ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΕΦΕΤΕΙΩΝ: (...)Επειδή, από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι οι αιτήσεις ακυρώσεως κατά διοικητικών πράξεων που αφορούν την εφαρμογή των περί βεβαιώσεως μόνιμης κατοικίας διατάξεων, οι οποίες εντάσσονται στη νομοθεσία περί Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, υπάγονται πλέον στην αρμοδιότητα των διοικητικών εφετείων...Παραπέμπει το κρινόμενο ένδικο βοήθημα στο Διοικητικό Εφετείο Χανίων κατά το αιτιολογικό.

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...) Επειδή, τέλος, ο λόγος που αφορά το κύρος της αποφάσεως του Δημάρχου ...περί μεταβιβάσεως στον Πρόεδρο του Δημοτικού Διαμερίσματος ..... του δικαιώματος υπογραφής βεβαιώσεων μονίμου κατοικίας, ωσαύτως δε και του σχετικού πρακτικού τοιχοκολλήσεως αυτής, είναι απορριπτέος προεχόντως ως απαράδεκτος, καθ’ όσον προβάλλεται το πρώτον με το υπόμνημα. Απορρίπτει την υπό κρίση έφεση.

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...)Τούτο διότι, σύμφωνα και με τα όσα εκτέθηκαν στην 8η και 11η σκέψεις της παρούσας, το Α.Σ.Ε.Π., ενεργώντας κατά δεσμία αρμοδιότητα και εφαρμόζοντας τις σαφείς διατάξεις του νόμου και της προκήρυξης, νομίμως στηρίχθηκε στην προαναφερόμενη πράξη του ως άνω Δημάρχου, η οποία δεν είχε ακυρωθεί ούτε ανακληθεί και με νόμιμη και επαρκή αιτιολογία απέρριψε με την προσβαλλόμενη απόφασή του την ένσταση του αιτούντος θεωρώντας ότι ο παρεμβαίνων με την ως άνω βεβαίωση νόμιμα απέδειξε το κριτήριο της μόνιμης κατοικίας του.Απορρίπτει την αίτηση ακυρώσεως

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...) Η αίτηση θεραπείας αυτή διέκοψε κατ΄ άρθρο 46 παρ. 2 κωδ. π. δ/τος 18/1989 (Α΄. 8) επί τριάντα ημέρες την εξηκονθήμερη προθεσμία της αιτήσεως ακυρώσεως. Έτσι, η τελευταία αυτή προθεσμία άρχισε εκ νέου να τρέχει την 18η Ιανουαρίου 2008 και συμπληρώθηκε στις 18 Μαρτίου 2008. Συνεπώς, η υπό κρίσιν αίτηση που ασκήθηκε κατά τα προεκτεθέντα στις 15 Μαΐου 2008 με κατάθεσή της στο Δ. Εφετείο Πειραιώς, πρέπει ν΄ απορριφθεί ως εκπρόθεσμη καθ΄ ο μέρος θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι στρέφεται κατά της βεβαιώσεως μονίμου κατοικίας, που αποτελεί ρητή εκτελεστή διοικητική πράξη.Απορρίπτει την αίτηση. 

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΕ ΔΗΜΟΤΟΛΟΓΙΟ: (...) Ειδικότερα, ο Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης ούτε ερεύνησε εάν από τα στοιχεία που προσκόμισαν οι αιτούντες, μεταξύ των οποίων το αναγόμενο στον κρίσιμο χρόνο της διετίας προ της μεταδημότευσης μισθωτήριο, το οποίο υπέβαλαν με την προσφυγή τους, σε συνδυασμό με τις εκατέρωθεν προσκομισθείσες βεβαιώσεις της Αστυνομικής Αρχής, συναγόταν βούληση των αιτούντων να καταστήσουν την εν λόγω Κοινότητα κέντρο των βιοτικών τους σχέσεων και τόπο της οικογενειακής τους εγκατάστασης, ούτε προέβη σε αιτιολογημένη εκτίμηση των ανωτέρω στοιχείων.Δέχεται την κρινόμενη αίτηση.

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...) Τέλος, η προσβαλλομένη πράξη, με την οποία ανακλήθηκε η εκδοθείσα βεβαίωση για λόγο αναγόμενο στην ανωτέρω τυπική πλημμέλεια αυτής (μη υποβολή στον Δήμο, πριν από την έκδοσή της, των κατά νόμον απαιτουμένων δικαιολογητικών), στηρίζεται σε αντικειμενικά δεδομένα και δεν συνδέεται με υποκειμενική συμπεριφορά της αιτούσης, ως εκ τούτου δε είναι απορριπτέος ως αβάσιμος και ο λόγος ακυρώσεως περί παραβιάσεως του δικαιώματος ακροάσεως αυτής, δοθέντος μάλιστα ότι, εν όψει της προπαρατεθείσης εννοίας του νόμου, τα υπ’ αυτού προβλεπόμενα δικαιολογητικά δεν αρκεί να υφίσταντο κατά τον χρόνο εκδόσεως της ανωτέρω βεβαιώσεως αλλά έπρεπε να είχαν υποβληθεί στον Δήμο προ της εκδόσεώς της και, συνεπώς, δεν είναι πλέον δυνατόν, κατά νόμον, να υποβληθούν αυτά το πρώτον μετά την έκδοση ακυρωτικής αποφάσεως. Δέχεται την αίτηση.

Επειδή, από την αμφισβήτηση της νομιμότητας της προσβαλλομένης πράξεως, με την οποία ακυρώθηκε, κατόπιν διοικητικής προσφυγής, η επαγγελματική άδεια πωλητή Λαϊκών Αγορών, που είχε χορηγηθεί στον αιτούντα, γεννάται ήδη, κατά τις προαναφερθείσες διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 4 περ. η΄ του ν. 1406/1983 (51 παρ. 1 ν. 3659/2008), 1 παρ. 1 περ. ιβ΄ εδαφ. τελευταίο του ν. 702/1977 (47 παρ. 1 ν. 3900/2010) και 50 του ν. 3900/2010, διοικητική διαφορά ουσίας αρμοδιότητος του διοικητικού πρωτοδικείου. Πρέπει, συνεπώς, σύμφωνα και με το άρθρο 34 παρ. 1 του ν. 1968/1991, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα να αναπεμφθεί στο κατά τόπο αρμόδιο Διοικητικό Πρωτοδικείο … (άρθρο 7 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ν. 2717/1999, Α΄ 97, σε συνδυασμό με το άρθρο μόνο, Α΄ 11 του π.δ/τος 404/1978, Α΄ 83) για να εκδικασθεί ως προσφυγή ουσίας.

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...)Επειδή, εν όψει των προεκτεθέντων και ειδικότερα από την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος στην Αθήνα, από τις ως άνω βεβαιώσεις του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και από την σχετική βεβαίωση του Δήμου Γλυφάδας, προκύπτει σαφώς ότι ο προσφεύγων δεν κατοικεί μονίμως στο Δήμο Αροανίας ή σε απόσταση έως εκατό χιλιόμετρα από αυτόν, ενώ, εξάλλου ο προσφεύγων δεν ισχυρίσθηκε, ούτε προσεκόμισε στοιχεία αποδεικνύοντα την βούλησή του να καταστήσει τον Δήμο Αροανίας το σταθερό κέντρο των βιοτικών του εν γένει σχέσεων και ειδικότερα τον τόπο της οικογενειακής του εγκατάστασης. Κατά συνέπεια το Δικαστήριο κρίνει ότι υπάρχει, εν προκειμένω, παράβαση εκ μέρους του προσφεύγοντος, των προαναφερθεισών διατάξεων των άρθρων 104 και 115 παρ. 4 του π.δ/τος 410/1995, για την οποία είναι προσήκουσα η επιβληθείσα ποινή της έκπτωσης από το αξίωμα του Αντιδημάρχου, όλα δε τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.

Επειδή, κατά την έννοια του ανωτέρω άρθρου 5 παρ. 2 του ν. 702/1977, η ετήσια προθεσμία για άσκηση εφέσεως που αρχίζει από την επομένη της δημοσιεύσεως της αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου λήγει οπωσδήποτε, όταν παρέλθει έτος από την αφετηρία της προθεσμίας αυτής και δεν είναι δεκτική ούτε αναστολής, ούτε παρεκτάσεως για τον ασκούντα το ένδικο αυτό μέσο που διαμένει στην αλλοδαπή. Τούτο δε διότι η αναστολή δεν συμβιβάζεται με τη φύση της εν λόγω προθεσμίας, η οποία αποτελεί το απώτατο χρονικό όριο, μέχρι το οποίο είναι κατά νόμο δυνατή η άσκηση εφέσεως και η οποία θεσπίσθηκε, προκειμένου να διαφυλαχθεί η σταθερότητα στις σχέσεις Διοίκησης και διοικουμένων, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά την έκδοση της αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου επί της αιτήσεως ακυρώσεως (βλ. και ΣτΕ 1755/2000, 3398/1998 κ.α.). Για τον ίδιο λόγο η ως άνω ετήσια προθεσμία για άσκηση εφέσεως δεν αναστέλλεται κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, είτε έχει αρχίσει πριν από αυτές, είτε κατά τη διάρκειά τους (όταν η δημοσίευση της εκκαλουμένης αποφάσεως γίνεται από 1-7 έως 15-9), εφόσον μάλιστα η διάταξη του άρθρου 11 του Κώδικα περί δικών του Δημοσίου που προβλέπει την αναστολή δεν διακρίνει σχετικώς, η δε αναστολή των προθεσμιών που προβλέπεται από την τελευταία αυτή διάταξη για τα ασκούμενα από το Δημόσιο ένδικα βοηθήματα και ένδικα μέσα, η οποία ισχύει και για τα ασκούμενα από τους ιδιώτες ένδικα βοηθήματα και ένδικα μέσα, αναφέρεται μόνον, όσον αφορά στην έφεση, στην 60νθήμερη προθεσμία από τη κοινοποίηση της εκκαλουμένης αποφάσεως και όχι και στην ετήσια προθεσμία από τη δημοσίευση αυτής. (...)Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, η εκκαλουμένη απόφαση, όπως προκύπτει από τα αναφερόμενα σ’ αυτήν, δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 3-7-2000, η δε κρινόμενη έφεση κατατέθηκε στη Γραμματεία του Διοικητικού Εφετείου .. στις 12.7.2001, δηλαδή μετά την πάροδο της ετήσιας προθεσμίας που τάσσει η πιο πάνω διάταξη του άρθρου 5 παρ. 2 του ν. 702/1977 και, συνεπώς, η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε εκπροθέσμως, αφού, κατά τα γενόμενα δεκτά ανωτέρω, δεν χωρεί αναστολή της προθεσμίας αυτής κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών. Πρέπει, επομένως, για το λόγο αυτό, ο οποίος ερευνάται αυτεπαγγέλτως, η έφεση αυτή να απορριφθεί, ως απαράδεκτη

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...) Τα στοιχεία αυτά, τα οποία προσκομίζει και επικαλείται η αιτούσα και με την υπό κρίση αίτηση, ήταν συγκεκριμένα, βεβαιώσεις Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών, από τις οποίες προέκυπτε ότι η παρεμβαίνουσα είχε υποβάλει δηλώσεις φόρου εισοδήματος για τα οικονομικά έτη 1999-2003 σε Δ.Ο.Υ. περιφέρειας Θεσσαλονίκης, βεβαίωση του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού Κ.Π.Α. Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την οποία η παρεμβαίνουσα είχε λάβει δελτίο ανεργίας από την ως άνω υπηρεσία, το οποίο ίσχυε έως τις 18.2.2002, καθώς και ασφαλιστικές βεβαιώσεις Υποκαταστημάτων Ι.Κ.Α. Θεσσαλονίκης και εργοδοτικές βεβαιώσεις, από τις οποίες προέκυπτε ότι η παρεμβαίνουσα εργαζόταν στην Θεσσαλονίκη τουλάχιστον μέχρι τον Ιούλιο του έτους 2003. Εν όψει, ωστόσο, των ως άνω στοιχείων, τα οποία ανάγονται σε χρόνο που καλύπτει και το κρίσιμο, εν προκειμένω, χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι η προσβαλλομένη βεβαίωση εκδόθηκε στις 24.7.2003, είναι ουσιώδη, εφ’ όσον μαρτυρούν ότι η παρεμβαίνουσα είχε αναπτύξει βιοτικές σχέσεις στην Θεσσαλονίκη, δεν προκύπτει δε ότι εκτιμήθηκαν από την Διοίκηση, κλονίζεται η πραγματική βάση επί της οποίας στηρίζεται η έκδοση της επίμαχης βεβαιώσεως. Απορρίπτει την υπό κρίση αίτηση, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. ... αποφάσεως του Δημάρχου Φλώρινας καθώς και κατά της υπ’ αριθμ. ... βεβαιώσεως του Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου του Δημοτικού Διαμερίσματος Μεσοχωρίου, υπογράφοντος με εντολή Δημάρχου Κάτω Κλεινών Φλώρινας. Δέχεται την αίτηση κατά τα λοιπά.