Καθορισμός ανταποδοτικού τέλους για την έκδοση, τροποποίηση ή επέκταση των αδειών του άρθρου 4 του Ν. 3054/2002 και ετησίων ανταποδοτικών τελών για τη χρήση των αδειών αυτών.

Συμπληρώθηκε με την Δ2/Α/Φ.5/17272/05 (ΦΕΚ Β 1371/4-10-2005) ΚΥΑ .

Καταργείται με το άρθρο 6 παρ. 2 της   ΥΠΕΝ/ΔΥΔΡ/74603/1815/2020, ΦΕΚ: 3151/Β/30.07.2020

Τροποποίηση της υπό στοιχεία ΥΠΕΝ/ΔΥΔΡ/74603/1815/30.07.2020 κοινής υπουργικής απόφασης «Καθορισμός ανταποδοτικών τελών για την έκδοση, τροποποίηση ή επέκταση των αδειών του άρθρου 4 του ν. 3054/2002 και ετησίων ανταποδοτικών τελών για τη χρήση των αδειών αυτών, και καθορισμός προστίμων για μη καταβολή ή εκπρόθεσμη καταβολή των ετήσιων ανταποδοτικών τελών» (Β΄ 3151). 

Καθορισμός ανταποδοτικών τελών για την έκδοση, τροποποίηση ή επέκταση των αδειών του άρθρου 4 του ν. 3054/2002 και ετήσιων ανταποδοτικών τελών για τη χρήση αυτών, και καθορισμός προστίμων για μη καταβολή ή εκπρόθεσμη καταβολή των ετήσιων ανταποδοτικών τελών.

 

Διευκρινήσεις για την ΚΥΑ υπ' αριθμ Δ2/Α/Φ5/οικ2490/10.2.05 καθορισμού ανταποδοτικού τέλους.

(ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ) Εγκύκλιος : 20 ΘΕΜΑ : Επιβολή τέλους καθαριότητας & φωτισμού, φόρου ηλεκτροδοτούμενων χώρων και Τ.Α.Π ενόψει των διατάξεων περί διατήρησης ημιυπαίθριων χώρων και χώρων με αλλαγή χρήσης. Σχετ. : α) ν. 3843/2010 (ΦΕΚ Α’ 62) και άρθρο 22, παρ.5 του ν.3897/2010 (ΦΕΚ Α΄ 208/10.12.2010)8008/17.2.2011 Ανακαλείται η εν θέματι εγκύκλιός μας, η οποία αναρτήθηκε στο διαδικτυακό τόπο του «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» με ΑΔΑ 4ΑΛΤΚ-ΖΔ, ενόψει επικείμενης νομοθετικής ρύθμισης περί μη δυνατότητας αναδρομικής επιβολής των ανταποδοτικών τελών για τους χώρους που διατηρούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.3843/2010, κατ’ αντιστοιχία προς τις ήδη υφιστάμενες ανάλογες ρυθμίσεις για φόρους.  β) Οι υπ’ αριθμ. 5, 6, 8, 15, 16 και 19/2010 εγκύκλιοι του ΥΠΕΚΑ

α) η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που αφορά στην επιβολή ενιαίου ανταποδοτικού τέλος και φόρου ηλεκτροδοτούμενων χώρων, για την οποία δεν τηρήθηκε η νόμιμη διαδικασία δημοσιεύσεώς της δεν αποκτά νόμιμη υπόσταση, τυχόν δε εισπραχθέντα βάσει αυτής τέλη και φόροι αναζητούνται από τους δικαιούχους ως αχρεωστήτως καταβληθέντα, β) έναντι της απαίτησης αυτής αντιτάσσεται υποχρεωτικά σε συμψηφισμό ανταπαίτηση Ο.Τ.Α. που αφορά στην είσπραξη ενιαίου ανταποδοτικού τέλους και φόρου ηλεκτροδοτούμενων χώρων, βάσει προγενέστερης ρύθμισης, χωρίς να απαιτείται η σύνταξη χρηματικού καταλόγου από τον οικείο Ο.Τ.Α., η άσκηση δε του διαπλαστικού αυτού δικαιώματος επιφέρει την απόσβεση της κύριας απαίτησης, στο βαθμό που την καλύπτει, αναδρομικά, από το χρόνο που συνυπήρξε με την ανταπαίτηση και την καθιστά, κατά το μέρος αυτό, ουσιαστικά αβάσιμη και γ) σε περίπτωση ανίσχυρης κατά τα ανωτέρω απόφασης του δημοτικού συμβουλίου με την οποία επιβάλλονται ανταποδοτικά τέλη και φόροι, αναβιώνει, αν δεν ορίζεται άλλως, η προγενέστερη ρύθμιση, για την είσπραξη δε βάσει αυτής των οφειλόμενων τελών και φόρων, απαιτείται η σύνταξη νέου καταλόγου οφειλετών, πριν την ολοκλήρωση του οποίου δεν υφίσταται βέβαιη και ληξιπρόθεσμη κατά το ουσιαστικό δίκαιο απαίτηση του Ο.Τ.Α., αντιτασσόμενη νομίμως σε συμψηφισμό.

Θέματα επιβολής του ενιαίου τέλους καθαριότητας και φωτισμού, του φόρου ηλεκτροδοτούμενων χώρων, των δυνητικών ανταποδοτικών τελών και του τέλους ακίνητης περιουσίας σε χώρους, που έχουν υπαχθεί στο καθεστώς διατήρησης ή αναστολής επιβολής κυρώσεων της εγκατασταθείσας αυθαίρετης χρήσης.α) Εάν για την πολεοδομικά προβλεπόμενη χρήση του χώρου που υπήχθη στο καθεστώς διατήρησης ή αναστολής επιβολής κυρώσεων της εγκατασταθείσας σ’ αυτόν αυθαίρετης χρήσης κατά τις διατάξεις των νόμων 3843/2010, 4014/2011, 4178/2013 και 4495/2017, δεν υπήρχε υποχρέωση καταβολής δημοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού, τέλους ακίνητης περιουσίας, τυχόν προβλεπόμενων ανταποδοτικών τελών και φόρου ηλεκτροδοτούμενων χώρων, δεν θα καταβληθούν για τον χώρο αυτό τα πιο πάνω ανταποδοτικά δημοτικά τέλη και ο φόρος ηλεκτροδοτούμενων χώρων, ούτε αναδρομικά, δηλαδή από την εγκατάσταση της αυθαίρετης χρήσης μέχρι την έναρξη του καθεστώς διατήρησης ή αναστολής επιβολής κυρώσεων, ούτε για το διάστημα του καθεστώτος διατήρησης της αυθαίρετης χρήσης ή αναστολής επιβολής κυρώσεων γι’ αυτήν λόγω της υπαγωγής του χώρου αυτού στις πιο πάνω διατάξεις των νόμων 3843/2010, 4014/2011,4178/2013 και 4495/2017 (ομόφ.). β) Εάν για το χώρο που υπήχθη στις πιο πάνω διατάξεις των νόμων 3843/2010, 4014/2011, 4178/2013 και 4495/2017, καταβάλλονταν, πριν την υπαγωγή, δημοτικά τέλη για δηλωθείσα ή διαπιστωθείσα, κατόπιν ελέγχου των δημοτικών αρχών, χρήση, για την οποία ίσχυε μεγαλύτερος ή μικρότερος συντελεστής σε σχέση με το συντελεστή που ισχύει για την εγκατασταθείσα στο χώρο αυτό αυθαίρετη χρήση που διατηρείται με τις διατάξεις αυτές, τα εν λόγω δημοτικά τέλη θα εξακολουθήσουν να προσδιορίζονται και να καταβάλλονται και κατά το καθεστώς διατήρησης ή αναστολής επιβολής κυρώσεων με το συντελεστή (μικρότερο ή μεγαλύτερο) της χρήσης που είχε δηλωθεί ή διαπιστωθεί πριν την υπαγωγή (ομόφ.). γ) Στην περίπτωση κατά την οποία, πριν την υπαγωγή του χώρου στις πιο πάνω διατάξεις των ν. 3843/2010, 4014/2011, 4178/2013 και 4495/2017, είχε δηλωθεί ή είχε εντοπιστεί, κατόπιν ελέγχου των δημοτικών αρχών, η αυθαίρετα εγκατασταθείσα χρήση και τα δημοτικά τέλη προσδιορίζονταν και καταβάλλονταν με το συντελεστή που ίσχυε για την χρήση αυτή, η υπαγωγή της τελευταίας σε καθεστώς διατήρησης ή αναστολής επιβολής κυρώσεων κατά τις πιο πάνω διατάξεις, δεν λαμβάνεται υπόψη για τυχόν επανακαθορισμό των δημοτικών τελών με βάση την πολεοδομικά νόμιμη χρήση του χώρου αυτού, αλλά τα δημοτικά τέλη και ο φόρος ηλεκτροδοτούμενων χώρων εξακολουθούν να επιβάλλονται όπως είχαν υπολογιστεί πριν την υπαγωγή με βάση την εγκατασταθείσα αυθαίρετη χρήση (ομόφ.). δ) Για αυθαίρετες κατασκευές που υπήχθησαν στο καθεστώς αναστολής επιβολής κυρώσεων και εξαίρεσης από την κατεδάφιση των ν. 4014/2011, 4178/2013 και 4495/2017, κατά το μέτρο που οι τελευταίες (αυθαίρετες κατασκευές) επιφέρουν αύξηση της επιφάνειας ηλεκτροδοτούμενων χώρων και του εμβαδού ακίνητης περιουσίας, δεν υφίσταται υποχρέωση υποβολής της δήλωσης που προβλέπεται στις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 3 του ν. 25/1975, 10 παρ. 10 του ν. 1080/1980 και 24 παρ. 5 και 15 του άρθρου 24 του ν. 2130/1993 και, ως εκ τούτου, δεν συντρέχει περίπτωση επιβολής των αντίστοιχων προστίμων μη υποβολής ή υποβολής εκπροθέσμου δηλώσεως (ομόφ.).

Eπιβολή τελών καθαριότητας και φωτισμού:..εν πάση περιπτώσει, όπως ρητώς δέχεται η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση [γεγονός, άλλωστε, που είχε δεχθεί και ο αναιρεσείων Δήμος με την έφεσή του .. αλλά και με την κρινόμενη αίτηση .., απαραδέκτως δε αμφισβητεί τούτο με το κατατεθέν μετά τη συζήτηση της υποθέσεως από 24.4.2017 υπόμνημα], οι χώροι για τους οποίους επιβλήθηκαν τα επίδικα ποσά του ενιαίου ανταποδοτικού τέλους καθαριότητας και φωτισμού περιλαμβάνονται στην χερσαία ζώνη του λιμένος .., η οποία όχι μόνον κείται εκτός σχεδίου πόλεως, αλλά αποτελεί, κατά τα εκτεθέντα στην σκέψη 4, κοινόχρηστο χώρο, με συνέπεια η αναιρεσίβλητη εταιρεία να μην οφείλει στον αναιρεσείοντα Δήμο τέλος καθαριότητος και φωτισμού για τους χώρους αυτούς και τις εντός αυτών εγκαταστάσεις, σύμφωνα με τα γενόμενα δεκτά, καθ` ερμηνεία των παγίων περί του εν λόγω τέλους διατάξεων, στην αυτή ως άνω σκέψη σε συνδυασμό με τα εκτεθέντα στην σκέψη 3. Ενόψει δε του ότι η αναιρεσίβλητη εταιρεία δεν οφείλει το επίδικο τέλος σύμφωνα με τις πάγιες περί αυτού διατάξεις, αλυσιτελώς ο αναιρεσείων Δήμος προβάλλει, με το ανωτέρω υπόμνημά του, ότι δεν συντρέχουν εν προκειμένω οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή της νεώτερης διατάξεως του άρθρου 13 του ν. 4337/2015 (Α΄ 129).Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, και ανεξαρτήτως της ειδικότερης αιτιολογίας της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, η υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα στο σύνολό της.

Με δεδομένα αυτά, με την 704/2016 τελεσίδικη απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Εφετείου ….(βλ. άρθρο 6 παρ. 2, περ. β,΄ εδάφ. γ΄ του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας) κρίθηκε ότι, κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα από 28.9.2012 έως 31.12.2012, υπόχρεη για την καταβολή του επίδικου τέλους ήταν η «……»το ζήτημα δε αυτό τελεί σε άμεση και αναγκαία συνάρτηση με το διατακτικό περί απόρριψης της προσφυγής και, ως εκ τούτου, καλύπτεται από το δεδικασμένο, δεσμεύοντας τόσο την προσφεύγουσα εταιρεία όσο και τον,              καθ’ ου η προσφυγή, Δήμο. Συνεπώς, ο τελευταίος μη νομίμως έκρινε εκ νέου το ζήτημα του υπόχρεου προς καταβολή των τελών, λόγω μεταβίβασης της κυριότητας του ακινήτου που αφορούν και αποφάσισε την επιστροφή μέρους αυτών ως αχρεωστήτως καταβληθέντων. Άλλωστε, ως εκ του χρόνου της μεταβίβασης (28.9.2012), η προσφεύγουσα είχε την δυνατότητα, δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες πριν τη συζήτηση της προσφυγής (8.10.2014), να προβάλει παραδεκτώς τον ισχυρισμό περί μεταβίβασης με την κατάθεση δικογράφου προσθέτων λόγων (βλ. άρθρο 131 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας). Περαιτέρω, αφού η πληρωμή του τέλους βαρύνει κατ’ αρχήν τον υπόχρεο σε πληρωμή του λογαριασμού καταναλισκομένου ηλεκτρικού ρεύματος, μόνη η μεταβολή της κυριότητας του ακινήτου δεν συνεπάγεται τη μεταβολή του υπόχρεου, αλλά θα έπρεπε να συνοδεύεται από στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι, κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα, ο λογαριασμός δεν εκδιδόταν στο  όνομα της «…. αλλά της «…. και Σία Ομόρρυθμη Εταιρεία». Μειοψήφησε η Εισηγήτρια …., η οποία διατύπωσε την εξής άποψη: Κατά γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, η οποία έχει εφαρμογή εφόσον ο νόμος δεν ορίζει               το αντίθετο, η Διοίκηση δεν έχει, κατ’ αρχήν, υποχρέωση να ανακαλεί τις παράνομες πράξεις της, για τις οποίες έχει παρέλθει η κατά νόμον προθεσμία προσβολής ή οι οποίες έχουν προσβληθεί ανεπιτυχώς (ΣτΕ 19/2015, 1633/2014, 1175/2008 Ολομ., 2176-7/2004 Ολομ. κ.ά.). Περαιτέρω, το δεδικασμένο που δημιουργείται από απορριπτική απόφαση διοικητικού δικαστηρίου είναι περιορισμένο και αφορά το εκάστοτε κριθέν ζήτημα, η δε Διοίκηση διαθέτει τη νόμιμη εξουσία, επανερχόμενη επί της κριθείσας υπόθεσης, να θεωρήσει την ανεπιτυχώς προσβληθείσα πράξη ως παράνομη και να την ανακαλέσει, λαμβάνοντας υπόψη νέα πραγματικά δεδομένα, τα οποία δεν αποτέλεσαν αντικείμενο κρίσης κατά την προηγηθείσα δίκη (πρβλ. ΣτΕ 3172, 3461/1984). Κατόπιν τούτων, ο Δήμος ......, λαμβάνοντας υπόψη το νέο - εφόσον ανέκυψε μετά την κατάθεση της προσφυγής - και μη κριθέν από το Διοικητικό Εφετείο, πραγματικό γεγονός της μεταβίβασης της κυριότητας του ακινήτου επί του οποίου επιβλήθηκαν τα τέλη και την, συνεπεία αυτής της μεταβίβασης, μεταβολή του καταναλωτή του ηλεκτρικού ρεύματος και υπόχρεου για την καταβολή των τελών (βλ. την 31298/31.11.2015 υπεύθυνη δήλωση της    «…»), νομίμως έκανε χρήση της ευχέρειάς του να ανακαλέσει την ανεπιτυχώς προσβληθείσα πράξη επιβολής ανταποδοτικών τελών σε βάρος της εταιρείας «….» και να επιστρέψει μέρος αυτών ως αχρεωστήτως καταβληθέντα (πρβλ. Γνωμ. ΝΣΚ 118/2017).