ΓΕΩΡΓΙΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΒΑΜΒΑΚΙΟΥ-ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ-ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑΣ: (...) Επειδή, το δικόγραφο της αιτήσεως υπογράφεται από δικηγόρο ως πληρεξούσιο της αιτούσης εταιρείας. Κατά την συζήτηση, όμως, της υποθέσεως στο ακροατήριο η εταιρεία δεν παρέστη με πληρεξούσιο δικηγόρο, ούτε εμφανίσθηκε ο νόμιμος εκπρόσωπός της για να δηλώσει ότι εγκρίνει την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως, ενώ, εξ άλλου, δεν έχει προσκομισθεί συμβολαιογραφική πράξη παροχής πληρεξουσιότητας στον υπογράφοντα το δικόγραφο δικηγόρο. Συνεπώς, η αίτηση ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη

Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το από 29.3.2013 αποδεικτικό επιδόσεως του επιμελητή του Συμβουλίου της Επικρατείας Εμμανουήλ Παπαδάκη, αντίγραφα της κρινομένης αιτήσεως και της από 15.2.2013 πράξεως του Προέδρου του Α΄ Τμήματος περί ορισμού δικασίμου και εισηγητή της υποθέσεως κοινοποιήθηκαν νομοτύπως και εμπροθέσμως στον υπογράφοντα το δικόγραφο της αιτήσεως δικηγόρο ..., ως πληρεξούσιο και αντίκλητο του αναιρεσείοντος Ιδρύματος. Κατά τη δικάσιμο όμως της 17.2.2014, κατά την οποία η υπόθεση εισήχθη προς συζήτηση, ο αναιρεσίβλητος δεν παρέστη, ενώ εμφανίσθηκε εκπρόσωπος του αναιρεσείοντος Ιδρύματος και ζήτησε αναβολή προκειμένου να προσκομίσει αποδεικτικά επιδόσεως αντιγράφων της κρινομένης αιτήσεως και της πράξεως του Προέδρου περί ορισμού εισηγητή και δικασίμου. Κατόπιν αυτών, η συζήτηση της υποθέσεως αναβλήθηκε αυτεπαγγέλτως, σύμφωνα με τις ως άνω διατάξεις, για τη δικάσιμο της 5.5.2014 με το 32/17.2.2014 πρακτικό συνεδριάσεως, σύμφωνα με τις παρατεθείσες στην προηγούμενη σκέψη διατάξεις, προκειμένου το αναιρεσείον Ίδρυμα να προβεί στις εν λόγω επιδόσεις και στη συνέχεια για τη δικάσιμο της 24.11.2014. Και κατά την παρούσα όμως δικάσιμο, κατά την οποία η υπόθεση εισήχθη και πάλι προς συζήτηση, ο αναιρεσίβλητος δεν παρέστη, δεν προσκομίσθηκαν δε από το αναιρεσείον Ίδρυμα αποδεικτικά επιδόσεως των πιο πάνω εγγράφων στον αναιρεσίβλητο. Με τα δεδομένα αυτά, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις.

Επειδή, το δικόγραφο της αιτήσεως υπογράφεται από δικηγόρο, ως πληρεξούσιο του αιτούντος. Κατά τη συζήτηση όμως της υποθέσεως στο ακροατήριο ο αιτών δεν παρέστη με πληρεξούσιο δικηγόρο, ούτε εμφανίστηκε για να δηλώσει ότι εγκρίνει την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως, ούτε τέλος προσκομίσθηκε συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο προς τον δικηγόρο που υπογράφει το δικόγραφο. Συνεπώς, σύμφωνα με το άρθρο 27 του π.δ. 18/1989 (8 Α), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 παρ. 2 του ν. 2479/1997 (67 Α), η αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.

Επειδή, εν προκειμένω, το δικόγραφο της υπό κρίση αιτήσεως, το οποίο κατατέθηκε στη Γραμματεία του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 28 Απριλίου 2011 και ως εκ τούτου εμπίπτει, κατά χρόνον, στο πεδίο ισχύος της διατάξεως του άρθρου 69 περ. α΄ του Ν. 3900/2010, υπογράφεται μόνο από την αιτούσα, για τον λόγο δε αυτόν η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαραδέκτως ασκηθείσα. Εξ άλλου, εν προκειμένω, δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 27 παρ. 1-3 του Π.Δ. 18/1989, όπως ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους, εν τέλει, με τη διάταξη του άρθρου 32 παρ. 1 του Ν. 3772/2009 (Α΄ 112), δοθέντος ότι οι διατάξεις αυτές προβλέπουν τη δυνατότητα ειδοποιήσεως διαδίκου ή του πληρεξουσίου δικηγόρου του προς συμπλήρωση στοιχείων της νομιμοποιήσεως αυτού, και ως εκ τούτου δεν εφαρμόζονται σε περιπτώσεις ως η επίδικη, ήτοι σε περίπτωση απαραδέκτου ασκήσεως ακυρώσεως λόγω μη υπογραφής του δικογράφου της από δικηγόρο αλλά μόνο από τον αιτούντα. Κατά τη γνώμη, όμως, του Συμβούλου Γ. Ποταμιά η υπό κρίση αίτηση πρέπει να θεωρηθεί παραδεκτώς ασκηθείσα δοθέντος ότι η αιτούσα παρέστη κατά την επ' ακροατηρίω συζήτηση της υποθέσεως μετά δικηγόρου, την οποία νομιμοποίησε με δήλωσή της.

Κανονιστικές διοικητικές πράξεις- εκπρόθεσμο αίτησης ακυρώσεως:..Επειδή, κατά το άρθρο 46 παρ. 1 του Π.Δ. 18/1989 (φ. 8) η 60νθήμερη προθεσμία ασκήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως αρχίζει για μεν τις κανονιστικές διοικητικές πράξεις από την επομένη της δημοσιεύσεώς τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Για δε τις ατομικές διοικητικές πράξεις, η προθεσμία αρχίζει, για μεν τους ενδιαφερομένους στους οποίους αφορά η πράξη από την επομένη της κοινοποιήσεως τους προς αυτούς ή της πλήρους γνώσεως από αυτούς. Ειδικότερα, ως προς τις ατομικές διοικ. πράξεις, τις δημοσιευτέες κατά νόμον, η προθεσμία αρχίζει για τους τρίτους από την επομένη της δημοσίευσεώς τους.Επειδή, εν προκειμένω, η προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που καθορίζει πολεοδομικούς όρους, κατά παρέκκλιση πάσης αντιθέτου διατάξεως, έχει κανονιστικό χαρακτήρα, ενώ κατά το μέρος που επέχει θέση οικοδομικής αδείας έχει ατομικό χαρακτήρα. Είναι όμως, κατά τα ανωτέρω, δημοσιευτέα εκ του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Συνεπώς, η 60νθήμερη προθεσμία ασκήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως, για το σύνολο της προσβαλλομένης πράξεως, άρχισε για τους αιτούντες, τρίτους, την επομένη της 12/11/98, όταν η προσβαλλομένη πράξη δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, είχε δε λήξει πριν ασκηθή η κρινομένη αίτηση την 26/2/1999. Συνεπώς, η αίτηση πρέπει να απορριφθή ως εκπρόθεσμη και εκ τούτου απαράδεκτη.

Εκπρόθεσμο αίτησης ακυρώσεως:..Επειδή, στο άρθρο 6 παρ. ΣΤ 9 του ν. 2083/1992 (ΦΕΚ 159) ορίζεται ότι : "Ο διορισμός και η μονιμοποίηση του μέλους ΔΕΠ γίνεται με πράξη του πρύτανη που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Η σχετική πράξη με τα πρακτικά εκλογής ή μονιμοποίησης διαβιβάζονται χωρίς καθυστέρηση από το ΑΕΙ στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και κοινοποιούνται σε όλους τους υποψηφίους. Η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και η εκτέλεση της πράξης αυτής αναστέλλεται επί ένα μήνα από την περιέλευσή της στο Υπουργείο για έλεγχο νομιμότητας. Αν μέσα στην προθεσμία αυτή διαπιτωθεί έλλειψη νομιμότητας στην πράξη του πρύτανη, η υπόθεση αναπέμπεται στο ΑΕΙ". Κατά την έννοια της πιο πάνω διατάξεως επιβάλλεται μεν η κοινοποίηση της πράξεως διορισμού μέλους ΔΕΠ και των πρακτικών εκλογής σε όλους τους υποψηφίους, αλλά η κοινοποίηση αυτή δεν αποτελεί την αφετηρία της προθεσμίας για την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως. Η προθεσμία της αιτήσεως ακυρώσεως για τους τρίτους, μεταξύ των οποίων είναι και οι λοιποί υποψήφιοι για κατάληψη της θέσεως ΔΕΠ, κινείται και στην περίπτωση αυτή από τη δημοσίευση της πρυτανικής πράξεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δεδομένου ότι δεν προβλέπεται από το νόμο κοινοποίησή της στους λοιπούς, πλην του διοριζομένου, υποψηφίους (βλ. Σ.τ.Ε. 311/1989).Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 22.7.1993, δηλαδή μετά την πάροδο εξήντα ημερών από τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της προσβαλλόμενης πρυτανικής πράξεως (27.4.1993), πρέπει να απορριφθεί ως εκπρόθεσμη.

Η 15νθήμερη προθεσμία για την άσκηση αιτήσεως ανακλήσεως κατά πράξεως του Κλιμακίου που διενήργησε προσυμβατικό έλεγχο σε πρώτο βαθμό, είναι αποκλειστική, άρχεται δε για όλους τους νομιμοποιούμενους, ως έχοντες σπουδαίο έννομο συμφέρον, στην άσκηση αυτής, πλήν του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας, από την κοινοποίηση της σχετικής πράξεως στον οικείο φορέα (Αναθέτουσα Αρχή).

Σύνθετη διοικητική ενέργεια- αίτηση ακυρώσεως:.Επειδή, όπως έγινε δεκτό ανωτέρω, η σύνθετη διοικητική ενέργεια του κατ’ αρθρ. 17 ν. 2190/1994 διαγωνισμού, ολοκληρώνεται με την πράξη του Α.Σ.Ε.Π. περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων επιτυχίας και διοριστέων, η οποία και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Μετά την έκδοση της τελευταίας αυτής πράξεως όλες οι προηγούμενες πράξεις, όπως είναι οι αποφάσεις του ΑΣΕΠ επί υποβληθεισών ενστάσεων, ενσωματώνονται στην τελευταία και χάνουν τον εκτελεστό τους χαρακτήρα. Κατόπιν αυτών, η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. 1723/8.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ, διότι η πράξη αυτή έχει χάσει την εκτελεστότητα της ενσωματωθείσα στην 1812/28.8.2002 πράξη του Α.Σ.Ε.Π. περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστέων. Περαιτέρω, καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά της ως άνω θεωρηθείσας ως συμπροσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. 1812/28.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ, η κρινόμενη αίτηση ασκείται εκπροθέσμως, διότι όπως συνάγεται από τις διατάξεις του αρθρ. 46 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 (Α 8), η εξηκονθήμερη προθεσμία ασκήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως για τους τρίτους υποψηφίους σε διαγωνισμό για την πλήρωση θέσης, δηλαδή για όλους τους άλλους πλήν εκείνων στους οποίους αναφέρεται η βάσει διατάξεως νόμου δημοσιευόμενη πράξη κυρώσεως των πινάκων διοριστέων, αρχίζει από την επομένη της δημοσιεύσεως της εν λόγω πράξης, εφόσον δεν προβλέπεται από το νόμο κοινοποίηση της πράξης αυτής στους τρίτους υποψηφίους, (βλ. ΣτΕ 2484/2006, πρβλ, ΣτΕ 467/2003). Εν προκειμένω, η ανωτέρω υπ’ αριθμ. 1812/28.8.2002 απόφαση περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστεών δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 4.9.2002 (ΦΕΚ 248/4.9.2002 ΠΡΤΜ), κατά τα οριζόμενα στο αρθρ. 17 παρ. 11 του ν. 2190/1994, ενώ η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως ασκήθηκε στις 18.12.2002, δηλαδή μετά την πάροδο εξήντα (60) ημερών από τη δημοσίευση της πιο πάνω αποφάσεως. Κατόπιν αυτών, η υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα. Κατά την γνώμη όμως της Παρέδρου Μ. Παπαδοπούλου, ενόψει της προεκτεθείσας πλοκής πρέπει να θεωρηθεί ότι η προθεσμία προσβολής της ως άνω 1812/28/8/2002 αποφάσεως περί κυρώσεως των οριστικών πινάκων διοριστέων άρχισε να τρέχει από το χρόνο ικανοποιήσεως στον αιτούντα η πλήρους γνώσεως απ’ αυτόν της προηγηθείσας υπ’ αριθ. 1723/8.8.2002 αποφάσεως του ΑΣΕΠ με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση του, αφού από το χρόνο αυτό έλαβε γνώση της αιτιολογίας της απορρίψεως της ενστάσεως του και μπορούσε να διατυπώσει σχετικούς λόγους ακυρώσεως. Συνεπώς, κατά τη γνώμη αυτή, η υπό κρίση αίτηση ασκείται εμπροθέσμως κατά της πιο πάνω 1812/28/8/2002 αποφάσεως, δεδομένου ότι δεν προκύπτει από στα στοιχεία του φακέλου κοινοποίηση η πλήρης γνώση της ανωτέρω (1723/8.8.2002) προηγηθείσας αποφάσεως σε χρόνο απέχοντα πλέον των 60 ημερών από την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως.

Προμήθειες.Δικαστική προστασία.4. Επειδή, στο άρθρο 3 παρ. 3 του ν. 2522/1997 ορίζεται ότι η προθεσμία για την άσκηση της προσφυγής της παρ. 2 του ίδιου άρθρου, η άσκησή της και η προθεσμία για την άσκηση της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων κωλύουν τη σύναψη της συμβάσεως. Η ρητή αναφορά από το νομοθέτη ως περιπτώσεων κωλυουσών την υπογραφή της συμβάσεως μόνο των περιπτώσεων αυτών δεν έχει την έννοια ότι μετά ταύτα είναι, κατ’ αντιδιαστολήν, επιτρεπτή η υπογραφή αυτής. Η εν λόγω αναφορά έγινε διότι οι τρεις αυτές περιπτώσεις δεν ήσαν αυτονόητες όπως είναι, αντίθετα, η περίπτωση, κατά την οποία έχει πλέον ασκηθεί η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Συνεπώς, η Διοίκηση μετά την πάροδο της ως άνω προθεσμίας για την άσκηση της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων, γνωρίζουσα ως εκ της ασκηθείσης ήδη, από ενδιαφερόμενο έχοντα συμφέρον να του ανατεθεί συγκεκριμένη σύμβαση, προσφυγής του άρθρου 3 παρ. 2 του ν. 2522/1997 ότι είναι πιθανό να επακολουθήσει και άσκηση αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων, οφείλει, πριν προβεί στην υπογραφή της συμβάσεως, να αναμείνει επί εύλογο χρονικό διάστημα ανερχόμενο, εν όψει και των οριζομένων στην παρ. 3 του προαναφερθέντος άρθρου, σε δέκα πέντε (15) ημέρες. Σε περίπτωση που η Διοίκηση δεν τηρήσει την υποχρέωση αναμονής για το προαναφερόμενο χρονικό διάστημα και παρά ταύτα προβεί στην υπογραφή της συμβάσεως, η Επιτροπή Αναστολών δεν παρακωλύεται από την υπογραφή της να εξετάσει κατ’ ουσία την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων (ΕΑ 226/2004, 1316/2007).

Ατομική διοικητική πράξη- δημοσίευση:...Με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση έγινε δεκτό, κατ' απόρριψη της αιτήσεως, ότι η απαλλοτρίωση εγκύρως συντελέσθηκε με την δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 1.11.1999, ημέρα Δευτέρα, της ειδοποιήσεως για την γενομένη παρακατάθεση, εν όψει του ότι η τελευταία ημέρα του δεκαοκταμήνου από την δημοσίευση της δικαστικής αποφάσεως για τον προσδιορισμό της αποζημιώσεως, δηλαδή η 30.10.1999, ήταν Σάββατο. Τον ισχυρισμό δε του αναιρεσείοντος για την πραγματική κυκλοφορία του φύλλου της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως σε μεταγενέστερη ημερομηνία απέρριψε το δικαστήριο ως μη ουσιώδη, με την σκέψη ότι κρίσιμη, κατά την έννοια των διατάξεων του ν.δ/τος 797/1971 και του ν. 301/1976, είναι, εν προκειμένω, μόνον η ημερομηνία την οποία φέρει το φύλλο και κατά την οποία τεκμαίρεται αμαχήτως ότι αυτό εκυκλοφόρησε, και ότι η ημέρα της πραγματικής κυκλοφορίας του, όταν δεν συμπίπτει με την ημερομηνία που φέρει το φύλλο, λαμβάνεται υπ' όψιν μόνον ως αφετηρία της προθεσμίας για την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατά κανονιστικών πράξεων. Η κρίση όμως αυτή του δικαστηρίου που εξέδωσε την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση δεν είναι, κατά τα εκτεθέντα στην προηγούμενη σκέψη, νόμιμη, δεδομένου ότι, στην ως άνω περίπτωση, κρίσιμη είναι η ημέρα πραγματικής κυκλοφορίας του φύλλου της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και όχι η ημερομηνία την οποία αυτό φέρει, όταν αυτές δεν συμπίπτουν, επομένως δε ο προβληθείς από τον αναιρεσείοντα σχετικός ισχυρισμός ήταν ουσιώδης. Για τον λόγο, συνεπώς, αυτόν, ο οποίος βασίμως προβάλλεται με την κρινομένη αίτηση, πρέπει αυτή να γίνει δεκτή και να αναιρεθή η προσβαλλομένη απόφαση, η δε υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό μέρος, πρέπει να παραπεμφθή στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.