Εάν η αρμόδια φορολογική αρχή υποχρεούται να επιστρέψει το τέλος ταξινομήσεως, λόγω αποσύρσεως αυτοκινήτων, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 20 του ν. 4002/2011(...)α) Οι περιπτώσεις αυτοκινήτων για τα οποία το τέλος ταξινομήσεως, λόγω αποσύρσεως, βεβαιώθηκε πριν από την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος των διατάξεων του άρθρου 20 παρ. 1 και 2 του ν. 4002/2011, ήτοι πριν τις 22-8-2011, η δε είσπραξή του ανεστάλη και, στη συνέχεια, αυτό καταβλήθηκε ολόκληρο μετά την 22α-8-2011, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων αυτών και, ως εκ τούτου, οι εκκρεμείς αιτήσεις επιστροφής του καταβληθέντος τέλους ταξινομήσεως δεν δύνανται να ικανοποιηθούν (πλειοψ.). β) Οι περιπτώσεις αυτοκινήτων για τα οποία το τέλος ταξινομήσεως, λόγω αποσύρσεως, βεβαιώθηκε μετά από την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος των διατάξεων του άρθρου 20 παρ. 1 και 2 του ν.4002/2011, ήτοι μετά την 22α-8-2011, καταβλήθηκε άμεσα το μη απαλλασσόμενο μέρος αυτού, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες διατάξεις, μετά την 22α-8-2011, και για τα οποία στη συνέχεια καταβλήθηκε η διαφορά του τέλους ταξινομήσεως εντός της προθεσμίας των έξη (6) μηνών, εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των προαναφερθέντων διατάξεων αυτών και, ως εκ τούτου, οι εκκρεμείς αιτήσεις επιστροφής του καταβληθέντος τέλους ταξινομήσεως δύνανται να ικανοποιηθούν (ομόφ.). γ) Οι περιπτώσεις αυτοκινήτων για τα οποία το τέλος ταξινομήσεως, λόγω αποσύρσεως, βεβαιώθηκε ολόκληρο, καταβλήθηκε άμεσα το μη απαλλασσόμενο μέρος αυτού, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες διατάξεις, μετά τις 22-8-2011 και για τα οποία στη συνέχεια καταβλήθηκε η διαφορά του τέλους ταξινομήσεως, μετά την παρέλευση της προθεσμίας των έξη (6) μηνών με τις νόμιμες προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής και την τήρηση των προβλεπόμενων κυρώσεων, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των προαναφερθέντων διατάξεων αυτών και, ως εκ τούτου, οι εκκρεμείς αιτήσεις επιστροφής του καταβληθέντος τέλους ταξινομήσεως δεν δύνανται να ικανοποιηθούν (ομόφ.).

Δυνατότητα επιστροφής καταβληθέντος τέλους ταξινόμησης σε αυτοκίνητα που παρελήφθησαν για εκθεσιακούς σκοπούς πριν τις 22/08/2011.Οι αναφερόμενες στο ιστορικό περιπτώσεις αυτοκινήτων που παραλήφθηκαν για εκθεσιακούς σκοπούς, για τα οποία το τέλος ταξινόμησης βεβαιώθηκε πριν τις 22/8/2011, ημερομηνία έναρξης ισχύος των διατάξεων του άρθρου 20 παρ. 1 και 2 του Ν 4002/2011, η δε είσπραξή του ανεστάλη και, στη συνέχεια, αυτό καταβλήθηκε ολόκληρο μετά τις 22/8/2011, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων αυτών και, ως εκ τούτου, οι εκκρεμείς αιτήσεις επιστροφής του καταβληθέντος τέλους ταξινόμησης δεν δύνανται να ικανοποιηθούν (πλειοψ.).

Φορολογία εισοδήματος..Επειδή, το δικαίωμα του Δημοσίου για την έκδοση και κοινοποίηση των επίδικων πράξεων, οικονομικών ετών 2002 έως 2006, έχει υποπέσει στην προβλεπόμενη από το άρθρο 84 του ΚΦΕ (γενική) πενταετή παραγραφή, η οποία άρχισε στις 31.12.2002, 31.12.2003, 31.12.2004, 31.12.2005 και 31.12.2006 και συμπληρώθηκε στις 31.12.2007, 31.12.2008, 31.12.2009, 31.12. 2010 κ α ι 31.12.2011 αντιστοίχως, δοθέντος ότι : α. εν προκειμένω, δεν τυγχάνει εφαρμογής η δεκαπενταετής παραγραφή που επικαλείται η φορολογική αρχή. Και τούτο, διότι προϋπόθεση εφαρμογής της εν λόγω παραγραφής αποτελεί η μη υποβολή, παρά την ύπαρξη σχετικής υποχρέωσης, φορολογικής δηλώσεως, ενώ στην προκειμένη περίπτωση, ακόμη και αν ήθελε υποτεθεί ότι μεταξύ των προσφευγόντων συστήθηκε πράγματι αφανής εταιρεία, η εταιρεία αυτή δεν είχε υποχρέωση, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικά ανωτέρω, για την υποβολή Φορολογικής δηλώσεως. Β οι διατάξεις των άρθρων 11 ν. 3513/2006, 29 ν. 3697/2008, 10 ν. 3790/2009, 82 ν. 3842/2010, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 92 παρ. 3 περ. β του ν. 3862/2010, 18 παρ. 2 τ ου ν. 4002/2011 και δεύτερου παρ. 1 ν. 4098/2012, 22 ν. 4203/2013, 87 ν. 4316/2014 και 22 ν. 4337/2015, με τις οποίες παρατάθηκε διαδοχικά ο χρόνος παραγραφής φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου αναγόμενων σε χρήσεις προγενέστερες του προηγούμενου της δημοσιεύσεως των εν λόγω νόμων ημερολογιακού έτους, όπως είναι οι ένδικες, πέραν του ότι δεν τυγχάνουν εφαρμογής επί επιβολής κυρώσεων, επιπροσθέτως είναι ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες, ως αντιβαίνουσες, σύμφωνα με τα ήδη εκτεθέντα στο άρθρο 78 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος, γ. εν προκειμένω, δεν τυγχάνει εφαρμογής η δεκαετής παραγραφή. Κ α ι τούτο διότι τα στοιχεία στα οποία βασίσθηκε η φορολογική αρχή, και δη οι δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, στις οποίες, ανεξάρτητα από τον κωδικό στον οποίο δηλώθηκαν, συμπεριελήφθησαν, πάντως, τα τιμήματα από τις μεταβιβάσεις των ακινήτων που θεωρήθηκαν από τη φορολογική αρχή ως άσκηση εμπορικής δραστηριότητας, δεν αποτελούν συμπληρωματικά στοιχεία κατά την έννοια του άρθρου 68 παρ. 2 περ. α του ΚΦΕ ικανά να δικαιολογήσουν την επιμήκυνση της κατ άρθρο 84 παρ. 1 του ΚΦΕ πενταετούς προθεσμίας παραγραφής, διότι οι δηλώσεις αυτές, είχαν περιέλθει σε γνώση της φορολογικής αρχής, εντός της ως άνω πενταετούς προθεσμίας. (...)Επειδή, κατ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση προσφυγή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη με την οποία απερρίφθη η κατά των καταλογιστικών πράξεων ασκηθείσα ενδικοφανής προσφυγή. Περαιτέρω, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου στους προσφεύγοντες (άρθρο 277 παρ. 9 Κ.Δ.Δ.), ενώ, κατ εκτίμηση των περιστάσεων, πρέπει να μην καταλογισθούν δικαστικά έξοδα σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου (άρθρο 275 παρ. 1 Κ.Δ.Δ).

Νομιμότητα του σχεδίου της πρόσθετης πράξης ρύθμισης δανείων.(...)Με τα δεδομένα αυτά και αφού ληφθεί περαιτέρω υπόψη ότι: α) το προσκομιζόμενο σχέδιο σύμβασης αποτελεί πράξη πρόσθετης ρύθμισης κατ΄ εφαρμογή της περ. α΄ της παρ. 1 του άρθρου 49 του ν. 3943/2011 και όχι σύμβαση δανείου (με αναχρηματοδότηση) του τελευταίου εδαφίου της παρ. 1α΄ του άρθρου 49 του ν. 3943/2011 και β) περιεχόμενο του ελεγχόμενου σχεδίου συνιστά η μεταβολή του επιτοκίου χορήγησης των αρχικών δανειακών συμβάσεων σε 6,02% και η επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής των ήδη χορηγηθέντων δανείων σε 15 έτη, ενώ ως προς τους λοιπούς όρους εξυπηρέτησης, εξασφάλισης του δανείου κ.λπ. γίνεται ρητή παραπομπή στις αρχικές δανειακές συμβάσεις, το Κλιμάκιο άγεται στην κρίση ότι το ελεγχόμενο σχέδιο πράξης πρόσθετης ρύθμισης συνιστά αναθεωρητική σύμβαση με την οποία τροποποιούνται όροι δανειακών συμβάσεων, οι οποίες  καταρτίστηκαν μετά την ισχύ του άρθρου 8 παρ.1 του ν.2741/1999, (όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του με το αρ. 12 παρ. 27 εδ. α΄ του ν. 3310/2005) και δεν υποβλήθηκαν σε προσυμβατικό έλεγχο νομιμότητας από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Συνεπώς και η εν λόγω τροποποιητική σύμβαση, δεν υπάγεται, σύμφωνα με τις σκέψεις που προηγήθηκαν, στον προληπτικό έλεγχο του Κλιμακίου τούτου, αφού ο έλεγχος της τελευταίας θα οδηγούσε σε ανεπίτρεπτο παρεμπίπτοντα έλεγχο των ήδη συναφθείσων ως άνω αρχικών δανειακών συμβάσεων και τούτο ανεξαρτήτως της διάταξης της παρ. 4 του άρθρου 2 του ν. 4038/2012 (Α΄ 14), σύμφωνα με την οποία θεωρούνται ως νομίμως συναφθείσες όλες οι συμβάσεις μεταξύ του Τ.Π.Δ. και των φορέων Ο.Τ.Α., αφού ο λόγος για τον οποίο το Κλιμάκιο δεν ελέγχει την τροποποιητική σύμβαση δεν αφορά στην νομιμότητα ή μη των αρχικών συμβάσεων, αλλά στο γεγονός ότι με την έκφραση κρίσης επ΄ αυτής ουσιαστικά προβαίνει και σε κρίση επί των αρχικών δανειακών συμβάσεων, στις οποίες αυτή ρητά παραπέμπει, οι οποίες, όμως ήδη εκτελούνται.

Κατάργηση επιδότηση αγοράς κατοικίας.Με την διάταξη του άρθρου 24 παρ. 2 του ν. 4002/2011, θεσπίζεται πάγια καταργητική της επιδότησης ρύθμιση, που καταλαμβάνει όλους τους υπαλλήλους ανεξαρτήτως του χρόνου υπηρεσιακής τους σύνδεσης με την προβληματική περιοχή, για το μετά την έναρξη ισχύος της διάστημα, χωρίς όμως να θίγονται ήδη γεγενημένες αξιώσεις υπαλλήλων που κατά τον χρόνο δημοσίευσης του νόμου αυτού είχαν ήδη συμπληρώσει τις προϋποθέσεις απόληψης της παροχής κατά τα ως άνω, δηλαδή, εκείνων οι οποίοι έχουν υποβάλει αιτήσεις στη Διοίκηση υπό το καθεστώς του προϊσχύσαντος ν.3320/2005 και πληρούν τις κατά νόμο ουσιαστικές προϋποθέσεις γένεσης της αξίωσής τους. Και τούτο, διότι με την διάταξη αυτή δεν επιχειρήθηκε η αναδρομική κατάργηση της επιδότησης, δηλαδή η ανατροπή δικαιωμάτων που απέκτησαν, με βάση τις καταργούμενες ρυθμίσεις, οι υπάλληλοι που υπηρετούν σε προβληματικές περιοχές, αλλά η για το μέλλον ολοσχερής κατάργηση της εν λόγω επιδότησης ακόμη και για τους υπαλλήλους εκείνους που είχαν τοποθετηθεί στην προβληματική περιοχή υπό το προηγούμενο ευνοϊκό καθεστώς των ν. 1943/1991, 2085/1992 και 3320/2005. Η ρύθμιση δε αυτή για την εφεξής κατάργηση της επιδότησης υπαγορεύτηκε από προφανείς δημοσιονομικούς λόγους (βλ. την συστηματική ένταξη της ρύθμισης σε άρθρο τιτλοφορούμενο «Δημοσιονομικές διατάξεις») αλλά και ενόψει των επικείμενων διαρθρωτικών μεταβολών στην στελέχωση και λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών (βλ. και τον ν. 4024/2011 «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015», ΦΕΚ Α΄ 226). Εφόσον όμως, ο νόμος αυτός δεν περιέχει οποιαδήποτε διάταξη, πάγια ή μεταβατική, που να αναφέρεται στους υπαλλήλους οι οποίοι είχαν ήδη αποκτήσει περιουσιακό δικαίωμα επί της εν λόγω επιδότησης ούτε προκύπτει από το περιεχόμενό του ότι για λόγους δημόσιου συμφέροντος αποσκοπεί στην ανατροπή των ήδη κεκτημένων περιουσιακών δικαιωμάτων, που απονεμήθηκαν στους υπαλλήλους, επίσης για λόγους δημόσιου συμφέροντος, ως κίνητρο για την προσέλκυση και παραμονή τους στις ως άνω περιοχές, πρέπει να γίνει δεκτό ότι με τις διατάξεις του άρθρου 24 παρ. 2 του ν. 4002/2011 ερμηνευόμενες σύμφωνα με την συνταγματική αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης, εξακολουθεί να καταβάλλεται η επιδότηση του άρθρου 10 του ν. 3320/2005 στους υπαλλήλους εκείνους οι οποίοι είχαν ήδη, πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 4002/2011, θεμελιώσει δικαίωμα στην προβλεπόμενη από τις εν λόγω ευνοϊκές διατάξεις επιδότηση (πρβλ. ΣτΕ 2362, 722, 706, 689/2010, 405, 398/2009, 2784/2008, 1219/2007 και ΣτΕ 1702/2005).

Παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών...Υπό τα δεδομένα αυτά, της ωριμότητας δηλαδή της διαγωνιστικής διαδικασίας που επήλθε με την αποσφράγιση των οικονομικών προσφορών και την ουσιαστική ανάδειξη του μειοδότη, μετά από πλήρη ανάπτυξη του ανταγωνισμού μεταξύ των οικονομικών φορέων εντός του χρόνου ισχύος των προσφορών τους, ο αναθέτων φορέας δεν είχε υποχρέωση να ματαιώσει τον διαγωνισμό ούτε κωλυόταν να ζητήσει την παράταση της ισχύος των προσφορών και μετά την τυπική λήξη της (πρβλ. ΣτΕ 1189, 1190, 1193/2009 Ολομ.) - όπως έπραξε τελικά στις 13.4.2020 με τη ρητή και ανεπιφύλακτη αποδοχή της σχετικής προσκλήσεως από τους διαγωνιζομένους (... και ...). Τούτο δε, λαμβανομένου υπόψη και ότι η λήξη ισχύος των προσφορών κατά το άρθρο 97 παρ. 4 του ν. 4412/2016 περιλαμβάνεται, πάντως, στους δυνητικούς λόγους ματαιώσεως της διαδικασίας αναθέσεως, οι οποίοι απαριθμούνται στο άρθρο 317 παρ. 2 του ν. 4412/2016 (πρβλ. ΕΑ 63/2020). Συνεπώς, μη νομίμως με την προσβαλλόμενη απόφαση έγινε δεκτό ότι ο αναθέτων φορέας είχε υποχρέωση να ματαιώσει τη διαδικασία αναθέσεως. Και τούτο ανεξαρτήτως του αν η εταιρεία ..., ενόψει του όλου περιεχομένου της προδικαστικής της προσφυγής και, σε κάθε περίπτωση, μετά την από 13.4.2020 δήλωσή της περί παρατάσεως της ισχύος της προσφοράς της, είχε έννομο συμφέρον (πρβλ. άρθρο 29 του π.δ. 18/1989-Α΄ 8) για τη ματαίωση του διαγωνισμού, επικαλούμενη τη λήξη της ισχύος των προσφορών (πρβλ. ΣτΕ 4140, 542/2013, 4216, 1265/2011, 1190/2009 Ολομ., 4474/2005 κ.ά.). Για τον λόγο αυτόν, βασίμως προβαλλόμενο, οι κρινόμενες αιτήσεις πρέπει να γίνουν δεκτές, να απορριφθούν οι παρεμβάσεις και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση της ....

Προμήθεια και εγκατάσταση ηλεκτροκίνητου γερανού...Επειδή, ενόψει των όσων έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, ο επίμαχος διαγωνισμός εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2004/17/ΕΚ. Και τούτο διότι, κατ’ αρχάς, η .... αποτελεί «αναθέτουσα αρχή», κατά τα οριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 1 και 2, του άρθρου 8 και του Παραρτήματος ΙΧ της οδηγίας 2004/17/ΕΚ, ασκεί δε κατά νόμο (άρθρα έκτο και όγδοο του ν. 2688/1999, Α΄40), δραστηριότητα αναγόμενη στην εκμετάλλευση γεωγραφικής περιοχής, με σκοπό τη «διάθεση» θαλάσσιου λιμένα, κατά την έννοια του άρθρου 7 περ. β της οδηγίας (βλ. ΕΑ 582/2011). Περαιτέρω δε, ο επίδικος διαγωνισμός αφορά, όπως προελέχθη, στην παροχή, κατά το κύριο αντικείμενό της, προμήθειας σχετικής με την κατά τα ανωτέρω εκμετάλλευση του λιμένα, η οποία εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας αυτής. Τέλος, η προϋπολογισθείσα δαπάνη της υπό δημοπράτηση συμβάσεως (4.000.000 ευρώ χωρίς Φ.Π.Α.) υπερβαίνει το κατώτατο όριο των 387.000 ευρώ που καθορίζεται στο άρθρο 16 της ως άνω οδηγίας για τις συμβάσεις προμηθειών, όπως το άρθρο αυτό ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο μετά την τροποποίησή του με τον Κανονισμό 1177/2009. Συνεπώς, οι κρινόμενες αιτήσεις διέπονται από τις διατάξεις του ν. 3886/2010 και αρμοδίως εισάγονται προς εκδίκαση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατά τα άρθρα 3 παρ.1, 3 και 11 του νόμου αυτού. Δεδομένου, όμως, ότι, κατά τα προεκτεθέντα, ο προέχων χαρακτήρας της συμβάσεως είναι η προμήθεια, οι υπό κρίση αιτήσεις δεν υπάγονται στην αρμοδιότητα του Δ΄ Τμήματος αλλά του Β’ Τμήματος του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ.2 του πδ/τος 361/2001 («Κατανομή σε Τμήματα των υποθέσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας», Α΄244), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 παρ.1 του π.δ/τος 334/2003 (Α΄285). Κατόπιν τούτων, οι κρινόμενες αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων πρέπει να παραπεμφθούν προς εκδίκαση ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής Αναστολών του Β’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Εάν θεωρείται ως αχρεωστήτως ή παρά το νόμο καταβληθέν το τέλος ακίνητης περιουσίας (ΤΑΠ), το οποίο βεβαιώθηκε από τους δήμους, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 24 του ν. 2130/1993, σε βάρος ιδιοκτητών, επικαρπωτών ή νομέων οριζόντιων ιδιοκτησιών οικοδομής για το ασκούμενο απ’ αυτούς δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης ανοικτής θέσης στάθμευσης σε κοινόχρηστη και κοινόκτητη πιλοτή της οικοδομής αυτής για το χρονικό διάστημα, το οποίο προηγήθηκε της αποδοχής από τον Υπουργό Εσωτερικών της με αριθμό 135/2017 γνωμοδότησης του ΝΣΚ, με την οποία κρίθηκε ότι το εν λόγω δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης δεν υπόκειται σε ΤΑΠ.(...)Τα καταβληθέντα και εισπραχθέντα ποσά τέλους ακίνητης περιουσίας από τους ιδιοκτήτες, επικαρπωτές ή νομείς οριζόντιων ιδιοκτησιών οικοδομής για το ασκούμενο απ’ αυτούς δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης ανοικτής θέσης στάθμευσης σε κοινόχρηστη και κοινόκτητη πιλοτή της οικοδομής αυτής, με νόμιμους τίτλους βεβαίωσης, τα οποία εκδόθηκαν πριν την εφαρμογή από τους δήμους της άποψης που διατυπώθηκε με την με αριθμό 135/2017 γνωμοδότηση του ΝΣΚ, δεν θεωρούνται αχρεώστητα καταβληθέντα, εφόσον διατηρήθηκε εν ισχύ ο νόμιμος τίτλος καταβολής τους και δεν ακυρώθηκε ή τροποποιήθηκε κατόπιν ασκήσεως προσφυγής, είτε με απόφαση δημοτικού συμβουλίου κατ’ εφαρμογή του άρθρου 32 του ν. 1080/1980 στα πλαίσια συμβιβαστικής επιλύσεως της διαφοράς ή με δικαστική απόφαση που εκδόθηκε επί της προσφυγής. Τα εν λόγω τέλη τα οποία βεβαιώθηκαν ταμειακά πριν την εφαρμογή από τους δήμους της άποψης, η οποία διατυπώθηκε με την με αριθμό 135/2017 γνωμοδότηση του ΝΣΚ, δεν δύναται να διαγραφούν, εφόσον οι εν λόγω ταμειακές βεβαιώσεις στηρίζονται σε εκδοθέντες βεβαιωτικούς καταλόγους εν ισχύ, οι οποίες δεν ακυρώθηκαν ή τροποποιήθηκαν κατόπιν ασκήσεως προσφυγής κατά τα ανωτέρω. Εάν, όμως, εκκρεμεί αίτημα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς κατ’ άρθρο 32 του ν. 1080/1980 κατά το μέρος, που στην προσβαλλόμενη με την προσφυγή κατάσταση ή βεβαιωτικό κατάλογο βεβαιώνεται παράνομα το τέλος ακίνητης περιουσίας σε βάρος του προσφεύγοντα για το ασκούμενο απ’ αυτόν δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης ανοικτής θέσης στάθμευσης σε κοινόχρηστη και κοινόκτητη πιλοτή οικοδομής, ενόψει των αρχών του κράτους δικαίου, της νομιμότητας της διοικητικής δράσεως και της χρηστής διοικήσεως, επιβάλλεται όπως η Επιτροπή του άρθρου 32 του ν. 1080/1980, κατ’ αποδοχή της άποψης που διατυπώθηκε με την με αριθμό 135/2017 γνωμοδότηση του ΝΣΚ, συντάξει σχετικό πρακτικό περί αποδοχής της προσφυγής και ακυρώσεως της καταστάσεως ή του βεβαιωτικού καταλόγου, κατά το μέρος που βεβαιώνεται τέλος ακίνητης περιουσίας για την αιτία αυτή και, μετά την υπογραφή του πρακτικού από τον προσφεύγοντα, να γίνει αυτό δεκτό από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου προς ακύρωση του νόμιμου τίτλου και αντίστοιχη διαγραφή του βεβαιωθέντος τέλους και επιστροφή του ως αχρεώστητου καταβληθέντος (ομόφ.).

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Με την υπό κρίση έφεση ζητείται η ακύρωση, α) της 41557/Α.Πλ.6379/8.11.2005 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, με την οποία καταλογίστηκε εις βάρος της .… το ποσό των 2.150.000 ευρώ, το οποίο φέρεται ότι καταβλήθηκε σε αυτήν αχρεώστητα από κοινοτικούς (Ε.Τ.Π.Α. 75 %) και εθνικούς πόρους (Π.Δ.Ε. 25%), β) των με αρ. πρωτ. 1617/25.2.2005 και 3131/31.5.2005 εκθέσεων αποτελεσμάτων ελέγχου της Υπηρεσίας Διαχείρισης ΕΠ Αττικής και γ) κάθε άλλης συναφούς σχετικής πράξης.(....)Εξάλλου, ο λόγος της έφεσης περί εσφαλμένης εκκαθάρισης του ποσού του καταλογισμού, από το οποίο μη νομίμως δεν αφαιρέθηκε η αμοιβή και τα έξοδα του αναδόχου για τις εκτελεσθείσες από αυτόν εργασίες (άρθρο 50 παρ. 2 π.δ. 609/1985), είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, καθόσον οι εκκρεμείς απαιτήσεις που απορρέουν από την λυθείσα εργολαβική σύμβαση ανάγονται, μετά την απένταξη του επίμαχου έργου, στις σχέσεις μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών, ήτοι μεταξύ της εκκαλούσας και του αναδόχου και δεν καλύπτονται από την αναδρομικά καταργηθείσα χρηματοδοτική συνδρομή. Περαιτέρω, αβάσιμος είναι και ο ισχυρισμός  περί εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 909 Α.Κ. (μη σωζόμενος πλουτισμός), διότι η προσβαλλόμενη απόφαση ερείδεται επί του ανωτέρω παρατιθέμενου ειδικότερου ρυθμιστικού πλαισίου, που διέπει την καταβολή και διαχείριση των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων, προς το οποίο δεν προσιδιάζει η επικαλούμενη διάταξη, τυχόν εφαρμογή της οποίας θα αναιρούσε κατ’ ουσία το σκοπό και τη λογική των δημοσιονομικών διορθώσεων. Ομοίως αβάσιμοι είναι οι ισχυρισμοί της εκκαλούσας περί της μη τοκοφορίας του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού, καθόσον οι τόκοι οφείλονται  ευθέως εκ του νόμου (βλ. άρθρο 5 παρ. 1 V της 907/052/2.7.2003 Κ.Υ.Α.), ενώ η επιβαλλόμενη από την ανωτέρω Κ.Υ.Α. υποχρέωση  ειδικής ενημέρωσης του καταλογιζομένου  ως προς τα ένδικα βοηθήματα που διαθέτει αποσκοπεί στην διασφάλιση της άσκησης του δικαιώματος εννόμου προστασίας, ενόψει δε του ότι η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε παραδεκτά, ο σχετικός ισχυρισμός της εκκαλούσας αλυσιτελώς προβάλλεται. Τέλος, απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός περί έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης της εκκαλούσας αναφορικά με την επιβολή της επίδικης δημοσιονομικής διόρθωσης, αφού αυτή είναι, σύμφωνα με την απόφαση ένταξης, ο τελικός δικαιούχος της χρηματοδοτικής συνδρομής, ο οποίος φέρει και την ευθύνη για την εκτέλεση της πράξης.Απορρίπτει την έφεση.

Προμήθεια μεταλλικών κάδων απορριμάτων:..ζητείται η ανάκληση της 122/2011 πράξης του Στ΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου..Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, το Τμήμα άγεται κατά την κρατήσασα άποψη στην κρίση ότι αποφαινόμενο ως ανωτέρω το Κλιμάκιο έσφαλε, όπως βασίμως ισχυρίζονται οι αιτούντες, καθόσον, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της 22ης συνεδρίασης της 29.7.2011 της Οικονομικής Επιτροπής κατά την οποία ελήφθη η επίμαχη 256/29.7.2011 απόφαση με την οποία έγινε δεκτή η ένσταση της αιτούσας και κρίθηκε αυτή ως σύμφωνη με τις τεθείσες τεχνικές προδιαγραφές, από τις διευκρινίσεις που δόθηκαν από την αρμόδια Διευθύντρια Μηχανολογικού, Διάθεσης και Διευθέτησης Απορριμμάτων του Δήμου, η οποία είχε και την ιδιότητα της Προέδρου της Επιτροπής Διαγωνισμού, καθώς και ετέρου μέλους της Επιτροπής Διαγωνισμού, προέκυψε ότι τα συγκεκριμένα τεχνικά ελαττώματα της προσφοράς της αιτούσας, που καθιστούσαν αυτήν απορριπτέα κατά την άποψη της Επιτροπής Διαγωνισμού, πράγματι δεν αντέβαιναν σε κανέναν όρο της διακήρυξης, δεδομένου ότι τούτο δεν αμφισβητήθηκε ούτε από τα μέλη της Επιτροπής Διαγωνισμού και άρα δεν μπορούσαν να αποτελέσουν λόγο αποκλεισμού, ανάγονταν δε σε ζήτημα μειωμένης λειτουργικότητας των προσφερομένων ειδών, το οποίο ωστόσο, δεδομένου ότι ήταν ήδη γνωστό στις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου από προηγούμενη χρήση ομοίων ειδών, όφειλε τυχόν να έχει αντιμετωπιστεί με την πρόβλεψη ακριβέστερων τεχνικών προδιαγραφών, ήδη κατά το στάδιο της σύνταξης των συμβατικών τευχών (βλ. σελ. 2-5 και 8-12 των ανωτέρω πρακτικών), γεγονός εξάλλου το οποίο οδήγησε και το νομικό σύμβουλο του Δήμου ... να μεταβάλει την αρχική απορριπτική 1479/22.7.2011 γνωμοδότησή του, γνωμοδοτώντας εν τέλει υπέρ της αποδοχής της ένστασης και συνακόλουθα της τεχνικής προσφοράς της αιτούσας ως σύμφωνης σε κάθε περίπτωση με τις τεθείσες από τα συμβατικά τεύχη τεχνικές προδιαγραφές (βλ.σελ.13-14 των πρακτικών). Συνεπώς, ενόψει της όλης συζήτησης η οποία και έχει αποτυπωθεί στα ανωτέρω πρακτικά, η απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής για την αποδοχή της ένστασης της αιτούσας νόμιμα και αιτιολογημένα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, αποκλίνει από την προηγούμενη γνωμοδότηση της Επιτροπής Διαγωνισμού, καθόσον η αναθέτουσα αρχή δεν μπορούσε νομίμως να απορρίψει προσφορά που, σε κάθε περίπτωση, ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της διακήρυξης, στηριζόμενη σε λόγους οι οποίοι δεν προβλέπονται στην εν λόγω διακήρυξη και προβάλλονται μετά την υποβολή της προσφοράς αυτής (απόφ.179/2009, 61/2011 ΕΑ του ΣτΕ, υπόθ.C-6/05 ΔΕΚ, απόφ.της 14.6.2007) και επομένως για το λόγο αυτό δεν είναι νομικά πλημμελής η ελεγχόμενη διαγωνιστική διαδικασία. ..Κατ΄ ακολουθία των ανωτέρω, το Τμήμα αποφαίνεται ότι πρέπει να γίνουν δεκτές οι κρινόμενες αιτήσεις ανάκλησης, να ανακληθεί η προσβαλλόμενη 122/2011 πράξη του Στ΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου και να επιτραπεί η υπογραφή του σχεδίου σύμβασης.