Συντήρηση και τεχνική υποστήριξη προγραμμάτων λογισμικού:..Με αυτά τα δεδομένα, η κρινόμενη δαπάνη υπερβαίνει το προσήκον μέτρο, όπως αυτό οριοθετείται από τη σύμβαση του ίδιου Δήμου με τον ίδιο ανάδοχο, έτους 2017, καθόσον μέρος των υπηρεσιών της ελεγχόμενης σύμβασης, ομοίου περιεχομένου με αυτές που ανατέθηκαν με τη σύμβαση έτους 2017, έχουν προϋπολογισθεί σε μεγαλύτερο ύψος σε σχέση με τη σύμβαση του 2017. Τα αρμόδια όργανα του Δήμου όμως, πεπλανημένα, πλην συγγνωστά, υπέλαβαν ότι, ενόψει του μεγαλύτερου αντικειμένου της παρούσας σύμβασης (περισσότερες θέσεις εργασίας), της παροχής επιπλέον ειδικών εφαρμογών και της προηγούμενης διενέργειας πρόχειρου διαγωνισμού σε αντίθεση με την απευθείας ανάθεση που έλαβε χώρα κατά το προηγούμενο έτος-, το ως άνω προϋπολογισθέν ποσό ανταποκρινόταν στη συνολική πραγματική αξία της σύμβασης και στα δεδομένα της αγοράς (Ε.Σ. VII Τμ. Πράξη 6/2019).Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πρέπει να θεωρηθεί λόγω συγγνωστής πλάνης.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Με την υπό κρίση έφεση ζητείται η ακύρωση: α) της 22830/ΕΦΑ 5147/20.12.2007 πράξης της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) του Υπουργείου Ανάπτυξης, με την οποία καταλογίστηκε σε βάρος του εκκαλούντος το ποσό των 9.373,89 ευρώ, το οποίο αφορά σε μη επιλέξιμες δαπάνες και προέρχεται από χρηματοδότηση του έργου «ΠΡΑΞΕ- Υποστήριξη ερευνητικών μονάδων για την προτυποποίηση και την εμπορική εκμετάλλευση ερευνητικών αποτελεσμάτων −Εντοπισμός και αξιοποίηση ερευνητικών αποτελεσμάτων με δημιουργία νέων επιχειρήσεων έντασης γνώσης (spin off)− Φάση Α’», στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ» (ΕΠΑΝ), υποέργο με κωδικό 02 ΠΡΑΞΕ 146 (Ολοκληρωμένη Αποτίμηση και Διαχείριση Περιβάλλοντος) στο μέτρο 4.1 του ΕΠΑΝ και χρηματοδοτείται κατά 70% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 30% από εθνικούς πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) και β) κάθε άλλης συναφούς διοικητικής πράξης.(.....)Τα ανωτέρω στοιχεία και διευκρινίσεις, τα οποία κατά την κρίση του Δικαστηρίου είναι αναγκαία για την οριστική διάγνωση της ουσίας της υπόθεσης, πρέπει να προσκομιστούν στο Δικαστήριο τούτο μέσα σε προθεσμία δύο μηνών από την κοινοποίηση της παρούσας απόφασης, με επιμέλεια της Γραμματέα του Δικαστηρίου τούτου, στην Γενική Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) του Υπουργείου Ανάπτυξης και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μετά την εκτέλεση αυτών, με επιμέλεια του Γραμματέα του Δικαστηρίου τούτου, πρέπει να ορισθεί αρμοδίως νέα δικάσιμος για τη συζήτηση της υπό κρίση έφεσης, να εγγραφεί η υπόθεση στο οικείο πινάκιο και να γίνει η από το νόμο επιβαλλόμενη κλήτευση των διαδίκων.Απορρίπτει την κρινόμενη έφεση κατά το μέρος που στρέφεται α) κατά του Υπουργού Ανάπτυξης και β) κατά κάθε συναφούς με αυτήν πράξης της διοίκησης.Δέχεται τυπικά την κρινόμενη έφεση κατά το μέρος που στρέφεται κατά της 22830/ΕΦΑ 5147/20.12.2007 πράξης καταλογισμού της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) του Υπουργείου Ανάπτυξης.Αναβάλλει την έκδοση οριστικής απόφασης στην ουσία της έφεσης αυτής.

ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ:Με τα δεδομένα αυτά και ειδικότερα την επισκόπηση των συμβατικών κειμένων και τις τεχνικές μελέτες των ανατεθεισών υπηρεσιών, δεν προκύπτει επικάλυψη εργασιών και ως εκ τούτου καταβολή διπλής αμοιβής στην ανάδοχο εταιρεία. Τούτο δε διότι η κάθε μία εκ των συμβάσεων κατατείνει σε διαφορετικό αποτέλεσμα και συγκεκριμένα η μεν πρώτη στη συντήρηση ειδικών μηχανογραφημένων εφαρμογών, σε εξειδικευμένες μηχανογραφικές υπηρεσίες και στην εκπαίδευση των χρηστών σε σχέση με τον χειρισμό των εφαρμογών, η δε δεύτερη στη λογιστική υποστήριξη της …. και συγκεκριμένα στην τήρηση του Κλαδικού Λογιστικού Σχεδίου. Εξάλλου, η μία αποτελεί προϋπόθεση της άλλης, δεδομένου ότι για να πραγματοποιηθεί η λογιστική υποστήριξη απαιτείται να υπάρχει η απαιτούμενη από τη νομοθεσία μηχανογραφική εφαρμογή. Περαιτέρω, αβασίμως προβάλλεται ότι στο συμβατικό κείμενο της 746/15.9.2017 σύμβασης για τις υπηρεσίες συντήρησης-υποστήριξης μηχανογραφημένων εφαρμογών λογισμικού δεν προσδιορίζεται με ακρίβεια το είδος και η ποσότητα των προς εκτέλεση εργασιών και δεν αναλύεται ο τρόπος υπολογισμού του τιμήματος, διότι στην 628/2017 μελέτη, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της σύμβασης, όπως και στην 145/21.8.2017 οικονομική προσφορά της αναδόχου, περιλαμβάνεται προϋπολογισμός όπου προσδιορίζονται και αναλύονται οι ποσότητες των παρεχόμενων υπηρεσιών, η τιμή μονάδος ανά ώρα εργασίας και το κόστος των αδειών χρήσης, ώστε να τεκμηριώνεται τόσο ο αρχικός προϋπολογισμός όσο και το συμφωνηθέν τίμημα. (..)Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, οι εντελλόμενες δαπάνες είναι νόμιμες και τα επίμαχα χρηματικά εντάλματα θα μπορούσαν να πληρωθούν αν δεν είχε λήξει το οικονομικό έτος τις πιστώσεις του οποίου βαρύνουν.

Προμήθεια και τοποθέτηση εξοπλισμού παιδικών χαρών...Επομένως, τίθεται τεχνική προδιαγραφή περί των φωτιστικών ο κατασκευαστής τους να είναι πιστοποιημένος και όσον αφορά μεταξύ άλλων, το πεδίο εφαρμογής της εγκατάστασης ηλεκτρολογικού και φωτιστικού υλικού, παρότι ουδόλως θα εκτελέσει τυχόν ο κατασκευαστής οιαδήποτε εργασία εγκατάστασης τέτοιου υλικού, ενώ αντίθετα ο μόνος κατά το συμβατικό αντικείμενο περί τούτου υπεύθυνος είναι ο ανάδοχος, κατά τον όρο 1.3 της διακήρυξης και το ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι-ΤΕΧΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ, κατά το οποίο η τοποθέτηση φωτιστικών συνιστά αποκλειστική ευθύνη του αναδόχου και αντικείμενο των συμβατικών υποχρεώσεων του ιδίου. Συνεπώς, η ως άνω απαίτηση δεν σκοπεί σε οτιδήποτε έχον ή δυνάμενο να έχει σημασία περί της προμήθειας, αφού απαιτεί προσόν κατασκευαστή υπό προμήθεια αγαθού, το οποίο προσόν ουδόλως θα χρησιμοποιηθεί ή ενδέχεται ή προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί στην υπό ανάθεση σύμβαση. Άρα, η παραπάνω απαίτηση είναι προδήλως άσχετη με κάθε εύλογο σκοπό περί των υπό προμήθεια αγαθών και κατ’ αποτέλεσμα, αδικαιολόγητη καθ’ ο μέρος παρεμποδίζει την εκ των προσφερόντων επιλογή αγαθών προς σύνταξη της προσφοράς τους, κατασκευαζόμενα από όλως κατάλληλους και ποιοτικούς κατασκευαστικής, επί τη βάσει μη πιστοποίησης των τελευταίων ως προς δραστηριότητα όλως ασύνδετη με οιαδήποτε, ως προς τον κατασκευαστή, πρόβλεψη της διακήρυξης. Περαιτέρω, προδήλως άσχετες με τα προσόντα κατασκευής φωτισμού, σε αντίθεση με όσα η αναθέτουσα επικαλείται είναι οι απαιτήσεις περί εγκατάστασης του, όπως κανένα δίδαγμα κοινής λογικής δεν υφίσταται βάσει του οποίου η ποιοτική κατασκευή φωτιστικού (από ένα εργοστάσιο κατασκευής τέτοιων αγαθών) προϋποθέτει ή συνεπάγεται ότι το εργοστάσιο παραγωγής προβαίνει το ίδιο σε εγκαταστάσεις, δραστηριοποιείται σε τυχόν εκτελέσεις οικείων έργων ή τα εγκαθιστά το ίδιο σε καταναλωτές και τούτο πέραν του ότι ακόμη και αν υπάρχει τέτοια τεχνογνωσία, ουδόλως εν προκειμένω είναι εύλογο να ζητείται πιστοποίηση περί εργασίας που δεν αφορά το αντικείμενο του φορέα επί του οποίου ζητείται, ήτοι του κατασκευαστή. Η δε τυχόν ικανότητα του κατασκευαστή περί εγκατάστασης των φωτιστικών που κατασκευάζει ουδεμία σχέση έχει με την ποιότητα των φωτιστικών και τούτο ενώ, δεν υφίσταται ευλόγως ενδιαφέρον και λόγος για ένα εργοστάσιο κατασκευής να πιστοποιηθεί στην εγκατάσταση, όταν δεν εγκαθιστά, ενώ το όποιο εύλογο ενδιαφέρον της αναθέτουσας όσον αφορά την ποιοτική εγκατάσταση ικανοποιείται με την απαίτηση πιστοποίησης για την εγκατάσταση από αυτόν που θα αναλάβει να εγκαταστήσει και όχι από αυτόν που θα κατασκευάσει τα  αγαθά που άλλος θα εγκαταστήσει. Άρα, ο έκτος λόγος της δεύτερης προσφυγής πρέπει να γίνει δεκτός και να ακυρωθεί ο ως άνω όρος του άρ. 12 του ΜΕΡΟΥΣ Δ-ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ του ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ Ι της διακήρυξης, καθ’ ο μέρος απαιτεί για τα υπό προμήθεια αγαθά, οι κατασκευαστές τους να είναι πιστοποιημένοι όσον αφορά τα πρότυπα ISO 9001:2015, ISO 14001:2015, OHSAS 18001:2007 και ISO 50001:2011 ή τα ισοδύναμα τους στο πεδίο εφαρμογής της εγκατάστασης ηλεκτρολογικού και φωτιστικού υλικού.

Εκπόνηση μελέτης...Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν ανωτέρω ερμηνευτικώς δεκτά (βλ. σκ. 2-5) το Δικαστήριο άγεται στην κρίση ότι ο ελεγχόμενος διαγωνισμός ανάθεσης εκπόνησης μελέτης, που αποτελεί επανάληψη προηγούμενου κηρυχθέντος άγονου με όμοιο ακριβώς αντικείμενο, εμπίπτει μεν στα καθήκοντα των υπαλλήλων που υπηρετούν στη Διεύθυνση Πολεοδομίας του προσφεύγοντος ΔΧ και ειδικότερα στο Τμήμα Πολεοδομικών Εφαρμογών -Διαχείρισης Πράξεων Εφαρμογής/ Αναλογισμού, πλην, όμως, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει με σαφήνεια η αδυναμία αυτού να προβεί στην εκπόνηση της υπό ανάθεσης μελέτης, αφενός λόγω του φόρτου εργασίας των υπηρετούντων, κατά τον κρίσιμο χρόνο, στο ΔΧ μηχανικών, όπως αναλυτικώς περιγράφεται στην από 10.7.2018 βεβαίωση του Διευθυντή  της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του προσφεύγοντος ΔΧ, σύμφωνα με την οποία υπήρξε φόρτος εργασίας τόσο με την εκτέλεση του τεχνικού προγράμματος του ΔΧ, όσο και με άλλα καθήκοντα (επίβλεψη σημαντικού αριθμού μελετών, σύνταξη τεχνικών προδιαγραφών, παρακολούθηση προγραμματικών συμβάσεων και υπηρεσιών, τεχνική υποστήριξη των Δήμων του Νομού ... που δε διαθέτουν τεχνική υπηρεσία, υποβολή ενστάσεων για δασικούς χάρτες, προετοιμασία φακέλων για υποβολή στο κτηματολόγιο, συµµετοχή σε επιτροπές δηµοπρασιών, εξυπηρέτηση δημοτών) και αφετέρου λόγω ανεπαρκούς στελέχωσης του ως άνω Τμήματος (βλ. σχετικώς και το οικ.46913/10.9.2020 έγγραφο του Αντιδημάρχου ... (Διεύθυνση Υπηρεσίας Δόμησης) και την οικ.31213/24.6.2021 βεβαίωση του Αναπληρωτή Διευθυντή της Υπηρεσίας Δόμησης). Κατόπιν των προαναφερθεισών συγκεκριμένων συνθηκών και λαμβανομένης υπόψη της ιδιαιτερότητας της ελεγχόμενης μελέτης, η οποία απαιτεί ειδικά προγράμματα λογισμικού και εξοπλισμό, αιτιολογείται επαρκώς η αδυναμία του προσφεύγοντος ΔΧ να εκπονήσει αυτή με το υπάρχον προσωπικό του και η συνακόλουθη ανάγκη διενέργειας του ελεγχόμενου διαγωνισμού, γενόμενων δεκτών των προβαλλομένων με την κρινόμενη προσφυγή (πρβ. ΕλΣ πραξ. ΚΠΕΔ στο VII Τμ. 231/2013, 137/2016, 31/2017). Περαιτέρω, ως προς το ζήτημα της προγενέστερης μελέτης με τίτλο «Πράξη Εφαρμογής περιοχής ... & τμήματος της πολεοδομικής μελέτης .... των τέως Δήμων .... και .... Ν. ...», τα παραδοτέα της οποίας παραλήφθηκαν, κατά ένα μέρος, με τη 144/2015 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ..., εσφαλμένα έγινε δεκτό με την προσβαλλόμενη Πράξη ότι η 108/2020 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου .... εκδόθηκε κατά παράβαση της αρχής της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης για το λόγο ότι δεν ελήφθη «υπόψη το συνολικό ποσό των 281.541,13 ευρώ που έχει ήδη δοθεί από τους δημότες του δήμου ... για την ίδια μελέτη». Και τούτο διότι τόσο από το περιεχόμενο της ως άνω απόφασης (108/2020), στην οποία γίνεται ρητή αναφορά στην προγενέστερη μελέτη, η οποία δεν ολοκληρώθηκε αλλά παραδόθηκε μόνο μέρος αυτής (βλ. αναλυτικά κατά τούτο το περιεχόμενο της ως άνω 144/2015 απόφασης), όσο και από την 2/2019 μελέτη προεκτιμώμενης αμοιβής προκύπτει ότι η υπό ανάθεση μελέτη αφορά εν μέρει στην επικαιροποίηση των Κεφαλαίων Α΄ και Β΄ της προγενέστερης μελέτης και στην εκ νέου σύνταξη του Κεφαλαίου Γ΄ της περιοχής ... Δήμου .... Τέλος, όσον αφορά στο εκδοθέν από την υπηρεσία Γ.Ε.ΜΗ. του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης με αριθμ. πρωτ. 1062267.1554441/8.5.2020 πιστοποιητικό ισχύουσας εκπροσώπησης της προσωρινής αναδόχου ανωνύμου εταιρείας «....», το οποίο πράγματι δεν έχει εκδοθεί εντός του απαιτούμενου από τη Διακήρυξη χρονικού πλαισίου των 30 εργασίμων ημερών πριν από την υποβολή του, το Δικαστήριο κρίνει ότι σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω (βλ. σκ. 5) η προσωρινή ανάδοχος υπέβαλε όλα τα αποδεικτικά νομιμοποίησης, που απαιτούνται από τη Διακήρυξη (άρθρο 22.3 αυτής), η νομιμότητα και πληρότητα των οποίων ουδόλως αμφισβητήθηκε με την προσβαλλόμενη Πράξη. Επομένως, δεδομένου ότι το ως άνω πιστοποιητικό ισχύουσας εκπροσώπησης δεν περιλαμβάνεται σε αυτά, τυχόν πλημμέλεια αυτού, δεν δύναται να αποτελέσει νόμιμο λόγο αποκλεισμού αυτής. Και τούτο ανεξαρτήτως του ότι ο ΔΧ είχε, κατ’ άρθρο 76 παρ. 6 του ν. 4412/2016, τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στο Γ.Ε.ΜΗ., προκειμένου να αναζητήσει αυτεπάγγελτα στοιχεία που αφορούσαν την εκπροσώπηση της προσωρινής αναδόχου (βλ. ΔΕφΠατρ 17/2021, ΔΕφΙωαν 31/2020). Μετά από όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, πρέπει η κρινόμενη προσφυγή να γίνει δεκτή, να ανακληθεί η προσβαλλόμενη Πράξη και, δεδομένου ότι με αυτήν δεν διαπιστώθηκε άλλος νόμιμος διακωλυτικός της υπογραφής του λόγος, να υπογραφεί το οικείο σχέδιο της ελεγχόμενης σύμβασης.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ:Μη νόμιμη η καταβολη που αφορουσε  στη δαπάνη πληρωμής, στο "……" (…..), της πρώτης δόσης της προγραμματικής σύμβασης, που έχει συνάψει ο Δήμος          με το ανωτέρω νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, με αντικείμενο την "Επιστημονική υποστήριξη Δήμου …. στο πλαίσιο του Συμφώνου           των Δημάρχων και της Βιώσιμης Ανάπτυξης".(....)Υπό τα ανωτέρω δεδομένα και σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, πρέπει να γίνουν δεκτά τα ακόλουθα: α) Κατ’ αρχάς, το Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ. - το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 11 παρ. 1 του ν.3685/2008, ΦΕΚ 148 Α΄, και το ιδρυτικό του π.δ/μα 271/1989, ΦΕΚ 129 Α΄, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το π.δ/μα 13/1998, ΦΕΚ 24 Α΄, αποτελεί Ε.Π.Ι., ήτοι αυτοτελές ν.π.ι.δ. εκτός δημοσίου τομέα, λειτουργούντος στο πλαίσιο του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου - δεν μπορούσε, όπως προεκτέθηκε (ανωτέρω σκέψη 3β΄) να συμμετέχει στην ελεγχόμενη σύμβαση ως μοναδικός αντισυμβαλλόμενος του Δήμου, καθόσον δεν του αναγνωρίζεται από το νόμο    η δυνατότητα συμμετοχής του στις προγραμματικές συμβάσεις ως συνάπτοντα φορέα αλλά μόνο ως εκ τρίτου συμβαλλόμενο. Εξάλλου, δεν μπορεί να αποτελέσει νόμιμο έρεισμα για την σύναψη της ελεγχόμενης σύμβασης το άρθρο 11 παρ. 4 περ. δ΄ εδ. α΄ του μνημονευθέντος ν.3685/2008 (βλ. Ελ. Συν., Τμ. VII πράξη 181/2009), καθόσον η εν λόγω ειδική διάταξη, ισχύουσα παράλληλα με τις γενικές διατάξεις του εφαρμοζόμενου εν προκειμένω    άρθρου 100 του ν.3852/2010, παρέχει, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή       της με το άρθρο 32 παρ. 1 του ν.3794/2009 (ΦΕΚ 156 Α΄), στα Ε.Π.Ι.               τη δυνατότητα σύναψης προγραμματικών συμβάσεων μόνο όταν αυτές αφορούν στη «βασική έρευνα στο γνωστικό αντικείμενό τους» ή στην «έρευνα που εξυπηρετεί την ανάπτυξη τομέων του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα», περίπτωση που δεν συντρέχει στην προκειμένη περίπτωση                 (βλ. κατωτέρω στοιχείο γ΄ παρούσας σκέψης). Επομένως, η εντελλόμενη           με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα δαπάνη είναι μη νόμιμη και για τον ως       άνω λόγο, ο οποίος, αφού αφορά στο νόμω βάσιμο της δαπάνης και προκύπτει ευθέως από τα στοιχεία του φακέλου, μπορεί να εξετασθεί και αυπεπαγγέλτως από το Κλιμάκιο τούτο (βλ. 198/2009, 83, 75/2007 πράξεις Ι Τμ. Ελ. Συν.).β) Από το παρατεθέν περιεχόμενο της ελεγχόμενης σύμβασης προκύπτει, κατά ορθό νομικό χαρακτηρισμό αυτής, ότι, αν και φέρεται ως προγραμματική σύμβαση του άρθρου 100 του ν.3852/2010 αυτή συνιστά       κατ’ ουσίαν απευθείας ανάθεση συνήθους εξ επαχθούς αιτίας δημόσιας σύμβασης υπηρεσιών από το Δήμο στο Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ. Συγκεκριμένα, από το αντικείμενο της ελεγχόμενης σύμβασης και κυρίως από τη διαμόρφωση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλόμενων μερών προκύπτει ότι        δεν αφορά σε πραγματική συνεργασία για την, από κοινού, εκτέλεση δημόσιας αποστολής των συμβαλλόμενων φορέων στον τομέα σχετικά με την ανάπτυξη της περιοχής του Δήμου, που, όπως προεκτέθηκε (ανωτέρω σκέψη 3α΄, β΄), απαιτείται να αφορά η προγραμματική σύμβαση του άρθρου 100 του ν.3852/2010. Αντίθετα, το Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ. υποχρεούται, έναντι καταβολής ανταλλάγματος από το Δήμο (50.000,00 ευρώ πλέον Φ.Π.Α., βλ. ανωτέρω σκέψη 4), στη παροχή προς αυτόν, απλώς, συγκεκριμένων υπηρεσιών συμβούλου για την εκπόνηση του ΣΔΑΕ του Δήμου, υπηρεσίες που είναι ανοικτές στον ανταγωνισμό και παρέχονται ελεύθερα στον ιδιωτικό τομέα από οποιονδήποτε δραστηριοποιούμενο στο σχετικό τομέα πάροχο. Περαιτέρω, από τη μνημονευθείσα στην προηγούμενη σκέψη σχετική 123/10.3.2013 πράξη ανάθεσης του Δ.Σ. ….προκύπτει ότι η σύναψη της ελεγχόμενης σύμβασης συνιστά πρωτοβουλία του Δήμου, κατά την άσκηση της δραστηριότητάς του,     ο οποίος απέβλεψε στην υλοποίηση των ανατιθέμενων μ' αυτή υπηρεσιών        με την ανάθεσή τους στο ανάδοχο Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ., ενώ από το περιεχόμενο της σύμβασης αυτής προκύπτει ότι η συμβολή του περιορίζεται αποκλειστικά     στην κάλυψη του κόστους για την παροχή των ανατεθεισών υπηρεσιών, βαρυνόμενος μόνο αυτός με το οικονομικό αντικείμενό της. Συνεπώς, τα μέρη δεν εκκινούν από την ίδια αφετηρία συμφερόντων με σκοπό την από κοινού εκπλήρωση μίας δημόσιας υπηρεσίας, αλλά ο Δήμος λειτουργεί ως αναθέτουσα αρχή που επιδιώκει την εκτέλεση υπηρεσίας εκ μέρους του αναδόχου Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ., το οποίο επέχει θέση, απλώς, παρόχου υπηρεσιών, ελεγχόμενο    ως προς την προσήκουσα υλοποίηση του συμβατικού αντικειμένου, προκειμένου να λάβει το συμβατικό αντάλλαγμα, που συνιστά και το αποκλειστικό οικονομικό αντικείμενο της σύμβασης. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η ελεγχόμενη σύμβαση συνιστά πράγματι σύμβαση παροχής υπηρεσιών, μεταξύ ενός δήμου και ενός οικονομικού φορέα, συναπτόμενη        εξ επαχθούς αιτίας, αφού η παροχή του παρέχοντος την υπηρεσία Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ. αντιστοιχεί στην υποχρέωση του Δήμου να καταβάλει αμοιβή. γ) Εφόσον, όπως έγινε δεκτό, η ελεγχόμενη σύμβαση συνιστά στην πραγματικότητα σύμβαση παροχής υπηρεσιών προς το Δήμο, η αξία της οποίας, χωρίς Φ.Π.Α., ανέρχεται στο ποσό των 50.000,00 ευρώ, η προσήκουσα διαδικασία ανάθεσής της ρυθμίζεται με τις μνημονευθείσες (ανωτέρω σκέψη 3.γ΄) διατάξεις των άρθρων 209 παρ. 2, 9 και 10, όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το άρθρο 20 παρ. 13 του ν.3731/2008, και 273 του Κ.Δ.Κ.. Στο πλαίσιο αυτό, κατ' αρχάς, σύμφωνα με την αρχή της οικονομικότητας, ως μερικότερης εκδήλωσης της γενικής αρχής της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης, η οποία διέπει τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών και η οποία επιβάλλει την εκπλήρωση των σκοπών των δήμων      με την κατά το δυνατόν ελάχιστη επιβάρυνση του προϋπολογισμού τους         (βλ. και άρθρο 1 του ν.3871/2010 "Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη", ΦΕΚ 141 Α΄, που καθιερώνει και νομοθετικά την ανωτέρω γενική αρχή),        δεν αποδεικνύεται από τον, έχοντα το σχετικό βάρος απόδειξης, Δήμο ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις ανάθεσης των υπηρεσιών, που αποτελούν αντικείμενο των ως άνω συμβάσεων, σε τρίτους ιδιώτες (εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία, που δεν διαθέτουν οι δημοτικοί υπάλληλοι ή απόδειξη αντικειμενικής έλλειψης επαρκούς προσωπικού). Περαιτέρω, σε κάθε περίπτωση, η απευθείας ανάθεση της ελεγχόμενης σύμβασης αντιβαίνει στο μνημονευθέν άρθρο 209 παρ. 9 του Κ.Δ.Κ., αφού η δαπάνη της υπερβαίνει       το ανώτατο όριο των 20.000,00 ευρώ, μέχρι του οποίου είναι επιτρεπτή βάσει ποσού η απευθείας