ΠΕΡΙΛΗΨΗ:Σύμβαση εργασίας. Διάκριση μεταξύ ορισμένου και αορίστου χρόνου. Η σύναψη συνεχομένων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου καθιστούν αυτή ως αορίστου με τις νόμιμες συνέπειες λύσης της. Συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με το δημόσιο για την κάλυψη πρόσκαιρων αναγκών. Κρίση ότι υπό το καθεστώς του άρ. 103 Σ οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου με το δημόσιο δεν μετατρέπονται σε αορίστου. Η θέση αυτή είναι σύμφωνη και με το κοινοτικό δίκαιο. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση που έκρινε ότι οι συνεχείς συμβάσεις ορισμένου χρόνου καθίστανται αορίστου. Αντίθετη γνώμη μειοψηφίας. (Αναιρεί τη 9518/2005 ΜΠρΑθ - Ασφαλιστικά μέτρα) - (Ομοια η 19/2007 ΑΠ(ΟΛΟΜ)).

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ:ζητείται η ανάκληση της 172/2014 Πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου..Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, εφόσον  για τις συμβάσεις που συνάπτουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν ισχύει η απαγόρευση της συνέχισης της διάρκειάς τους, βάσει των άρθρων 103 παρ.7 και 8 του Συντάγματος και του άρθρου 21 του Ν. 2190/1994, καθόσον το νομοθετικό καθεστώς που τις διέπει εδράζεται στην αρχή της ανάγκης προστασίας αυτής της κατηγορίας προσώπων (άρθρο 21 του ισχύοντος Συντάγματος) και είναι ειδικό εν σχέσει προς τις ως άνω γενικές διατάξεις, η σύμβαση που συνάπτεται βάσει του άρθρου 56 του Ν. 4186/2013 αποτελεί συνέχεια της αρχικής συμβάσεως ορισμένου χρόνου που συνήφθη σε εκτέλεση ειδικού προγράμματος απασχόλησης και χαρακτηρίζεται εξαρχής, ως προς όλες τις συνέπειες, ως σχέση εργασίας αορίστου χρόνου που συνήφθη βάσει των διατάξεων του Ν. 2643/1998. Κατ’ ακολουθίαν αυτού δεν πρόκειται περί νέας προσλήψεως, επαναπροσλήψεως, διορισμού ή επαναδιορισμού και δεν απαιτείται προηγούμενη έγκριση της Π.Υ.Σ. 33/2006 ούτε πράξη κατανομής, αρκούσης εν προκειμένω της ρητής συναίνεσης του εργοδότη ότι επιθυμεί τη συνέχιση της απασχόλησης του εργαζομένου στην επιχείρησή του. Ως εκ τούτου, η σχέση εργασίας που συνήφθη με τη φερόμενη ως δικαιούχο του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος, μετά τη ρητή δήλωση του Διοικητικού Συμβουλίου της Δ.Ε.Υ.Α.Α. ότι επιθυμεί τη συνέχιση της απασχόλησής της στην επιχείρηση, μετά τη λήξη του προγράμματος, έχει χαρακτήρα αορίστου χρόνου, ο τοιούτος δε χαρακτηρισμός αναδράμει στο χρόνο καταρτίσεως της αρχικής, βάσει του οικείου προγράμματος, σύμβασης, χαρακτηρίζοντας πλέον τη συνολική εργασιακή σχέση ως παροχή εργασίας αορίστου χρόνου και η εντελλόμενη με το χρηματικό ένταλμα δαπάνη, η οποία αφορά στην καταβολή των αποδοχών αυτής μηνός Μαρτίου 2014 είναι νόμιμη, το δε επίμαχο χρηματικό ένταλμα πρέπει να θεωρηθεί καθόσον το οικονομικό έτος εντός του οποίου εξεδόθη δεν έχει εισέτι λήξει.Ανακαλεί την 172/2014 Πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου    στο VII  Τμήμα.

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ.Λόγω συνταξιοδότησης:Νόμιμη η καταβολή αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης ποσού 1.786 ευρώ, σε εργαζομένη Δήμου με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, καθόσον ορθά ο χρόνος απασχόλησής της στο Δημόσιο, πριν από τη μεταφορά της στον Δήμο, συνυπολογίστηκε στον συνολικό χρόνο υπηρεσίας της, δεδομένου ότι η μεταφορά στο Δήμο, έγινε με την ίδια σχέση εργασίας και με διατήρηση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού καθεστώτος που είχε στο Δημόσιο, περιλαμβανομένης στο καθεστώς αυτό της αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης. Ακόμα, ορθά ως προϋπηρεσία, στο χρόνο απασχόλησης στο Δημόσιο συνυπολογίστηκε και το χρονικό διάστημα των 24 μηνών το οποίο ελήφθη υπόψη στο πλαίσιο εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 11 του π.δ. 164/2004 προκειμένου η απασχόληση της στην καθαριότητα σχολικών κτιρίων με διαδοχικές συμβάσεις μίσθωσης έργου, να αξιολογηθεί και υπαχθεί σε ενιαία σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδρυόμενη από σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.

ΜΕΤΑΤΑΞΕΙΣ. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη που προηγήθηκε, η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δαπάνη είναι νόμιμη, απορριπτομένου του σχετικού λόγου διαφωνίας της Επιτρόπου.  Και τούτο, διότι, όπως ρητώς ορίστηκε με τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 16 του ν. 4326/2015, στο προσωπικό της ... Α.Ε., που δύναται να μεταταχθεί κατ’ εφαρμογή της διάταξης αυτής, εμπίπτει το προσωπικό που απασχολείτο στις 13.5.2015 στον Οργανισμό με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, οι οποίες μετατράπηκαν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, με απόφαση του Α.Σ.Ε.Π., ανεξαρτήτως της υλοποίησης της απόφασης αυτής με την κατάρτιση αντίστοιχων συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου μεταξύ του μετατασσόμενου προσωπικού και του Οργανισμού σε χρόνο προγενέστερο της επίμαχης μετάταξης. Και τούτο διότι, δεδομένου του ουσιαστικού προσανατολισμού της διάταξης, η οποία αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων που έχει κριθεί ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της ... Α.Ε (βλ. αιτιολογική έκθεση αυτής) και της υπαγωγής στο πεδίο εφαρμογής της ακόμα και περιπτώσεων εργαζομένων για τους οποίους υφίσταται εκκρεμοδικία, ήτοι εκκρεμότητα ως  προς το εάν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της  ... Α.Ε, η κωλυσιεργία της Διοίκησης του Οργανισμού -για την οποία υφίσταται και ποινική καταδίκη- ως προς την συμμόρφωση προς απόφαση του Α.Σ.Ε.Π. που βεβαιώνει ότι οι φερόμενοι ως δικαιούχοι του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του και ότι ως προς αυτούς συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής στο π.δ. 164/2004, δεν μπορεί να αποβαίνει εις βάρος τους. Συνεπώς, νομίμως, εν προκειμένω, οι φερόμενοι ως δικαιούχοι μετατάχθηκαν στο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «...(....) σε συνιστώμενες προσωποπαγείς θέσεις με σύμβαση αορίστου χρόνου, δεδομένου ότι αυτοί απασχολούνταν με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου στις 13.5.2015, χρονικό σημείο το οποίο λήφθηκε υπ’ όψιν κατά τον συνυπολογισμό της υπηρεσίας τους, ενόψει της μετάταξής τους και της κατάταξής τους στη νέα τους θέση και κατά το οποίο είχε ήδη κριθεί ότι πληρούν τις προϋποθέσεις μετατροπής των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου με την 16/25.7.2011 απόφαση του Α΄ Τμήματος του Α.Σ.Ε.Π.... Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη και το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πρέπει να θεωρηθεί.

Α.Ε.Ι. – Ειδικός Λογαριασμός Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) – Δυνατότητα σύναψης ή μη συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου με ερευνητές και λοιπό τεχνικό βοηθητικό προσωπικό.α) Επιτρέπεται στον Ε.Λ.Κ.Ε. να απασχολεί το επιστημονικό και το τεχνικό βοηθητικό προσωπικό εκτός από σύμβαση έργου και με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, για την εκτέλεση ορισμένου έργου ή υποστήριξη ερευνητικού προγράμματος, μετά την ολοκλήρωση του οποίου η σύμβαση αυτή παύει να ισχύει αυτοδικαίως. β) Ως προς το επιστημονικό προσωπικό, το Α.Σ.Ε.Π. έχει αρμοδιότητα να ελέγξει τόσο τις προκηρύξεις όσο και τους πίνακες επιλογής, αυτεπαγγέλτως ή κατ’ ένσταση υποψηφίων, μόνο για λόγους νομιμότητας. Αντιθέτως, για το λοιπό προσωπικό, πλην του προσωπικού Υ.Ε., το Α.Σ.Ε.Π. εγκρίνει ή τροποποιεί την προκήρυξη πριν τη δημοσίευσή της. γ) Η κατά τα άνω σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου δεν θα θεωρηθεί αργότερα ως αορίστου χρόνου αν έχει διάρκεια μέχρι ορισμένου χρονικού σημείου ή μέχρι την επέλευση ορισμένου βεβαίου γεγονότος ή μέχρι την εκτέλεση ορισμένου έργου ή υποστήριξη ορισμένου ερευνητικού προγράμματος, μετά την περάτωση του οποίου ή την επέλευση του βεβαίου γεγονότος ή του χρονικού σημείου, παύει να ισχύει αυτοδικαίως κατά σαφή όρο της σύμβασης. Η διάρκεια της σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένη με γραπτό όρο της σχετικής σύμβασης εργασίας και να δικαιολογείται από τη φύση αυτής. Σε περίπτωση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας, που δεν μπορεί ως αριθμός να υπερβαίνει τις τρεις, αυτές αιτιολογημένα πρέπει να καλύπτουν αυστηρά πρόσκαιρες ή απρόβλεπτες και ουδέποτε πάγιες ανάγκες της υπηρεσίας, προς αποφυγή καταστρατηγήσεων του νόμου. Ενδέχεται, όμως, μία σύμβαση ορισμένου χρόνου να θεωρηθεί ως αορίστου από το Δικαστήριο.

Εάν στο πλαίσιο συμμόρφωσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής με αμετάκλητη απόφαση του Εφετείου Αθηνών, με την οποία αναγνωρίστηκε ότι ο Ε.Α. συνδέεται με το τέως Τ.Ε.Ι. Πειραιά με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, είναι δυνατή η κατάρτιση σύμβασης με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, καθ’ ο χρόνο αυτός έχει συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας του.(....)Δεν συντρέχει περίπτωση πρόσληψης του Ε.Α. με την έκδοση πράξης συστατικής της εργασιακής του σχέσης. Λόγω όμως, αντικειμενικής αδυναμίας της Διοίκησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (ΠΑ.Δ.Α.) να συνεχίσει να τον απασχολεί νόμιμα με την ένταξή του στο υπηρεσιακό καθεστώς προσωπικού Ι.Δ.Α.Χ. των ν.π.δ.δ., λόγω συμπληρώσεως του ανώτατου ορίου ηλικίας που προβλέπεται από το άρθρο 49 του π.δ. 410/1988, συντρέχει σπουδαίος λόγος να καταγγείλει η Διοίκηση του ΠΑ.Δ.Α. τη σύμβαση εργασίας του Ε.Α. (ομόφωνα).

Δυνατότητα ή μη παράτασης συμβάσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου του προσωπικού, που προσλήφθηκε για την εκτέλεση έργου χρηματοδοτούμενου από το Γ΄ Κ.Π.Σ., το οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί.Είναι δυνατή η παράταση των συμβάσεων εργασίας του εν λόγω προσωπικού πέραν των είκοσι τεσσάρων (24) μηνών συνολικού χρόνου εργασίας και μέχρι την περαίωση του έργου.

Καθορισμός ανωτάτου ορίου αποζημίωσης λόγω απόλυσης ή καταγγελίας σύμβασης εργασίας για προσωπικό με σχέση εργασίας Ι.Δ. αορίστου χρόνου

Συγχώνευση Δ.Ε.Υ.Α.-Μη νόμιμη κατάταξη υπαλλήλου σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατ’ επίκληση του άρθρου 13 του ν. 4483/2017. Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, δεδομένου ότι κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης για τη συγχώνευση των υφιστάμενων Δ.Ε.Υ.Α. ..., … και … στην ενιαία Δ.Ε.Υ.Α.... ο φερόμενος ως δικαιούχος δεν είχε ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου με τη συγχωνευθείσα Δ.Ε.Υ.Α...., η οποία να έχει διαγνωσθεί ως τέτοιου είδους σχέση εργασίας είτε με ρητή διοικητική πράξη, το κύρος της οποίας να μην έχει προσβληθεί κατά την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία, ή, σε περίπτωση αμφισβήτησης του χαρακτήρα της, να έχει αναγνωριστεί ως σχέση εργασίας αορίστου χρόνου με δικαστική απόφαση που να παράγει δεδικασμένο. Αντιθέτως, μετά τη λήξη των συμβάσεών του με την πρώην Δ.Ε.Υ.Α. ... απασχολείτο σε αυτή δυνάμει διαδοχικών προσωρινών διαταγών του Προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..., η τελευταία των οποίων διατηρήθηκε σε ισχύ έως τις 8.12.2010 και, στη συνέχεια, κατά ανοχή και χωρίς εναντίωση αυτής, έως την κρίσιμη ημερομηνία συγχώνευσης στις 19.4.2011, η δε σχετικώς ασκηθείσα αγωγή του εργαζομένου με αίτημα την αναγνώριση της σχέσης εργασίας του ως ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δεν είχε κατά τον ως άνω κρίσιμο χρόνο τελεσιδικήσει. Ομοίως, αυτός απασχολείτο στην απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α.... κατά ανοχή της Επιχείρησης για το διάστημα από 19.4.2011 έως 31.8.2011, ως ειδικότερα προαναφέρεται. Επιπλέον, με την ανωτέρω 528/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..., εκδοθείσα κατά τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, κρίθηκε ότι οι συμβάσεις εργασίας που τον συνέδεαν με τη Δ.Ε.Υ.Α.... σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αορίστου χρόνου είτε με την μετατροπή τους σε τέτοια είτε με τον εξ υπαρχής χαρακτηρισμό τους ως αορίστου χρόνου. Συνεπώς, αφού ο υπάλληλος δεν συνδεόταν πράγματι κατά τον κρίσιμο χρόνο με τη συγχωνευθείσα, συνεπώς και την απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α., με ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατά την έννοια του άρθρου 13 του ν. 4483/2017, δεν μπορούσε να καταταχθεί νομίμως σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στην τελευταία αυτή Επιχείρηση κατ’ επίκληση του εν λόγω άρθρου.     

Αν η αξίωση για την καταβολή της αποζημίωσης του άρθρου 55 του π.δ. 410/1988 σε υπάλληλο του Δημοσίου, της οποίας η σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου με το Δημόσιο λύθηκε, κατόπιν έγγραφης καταγγελίας, στις 15-12-2014 και για την καταβολή της οποίας υπέβαλε σχετική αίτηση στην υπηρεσία στις 11-1-2018, υπόκειται σε διετή ή πενταετή παραγραφή και από ποιο χρόνο αρχίζει η παραγραφή αυτή.(…)       α) Η αξίωση της ανωτέρω υπαλλήλου με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, για τη χορήγηση της αποζημίωσης του άρθρου 55 του π.δ. 410/1988, υπάγεται στην πενταετή παραγραφή της παρ. 1 του άρθρου 140 του ν. 4270/2014 (κατά πλειοψηφία) και β) η πενταετής παραγραφή αυτή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, άρχισε από το τέλος του οικονομικού έτους 2014, σύμφωνα με το άρθρο 141 του ν.4270/2014, δηλαδή την 1η-1-2015, διεκόπη την 11η-1-2018 και άρχισε ξανά την 12η-7-2018 (ομόφωνα). Παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ΝΣΚ, κατόπιν της υπ’ αριθ. 247/2019 γνωμοδότησης του Β΄ Τμήματος ΝΣΚ.