ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ-ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΧΑΜΗΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ:ζητείται να διαταχθούν ασφαλιστικά μέτρα σχετικά με το διεθνή ανοικτό διαγωνισμό για την ανάδειξη αναδόχου παροχής υπηρεσιών ασφάλειας όλης της λιμενικής εγκατάστασης της «…. Α.Ε.»(...)Δεδομένου ότι από τις διευκρινίσεις της παρεμβαίνουσας (...), οι οποίες ελήφθησαν υπόψη από την αναθέτουσα αρχή, προκύπτει, πράγματι, ότι έχει συνυπολογισθεί στο πλαίσιο της προσφοράς της στο ετήσιο κόστος μισθοδοσίας ανά άτομο επίδομα αδείας, δώρο Πάσχα, Χριστουγέννων, προσαυξήσεις νυκτερινών/αργιών, δεν προσδιορίζεται δε ειδικώς από την αιτούσα ποιο είναι το σφάλμα που έχει εμφιλοχωρήσει στους υπολογισμούς της παρεμβαίνουσας και πώς επηρεάζονται αυτοί ως εκ του ότι δεν έχουν υπολογισθεί αναλυτικά οι ώρες εργασίας, όπως έπραξε η ίδια, σε συνδυασμό, μάλιστα, με το ότι η παρεμβαίνουσα συσχετίζει τα υπολογισθέντα νυκτερινά και τις αργίες με επισυναπτόμενες αναλυτικές καταστάσεις της ανά θέση και σημείο φύλαξης βάρδιας («βαρδιολόγιο»), ο ως άνω προβαλλόμενος ισχυρισμός της αιτούσας σε σχέση με το υπολογισθέν από την παρεμβαίνουσα εργοδοτικό κόστος, όπως διατυπώνεται, δεν πιθανολογείται σοβαρά ως βάσιμος.Απορρίπτει την αίτηση.

Αποζημίωση για αποδοχές υπαλλήλου νοσοκομειακού κλάδου:..Ενόψει των ανωτέρω, η αναιρεσίβλητη με αγωγή της ζήτησε να υποχρεωθεί το Ελληνικό Δημόσιο να της καταβάλει ως αποζημίωση, κατ’ άρθρο 105 ΕισΝΑΚ. 12.433.800 δρχ. ποσό το οποίο αντιστοιχεί στις αποδοχές που στερήθηκε από 1.1.97 έως 28.8.00 πλέον δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδομάτων αδείας. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, κατά μερική αποδοχή του αγωγικού αιτήματος, υποχρέωσε το Δημόσιο να καταβάλει στην αναιρεσίβλητη 10.095.560 δρχ. ποσό το οποίο αντιστοιχεί στις αποδοχές του από 15.4.97 έως 28.8.00 χρονικού διαστήματος, δηλαδή από την επομένη της λήξεως, στις 14.4.97 της προθεσμίας υποβολής των δικαιολογητικών, ενόψει της δημοσιεύσεως του διορισμού των υπολοίπων συνυποψηφίων στις 14.3.97 στο υπ’ αριθμ. 15 Φ.Ε.Κ. τ. Πρ. ΑΣΕΠ. Κατά της αποφάσεως αυτής, το αναιρεσείον άσκησε έφεση και προέβαλε μεταξύ άλλων ότι η επιδικασθείσα αποζημίωση, ανεξάρτητα από το χαρακτηρισμό της ως τέτοιας, αποτελεί στην πραγματικότητα εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες που επιδικάσθηκε σε μισθωτό, το οποίο όμως υπόκειται στις νόμιμες κρατήσεις, μεταξύ των οποίων και σε φόρο εισοδήματος, όπως έχει άλλωστε κριθεί και με την 33/99 απόφαση του Α.Ε.Δ., κι ως εκ τούτου, η απόρριψη του πρωτοδίκως προβληθέντος ισχυρισμού του περί υπαγωγής της αποζημιώσεως σε φόρο εισοδήματος και κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη, με την αιτιολογία ότι η ζημία πηγάζει από παράνομη πράξη και όχι από υπαλληλική σχέση είναι μη νόμιμη. Το δικάσαν Διοικητικό Εφετείο απέρριψε τον λόγο αυτό ως αβάσιμο με την αιτιολογία ότι η αναιρεσίβλητη σε εκτέλεση των προαναφερθεισών αποφάσεων του Διοικητικού Εφετείου και του Συμβουλίου της Επικρατείας, διατέθηκε προς διορισμό από τις 16.5.00, κατ’ εφαρμογή της οποίας ανέλαβε υπηρεσία στις 28.8.00, οπότε μέχρι το χρόνο αναλήψεως υπηρεσίας, ελλείψει δημοσιοϋπαλληλικής σχέσεως, δεν είναι δυνατός κατά νόμο ο χαρακτηρισμός της επιδικασθείσης αποζημιώσεως ως «αποδοχές» κι η υπαγωγή της σε φόρο εισοδήματος και λοιπές κρατήσεις, όπως γίνεται δεκτό με την αναφερόμενη απόφαση του Α.Ε.Δ. Η αιτιολογία αυτή του Διοικητικού Εφετείου δεν είναι νόμιμη διότι ανεξαρτήτως του ζητήματος εάν η σχέση της αναιρεσίβλητης με το αναιρεσείον ήταν δημοσιοϋπαλληλική ή όχι, πάντως οι αποδοχές αυτές υπέκειντο στις νόμιμες κρατήσεις ... Επομένως, η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση καθίσταται αναιρετέα, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από το αναιρεσείον.

Καταβολή αμοιβής σε Παιδιάτρους ..στο πλαίσιο αντίστοιχων συμβάσεων μίσθωσης έργου.(...)Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα δικαιολογητικά που συνοδεύουν τα ελεγχόμενα χρηματικά εντάλματα, οι επίμαχες συμβάσεις μεταξύ του Δήμου ....... και των ανωτέρω φυσικών προσώπων, υπό την ιδιότητά τους ως ΠΕ Παιδιάτρων, έχουν συναφθεί ως μίσθωση έργου, κατόπιν τήρησης της προβλεπόμενης στο άρθρο 6 του ν. 2527/1997 διαδικασίας. Έχουν, όμως, ως αντικείμενο, όχι την επίτευξη συγκεκριμένου σχετιζόμενου με την ιδιότητά των προσώπων αυτών αποτελέσματος, η πραγμάτωση του οποίου να συνεπάγεται την αυτόματη λύση των συμβάσεων, αλλά την εκ μέρους τους παροχή εργασίας, και ειδικότερα την «(...) παροχή επιστημονικών γνώσεων και εμπειρίας, ως ΠΕ παιδιάτρου, στις δομές του Δήμου (Βρεφονηπιακοί σταθμοί κ.λ.π) ανάλογα με τις υπάρχουσες καθημερινές ανάγκες.» (άρθρο 1 των συμβάσεων) «(...) για ένα έτος (...) από 31.12.2016» (άρθρο 2 παρ. 1 των συμβάσεων). Και αυτό αντί μισθού (αμοιβής) «(...) έντεκα χιλιάδων ευρώ (11.000 ) για ολόκληρη τη διάρκεια της σύμβασης», που, μάλιστα, «(...) καταβάλλεται σε ισόποσες μηνιαίες δόσεις (...)» (άρθρο 3 παρ. 1 των συμβάσεων), ακόμα και για ημέρες μη λειτουργίας των βρεφονηπιακών - παιδικών σταθμών του Δήμου, που είναι τα χρονικά διαστήματα από 1 έως 31.8 εκάστου έτους, από 24.12 εκάστου έτους έως 6.1 του επόμενου, από την Μεγάλη Πέμπτη έως την Κυριακή του Θωμά αλλά και οι επίσημες και τοπικές αργίες των δημοσίων υπηρεσιών (βλ. τη σχετική ανακοίνωση στον σύνδεσμο ....... του ιστοτόπου του Δήμου .......), όπως και η 31η Δεκεμβρίου 2016, ημέρα Σάββατο, στην οποία και μόνο αφορούν οι εντελλόμενες με τα ελεγχόμενα εντάλματα αμοιβές τους.(...)Επομένως, οι επίμαχες συμβάσεις δεν αποτελούν, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη και τον βασίμως προβαλλόμενο πρώτο λόγο διαφωνίας του Αναπληρωτή Επιτρόπου, γνήσιες συμβάσεις μίσθωσης έργου αλλά συμβάσεις που υποκρύπτουν εξηρτημένη εργασία ορισμένου χρόνου (ενός έτους από 31.12.2016), απορριπτόμενων ως αβάσιμων των ισχυρισμών του Δήμου ότι αυτές δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του π.δ. 164/2004 και ότι ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία σύναψής τους. Οι συμβάσεις δε αυτές είναι, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη και τον ίδιο ως άνω βάσιμο λόγο διαφωνίας, αυτοδικαίως άκυρες, καθότι έχουν συναφθεί μετά την πάροδο χρονικού διαστήματος δύο (2) μόνο ημερών από τη λήξη των προηγούμενων όμοιων, γεγονός το οποίο ο Δήμος δεν αμφισβητεί, συμβάσεων εξηρτημένης εργασίας, με διάρκεια από 30.12.2015 έως 29.12.2016, και σ' αυτές δεν αναφέρονται, αλλ΄ ούτε από αυτές προκύπτουν νόμιμοι αντικειμενικοί λόγοι που να δικαιολογούν την κατ' εξαίρεση διαδοχική σύναψή τους, όπως η επιβάλλουσα την πρόσληψη των ίδιων ως άνω προσώπων (εργαζόμενων) ανάγκη εξυπηρέτησης ειδικών ομοειδών αναγκών που να σχετίζονται ευθέως και αμέσως με τη μορφή και το είδος ή τη δραστηριότητα του Δήμου ειδικώς ως προς τη λειτουργία των ως άνω βρεφονηπιακών - παιδικών σταθμών του

Επειδή, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 96 παρ.1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν.2717/1999, ΦΕΚ Α΄97) «Δεν επιτρέπεται η μεταβολή του αντικειμένου της διαφοράς στο δεύτερο βαθμό. Επιτρέπεται όμως να προβληθεί, το πρώτο, αίτημα για παρεπόμενες απαιτήσεις, οι οποίες δημιουργήθηκαν μετά την τελευταία συζήτηση ύστερα από την οποία και εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση». Με την υπό κρίση αίτηση προβάλλεται ότι δεν λήφθηκε υπόψη από το δικάσαν δικαστήριο το αίτημα των αναιρεσειόντων περί αστικής ευθύνης του Δημοσίου οφειλόμενης σε παράλειψη νόμιμης ενέργειας, που συνίστατο στη μη ανάρτηση της επίμαχης υπουργικής αποφάσεως από το αναιρεσίβλητο νοσοκομείο. Ο λόγος, όμως, αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, καθόσον η παρανομία, κατ’ επίκληση της οποίας ζητείτο αποζημίωση, είχε προταθεί το πρώτον με το δικόγραφο της εφέσεως, κατά παράβαση της ως άνω διατάξεως του άρθρου 96 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (βλ. ΣτΕ 782-3/2011, 11/2011, 1021/2009 και 1515/2007). Συγκεκριμένα, με την αγωγή γινόταν μεν επίκληση των άρθρων 105 και 106 του ΕισΝΑΚ, αλλά για το λόγο της μη εκδόσεως διαπιστωτικής πράξεως περί καταβολής αποζημιώσεως λόγω εφημεριών και μάλιστα, επί άλλης βάσεως και συγκεκριμένα, σχετικά με την αδικαιολόγητη εξαίρεση των ιατρών ΕΣΥ από την ευνοϊκή ρύθμιση της επίμαχης υπουργικής αποφάσεως και τη μη επέκταση εφαρμογής της ρυθμίσεως αυτής και στους ιατρούς, σύμφωνα με την αρχή της ισότητας.

11. Επειδή, τέλος, προβάλλεται ότι έσφαλε το δικάσαν δικαστήριο μη λαμβάνοντας υπόψη τον προταθέντα ισχυρισμό των αιτούντων ότι, εν πάση περιπτώσει, η από 14.6.1991 υπουργική απόφαση ίσχυσε de facto και παρήγαγε έννομες συνέπειες για όλους τους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους, ανεξάρτητα από την ταξινόμησή της στις ανυπόστατες διοικητικές πράξεις, οπότε, με βάση την αρχή της ισότητας, έπρεπε να εφαρμοστεί και για τους αιτούντες η γενική ρύθμιση που ίσχυε για τον υπολογισμό της ωριαίας αποζημίωσης για υπερωριακή εργασία, κατά το διάστημα αυτό, για τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι εφόσον κατά τα ανωτέρω γενόμενα δεκτά, η επίμαχη υπουργική απόφαση δεν απέκτησε νόμιμη υπόσταση δεν μπορούσε να αποτελέσει νόμιμη βάση για την ικανοποίηση του αιτήματος των αιτούντων, ακόμη και αν αυτή είχε, μη νομίμως, τύχει εφαρμογής, σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων (βλ. ΣτΕ 11/2011, 1021/2009 και 3322/2005).Επειδή, μη προβαλλομένου άλλου λόγου αναιρέσεως, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της ως αβάσιμη.

Εργασίες επισκευής :Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν το Κλιμάκιο κρίνει τα εξής:  α) Η διαδικασία σύναψης της επίμαχης σύμβασης δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του ν. 4412/2016. Και τούτο διότι, σύμφωνα με το άρθρο 120 του ν. 4412/2016 (βλ. σκεψ. ΙΙΙΒ), η έναρξη της διαδικασίας της απευθείας ανάθεσης των επίμαχων εργασιών, κατόπιν έρευνας αγοράς, είχε εκκινήσει πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού (8.8.2016), με την αποστολή προς τους οικονομικούς φορείς της από 6.5.2016 πρόσκλησης υποβολής προσφορών. Περαιτέρω, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις ΙΙΙΑ και ΙΙΙΓ το Κλιμάκιο κρίνει ότι οι εργασίες που περιλαμβάνονται στο τεχνικό αντικείμενο της επίμαχης ανάθεσης αποτελούν μεμονωμένες και μικρής κλίμακας εργασίες συντήρησης. Για την εκτέλεση δε των εργασιών αυτών δεν απαιτείται η χρήση ειδικών τεχνικών γνώσεων και μεθόδων, ούτε η χρησιμοποίηση εξειδικευμένου επιστημονικού ή τεχνικού προσωπικού και ανάλογων τεχνικών μεθόδων. Ως εκ τούτου, νομίμως δεν τηρήθηκαν, για την ανάθεση και εκτέλεση των επίμαχων εργασιών, οι διατάξεις του Κώδικα Νομοθεσίας Κατασκευής Δημοσίων Έργων (ν.3669/2008), απορριπτομένου του δεύτερου λόγου διαφωνίας της αναπληρώτριας Επιτρόπου. β) Η εντελλόμενη δαπάνη δεν είναι κανονική, διότι η σχετική απόφαση ανάληψης υποχρέωσης (184/23.12.2016) φέρει ημερομηνία έκδοσης (23.12.2016) και ανάρτησης στο διαδίκτυο πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» (28.12.2016), ήτοι μεταγενέστερη της σύναψης της επίμαχης σύμβασης (22.12.2016). Ωστόσο, το Κλιμάκιο λαμβάνοντας υπόψη ότι η έκδοση της απόφασης ανάληψης υποχρέωσης και η ανάρτησή της στο διαδίκτυο, στο «πρόγραμμα ΔΙΑΥΓΕΙΑ» διενεργήθηκαν μόλις λίγες ημέρες μετά την υπογραφή της επίμαχης σύμβασης, καθώς και ότι μεσολάβησαν οι αργίες των Χριστουγέννων, κρίνει ότι τα όργανα του Νοσοκομείου ενήργησαν συγγνωστώς και χωρίς πρόθεση καταστρατήγησης των οικείων διατάξεων. γ) Επίσης, η εντελλόμενη δαπάνη δεν είναι κανονική, καθώς το πρωτογενές (18.4.2016) και εγκεκριμένο αίτημα (184/23.12.2016) δεν αναρτήθηκαν στο Κ.Η.Μ.ΔΗ.Σ. αμελλητί, αλλά στις 8.1.2018 (ΑΔΑΜ: 18REQ002527406 και 18RΕQ002527433), μετά και την έκδοση του 32/22.12.2017 τιμολογίου. Ωστόσο, το Κλιμάκιο λαμβάνοντας υπόψη ότι η 184/23.12.2016 απόφαση ανάληψης υποχρέωσης αναρτήθηκε στο διαδίκτυο πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» στις 28.12.2016, καθώς και ότι το πρωτογενές και εγκεκριμένο αίτημα αναρτήθηκαν έστω και καθυστερημένα στο Κ.Η.Μ.ΔΗ.Σ. στις 8.1.2018 (πρβλ. και άρθρο 57 παρ. 9 του ν. 4568/2018), κρίνει ότι τα όργανα του Νοσοκομείου ενήργησαν συγγνωστώς και χωρίς πρόθεση καταστρατήγησης των οικείων διατάξεων. δ) Τέλος, το Κλιμάκιο κρίνει ότι, εφόσον μετά από το 205/18.12.2017 δελτίο έκτακτης παραγγελίας του Γ.Ν. ...... & Γ.Ν. - Κ.Υ. ...... «......» (Αποκεντρωμένη Οργανική Μονάδα ......), οι εργασίες εκτελέστηκαν από τον φερόμενο ως δικαιούχο στο σύνολό τους (βλ. το από 22.12.2017 πρακτικό παραλαβής εργασιών και το 32/22.12.2017 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών), η μη αναγραφή στην επίμαχη σύμβαση της προθεσμίας περαίωσης των εργασιών, προβάλλεται αλυσιτελώς και δεν δύναται, στην προκειμένη περίπτωση, να έχει ως συνέπεια τη μη θεώρηση του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος.