Επιδότηση αγοράς κατοικίας.Παραγραφή.Ζήτημα παραγραφής της απορρέουσας από το δικαίωμα αυτό χρηματικής απαίτησης του δικαιούχου υπαλλήλου έναντι του Δημοσίου δύναται να τεθεί μόνον από το τέλος του οικονομικού έτους μέσα στο οποίο συνέτρεξαν όλες οι προεκτεθείσες προϋποθέσεις γένεσης του επίμαχου δικαιώματος και ήταν δυνατή η άσκηση της απορρέουσας από αυτό αξίωσης.χρόνο παραγραφής της αξιώσεως αυτής, είναι πενταετής, σύμφωνα με τον γενικής εφαρμογής κανόνα της παρ. 1 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 περί δημοσίου λογιστικού, αποκλειόμενης της διετούς παραγραφής της παρ. 3 του ιδίου άρθρου, η οποία αφορά στις πάσης φύσεως χρηματικές απαιτήσεις και απολαβές των υπαλλήλων του Δημοσίου που συνδέονται με την παροχή της εργασίας τους.

Υπάλληλος Υ.Π.Α. αποσπασμένη στο εξωτερικό - Παραγραφή απαιτήσεών της για καταβολή του επιδόματος «eurocontrol», των ν. 2682/1999 και 3431/2006 - Μη εφαρμογή της παρ. 4 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 για την παραγραφή του καθόλου δικαιώματος.  Ανεξαρτήτως της αοριστίας του τεθέντος ερωτήματος, α) η παρακράτηση εκ μέρους της Υ.Π.Α., από τη μισθοδοσία υπαλλήλου, αποσπασμένης στο εξωτερικό, ποσού που αντιστοιχεί στο επίδομα «eurocontrol» των ν. 2682/1999 και 3431/2006, ως αχρεωστήτως καταβληθέντος, δεν συνιστά λόγο έναρξης νέας παραγραφής και β) για τον υπολογισμό της παραγραφής έχει εφαρμογή η διετής παραγραφή του άρθρου 90 παρ. 3 του ν. 2362/1995, που αφετηριάζεται από τη γέννηση καθεμίας αξίωσης και δεν παρεκτείνεται (η παραγραφή) κατ’ εφαρμογή της παρ. 4 του ιδίου άρθρου (ομοφ.).

Οδοιπορικά έξοδα:Κατόπιν των ανωτέρω και δεδομένου ότι στο φάκελο της υπόθεσης δεν περιλαμβάνονται αναλυτικά οι απόψεις του Υπουργείου .(....) πρέπει το Κλιμάκιο να αναβάλει την έκδοση οριστικής πράξης ως προς τη θεώρηση ή μη του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος πληρωμής, προκειμένου να προσκομισθούν στο Δικαστήριο, εντός τριών (3) εργασίμων ημερών, οι απόψεις των αρμόδιων υπηρεσιών (νομικής υπηρεσίας, Διεύθυνσης Οικονομικών) των ενδιαφερόμενων φορέων: α) σχετικά με το πεδίο εφαρμογήςκαι το σκοπό θέσπισης της διάταξης του άρθρου 51 παρ. 3 του ν. 4249/2014, ενόψει και της προγενέστερης διάταξης του άρθρου 60 του ν. 4075/2012, η οποία αφορά στην εκκαθάριση παρόμοιων με την υπό κρίση δαπανών, χωρίς να προκύπτει σαφώς ο λόγος της μη κάλυψης αυτών ήδη από το έτος 2012, δυνάμει της ως άνω διάταξης και β) σχετικά με την ελεγχόμενη δαπάνη,καθόσον, εν προκειμένω, παρότι η μετακίνηση του φερόμενου ως δικαιούχου, λόγω μετάθεσης, έλαβε χώρα στις 24.7.2010, εντούτοις η πληρωμή της εντέλλεται το έτος 2014, ήτοι μετά την παρέλευση του προβλεπόμενου στη διάταξη του άρθρου 90 παρ. 3 του ν. 2362/1995 χρόνου παραγραφής...

Καταβολή αμοιβής σε δικηγόρο με πάγια αντιμισθία...Με δεδομένα αυτά, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η αξίωση της φερόμενης ως δικαιούχου του χρηματικού εντάλματος πληρωμής έχει ήδη υποπέσει στη διετή παραγραφή του εφαρμοστέου εν προκειμένω άρθρου 90 παρ. 3 του ν. 2362/1995. Συγκεκριμένα, η παραγραφή εκκίνησε από τη γένεση της αξίωσης, στις 9.4.2013, ημερομηνία δημοσίευσης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της 2963/31.11.2012 απόφασης του Δημάρχου ... περί διορισμού της ... [οπότε αυτή απέκτησε νόμιμη υπόσταση (βλ. ad hoc Πρ. Ι Τμ. 6/2015)], με την οποία εκδηλώθηκε η παράνομη παράλειψη του Δήμου ... να την προσλάβει αναδρομικώς, από αυτή δε την ίδια ημερομηνία (9.4.2013) η αξίωση κατέστη δικαστικώς επιδιώξιμη. Δοθέντος δε ότι έκτοτε και κατά τη διάρκεια των δύο ετών που ακολούθησαν δεν μεσολάβησε κανένα διακοπτικό της παραγραφής γεγονός, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 93 του ν. 2362/1995, η παραγραφή συμπληρώθηκε στις 9.4.2015. Εξάλλου, δεδομένου ότι η ενταλματοποίηση παραγεγραμμένης απαίτησης δεν επιτρέπεται, η εν λόγω πλημμέλεια, που καθιστά τη δαπάνη μη κανονική, λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Κλιμάκιο (βλ. Πρ. Κλιμ. Ι Τμ. 39/2016, 46/2017). Ομοίως δε, λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως από αυτό τυχών λόγος διακοπής της παραγραφής, ο οποίος προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου (Ε.Σ. Πρ. Κλιμ. Προλ. Ελ. Δαπ. στο Ι Τμ. 67, 177/2016, Πρακτικά Κλιμ. Προλ. Ελ. Δαπ. στο Ι Τμ. Συν. 25η/30.10.2014 και 25ηα/3.11.2014, Πρ. Κλιμ. Προλ. Ελ. Δαπ. στο Ι Τμ. 114/2014).Τέτοιο δε λόγο συνιστά και η υποβολή αίτησης περί ικανοποίησης της σχετικής απαίτησης προς την αρμόδια υπηρεσία (βλ. άρθρο 93 περ. β του ν. 2362/1995). Στην υπό κρίση ωστόσο περίπτωση, η 32297/30.12.2016 αίτηση της φερόμενης δικαιούχου υπεβλήθη στην υπηρεσία μετά τη συμπλήρωση της διετούς παραγραφής (9.4.2015) και ως εκ τούτου δεν ηδύνατο, κατά το χρόνο που υπεβλήθη, να επιφέρει πλέον κανένα διακοπτικό αποτέλεσμα..

Χρονικό σημείο ενάρξεως της παραγραφής αξιώσεων κατ άρθρο 90 παρ.3 ν.2362/95

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ..Παράλειψη διορισμού σε μόνιμη θέση δημοσίου υπαλλήλου:Με την κρινομένη αίτηση προβάλλεται ότι το «δευτεροβάθμιο δικαστήριο έπρεπε, σε κάθε περίπτωση, να δεχθεί το σχετικό λόγο έφεσης του Ελληνικού Δημοσίου, ότι οι ένδικες αξιώσεις υπόκεινται στη διετή παραγραφή του άρθρου 90 παρ. 3 του ν. 2362/1995 και να απορρίψει ως παραγεγραμμένες τις αξιώσεις του χρονικού διαστήματος από 1.1.1997 έως και 31.12.1999, δοθέντος ότι η αγωγή των αναιρεσιβλήτων κατατέθηκε στη Γραμματεία του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών στις 28.12.2001 και από τότε επήλθε, σύμφωνα με το άρθρο 75 παρ. 2 του ν. 2717/1999, Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η διακοπή της». Ο λόγος, όμως, αυτός, καθ’ ο μέρος αφορά στην παραγραφή των αξιώσεων του έτους 1999, πρέπει να απορριφθεί, διότι, κατά τα προεκτεθέντα, το Διοικητικό Εφετείο δεν έκρινε επί του ζητήματος της παραγραφής των εν λόγω αξιώσεων ούτε, άλλωστε, όφειλε να διαλάβει σχετική κρίση, εφόσον επί του ζητήματος της εν γένει παραγραφής των ενδίκων αξιώσεων είχε επιληφθεί το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, ο δε σχετικός λόγος εφέσεως αναφερόταν μόνον στα έτη 1997 και 1998 (ΣτΕ 2758/2012, 2152/2010, 1514/2007, 3064/2005). Κατά τα λοιπά, ήτοι καθ’ ο μέρος αφορά στην παραγραφή των αξιώσεων των ετών 1997 και 1998, ο ως άνω λόγος αναιρέσεως είναι βάσιμος, διότι η προπαρατεθείσα κρίση του Διοικητικού Εφετείου περί πενταετούς παραγραφής των ως άνω αξιώσεων δεν παρίσταται νόμιμη, διότι, κατά τα ανωτέρω γενόμενα δεκτά, οι εν λόγω μισθολογικές αξιώσεις δημοσίων υπαλλήλων υπόκεινται στη διετή παραγραφή της παρ. 3 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995, η οποία αρχίζει από της γενέσεως αυτών (ενδεικτικώς, ΣτΕ 2504/2013).

Μη νόμιμη η καταβολή οδοιπορικών εξόδων σε φιλολόγους, που υπηρετούν σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Νομού, για τη μετάβαση και συμμετοχή τους στο 34ο Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλολόγων, κατά το χρονικό διάστημα από 7.11.2007 μέχρι 11.11.2007, καθόσον οι σχετικές αξιώσεις, οι οποίες γεννήθηκαν την 1-12-2007, ήτοι την πρώτη του μηνός που ακολουθεί το μήνα επιστροφής τους στην έδρα τους, είχαν ήδη υποκύψει, κατά το χρόνο πρώτης ενταλματοποίησής τους, ήτοι στις 3-12-2012, στη διετή παραγραφή του άρθρου 90 παρ. 3 του ν.2362/1995 (ΦΕΚ Α΄247). Τρόποι διακοπής παραγραφής.

Προσωπικό ΟΤΑ - Αρχή ισότητας - Αρχή δικονομικής ισότητας των διαδίκων - Επίδομα 176 Ευρώ - Παραγραφή αξίωσης αποδοχών - Αντισυνταγματικότητα διατάξεων παρ. 3 άρθρου 90 ν. 2362/1995 -.

Μη καταβληθείσες διαφορές συντάξεων-Παραγραφή:Αυτά δεχθέν το Τμήμα με την προσβαλλόμενη απόφασή του εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις περί παραγραφής διατάξεις του άρθρου 90 του ν. 2362/1995, καθόσον έπρεπε να κάνει δεκτό ότι η διάταξη του άρθρου 90 παρ. 5 του ως άνω νόμου, που έχει κωδικοποιηθεί στο άρθρο 61 παρ. 1 του συνταξιοδοτικού κώδικα (π.δ. 169/2007), με την οποία θεσπίζεται διετής παραγραφή για τις κατά του Δημοσίου αξιώσεις των συνταξιούχων αυτού, δεν αντίκειται, κατά τα δεκτά γενόμενα στις σκέψεις ΙΙ και IΙΙ της παρούσας, στις προαναφερθείσες συνταγματικές και υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις, κατά το βάσιμο σχετικό λόγο αναιρέσεως.Κατ’ ακολουθίαν αυτών, που προηγουμένως κρίθηκαν, πρέπει να γίνει δεκτή η ένδικη αίτηση και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση. Περαιτέρω, εν όψει του γεγονότος ότι η υπόθεση δεν χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό, πρέπει να διακρατηθεί και να δικασθεί η αγωγή της ήδη αναιρεσίβλητης. Δεδομένου ότι η ίδια υπέβαλε στις 10.2.2006 την αίτησή της με την οποία ζητούσε από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους να της καταβάλει τις διαφορές συντάξεώς της, η αξίωσή της για το πριν της 1.1.2004 χρονικό διάστημα έχει υποπέσει στη διετή παραγραφή της διατάξεως της παραγράφου 5 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 (61 παρ. 1 του Συνταξιοδοτικού Κώδικα) και ως εκ τούτου η υπό κρίση αγωγή της για την καταβολή διαφοράς συντάξεώς της από 1.1.2001 έως 31.12.2003 είναι αβάσιμη και πρέπει να απορριφθεί.

Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, το Κλιμάκιο, με την προσβαλλόμενη Πράξη του, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις περί παραγραφής διατάξεις του άρθρου 90 του ν. 2362/1995. Τούτο δε, καθόσον έπρεπε να κάνει δεκτό ότι οι αξιώσεις του εφεσίβλητου για την επιστροφή των εισφορών, που παρακρατήθηκαν κατά την καταβολή της σύνταξής του, κατ’ εφαρμογή των κατά τα ανωτέρω ανίσχυρων, ως αντίθετων προς το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., διατάξεων των άρθρων 20 παρ. 3 του ν. 2084/1992 και 26 του ν. 2592/1998, υπόκεινται, ως εκ της φύσεώς τους ως αξιώσεων από καθυστερούμενες συντάξεις, στην προβλεπόμενη στην παρ. 5 του άρθρου 90 του ως άνω νόμου διετή παραγραφή, η θέσπιση της οποίας δεν αντίκειται σε συνταγματικές ή άλλες υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την ένδικη έφεση...