Καταβολή αναδρομικών αποδοχών...Με τα δεδομένα αυτά, το Κλιμάκιο κρίνει κατά πλειοψηφία, ότι μη νομίμως προσμετρήθηκε, για την επανακατάταξη της φερόμενης ως δικαιούχου σε ανώτερο μισθολογικό κλιμάκιο, το χρονικό διάστημα που απασχολήθηκε με συμβάσεις μίσθωσης έργου στο Κ.Ε.Π. του τέως Δήμου ..., συνολικής διάρκειας τεσσάρων (4) ετών και οκτώ (8) μηνών. Και τούτο διότι η αίτηση της ως άνω υπαλλήλου υποβλήθηκε μετά την έναρξη ισχύος των ν. 4354/2015 και 4369/2016, ήτοι μετά την 1.1.2016, με τις διατάξεις των οποίων, σύμφωνα με όσα ήδη αναπτύχθηκαν στις ανωτέρω νομικές σκέψεις, ρυθμίζεται ειδικώς το καθεστώς αναγνώρισης παρασχεθείσας από υπαλλήλους προϋπηρεσίας σε φορείς του άρθρου 7 παρ. 1 του ν. 4354/2015, το δε άρθρο 24 του ν. 4305/2014 θεωρείται ήδη καταργηθέν. Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατή η προσμέτρηση για τη μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων του χρόνου προγενέστερης απασχόλησής τους σε Κ.Ε.Π., δυνάμει συμβάσεων μίσθωσης έργου, κατ’ επίκληση των διατάξεων του άρθρου 24 του ν. 4305/2014 κατ’ αποδοχή αιτήσεων που υποβλήθηκαν μετά την 1.1.2016. Κατά τη γνώμη όμως του μειοψηφούντος μέλους, μη εχούσης καταργηθεί της διατάξεως του 24 του ν. 4305/2014, ορθώς προσμετρήθηκε το χρονικό διάστημα που απασχολήθηκε η ανωτέρω με φερόμενη ως σύμβαση έργου στο Κ.Ε.Π. 

Eφαρμογή ή μη της ποσοστιαίας μείωσης που προβλέπουν οι διατάξεις του Ν. 4093/2012 στο χορηγούμενο στους μόνιμους πολιτικούς υπαλλήλους του Μετοχικού Ταμείου Ναυτικού (Μ.Τ.Ν.) εφάπαξ χρηματικό βοήθημα του Ν. 103/1975.Η προηγούμενη συνταξιοδότηση των υπαλλήλων, με την έκδοση της οικείας συνταξιοδοτικής πράξης, δεν αποτελεί προϋπόθεση του δικαιώματος απολήψεως του εφάπαξ βοηθήματος του Ν. 103/1975, αλλ’ απαιτείται και αρκεί οι υπάλληλοι να δικαιούνται σύνταξη γήρατος ή αναπηρίας. Η ποσοστιαία μείωση επί του καταβαλλομένου στους μόνιμους πολιτικούς υπαλλήλους του Μετοχικού Ταμείου Ναυτικού (Μ.Τ.Ν.) εφάπαξ χρηματικού βοηθήματος του Ν. 103/1975, που επιβλήθηκε με το άρθρο πρώτο, υποπαράγραφος ΙΑ.5 του Ν. 4093/2012 (Α΄ 222), δεν καταλαμβάνει και τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η αυτοδίκαιη λύση της υπαλληλικής σχέσης επήλθε και η απόφαση χορήγησης του εν λόγω βοηθήματος από το Μ.Τ.Ν. εκδόθηκε πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 4093/2012, ανεξαρτήτως αν έχουν εκδοθεί ή μη οι οικείες συνταξιοδοτικές πράξεις. (ομοφ.)

Χρονικό διάστημα υπολογισμού προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής χρέους εις βάρος οφειλέτη του Δημοσίου, σε περίπτωση τελεσίδικης ακύρωσης της ταμειακής βεβαίωσης του χρέους για λόγους αναγόμενους στο νόμιμο τίτλο και στη συνέχεια αναίρεσης της (ακυρωτικής) απόφασης και εκ νέου δικαστικής κρίσης, με την οποία κρίνεται τελεσίδικα η νομιμότητα της ταμειακής βεβαίωσης.Σε περίπτωση τελεσίδικης ακύρωσης της ταμειακής βεβαίωσης του χρέους για λόγους αναγόμενους στο νόμιμο τίτλο και στη συνέχεια αναίρεσης της (ακυρωτικής) απόφασης και εκ νέου δικαστικής κρίσης, με την οποία κρίνεται η νομιμότητα της ταμειακής βεβαίωσης, οι προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής του χρέους υπολογίζονται από το χρόνο που διενεργήθηκε το πρώτον η ταμειακή βεβαίωση, ανεξαρτήτως εάν μεσολάβησε ή όχι πράξη διαγραφής του χρέους, κατ’ άρθρο 10 του ν. 1160/1981, το οποίο, ενόψει της παραπάνω δικαστικής εξέλιξης, θεωρείται έκτοτε ληξιπρόθεσμο (ομόφ.).

α) Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 20 του ν. 3801/2009 ή του άρθρου 20 του ν. 4387/2016, όπως έχουν αντικατασταθεί από το άρθρο 27 του ν. 4670/2020, σε υπαλλήλους ΙΔΑΧ που συνέχισαν να εργάζονται στο Δημόσιο και να μισθοδοτούνται και μετά την υποβολή αίτησής τους προς τον e-ΕΦΚΑ για συνταξιοδότηση και β) εάν συντρέχει λόγος αναζήτησης από το Δημόσιο, ως αχρεωστήτων, των αποδοχών που έχει καταβάλει στους παραπάνω υπαλλήλους για το χρονικό διάστημα κατά το οποίο συνέχισαν να απασχολούνται μετά την υποβολή αίτησης συνταξιοδότησης.(...)α) Η πλήρης αναστολή ή η καταβολή του 70% της σύνταξης, για το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την υποβολή προς τον e-ΕΦΚΑ των αιτήσεων συνταξιοδότησης υπαλλήλων ΙΔΑΧ εργαζόμενων στο Δημόσιο, μέχρι την αυτοδίκαιη λύση της υπαλληλικής τους σχέσης, έχει κριθεί από τον συνταξιοδοτικό φορέα, κατ’ εφαρμογή των συνταξιοδοτικών διατάξεων που ρυθμίζουν το ζήτημα και δεν υφίσταται αρμοδιότητα της ερωτώσας υπηρεσίας ως προς το ζήτημα αυτό και β) νόμιμα η ερωτώσα υπηρεσία αξιώνει την επιστροφή, εκ μέρους των ανωτέρω πρώην υπαλλήλων, των αποδοχών που τους καταβλήθηκαν αχρεωστήτως, κατά το χρονικό διάστημα από 1.10.2021 έως 30.11.2021, κατά το οποίο είχε λυθεί η εργασιακή τους σχέση, ενώ μη νόμιμα αξιώνει την εκ μέρους τους επιστροφή των αποδοχών που έλαβαν κατά το χρονικό διάστημα από την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησής τους, την 1.6.2021 και 1.4.2021, αντίστοιχα, έως την 1η του επόμενου από την έκδοση των πράξεων συνταξιοδότησής τους μήνα, δηλαδή έως την 1.10.2021 (ομόφωνα).

Εάν η άδεια επαγγελματία πωλητή λαϊκών αγορών που έχει μεταβιβαστεί κατά το χρόνο ισχύος του ν. 4264/2014, σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο του άρθρου 15 παρ. 1 του νόμου αυτού, μπορεί να μεταβιβαστεί και με βάση τις μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 59 παρ. 1 του ισχύοντος ν. 4497/2017.(...)Για τις άδειες επαγγελματία πωλητή λαϊκών αγορών που έχουν εκδοθεί πριν την έναρξη ισχύος του ν. 4497/2017, παρέχεται η δυνατότητα μεταβίβασης αυτών μια φορά στα τέκνα ή στον/στη σύζυγο ή στους αδελφούς του κατόχου της άδειας, εφόσον τα πρόσωπα αυτά αποδεδειγμένα εργάζονται μαζί με τον αδειούχο πωλητή, με βάση τη διάταξη του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 15 του προϊσχύοντος ν. 4264/2014, που διατηρείται σε ισχύ με το άρθρο 59 παρ. 1 του ν. 4497/2017. Εάν έγινε χρήση της δυνατότητας μεταβίβασης που παρείχε η εν λόγω διάταξη στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 4497/2017, το σχετικό δικαίωμα έχει αναλωθεί, και δεν μπορεί να γίνει εκ νέου χρήση της διάταξης αυτής, κατ’ επίκληση των μεταβατικών διατάξεων του άρθρου 59 παρ. 1 του ισχύοντος νόμου (ομόφωνα).

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟΔΟΤΗ.(...)Ενόψει δε του ότι η συνταξιοδότηση των εναγόντων δεν συνεπάγεται την αυτοδίκαιη μετάπτωση στον μισθό του πρωτοδιοριζόμενου υπαλλήλου, σύμφωνα με τα προειρημένα στην υπό στοιχ. II μείζονα σκέψη της παρούσας, δοθέντος ότι αυτοί εξακολουθούν να εργάζονται στον ίδιο εργοδότη, στην ίδια θέση και με τα ίδια καθήκοντα και μετά τη συνταξιοδότησή τους, η υπαγωγή τους από την εναγόμενη στο 1ο μισθολογικό κλιμάκιο ήταν μη νόμιμη και, επομένως, η τελευταία οφείλει σε αυτούς την προκύπτουσα μισθολογική διαφορά για τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο 2023, 
Περαιτέρω, ενόψει της μη αποδοχής της εργασίας των εναγόντων από πλευράς της εναγομένης από την ημέρα απόλυσής τους (1η.7.2023) έως τον χρόνο συζήτησης της αγωγής (12.1.2024), η τελευταία, όσον αφορά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, κατέστη υπερήμερη και, ως εκ τούτου, εφόσον ως προς τους ενάγοντες δεν αποδείχθηκε, ούτε η εναγόμενη ισχυρίζεται ότι μεσολάβησε γεγονός διακοπτικό της υπερημερίας της, η τελευταία υποχρεούται να τους απασχολεί, υπό τα ίδια καθήκοντα και αρμοδιότητες, όπως και πριν την από 1.7.2023 καταγγελία της σύμβασης εργασίας εκάστου εξ αυτών και οφείλει σε αυτούς μισθούς υπερημερίας  και γ) στον τρίτο εξ αυτών συνολικό το ποσό των...ευρώ ].

ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΑ ΕΡΓΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΠΟΥ ΕΠΛΗΓΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΟΜΗΝΙΑ:ζητείται η αναθεώρηση της 537/2023 απόφασης του Εβδόμου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου(...)Εσφαλμένα έκρινε το Τμήμα ότι η κατεπείγουσα ανάγκη προσφυγής στη διαδικασία ανάθεσης χωρίς δημοσίευση προκήρυξης παύει να συντρέχει όταν με το λαμβανόμενο μέτρο αντιμετωπίζονται τα αποτελέσματα της θεομηνίας με οριστικό τρόπο, καθόσον ο νόμος δεν θέτει ως προϋπόθεση την αντιμετώπιση της κατάστασης με προσωρινή λύση. Ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος εφόσον το Τμήμα ορθώς έκρινε πως όταν προκρίνονται μόνιμες λύσεις, δηλαδή λύσεις που απαιτούν για την υλοποίησή τους μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως συνέβη στην παρούσα περίπτωση, κατά λογική ακολουθία οι ανάγκες που θεραπεύουν δεν μπορεί να θεωρηθούν κατεπείγουσες, όπως απαιτούν οι προαναφερθείσες διατάξεις. Περαιτέρω ισχυρίζεται συναφώς η προσφεύγουσα ότι το Τμήμα θα έπρεπε να είχε εξετάσει εάν η διοίκηση όφειλε να είχε λάβει τα συγκεκριμένα μέτρα οποτεδήποτε νωρίτερα και όχι αν γενικά όφειλε να λάβει αντιπλημμυρικά μέτρα. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος διότι τόσο από το προαναφερθέν στην παρ. 8 της παρούσας Γενικό Σχέδιο όσο και από το  Περιφερειακό Σχέδιο για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή (ΠεΣΠΚΑ) Ιονίων Νήσων, που μνημονεύεται σ΄ αυτό,  προκύπτει σαφώς η διαχρονική ανάγκη τέλεσης αντιπλημμυρικών έργων.(...)Προβάλλει επίσης η προσφεύγουσα ότι η κατεπείγουσα ανάγκη προσφυγής στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης δεν αντιδιαστέλλεται προς την απλώς επείγουσα όπως δέχεται η προσβαλλόμενη απόφαση. Ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αλυσιτελής, άλλως ως νόμω αβάσιμος, διότι σύμφωνα με τον νόμο στην περίπτωση επείγουσας απλώς ανάγκης, που αντιδιαστέλλεται με την κατεπείγουσα, εφαρμόζονται οι κανονικές διαδικασίες ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων με σύντμηση των προβλεπόμενων προθεσμιών και όχι η απευθείας ανάθεση.(...)Και τούτο διότι, όπως έγινε δεκτό ανωτέρω, εν όψει του ότι η διαδικασία με διαπραγμάτευση συνιστά εξαίρεση που πρέπει να ερμηνεύεται συσταλτικά, η αξιολόγηση της δυνατότητας της αναθέτουσας αρχής να προσφύγει στη διαδικασία με διαπραγμάτευση γίνεται με σύγκριση της χρονικής διάρκειας της συγκεκριμένης κάθε φορά διαδικασίας με διαπραγμάτευση χωρίς δημοσίευση προκήρυξης σε σχέση με τις ισχύουσες προθεσμίες των διαδικασιών με δημοσίευση, και ιδίως τη μικρότερη συντομευμένη από αυτές. Στο συνολικό χρονικό διάστημα που εν τέλει διήρκεσε η διαδικασία της διαπραγμάτευσης δεν υπολογίζονται τυχόν καθυστερήσεις ή κωλύματα για τα οποία δεν ευθύνεται η αναθέτουσα αρχή. Εν προκειμένω, λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της εκδήλωσης του ακραίου καιρικού φαινομένου και της ανάθεσης της επίμαχης μελέτης τυγχάνει ιδιαιτέρως μακρύ στο σύνολό του (άνω της διετίας), καθώς και ότι ειδικά η διαδικασία ανάθεσης των μελετών εκκίνησε τον Μάρτιο του έτους 2022, ήτοι ένα έτος περίπου μετά την εξασφάλιση της σχετικής χρηματοδότησης (Απρίλιος 2021), νομίμως κρίθηκε με την προσβαλλόμενη ότι διέδραμε ικανό χρονικό διάστημα εντός του οποίου μπορούσε να έχει προκηρυχθεί και να έχει τελεσφορήσει ανοιχτός ή κλειστός διαγωνισμός. Απορρίπτει την προσφυγή αναθεώρησης.

Αχρεωστήτως καταβληθείσες αποδοχές:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες νομικές σκέψεις (βλ. σκ. IV), το Δικαστήριο κρίνει ότι, εφόσον η αυτοδίκαιη έκπτωση του εκκαλούντος από την υπηρεσία επήλθε από την ημερομηνία δημοσίευσης, στις 7.7.2008, της 1764/2008 απόφασης του Αρείου Πάγου, με την οποία κατέστη αμετάκλητη η ποινική του καταδίκη για την τέλεση εγκλήματος στρεφόμενου κατά της γενετήσιας ελευθερίας, ο ένδικος καταλογισμός, κατά το μέρος που αφορά στα ποσά που εισέπραξε ο εκκαλών ως αποδοχές κατά το χρονικό διάστημα από 7.7.2008 έως 30.9.2011, παρίσταται νόμιμος, αφού κατά τον χρόνο αυτό είχε επέλθει η λύση της υπαλληλικής του σχέσης και δεν είχε πλέον νόμιμη αξίωση για καταβολή μισθούΕπομένως, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ο προβαλλόμενος με την έφεση ισχυρισμός ότι υφίστατο ενεργή σχέση εργασίας μεταξύ του εκκαλούντος και του Δημοσίου και, ως εκ τούτου, είχε αξίωση καταβολής μισθού για την προσφερόμενη εργασία του. Συναφώς, απορριπτέος ως αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός ότι ο ένδικος καταλογισμός αντιβαίνει στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α. για την προστασία της ιδιοκτησίας και στο άρθρο 4 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (ν. 1426/1984) περί του δικαιώματος σε δίκαιη αμοιβή, καθόσον ο ένδικος καταλογισμός αποτελεί άμεση συνέπεια των προαναφερόμενων διατάξεων περί αυτοδίκαιης έκπτωσης, που απορρέουν από την αρχή της αξιοκρατίας, η δε αναζήτηση των αποδοχών, που καταβλήθηκαν σε αυτοδικαίως εκπεσόντα υπάλληλο, ο οποίος συνέχισε να παρέχει τις υπηρεσίες του μετά την αμετάκλητη καταδίκη του, υπηρετεί θεμιτό σκοπό δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή την αφαίρεση από τον υπάλληλο κάθε κινήτρου για την απόκρυψη από την υπηρεσία της σε βάρος του καταδίκης.(..)Κατ’ ακολουθίαν, η ένδικη έφεση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, να μεταρρυθμιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση με μείωση του καταλογισθέντος ποσού στο ύψος των 65.333,85 ευρώ (78.664,77 - 13.330,92), να αποδοθεί στον εκκαλούντα ανάλογο της μειώσεως μέρος του παραβόλου που καταβλήθηκε για την άσκηση της έφεσής του, ύψους 133,31 ευρώ (άρθρο 73 παρ. 4 εδ. β΄ του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 4129/2013 «Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο», Α΄ 52) και το υπόλοιπο ύψους 653,34 ευρώ να καταπέσει υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και να συμψηφισθούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω μερικής νίκης και μερικής ήττας αυτών, τα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με την αναλόγως εφαρμοστέα διάταξη του άρθρου 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΚΤΙΑΣ ΖΩΝΗΣ (...)	Επομένως, η ανάθεση του επίμαχου έργου μέσω της διαδικασίας της διαπραγμάτευσης δεν αποτελεί, στην υπό κρίση υπόθεση, το πλέον πρόσφορο μέτρο για την αντιμετώπιση της ανωτέρω ανάγκης, η οποία ναι μεν καθιστά επιτακτική την εκτέλεση του επίμαχου έργου ως μία μόνιμη λύση για την υπάρχουσα δυσμενή κατάσταση στην περιοχή, όχι όμως με την ως άνω επιλεγείσα διαδικασία, που επιτρέπεται μόνο για τη στοχευμένη αντιμετώπιση κατεπείγουσας ανάγκης, με εξειδικευμένες και περιορισμένες στο απολύτως αναγκαίο μέτρο εργασίες για την άμεση θεραπεία της εν λόγω ανάγκης (πρβλ. ΕλΣυν Έβδ. Τμ. 1283/2023, σκ. 25). Περαιτέρω, η αφαίρεση από την υπό ανάθεση εργολαβία των αναφερόμενων στο δικόγραφο της προσφυγής εργασιών, στην οποία προτίθεται να προβεί η προσφεύγουσα, δεν θα ήταν νόμιμη, καθόσον θα συνεπαγόταν ανεπίτρεπτη ουσιώδη τροποποίηση του τεχνικού και οικονομικού αντικειμένου της σύμβασης, όπως αυτό περιγράφεται στην οικεία πρόσκληση και το οποίο απετέλεσε αντικείμενο των διαπραγματεύσεων και κριτήριο για την υποβολή της προσφοράς των διαγωνιζομένων (πρβλ. ΕλΣυν Ολ. 743/2020, σκ. 33). (iv) Ανεξαρτήτως αυτών, λαμβάνοντας υπόψη ότι, από τη διαπίστωση, το πρώτον τον Ιούλιο 2020, εκτεταμένων ζημιών στο παραλιακό μέτωπο λόγω της παράκτιας διάβρωσης και, εν συνεχεία, την εκδήλωση των ακραίων φαινομένων στις 29 και 30.11.2021, και μέχρι την ανάθεση της ελεγχόμενη σύμβασης, μεσολάβησε χρονικό διάστημα περίπου 3 ετών και 19 μηνών, αντίστοιχα, μπορούσε να έχει προκηρυχθεί ανοικτός ή κλειστός διαγωνισμός, έστω και με σύντμηση της προθεσμίας υποβολής προσφορών, κατά τα ειδικότερα διαπιστωθέντα και από το Κλιμάκιο. Πολλώ δε μάλλον που, ήδη από τον Ιούνιο 2021 είχε ολοκληρωθεί και εγκριθεί η μελέτη, με τίτλο «Προστασία και αποκατάσταση παράκτιας ζώνης Ρίου - Αγίου Βασιλείου», ενώ τον Δεκέμβριο 2021 είχαν συνταχθεί και η Συγκοινωνιακή και η Ακτομηχανική/Λιμενική Μελέτη, στο πλαίσιο της «Μελέτης Λειτουργικής Αναβάθμισης των Παραλιακών Οδών Ρίου και Ακταίου Πατρών». Μόνη δε η απλώς εικαζόμενη μακρά διάρκεια της διαγωνιστικής διαδικασίας δεν επαρκεί για την προσφυγή στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, ούτε παρέχεται διακριτική ευχέρεια στην αναθέτουσα αρχή να την επικαλείται κάθε φορά που θεωρεί σκόπιμη την ταχύτερη ανάθεση της σύμβασης (βλ. ΕλΣυν Ολ. 309/2022, σκ. 9, 182/2022, σκ. 7, Έβδ. Τμ. 888/2023, σκ. 39). Ως εκ τούτου, οι σχετικώς προβαλλόμενοι με την κρινόμενη προσφυγή ισχυρισμοί είναι απορριπτέοι στο σύνολό τους ως αβάσιμοι.(...)Για τους λόγους αυτούς.Απορρίπτει την με Α.Β.Δ. 3179/26.9.2023 προσφυγή της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.Δεν ανακαλεί, κατά τα αναφερόμενα στο αιτιολογικό, την 513/2023 Πράξη του Ε΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης:Σύμφωνα, ωστόσο, με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 197 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων και της παραγράφου 2 του άρθρου 49 του π.δ. 410/1988, η παραμονή της ως άνω υπαλλήλου στην υπηρεσία ήταν επιτρεπτή μετά και τη συμπλήρωση του 65 έτους της ηλικίας της, δοθέντος ότι δεν συμπλήρωνε τον απαιτούμενο ελάχιστο αριθμό ενσήμων (4.500) για τη λήψη έστω μειωμένης σύνταξης. Ωστόσο, και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, η παραμονή της αυτή στην υπηρεσία ήταν επιτρεπτή μόνο μέχρι τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, που, όπως προκύπτει από την 785/12.5.2017 απόφαση απονομής σύνταξης του ΕΦΚΑ, συντελέστηκε στις 28.7.2015, και όχι μέχρι τη συμπλήρωση του 70ου έτους της ηλικίας της. Ως εκ τούτου, μετά την άνω ημερομηνία η εργασιακή της σχέση θα έπρεπε να λυθεί αυτοδικαίως με την έκδοση σχετικής διαπιστωτικής πράξης του αρμόδιου για την πρόσληψη οργάνου. Το γεγονός αυτό, πέραν των τυχόν άλλων  συνεπειών, επηρεάζει και τη νομιμότητα της ελεγχόμενης δαπάνης, αφού το ύψος της οφειλόμενης αποζημίωσης απόλυσης προσδιορίζεται με βάση τις καταβαλλόμενες τακτικές αποδοχές, κατά τον τελευταίο μήνα απασχόλησης, και συναρτάται επίσης με τους συνολικούς μήνες νόμιμης απασχόλησης. Κατά συνέπεια και για το λόγο αυτό, μη νομίμως εκκαθαρίζεται στην υπάλληλο αποζημίωση απόλυσης, η οποία υπολογίζεται με βάση τις τακτικές αποδοχές του τελευταίου μήνα απασχόλησής της (Δεκέμβριος 2016) και για χρόνο υπηρεσίας δεκαπέντε (15) ετών, εννέα (9) μηνών και είκοσι πέντε (25) ημερών. Ωστόσο, αβάσιμος και απορριπτέος τυγχάνει ο δεύτερος προβαλλόμενος από την Επίτροπο λόγος διαφωνίας, σύμφωνα με τον οποίο η καταβαλλόμενη αποζημίωση απόλυσης θα πρέπει να συμψηφιστεί με τις αποδοχές που έλαβε η πρώην υπάλληλος κατά το χρονικό διάστημα από 23.7.2013 έως 17.7.2014, κατά το οποίο τελούσε υπό καθεστώς διαθεσιμότητας. Και τούτο δοθέντος ότι αυτό δεν προβλέπεται από καμία διάταξη νόμου, αφού με την περίπτωση 4.α.ι της υποπαραγράφου Ζ2 του ν. 4093/2012, όπως τροποποιήθηκε, εισάγεται ειδική ρύθμιση και θεσπίζεται ειδική περίπτωση αποζημίωσης απόλυσης, λόγω κατάργησης θέσης, στην περίπτωση μη μεταφοράς του υπαλλήλου που τέθηκε σε καθεστώς διαθεσιμότητας σε άλλη θέση και λύσης της εργασιακής του σχέσης, που αποδίδεται και τους μόνιμους υπαλλήλους, για τον υπολογισμό του ύψους της οποίας γίνεται κατά τα λοιπά παραπομπή στις ρυθμίσεις του άρθρου 55 του π.δ. 410/1988 και ως προς την οποία αποκλειστικά επιβλήθηκε η υποχρέωση συμψηφισμού με τις ληφθείσες αποδοχές διαθεσιμότητας. Αν δε ο νομοθέτης επιθυμούσε τον συμψηφισμό των αποδοχών διαθεσιμότητας, ο χρόνος της οποίας θεωρείται, άλλωστε, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 39 του ν. 4369/2016, όπως τροποποιήθηκε, ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας και λαμβάνεται υπόψη για τη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη του υπαλλήλου, με την αποζημίωση απόλυσης, κατά το χρόνο οριστικής αποχώρησης του υπαλλήλου από την υπηρεσία λόγω συνταξιοδότησης, θα έπρεπε να το θεσπίσει ρητά.