Δημοσίευση κανονιστικών αποφάσεων δημοτικών συμβουλίων:..Επειδή, περαιτέρω, εφόσον η προσβαλλόμενη απόφαση 320/7.11.2007 του Δημοτικού Συμβουλίου ... δεν έλαβε νόμιμη υπόσταση, δεν δύναται να θεωρηθεί ότι κινήθηκε καθ’ οιονδήποτε τρόπο για την αιτούσα η προθεσμία για την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατά της αποφάσεως αυτής (πρβλ. ΣτΕ 2103/2006, 2759/2003, 859/1997, 3327/1991 κ.ά.). Επομένως, εμπροθέσμως προσβάλλεται η εν λόγω απόφαση, η οποία, για τον αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενο λόγο ότι δεν δημοσιεύθηκε προσηκόντως και συνεπώς δεν έλαβε νόμιμη υπόσταση, πρέπει για λόγους ασφαλείας δικαίου να ακυρωθεί, κατά το μέρος που αφορά την παραχώρηση του ως άνω τάφου, αφού, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου (υπ’ αριθμ. πρωτ. 11889/30.4.2009 έγγραφο του Δήμου ... προς το Δικαστήριο), έτυχε εφαρμογής, και ειδικότερα στη συνέχεια της πράξεως αυτής επελέγη, με κλήρωση, νέος δικαιούχος της χρήσεως του τάφου (πρβλ. ΣτΕ 859/1997, 3008/1996, 82/1987). Περαιτέρω, όπως έχει κριθεί, οι αποφάσεις με τις οποίες ασκείται έλεγχος νομιμότητας σε ανυπόστατες πράξεις στερούνται εκτελεστότητας (βλ. ΣτΕ 2800/2008, 2569/2002, 129/1999, πρβλ. και ΣτΕ 2353/2009, Ολομ. 1925/2002). Κατά συνέπεια, οι εκδοθείσες επί προσφυγών της αιτούσης (σύμφωνα με τα άρθρα 150, 151 και 152 του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα) αποφάσεις 43134 + 42243/13.12.2007 του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας ... και 1/18.1.2008 (θέμα 4ο) της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του ν. 3463/2006 του Νομαρχιακού Διαμερίσματος Αθηνών, με τις οποίες ασκήθηκε έλεγχος νομιμότητας στην προσβαλλόμενη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ..., δεν είναι εκτελεστές πράξεις, και, ως εκ τούτου, η υπό κρίση αίτηση, καθ’ όσον στρέφεται κατ’ αυτών, είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη.

Επειδή, περαιτέρω, με τις κρινόμενες αιτήσεις προβάλλεται ότι, κατά παράβαση του άρθρου 17 του Συντάγματος, δεν έχει εκδοθεί η απαιτούμενη βεβαίωση για το ύψος της προκαλουμένης από την κήρυξη της απαλλοτριώσεως δαπάνης, ενώ, επίσης, δεν αναφέρεται η πηγή από όπου θα γίνει η χρηματοδότηση του κόστους της απαλλοτριώσεως, μη αρκούσης της γενικής αναφοράς ότι η χρηματοδότηση θα γίνει μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ. Σχετικός λόγος της προσφυγής της αιτούσης απορρίφθηκε με την προσβαλλομένη απόφαση της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του ν. 3463/2006, με την ακόλουθη αιτιολογία: «Από τον φάκελο της υπόθεσης προκύπτει ότι το Δημοτικό Συμβούλιο προχώρησε στην 122/2012 απόφαση για την υποβολή πρότασης στο πρόγραμμα 'Περιβάλλον – Αειφόρος Ανάπτυξη 2007-2013' για το έργο Αποκατάσταση Χ.Α.Δ.Α. Δήμου ..., ενώ με την υπ' αριθμ. 142/2012 απόφαση του Δ.Σ. αναφέρεται η πηγή από την οποία θα καλυφθεί η σχετική δαπάνη. Η δε απόφαση 142/2012 μνημονεύεται στην προσβαλλομένη απόφαση του Δήμου ικανοποιώντας έτσι τις προϋποθέσεις του νόμου (άρθρο 212 του Ν. 3463/06 παράγραφος ε). Τέλος, η Επιτροπή που εκτιμά την αξία του απαλλοτριουμένου ακινήτου σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ν. 2882/2001 επιλαμβάνεται μετά την κήρυξη της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης». Όπως, όμως, προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, στην προσβαλλομένη απόφαση περί κηρύξεως αναγκαστικής απαλλοτριώσεως δεν γίνεται αναφορά ούτε στο ύψος της προκαλουμένης από αυτήν δαπάνης ούτε στην πηγή, από την οποία αυτή θα καλυφθεί. Εξάλλου, η έλλειψη αυτή δεν δύναται να αναπληρωθεί από την ως άνω 142/2012 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ... Και τούτο, διότι, ανεξαρτήτως του εάν η αναφορά στην εν λόγω απόφαση, ότι αποφασίζεται η «χρηματοδότηση της απαλλοτρίωσης τμήματος οικοπέδου για την αποκατάσταση του Χ.Α.Δ.Α. μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ», πληροί την τιθέμενη από τον νόμο προϋπόθεση για συγκεκριμένη μνεία της πηγής από την οποία θα καλυφθεί η προκαλουμένη δαπάνη, πάντως, ούτε στην απόφαση αυτή γίνεται μνεία του ύψους της εν λόγω δαπάνης, ενώ, εξάλλου, η διάταξη του άρθρου 15 του ν. 2882/2001 δεν τυγχάνει, εν προκειμένω, εφαρμογής, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην όγδοη σκέψη. Κατ’ ακολουθία, η μεν προσβαλλομένη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ... έχει εκδοθεί κατά παράβαση του ως άνω ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, η δε προσβαλλομένη απόφαση της Ειδικής Επιτροπής δεν φέρει νόμιμη αιτιολογία, όπως βασίμως προβάλλεται.Επειδή, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση ακυρώσεως για τους ως άνω λόγους, βασίμως προβαλλόμενους, και να ακυρωθούν η 132/2012 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ... και η 5/4.2.2013 απόφαση της Ειδικής Επιτροπής (πρβλ. ΣτΕ 1809/2003, 3382/1994). Ακυρουμένων δε των ως άνω αποφάσεων, για λόγους βασίμως προβαλλομένους, καθίσταται αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων ακυρώσεως.

Σύνθετη διοικητική ενέργεια- αίτηση ακυρώσεως:.Επειδή, όπως έγινε δεκτό ανωτέρω, η σύνθετη διοικητική ενέργεια του κατ’ αρθρ. 17 ν. 2190/1994 διαγωνισμού, ολοκληρώνεται με την πράξη του Α.Σ.Ε.Π. περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων επιτυχίας και διοριστέων, η οποία και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Μετά την έκδοση της τελευταίας αυτής πράξεως όλες οι προηγούμενες πράξεις, όπως είναι οι αποφάσεις του ΑΣΕΠ επί υποβληθεισών ενστάσεων, ενσωματώνονται στην τελευταία και χάνουν τον εκτελεστό τους χαρακτήρα. Κατόπιν αυτών, η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. 1723/8.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ, διότι η πράξη αυτή έχει χάσει την εκτελεστότητα της ενσωματωθείσα στην 1812/28.8.2002 πράξη του Α.Σ.Ε.Π. περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστέων. Περαιτέρω, καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά της ως άνω θεωρηθείσας ως συμπροσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. 1812/28.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ, η κρινόμενη αίτηση ασκείται εκπροθέσμως, διότι όπως συνάγεται από τις διατάξεις του αρθρ. 46 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 (Α 8), η εξηκονθήμερη προθεσμία ασκήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως για τους τρίτους υποψηφίους σε διαγωνισμό για την πλήρωση θέσης, δηλαδή για όλους τους άλλους πλήν εκείνων στους οποίους αναφέρεται η βάσει διατάξεως νόμου δημοσιευόμενη πράξη κυρώσεως των πινάκων διοριστέων, αρχίζει από την επομένη της δημοσιεύσεως της εν λόγω πράξης, εφόσον δεν προβλέπεται από το νόμο κοινοποίηση της πράξης αυτής στους τρίτους υποψηφίους, (βλ. ΣτΕ 2484/2006, πρβλ, ΣτΕ 467/2003). Εν προκειμένω, η ανωτέρω υπ’ αριθμ. 1812/28.8.2002 απόφαση περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστεών δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 4.9.2002 (ΦΕΚ 248/4.9.2002 ΠΡΤΜ), κατά τα οριζόμενα στο αρθρ. 17 παρ. 11 του ν. 2190/1994, ενώ η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως ασκήθηκε στις 18.12.2002, δηλαδή μετά την πάροδο εξήντα (60) ημερών από τη δημοσίευση της πιο πάνω αποφάσεως. Κατόπιν αυτών, η υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα. Κατά την γνώμη όμως της Παρέδρου Μ. Παπαδοπούλου, ενόψει της προεκτεθείσας πλοκής πρέπει να θεωρηθεί ότι η προθεσμία προσβολής της ως άνω 1812/28/8/2002 αποφάσεως περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστέων άρχισε να τρέχει από το χρόνο ικανοποιήσεως στον αιτούντα η πλήρους γνώσεως απ’ αυτόν της προηγηθείσας υπ’ αριθ. 1723/8.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση του, αφού από το χρόνο αυτό έλαβε γνώση της αιτιολογίας της απορρίψεως της ενστάσεως του και μπορούσε να διατυπώσει σχετικούς λόγους ακυρώσεως. Συνεπώς, κατά τη γνώμη αυτή, η υπό κρίση αίτηση ασκείται εμπροθέσμως κατά της πιο πάνω 1812/28/8/2002 αποφάσεως, δεδομένου ότι δεν προκύπτει από στα στοιχεία του φακέλου κοινοποίηση η πλήρης γνώση της ανωτέρω (1723/8.8.2002) προηγηθείσας αποφάσεως σε χρόνο απέχοντα πλέον των 60 ημερών από την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως.

Αίτηση αναστολής εκτελέσεως πράξεων, βάσει των οποίων η αιτούσα σύμπραξη κατετάγη τρίτη σε διαγωνισμό εκπόνησης μελέτης. Οι προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως κατά πράξεων της δημαρχιακής επιτροπής και του γενικού γραμματέα περιφέρειας προβάλλονται άνευ εννόμου συμφέροντος, ενώ ο λόγος που στρέφεται κατά αποφάσεως της ειδικής επιτροπής του άρθρου 152 του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα είναι αβάσιμος.

Συνέπειες της απόφασης της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, με την οποία ακυρώθηκε, ως αναιτιολόγητη, απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, με την οποία διαπιστώθηκε, στο πλαίσιο του υποχρεωτικού ελέγχου νομιμότητας, ότι τεκμαίρεται η νομιμότητα απόφασης δημοτικού συμβουλίου δήμου, λόγω άπρακτης παρόδου της αποκλειστικής προθεσμίας του ελέγχου.Η κατόπιν αποφάσεως της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων ακύρωση, ως αναιτιολόγητης, αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, η οποία, στο πλαίσιο του υποχρεωτικού ελέγχου νομιμότητας, είχε διαπιστώσει τη νομιμότητα απόφασης δημοτικού συμβουλίου Δήμου, λόγω παρελεύσεως της αποκλειστικής προθεσμίας διενέργειας του ελέγχου, δεν επηρεάζει την ισχύ και την εκτελεστότητα της αποφάσεως αυτής του δημοτικού συμβουλίου (ομόφωνα).

ΜΕΛΕΤΕΣ:Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση της 111/16-6-2014 απόφασης της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του ν. 3463/2006, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή της αιτούσας εταιρείας κατά της 70065/3-10-2012 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης. Με την τελευταία αυτή απόφαση ακυρώθηκε η 47/2012 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ωραιοκάστρου του Νομού Θεσσαλονίκης, με την οποία «εγκρίθηκε» αφενός «μελέτη άρσης λειτουργίας κλάδου ρέματος» ευρισκομένου εντός του αγροτεμαχίου 681 της Τοπικής Κοινότητας Νεοχωρούδας της Δημοτικής Ενότητας Καλλιθέας του Δήμου Ωραιοκάστρου και αφετέρου ο «αποχαρακτηρισμός» του ανωτέρω κλάδου.(....)8.Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, η εκδοθείσα από το Δημοτικό Συμβούλιο Ωραιοκάστρου απόφαση με την οποία «εγκρίθηκε» αφενός η μελέτη άρσης λειτουργίας του διερχομένου από την ιδιοκτησία της αιτούσης εταιρείας κλάδου ρέματος και αφετέρου ο «αποχαρακτηρισμός» του ανωτέρω κλάδου και, κατά συνέπεια, η αποβολή του κοινόχρηστου χαρακτήρα του δεν βρίσκει, κατά τα προεκτεθέντα, έρεισμα σε καμιά διάταξη, με την οποία να παρέχεται στο δημοτικό συμβούλιο του οικείου Δήμου αποφασιστική αρμοδιότητα για την επικύρωση της πράξης καθορισμού των οριογραμμών ρέματος ή τον «αποχαρακτηρισμό» του, η πράξη δε, με το ανωτέρω περιεχόμενό της, ήταν μη νόμιμη για τον λόγο αυτό. Εφόσον δε ο ασκηθείς κατά της ανωτέρω πράξεως του Δημοτικού Συμβουλίου έλεγχος νομιμότητας από τον Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης κατέληξε στην ακύρωσή της, η δε προσβαλλόμενη πράξη της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του ν. 3463/2006 απέρριψε την ασκηθείσα από την αιτούσα εταιρεία προσφυγή κατά της ακυρωτικής αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα, η εξέταση των προβαλλομένων με την υπό κρίση αίτηση λόγων ακυρώσεως, καθώς και η αιτούμενη ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξεως της Ειδικής Επιτροπής, αποβαίνει αλυσιτελής.Απορρίπτει την αίτηση.

ΕΡΓΑ.Με τα δεδομένα αυτά, το Κλιμάκιο κρίνει ότι εκτέλεση του προαναφερόμενου έργου με τη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης είναι νόμιμη, καθόσον στοιχειοθετείται η συνδρομή κατεπείγουσας και έκτακτης ανάγκης, μη οφειλόμενης  σε ευθύνη της αναθέτουσας Aρχής, ώστε να δικαιολογείται η προσφυγή στην εξαιρετική  αυτή διαδικασία. Σημειώνεται εξάλλου ότι η 189/3.12.2015 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Δ.Ε.Υ.Α. ... με την οποία εγκρίθηκε η απευθείας ανάθεση του έργου, ελήφθη σε σύντομο χρονικό διάστημα από το χρόνο εκδήλωσης του προβλήματος, δεδομένου ότι στις  22.11.2015 περιήλθε στη Δ.Ε.Υ.Α. η εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών όρων, ενώ ως αφετηρία για τον υπολογισμό του κρίσιμου διαστήματος μεταξύ της λήψης της απόφασης ανάθεσης του έργου και της υπογραφής της εργολαβικής σύμβασης πρέπει να ληφθεί όχι η 3.12.2015, κατά την οποία εκδόθηκε η σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά η 9.3.2016, ημερομηνία κατά την οποία εκδόθηκε η  απόφαση της Επιτροπής του άρθρου 152 του  ν. 3463/2006  της  ως άνω Αποκεντρωμένης Διοίκησης, ακυρώθηκε η  97851/7.1.2016 απόφαση και ολοκληρώθηκε ο οικείος έλεγχος  νομιμότητας (190/2015 Κλ.VII Τμ.). Κατ’  ακολουθία  αυτών,  η  εντελλόμενη  δαπάνη  είναι  νόμιμη  και  συνεπώς  το ελεγχόμενο χρηματικό πρέπει να θεωρηθεί.

..με την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη αποφασίσθηκε η σφράγιση των εγκαταστάσεων συντήρησης και επισκευής μοτοσυκλετών και μοτοποδηλάτων της αιτούσας, η οποία είχε ενημερωθεί με το 8208/ 14.8.2000 έγγραφο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης … ότι υποχρεούται να υποβάλει τα απαραίτητα δικαιολογητικά για τη χορήγηση προς αυτήν της οικείας άδειας ίδρυσης, και στη συνέχεια είχε κληθεί με το 8022/ 8.8.2002 έγγραφο της ίδιας αρχής να καταθέσει τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για την έκδοση άδειας λειτουργίας. Όπως, εξ άλλου, βεβαιώνεται στην πρώτη προσβαλλόμενη πράξη, η αιτούσα κατέθεσε τα απαιτούμενα για τη λειτουργία τμήματος μόνο των εγκαταστάσεών της δικαιολογητικά, και, πάντως, δεν εφοδιάσθηκε με την απαιτούμενη άδεια λειτουργίας, όπως βεβαιώνεται στη δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη. Και χορηγήθηκε, μεν, στην αιτούσα με την 9534/ 23.12.2002 πράξη της Διεύθυνσης Μεταφορών και Επικοινωνιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης .., η οποία εκδόθηκε μετά την έκδοση της πρώτης προσβαλλόμενης πράξης, άδεια ίδρυσης συνεργείου συντήρησης και επισκευής αυτοκινήτων, μοτοσυκλετών και μοτοποδηλάτων επί της οδού ..., στο .., ανεξαρτήτως, όμως, του ζητήματος αν το συνεργείο, για το οποίο δόθηκε η άδεια αυτή, ταυτίζεται με εκείνο, το οποίο αφορούν οι προσβαλλόμενες πράξεις, στην ίδια άδεια ίδρυσης ρητώς αναφέρεται ότι το συνεργείο δεν επιτρέπεται να λειτουργήσει χωρίς άδεια λειτουργίας, η οποία δεν προκύπτει από το φάκελο και δεν προβάλλεται από την αιτούσα ότι έχει εκδοθεί. Υπό τα δεδομένα αυτά, η χορήγηση της ζητουμένης αναστολής εκτέλεσης των προσβαλλομένων πράξεων, θα είχε ως συνέπεια τη λειτουργία του συνεργείου της χωρίς την απαιτούμενη άδεια λειτουργίας και, ως εκ τούτου, θα ισοδυναμούσε με χορήγηση από την Επιτροπή Αναστολών της εν λόγω αδείας κατ' ανεπίτρεπτη υποκατάσταση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου. (πρβλ. Ε.Α. 461/2000, 543/1999). Κατά συνέπεια, ανεξαρτήτως της βλάβης που επικαλείται η αιτούσα, και δεδομένου ότι, πάντως, η σχετική αίτηση ακυρώσεως δεν παρίσταται ως προδήλως βάσιμη, η υπό κρίση αίτηση αναστολής πρέπει να απορριφθεί.

Διορισμός αναπληρωτή καθηγητή..Με τα δεδομένα αυτά, η μη ματαίωση της συζητήσεως των υποθέσεων της δικασίμου της 18ης.11.2010, μεταξύ των οποίων και της από 5.5.2004 αιτήσεως ακυρώσεως της αιτούσας, ως εκ της αναστολής των εργασιών του Γ΄ Τμήματος του Δικαστηρίου, λόγω της διενέργειας, στις 14.11.2010, επαναληπτικών δημοτικών και περιφερειακών εκλογών στον Δήμο .... και την Περιφέρεια .... και η μη τήρηση της διαδικασίας του άρθρου 21 παρ. 5 του π.δ. 18/1989, δεν έρχεται σε αντίθεση με τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ και δεν συνιστά λόγο ανωτέρας βίας, ο οποίος εμπόδισε τον πληρεξούσιο δικηγόρο της αιτούσας να εμφανισθεί στο ακροατήριο κατά τη δικάσιμο της 16ης.11.2010 και να νομιμοποιηθεί ή να μεριμνήσει προκειμένου είτε να νομιμοποιηθεί άλλος δικηγόρος είτε να ζητηθεί αναβολή της υποθέσεως είτε να ενημερωθεί η αιτούσα, ώστε να εγκρίνει την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως. Συνεπώς, τα όσα περί του αντιθέτου προβάλλονται με την κρινόμενη αίτηση και αναπτύσσονται με το από 28.11.2013 υπόμνημα είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Περαιτέρω, με το από 28.11.2013 υπόμνημα η αιτούσα ισχυρίζεται ότι, εφόσον με το μεταγενέστερο άρθρο 5 του ν. 3900/2010 (βλ. σκέψη 6) ο νομοθέτης θέλησε να μην επαναλαμβάνονται οι κοινοποιήσεις μόνον σε περίπτωση ματαίωσης της συζητήσεως των υποθέσεων λόγω έκτακτων περιστατικών, εξ αντιδιαστολής συνάγεται, ότι, υπό το εφαρμοστέο στην προκείμενη περίπτωση νομοθετικό καθεστώς (άρθρο 21 παρ. 5, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο [βλ. σκέψη 6]), σε περίπτωση ματαίωσης της συζητήσεως των υποθέσεων λόγω αναστολής των εργασιών των δικαστηρίων, οι κοινοποιήσεις πρέπει να επαναλαμβάνονται. Ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί, διότι, όπως προεκτέθηκε, η αναστολή των εργασιών του Γ΄ Τμήματος του Δικαστηρίου κατά τη δικάσιμο της 18ης.11.2010 δεν συνεπαγόταν ματαίωση αλλά αναβολή της εκδίκασης των υποθέσεων της δικασίμου αυτής για νέες, ρητές και αναγραφόμενες στο οικείο έκθεμα δικασίμους και, ως εκ τούτου, δεν συνέτρεχε λόγος επανάληψης των κοινοποιήσεων. Επομένως, εφόσον στην προκείμενη περίπτωση δεν συνέτρεξε λόγος ανωτέρας βίας, δεν δικαιολογείται και η παρέκταση μέχρι την 2.2.2011, όπως ισχυρίζεται η αιτούσα, της προβλεπόμενης στο άρθρο 27 παρ. 5 του π.δ. 18/1989 δεκαήμερης προθεσμίας από τη συζήτηση, στις 16.12.2010, της από 5.5.2004 αιτήσεως ακυρώσεώς της για την εμπρόθεσμη άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως επανασυζητήσεως. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση που ασκήθηκε στις 11.2.2011, μετά δηλαδή την πάροδο της ανωτέρω δεκαήμερης προθεσμίας, δεν έχει ασκηθεί εμπροθέσμως και εν γένει παραδεκτώς. Ως εκ τούτου, τα όσα περί του αντιθέτου προβάλλονται είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Και ναι μεν ισχυρίζεται η αιτούσα ότι, σε δύο τουλάχιστον επικοινωνίες που είχε με την εισηγήτρια της υποθέσεως, στις οποίες εξέφρασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εκδίκαση της υποθέσεώς της, ενέκρινε την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως και εκφράσθηκε ρητώς από αυτήν η νομιμοποίηση του υπογράφοντος το δικόγραφο αυτό πληρεξουσίου της δικηγόρου και, επομένως, το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια, κατά το άρθρο 27 παρ. 3 του π.δ. 18/1989, να διατάξει τη συμπλήρωση των στοιχείων της νομιμοποιήσεως, ήδη δε, προσκομίζεται το 2651/10.2.2011 συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο της συμβολαιογράφου … (αριθμ. καταθ.: Π1193/14.2.2014), με το οποίο παρέχεται πληρεξουσιότητα προς τον υπογράφοντα το δικόγραφο της αιτήσεως ακυρώσεως και της κρινόμενης αιτήσεως επανασυζητήσεως δικηγόρο ...., καθώς και προς τον συνυπογράφοντα την κρινόμενη αίτηση επανασυζητήσεως δικηγόρο .... Πλην, όμως, ο ανωτέρω ισχυρισμός, ανεξαρτήτως του αν είναι ακουστός στο πλαίσιο της παρούσας δίκης, είναι, σε κάθε πάντως περίπτωση, απορριπτέος ως αβάσιμος. Και τούτο διότι, οι διατάξεις του άρθρου 27 παρ. 3 του π.δ. 18/1989 προϋποθέτουν την ύπαρξη έγκυρης, κατ’ αρχήν, νομιμοποιήσεως και δεν εφαρμόζονται σε περίπτωση, κατά την οποία ο διάδικος ή ο πληρεξούσιός του δικηγόρος δεν προσκόμισε κανένα από τα απαιτούμενα κατά το άρθρο 27 παρ. 1 - 2 του π.δ. 18/1989 νομιμοποιητικά στοιχεία, τέτοιο δε έγκυρο νομιμοποιητικό στοιχείο δεν συνιστά το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που εκδήλωσε η αιτούσα για την εκδίκαση της υποθέσεώς της (ΣτΕ 4321/2010, 4443/2012, 2246/2013).

Αρμοδιότητα ή μη της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του ΚΔΚ (ν. 3463/2006) προς κατ’ ουσία εξέταση της, ενώπιον του Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης, ασκηθείσας διοικητικής προσφυγής του άρθρου 227 του ν. 3852/2010, όταν με απόφασή της, κατ’ αποδοχή ως βάσιμης της ειδικής διοικητικής προσφυγής του άρθρου 151 του πιο πάνω Κώδικα, ακυρώνει την επί της προσφυγής του άρθρου 227 του ν. 3852/2010 απόφαση του Συντονιστή για το λόγο ότι, εσφαλμένα απέρριψε ως απαράδεκτη την προσφυγή για τυπικούς λόγους και οι έννομες συνέπειες της αποφάσεως αυτής της Ειδικής Επιτροπής επί της πράξης που είχε προσβληθεί με την προσφυγή του άρθρου 227 του ν. 3852/2010, όταν η Επιτροπή, παρότι ακυρώνει την απόφαση του Συντονιστή για τον πιο πάνω λόγο, δεν αποφαίνεται κατ’ ουσία επί της προσφυγής του άρθρου 227 του ν. 3852/2010.(..)Η Ειδική Επιτροπή του άρθρου 152 του ΚΔΚ (ν. 3463/2006), όταν, κατ’ αποδοχή ως ουσιαστικά βάσιμου σχετικού λόγου της ενώπιόν της ασκηθείσας ειδικής προσφυγής του άρθρου 151 του ιδίου Κώδικα, ακυρώνει απόφαση του Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης που είχε απορρίψει διοικητική προσφυγή του άρθρου 227 του ν. 3852/2010 ως απαράδεκτη για τυπικούς λόγους, καθίσταται αρμόδια προς έλεγχο της νομιμότητας της με την προσφυγή του άρθρου 227 προσβληθείσας πράξεως, ως προς τους λόγους ακυρότητας της τελευταίας αυτής προσφυγής που υποβλήθηκαν εκ νέου ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής και επί των οποίων δεν αποφάνθηκε σε πρώτο στάδιο ο Συντονιστής, λόγω της μη νόμιμης κρίσης του περί του απαραδέκτου της προσφυγής. Η απόφαση της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του ΚΔΚ που παραλείπει να αποφανθεί και κατ’ ουσία επί των λόγων της προσφυγής του άρθρου 227 του ν. 3852/2010, παρότι ακυρώνει την απόφαση του Συντονιστή για τον πιο πάνω λόγο (εσφαλμένη κρίση περί απαραδέκτου της προσφυγής), δεν θίγει την ισχύ και εκτελεστότητα της προσβληθείσης με την προσφυγή του άρθρου 227 του ν. 3852/2010 πράξεως που διέφυγε τον έλεγχο νομιμότητας, αλλά ούτε ο Συντονιστής Αποκεντρωμένης Διοίκησης δύναται να επιληφθεί εκ νέου της προσφυγής, εξετάζοντας αυτήν κατ’ ουσία, οι δε τυχόν πλημμέλειες των πιο πάνω αποφάσεων ελέγχονται μόνον δικαστικά με την άσκηση κατ’ αυτών του εκ του νόμου προβλεπομένου ενδίκου βοηθήματος (ομόφωνα).