Το εποχιακό προσωπικό, που έχει προσληφθεί με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου και απασχολείται στη Διεύθυνση Ελέγχου Συντήρησης Έργων της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, σε εργασίες συντήρησης του οδικού δικτύου δεν δικαιούται αποζημίωσης για μετακινήσεις εκτός έδρας υπολογιζόμενη με βάση τις διατάξεις, του άρθρου 23 παρ.4 του Ν 1735/1987 και του Ν 2685/1999, καθόσον πρόκειται για εργαζομένους που συνδέονται με την υπηρεσία τους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και οι ανωτέρω διατάξεις δεν προβλέπουν ευθέως την ισχύ τους και για τους εργαζόμενους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Για την κατηγορία αυτή των εργαζομένων ισχύουν κατ’ αρχήν όσα προβλέπονται με την υπ’ αριθμ. 21091/2990/1946 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, εκτός και προβλέπεται διαφορετική ευνοϊκότερη ρύθμιση, στις συμβάσεις

Το εργατοτεχνικό προσωπικό δεν δικαιούται αποζημίωσης για μετακινήσεις εκτός έδρας υπολογιζόμενη με βάση τις διατάξεις του Ν. 1735/1987 και του Ν. 2685/1999 καθόσον πρόκειται για εργαζομένους που συνδέονται με την υπηρεσία τους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, οι οποίοι προσελήφθησαν για την εκτέλεση εργασιών σε όλο το οδικό δίκτυο αρμοδιότητας της ΔΕΣΕ Πατρών, ανεξάρτητα από το αν η πρόσληψή τους έγινε από συγκεκριμένα εργοτάξια του δικτύου αυτού.

Αποζημίωση υπαλλήλων Ν.Α.που μετακινούνται σύμφωνα με το αρθρο 23 παρ.4 του Ν.1735-1997

Καθορισμός αποζημίωσης υπαλλήλων του Δημοσίουκαι των Ν.Π.Δ.Δ σύμφωνα με το άρθρο 35 του Ν.1735/87

Κοινοποίηση εγγράφου:2/30112/ΔΕΠ/2015 με θέμα: Παρέχονται πληροφορίες: Σχετικά με το όριο εκατόν είκοσι ημερών, το οποίο σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 9 του ν.3833/2010 από 15-3-2010 καθορίζεται σε εξήντα ημέρες ως  ανώτατο όριο των επιτρεπόμενων ημερών εκτός έδρας του μετακινουμένου.

Μη νόμιμη η καταβολή μηνιαίων αποδοχών σε δύο (2) υπαλλήλους δημοτικού ν.π.δ.δ., με σύμβαση εργασίας ι.δ.ο.χ., οι οποίοι  παραιτήθηκαν για να συμμετάσχουν στις δημοτικές εκλογές της 18ης Μαϊου, δυνάμει του άρθρου 14 του ν. 3852/2010, καθόσον μη νομίμως οι ανωτέρω επανήλθαν στην υπηρεσία, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 18 του ν. 1735/1987, διότι οι διατάξεις του νόμου αυτού δεν έχουν εφαρμογή στο προσωπικό με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Περαιτέρω, οι υπάλληλοι αυτοί δε δύνανται να θεωρηθούν ως απασχολούμενοι με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, επειδή απασχολούνταν αδιάλειπτα με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου από το 2003, καθώς η διάταξη του άρθρου 21 παρ.3 του ν.2190/94, σύμφωνα με την οποία προσλήφθηκαν, απαγορεύει την αναγνώριση των συμβάσεών τους ως αορίστου. 

Με τις ανωτέρω διατάξεις προβλέπεται, εκτός των άλλων, ότι ο αριθμός των επιτρεπόμενων ημερών παραμονής εκτός έδρας καθορίζεται με απόφαση του Πρωθυπουργού (άρθρο 15 του ν.δ. 65/19731), αρμοδιότητα, η οποία μεταβιβάστηκε στη συνέχεια στους οικείους Υπουργούς (απόφαση Πρωθυπουργού ΔΔ7/ 2/4/ 2.1.1975, ΦΕΚ Β΄ 2, άρθρα 3 παρ.4 του ν.δ. 216/1974, 3 παρ. 1 του ν. 51/1975, 27 του ν.1199/1981 και 12 παρ. 1 του ν. 1256/1982, καθώς και Δ10Δ/ Φ.60/1/Α/4061/20.3.1984 κοινή υπουργική απόφαση ,ΦΕΚ Β΄ 155) στους οποίους (Υπουργούς)έχει μεταβιβασθεί και η αρμοδιότητα της κατ’ εξαίρεση εγκρίσεως μετακινήσεων πραγματοποιούμενων καθ’ υπέρβαση του κατά τα ανωτέρω επιτρεπόμενου αριθμού ημερών εκτός έδρας. Εξάλλου, κατά την αληθή έννοια της διατάξεως του τελευταίου εδαφίου του άρθρου 15 του ν.δ. 65/1973, που ορίζεται ότι ¨ο αριθμός των επιτρεπόμενων ημερών παραμονής εκτός έδρας νοείται για πλήρη ημερήσια αποζημίωση¨, δεν επιτρέπεται η πραγματοποίηση εκτός έδρας μετακινήσεων πέραν του εγκεκριμένου αυτού αριθμού, ανεξαρτήτως αν η καταβαλλόμενη γι’αυτές συνολικά ημερήσια αποζημίωση( π.χ. λόγω αυθημερόν επιστροφής) δεν υπερβαίνει την πλήρη αποζημίωση, που αναλογεί στον εγκεκριμένο αριθμό ημερών εκτός έδρας(βλ. σχετ. Πράξεις 388/1993, 172, 272, 273/1994 του Ι Τμήματος). Κατά συνέπεια, καταβολή δαπανών κινήσεως για μετακινήσεις, που πραγματοποιούνται καθ’ υπέρβαση του κατά περίπτωση εγκεκριμένου αριθμού ημερών εκτός έδρας, δεν είναι νόμιμη. Περαιτέρω, κατά γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, οι κανονιστικές διοικητικές πράξεις δεν έχουν αναδρομική ισχύ, εκτός αν τούτο επιτρέπεται ρητά από την εξουσιοδοτική διάταξη. Συνεπώς, η νεότερη κανονιστική διοικητική πράξη καταργεί ή τροποποιεί την προηγούμενη όμοια μόνο εφεξής και όχι εξαρχής. Κατ’ ακολουθία τούτου, τροποποίηση της κατά τα ανωτέρω εκδιδόμενης αποφάσεως του αρμόδιου κατά περίπτωση Υπουργού για τον καθορισμό του κατ’ έτος επιτρεπόμενου αριθμού ημερών μετακινήσεως εκτός έδρας με δικαίωμα αποζημιώσεως με μεταγενέστερη όμοια, ισχύει μόνο από το χρόνο δημοσιεύσεως της τελευταίας αυτής στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Τούτο δε, διότι πρόκειται για κανονιστικές διοικητικές πράξεις, οι οποίες χρήζουν δημοσιεύσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 1 περ. γ΄ του ν. 301/1976 και οι οποίες αρχίζουν να ισχύουν από την ημερομηνία δημοσιεύσεως τους σ’αύτη (η δημοσίευση συστατικός τύπος).

Δαπάνες μετακίνησης εκτός έδρας...Mε δεδομένα τα ανωτέρω, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η ελεγχόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, καθώς, καίτοι ο επείγων χαρακτήρας αυτής προκύπτει από το εξαιρετικά σύντομο της ενημέρωσης (η έγγραφη πρόσκληση φέρει ημερομηνία 17.6.2016, ενώ φέρεται ότι παρελήφθη από το Δήμο στις 21.6.2016), μόλις τέσσερεις (4) ημέρες πριν από την ημερομηνία μετακίνησης, η αναδρομική έγκριση αυτής από το Δημοτικό Συμβούλιο διενεργήθηκε στις 20.7.2016, μετά την παρέλευση των δέκα εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία επιστροφής του μετακινουμένου Δημάρχου στην έδρα του και μάλιστα σχεδόν ένα μήνα από αυτήν. Εντούτοις, το Κλιμάκιο κρίνει ότι τα ανωτέρω όργανα του Δήμου δεν ενήργησαν με σκοπό την καταστρατήγηση των σχετικών διατάξεων, αλλά πεπλανημένως πλην συγγνωστώς υπέλαβαν ότι η έγκριση της εν λόγω μετακίνησης κατά την πρώτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που ακολούθησε την πραγματοποίησή της, ήταν σύμφωνη προς τις ρυθμίσεις του άρθρου 140 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 3463/2006, οι οποίες απαιτούν την χωρίς καθυστέρηση έγκρισή της.Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, αλλά το 368 χρηματικό ένταλμα πληρωμής μπορεί να θεωρηθεί λόγω συγγνωστής πλάνης.

Kατάτμηση μελέτης α)Για παράβαση της παρ. 1 του άρθρου 12 του π.δ.171/1987 όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 17 παρ. 4 του Ν.2539/1997 και β) δεν έχει εφαρμοστεί το άρθρο 20 παρ. 2 του Ν.716/1977 για παράταση προθεσμιών».-Αόριστη αιτιολογία επιτρόπου-Νόμιμη

Από το συνδυασμό των προπαρατιθέμενων διατάξεων(2685/1999) συνάγεται ότι οι μετακινούμενοι εκτός έδρας δημόσιοι υπάλληλοι ή λειτουργοί για εκτέλεση υπηρεσίας με εντολή του Δημοσίου, των Ο.Τ.Α. και των λοιπών Ν.Π.Δ.Δ., δικαιούνται «έξοδα διανυκτέρευσης» προς κάλυψη της σχετικής δαπάνης καθώς και «ημερήσια αποζημίωση», για την κάλυψη των «εκτάκτων εξόδων», στα οποία αυτοί υποβάλλονται «λόγω της μετακίνησης και παραμονής τους εκτός έδρας» (άρθρο 9 παρ. 1). Η αποζημίωση αυτή για εκείνους που μετακινούνται και διανυκτερεύουν εκτός έδρας «με τις προϋποθέσεις του άρθρου 8» ανέρχεται σε 10.000 δραχμές, περιοριζόμενη στο 1/3 για την ημέρα της επιστροφής τους στην έδρα «μετά από διανυκτέρευση» κ.λπ.. Ορίζοντας περαιτέρω ο νόμος, στην παρ. 2 του άρθρου 9, ότι η «ημερήσια αποζημίωση» καταβάλλεται ολόκληρη «όταν οι μετακινούμενοι διανυκτερεύουν σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του άρθρου 8», συνδέει την καταβολή της ημερήσιας αποζημίωσης με το πραγματικό γεγονός της διανυκτέρευσης εκτός έδρας, ήτοι με τη συνδρομή των οριζόμενων στην παράγραφο 2 του άρθρου 8 προϋποθέσεων (μετακίνηση σε απόσταση μεγαλύτερη των 120 χιλιομέτρων κ.λπ.), γεγονός που συνεπάγεται, κατ’ αρχήν, για το μετακινούμενο «έκτακτα έξοδα» διατροφής κ.λπ., στην αποκατάσταση των οποίων η αποζημίωση αυτή αποβλέπει και όχι με το πραγματικό γεγονός της παροχής ανταλλάγματος για τη διανυκτέρευση, το οποίο, όταν πράγματι καταβάλλεται, αποτελεί αυτοτελή δαπάνη που αποδίδεται επίσης στο μετακινούμενο, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 8 (σε συνδυασμό προς αυτές του άρθρ. 1 παρ. 2) του ν. 2685/1999 και όχι προϋπόθεση της διανυκτέρευσης κατά το ίδιο άρθρο. Συνεπώς, για την καταβολή της «ημερήσιας αποζημίωσης» στους μετακινούμενους εκτός έδρας, αρκεί διανυκτέρευση νόμιμη, δηλαδή με τις προϋποθέσεις του άρθρου 8 παρ. 2 του ν. 2685/1999, στον τόπο της μετακίνησης, χωρίς να απαιτείται και η καταβολή αντιτίμου για τη διανυκτέρευση αυτή και ανεξαρτήτως διανυκτέρευσης σε ξενοδοχείο, πανσιόν, ιδιόκτητο ή φιλικό σπίτι κ.λπ., αφού το γεγονός ότι ο μετακινούμενος δεν υποβάλλεται σε έξοδα διανυκτέρευσης δεν σημαίνει ότι δεν υποβάλλεται και στα «έκτακτα έξοδα» διαβίωσης εκτός της έδρας του, που αποτελεί το νόμιμο λόγο παροχής της ημερήσιας αποζημίωσης (βλ. Ελ. Συν. Ολομ. Πρακτικά της 29ης Γεν.Συν./ 14.11.2001). Επίσης, δεδομένου ότι η τυχόν παροχή διατροφής, η οποία προσφέρεται σε περίπτωση διανυκτέρευσης του υπαλλήλου σε ξενοδοχείο κ.λπ. και λόγω αυτής συνδέεται με τη διαμονή του υπαλλήλου σε αυτό, καθίσταται σαφές ότι όταν υπάλληλος επιλέξει να μη διανυκτερεύσει σε ξενοδοχείο κ.λπ., δεν έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει πρωινό, γεύμα ή δείπνο στο ξενοδοχείο, αφού δεν διαμένει σε αυτό και άρα οι δαπάνες διατροφή του δεν καλύπτονται από το Δημόσιο. Κατά την έννοια δε του άρθρου 7 παρ. 4 του ίδιου νόμου οι υπάλληλοι που μετακινούνται εκτός έδρας με εντολή του Δημοσίου και των ν.π.δ.δ. για συμμετοχή σε συνέδρια, σεμινάρια κ.λπ., δικαιούνται δαπάνη χρήσης επιβατικού αυτοκινήτου δημόσιας χρήσης (ταξί), μόνο στην περίπτωση που δεν υπάρχει συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση προς τον τόπο, όπου διεξάγεται το σεμινάριο.