, όσο και το ίδιο το νομικό πρόσωπο που προκηρύσσει το σχετικό διαγωνισμό, το οποίο υποχρεούται εφεξής και μέχρι τέλους της διαδικασίας του διαγωνισμού να εφαρμόζει τα όσα ορίζονται σε αυτή (βλ. Πράξεις VI Τμ. Ε.Σ. 181/2006, 31/2003, 105/2003). Η αρχή αυτή της δεσμευτικότητας της διακηρύξεως κατοχυρώνεται και στο κοινοτικό δίκαιο, αφού κάθε απόκλιση από τους όρους αυτής αποτελεί παραβίαση της αρχής της ισότητας των διαγωνιζομένων (βλ. Πράξη VI Τμ. Ε.Σ. 70/2006). Κατά συνέπεια, τυχόν παράβαση ουσιώδους όρου της διακήρυξης, είτε κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού, είτε κατά τη συνομολόγηση της σύμβασης που καταρτίζεται μετά τη διενέργεια του διαγωνισμού, είτε κατά το στάδιο εκτέλεσης αυτής, καθιστά μη νόμιμη τη σχετική διαδικασία και επάγεται ακυρότητα (βλ. Πράξεις IV Τμ. Ε.Σ. 70/2003, 105/2002, 78, 4/2001, 85/2000).

Προμήθειες...Επειδή, δια της παραπομπής του άρθρου 2.1 της διακηρύξεως στις διατάξεις των υπ’ αριθμ. Π5/264/1977, Π5/268/1977 αποφάσεων του Υπουργού Εμπορίου, όπως αυτές τροποποιήθηκαν με τις υπ’ αριθμ. Π5/268/1980 και Π5/568/1980 αποφάσεις του ιδίου υπουργού, οι διατάξεις αυτές κατέστησαν ρήτρες της διακηρύξεως και, ακολούθως, της συναφθείσης συμβάσεως. Δοθέντος δε ότι, όπως βεβαιώνεται στην αναιρεσιβαλλομένη απόφαση και δεν αμφισβητήθηκε από την αναιρεσείουσα ενώπιον του εφετείου ούτε αμφισβητείται κατ’ αναίρεση, η τελευταία δεν είχε προσβάλει ευθέως τη διακήρυξη με αίτηση ακυρώσεως, οι λόγοι της προσφυγής με τους οποίους αμφισβήτησε την ισχύ των ανωτέρω διατάξεων ήσαν απορριπτέοι ως απαράδεκτοι. Και τούτο διότι, με την ανεπιφύλακτη συμμετοχή της στο διαγωνισμό η αναιρεσείουσα αποδέχθηκε πλήρως τη νομιμότητα της διακηρύξεως και των όρων αυτής, και επομένως δεν είναι επιτρεπτή η εκ μέρους της παρεμπίπτουσα, εκ των υστέρων, αμφισβήτηση του κύρους των όρων της διακηρύξεως, με την ευκαιρία της προσβολής πράξεων που εκδίδονται είτε κατά την διαδικασία διεξαγωγής του διαγωνισμού είτε κατά την λειτουργία της συμβάσεως (βλ. Σ.τ.Ε. 1415/2000 Ολομ., 2743/2003 κ.α.). Συνεπώς, ορθώς το δικάσαν δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, λόγω παραλείψεως της αναιρεσείουσας να ασκήσει προηγουμένως την προβλεπομένη από τη διακήρυξη ενδικοφανή προσφυγή, περαιτέρω δε, απέρριψε και τους λόγους της προσφυγής, με τους οποίους η αναιρεσείουσα αμφισβητούσε τη νομιμότητα όρων της διακηρύξεως, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθούν.

Με την προδικαστική προσφυγή προσφεύγουσα ζητά την ακύρωση της Απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του αναθέτοντος φορέα με αριθμό …/22.12.2022, με την οποία έγινε δεκτό το Πρακτικό αξιολόγησης των αιτήσεων προεπιλογής, κατά το μέρος που με αυτήν απορρίφθηκε η αίτηση προεπιλογής της.

ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΦΥΛΑΞΗΣ:Επειδή, με την υπό κρίση αίτηση προβάλλεται ότι η προσφορά της εταιρείας «... Α.Ε.» ήταν επίσης απορριπτέα, λόγω μη υποβολής του συνόλου των τυπικών δικαιολογητικών, τα οποία κατά την διακήρυξη έπρεπε να συνοδεύουν την τεχνική προσφορά. Ειδικότερα, η αιτούσα με την κατ’άρθρο 3 παρ.2 του ν. 2522/1997 ασκηθείσα προσφυγή της είχε ισχυρισθεί, και επαναλαμβάνει με την υπό κρίση αίτηση, ότι από τον συνδυασμό των παρατεθέντων στην προηγούμενη σκέψη όρων της διακηρύξεως προκύπτει ότι οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να καταθέσουν με τον φάκελο της τεχνικής προσφοράς τους και α) την προβλεπομένη στο άρθρο 9 παρ.2 του ν. 3707/2008 (Α΄ 209) απόφαση περί εγκρίσεως της στολής που θα φέρει το προσωπικό τους καθώς και β) άδεια εγκαταστάσεως και λειτουργίας ειδικού ραδιοδικτύου, κατά τις διατάξεις του π.δ. 271/1976 (Α΄ 102), δεδομένου ότι μόνο με την υποβολή των δικαιολογητικών αυτών απεδεικνύετο η ανταπόκριση των διαγωνιζομένων στις τεχνικές προδιαγραφές της διακηρύξεως σχετικά με την στολή, την οποία πρέπει να φέρει το προσωπικό ασφαλείας και την κατοχή εξοπλισμού ασύρματης ενδοεπικοινωνίας. Εφ’όσον δε η εταιρεία «... Α.Ε.» δεν είχε υποβάλει με την τεχνική προφορά της τα ανωτέρω δικαιολογητικά, έπρεπε, κατά την αιτούσα, να αποκλεισθεί από την περαιτέρω διαδικασία του διαγωνισμού. Οι ως άνω ισχυρισμοί της αιτούσης, όμως, είναι απορριπτέοι. Τούτο διότι, η διακήρυξη δεν αξιώνει ρητώς την προσκομιδή των εν λόγω ειδικών αδειών και εγκρίσεων με τον φάκελο των τεχνικών προσφορών των διαγωνιζομένων, αλλά προβλέπει την υποβολή σχετικών δηλώσεων εκ μέρους των υποψηφίων καθώς και την συμπλήρωση αναλυτικού φύλλου συμμορφώσεως για την ανταπόκρισή τους στις οικείες τεχνικές προδιαγραφές. Εν όψει δε των αρχών της διαφάνειας και της ίσης μεταχειρίσεως των διαγωνιζομένων που διέπουν τους δημόσιους διαγωνισμούς, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι στοιχειοθετείται λόγος αποκλεισμού υποψηφίου, ως εκ της μη υποβολής δικαιολογητικών, για τα οποία δεν προβλέπεται ρητώς ή δεν συνάγεται σαφώς από την διακήρυξη ότι πρέπει να κατατεθούν υποχρεωτικώς με τον φάκελο της προσφοράς. Συνεπώς, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από την αιτούσα πρέπει να απορριφθούν.

Επιτρέπεται, κατ` αρχήν, ο ενδιαφερόμενος να υποβάλει με τηλεομοιοτυπία την κατά το άρθρο 3 παρ. 2 του Ν. 2522/1997 προσφυγή, πρέπει, όμως, να καταθέσει στην αναθέτουσα αρχή, μέσα σε πέντε ημέρες από τη λήξη της πενθήμερης προθεσμίας για την άσκηση της προσφυγής, έγγραφο με το ίδιο περιεχόμενο και με ιδιόχειρη υπογραφή. Η αιτούσα, η οποία έφερε το σχετικό βάρος αποδείξεως, δεν απέδειξε ότι κατέθεσε το πρωτότυπο της προδικαστικής της προσφυγής.