Περικοπές συντάξεων...Ενόψει δε των ανωτέρω απαντήσεων, πρέπει να απορριφθούν οι ασκηθείσες παρεμβάσεις των φυσικών και νομικών προσώπων, κατά το μέρος που με αυτές υποστηρίζεται ότι η διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α του ν. 4387/2016 αντίκειται στο Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. και ότι ο χρονικός περιορισμός της ισχύος των αποτελεσμάτων που έθεσαν οι 2287-2288/2015 αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας αφορά μόνον τη διαπίστωση της αντίθεσης προς το Σύνταγμα των διατάξεων των ν. 4051/2012 και 4093/2012 και δεν καταλαμβάνει και τη διαπιστωθείσα αντίθεση αυτών προς το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., και να γίνουν δεκτές, κατά το μέρος που με αυτές υποστηρίζεται ότι η ίδια ανωτέρω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α του ν. 4387/2016 δεν καταλαμβάνει ρυθμιστικά και το διάστημα από 1.1.2013 έως την 11.5.2016 και ότι δεν είναι δυνατό να κριθούν σύμφωνες με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. οι παραπάνω μειώσεις των συντάξεων βάσει των νόμων 4051/2012 και 4093/2012 για το χρονικό διάστημα από της θεσπίσεώς τους έως 11.5.2016 ενόψει των διαπιστώσεων που περιέχονται σε μελέτες, μεταγενέστερες των αποφάσεων 2287-2288/2015 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αντιστοίχως δε, πρέπει να γίνει δεκτή η παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου, κατά το μέρος που με αυτήν υποστηρίζεται ότι η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α΄ του ν. 4387/2016 είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. και ότι ο χρονικός περιορισμός της ισχύος των αποτελεσμάτων της αντισυνταγματικότητας που έθεσαν οι 2287-2288/2015 αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν αφορά μόνον τη διαπίστωση της αντίθεσης προς το Σύνταγμα των διατάξεων των ν. 4051/2012 και 4093/2012 αλλά καταλαμβάνει και τη διαπιστωθείσα αντίθεση αυτών προς το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου, και να απορριφθεί κατά το μέρος που με αυτήν υποστηρίζεται ότι η ίδια ανωτέρω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α του ν. 4387/2016 καταλαμβάνει ρυθμιστικά και το διάστημα από 1.1.2013 έως την 11.5.2016 και ότι οι παραπάνω μειώσεις των συντάξεων βάσει των νόμων 4051/2012 και 4093/2012 είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. για το χρονικό διάστημα από της θεσπίσεώς των έως 11.5.2016 εφόσον από εμπεριστατωμένη επιστημονική μελέτη, μεταγενέστερη των αποφάσεων 2287-2288/2015 της Ολομελείας, προκύπτει ή θα προκύψει ότι οι μειώσεις των συντάξεων από την έναρξη επιβολής τους ήταν κατ’ ουσίαν σύμφωνες με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ.Επειδή, μετά την επίλυση των ζητημάτων για τα οποία εισήχθη στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η κρινόμενη αγωγή πρέπει, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 1 του ν. 3900/2010, να παραπεμφθεί προς εκδίκαση, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο αυτής, στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών ως προς όλους τους ενάγοντες, πλην των με αριθμό δικογράφου 15 και 33, ως προς τους οποίους πρέπει να απορριφθεί (σκέψη 6) και, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, να μην επιβληθεί δικαστική δαπάνη.

Εκπρόθεσμο αίτησης ακυρώσεως:..Επειδή, η κατά το άρθρο 46 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 «Κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το Συμβούλιο της Επικρατείας» (Α’ 8) εξηκονθήμερη προθεσμία για την προσβολή με αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως του Υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας περί συγκροτήσεως του Διοικητικού Συμβουλίου του ανωτέρω Ταμείου, η οποία, κατά τις προεκτεθείσες διατάξεις, ήταν δημοσιευτέα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, άρχιζε για τον αιτούντα, ως τρίτο, από τη δημοσίευση της υπουργικής αυτής αποφάσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (πρβλ. Σ.τ.Ε. 2733/1994, 602/1987 κ.α.). Η προσβαλλόμενη υπουργική δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 14.2.2005 (ΦΕΚ 30, τ. Ν.Π.Δ.Δ.). Επομένως, η υπουργική αυτή απόφαση προσβάλλεται εκπροθέσμως, αφού η κρινόμενη αίτηση ασκήθηκε στις 20.6.2007, δηλαδή μετά την πάροδό της ως άνω εξηκονθήμερης προθεσμίας. Κατά συνέπεια, η υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη.

Eπιλογή αναδόχου έργου:..Επειδή, ενόψει των ανωτέρω και λαμβανομένου υπόψη ότι το καθ’ ου η αίτηση νομικό πρόσωπο αορίστως επικαλείται, με το υπ’ αριθ. 507441/27.9.2009 έγγραφό του προς το Δικαστήριο, ότι η αναβολή της ολοκληρώσεως της διαδικασίας του διαγωνισμού θα προκαλέσει βλάβη στο δημόσιο συμφέρον, η Επιτροπή κρίνει ότι πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να διαταχθεί ως ασφαλιστικό μέτρο η μη κατακύρωση του αποτελέσματος του διαγωνισμού έως την δημοσίευση οριστικής αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της αιτήσεως ακυρώσεως, που οφείλει να ασκήσει η αιτούσα εταιρεία, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 7 εδ. γ΄ του ν. 2522/1997, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 36 του ν. 3772/2009 (ΦΕΚ Α΄ 112), προκειμένου να διατηρηθεί σε ισχύ το εν λόγω μέτρο.

Έργο - αξιοποίηση ευρύτερης περιοχής ποταμού...Επειδή, εν όψει των ανωτέρω, η υπ’ αριθμ. 17/30.3.2010 απόφαση της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του ν. 3463/2006, της Περιφέρειας …, με την οποία κρίθηκε ότι η παράλειψη της εταιρείας «….» να αναγράψει ορισμένα λογιστικά αθροίσματα στον Πίνακα Β΄ της οικονομικής προσφοράς της συνιστά ουσιώδη έλλειψη, η οποία καθιστά απαράδεκτη την προσφορά, δεν αιτιολογείται νομίμως, ο σχετικός δε λόγος ακυρώσεως πρέπει να θεωρηθεί ως προδήλως βάσιμος.Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, η υπό κρίση αίτηση πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 52 παρ. 7 εδάφιο πρώτο του π.δ. 18/1989, να γίνει δεκτή και να ανασταλεί, μέχρι την έκδοση αποφάσεως επί της αιτήσεως ακυρώσεως, η εκτέλεση τόσον της αποφάσεως 17/30.3.2010 της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του ν. 3463/2006, της Περιφέρειας …, όσον και της υπ’ αριθμ. 3755/7.5.2010 αποφάσεως του Προϊσταμένου της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου ..., με την οποία κλήθηκε η αιτούσα, να διακόψει τις εργασίες που εκτελούσε δυνάμει της από 22.2.2010 συμβάσεως.

Εκπρόθεσμο αίτησης ακυρώσεως:..Επειδή, σύμφωνα με όσα εκτίθενται σε προηγούμενη σκέψη, μετά την από 24.6.1991 παραίτηση του αιτούντος από την υποψηφιότητά του προς κατάληψη της προκηρυχθείσης θέσεως, η διαδικασία εκλογής στη θέση αυτή ματαιώθηκε οριστικά ως προς αυτόν, ενώ, εξ άλλου, η από 27.11.1991 ανάκληση της παραιτήσεώς του δεν δύναται να θεωρηθεί ως έγκυρη υποβολή νέας υποψηφιότητας, διότι η προθεσμία υποβολής υποψηφιοτήτων για την επίδικη θέση, που προκηρύχθηκε στις 13.7.1987 είχε λήξει από τις 14.9.1987 (άρθρο 15 παρ. 1 περίπτ. δΆτου ν. 1268/1982, ΦΕΚ ΑΆ87, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 70 παρ. 7 του ν. 1566/1985, ΦΕΚ ΑΆ167). Εν όψει των ανωτέρω, ο αιτών, ήδη από του χρόνου εκδόσεως της προσβαλλομένης 13/10.6.1992 αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως και του Εκλεκτορικού Σώματος, με την οποία εξελέγη η παρεμβαίνουσα στην προκηρυχθείσα θέση, είχε απωλέσει την ιδιότητα του υποψηφίου προς κατάληψη της θέσεως αυτής και, συνεπώς, στερείται του κατά το άρθρο 47 παρ. 1 π.δ/τος 18/1989 (ΦΕΚ ΑΆ8) απαιτουμένου εννόμου συμφέροντος για την προσβολή της εκλογής της παρεμβαινούσης στην ανωτέρω θέση. Για τον λόγο αυτό, που προβάλλεται βάσιμα με το δικόγραφο της παρεμβάσεως και ο οποίος, άλλωστε, εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, η υπό κρίση αίτηση ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.

Τοποθέτηση Προϊσταμένου στη Διεύθυνση Νομικών Υποθέσεων του ΕΦΚΑ. Ερμηνεία του όρου «αρχαιότερος στον Άρειο Πάγο δικηγόρος».Για τον ορισμό του Προϊστάμενου του Δ΄ Τμήματος της Διεύθυνσης Νομικών Υποθέσεων του ΕΦΚΑ, για τον οποίο ο νόμος ορίζει πρέπει να είναι «ο αρχαιότερος στον Άρειο Πάγο» έμμισθος δικηγόρος των εντασσόμενων στο Δ΄ Τμήμα φορέων, λαμβάνεται υπόψη ο μακρότερος χρόνος στο βαθμό του δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, αυτοτελώς και όχι σε συνδυασμό με το χρόνο διορισμού του υποψηφίου ως δικηγόρου (ομόφ.).

Δημοσίευση διοικητικών πράξεων:..Επειδή, εξ άλλου, μετά τη συζήτηση της υποθέσεως, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση .... - ...  με το υπόμνημα που κατέθεσε εντός της χορηγηθείσης σχετικώς προθεσμίας, προσκόμισε «αποδεικτικό δημοσίευσης» προς απόδειξη του γεγονότος ότι τηρήθηκε η προβλεπόμενη στο άρθρο 55 του Κώδικα Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, διαδικασία δημοσιεύσεως των κανονιστικών αποφάσεων των νομαρχιακών συμβουλίων. Στο εν λόγω αποδεικτικό αναφέρεται ότι τοιχοκολλήθηκε στον πίνακα αναρτήσεων του Νομαρχιακού Καταστήματος, ο πίνακας «με τα θέματα της ημερήσιας διάταξης ως και τα άλλα θέματα που συζητήθηκαν στη συνεδρίαση της 28.12.2004 του Διευρυμένου Νομαρχιακού Συμβουλίου της Ν.Α. ..., με μνεία των αποφάσεων που λήφθηκαν, στον οποίο περιλαμβάνεται και το θέμα με τίτλο “Τέλη και πρόστιμα κατάληψης χώρων στο .... και το ... - Καθορισμός συντελεστών χρήσεως για έτη 2004 και 2005”». Εν όψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να αναβληθεί η εκδίκαση της κρινομένης αιτήσεως κατά το μέρος που στρέφεται κατά της υπ’ αριθ. 33/2004 αποφάσεως του Νομαρχιακού Συμβουλίου, προκειμένου να καταστεί στοιχείο του φακέλου, το εκ των υστέρων περιελθόν στο Δικαστήριο αποδεικτικό επιδόσεως της προσβαλλομένης κανονιστικής αποφάσεως, να δοθεί δε η δυνατότητα στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ... να αποστείλει στο Δικαστήριο και τον αναρτηθέντα πίνακα, για το σχηματισμό πλήρους εικόνος ως προς το περιεχόμενο του δημοσιευθέντος κειμένου, επίσης δε, προκειμένου ο μεν αιτών να λάβει γνώση των ως άνω στοιχείων, η δε εισηγήτρια της υποθέσεως να διατυπώσει, σύμφωνα με το άρθρο 22 του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8), εισήγηση επί των τιθεμένων ζητημάτων.Επειδή, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ... πρέπει να αποστείλει το ως άνω ελλείπον στοιχείο εντός ενός μηνός από την κοινοποίηση σ’ αυτήν της παρούσης αποφάσεως, η οποία πρέπει να κοινοποιηθεί και στους λοιπούς διαδίκους με επιμέλεια της Γραμματείας του Β΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Καταβολή αποδοχών - νόμιμος τόκος υπερημερίας...:Όπως προκύπτει από το κείμενο της εκκαλούμενης απόφασης, τόσο στο σκεπτικό όσο και στο διατακτικό της, αναγνωρίζεται ότι το εναγόμενο υποχρεούται να καταβάλει στους ενάγοντες, των οποίων έγινε δεκτή η  αγωγή, τα αναφερόμενα ποσά, με το νόμιμο τόκο από την επίδοσή της. Ωστόσο, κατά την ως άνω διάταξη του ν. 496/1974, που είναι ανάλογη  προς το άρθρο 21 του δευτέρου κεφαλαίου του κώδικα νόμων περί  δικών του Δημοσίου (β.δ. της 26-6/10.7.1944), ορίζεται ότι ο νόμιμος και ο τόκος υπερημερίας κάθε οφειλής του νομικού προσώπου ανέρχεται σε 6% ετησίως, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά με σύμβαση ή ειδικό νόμο και αρχίζει από την επίδοση της αγωγής. Τούτο επιβάλλεται από λόγους γενικότερου συμφέροντος, όπως στην περίπτωση των νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου, στην περιουσία και την οικονομική κατάσταση των οποίων  συμβάλλει το σύνολο των πολιτών, με την καταβολή φόρων, συμφέρον το οποίο, πρωτίστως, εξυπηρετεί και η διάταξη του άρθρου 7 §2 του ν.δ. 496/1974 “περί λογιστικού των ΝΠΔΔ”. Η ρύθμιση αυτή, με την οποία, επί υπερημερίας, αναγνωρίζεται στα ΝΠΔΔ το δικαίωμα να καταβάλλουν, με την ιδιότητα του οφειλέτη, ποσοστό τόκου 6% ετησίως, ήτοι μικρότερο εκείνου που έχουν υποχρέωση να καταβάλλουν οι ιδιώτες ως οφειλέτες, εισάγει επιτρεπτή εξαίρεση υπέρ των ΝΠΔΔ, που δε βρίσκεται σε αντίθεση ούτε  προς τις διατάξεις των άρθρων 20 §1 του Συντάγματος και 6 §1 της    Διεθνούς Σύμβασης της Ρώμης της 4.11.1950 (ΕΣΔΑ), που κυρώθηκε με  το ν.δ. 53/1974 και έχει την αυξημένη τυπική ισχύ του άρθρου 28 §1  του Συντάγματος, ούτε προς αυτές του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που προστατεύει την περιουσία παντός προσώπου (Α.Π. 992/2017 Τ.Ν.Π. «Νόμος»). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ότι δεν πρέπει να εφαρμοστεί η πιο πάνω ουσιαστική διάταξη και επιδίκασε τα χρηματικά ποσά, που δέχθηκε ως οφειλόμενα, με το νόμιμο τόκο, αορίστως, ήτοι με το συνήθη τόκο υπερημερίας και όχι προς 6%, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος ο λόγος αυτός της έφεσης. Κατόπιν τούτων, πρέπει να αναγνωρισθεί ότι το εκκαλούν – εναγόμενο υποχρεούται να καταβάλει σε καθένα από τους εφεσίβλητους – ενάγοντες τα χρηματικά ποσά, που τους επιδικάστηκαν με  την εκκαλουμένη, με τόκο 6% από την επίδοση της αγωγής.

Εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 9 του αρ. 38 του ν. 4387/2016, όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του δευτέρου εδαφίου αυτής με το άρθρο 27 του ν.4445/2016 (Α΄236). (ΑΔΑ:ΩΔ4Γ465Θ1Ω-Β8Ε)

Σύνθετη διοικητική ενέργεια- αίτηση ακυρώσεως:.Επειδή, όπως έγινε δεκτό ανωτέρω, η σύνθετη διοικητική ενέργεια του κατ’ αρθρ. 17 ν. 2190/1994 διαγωνισμού, ολοκληρώνεται με την πράξη του Α.Σ.Ε.Π. περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων επιτυχίας και διοριστέων, η οποία και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Μετά την έκδοση της τελευταίας αυτής πράξεως όλες οι προηγούμενες πράξεις, όπως είναι οι αποφάσεις του ΑΣΕΠ επί υποβληθεισών ενστάσεων, ενσωματώνονται στην τελευταία και χάνουν τον εκτελεστό τους χαρακτήρα. Κατόπιν αυτών, η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. 1723/8.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ, διότι η πράξη αυτή έχει χάσει την εκτελεστότητα της ενσωματωθείσα στην 1812/28.8.2002 πράξη του Α.Σ.Ε.Π. περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστέων. Περαιτέρω, καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά της ως άνω θεωρηθείσας ως συμπροσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. 1812/28.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ, η κρινόμενη αίτηση ασκείται εκπροθέσμως, διότι όπως συνάγεται από τις διατάξεις του αρθρ. 46 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 (Α 8), η εξηκονθήμερη προθεσμία ασκήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως για τους τρίτους υποψηφίους σε διαγωνισμό για την πλήρωση θέσης, δηλαδή για όλους τους άλλους πλήν εκείνων στους οποίους αναφέρεται η βάσει διατάξεως νόμου δημοσιευόμενη πράξη κυρώσεως των πινάκων διοριστέων, αρχίζει από την επομένη της δημοσιεύσεως της εν λόγω πράξης, εφόσον δεν προβλέπεται από το νόμο κοινοποίηση της πράξης αυτής στους τρίτους υποψηφίους, (βλ. ΣτΕ 2484/2006, πρβλ, ΣτΕ 467/2003). Εν προκειμένω, η ανωτέρω υπ’ αριθμ. 1812/28.8.2002 απόφαση περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστεών δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 4.9.2002 (ΦΕΚ 248/4.9.2002 ΠΡΤΜ), κατά τα οριζόμενα στο αρθρ. 17 παρ. 11 του ν. 2190/1994, ενώ η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως ασκήθηκε στις 18.12.2002, δηλαδή μετά την πάροδο εξήντα (60) ημερών από τη δημοσίευση της πιο πάνω αποφάσεως. Κατόπιν αυτών, η υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα. Κατά την γνώμη όμως της Παρέδρου Μ. Παπαδοπούλου, ενόψει της προεκτεθείσας πλοκής πρέπει να θεωρηθεί ότι η προθεσμία προσβολής της ως άνω 1812/28/8/2002 αποφάσεως περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστέων άρχισε να τρέχει από το χρόνο ικανοποιήσεως στον αιτούντα η πλήρους γνώσεως απ’ αυτόν της προηγηθείσας υπ’ αριθ. 1723/8.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση του, αφού από το χρόνο αυτό έλαβε γνώση της αιτιολογίας της απορρίψεως της ενστάσεως του και μπορούσε να διατυπώσει σχετικούς λόγους ακυρώσεως. Συνεπώς, κατά τη γνώμη αυτή, η υπό κρίση αίτηση ασκείται εμπροθέσμως κατά της πιο πάνω 1812/28/8/2002 αποφάσεως, δεδομένου ότι δεν προκύπτει από στα στοιχεία του φακέλου κοινοποίηση η πλήρης γνώση της ανωτέρω (1723/8.8.2002) προηγηθείσας αποφάσεως σε χρόνο απέχοντα πλέον των 60 ημερών από την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως.