Σύμφωνα με το άρθρο 9 παρ. 14 του ν. 3833/2010 «Προστασία της εθνικής οικονομίας – Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης» (Φ.Ε.Κ. Α’ 40/15.3.2010), που ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο 20 του νόμου αυτού, από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, «Στην περίπτωση β’ της παρ. 2Α του άρθρου 21 του ν. 2685/1999 διαγράφεται η φράση «επιστροφής». Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι μετά τη θέση σε ισχύ του ν. 3833/2010, δηλαδή από 15.3.2010, δεν καταβάλλεται πλέον στους υπαλλήλους που μεταβαίνουν στο εξωτερικό ημερήσια αποζημίωση για την ημέρα επιστροφής τους από τη χώρα μετάβασης. Τούτο, όμως, ισχύει μόνο όταν η ημέρα επιστροφής του υπαλλήλου στην έδρα του γίνεται την επόμενη ημέρα από την ημέρα λήξης της εργασίας για την πραγματοποίηση της οποίας μετακινήθηκε στο εξωτερικό και όχι και όταν η ημέρα επιστροφής συμπίπτει με ημέρα εργασίας, περίπτωση στην οποία καταβάλλεται πλήρης ημερήσια αποζημίωση. Και τούτο διότι ο νομοθέτης, με την τροποποίηση της διάταξης του άρθρου 21 παρ. 2Α του ν. 2685/1999, απέβλεψε στην επιτάχυνση της επανόδου του υπαλλήλου που μεταβαίνει το εξωτερικό στην υπηρεσία του και όχι στην αποστέρηση αυτού από την ημερήσια αποζημίωση που του καταβάλλεται για την κάλυψη των εξόδων διατροφής και άλλων έκτακτων έξοδα διαβίωσης, στα οποία υποβάλλεται λόγω της παραμονής του εκτός της έδρας του (ΕΣ, Τμήμα Ι, Πράξη 237/2009). Τέλος, η καταβολή δαπανών διανυκτέρευσης προϋποθέτει διαμονή του υπαλλήλου σε ξενοδοχείο της κατηγορίας στην οποία αυτός ανήκει, με βάση την κατηγοριοποίηση του άρθρου 4 του ν. 2685/1999.

Με τις ανωτέρω διατάξεις προβλέπεται, εκτός των άλλων, ότι ο αριθμός των επιτρεπόμενων ημερών παραμονής εκτός έδρας καθορίζεται με απόφαση του Πρωθυπουργού (άρθρο 15 του ν.δ. 65/19731), αρμοδιότητα, η οποία μεταβιβάστηκε στη συνέχεια στους οικείους Υπουργούς (απόφαση Πρωθυπουργού ΔΔ7/ 2/4/ 2.1.1975, ΦΕΚ Β΄ 2, άρθρα 3 παρ.4 του ν.δ. 216/1974, 3 παρ. 1 του ν. 51/1975, 27 του ν.1199/1981 και 12 παρ. 1 του ν. 1256/1982, καθώς και Δ10Δ/ Φ.60/1/Α/4061/20.3.1984 κοινή υπουργική απόφαση ,ΦΕΚ Β΄ 155) στους οποίους (Υπουργούς)έχει μεταβιβασθεί και η αρμοδιότητα της κατ’ εξαίρεση εγκρίσεως μετακινήσεων πραγματοποιούμενων καθ’ υπέρβαση του κατά τα ανωτέρω επιτρεπόμενου αριθμού ημερών εκτός έδρας. Εξάλλου, κατά την αληθή έννοια της διατάξεως του τελευταίου εδαφίου του άρθρου 15 του ν.δ. 65/1973, που ορίζεται ότι ¨ο αριθμός των επιτρεπόμενων ημερών παραμονής εκτός έδρας νοείται για πλήρη ημερήσια αποζημίωση¨, δεν επιτρέπεται η πραγματοποίηση εκτός έδρας μετακινήσεων πέραν του εγκεκριμένου αυτού αριθμού, ανεξαρτήτως αν η καταβαλλόμενη γι’αυτές συνολικά ημερήσια αποζημίωση( π.χ. λόγω αυθημερόν επιστροφής) δεν υπερβαίνει την πλήρη αποζημίωση, που αναλογεί στον εγκεκριμένο αριθμό ημερών εκτός έδρας(βλ. σχετ. Πράξεις 388/1993, 172, 272, 273/1994 του Ι Τμήματος). Κατά συνέπεια, καταβολή δαπανών κινήσεως για μετακινήσεις, που πραγματοποιούνται καθ’ υπέρβαση του κατά περίπτωση εγκεκριμένου αριθμού ημερών εκτός έδρας, δεν είναι νόμιμη. Περαιτέρω, κατά γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, οι κανονιστικές διοικητικές πράξεις δεν έχουν αναδρομική ισχύ, εκτός αν τούτο επιτρέπεται ρητά από την εξουσιοδοτική διάταξη. Συνεπώς, η νεότερη κανονιστική διοικητική πράξη καταργεί ή τροποποιεί την προηγούμενη όμοια μόνο εφεξής και όχι εξαρχής. Κατ’ ακολουθία τούτου, τροποποίηση της κατά τα ανωτέρω εκδιδόμενης αποφάσεως του αρμόδιου κατά περίπτωση Υπουργού για τον καθορισμό του κατ’ έτος επιτρεπόμενου αριθμού ημερών μετακινήσεως εκτός έδρας με δικαίωμα αποζημιώσεως με μεταγενέστερη όμοια, ισχύει μόνο από το χρόνο δημοσιεύσεως της τελευταίας αυτής στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Τούτο δε, διότι πρόκειται για κανονιστικές διοικητικές πράξεις, οι οποίες χρήζουν δημοσιεύσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 1 περ. γ΄ του ν. 301/1976 και οι οποίες αρχίζουν να ισχύουν από την ημερομηνία δημοσιεύσεως τους σ’αύτη (η δημοσίευση συστατικός τύπος).

Από το συνδυασμό των προπαρατιθέμενων διατάξεων(2685/1999) συνάγεται ότι οι μετακινούμενοι εκτός έδρας δημόσιοι υπάλληλοι ή λειτουργοί για εκτέλεση υπηρεσίας με εντολή του Δημοσίου, των Ο.Τ.Α. και των λοιπών Ν.Π.Δ.Δ., δικαιούνται «έξοδα διανυκτέρευσης» προς κάλυψη της σχετικής δαπάνης καθώς και «ημερήσια αποζημίωση», για την κάλυψη των «εκτάκτων εξόδων», στα οποία αυτοί υποβάλλονται «λόγω της μετακίνησης και παραμονής τους εκτός έδρας» (άρθρο 9 παρ. 1). Η αποζημίωση αυτή για εκείνους που μετακινούνται και διανυκτερεύουν εκτός έδρας «με τις προϋποθέσεις του άρθρου 8» ανέρχεται σε 10.000 δραχμές, περιοριζόμενη στο 1/3 για την ημέρα της επιστροφής τους στην έδρα «μετά από διανυκτέρευση» κ.λπ.. Ορίζοντας περαιτέρω ο νόμος, στην παρ. 2 του άρθρου 9, ότι η «ημερήσια αποζημίωση» καταβάλλεται ολόκληρη «όταν οι μετακινούμενοι διανυκτερεύουν σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του άρθρου 8», συνδέει την καταβολή της ημερήσιας αποζημίωσης με το πραγματικό γεγονός της διανυκτέρευσης εκτός έδρας, ήτοι με τη συνδρομή των οριζόμενων στην παράγραφο 2 του άρθρου 8 προϋποθέσεων (μετακίνηση σε απόσταση μεγαλύτερη των 120 χιλιομέτρων κ.λπ.), γεγονός που συνεπάγεται, κατ’ αρχήν, για το μετακινούμενο «έκτακτα έξοδα» διατροφής κ.λπ., στην αποκατάσταση των οποίων η αποζημίωση αυτή αποβλέπει και όχι με το πραγματικό γεγονός της παροχής ανταλλάγματος για τη διανυκτέρευση, το οποίο, όταν πράγματι καταβάλλεται, αποτελεί αυτοτελή δαπάνη που αποδίδεται επίσης στο μετακινούμενο, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 8 (σε συνδυασμό προς αυτές του άρθρ. 1 παρ. 2) του ν. 2685/1999 και όχι προϋπόθεση της διανυκτέρευσης κατά το ίδιο άρθρο. Συνεπώς, για την καταβολή της «ημερήσιας αποζημίωσης» στους μετακινούμενους εκτός έδρας, αρκεί διανυκτέρευση νόμιμη, δηλαδή με τις προϋποθέσεις του άρθρου 8 παρ. 2 του ν. 2685/1999, στον τόπο της μετακίνησης, χωρίς να απαιτείται και η καταβολή αντιτίμου για τη διανυκτέρευση αυτή και ανεξαρτήτως διανυκτέρευσης σε ξενοδοχείο, πανσιόν, ιδιόκτητο ή φιλικό σπίτι κ.λπ., αφού το γεγονός ότι ο μετακινούμενος δεν υποβάλλεται σε έξοδα διανυκτέρευσης δεν σημαίνει ότι δεν υποβάλλεται και στα «έκτακτα έξοδα» διαβίωσης εκτός της έδρας του, που αποτελεί το νόμιμο λόγο παροχής της ημερήσιας αποζημίωσης (βλ. Ελ. Συν. Ολομ. Πρακτικά της 29ης Γεν.Συν./ 14.11.2001). Επίσης, δεδομένου ότι η τυχόν παροχή διατροφής, η οποία προσφέρεται σε περίπτωση διανυκτέρευσης του υπαλλήλου σε ξενοδοχείο κ.λπ. και λόγω αυτής συνδέεται με τη διαμονή του υπαλλήλου σε αυτό, καθίσταται σαφές ότι όταν υπάλληλος επιλέξει να μη διανυκτερεύσει σε ξενοδοχείο κ.λπ., δεν έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει πρωινό, γεύμα ή δείπνο στο ξενοδοχείο, αφού δεν διαμένει σε αυτό και άρα οι δαπάνες διατροφή του δεν καλύπτονται από το Δημόσιο. Κατά την έννοια δε του άρθρου 7 παρ. 4 του ίδιου νόμου οι υπάλληλοι που μετακινούνται εκτός έδρας με εντολή του Δημοσίου και των ν.π.δ.δ. για συμμετοχή σε συνέδρια, σεμινάρια κ.λπ., δικαιούνται δαπάνη χρήσης επιβατικού αυτοκινήτου δημόσιας χρήσης (ταξί), μόνο στην περίπτωση που δεν υπάρχει συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση προς τον τόπο, όπου διεξάγεται το σεμινάριο.

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΕΞΟΔΑ:Μη νόμιμη η πληρωμή που αφορούσε στην καταβολή ποσών 32,78 και 65,17 ευρώ, αντίστοιχα, στο Διοικητή του…, ως δαπανών εκτός έδρας μετακινήσεών του για υπηρεσιακούς λόγους στη Θεσσαλονίκη στις 25.2.2015 και στις 12 και 23.3.2015, αντίστοιχα,  σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2685/19999(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν ανωτέρω ερμηνευτικώς δεκτά, το Κλιμάκιο κρίνει ότι είναι μη νόμιμη η καταβολή των εντελλομένων δαπανών μετακίνησης του Διοικητή του ανωτέρω Νοσοκομείου, καθώς αυτές αφορούν συνήθεις εκτός έδρας εντός όμως της χωρικής αρμοδιότητας της ΥΠΕ, στην οποία το ανωτέρω Νοσοκομείο υπάγεται (4η ΥΠΕ Μακεδονίας και Θράκης), μετακινήσεις του με σκοπό τη συνεργασία με την ΥΠΕ αυτή, κι επομένως καλύπτονται, όπως βασίμως ο αναπληρωτής Επίτροπος με το λόγο διαφωνίας του προβάλλει, από την αποζημίωση εξόδων παράστασης και το επίδομα πάγιων οδοιπορικών εξόδων που ο ανωτέρω Διοικητής λαμβάνει, σύμφωνα με την ΚΥΑ 2/50328/0022/2005. Απορρίπτει δε τον ισχυρισμό του Νοσοκομείου ότι οι επίμαχες δαπάνες αφορούν έκτακτες μετακινήσεις του ανωτέρω Διοικητή του, που δεν καλύπτονται από την ανωτέρω αποζημίωση και το ανωτέρω επίδομα, τα οποία του καταβάλλονται μόνο για την κάλυψη των καθημερινών μετακινήσεών του από τον τόπο κατοικίας του (Σέρρες) στην έδρα του Νοσοκομείου (…). Και τούτο, διότι, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, οι ανωτέρω μετακινήσεις του δεν είναι έκτακτες αλλά συνήθεις εκτός έδρας εντός όμως της χωρικής αρμοδιότητας της ΥΠΕ, στην οποία το ανωτέρω Νοσοκομείο υπάγεται, μετακινήσεις του, κι επομένως καλύπτονται από την ανωτέρω αποζημίωση και το ανωτέρω επίδομα. Άλλωστε, αφετηρία των μετακινήσεων του ανωτέρω Διοικητή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ο τόπος κατοικίας του αλλά μόνο ο τόπος της έδρας του ανωτέρω Νοσοκομείου του (…), σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 1 του ν. 2685/1999. Συνεπώς, οι εντελλόμενες δαπάνες είναι μη νόμιμες και τα ελεγχόμενα εντάλματα δεν πρέπει να θεωρηθούν

Με δεδομένα τα πραγματικά αυτά περιστατικά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις,  το Τμήμα άγεται στην κρίση ότι, εφόσον οι φερόμενοι ως δικαιούχοι μετακινήθηκαν χωρίς προηγουμένως να έχει εκδοθεί από το αρμόδιο για το διορισμό τους όργανο, σχετική απόφαση ή εντολή μετακίνησής τους, η εντελλόμενη με τα επίμαχα χρηματικά εντάλματα δαπάνη, που αφορά σε εκτός έδρας ημερήσια αποζημίωση, δεν είναι νόμιμη.Επιπλέον, οι εντελλόμενες δαπάνες δεν είναι νόμιμες και για τον πρόσθετο λόγο ότι οι  προαναφερόμενοι υπάλληλοι μετακινήθηκαν και διανυκτέρευσαν σε τοποθεσία που απείχε  από την έδρα τους (…) απόσταση μικρότερη από 160 χιλιόμετρα και γι’ αυτό τον λόγο δεν δικαιούνται για τις κατά τα ανωτέρω διανυκτερεύσεις, ολόκληρο το ποσό της προβλεπόμενης από  το άρθρο 9 του ν. 2685/99 ημερήσιας αποζημίωσης, καθόσον στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν επιτρεπόταν η πραγματοποίηση διανυκτερεύσεων

Οι με οποιαδήποτε σχέση μετακινούμενοι εκτός έδρας, στο εσωτερικό, υπάλληλοι των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) α' βαθμού, με εντολή της Υπηρεσίας τους, προκειμένου να μετάσχουν σε σεμινάρια, συνέδρια ή εκπαίδευση, δικαιούνται δαπάνες μετακίνησης, στις οποίες περιλαμβάνεται, εκτός των άλλων, η δαπάνη διανυκτέρευσης και η ημερήσια αποζημίωση. Ο υπολογισμός των σχετικών ποσών γίνεται, κατά τη ρητή επιταγή του άρθρου 12 παρ.2 του προαναφερόμενου ν.2685/1999, σύμφωνα τις διατάξεις των άρθρων 9 και 8 (στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 9) του νόμου αυτού. Ειδικά για τους μόνιμους και με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου μηχανικούς διπλωματούχους του ...... και των ισότιμων με αυτό σχολών, οι οποίοι υπηρετούν σε Ο.Τ.Α. α' βαθμού και μετακινούνται εκτός έδρας για υπηρεσιακούς λόγους, το ποσό της ημερήσιας αποζημίωσης καθοριζόταν αρχικά με την 2/52971/0022/31.8.2007 κοινή υπουργική απόφαση σε 70 ευρώ και στη συνέχεια με την εκδοθείσα 2/33481/0022/11 απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών ορίστηκε σε 56 ευρώ. Τα ως άνω ποσά, ακόμα και μετά τον ανακαθορισμό τους με τη νέα υπουργική απόφαση, είναι προσαυξημένα σε σχέση με την ημερήσια αποζημίωση που καταβάλλεται γενικά στους λοιπούς δημόσιους υπαλλήλους και λειτουργούς (πλην των διπλωματούχων μηχανικών) που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του ν.2685/1999. Περαιτέρω, από τη συνδυαστική  ερμηνεία των διατάξεων των άρθρων 12, 8 παρ.4 και 9 παρ.2 περ.Αα του ανωτέρω νόμου συνάγεται ότι η δαπάνη διανυκτέρευσης και ημερήσιας αποζημίωσης δεν καταβάλλονται στο μετακινούμενο εκτός έδρας υπάλληλο, όταν οι δαπάνες αυτές καλύπτονται από άλλον φορέα από εκείνο στον οποίο αυτός ανήκει.

--Με τις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 9 του ν. 3833/2010 καταργήθηκαν ρητά οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 9 του ν. 2685/1999, που αφορούσαν στο ειδικό καθεστώς των εξόδων κίνησης πτυχιούχων μηχανικών Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. Επίσης, καταργήθηκε η περ. γ΄ της παρ. 2Γ του ίδιου άρθρου, που αφορούσε στο ειδικό καθεστώς των εξόδων κίνησης υπαλλήλων του Υπουργείου Γεωργίας, και όχι συλήβδην η παρ. 2Γ, στην οποία προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η διαβάθμιση της ημερήσιας αποζημίωσης (ολόκληρη, 1/2 και 1/3). Περαιτέρω με την παρ. 5 του άρθρου 9 του ν. 3833/2010 παρέχεται εξουσιοδότηση για την έκδοση Υ.Α. με την οποία θα καθοριστούν οι προϋποθέσεις καταβολής των δαπανών της ημερήσιας αποζημίωσης καθώς και το ύψος αυτής, συναφώς δε εκδόθηκε η 2/33481/0022/2011 απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών, με την οποία μεταξύ άλλων καταργείται το τελευταίο εδάφιο των 2/52971/0022/31-8-2007 και 2/52970/0022/31-8-2007 Κ.Υ.Α., που, κατ’ απόκλιση από τα ισχύοντα για τους λοιπούς υπαλλήλους, όριζαν το ύψος της ημερήσιας αποζημίωσης που δικαιούνται οι πτυχιούχοι μηχανικοί Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. για την ημέρα επιστροφής σε ποσό μεγαλύτερο του ενός τρίτου. Από τη συστηματική ερμηνεία των προαναφερόμενων ρυθμίσεων συνάγεται συνακόλουθα ότι μετά την έκδοση της 2/33481/0022/2011 Υ.Α. δεν καταργήθηκε στο σύνολό της η ημερήσια αποζημίωση που καταβάλλεται στους πτυχιούχους μηχανικούς Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. για την ημέρα επιστροφής, αλλά η προβλεπόμενη με τις προαναφερόμενες Κ.Υ.Α. διαφοροποίηση του ύψους αυτής. (----0Για τη νόμιμη μετακίνηση εκτός έδρας, για υπηρεσιακούς λόγους, των προσώπων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του ν.2685/1999, στα οποία περιλαμβάνονται και οι υπάλληλοι των Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού, και την καταβολή σ΄ αυτά των σχετικών δαπανών μετακίνησης απαιτείται, ως ουσιώδης τυπική προϋπόθεση, η έκδοση από το αρμόδιο προς τούτο όργανο, πριν από την ημερομηνία αναχώρησής τους, γραπτής απόφασης ή εντολής μετακίνησης, στην οποία πρέπει να προσδιορίζεται, μεταξύ άλλων, και η αιτία της μετακίνησης, δηλαδή η συγκεκριμένη υπηρεσιακή ανάγκη που επέβαλε τη μετακίνηση του υπαλλήλου εκτός της έδρας της υπηρεσίας του και δικαιολογεί την εκταμίευση των αναγνωριζόμενων εκ του νόμου σε βάρος του Δήμου δαπανών μετακίνησης. Για την αποφυγή δε της καταχρηστικής εφαρμογής των ως άνω διατάξεων, η οποία θα οδηγούσε σε αδικαιολόγητη επιβάρυνση του προϋπολογισμού των Δήμων με μη αναγκαίες δαπάνες μετακίνησης, η αιτία μετακίνησης εκτός έδρας υπαλλήλου, αναγόμενη στο ελάχιστο περιεχόμενο της εντολής μετακίνησης, πρέπει να αναφέρεται κατά τρόπο ορισμένο και ειδικό στο σώμα αυτής, με συνοπτική περιγραφή των εργασιών που θα εκτελεστούν από έκαστο μετακινούμενο υπάλληλο. Ενόψει των ανωτέρω, είναι μη νόμιμη η καταβολή σε υπαλλήλους Ο.Τ.Α. δαπανών εκτός έδρας μετακίνησης, εφόσον η σχετική εντολή μετακίνησης δεν έχει το προβλεπόμενο από το νόμο περιεχόμενο, αλλά είναι γενική και αόριστη (Ι Τμ. Ε.Σ. 136, 191/2008, 224, 235/2010).

Ημερήσια αποζημίωση για εκτός έδρας μετακινήσεις σε προσωπικό μερικής απασχόλησης

Μη νόμιμη η καταβολή δαπάνης για χιλιομετρική αποζημίωση και δαπάνης διοδίων σε μηχανικούς Δήμου, ως έξοδα μετακίνησής τους εκτός έδρας οι οποίες μετακινήσεις πραγματοποιήθηκαν με ιδιωτικής χρήσης μεταφορικό μέσο, καθόσον  αφού η εκτός έδρας μετακίνησή τους δεν περιελάμβανε τη διαδοχική μετάβασή τους σε περισσότερες περιοχές, ρητά προσδιορισμένες στις σχετικές εντολές μετακίνησης, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ. 2 περ. Β΄ υποπερ. β΄ του ν.  2685/1999, εφαρμοζομένων όμως, κατά τα λοιπά των διατάξεων της παρ.3 του ιδίου ως άνω άρθρου και νόμου, περί καταβολής στον μετακινούμενο του αντιτίμου του εισιτηρίου του φθηνότερου συγκοινωνιακού μέσου της αντίστοιχης διαδρομής, ενώ, κατά το μέρος που αφορούν στην καταβολή της ημερήσιας αποζημίωσης, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων της εκδοθείσας, κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 9 παρ. 5 του ν. 3833/2010, 2/33481/0022/27.4.2011 απόφασης του Υφυπουργού Οικονομικών, είναι καθόλα νόμιμη.

Κατά την έννοια των ερμηνευόμενων διατάξεων(2685/1999,άρθρο 3) , προς αποφυγήν καταχρηστικής εφαρμογής τους που θα οδηγούσε τόσο σε αδικαιολόγητη απουσία του υπαλλήλου από την υπηρεσία όσο και σε αδικαιολόγητη επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με μη αναγκαίες δαπάνες μετακίνησης, ο εγκριθείς αριθμός των ημερών εκτός έδρας πρέπει να είναι μόνο ο αναγκαίος για την εκτέλεση της υπηρεσίας, για την οποία μετακινείται ο υπάλληλος, όπως το αναγκαίο των ημερών εκτός έδρας οριοθετείται, κατά βάση, από την φύση της υπηρεσίας που πρέπει να εκτελέσει ο μετακινούμενος υπάλληλος και την απόσταση που πρέπει να διανύσει. Επομένως, ο μετακινούμενος εκτός έδρας δημόσιος υπάλληλος δικαιούται δαπάνης διανυκτέρευσης και πλήρους ημερήσιας αποζημίωσης, μόνο στην περίπτωση που η διαμονή του κατά τη διάρκεια της νύκτας στον τόπο της εκτός έδρας μετακίνησής του, ο οποίος, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να απέχει από την έδρα της υπηρεσίας του περισσότερα από ογδόντα (80) χιλιόμετρα εφόσον κινήθηκε με συγκοινωνιακό μέσο, επιβάλλεται για την εκπλήρωση της συγκεκριμένης υπηρεσιακής ανάγκης, για την οποία πραγματοποιήθηκε η μετακίνησή του.