Απασχόληση με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου(...) Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις που προηγήθηκαν, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη, με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πληρωμής δαπάνη, δεν είναι νόμιμη. Τούτο, διότι οι τελευταίες από 30.9.2016 συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, οι οποίες συνιστούν την αιτία της εντελλόμενης δαπάνης, διάρκειας, από 1.10.2016 έως 30.9.2017, έχουν συναφθεί σε συνέχεια διαδοχικών συμβάσεων, συνιστούν δε και αυτές διαδοχικές συμβάσεις, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του π.δ/τος 164/2004, καθόσον έχουν συναφθεί σε αδιάλειπτη αλληλουχία. Επομένως, σε κάθε περίπτωση, το συνολικό χρονικό διάστημα απασχόλησης των ως άνω εργαζομένων με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στους ίδιους φορείς και με τις ίδιες ειδικότητες, έχει υπερβεί την εικοσιτετράμηνη κατά απώτατο χρονικό όριο επιτρεπόμενη συνολική διάρκεια απασχόλησής τους, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 1 του ίδιου ως άνω π.δ/τος, οι περιορισμοί του οποίου ισχύουν, ως επιβαλλόμενοι από τις διατάξεις του άρθρου 103 παράγραφος 8 του Συντάγματος. Ως εκ τούτου, οι από 30.9.2016 συμβάσεις δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα

Προσωπικό ΟΤΑ - Διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου - ΑΣΕΠ - Ασφαλιστικά μέτρα - Απασχόληση μετά τη λύση της σύμβασης βάσει προσωρινών διαταγών - Συγγνωστή πλάνη -.

Διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου - Απαγόρευση μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου - Ορθός χαρακτηρισμός έννομης σχέσης - Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου - Δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας -.

Περί του απασχολουμένου κατ' έτος στο ΥΠ.ΠΟ. ωρομισθίου προσωπικού, δεν επιτρέπεται υπέρβαση του αριθμού των 1390 ωρών κατά 510 ώρες.Οι Προϊστάμενοι των Υπηρεσιών του ΥΠ.ΠΟ., μετά τη λήξη της συμβάσεως ωρομισθίου προσωπικού που συνήφθη για αριθμό ωρών μικρότερο των 1390, δεν επιτρέπεται να προβαίνουν στην παράταση της, μέχρι συμπληρώσεως 1390 ωρών. Μετά την εξάντληση τριών (3) διαδοχικών συμβάσεων με συνολική διάρκεια μικρότερη των είκοσι τεσσάρων (24) μηνών, μπορεί ο απασχολούμενος, μετά τη συμπλήρωση τριμήνων διακοπών, να συνάψει άλλες μη διαδοχικές συμβάσεις μέχρι τη συμπλήρωση του ανωτάτου ορίου των είκοσι τεσσάρων (24) μηνών.

Υπερωρίες επικουρικού προσωπικού.(παράταση θητείας) Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις που προηγήθηκαν, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη, με τα ελεγχόμενα χρηματικά εντάλματα πληρωμής δαπάνη, δεν είναι νόμιμη. Τούτο δε, διότι οι από 1.10.2016 συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, οι οποίες συνιστούν το νόμιμο έρεισμα της εντελλόμενης δαπάνης, διάρκειας, όλες, από 1.10.2016 έως 30.9.2017, έχουν συναφθεί σε συνέχεια διαδοχικών συμβάσεων, συνιστούν δε και αυτές διαδοχικές συμβάσεις, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του π.δ/τος 164/2004, καθόσον έχουν συναφθεί σε αδιάλειπτη αλληλουχία. Επομένως, σε κάθε περίπτωση, το συνολικό χρονικό διάστημα απασχόλησης των ως άνω εργαζομένων με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στους ίδιους φορείς και με τις ίδιες ειδικότητες, έχει υπερβεί την εικοσιτετράμηνη κατά απώτατο χρονικό όριο επιτρεπόμενη συνολική διάρκεια απασχόλησής τους, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 1 του ίδιου ως άνω π.δ/τος, οι περιορισμοί του οποίου ισχύουν, ως επιβαλλόμενοι από τις διατάξεις του άρθρου 103 παράγραφος 8 του Συντάγματος. Ως εκ τούτου, οι από 1.10.2016 συμβάσεις δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα. Το αντίθετο θα είχε ως πρόσθετο αποτέλεσμα λοιποί συνυποψήφιοι, ως επικουρικό προσωπικό, είτε να διαγραφούν από τους οικείους πίνακες λόγω συμπλήρωσης του ανώτερου χρονικού διαστήματος διατήρησης της εγγραφής τους στους κρίσιμους καταλόγους επικουρικού προσωπικού, είτε να στερηθούν τη δυνατότητα της κατά προτεραιότητα πρόσληψης με την ιδιότητα του επιδοτούμενου ανέργου, λόγω παρέλευσης του χρόνου επιδότησης της ανεργίας και, τέλος, να αποκτήσουν ειδικά οι προσληφθείσες πρόσθετο προσόν αυξημένου χρόνου προϋπηρεσίας σε βάρος λοιπών συνυποψηφίων τους που μπορούσαν να προσληφθούν κατά τον ως άνω χρόνο. Ωστόσο, το Κλιμάκιο, λαμβάνοντας υπόψη το δυσερμήνευτο των υπό κρίση διατάξεων κρίνει ότι τα όργανα του τελευταίου δεν ενήργησαν, στην προκειμένη περίπτωση, με πρόθεση καταστρατήγησης των κείμενων διατάξεων, αλλά από συγγνωστή πλάνη υπέλαβαν ότι μπορούσαν να προβούν στην ανανέωση των υφιστάμενων συμβάσεων εργασίας του προαναφερθέντος επικουρικού προσωπικού μέχρι τις 30.9.2017.(συγγνωστή πλάνη)  

Πρόσληψη προσωπικού ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου.Mε ρητή πρόβλεψη του νομοθέτη δεν επιτρέπεται να συναφθούν διαδοχικές συμβάσεις α) εφόσον μεταξύ αυτών δεν μεσολαβεί χρονικό διάστημα τουλάχιστον των τριών μηνών, εκτός εάν πρόκειται για την εξυπηρέτηση ειδικών ομοειδών αναγκών και δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους, που σχετίζονται με το αντικείμενο του έργου και τη μορφή ή το είδος ή τη δραστηριότητα της επιχείρησης (βλ. Πράξεις Ι Τμήματος 185/2007, 168/2006, 239/2006) και β) το συνολικό χρονικό διάστημα απασχόλησης με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, υπολογιζόμενο αθροιστικά από την 19.7.2004, ημερομηνία έναρξης ισχύος του π.δ. 164/2004, υπερβαίνει τους 24 μήνες (πρβλ. Πράξεις Ι Τμήματος 175/2008, 93/2008, 112/2007, 3/2006 κ.α.). Η παραβίαση των ως άνω παρατιθέμενων όρων και προϋποθέσεων σύναψης διαδοχικών συμβάσεων, με την έννοια που προεκτέθηκε, έχει ως συνέπεια την αυτοδίκαιη ακυρότητα της συναφθείσας σύμβασης, με όλες τις οριζόμενες από τις ίδιες διατάξεις πειθαρχικές και ποινικές συνέπειες, ανεξαρτήτως του ότι τα οφειλόμενα στον εργαζόμενο από την εκτέλεση της άκυρης σύμβασης χρηματικά ποσά καταβάλλονται εκ του νόμου.

Παράταση συμβάσεων μίσθωσης έργου, κατ’ επίκληση των διατάξεων του άρθρου ένατου του ν. 4506/2017.Β. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στις προηγούμενες νομικές σκέψεις, το Κλιμάκιο κρίνει τα ακόλουθα:1. Οι αρχικώς συναφθείσες, κατ’ επίκληση των διατάξεων του άρθρου 49 του ν. 4325/2015, συμβάσεις, διάρκειας από 7.7.2015 και από 1.10.2015  έως 31.12.2015, αν και συνήφθησαν ως συμβάσεις «μίσθωσης έργου», στην πραγματικότητα συνιστούσαν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, οι οποίες αποσκοπούσαν στην κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών του Τ.Ε.Ι. ... στον τομέα της καθαριότητας. (..) Εξάλλου, οι υπηρεσιακές ανάγκες, που επρόκειτο να καλυφθούν με τις προαναφερθείσες συμβάσεις, δεν είναι ποσοτικά και χρονικά περιορισμένες, αλλά ανάγονται στη συνήθη λειτουργική δραστηριότητα του Ιδρύματος, συνδέονται άρρηκτα με την εκπλήρωση των σκοπών του και ανακύπτουν σε μόνιμη βάση, ως εκ τούτου δε, επρόκειτο για πάγιες και διαρκείς ανάγκες του εν λόγω νομικού προσώπου (πρβλ. Ε.Σ. Κλιμ. Προλ. Ελ. Δαπ. στο IV Τμ. 25/2017).2. Περαιτέρω, έρεισμα της εντελλόμενης δαπάνης αποτελούν συμβάσεις εργασίας προσωπικού ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου που έχουν συναφθεί διαδοχικά, μετά από παράταση προηγούμενων όμοιων, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 5 παρ. 1 του π.δ/τος 164/2004, χωρίς η διαδοχή αυτή να δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους. Συνυπολογιζομένης δε της διάρκειας των εν λόγω συμβάσεων, το συνολικό χρονικό διάστημα απασχόλησης (από 7.7.2015  και από 1.10.2015 έως 15.5.2018) των φερόμενων ως δικαιούχων υπαλλήλων με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στον ίδιο φορέα και με την ίδια ειδικότητα, υπερβαίνει την 24μηνη μέγιστη επιτρεπόμενη συνολική διάρκεια απασχόλησης, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 1 του ίδιου ως άνω π.δ/τος. Επομένως, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, διότι στηρίζεται σε μη νόμιμη, αυτοδικαίως άκυρη σύμβαση.  3. Το Κλιμάκιο, ωστόσο, κατά πλειοψηφία, κρίνει ότι το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πρέπει να θεωρηθεί, κατ’ εφαρμογή όσων ορίζονται στο εδάφιο α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 7 του π.δ/τος 164/2004, το οποίο επιτάσσει, μεταξύ άλλων, την άμεση καταβολή στον εργαζόμενο των οφειλόμενων βάσει άκυρης σύμβασης χρηματικών ποσών. Ωσαύτως, με την ίδια νομική βάση πρέπει να θεωρηθούν και όσα χρηματικά εντάλματα εκδοθούν για την καταβολή στους δικαιούχους του χρηματικού εντάλματος των δεδουλευμένων αποδοχών τους, μέχρι την κοινοποίηση της παρούσας πράξης.

Από της ισχύος του π.δ.164/2004 (19.7.2004) τα πολιτικά δικαστήρια στερούνται δικαιοδοσίας να επιλύουν διαφορές σχετικές με την φύση των εργασιακών σχέσεων του προσωπικού που απασχολείται στο δημόσιο τομέα με διαδοχικές συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Η 75/2006 τελεσίδικη απόφαση του Ειρηνοδικείου Καλλιθέας δεν είναι ανίσχυρη κατ’ άρθρο 313 Κ.Πολ.Δ., εφόσον κατά τον χρόνο κατάθεσης της αγωγής, επί της οποίας αυτή εκδόθηκε, τα πολιτικά δικαστήρια δεν στερούνταν δικαιοδοσίας να κρίνουν επί της διαφοράς που ανέκυψε μεταξύ των δικαιούχων των ενταλμάτων και του Δήμου Ταύρου σχετικά με τον χαρακτηρισμό της σχέσης εργασίας που τους συνέδεε κατά τον κρίσιμο χρόνο, και συνεπώς το απορρέον από την δικαστική αυτή απόφαση δεδικασμένο δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά την άσκηση προληπτικού ελέγχου

ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις που προηγήθηκαν, η εντελλόμενη, με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πληρωμής δαπάνη, δεν είναι νόμιμη. Τούτο διότι, οι τελευταίες (από 17.12.2015, 17.12.2015, 31.12.2015, 31.12.2015, 16.12.2015, 31.12.2015, 22.12.2015 και 30.12.2015) συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, οι οποίες συνιστούν την αιτία της εντελλόμενης δαπάνης, διάρκειας, όλες, από 1.1.2016 έως 30.9.2016, συνιστούν διαδοχικές συμβάσεις, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του π.δ/τος 164/2004, καθόσον καταρτίσθηκαν πριν από τη συμπλήρωση τριμήνου από τη λήξη των προηγούμενων συμβάσεων που οι φερόμενοι ως δικαιούχοι είχαν συνάψει με τους οικείους φορείς. Επομένως, και ανεξαρτήτως του εάν συνέτρεχαν αντικειμενικοί λόγοι που επέβαλαν τη σύναψή τους, σε κάθε περίπτωση, συνυπολογιζομένης της διάρκειας των εν λόγω συμβάσεων (9 μήνες), το συνολικό χρονικό διάστημα απασχόλησης των ως άνω υπαλλήλων με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στους ίδιους φορείς και με τις ίδιες ειδικότητες, υπερβαίνει την εικοσιτετράμηνη μέγιστη επιτρεπόμενη συνολική διάρκεια απασχόλησης, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 1 του ίδιου ως άνω π.δ/τος. Πλην, όμως, το Κλιμάκιο, λαμβάνοντας υπόψη το δυσερμήνευτο των υπό κρίση διατάξεων, καθώς και την ανάγκη άμεσης στελέχωσης των ανωτέρω φορέων με προσωπικό, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η παροχή υπηρεσιών υγείας, ιδιαίτερα στις νησιωτικές και απομακρυσμένες περιοχές, όπου το πρόβλημα της υποστελέχωσης των φορέων παροχής υπηρεσιών υγείας εμφανίζεται εντονότερο, κρίνει ότι τα όργανα της Διοίκησης της 2ης Υ.Πε. Πειραιώς και Αιγαίου δεν ενήργησαν, στην προκειμένη περίπτωση, με πρόθεση καταστρατήγησης των κείμενων διατάξεων, αλλά από συγγνωστή πλάνη υπέλαβαν ότι μπορούσαν να προβούν στην ανανέωση των υφιστάμενων συμβάσεων εργασίας του προαναφερθέντος επικουρικού προσωπικού μέχρι τις 30.9.2016.

Aτομικές συμβάσεις εργασίας. (..) Β. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, το Κλιμάκιο κρίνει, … τα ακόλουθα:1. Με τις διατάξεις της παραγράφου 7 του άρθρου 63 του ν. 4430/2016, ο νομοθέτης παρέχει στα Υπουργεία και στα νομικά πρόσωπα που εποπτεύονται από αυτά, τη δυνατότητα να συνάπτουν ατομικές συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, με τα επιλεγέντα, κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 97 του ν. 4368/2016, πρόσωπα, προς κάλυψη των αναγκών τους, μεταξύ άλλων, και στον τομέα της καθαριότητας, για ένα μεταβατικό χρονικό διάστημα, έως τις 31.12.2018,… Εξάλλου, ως πραγματικό κώλυμα, θεωρεί γεγονότα, όπως η έκπτωση του εργολάβου, λόγω καταγγελίας της σύμβασής του και η απουσία προσωπικού καθαριότητας, λόγω μακροχρόνιας άδειας για οποιονδήποτε λόγο. Περαιτέρω, ως εξοικονόμηση δημοσιονομικής ωφέλειας, ο νομοθέτης θεωρεί το δημοσιονομικό όφελος που θα προκύψει, μέσω της σύναψης συμβάσεων ορισμένου χρόνου, αντί της μέχρι τώρα ανάθεσης των υπηρεσιών καθαριότητας σε εργολάβους, …Επιπλέον, εφόσον η πρόσληψη έκτακτου προσωπικού αποτελεί εξαίρεση στον ανωτέρω συνταγματικό κανόνα, οι περιπτώσεις που δικαιολογούν την κατ’ εξαίρεση πρόσληψη του προσωπικού αυτού, πρέπει να απαριθμούνται περιοριστικά στο νόμο. ..Επομένως, ειδικά όσον αφορά τους εποπτευόμενους από το Υπουργείο Υγείας φορείς, η εφαρμογή του ανωτέρω μεταβατικού συστήματος για την πρόσληψη έκτακτου προσωπικού, υπερβαίνει τα όρια του ευλόγου χρόνου, πέραν του οποίου η Διοίκηση είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει το προβλεπόμενο, από τις παραγράφους 1 έως 4 του ως άνω άρθρου 63, σύστημα προσλήψεων προσωπικού καθαριότητας. Με τα δεδομένα αυτά, η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 63 του ν. 4430/2016 αντιβαίνει στις διατάξεις των παραγράφων 2, 3 και 8 του άρθρου 103 του Συντάγματος…2. Επιπλέον, πρέπει να επισημανθούν τα εξής:α) Οι αρχικώς συναφθείσες, κατ’ επίκληση του άρθρου 97 του ν. 4368/2016, συμβάσεις, διάρκειας από 1.8.2016/1.12.2016 έως 31.12.2017, αν και συνήφθησαν ως συμβάσεις «μίσθωσης έργου», στην πραγματικότητα συνιστούσαν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου,β) Ενόψει των ανωτέρω, οι συναφθείσες από 15.5.2017 έως 31.12.2018 συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, οι οποίες αποτελούν την αιτία της εντελλόμενης δαπάνης, συνιστούν διαδοχικές συμβάσεις, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του π.δ/τος 164/2004, καθόσον καταρτίσθηκαν πριν από τη συμπλήρωση τριμήνου από τη λήξη των προηγούμενων συμβάσεων..3. Τέλος, όπως προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση της διάταξης του άρθρου 96 του ν. 4486/2017, με την εν λόγω ρύθμιση επιδιώχθηκε η αντιμετώπιση ζητημάτων που ανέκυψαν, σχετικά με τη θεώρηση χρηματικών ενταλμάτων για την πληρωμή, μεταξύ άλλων, δαπανών, απορρεουσών από τη σύναψη συμβάσεων κατ’ επίκληση των διατάξεων του άρθρου 63 του ν. 4430/2016, τα οποία (ζητήματα) οφείλονται, ιδίως, είτε στο περίπλοκο του σχετικού νομικού ζητήματος που τίθεται, ως προς τη συμβατότητα των ως άνω διατάξεων του ν. 4430/2016 με το Σύνταγμα ή το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, το οποίο δεν έχει οριστικά κριθεί από τα αρμόδια δικαστήρια … Επομένως, εφόσον οι συναπτόμενες, κατ’ επίκληση των διατάξεων του άρθρου 63 παρ. 7 του ν. 4430/2016, συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου αντίκεινται στο άρθρο 103 του Συντάγματος, οι απορρέουσες από τις συμβάσεις αυτές δαπάνες είναι μη νόμιμες και, ως εκ τούτου, οι ως άνω νομιμοποιητικές διατάξεις δεν δύνανται να αποτελέσουν το νόμιμο έρεισμα για την πληρωμή των δαπανών αυτών, πολλώ δε μάλλον για το μελλοντικό χρονικό διάστημα, μετά την ενδεχόμενη έκδοση πράξης του αρμοδίου Κλιμακίου περί μη θεώρησης των αντίστοιχων χρηματικών ενταλμάτων πληρωμής.