Το εποχιακό προσωπικό, που έχει προσληφθεί με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου και απασχολείται στη Διεύθυνση Ελέγχου Συντήρησης Έργων της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, σε εργασίες συντήρησης του οδικού δικτύου δεν δικαιούται αποζημίωσης για μετακινήσεις εκτός έδρας υπολογιζόμενη με βάση τις διατάξεις, του άρθρου 23 παρ.4 του Ν 1735/1987 και του Ν 2685/1999, καθόσον πρόκειται για εργαζομένους που συνδέονται με την υπηρεσία τους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και οι ανωτέρω διατάξεις δεν προβλέπουν ευθέως την ισχύ τους και για τους εργαζόμενους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Για την κατηγορία αυτή των εργαζομένων ισχύουν κατ’ αρχήν όσα προβλέπονται με την υπ’ αριθμ. 21091/2990/1946 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, εκτός και προβλέπεται διαφορετική ευνοϊκότερη ρύθμιση, στις συμβάσεις

Έννοια έδρας μετακινουμένου κατά το άρθρο 23 παρ. 4 του ν 1735/1987

Μη νόμιμη η καταβολή μηνιαίων αποδοχών σε δύο (2) υπαλλήλους δημοτικού ν.π.δ.δ., με σύμβαση εργασίας ι.δ.ο.χ., οι οποίοι  παραιτήθηκαν για να συμμετάσχουν στις δημοτικές εκλογές της 18ης Μαϊου, δυνάμει του άρθρου 14 του ν. 3852/2010, καθόσον μη νομίμως οι ανωτέρω επανήλθαν στην υπηρεσία, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 18 του ν. 1735/1987, διότι οι διατάξεις του νόμου αυτού δεν έχουν εφαρμογή στο προσωπικό με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Περαιτέρω, οι υπάλληλοι αυτοί δε δύνανται να θεωρηθούν ως απασχολούμενοι με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, επειδή απασχολούνταν αδιάλειπτα με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου από το 2003, καθώς η διάταξη του άρθρου 21 παρ.3 του ν.2190/94, σύμφωνα με την οποία προσλήφθηκαν, απαγορεύει την αναγνώριση των συμβάσεών τους ως αορίστου. 

Καταβολή αποδοχών σε εργαζομένους του Δήμου:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η πρόσληψη των φερόμενων ως δικαιούχων, κατ’ επίκληση του άρθρου 12 παρ. 2 του ν.4071/2012, παρίσταται μη νόμιμη. Και τούτο διότι από την 90/27.3.2013 απόφαση του Δημοτικού Συμβούλιου και τα λοιπά στοιχεία του φακέλου, στα οποία εμπίπτουν και  βεβαιώσεις του Αντιδημάρχου και του Προϊσταμένου Καθαριότητας του Δήμου, σύμφωνα με τις οποίες οι φερόμενοι ως δικαιούχοι εκτέλεσαν «έκτακτες» και «επείγουσες» εργασίες, που αφορούν στην καθαριότητα κοινοχρήστων χώρων στη δημοτική ενότητα Σταυρούπολης και στις τοπικές κοινότητες Κιμμερίου και Ευμοίρου, δεν αποδεικνύεται ότι οι ανάγκες προς εξυπηρέτηση των οποίων αυτοί προσελήφθησαν, ήτοι ο καθαρισμός των ως άνω κοινοχρήστων χώρων, είναι εποχικές ή περιοδικές ή πρόσκαιρες σε συνάρτηση με το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα στο οποίο αυτές ανεφύησαν, ως απαιτεί η ως άνω διάταξης. Αντιθέτως, όπως διαλαμβάνεται στην ως άνω απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η πρόσληψή τους αποσκοπούσε στην αντιμετώπιση πάγιων και διαρκών αναγκών μέσω της χρησιμοποίησης μίας ευέλικτης μορφής απασχόλησης με το λιγότερο δυνατό κόστος. Η παραδοχή αυτή επιρρωνύεται από το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του φακέλου, προσελήφθησαν στο Τμήμα Καθαριότητας και Ανακύκλωσης της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής του Δήμου, δεκατέσσερις εργάτες με συμβάσεις οκτάμηνης διάρκειας για το χρονικό διάστημα από 6.9.2013 έως και 5.5.2014 (βλ. την 1002/51105/6.9.2013 απόφαση του Δημάρχου και την ΚΥΑ 30360/31.7.2012). Επομένως, ορθώς αν και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία αρνείται η Επίτροπος τη θεώρηση των ελεγχόμενων ενταλμάτων. Ο δεύτερος, όμως, λόγος διαφωνίας περί της μη νομίμου εκκαθάρισης των αποδοχών των φερόμενων ως δικαιούχων με αναλογία 1/25 έναντι 1/30, πέραν του ότι δεν ευρίσκει έρεισμα στα στοιχεία του φακέλου, σε κάθε περίπτωση τυγχάνει απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος. Και τούτο, διότι σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5 και 6 της από 26-7-75 ΕΓΣΣΕ, που κυρώθηκε με το ν.133/75 (ΦΕΚ Α΄180), οι οποίες εφαρμόζονται – ελλείψει ειδικότερης ρύθμισης – και ως προς τους συμβασιούχους ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου των Δήμων (βλ. και άρθρο 216 Κ.Κ.Δ.Κ.Υ.), ο μηνιαίος μισθός θεωρείται ότι αντιστοιχεί σε 25 ημερομίσθια, όσες δηλαδή είναι κατά μέσο όρο οι εργάσιμες ημέρες κάθε μηνός (πρβλ. ΑΠ 1215/2004, 1741/1984, Εφ.Θεσ/κης 2511/1996, Πολ.Πρωτ.Πατρών 129/2007). Το δε 2/74050/0022/4.12.2012 έγγραφο του Υπουργού Οικονομικών, που επικαλείται η διαφωνούσα Επίτροπος, ανεξαρτήτως του ότι αποτελεί εγκύκλιο της διοίκησης στερούμενη κανονιστικής ισχύος, σε κάθε περίπτωση, από το περιεχόμενό του δεν προκύπτει ότι επιλύει το ανακύψαν ως άνω νομικό ζήτημα.