Επιλογή αναδόχου για ανέγερση κολυμβητηρίου..:η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση προβάλλει ότι οι υπόλοιποι διαγωνιζόμενοι, πλην της εταιρείας «….», προσέφεραν έκπτωση 1,1%, δηλαδή σχεδόν μηδενική, ότι σε διαγωνισμούς για την κατασκευή αντιστοίχων έργων σε γειτονικούς δήμους οι προσφερθείσες εκπτώσεις ήταν κατά πολύ μεγαλύτερες του εν λόγω ποσοστού και κυμαίνονταν από 10 – 15%, ότι με τις εκπτώσεις αυτές συμβάδιζε η προσφερθείσα από την ανωτέρω εταιρεία έκπτωση 11% και ότι για τον λόγο αυτόν κρίθηκε από την Διοίκηση ασύμφορη και μη ικανοποιητική η προσφορά του δεύτερου μειοδότη (δηλαδή της αιτούσης) και αποφασίσθηκε η ακύρωση του αποτελέσματος του διαγωνισμού και η επανάληψή του, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 1 περ. β΄ του ν. 3263/2004. Ο ισχυρισμός αυτός είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος. Και τούτο διότι με αυτόν επιδιώκεται η μεταβολή της νομικής βάσεως, στην οποία στηρίζεται η προσβαλλόμενη απόφαση, δοθέντος ότι η απόφαση αυτή – με την οποία, άλλωστε, δεν επαναπροκηρύχθηκε ο διαγωνισμός, όπως ανακριβώς αναφέρεται στο ανωτέρω υπόμνημα – εκδόθηκε, όπως έχει ήδη εκτεθεί, κατά ρητή επίκληση της διατάξεως της παρ. 4 του άρθρου 2 του ν. 3263/2004, η οποία προβλέπει την ανάκληση της διακηρύξεως διαγωνισμού, και όχι της διατάξεως της παρ. 2 περ. β΄ του ίδιου άρθρου 2, η οποία επιτρέπει την ακύρωση της διαδικασίας ή του αποτελέσματος της δημοπρασίας ή την ανάκληση της αποφάσεως περί κατακυρώσεως και την επανάληψη του διαγωνισμού σε περίπτωση που η οικονομική προσφορά του τελικού μειοδότη κρίνεται μη ικανοποιητική για τον κύριο του έργου.(..)Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και η προσβαλλόμενη υπ’ αριθ. … απόφαση της 6ης Νομαρχιακής Επιτροπής της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως ... πρέπει να ακυρωθεί για τον ανωτέρω λόγο, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση.

Αναγκαστική απαλλοτρίωση ακινήτου:..Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και συμφώνως προς τα προαναφερθέντα εφ΄ όσον η προσβαλλομένη απόφασις δεν εδημοσιεύθη αυτουσία δεν δύναται να θεωρηθεί ότι έλαβε νόμιμον υπόστασιν και ότι ετελειώθη, νομίμως, η διαδικασία κηρύξεως της επιδίκου απαλλοτριώσεως. Συνεπώς, δια τον λόγον αυτόν, ο οποίος εξετάζεται, κατά παγίαν νομολογίαν (βλ. ΣτΕ: 859/97 κ.ά.) αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριον πρέπει να γίνει δεκτή, η υπό κρίσιν αίτησις, η οποία, λόγω της μη κατά τα ήδη εκτεθέντα, αυτουσίου, δημοσιεύσεως της προσβαλλομένης απαλλοτριωτικής αποφάσεως και της μη νομίμου τελειώσεως της διαδικασίας κηρύξεως της επιδίκου απαλλοτριώσεως, ασκείται εμπροθέσμως, να ακυρωθεί η προσβαλλομένη υπ΄ αρ. 30/1995 απόφασις του Κοινοτικού Συμβουλίου της προαναφερθείσης Κοινότητος και δια λόγους ασφαλείας δικαίου (βλ.ΣτΕ 3941/98 κ.ά.) και οι επίσης προσβαλλόμενες υπ΄ αρ.πρ. 7/24.11.95 απόφασις της Επιτροπής του άρθρου 18 του ν. 2218/1994 και υπ΄αρ.πρ. 4931/6.3.96 του Υπ. Εσωτερικών, καθ΄ ό μέρος οι πράξεις αυτές αφορούν εις την κήρυξιν αναγκαστικής απαλλοτριώσεως του ακινήτου του οποίου φέρεται ιδιοκτήτης ο ήδη αιτών και να παραλειφθεί η εξέτασις των προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως ως αλυσιτελής.

Δημοσίευση κανονιστικών πράξεων:...Επειδή, η προσβαλλόμενη υπ’ αριθμ. 38807/1999-38416/1999/10.1.2000 απόφαση του Υφυπουργού Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης έχει κανονιστικό χαρακτήρα, γιατί εκδόθηκε μετά από έλεγχο νομιμότητας, κατά το άρθρο 8 ν. 3200/1955 τον οποίο ο ως άνω Υφυπουργός άσκησε επί της υπ’ αριθμ. 149/15.10.1999 αποφάσεως της Επιτροπής του άρθρου 18 του Ν. 2218/1994, η οποία ήταν ομοίως κανονιστική καθ’ όσον προέβη στην ακύρωση της υπ’ αριθμ. 108/1999 κανονιστικής αποφάσεως του δημοτικού συμβουλίου … (ΣτΕ επταμ. 494-5/1995, 4268/2000). Ως κανονιστική, η προσβαλλόμενη υπ’ αριθμ. 38807/1999-38416/1999/10.1.2000 απόφαση του Υφυπουργού Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης έπρεπε να δημοσιευθεί όπως επιβάλλεται από το Σύνταγμα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εφ’ όσον δεν ορίζεται άλλος τρόπος δημοσιότητάς της. Από τα στοιχεία όμως του φακέλου ουδόλως προκύπτει ότι η απόφαση αυτή δημοσιεύθηκε με οποιονδήποτε τρόπο και για το λόγο αυτό, αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενο η ως άνω ρητώς προσβαλλόμενη απόφαση είναι επίσης ακυρωτέα. Την ίδια εξ άλλου πλημμέλεια παρουσιάζει και η 149/15.10.1999 πράξη της, κατ’ άρθρ. 177 παρ. 2 Δ.Κ.Κ., Επιτροπής Νομού .., δοθέντος ότι δεν προκύπτει τοιχοκόλλησή της στο κατάστημα του Δήμου … σύμφωνα με το άρθρο 179 παρ. 1 εδ. β’ Δ.Κ.Κ. ή δημοσίευσή της με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.Επειδή, μετά την ακύρωση των προσβαλλομένων πράξεων για τον προαναφερθέντα αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενο λόγο ακυρώσεως, παρέλκει ως αλυσιτελής η έρευνα των λόγων ακυρώσεως που προβάλλονται με την κρινόμενη αίτηση.

Εκτέλεση έργου...Υπό τα δεδομένα αυτά, συντρέχει λόγος να αναβληθεί η εκδίκαση της υποθέσεως για τη δικάσιμο της 23.9.2008, προκειμένου να αποστείλει η Διοίκηση στο Δικαστήριο, εντός μηνός από της κοινοποιήσεως της παρούσης προδικαστικής αποφάσεως, αφενός τις απόψεις της για τους προβαλλομένους λόγους ακυρώσεως και αφετέρου στοιχεία (επικυρωμένα αντίγραφα σχετικών σελίδων του Βιβλίου Εισερχομένων Εγγράφων) από τα οποία προκύπτει η ημερομηνία περιελεύσεως στην Επιτροπή του άρθρου 18 του ν. 2218/1994 της Περιφέρειας …, του σχετικού παραπεμπτικού εγγράφου της Περιφέρειας και των στοιχείων που το συνόδευαν, καθώς επίσης και του υπ’ αριθμ. 458/14.2.2005 εγγράφου του Δήμου … με το οποίο, κατά τους ισχυρισμούς του, απεστάλησαν στην Επιτροπή, στη συνέχεια της παραπομπής, οι επίμαχες πράξεις 131 και 132/26.11.2004 της Δημαρχιακής Επιτροπής με τα προβλεπόμενα για την έκδοσή τους δικαιολογητικά

Δημοσίευση απόφασης δημοτικού συμβουλίου:..Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, στον αποσταλέντα στο Δικαστήριο φάκελο δεν υπάρχουν στοιχεία δημοσιεύσεως της 86/22-3-1999 αποφάσεως της Επιτροπής του άρθρου 18 ν. 2218/1994 της Νομαρχίας ..., αλλά ούτε και των ως άνω 126/1997 και 29/1999 αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου ... Με το από 27-9-2005 έγγραφο του Δικαστηρίου προς τον Δήμο ...ζητήθηκε η αποστολή, μεταξύ άλλων, και των στοιχείων δημοσιεύσεως των εν λόγω αποφάσεων, ο Δήμος όμως απήντησε με το από 29-9/5-10-2005 έγγραφό του ότι τα στοιχεία αυτά δεν υπάρχουν στο αρχείο του. Με τα δεδομένα αυτά, όλες οι ως άνω αποφάσεις ουδέποτε απέκτησαν νόμιμη υπόσταση, η δε επίμαχη μετονομασία της οδού ... σε Μ. …… ουδέποτε έλαβε χώρα στο νομικό κόσμο. Περαιτέρω, η ως άνω 86/22-3-1999 απόφαση της Επιτροπής του άρθρου 18 ν. 2218/1994 της Νομαρχίας ..., ως ανυπόστατη, δεν υπέκειτο στην κατ’ άρθρο 177 παρ. 4 του Δ.Κ.Κ. σε συνδυασμό με το άρθρο 8 του ν. 3200/1955 προσφυγή, και, επομένως, νομίμως ο Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, με την 26189/2-8-1999 απόφασή του απέρριψε, αν και με διαφορετική αιτιολογία, την κατά της αποφάσεως αυτής προσφυγή του αιτούντος (ΣΕ 5745/1996).

Κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων...Το γεγονός δε ότι, κατά τη διακήρυξη, μπορούσε, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να υποβληθεί άλλο έγγραφο προς απόδειξη της χρηματοοικονομικής ικανότητος και φερεγγυότητος, δεν ασκεί εν πάση περιπτώσει επιρροή εν προκειμένω, εφόσον η αιτούσα δεν επικαλέσθηκε αδυναμία προσκομιδής τραπεζικής βεβαιώσεως, αλλά αντιθέτως υπέβαλε τέτοια βεβαίωση. Εξάλλου, ο λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι καθ’ υπέρβαση των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας της Διοικήσεως και των αρχών της χρηστής διοικήσεως και της αναλογικότητας απερρίφθη η προσφορά της αιτούσης, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι στην προκειμένη περίπτωση η Διοίκηση δεν είχε, κατά τα προεκτεθέντα, διακριτική ευχέρεια, ούτε να δεχθεί την προσφορά της αιτούσης, παρά την υποβολή ελλιπούς κατά περιεχόμενο τραπεζικής βεβαιώσεως, ούτε να καλέσει αυτήν να προσκομίσει εκ των υστέρων συμπληρωματικά στοιχεία ως προς την πιστοληπτική της ικανότητα ή στοιχεία προς διευκρίνιση του περιεχομένου της αρχικώς υποβληθείσης τραπεζικής βεβαιώσεως, αλλά ήταν υποχρεωμένη, σύμφωνα με τους όρους της διακηρύξεως, να απορρίψει την προσφορά. Αν τυχόν ήθελε θεωρηθεί ότι με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι, υπό την ανωτέρω έννοια, οι διατάξεις της διακηρύξεως που αφορούν το επίμαχο δικαιολογητικό αντίκεινται στις προαναφερθείσες διατάξεις της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ, του π.δ. 334/2000 και του ν. 3263/2004, ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος προεχόντως ως απαράδεκτος, διότι αφορά πλημμέλεια όχι της αποφάσεως περί απορρίψεως της προσφοράς της αιτούσης, κατά της οποίας στρέφεται η κρινόμενη αίτηση, αλλά της διακηρύξεως, της οποίας τη νομιμότητα ούτε η αιτούσα προβάλλει ούτε από τα στοιχεία του φακέλλου προκύπτει ότι αμφισβήτησε με την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατ’ αυτής.

Επειδή, κατά την έννοια της παρατεθείσης εξουσιοδοτικής διατάξεως του ν. 2218/94 ο κανονιστικός νομοθέτης κατά την κατάρτιση των οργανισμών των οικείων Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων προσδιορίζει ανάλογα με το αντικείμενο των συγκεκριμένων οργανικών μονάδων και την ειδικότητα του κλάδου από ποιές κατηγορίες και από ποιούς κλάδους κάθε κατηγορίας θα προέρχονται οι προϊστάμενοι των οργανικών μονάδων κάθε υπηρεσίας, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να ορίσει ότι οι προϊστάμενοι θα προέρχονται από όλες τις κατηγορίες ή από όλους τους κλάδους κάθε κατηγορίας. Εν όψει δε της φύσεως των καθηκόντων του συγκεκριμένου Γραφείου, όπως αυτά καθορίζονται στο στοιχείο δ΄ της παρ. 3 άρθρου 10 του Οργανισμού, η ανωτέρω προσβαλλομένη διάταξη του εδ. δ΄ παρ. 29 άρθρου 130 αυτού, που αποκλείει τους αρχιτέκτονες - μηχανικούς από την δυνατότητα να καταλάβουν θέση προϊσταμένου του Γραφείου αυτού, βρίσκεται εντός των ορίων της εξουσιοδοτήσεως του άρθρου 30 του ν. 2218/1994 και δεν προσβάλλει την συνταγματικώς κατοχυρωμένη ισότητα, δεδομένου ότι η ρύθμιση δεν παρίσταται αδικαιολόγητη (πρβλ. ΣτΕ 915/ 2000). Κατ’ ακολουθίαν, οι σχετικές προσφυγές, τις οποίες άσκησε το αιτούν σωματείο διαδοχικώς ενώπιον της επιτροπής του άρθρου 18 ν. 2218/94 και του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, συνεπαγόμενες έλεγχο μόνον της νομιμότητας της πληττομένης διατάξεως του Οργανισμού, νομίμως απορρίφθηκαν με τις συμπροσβαλλόμενες πράξεις των οργάνων αυτών. Κατά ταύτα, πρέπει να απορριφθούν ο λόγος περί παραβάσεως της αρχής της ισότητος ως αβάσιμος, καθώς και οι λόγοι περί αναιτιολογήτου και υπερβάσεως των άκρων ορίων της διακριτικής ευχερείας της Διοικήσεως, δεδομένου ότι οι κανονιστικές πράξεις, όπως είναι η πληττομένη διάταξη του Οργανισμού δεν χρήζουν αιτιολογίας, ελέγχονται δε μόνον από την άποψη της μη υπερβάσεως της εξουσιοδοτήσεως. Η κρινομένη αίτηση, επομένως, είναι απορριπτέα στο σύνολό της.

Η αρμοδιότητα αυτή της κατάρτισης και υλοποίησης περιφερειακών προγραμμάτων τουριστικής προβολής ασκείται, μετά το ν. 2218/1994 (ΦΕΚ Α΄ 99), από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση μέσω της αρμόδιας Νομαρχιακής Επιτροπής και ήδη, μετά την κατάργηση των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων, από την Περιφέρεια, μέσω της οικείας Εκτελεστικής Επιτροπής, η οποία (Περιφέρεια) υπεισέρχεται αυτοδικαίως στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (άρθρο 283 ν. 3852/2010 – ΦΕΚ Α΄ 87) και η οποία έχει πλέον από 1.1.2011 – ημερομηνία έναρξης ισχύος του ν. 3852/2010 – την αρμοδιότητα κατάρτισης προγραμμάτων για την τουριστική ανάπτυξη και προβολή της περιφέρειας, σε συνεργασία με τον Ε.Ο.Τ. και τους δήμους της περιφέρειας (άρθρα 113 παρ. 1, 174, 186 και 282 του ν. 3852/10). (...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, το Κλιμάκιο κρίνει ότι εφόσον η κατάρτιση του προγράμματος τουριστικής προβολής όλης της περιφέρειας του νομού ..... είχε αναληφθεί από την οικεία Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, η υποβολή ή μη της ως άνω δράσης, πριν από την υλοποίησή της, στο αρμόδιο όργανο της Κεντρικής Διοίκησης για τη διατύπωση σύμφωνης γνώμης δεν άπτεται της νομιμότητας της ελεγχόμενης δαπάνης, που αφορά στην υποχρεωτική οικονομική εισφορά του Δήμου ..... στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση στο πλαίσιο χρηματοδότησης του προγράμματος τουριστικής προβολής της περιφέρειας του οικείου νoμού. Όμως, η υπό κρίση δαπάνη δεν εντέλλεται νόμιμα, αφού το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα έπρεπε να εκδοθεί υπέρ της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ..... και ήδη Περιφέρειας Κρήτης, ως καθολικού διαδόχου του νομικού προσώπου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, η οποία έχει ήδη από 1.1.2011 καταργηθεί με το ν. 3852/2010, και όχι υπέρ της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής, η οποία αποτελεί όργανο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και δεν διαθέτει αυτοτελή νομική προσωπικότητα.

Εγκατάσταση επεξεργασίας λυμάτων Δήμου...Ενόψει των εκτεθέντων στην προηγούμενη σκέψη περί της εννοίας των κρισίμων εν προκειμένω ρητρών της διακήρυξης, δεν πιθανολογούνται σοβαρώς τα προβαλλόμενα από την αιτούσα περί του ότι ο αποκλεισμός της από την επίμαχη διαγωνιστική διαδικασία εχώρησε κατά παράβαση της διακήρυξης, του νόμου και των αρχών της διαφάνειας, της χρηστής διοίκησης, της αναλογικότητας, της καλής πίστης και της προστατευομένης εμπιστοσύνης. Απορριπτέος είναι, εξάλλου, και ο ισχυρισμός ότι ο αποκλεισμός της αιτούσης δεν είναι νόμιμος, επειδή, με την ανάληψη, από τον εκδότη της εγγυητικής επιστολής που κατέθεσε, υποχρεώσεως καταβολής του ποσού της εγγυήσεως όχι εντός πέντε ημερών, αλλά εντός τριών μόνον εργασίμων ημερών από τη σχετική ειδοποίηση, τα συμφέροντα της αναθέτουσας αρχής διασφαλίζονται πληρέστερα. Και τούτο, προεχόντως διότι η Διοίκηση επέλεξε τον τρόπο διασφάλισης των συμφερόντων της, εν σχέσει προς την καταβολή της εγγυήσεως συμμετοχής, δια της καταστρώσεως των σχετικών ρητρών της διακήρυξης, ενώ το ζήτημα αν η κατ’ αυτόν τον τρόπο διασφάλιση των συμφερόντων της είναι συμβατή με τις αρχές της ισότητας των διαγωνιζομένων, του υγιούς ανταγωνισμού και της διαφάνειας μπορούσε να τεθεί από τους ενδιαφερομένους μόνον δια της ευθείας προβολής της διακήρυξης . επομένως, εφόσον οι συναφείς προς το ζήτημα αυτό ρήτρες της διακήρυξης έχουν την εκτεθείσα ανωτέρω, στην έκτη σκέψη, έννοια, ο εξεταζόμενος ισχυρισμός περί του ότι ο αποκλεισμός της αιτούσης παραβιάζει τις ανωτέρω αρχές, συνιστά κατ’ ουσίαν αμφισβήτηση του κύρους των εν λόγω ρητρών, αμφισβήτηση η οποία δεν μπορεί να χωρήσει παραδεκτώς κατά την παρούσα διαδικασία, δοθέντος ότι ούτε προβάλλεται ούτε από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι η αιτούσα έλαβε μέρος στον επίδικο διαγωνισμό διατυπώνοντας ρητή επιφύλαξη ως προς τη νομιμότητα των εν λόγω ρητρών (πρβλ. Ε.Α. 319/2007, 877/2006 κ.ά.).

Δημόσια έργα. Διακήρυξη . Διαγωνισμός. Ανάθεση . Παράνομη παράλειψη ανάθεσης του δημοσίου έργου .Αίτηση αναιρέσεως..Επειδή, η διακήρυξη του διαγωνισμού αποτελεί το κανονιστικό πλαίσιο που δεσμεύει τόσο την Αρχή που διενεργεί το διαγωνισμό όσο και τους διαγωνιζομένους ....η εργοληπτική επιχείρηση που συμμετέχει ανεπιφυλάκτως σ’ ένα διαγωνισμό αποδέχεται πλήρως τη νομιμότητα της διακηρύξεως, με βάση την οποία διενεργείται η δημοπρασία για την ανάθεση της κατασκευής του έργου και επομένως δεν είναι επιτρεπτή η εκ μέρους της παρεμπίπτουσα, εκ των υστέρων αμφισβήτηση του κύρους των όρων της διακηρύξεως, με την ευκαιρία της προσβολής, ανάλογα με την έκβαση του διαγωνισμού για την εργοληπτική επιχείρηση, πράξεων που ανάγονται στη διεξαγωγή και τα αποτελέσματά του ..Ειδικώτερα, ως εκ της γενικότητος της διατυπώσεως του όρου 12 της διακηρύξεως του επιδίκου διαγωνισμού, όπως αυτός περιγράφεται από την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση.., ο όρος αυτός της διακηρύξεως,οι ειδικές ρήτρες της οποίας υπερισχύουν των γενικών διατάξεων, έχει την έννοια ότι επί ακυρώσεως ή μη εγκρίσεως του αποτελέσματος του διαγωνισμού δεν γεννάται αξίωση αποζημιώσεως των συμμετασχόντων σε αυτόν, τούτο δε ανεξαρτήτως του λόγου για τον οποίο χωρεί η ακύρωση ή η μη έγκριση του αποτελέσματος του διαγωνισμού. ... ο όρος αυτός της διακηρύξεως δεν είχε αμφισβητηθή επικαίρως από την αναιρεσείουσα, η οποία συμμετέσχε στον διαγωνισμό ανεπιφυλάκτως. Υπό τα δεδομένα αυτά, δεν εγεννήθη εν προκειμένω αξίωση της αναιρεσειούσης προς αποζημίωση λόγω της μη εγκρίσεως του αποτελέσματος του διαγωνισμού αυτού. Είναι, συνεπώς, απορριπτέα όλα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινομένη αίτηση,