Καταλογισμός. ζητείται η ακύρωση της 218/2013 πράξης του Β΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία καταλογίστηκε ο εκκαλών, πρώην υπάλληλος του ...,με το ποσό των 6.826,03 ευρώ, το οποίο φέρεται ότι αντιστοιχεί σε αποδοχές που καταβλήθηκαν σε αυτόν αχρεωστήτως...o εκκαλών...δεν κατέθεσε το αποδεικτικό πληρωμής του οικείου παραβόλου έφεσης εντός των προθεσμιών που προβλέπονται στον Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο (άρθρο 73 παρ. 1 και 3, βλ. σκ. ΙΙ), ήτοι μέχρι την πρώτη συζήτηση της έφεσης ή εντός πενθημέρου από την επομένη αυτής..Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν στη σκέψη που προηγήθηκε, η έφεση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.

Ζητείται η εξαφάνιση της 154/2018 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά. Με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε αίτηση ακυρώσεως του εκκαλούντος κατά: α) της …/27.10.2016 απόφασης του Δημάρχου … (…), με την οποία είχε ανακληθεί η …/8.2.2006 απόφασή του περί διορισμού του εκκαλούντος σε οργανική θέση κλάδου ΥΕ 16 Εργατών Πρασίνου του Δήμου (...) Επειδή, η ανάκληση του διορισμού του εκκαλούντος δημοτικού υπαλλήλου εχώρησε δυνάμει της παρατεθείσας διάταξης του άρθρου 27 παρ. 2 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων, χωρίς να υπόκειται, κατά τη διάταξη αυτή, στον έλεγχο του Α.Σ.Ε.Π. Εξάλλου, της ανακλητικής πράξης του διορισμού του εκκαλούντος δεν προηγήθηκε απόφαση του Α.Σ.Ε.Π., με την οποία να κρίθηκε μη νόμιμος ο εν λόγω διορισμός. Ως εκ τούτου, η εκκαλούμενη απόφαση υπόκειται κατ’ εξαίρεση σε έφεση, κατά την έννοια της παρατεθείσας διάταξης του άρθρου 5Α (εδ. β΄ περ. α΄) του ν. 702/1977, ανεξαρτήτως του ότι ο εκκαλών είχε διοριστεί βάσει διαδικασίας υποκείμενης στον έλεγχο του Α.Σ.Ε.Π.(...) Τούτο, διότι, τόσο η διάταξη του άρθρου 28 παρ. 1 εδ. β´ του ν. 1188/1981, καθώς και εκείνη του άρθρου μόνου του α.ν. 261/1968, όσο και αυτή του άρθρου 27 παρ. 2 εδ. β´ του Κώδικα Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν. 3584/2007) επιτρέπουν χωρίς χρονικό περιορισμό την ανάκληση του παράνομου διορισμού όλων των υπαλλήλων, στην περίπτωση που ο υπάλληλος προκάλεσε ή υποβοήθησε την παρανομία. Συνεπώς, ο εκκαλών, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ουδόλως θα ωφελείτο, από την άποψη αυτή, από την εφαρμογή του ν. 1188/1981 αντί του ν. 3584/2007.(...) Επειδή, με την εκκαλούμενη απόφαση κρίθηκε ότι, κατά την έννοια του άρθρου 27 παρ. 2 του Κώδικα Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων, στην περίπτωση που η πράξη διορισμού του δημοτικού υπαλλήλου ανακαλείται μετά τη διετία από τη δημοσίευσή της, απαιτείται η Διοίκηση να εκφέρει κατά νόμιμη διαδικασία και με νόμιμη και επαρκή αιτιολογία κρίση, σύμφωνα με την οποία ο διορισθείς προκάλεσε ή υποβοήθησε δολίως την πλάνη της Διοίκησης σε σχέση με την επιλογή του έναντι των συνυποψηφίων του (...) Διά ταύτα Δέχεται την έφεση.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Ζητείται η ακύρωση της 26495/30.5.2014 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Επενδύσεων (..) Σε κάθε περίπτωση, από τον από 30.9.2011 Πίνακα Προσωπικού προκύπτει ότι οι τέσσερις (4) από τους έξι (6) συνολικά εργαζόμενους απασχολήθηκαν με 4ωρη απασχόληση, ενώ από τους από 14.9.2012 και 30.10.2013 όμοιους, εκ των οποίων ο τελευταίος είναι ετήσιος, προκύπτει ότι οι εκεί αναφερόμενοι πέντε (5) εργαζόμενοι ήταν μερικής (4ωρης) απασχόλησης και μάλιστα τέσσερις (4) από αυτούς εργάζονταν τρεις (3) μόνο ημέρες την εβδομάδα (……), με συνέπεια να μην προκύπτει συμμόρφωση του εκκαλούντος ως προς την υποχρέωση διατήρησης των 5 ΕΜΕ (βλ. και τις από 19.3.2014 βεβαιώσεις αποδοχών των μισθωτών ……., που αφορούν στο χρονικό διάστημα από 1.1.2013 έως 31.12.2013, από τις οποίες προκύπτει, έμμεσα, ως εκ του ύψους των αποδοχών, ότι απασχολήθηκαν με σύμβαση μερικής απασχόλησης). Περαιτέρω, η πτώση του κύκλου εργασιών και η αύξηση των χρεών της επιχείρησης του εκκαλούντος, ως απόρροια των εν γένει οικονομικών συνθηκών, πέραν του ό,τι δεν εξειδικεύονται με την έφεση και το υπόμνημα, τα οποία αρκούνται σε μια γενικόλογη επίκληση, σε κάθε περίπτωση ανάγονται στη συνήθη επιχειρηματική δραστηριότητα και συναλλακτικό κίνδυνο μιας επιχείρησης και δεν στοιχειοθετούν λόγο ανωτέρας βίας, ικανό να δικαιολογήσει την αναστολή των υποχρεώσεών του (Ε.Σ. Ι Τμ. 3096, 1218/2014, 2222/2012, 2445/2011, Σ.τ.Ε. 1960/2009, 3560/2005). Άλλωστε, κατά το χρόνο σύναψης της επίμαχης σύμβασης (1.7.2010) είχε ήδη ξεκινήσει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα (είχαν ήδη ψηφιστεί οι νόμοι 3833 και 3845/2010), με συνέπεια τέτοια γεγονότα να είναι προβλέψιμα για το μέσο συνετό επιχειρηματία, ενώ ο εκκαλών είχε πλήρη γνώση και του υφιστάμενου κατά τον χρόνο αυτό τραπεζικού του δανεισμού (είχαν ήδη συναφθεί οι δανειακές συμβάσεις 1643504/12.6.2008, 1535504/11.12.2007, 1536504/11.12.2007, 2501004305015/30.4.2010 και 1765504/10.5.2010). Πέραν αυτών, από τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος των οικονομικών ετών 2010 έως 2014, που αφορούν τις χρήσεις 2009-2013, προκύπτει ότι τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησής του ανήλθαν σε 328.880,50, 303.326,90, 327.022,15, 312.212,47 και 253.079,39 ευρώ, αντίστοιχα, πράγμα που σημαίνει ότι ουδόλως τεκμηριώνεται η επικαλούμενη δραματική πτώση του κύκλου εργασιών της επιχείρησής του κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα (5.4.2011 έως 4.4.2013). Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με το άρθρο 17 της συναφθείσας σύμβασης, η επίκληση τέτοιων περιστατικών έπρεπε να γνωστοποιηθεί άμεσα και εγγράφως στο αντισυμβαλλόμενο μέρος (Ε.Φ.Δ.), με διαβίβαση και των απαραίτητων αποδεικτικών στοιχείων, προκειμένου ο εκκαλών να επιτύχει την αναστολή των υποχρεώσεών του, η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα επεκτεινόταν πέραν της 30ης Ιουνίου 2012. Ωστόσο, ο εκκαλών ουδόλως τήρησε τη διαδικασία αυτή, αν και γνώριζε την υποχρέωσή του σε σχέση με τις θέσεις εργασίας. Τέλος, οι εν λόγω δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και η επακόλουθη σημαντική μείωση του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων ελήφθησαν υπόψη από το νομοθέτη, ο οποίος θέσπισε ειδικό και ευνοϊκό για τις επιχειρήσεις αυτές τρόπο υπολογισμού της μείωσης της δημόσιας επιχορήγησης, όπως προκύπτει από το προοίμιο των 54321/ΕΣΥ5835/13.12.2011 και 33971/ΕΥΣ4335/1.8.2013 κοινών υπουργικών αποφάσεων, η ρύθμιση δε αυτή οδήγησε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σε περιορισμό του ύψους της ανακτώμενης ενίσχυσης, η οποία, επιπλέον, δεν αφορά στο σύνολο της ληφθείσας χρηματοδότησης (121.521,40 ευρώ), αλλά είναι αναλογική, συναρτώμενη μόνο με τη μη τήρηση της συγκεκριμένης υποχρέωσης. Απορρίπτει την έφεση.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Επιδιώκει την ακύρωση της 77412/24.12.2014 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Υφυπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας.(....) Τέλος, ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι ο ίδιος κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να τηρήσει τις συμβατικές του υποχρεώσεις, ενώ το μόνο εισόδημα που έχει προέρχεται από την λειτουργία της ατομικής του επιχείρησης. Ο ισχυρισμός αυτός, ακόμη και εάν εξεταστεί υπό το πρίσμα της τυχόν οικονομικής αδυναμίας του εκκαλούντος να επιστρέψει το καταλογισθέν σε βάρος του ποσό, είναι απορριπτέος, διότι δεν νοείται, σύμφωνα με τις εφαρμοστέες διατάξεις, η απαλλαγή του τελικού αποδέκτη κοινοτικής ενίσχυσης αποκλειστικά και μόνο για λόγους προσωπικής επιείκειας αναγόμενους στην οικονομική αδυναμία επιστροφής του καταλογισθέντος ποσού, καθόσον σε διαφορετική περίπτωση θα αναιρείτο η ενιαία εφαρμογή και η πρακτική αποτελεσματικότητα του κοινοτικού δικαίου (βλ. Ε.Σ. Ι Τμ. 461/2016, 2672, 2322, 1212/2014, 3156/2014).Απορρίπτει την έφεση.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Με την υπό κρίση έφεση ζητείται παραδεκτώς η ακύρωση της 1609/0052/9.8.2012 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, με την οποία επιβλήθηκε, σε βάρος της ατομικής επιχείρησης του εκκαλούντος, δημοσιονομική διόρθωση ποσού 132.709,33 ευρώ πλέον τόκων, το οποίο προέρχεται από χρηματοδότηση της πράξης με κωδικό ΟΠΣ 324707 ……., που έχει ενταχθεί στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Θεσσαλία - Στερεά Ελλάδα – Ήπειρος» και χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (Ε.Τ.Π.Α.) και από εθνικούς πόρους.(....)Με τα δεδομένα αυτά, και σύμφωνα με όσα έγιναν ανωτέρω ερμηνευτικώς δεκτά (σκ. ΙΙΙ Δ και IV Γ), ο ως άνω προβαλλόμενος με την υπό κρίση έφεση λόγος θα πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμος, δεδομένου ότι ο εκκαλών έπρεπε να λάβει για το υποκριτήριο 1.1. «Εμπειρία σε σχετικές δραστηριότητες» τη βαθμολογία που αντιστοιχεί σε εμπειρία 5 έως 10 ετών. Και τούτο διότι, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λαμβανομένου υπόψη και του είδους της επιχείρησής του, όπως αυτό προκύπτει από τις ως άνω σχετικές βεβαιώσεις έναρξης και μεταβολής εργασιών, οι δραστηριότητες του επενδυτικού σχεδίου, για το οποίο χρηματοδοτήθηκε (ΚΑΔ 43.99.90.01 «Άλλες κατασκευαστικές εργασίες που δεν κατονομάζονται ειδικά με ίδια υλικά» και 46.32.11.12 «Χονδρικό εμπόριο κρέατος και βρώσιμων εντοσθίων πουλερικών, νωπών ή απλής ψύξης») είναι συναφείς μόνο με τις δραστηριότητες της επιχείρησής του από το χρόνο έναρξης των εργασιών της (18.2.2004) και εφεξής, ενώ δεν παρουσιάζουν οποιαδήποτε συνάφεια με τις λοιπές δραστηριότητες, την άσκηση των οποίων επικαλείται ο εκκαλών για τη στοιχειοθέτηση της εμπειρίας του (εμπορία χρωμάτων, εμπορία έτοιμων ενδυμάτων, εκμετάλλευση καταστήματος ειδών οικοδομών, χρωμάτων και σιδήρων, εξόρυξη, επεξεργασία και πώληση μαρμάρων και λοιπών λατομικών ειδών). Απορρίπτει την έφεση. 

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ:Αίτηση ακύρωσης της της 49/20.1.2014 απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης (...)Τέλος, απορριπτέοι είναι και οι ισχυρισμοί του περί αδυναμίας εκμίσθωσης των κατοικιών λόγω της μείωσης του τουρισμού συνεπεία της οικονομικής κρίσης, ενόψει και του γεγονότος ότι από το προσκομισθέν αντίγραφο βιβλίου κίνησης πελατών προκύπτει ότι κατά τα έτη 2011 – 2014, που ακολούθησαν μετά τον έλεγχο, η επιχείρηση παρουσιάζει έσοδα από εκμισθώσεις κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Επικουρικά δε ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα υπολογίστηκε ως χρόνος μη λειτουργίας της επιχείρησης το σύνολο του χρονικού διαστήματος που προαναφέρθηκε (18.6.2009 έως 6.12.2010), αφού έπρεπε να ληφθεί υπόψη μόνο ο χρόνος από το τέλος της τουριστικής περιόδου. Ο λόγος αυτός είναι επίσης απορριπτέος, διότι, ανεξαρτήτως της αοριστίας του, αφού δεν προσδιορίζεται με σαφήνεια ο χρόνος κατά τον οποίο θεωρεί ο εκκαλών ότι μη νόμιμα καταλογίζεται, από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει ότι αυτός ανέλαβε την υποχρέωση να λειτουργεί η επιχείρησή του ορισμένη μόνο χρονική περίοδο κατά τη διάρκεια του έτους. Μειοψήφησε η εισηγήτρια της υπόθεσης, Προεδρεύουσα Σύμβουλος του Τμήματος, Μαρία Αθανασοπούλου, που διατύπωσε τη γνώμη ότι δεν συντρέχει, εν προκειμένω, περίπτωση διακοπής της λειτουργίας της επιχείρησης και παραβίασης των μακροχρόνιων υποχρεώσεων του εκκαλούντος, δοθέντος ότι κατά τον κρίσιμο χρόνο είχε ολοκληρωθεί η επένδυση και είχε αρμοδίως πιστοποιηθεί η ολοκλήρωσή της, βρισκόταν δε σε πλήρη ετοιμότητα και λειτουργία, προκειμένου να δεχτεί πελάτες. Οι επικαλούμενες από τη Διοίκηση παρατυπίες, στις οποίες και ερείδεται το πόρισμά της περί μη παραγωγικής λειτουργίας της επιχείρησης είναι μη ουσιώδεις και δεν μπορούν να αποτελέσουν νόμιμη αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης, ως μη συνιστώσες βαρύνουσα δημοσιονομική παράβαση, ενόψει δε του ότι η επιχείρηση αυτή λειτουργεί έκτοτε αδιαλείπτως, δεν δικαιολογούν, κατ’ εφαρμογήν και της αρχής της αναλογικότητας, το ύψος του προς ανάκτηση ποσού. Πλην όμως, η γνώμη αυτή δεν εκράτησε.Απορρίπτει την έφεση.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ-ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ ΚΛΙΜΑΚΙΑ:Με την κρινόμενη έφεση, ο εκκαλών, πρώην υπάλληλος σε δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα και ήδη πολιτικός συνταξιούχος του Δημοσίου, ζητεί α) τη μεταρρύθμιση της εκδοθείσας από το Διευθυντή της 43ης Διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (Γ.Λ.Κ.) .../14.7.2009 πράξης συνταξιοδότησής του και β) την ακύρωση της .../8.12.2009 απόφασης της Επιτροπής Ελέγχου Πράξεων Κανονισμού Συντάξεων του Γ.Λ.Κ. που απέρριψε την ένστασή του κατά της ανωτέρω συνταξιοδοτικής πράξης, επιδιώκοντας ώστε η κανονισθείσα, με βάση το βασικό μισθό του 5ου μισθολογικού κλιμακίου (Μ.Κ.) της κατηγορίας Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (Π.Ε.) του ν.3205/2003, σύνταξή του να επανυπολογισθεί με βάση το 3ο Μ.Κ. της κατηγορίας Π.Ε., με συνυπολογισμό και χρόνου πέντε (5) ετών που είχε ληφθεί υπόψη ως προσόν διορισμού του.(...)Ως εκ τούτου, σε κάθε περίπτωση, και αληθούς υποτιθέμενου κατά την πραγματική του βάση του ως άνω λόγου έφεσης, ενδεχόμενη εσφαλμένη εφαρμογή των κρίσιμων εν προκειμένω διατάξεων σε άλλες περιπτώσεις συνταξιούχων μόνον την προσβολή των σχετικών συνταξιοδοτικών πράξεων ως μη νόμιμων και ενδεχομένως την ακύρωσή τους δικαιολογεί και δεν επιτρέπει την επανάληψη της παρανομίας, αφού δεν νοείται ισότητα στην παρανομία. Σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, η κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη. 

Καταλογισμός  εις ολόκληρον  υπέρ του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου  το οποίο (ποσό) φέρεται ότι αντιστοιχεί σε έλλειμμα στη διαχείριση των λογαριασμών της Εφορείας αυτής.Με την έφεση αυτή, ζητείται η ακύρωση της ΕΜΠ ....απόφασης του Οικονομικού Επιθεωρητή της Οικονομικής Επιθεώρησης Θεσσαλονίκης του Υπουργείου Οικονομικών.(...)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η κρινόμενη έφεση πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, κατά το μέρος που με αυτήν καταλογίστηκε ο εκκαλών με το ποσό των 30.968,35 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στα επιβληθέντα στην Ε.Π.Σ.Β.Ε., πρόστιμα του Ι.Κ.Α., λόγω εκπρόθεσμης καταβολής Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων εκ μέρους των αρμοδίων οργάνων της και να περιοριστεί το ποσό του καταλογισμού στα (200.691,17 - 30.968,35 =) 169.722,82 ευρώ. Ακολούθως, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της υπόθεσης, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση στον εκκαλούντα του συνόλου του καταβληθέντος παραβόλου (βλ. άρθρο 73 παρ. 4 του ν. 4129/2013) και να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων λόγω μερικής νίκης και μερικής ήττας αυτών (άρθρο 123 του π.δ. 1225/1981, όπως αντικ. με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 3472/2006, σε συνδ. με άρθρο 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας).

Έλλειμμα διαχείρισης Δήμου..Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η ένδικη έφεση πρέπει να γίνει δεκτή, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη καταλογιστική πράξη κατά το μέρος που με αυτή η εκκαλούσα καταλογίστηκε με το συνολικό ποσό των 171.627,02 ευρώ, να επιστραφεί σε αυτή το καταβληθέν παράβολο, κατ’ εκτίμηση δε των περιστάσεων να απαλλαγεί το Ελληνικό Δημόσιο και ο Δήμος ... από τα δικαστικά έξοδα της εκκαλούσας (άρθρο 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας).Ακυρώνει την 28/2015 πράξη του Β΄ Κλιμακίου

Έλλειμμα διαχείρισης ταμείου...Σύμφωνα δε με όσα έγιναν ανωτέρω δεκτά και όπως προκύπτει από τα αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, ο μεταποβιώσας εκκαλών, με την παρατύπως ασκηθείσα διαχείρισή του, δεν παραβίασε συγκεκριμένες και ρητώς προβλεπόμενες, από το νόμο ή τους κανονισμούς, υποχρεώσεις του, ούτε διέθεσε τα ακαταχώρητα χρηματικά διαθέσιμα για σκοπό διαφορετικό από τον κατά νόμο προβλεπόμενο, με αποτέλεσμα η διαχειριστική του συμπεριφορά να μην συνιστά ιδιαιτέρως σοβαρή εκτροπή από το νόμο και τους κανόνες των συναλλαγών και να μην στοιχειοθετείται, ως εκ τούτου, η συνδρομή βαριάς αμέλειας στο πρόσωπό του κατά την άσκηση των διαχειριστικών καθηκόντων του, που συνιστά την αναγκαία προϋπόθεση για την νόμιμη επιβολή σε βάρος του των επίδικων προσαυξήσεων. Κατά συνέπεια η από 8.12.2014 έφεση του μεταποβιώσαντος εκκαλούντος κατά της ....2014 καταλογιστικής απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΠΔΥ, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, να απαλλαγεί αυτός από το καταλογισθέν σε βάρος του ποσό των 131.142,85 ευρώ που αντιστοιχεί σε προσαυξήσεις, να μεταρρυθμιστεί η ....2014 καταλογιστική απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΠΔΥ και να περιοριστεί το καταλογισθέν σε βάρος του ποσό σε 30.044,80 ευρώ.