Δυνατότητα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) χορήγησης αντιγράφων πινάκων προσωπικού που έχουν κατατεθεί από εργοδότη, στην Ι.Π, η οποία τα ζήτησε επικαλούμενη έννομο συμφέρον της, μετά από ασκηθείσα, από τον ανωτέρω εργοδότη, μήνυση εναντίον της. (Κατάσταση : Αποδεκτή) Πρέπει να χορηγηθούν στην Ι.Π. οι πίνακες προσωπικού που αφορούν τον Σ.Ζ., δεδομένου ότι αυτοί έχουν καταστεί δημόσια έγγραφα, η δε αιτούσα διαθέτει για τη λήψη τους, όχι μόνο το αναγκαίο εύλογο ενδιαφέρον, αλλά ειδικό έννομο συμφέρον (ομοφ.) Πρέπει να χορηγηθούν αντίγραφα των πινάκων προσωπικού και ωρών εργασίας που αφορούν τους Ν.Γ. και Γ.Π., εργαζόμενους στον ίδιο ανωτέρω εργοδότη, δεδομένου ότι η αιτούσα διαθέτει για τη λήψη των συγκεκριμένων ιδιωτικών εγγράφων το απαιτούμενο ειδικό έννομο συμφέρον. Τόσο οι πίνακες, που αφορούν τον Σ.Ζ., όσο και εκείνοι που αφορούν τους Ν.Γ. και Γ.Π., θα χορηγηθούν στην αιτούσα αφού προηγουμένως ενημερωθούν τα υποκείμενα των δεδομένων και διαγραφούν τα στοιχεία που αφορούν τις καταβαλλόμενες αποδοχές τους (πλειοψ.).

ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ οργάνωσης, συντονισμού και λειτουργίας δημόσιων σχέσεων: Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη με το χρηματικό αυτό ένταλμα δαπάνη δεν είναι νόμιμη, διότι η παροχή των υπηρεσιών αυτών εμπίπτει στις συνήθεις αρμοδιότητες του Γραφείου Τύπου, Δημόσιων και Διεθνών Σχέσεων του Δήμου …, στη στελέχωση του οποίου περιλαμβάνονται θέσεις υπαλλήλων δυνάμενων να τις παρέχουν .. Εξάλλου, από τα στοιχεία του φακέλου δεν αποδεικνύεται πόσες από τις τριάντα θέσεις μόνιμου προσωπικού κλάδου ΠΕ Διοικητικού έχουν καλυφθεί ούτε ποια είναι τα ακριβή καθήκοντα αφενός καθενός από τους υπηρετούντες στις θέσεις αυτές υπαλλήλους και αφετέρου καθενός από τους τρεις Ειδικούς Συμβούλους-Συνεργάτες του Δημάρχου, ούτως ώστε να δύναται το Κλιμάκιο να  κρίνει  αν  ο  φόρτος  εργασίας  τους  επέτρεπε  ή  όχι  να  ασχοληθούν  και με τις επίμαχες υπηρεσίες..(..)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δεν πρέπει να θεωρηθεί.

ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:Νόμιμη η καταβολή μισθοδοσίας πρώτου μηνός τριών (3) Ατόμων με Αναπηρίες (ΑΜΕΑ), οι οποίοι προσελήφθησαν σε δημοτική επιχείρηση, κατ’ επίκληση του άρθρου 56 του ν. 4186/2013, με σύμβαση εργασίας ι.δ.α.χ., μετά τη λήξη της απασχόλησής τους σε αυτή στο πλαίσιο του προγράμματος επιχορήγησης από τον Ο.Α.Ε.Δ. νέων θέσεων εργασίας ΑΜΕΑ, καθόσον νομίμως, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις, συνέχισαν  να απασχολούνται στην Δ.Ε.Υ.Α., διότι είχαν απασχοληθεί, μέσα στο τελευταίο έτος πριν τη δημοσίευση του πιο πάνω νόμου (17.9.2012 – 17.9.2013), στην εν λόγω επιχείρηση με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου και το αρμόδιο Δ.Σ. της επιχείρησης δήλωσε ότι επιθυμεί τη συνέχιση της απασχόλησής τους. Επομένως, δεν πρόκειται περί νέας πρόσληψης, επαναπρόσληψης, διορισμού ή επαναδιορισμού και δεν απαιτείται προηγούμενη έγκριση της Π.Υ.Σ. 33/2006 ούτε πράξη κατανομής, ενώ αρκεί, εν προκειμένω, η ρητή συναίνεση του εργοδότη για τη συνέχιση της απασχόλησης του εργαζομένου στην επιχείρησή του.

Υποχρέωση του εργοδότη να ενημερώνει τον εργαζόμενο για τους όρους που διέπουν τη σύμβαση ή τη σχέση εργασίας.

Ν.5053/2023 - ΦΕΚ: 158/Α/26.9.2023 άρθρο 38 παρ.α: Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται: α) το π.δ. 156/1994 (Α’ 102), περί της υποχρέωσης του εργοδότη να ενημερώνει τον εργαζόμενο για τους όρους που διέπουν τη σύμβαση ή τη σχέση εργασίας,

Απώλεια πρωτότυπων τιμολογίων. ζητείται παραδεκτώς η ανάκληση της 73/2017 πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο IV Τμήμα,...με την οποία κρίθηκε μη θεωρητέο το 1023, οικονομικού έτους 2016, χρηματικό ένταλμα πληρωμής του αιτούντος,..(..)Στην κρίση αυτή ήχθη το Κλιμάκιο, με την αιτιολογία ότι τα φωτοαντίγραφα των απολεσθέντων, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, πρωτότυπων του 2/6.7.2009 δελτίου αποστολής και του 101/21.6.2011 τιμολογίου της ως άνω εταιρείας, που επισυνάπτονται στο επίμαχο χρηματικό ένταλμα, δεν αποτελούν νόμιμα δικαιολογητικά εκκαθάρισης και πληρωμής της εντελλόμενης με αυτό δαπάνης.(..)Από τον συνδυασμό των προαναφερομένων διατάξεων,....οι δαπάνες των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου εκκαθαρίζονται και πληρώνονται επί τη βάσει σχετικών πρωτότυπων δικαιολογητικών και όχι επί τη βάσει αντιγράφων τους, προφανώς προς αποφυγή πληρωμής ήδη εξοφλημένου χρέους (..)Σε περίπτωση δε, που τα πρωτότυπα δικαιολογητικά έχουν απολεσθεί πριν από την ενταλματοποίηση της δαπάνης με υπαιτιότητα του φερόμενου ως δικαιούχου πιστωτή, πρέπει, προκειμένου να ενταλματοποιηθεί η δαπάνη, τα απολεσθέντα πρωτότυπα να αντικατασταθούν με άλλα πρωτότυπα από τον ίδιο το δικαιούχο, ο οποίος φέρει και την ευθύνη για την τακτοποίηση της σχετικής φορολογικής ανωμαλίας. Περαιτέρω, όταν για την απώλεια των πρωτότυπων δικαιολογητικών ευθύνονται τα αρμόδια όργανα του οικείου ν.π.δ.δ., γίνεται δεκτό, κατ’ εξαίρεση, ότι η δαπάνη δύναται να ενταλματοποιηθεί, βάσει αντιγράφων των απολεσθέντων πρωτότυπων, εφόσον όμως προηγουμένως διενεργηθεί αρμοδίως ένορκη διοικητική εξέταση προκειμένου να διαπιστωθούν οι ακριβείς συνθήκες της απώλειάς τους.(..)Με δεδομένα τα ανωτέρω και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, το Τμήμα κρίνει ότι τα φωτοαντίγραφα των απολεσθέντων, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, πρωτότυπων δικαιολογητικών δεν αποτελούν καταρχήν νόμιμα δικαιολογητικά εκκαθάρισης και πληρωμής της εντελλόμενης δαπάνης, όπως ορθώς κρίθηκε από το Κλιμάκιο....Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η αίτηση του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο ...» - ... πρέπει να απορριφθεί.

Με δεδομένα αυτά νομίμως μετατράπηκε η σύμβαση εργασίας της ανωτέρω σε αορίστου χρόνου, σύμφωνα με το άρθρο 11 του ν. 3227/2004, αφού απασχολούνταν στην Επιχείρηση κατά τη λήξη του προγράμματος του Ο.Α.Ε.Δ. και ο εργοδότης της επιθυμεί να συνεχίσει να την απασχολεί, προϋπόθεση δε να έχει η ίδια εργαζόμενη (ΑμεΑ) εργαστεί καθ’ όλο το χρονικό διάστημα του επιδοτούμενου προγράμματος δεν προβλέπεται ρητά αλλά ούτε και συνάγεται από το πνεύμα των σχετικών διατάξεων. Ειδικότερα, όπως προαναφέρθηκε, σκοπός των διατάξεων αυτών είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας για ΑμεΑ, ανεξαρτήτως του προσώπου που τοποθετείται, αφού είναι δυνατή η αντικατά-στασή του χωρίς διακοπή του προγράμματος. Περαιτέρω και ενόψει της σχετικής συνταγματικής επιταγής περί προστασίας των προσώπων αυτών, με τις ως άνω διατάξεις δεν επιχειρείται απλά η απασχόλησή τους μόνο για ορισμένο χρονικό διάστημα, αλλά σκοπείται η οριστική ένταξή τους στην εργασία και για τον λόγο αυτό προβλέπεται, άλλωστε, η δυνατότητα μετατροπής των ως άνω συμβάσεων εργασίας από ορισμένου σε αορίστου χρόνου, κατά παρέκκλιση όλων των σχετικών διατάξεων. Εφόσον, λοιπόν, κατά το χρόνο λήξης του επιδοτούμενου από τον Ο.Α.Ε.Δ. προγράμματος ο εργοδότης έχει πειστεί ότι ο εργαζόμενος (ΑμεΑ) που απασχολεί στην επιδοτούμενη θέση, ανεξαρτήτως του χρόνου που βρίσκεται σε αυτήν, είναι ικανός να εκτελέσει τα σχετικά καθήκοντα, νομίμως προβαίνει στην μετατροπή της σχέσης εργασίας από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Διαφορετική ερμηνεία που θα συνέδεε τη θέση εργασίας με συγκεκριμένο μόνον ΑμεΑ θα οδηγούσε σε διακοπή του προγράμματος κάθε φορά που θα υπήρχε ανάγκη για αντικατάστασή του και, συνεπώς, σε ματαίωση του σκοπού των ως άνω διατάξεων.

Όλες, δηλαδή οι συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου της ενάγουσας έφεραν εξ αρχής τα χαρακτηριστικά μίας ενιαίας σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, κατ` εφαρμογή των άνω διατάξεων των άρθρων 648 § 1 ΑΚ, 6 Ν. 765/1943 και 8 του Ν. 2112/1920, αφού αυτή τελούσε σε νομική και προσωπική εξάρτηση από τον εργοδότη της, είχαν τον χαρακτήρα της διαδοχικότητας και, τέλος, δεν υπαγορεύτηκαν από αντικειμενικούς λόγους, που δικαιολογούνταν από τη φύση τους, δηλαδή κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του εργοδότη και ο καθορισμένος χρόνος διάρκειάς τους έγινε προς καταστρατήγηση των δικαιωμάτων της που απορρέουν από τις διατάξεις αυτές. Επομένως, εφόσον η χρονική αφετηρία τους τοποθετείται προ της 17-4-2001, εφαρμοστέες τυγχάνουν εν προκειμένω οι παραπάνω διατάξεις και αυτές είχαν ήδη προσλάβει τον χαρακτήρα της ενιαίας σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, τον οποίο διατήρησαν και μετά ταύτα, χωρίς αυτό να προσκρούει στις διατάξεις του άρθρου 103 § § 7 και 8 του Συντάγματος, μετά την αναθεώρησή τους αλλά ούτε και στην παραπάνω Οδηγία 1999/70/1999, σύμφωνα με τις σχετικές σκέψεις που εκτίθενται στην αρχή της παρούσας. Ως εκ τούτου, δεν καθίσταται αναγκαία η προσφυγή στις παραπάνω μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 11 του πδ 164/2004. Σημειώνεται ότι, λόγω της συγχώνευσης του πραγματικού εργοδότη της ενάγουσας, νπδδ με την επωνυμία «Πνευματικό Κέντρο Δήμου …..», στο εναγόμενο, το τελευταίο, υπεισήλθε στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του εκ της προαναφερθείσας σύμβασης εργασίας της, ενώ και οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, που το ίδιο συνήψε με αυτήν, υποδηλώνει πέραν της εξυπηρέτησης της παραπάνω πάγιας και διαρκούς ανάγκης, που κατέστη πλέον ανάγκη του ιδίου, μετά τη σύστασή του, τη συνέχεια της εργασιακής σχέσης της, και  αυτό υποχρεούτο έκτοτε να την απασχολεί υπό τους ίδιους όρους. Η κρίση αυτή, σύμφωνα και με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε, δεν θεμελιώνεται απλώς και μόνον στο γεγονός ότι το εναγόμενο ανέλαβε, κατά τον ιδρυτικό του σκοπό, την ίδια δραστηριότητα με εκείνη της προαναφερθείσας δημοτικής επιχείρησης, αλλά στο ότι η σχέση εργασίας που τη συνέδεε την ενάγουσα με αυτό μετά το 2014 αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια της εργασιακής σχέσης της με τη δημοτική επιχείρηση, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ορθώς ερμηνεύοντας και εφαρμόζοντας τον νόμο αλλά και εκτιμώντας το αποδεικτικό υλικό, κατέληξε στην ίδια κρίση αν και με ελλιπή αιτιολογία, που συμπληρώνεται από την αιτιολογία της παρούσας, και πρέπει όλοι οι λόγοι έφεσης, με τους οποίους το εκκαλούν πλήττει την εκκαλουμένη για την κρίση της αυτή, διατεινόμενο ότι πραγματικός εργοδότης της ενάγουσας ήταν ο εκάστοτε φορέας απασχόλησής της (α΄λόγος), ότι οι συμβάσεις αυτές εξυπηρετούσαν συγκεκριμένες ανάγκες και γι’αυτό έφεραν τα χαρακτηριστικά των συμβάσεων έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου (β΄λόγος), ότι δεν κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες (γ΄λόγος), και ότι η κρίση αυτή της εκκαλουμένης αντιβαίνει στις διατάξεις της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ και των διατάξεων του Συντάγματος (δ΄λόγος), να απορριφθούν ως αβάσιμοι.

Μισθωτοί που συνδέονται με σχέση εργασίας αόριστης διάρκειας και έχουν συμπληρώσει δεκαπενταετή υπηρεσία στον ίδιο εργοδότη, με την έννοια του άρθρου 6 παρ. 1 του Ν. 2112/1920 ή το προβλεπόμενο από τον οικείο ασφαλιστικό οργανισμό όριο ηλικίας, σε περίπτωση δε ελλείψεως τέτοιου ορίου το 65° έτος της ηλικίας τους και αποχωρούν από την υπηρεσία με τη συγκατάθεση του εργοδότη, δικαιούνται το μισό της οριζόμενης από το Ν. 2112/1920, αποζημιώσεως για την περίπτωση απροειδοποίητης καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας.

Εξαρτημένη εργασία-ασφαλιστικές εισφορές:ότι οι ανωτέρω απασχολούμενοι δεν παρείχαν τις υπηρεσίες τους στο Δημόσιο υπό συνθήκες που απαντώνται στις σχέσεις μισθώσεως εξαρτημένης εργασίας, με την αιτιολογία ότι έλειπε το στοιχείο της νομικής ή υπηρεσιακής ή προσωπικής εξαρτήσεως αυτών από τον εργοδότη τους, στηριζόμενο για την κρίση του αυτή αποκλειστικώς στο περιεχόμενο των οικείων συμβάσεων που οι ανωτέρω εργαζόμενοι είχαν υπογράψει. Στις συμβάσεις δε αυτές, όπως αυτές περιγράφονται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, αναφερόταν, μεταξύ άλλων, ότι οι ανωτέρω εργαζόμενοι παρείχαν την εργασία τους στο χώρο στεγάσεως της οικείας υπηρεσίας του Δημοσίου, ότι δεν είχαν προκαθορισμένο ωράριο και ότι αμείβονταν κατ’ αποκοπή και όχι με μηνιαίο σταθερό μισθό. Το δικάσαν όμως δικαστήριο δεν περιγράφει τις ειδικότερες συνθήκες υπό τις οποίες οι ανωτέρω απασχολούμενοι παρείχαν «εν τοις πράγμασι» την εργασία τους? δεν περιγράφει δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο οι ανωτέρω εργαζόμενοι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους, ώστε να καθίσταται εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος της κρίσεώς του ότι δεν υπήρχε εν προκειμένω το στοιχείο της υπηρεσιακής εξαρτήσεως των ανωτέρω εργαζομένων από τον εργοδότη τους. Με τα δεδομένα αυτά, η ανωτέρω κρίση του διοικητικού εφετείου παρίσταται πλημμελώς αιτιολογημένη. Περαιτέρω, ενώ το δικάσαν δικαστήριο δέχεται ότι από τις οικείες συμβάσεις που είχαν υπογράψει οι ανωτέρω εργαζόμενοι προέκυπτε ότι αυτοί παρείχαν την εργασία τους στο χώρο στεγάσεως της οικείας υπηρεσίας του Δημοσίου – γεγονός το οποίο εδικαιολογείτο, κατά το διοικητικό εφετείο, λόγω της φύσεως και του αντικειμένου της εργασίας που αυτοί είχαν αναλάβει, η οποία, σύμφωνα με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, προϋπέθετε κάποιου είδους καθοδήγηση και επιτήρηση από τα αρμόδια δημόσια όργανα – καταλήγει στην αντιφατική κρίση ότι οι ανωτέρω εργαζόμενοι δεν τελούσαν σε υπηρεσιακή ή προσωπική εξάρτηση από τον εργοδότη τους. Για το λόγο, συνεπώς, αυτόν, της πλημμελούς δηλαδή και αντιφατικής αιτιολογίας της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να γίνει δεκτή, η προσβαλλόμενη απόφαση να αναιρεθεί και η υπόθεση, η οποία χρειάζεται διευκρίνιση ως προς το πραγματικό, να παραπεμφθεί στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ:..Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη δαπάνη δεν είναι νόμιμη, δεδομένου ότι οι επαναπροσληφθέντες εργαζόμενοι ουδέποτε συνδέθηκαν με την Δ.Ε.Υ.Α. .... με ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, η οποία να έχει διαγνωσθεί ως τέτοιου είδους σχέση εργασίας είτε με δικαστική απόφαση που παράγει δεδικασμένο, είτε με διοικητική πράξη με τεκμήριο νομιμότητας, είτε με απόφαση του Δ.Σ. της Επιχείρησης η οποία να παραμένει ισχυρή. Ειδικότερα, οι ανωτέρω ρητά προσλήφθηκαν με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και η μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε αορίστου χρόνου ουδέποτε αναγνωρίστηκε με δικαστική απόφαση που να παράγει δεδικασμένο. Αντίθετα δε αναγνωρίστηκε η ακυρότητα της εν λόγω μετατροπής από το Διοικητικό Συμβούλιο της Επιχείρησης, με τη 12/2013 απόφασή του, με την οποία αποδέχθηκε την εισήγηση του νομικού συμβούλου της και προέβη στη λύση των συμβάσεων των ανωτέρω. Η παραίτηση δε των ως άνω εργαζομένων από τα ένδικα βοηθήματα της αγωγής και της έφεσης συνεπάγεται την αναβίωση της ανωτέρω προσβληθείσας 12/2013 απόφαση του Δ.Σ. της Επιχείρησης, ήτοι της απόφασης του εργοδότη τους με την οποία αναγνωρίζεται η ακυρότητα των συμβάσεων εργασίας τους ως αορίστου χρόνου, και συνεπώς και τη μη υπαγωγή αυτών στο ρυθμιστικό πεδίο του άρθρου 13 του ν. 4483/2017.

ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.7/3/2019