Συμβάσεις μίσθωσης έργου δεν είναι νόμιμες, εφόσον καλύπτουν, ως εκ του αντικειμένου τους, πάγιες και διαρκείς ανάγκες , οι οποίες ανακύπτουν σε μόνιμη βάση.Περαιτέρω, εκ μόνου του λόγου ότι οι παραπάνω υπάλληλοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες δεν συνάγεται, άνευ ετέρου, ότι οι συμβάσεις τους υποκρύπτουν σχέση εξαρτημένης εργασίας, απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, των διατάξεων του π.δ.164/2004

Διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου - Απαγόρευση μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου - Ορθός χαρακτηρισμός έννομης σχέσης - Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου - Δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας -.

Σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου που αποτελεί την τέταρτη ανανέωση προηγουμένων συμβάσεων και συνιστά μη νόμιμη διαδοχική σύμβαση κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 5 παρ. 1 του π.δ. 164/2004.Μη σύννομη επίσης η πρόσληψη προαωπικού ορισμένου χρόνου που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Ανάκληση πράξεων, οι οποίες συνδέονται με τη σύναψη συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου, και, την εν συνεχεία, μετατροπή αυτής σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, κατά τις διατάξεις του π.δ. 164/2004. (Κατάσταση : Αποδεκτή) Η πράξη προσλήψεως εργαζομένου, με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, υπόκειται σε ανάκληση, ως παράνομη, κατ’ εφαρμογή των γενικών αρχών περί ανακλήσεως των παράνομων ατομικών διοικητικών πράξεων, αναδρομικά από το χρόνο της εκδόσεώς της, λόγω της εξαρχής ελλείψεως του κριτηρίου της βεβαιούμενης προϋπηρεσίας, στην οποία στηρίχθηκε η πρόσληψη, και για το λόγο ότι ο προσληφθείς προκάλεσε δολίως την πρόσληψη, μέσω της προσκομίσεως ψευδών βεβαιώσεων και της υποβολής ψευδούς υπεύθυνης δηλώσεως. Η απόφαση του Α.Σ.Ε.Π., με την οποία κρίθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις μετατροπής συμβάσεως εργασίας σε αορίστου χρόνου, υπόκειται σε ανάκληση, αναδρομικά από το χρόνο της εκδόσεώς της, λόγω του ότι εκλείπουν, αυτοδικαίως και αναδρομικώς, οι απαιτούμενες από το νόμο, για τη μετατροπή, προϋποθέσεις του π.δ. 164/2004. Η Διοίκηση, αφού περιέλθει σ’ αυτή η προεκτιθέμενη ανακλητική απόφαση του Α.Σ.Ε.Π., υποχρεούται να καταργήσει διαδοχικά, αναδρομικά από το χρόνο της ισχύος της, ως παράνομη, την ΚΥΑ, περί συστάσεως της σχετικής οργανικής θέσεως καθώς και να ανακαλέσει, αναδρομικά από το χρόνο εκδόσεώς της, ως παράνομη, την απόφαση του αρμοδίου οργάνου του φορέα προσλήψεως, δυνάμει της οποίας έγινε η κατάταξη του εργαζομένου σε οργανική θέση, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.

Καταβολή αποδοχών σε προσωπικό ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου...:Με δεδομένα αυτά οι φερόμενοι ως δικαιούχοι των ενταλμάτων έξι υπάλληλοι δεν συνδέονταν κατά τον κρίσιμο χρόνο της συγχώνευσης των προπαρατεθεισών Δ.Ε.Υ.Α. με ενεργή σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, κατά την έννοια του άρθρου 108 του ν. 4583/2018, με αυτές, με συνέπεια να μην μπορούν να καταταχθούν νομίμως σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στη ..., κατ’ επίκληση του εν λόγω άρθρου. Ο ισχυρισμός δε της ... ότι η εργασιακή σχέση των ανωτέρω είχε, κατά το χρονικό σημείο της συγχώνευσης, χαρακτήρα σχέσης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, με το επιχείρημα ότι εξυπηρετούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, όπως βεβαιώνεται από το Δ.Σ. της Επιχείρησης (κατά τα προβλεπόμενα στην αιτιολογική έκθεση του ν. 4483/2017), πρέπει να απορριφθεί, καθόσον η σχέση εργασίας τους κατά τον χρόνο της συγχώνευσης της Επιχείρησης δεν αναγνωρίστηκε ως αορίστου χρόνου από τις προεκτεθείεσες δικαστικές αποφάσεις 615/2010, 613/2010, 601/2010, 602/ 2010, 600/2010 και 616/2010 του Μονομελούς Πρωτοδικείου ... και την 486/2012 απόφαση του Ειρηνοδικείου ... Αντιθέτως, αυτή εδραζόταν στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου που είχαν συναφθεί μέσω προγράμματος του ΟΑΕΔ και είχαν λήξει με την παρέλευση διετίας από τη σύναψή τους, ανεξαρτήτως του ότι η ... υποχρεούτο να αποδέχεται τις υπηρεσίες τους με δικαστικές προσωρινές διαταγές ως τις 16.12.2011, τα άρθρα δε 13 του ν. 4483/2017 και 108 του ν. 4583/2018 προϋποθέτουν ενεργή σχέση εργασίας αορίστου χρόνου. Απορριπτέος τυγχάνει και ο ισχυρισμός της ... ότι είναι δυνατή, κατ’ ορθό νομικό χαρακτηρισμό, η αναγνώριση του πραγματικού χαρακτήρα της σχέσης εργασίας των φερόμενων ως δικαιούχων ως αόριστης χρονικής διάρκειας από το Δ.Σ. της ..., με την αιτιολογία ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, δοθέντος ότι αφενός μεν κατά τις παρατεθείσες στη νομική σκέψη συνταγματικές διατάξεις δεν καταλείπεται πεδίο εκτίμησης των εν λόγω συμβάσεων ως αορίστου χρόνου, αφετέρου δε δεν επιτρέπεται η μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου, όπως επιβεβαίωσαν οι ως άνω δικαστικές αποφάσεις, και, συνακόλουθα, η εκ πλαγίου πρόσληψη προσωπικού χωρίς διαφανή διαδικασία αξιολόγησης με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια υπό τον έλεγχο του ΑΣΕΠ. Επομένως, οι εντελλόμενες δαπάνες είναι μη νόμιμες και τα επίμαχα χρηματικά εντάλματα πληρωμής δεν πρέπει να θεωρηθούν.Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, τα υπό κρίση χρηματικά εντάλματα πληρωμής δεν πρέπει να θεωρηθούν.

Καταβολή αποδοχών...Με την κρινόμενη αίτηση, προβάλλεται ότι, καίτοι, πράγματι, ο αληθής χαρακτήρας της εργασιακής σχέσης των φερομένων ως δικαιούχων δεν έχει αναγνωρισθεί με δικαστική απόφαση, δεδομένο είναι, πάντως, ότι αυτοί, απασχολούμενοι διαρκώς από του έτους 2009 έως την απομάκρυνσή τους, σε συνέχεια της 12/2013 απόφασης, και καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες  της ..., συνδέονταν με την Επιχείρηση, κατά τον κρίσιμο, για την εφαρμογή των διατάξεων του  άρθρου 13 του ν. 4483/2017, χρόνο της επέκτασης της εδαφικής αρμοδιότητας της .... (25.7.2011), με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, ερειδόμενη στην, έστω μη νόμιμη, μετατροπή των συμβάσεών τους,  και, επομένως, όσον αφορά τους συγκεκριμένους εργαζομένους, συντρέχουν όλοι  οι προβλεπόμενοι από τις ως άνω διατάξεις όροι για τη κατάταξή τους σε αντίστοιχες προς την τότε απασχόλησή τους θέσεις. Επειδή, όμως, ενώ οι διατάξεις του άρθρου 13 του ν. 4483/2017 προϋποθέτουν ενεργό σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, οι μόνες συμβάσεις που οι φερόμενοι ως δικαιούχοι είχαν συνάψει με την Επιχείρηση  ήταν ορισμένου χρόνου και σύμφωνα με όσα  έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, υπό το καθεστώς ισχύος της παρ. 8 του άρθρου 103 του Συντάγματος, και αληθώς υποτιθέμενο ότι πρόκειται για συμβάσεις που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ούτε περιθώριο διαφορετικής εκτίμησής τους καταλείπεται, ούτε μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου επιτρέπεται, στο μέτρο που τούτο θα ήγε στην εκ πλαγίου πρόσληψη προσωπικού, χωρίς διαφανή διαδικασία αξιολόγησης με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια, υπό τον έλεγχο του ΑΣΕΠ, ο ανωτέρω λόγος ανάκλησης τυγχάνει απορριπτέος. 

Όλες, δηλαδή οι συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου της ενάγουσας έφεραν εξ αρχής τα χαρακτηριστικά μίας ενιαίας σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, κατ` εφαρμογή των άνω διατάξεων των άρθρων 648 § 1 ΑΚ, 6 Ν. 765/1943 και 8 του Ν. 2112/1920, αφού αυτή τελούσε σε νομική και προσωπική εξάρτηση από τον εργοδότη της, είχαν τον χαρακτήρα της διαδοχικότητας και, τέλος, δεν υπαγορεύτηκαν από αντικειμενικούς λόγους, που δικαιολογούνταν από τη φύση τους, δηλαδή κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του εργοδότη και ο καθορισμένος χρόνος διάρκειάς τους έγινε προς καταστρατήγηση των δικαιωμάτων της που απορρέουν από τις διατάξεις αυτές. Επομένως, εφόσον η χρονική αφετηρία τους τοποθετείται προ της 17-4-2001, εφαρμοστέες τυγχάνουν εν προκειμένω οι παραπάνω διατάξεις και αυτές είχαν ήδη προσλάβει τον χαρακτήρα της ενιαίας σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, τον οποίο διατήρησαν και μετά ταύτα, χωρίς αυτό να προσκρούει στις διατάξεις του άρθρου 103 § § 7 και 8 του Συντάγματος, μετά την αναθεώρησή τους αλλά ούτε και στην παραπάνω Οδηγία 1999/70/1999, σύμφωνα με τις σχετικές σκέψεις που εκτίθενται στην αρχή της παρούσας. Ως εκ τούτου, δεν καθίσταται αναγκαία η προσφυγή στις παραπάνω μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 11 του πδ 164/2004. Σημειώνεται ότι, λόγω της συγχώνευσης του πραγματικού εργοδότη της ενάγουσας, νπδδ με την επωνυμία «Πνευματικό Κέντρο Δήμου …..», στο εναγόμενο, το τελευταίο, υπεισήλθε στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του εκ της προαναφερθείσας σύμβασης εργασίας της, ενώ και οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, που το ίδιο συνήψε με αυτήν, υποδηλώνει πέραν της εξυπηρέτησης της παραπάνω πάγιας και διαρκούς ανάγκης, που κατέστη πλέον ανάγκη του ιδίου, μετά τη σύστασή του, τη συνέχεια της εργασιακής σχέσης της, και  αυτό υποχρεούτο έκτοτε να την απασχολεί υπό τους ίδιους όρους. Η κρίση αυτή, σύμφωνα και με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε, δεν θεμελιώνεται απλώς και μόνον στο γεγονός ότι το εναγόμενο ανέλαβε, κατά τον ιδρυτικό του σκοπό, την ίδια δραστηριότητα με εκείνη της προαναφερθείσας δημοτικής επιχείρησης, αλλά στο ότι η σχέση εργασίας που τη συνέδεε την ενάγουσα με αυτό μετά το 2014 αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια της εργασιακής σχέσης της με τη δημοτική επιχείρηση, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ορθώς ερμηνεύοντας και εφαρμόζοντας τον νόμο αλλά και εκτιμώντας το αποδεικτικό υλικό, κατέληξε στην ίδια κρίση αν και με ελλιπή αιτιολογία, που συμπληρώνεται από την αιτιολογία της παρούσας, και πρέπει όλοι οι λόγοι έφεσης, με τους οποίους το εκκαλούν πλήττει την εκκαλουμένη για την κρίση της αυτή, διατεινόμενο ότι πραγματικός εργοδότης της ενάγουσας ήταν ο εκάστοτε φορέας απασχόλησής της (α΄λόγος), ότι οι συμβάσεις αυτές εξυπηρετούσαν συγκεκριμένες ανάγκες και γι’αυτό έφεραν τα χαρακτηριστικά των συμβάσεων έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου (β΄λόγος), ότι δεν κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες (γ΄λόγος), και ότι η κρίση αυτή της εκκαλουμένης αντιβαίνει στις διατάξεις της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ και των διατάξεων του Συντάγματος (δ΄λόγος), να απορριφθούν ως αβάσιμοι.

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ.Λόγω συνταξιοδότησης:Νόμιμη η καταβολή αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης ποσού 1.786 ευρώ, σε εργαζομένη Δήμου με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, καθόσον ορθά ο χρόνος απασχόλησής της στο Δημόσιο, πριν από τη μεταφορά της στον Δήμο, συνυπολογίστηκε στον συνολικό χρόνο υπηρεσίας της, δεδομένου ότι η μεταφορά στο Δήμο, έγινε με την ίδια σχέση εργασίας και με διατήρηση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού καθεστώτος που είχε στο Δημόσιο, περιλαμβανομένης στο καθεστώς αυτό της αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης. Ακόμα, ορθά ως προϋπηρεσία, στο χρόνο απασχόλησης στο Δημόσιο συνυπολογίστηκε και το χρονικό διάστημα των 24 μηνών το οποίο ελήφθη υπόψη στο πλαίσιο εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 11 του π.δ. 164/2004 προκειμένου η απασχόληση της στην καθαριότητα σχολικών κτιρίων με διαδοχικές συμβάσεις μίσθωσης έργου, να αξιολογηθεί και υπαχθεί σε ενιαία σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδρυόμενη από σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.

Διαδοχικές συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου – Έννοια – Διάρκεια – Περιορισμοί. Συμβάσεις καταρτιζόμενες μεταξύ των ίδιων προσώπων, υπό την ίδια ή παρεμφερή ειδικότητα και όρους εργασίας, με μεγαλύτερη του τριμήνου απόσταση μεταξύ τους, αποτελούν διαδοχικές συμβάσεις του άρθρου 5 του π.δ/τος 164/2004 και υπόκεινται στον ανώτατο αριθμό των 3 συμβάσεων και στη μέγιστη διάρκεια των 24 μηνών. (πλειοψ.) Παραπομπή στην Πλήρη Ολομέλεια του Ν.Σ.Κ.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:Σύμβαση εργασίας. Διάκριση μεταξύ ορισμένου και αορίστου χρόνου. Η σύναψη συνεχομένων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου καθιστούν αυτή ως αορίστου με τις νόμιμες συνέπειες λύσης της. Συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με το δημόσιο για την κάλυψη πρόσκαιρων αναγκών. Κρίση ότι υπό το καθεστώς του άρ. 103 Σ οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου με το δημόσιο δεν μετατρέπονται σε αορίστου. Η θέση αυτή είναι σύμφωνη και με το κοινοτικό δίκαιο. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση που έκρινε ότι οι συνεχείς συμβάσεις ορισμένου χρόνου καθίστανται αορίστου. Αντίθετη γνώμη μειοψηφίας. (Αναιρεί τη 9518/2005 ΜΠρΑθ - Ασφαλιστικά μέτρα) - (Ομοια η 19/2007 ΑΠ(ΟΛΟΜ)).