ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...) Επειδή, τέλος, ο λόγος που αφορά το κύρος της αποφάσεως του Δημάρχου ...περί μεταβιβάσεως στον Πρόεδρο του Δημοτικού Διαμερίσματος ..... του δικαιώματος υπογραφής βεβαιώσεων μονίμου κατοικίας, ωσαύτως δε και του σχετικού πρακτικού τοιχοκολλήσεως αυτής, είναι απορριπτέος προεχόντως ως απαράδεκτος, καθ’ όσον προβάλλεται το πρώτον με το υπόμνημα. Απορρίπτει την υπό κρίση έφεση.

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...)Τούτο διότι, σύμφωνα και με τα όσα εκτέθηκαν στην 8η και 11η σκέψεις της παρούσας, το Α.Σ.Ε.Π., ενεργώντας κατά δεσμία αρμοδιότητα και εφαρμόζοντας τις σαφείς διατάξεις του νόμου και της προκήρυξης, νομίμως στηρίχθηκε στην προαναφερόμενη πράξη του ως άνω Δημάρχου, η οποία δεν είχε ακυρωθεί ούτε ανακληθεί και με νόμιμη και επαρκή αιτιολογία απέρριψε με την προσβαλλόμενη απόφασή του την ένσταση του αιτούντος θεωρώντας ότι ο παρεμβαίνων με την ως άνω βεβαίωση νόμιμα απέδειξε το κριτήριο της μόνιμης κατοικίας του.Απορρίπτει την αίτηση ακυρώσεως

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...) Τέλος, η προσβαλλομένη πράξη, με την οποία ανακλήθηκε η εκδοθείσα βεβαίωση για λόγο αναγόμενο στην ανωτέρω τυπική πλημμέλεια αυτής (μη υποβολή στον Δήμο, πριν από την έκδοσή της, των κατά νόμον απαιτουμένων δικαιολογητικών), στηρίζεται σε αντικειμενικά δεδομένα και δεν συνδέεται με υποκειμενική συμπεριφορά της αιτούσης, ως εκ τούτου δε είναι απορριπτέος ως αβάσιμος και ο λόγος ακυρώσεως περί παραβιάσεως του δικαιώματος ακροάσεως αυτής, δοθέντος μάλιστα ότι, εν όψει της προπαρατεθείσης εννοίας του νόμου, τα υπ’ αυτού προβλεπόμενα δικαιολογητικά δεν αρκεί να υφίσταντο κατά τον χρόνο εκδόσεως της ανωτέρω βεβαιώσεως αλλά έπρεπε να είχαν υποβληθεί στον Δήμο προ της εκδόσεώς της και, συνεπώς, δεν είναι πλέον δυνατόν, κατά νόμον, να υποβληθούν αυτά το πρώτον μετά την έκδοση ακυρωτικής αποφάσεως. Δέχεται την αίτηση.

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΕ ΔΗΜΟΤΟΛΟΓΙΟ: (...) Ειδικότερα, ο Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης ούτε ερεύνησε εάν από τα στοιχεία που προσκόμισαν οι αιτούντες, μεταξύ των οποίων το αναγόμενο στον κρίσιμο χρόνο της διετίας προ της μεταδημότευσης μισθωτήριο, το οποίο υπέβαλαν με την προσφυγή τους, σε συνδυασμό με τις εκατέρωθεν προσκομισθείσες βεβαιώσεις της Αστυνομικής Αρχής, συναγόταν βούληση των αιτούντων να καταστήσουν την εν λόγω Κοινότητα κέντρο των βιοτικών τους σχέσεων και τόπο της οικογενειακής τους εγκατάστασης, ούτε προέβη σε αιτιολογημένη εκτίμηση των ανωτέρω στοιχείων.Δέχεται την κρινόμενη αίτηση.

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...)Επειδή, εν όψει των προεκτεθέντων και ειδικότερα από την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος στην Αθήνα, από τις ως άνω βεβαιώσεις του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και από την σχετική βεβαίωση του Δήμου Γλυφάδας, προκύπτει σαφώς ότι ο προσφεύγων δεν κατοικεί μονίμως στο Δήμο Αροανίας ή σε απόσταση έως εκατό χιλιόμετρα από αυτόν, ενώ, εξάλλου ο προσφεύγων δεν ισχυρίσθηκε, ούτε προσεκόμισε στοιχεία αποδεικνύοντα την βούλησή του να καταστήσει τον Δήμο Αροανίας το σταθερό κέντρο των βιοτικών του εν γένει σχέσεων και ειδικότερα τον τόπο της οικογενειακής του εγκατάστασης. Κατά συνέπεια το Δικαστήριο κρίνει ότι υπάρχει, εν προκειμένω, παράβαση εκ μέρους του προσφεύγοντος, των προαναφερθεισών διατάξεων των άρθρων 104 και 115 παρ. 4 του π.δ/τος 410/1995, για την οποία είναι προσήκουσα η επιβληθείσα ποινή της έκπτωσης από το αξίωμα του Αντιδημάρχου, όλα δε τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.

Δημοσίευση κανονιστικών αποφάσεων:..Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως βεβαιώνεται στο από 24-12-2003 αποδεικτικό του κλητήρα του Δήμου ..., το οποίο συνυπογράφουν δύο μάρτυρες, ο κλητήρας αυτός δημοσίευσε με τοιχοκόλληση κατά την πιο πάνω ημερομηνία στον πίνακα ανακοινώσεων του Δήμου τα θέματα του 20957/18-12-2003 πίνακα θεμάτων-αποφάσεων της 17ης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου της 22-12-2003 και τις αποφάσεις που ελήφθησαν κατ’ αυτήν. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί στις προηγούμενες σκέψεις, η προσβαλλόμενη απόφαση απέκτησε νόμιμη υπόσταση με την πιο πάνω δημοσίευσή της στις 24-12-2003, από την επομένη δε της δημοσίευσης αυτής, δηλαδή από 25-12-2003 άρχισε η προβλεπόμενη στο άρθρο 46 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 εξηκονθήμερη προθεσμία για την προσβολή της με αίτηση ακυρώσεως. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 19-5-2004, δηλαδή μετά την πάροδο της πιο πάνω προθεσμίας, ασκήθηκε εκπροθέσμως και πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη (βλ. ΣΕ 3273/2004 7μ., 3514/2006, 375/2007, 1869/2008 κ.α.).

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: (...) Τα στοιχεία αυτά, τα οποία προσκομίζει και επικαλείται η αιτούσα και με την υπό κρίση αίτηση, ήταν συγκεκριμένα, βεβαιώσεις Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών, από τις οποίες προέκυπτε ότι η παρεμβαίνουσα είχε υποβάλει δηλώσεις φόρου εισοδήματος για τα οικονομικά έτη 1999-2003 σε Δ.Ο.Υ. περιφέρειας Θεσσαλονίκης, βεβαίωση του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού Κ.Π.Α. Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την οποία η παρεμβαίνουσα είχε λάβει δελτίο ανεργίας από την ως άνω υπηρεσία, το οποίο ίσχυε έως τις 18.2.2002, καθώς και ασφαλιστικές βεβαιώσεις Υποκαταστημάτων Ι.Κ.Α. Θεσσαλονίκης και εργοδοτικές βεβαιώσεις, από τις οποίες προέκυπτε ότι η παρεμβαίνουσα εργαζόταν στην Θεσσαλονίκη τουλάχιστον μέχρι τον Ιούλιο του έτους 2003. Εν όψει, ωστόσο, των ως άνω στοιχείων, τα οποία ανάγονται σε χρόνο που καλύπτει και το κρίσιμο, εν προκειμένω, χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι η προσβαλλομένη βεβαίωση εκδόθηκε στις 24.7.2003, είναι ουσιώδη, εφ’ όσον μαρτυρούν ότι η παρεμβαίνουσα είχε αναπτύξει βιοτικές σχέσεις στην Θεσσαλονίκη, δεν προκύπτει δε ότι εκτιμήθηκαν από την Διοίκηση, κλονίζεται η πραγματική βάση επί της οποίας στηρίζεται η έκδοση της επίμαχης βεβαιώσεως. Απορρίπτει την υπό κρίση αίτηση, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. ... αποφάσεως του Δημάρχου Φλώρινας καθώς και κατά της υπ’ αριθμ. ... βεβαιώσεως του Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου του Δημοτικού Διαμερίσματος Μεσοχωρίου, υπογράφοντος με εντολή Δημάρχου Κάτω Κλεινών Φλώρινας. Δέχεται την αίτηση κατά τα λοιπά. 

Εκπρόθεσμο αίτησης ακυρώσεως:..Επειδή, η κατά το άρθρο 46 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 «Κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το Συμβούλιο της Επικρατείας» (Α’ 8) εξηκονθήμερη προθεσμία για την προσβολή με αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως του Υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας περί συγκροτήσεως του Διοικητικού Συμβουλίου του ανωτέρω Ταμείου, η οποία, κατά τις προεκτεθείσες διατάξεις, ήταν δημοσιευτέα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, άρχιζε για τον αιτούντα, ως τρίτο, από τη δημοσίευση της υπουργικής αυτής αποφάσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (πρβλ. Σ.τ.Ε. 2733/1994, 602/1987 κ.α.). Η προσβαλλόμενη υπουργική δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 14.2.2005 (ΦΕΚ 30, τ. Ν.Π.Δ.Δ.). Επομένως, η υπουργική αυτή απόφαση προσβάλλεται εκπροθέσμως, αφού η κρινόμενη αίτηση ασκήθηκε στις 20.6.2007, δηλαδή μετά την πάροδό της ως άνω εξηκονθήμερης προθεσμίας. Κατά συνέπεια, η υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ:Με την αναιρεσιβαλλόμενη 4382/2014 απόφαση του ΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, έφεση του ήδη αναιρεσείοντος, πρώην τακτικού υπαλλήλου του Ταμείου Ασφαλίσεως Επαγγελματιών και Βιοτεχνών της Ελλάδος και ήδη συνταξιούχου κατά το καθεστώς των κοινών ασφαλισμένων του Ι.Κ.Α. (ν. 1846/1951), απορρίφθηκε ως αβάσιμη καθ’ ο μέρος στρεφόταν κατά του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και της ... πράξης της Διευθύντριας της Διεύθυνσης Συντάξεων Προσωπικού ΝΠΔΔ του Ι.Κ.Α., (απορριπτικής αιτήσεώς του για εκ νέου κανονισμό της σύνταξής του με βάση το ειδικό καθεστώς του ν. 3163/1955 «Περί συνταξιοδοτήσεως του προσωπικού του Ιδρύματος των Κοινωνικών Ασφαλίσεων»)(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν ανωτέρω δεκτά, η κρινόμενη αίτηση συνιστά δεύτερη αίτηση αναίρεσης κατά της αυτής 4382/2014 απόφασης του ΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η οποία πρέπει να απορριφθεί ως εκπροθέσμως ασκηθείσα, διότι, παρά το γεγονός ότι η πρώτη αίτηση απορρίφθηκε για τυπικό λόγο, κατά τον χρόνο άσκησης της υπό κρίση δεύτερης αίτησης αναίρεσης, στις 4.3.2019, είχε εκπνεύσει η νόμιμη προθεσμία για την άσκηση αίτησης αναίρεσης κατά της 4382/2014 απόφασης και, ειδικότερα, τόσο η εξηκονθήμερη προθεσμία από τότε που ο αναιρεσείων έλαβε πλήρη γνώση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, η οποία συντρέχει, σε κάθε περίπτωση, κατά τον χρόνο άσκησης της από 26 Μαρτίου 2015 αίτησης αναίρεσης, όσο και η τριετής προθεσμία από τη δημοσίευση αυτής στις 20 Ιουνίου 2014.Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης. 

Σύνθετη διοικητική ενέργεια- αίτηση ακυρώσεως:.Επειδή, όπως έγινε δεκτό ανωτέρω, η σύνθετη διοικητική ενέργεια του κατ’ αρθρ. 17 ν. 2190/1994 διαγωνισμού, ολοκληρώνεται με την πράξη του Α.Σ.Ε.Π. περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων επιτυχίας και διοριστέων, η οποία και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Μετά την έκδοση της τελευταίας αυτής πράξεως όλες οι προηγούμενες πράξεις, όπως είναι οι αποφάσεις του ΑΣΕΠ επί υποβληθεισών ενστάσεων, ενσωματώνονται στην τελευταία και χάνουν τον εκτελεστό τους χαρακτήρα. Κατόπιν αυτών, η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. 1723/8.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ, διότι η πράξη αυτή έχει χάσει την εκτελεστότητα της ενσωματωθείσα στην 1812/28.8.2002 πράξη του Α.Σ.Ε.Π. περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστέων. Περαιτέρω, καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά της ως άνω θεωρηθείσας ως συμπροσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. 1812/28.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ, η κρινόμενη αίτηση ασκείται εκπροθέσμως, διότι όπως συνάγεται από τις διατάξεις του αρθρ. 46 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 (Α 8), η εξηκονθήμερη προθεσμία ασκήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως για τους τρίτους υποψηφίους σε διαγωνισμό για την πλήρωση θέσης, δηλαδή για όλους τους άλλους πλήν εκείνων στους οποίους αναφέρεται η βάσει διατάξεως νόμου δημοσιευόμενη πράξη κυρώσεως των πινάκων διοριστέων, αρχίζει από την επομένη της δημοσιεύσεως της εν λόγω πράξης, εφόσον δεν προβλέπεται από το νόμο κοινοποίηση της πράξης αυτής στους τρίτους υποψηφίους, (βλ. ΣτΕ 2484/2006, πρβλ, ΣτΕ 467/2003). Εν προκειμένω, η ανωτέρω υπ’ αριθμ. 1812/28.8.2002 απόφαση περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστεών δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 4.9.2002 (ΦΕΚ 248/4.9.2002 ΠΡΤΜ), κατά τα οριζόμενα στο αρθρ. 17 παρ. 11 του ν. 2190/1994, ενώ η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως ασκήθηκε στις 18.12.2002, δηλαδή μετά την πάροδο εξήντα (60) ημερών από τη δημοσίευση της πιο πάνω αποφάσεως. Κατόπιν αυτών, η υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα. Κατά την γνώμη όμως της Παρέδρου Μ. Παπαδοπούλου, ενόψει της προεκτεθείσας πλοκής πρέπει να θεωρηθεί ότι η προθεσμία προσβολής της ως άνω 1812/28/8/2002 αποφάσεως περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστέων άρχισε να τρέχει από το χρόνο ικανοποιήσεως στον αιτούντα η πλήρους γνώσεως απ’ αυτόν της προηγηθείσας υπ’ αριθ. 1723/8.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση του, αφού από το χρόνο αυτό έλαβε γνώση της αιτιολογίας της απορρίψεως της ενστάσεως του και μπορούσε να διατυπώσει σχετικούς λόγους ακυρώσεως. Συνεπώς, κατά τη γνώμη αυτή, η υπό κρίση αίτηση ασκείται εμπροθέσμως κατά της πιο πάνω 1812/28/8/2002 αποφάσεως, δεδομένου ότι δεν προκύπτει από στα στοιχεία του φακέλου κοινοποίηση η πλήρης γνώση της ανωτέρω (1723/8.8.2002) προηγηθείσας αποφάσεως σε χρόνο απέχοντα πλέον των 60 ημερών από την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως.