ΥΠΕΣ/35165/1998
Τύπος: Έγγραφα
Αμεση αποστολή φακέλου στο Υπουργείο, ύστερα από άσκηση προσφυγής κατά απόφασης της επιτροπής του άρθρου 18 του Ν.2218/94 (άρθρο 177 παρ.2 Π.Δ./τος 410/95 ή άρθρου 68 παρ.1 Π.Δ 30/§6) ή κατά απόφασης Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας για θέματα αρμοδιότητας του Υπουργείου Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης
Ιστορικό Αναθεωρήσεων (Πιλοτική Εφαρμογή)
Σχετικά Έγγραφα
ΝΣΚ/100/2003
Χορήγηση ή μη της ειδικής άδειας του άρθρου 298 παρ.7 του ΠΔ 410/95 σε μέλη ΔΕΠ ΑΕΙ, που έχουν εκλεγεί και Δήμαρχοι.(...)Τα μέλη ΔΕΠ ΑΕΙ που έχουν εκλεγεί και Δήμαρχοι, δικαιούνται την ειδική άδεια του άρθρου 298 παρ.7 του ΠΔ 410/95 για όλο το διάστημα που ασκούν τα καθήκοντά τους, το δε ΑΕΙ στο οποίο ανήκουν υποχρεούται να την χορηγήσει.
ΝΣΚ/312/2005
Μετά την εφαρμογή του ν. 3316/2005 δεν καταργήθηκε η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 269 του π.δ. 410/95 , κατά την οποία επιτρέπεται η κατά παρέκκλιση των διατάξεων της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας περί εκπόνησης μελετών η απευθείας ανάθεση της εκπόνησης μελέτης .
Π.Δ.304/2000
Τροποποίηση του Π.Δ. 395/94 “Eλάχιστες προδιαγραφές ασφάλειας και υγείας για τη χρησιμοποίηση εξοπλισμού εργασίας από τους εργαζόμενους κατά την εργασία τους σε συμμόρφωση με την οδηγία 89/655/EOK” (ΦEK 220/A/19-12-94) όπως αυτό τροποποιήθηκε με το Π.Δ. 89/99 “Tροποποίηση του Π.Δ. 395/94 σε συμμόρφωση με την οδηγία 95/63/ΕΚ του Συμβουλίου” (ΦΕΚ 94/Α/13-5-1999).
Δ6/Β/3971/1996
Ένδειξη της κατανάλωσης ενέργειας για τα οικιακά πλυντήρια ρούχων, σε συμμόρφωση προς την Οδηγία της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 95/12/ΕΚ/95 και σε εφαρμογή του Π.Δ.180/94
Δ6/Β/3972/1996
Ένδειξη της κατανάλωσης ενέργειας για τα οικιακά ηλεκτρικά στεγνωτήρια ρούχων, σε συμμόρφωση προς την Οδηγία της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 95/13/ΕΚ/95 και σε εφαρμογή του Π.Δ.180/94
ΕΣ/Τ7/11/2006
Δαπάνη παραγωγής οπτικοακουστικού υλικού, δεν είναι νόμιμη, αφού δεν προβλέπεται από διάταξη νόμου ούτε συμβάλλει στην εκπλήρωση των σκοπών του δήμου (άρθρ. 24 π.δ. 410/95).
ΣΤΕ/378/2008
Δημοσίευση απόφασης δημοτικού συμβουλίου:..Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, στον αποσταλέντα στο Δικαστήριο φάκελο δεν υπάρχουν στοιχεία δημοσιεύσεως της 86/22-3-1999 αποφάσεως της Επιτροπής του άρθρου 18 ν. 2218/1994 της Νομαρχίας ..., αλλά ούτε και των ως άνω 126/1997 και 29/1999 αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου ... Με το από 27-9-2005 έγγραφο του Δικαστηρίου προς τον Δήμο ...ζητήθηκε η αποστολή, μεταξύ άλλων, και των στοιχείων δημοσιεύσεως των εν λόγω αποφάσεων, ο Δήμος όμως απήντησε με το από 29-9/5-10-2005 έγγραφό του ότι τα στοιχεία αυτά δεν υπάρχουν στο αρχείο του. Με τα δεδομένα αυτά, όλες οι ως άνω αποφάσεις ουδέποτε απέκτησαν νόμιμη υπόσταση, η δε επίμαχη μετονομασία της οδού ... σε Μ. …… ουδέποτε έλαβε χώρα στο νομικό κόσμο. Περαιτέρω, η ως άνω 86/22-3-1999 απόφαση της Επιτροπής του άρθρου 18 ν. 2218/1994 της Νομαρχίας ..., ως ανυπόστατη, δεν υπέκειτο στην κατ’ άρθρο 177 παρ. 4 του Δ.Κ.Κ. σε συνδυασμό με το άρθρο 8 του ν. 3200/1955 προσφυγή, και, επομένως, νομίμως ο Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, με την 26189/2-8-1999 απόφασή του απέρριψε, αν και με διαφορετική αιτιολογία, την κατά της αποφάσεως αυτής προσφυγή του αιτούντος (ΣΕ 5745/1996).
ΝΣΚ/181/1996
Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Αυτοκίνητα. Εφαρμογή ν.976/79. Για την εξώδικη και συμβιβαστική επίλυση διαφορών, που ανακύπτουν από τροχαία ατυχήματα προκαλούμενα από αυτοκίνητα, που περιήλθαν αυτοδικαίως στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις κατ άρθρο 39 παρ.2 εδ.β Ν.2218/94 (άρθρο 115 παρ.3 εδ.α Π.Δ.30/96), έστω και αν δεν εκδόθηκε σχετική διαπιστωτική πράξη, καθώς και από αυτοκίνητα που αποκτώνται από τις Ν.Α. κατ άλλο τρόπο από τον προβλεπόμενο στη διάταξη αυτή, δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 4 επ. Ν.976/79, γιατί αυτές αναφέρονται μόνο σε διαφορές που ανακύπτουν από τροχαία ατυχήματα προκαλούμενα από οχήματα του Δημοσίου, όχι δε και άλλων ΝΠΔΔ, όπως είναι και οι Ν.Α. Δεν περιέρχονται στις Ν.Α. οι αρμοδιότητες των νομαρχών και των νομαρχιακών υπηρεσιών που αφορούν σε θέματα αποζημιώσεων λόγω ζημιών προκαλουμένων από οχήματα του Δημοσίου κατ άρθρα 4 επ. Ν.976/79, γιατί πρόκειται για θέματα δημόσιας περιουσίας εξαιρούμενα των αρμοδιοτήτων των Ν.Α. κατ άρθρο 3 παρ.1 Ν.2218/94 και, ως εκ τούτου, οι αρμοδιότητες αυτές ασκούνται από τον Περιφερειακό Διευθυντή κατ άρθρο 4 παρ.6 στοιχ.α Ν.2240/94.
ΝΣΚ/765/1997
Καθορισμός διαδικασίας μίσθωσης ιδιωτικών αυτοκινήτων από Δημόσιες Υπηρεσίες και τις υπηρεσίες που αναφέρονται ή εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 1 του ΝΔ 2396/53") δεν θίχθηκε από τη διάταξη του άρθρου 19 παρ.3 Ν.2503/97. Εξάλλου, προκειμένης μισθώσεως αυτοκινήτων έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 82 επ. Ν.2362/95 για το Δημόσιο και του άρθρου 34 ΠΔ 410/95 για τους Ο.Τ.Α. α βαθμού.
ΣΤΕ 2207/2002
Επειδή, κατά την έννοια της παρατεθείσης εξουσιοδοτικής διατάξεως του ν. 2218/94 ο κανονιστικός νομοθέτης κατά την κατάρτιση των οργανισμών των οικείων Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων προσδιορίζει ανάλογα με το αντικείμενο των συγκεκριμένων οργανικών μονάδων και την ειδικότητα του κλάδου από ποιές κατηγορίες και από ποιούς κλάδους κάθε κατηγορίας θα προέρχονται οι προϊστάμενοι των οργανικών μονάδων κάθε υπηρεσίας, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να ορίσει ότι οι προϊστάμενοι θα προέρχονται από όλες τις κατηγορίες ή από όλους τους κλάδους κάθε κατηγορίας. Εν όψει δε της φύσεως των καθηκόντων του συγκεκριμένου Γραφείου, όπως αυτά καθορίζονται στο στοιχείο δ΄ της παρ. 3 άρθρου 10 του Οργανισμού, η ανωτέρω προσβαλλομένη διάταξη του εδ. δ΄ παρ. 29 άρθρου 130 αυτού, που αποκλείει τους αρχιτέκτονες - μηχανικούς από την δυνατότητα να καταλάβουν θέση προϊσταμένου του Γραφείου αυτού, βρίσκεται εντός των ορίων της εξουσιοδοτήσεως του άρθρου 30 του ν. 2218/1994 και δεν προσβάλλει την συνταγματικώς κατοχυρωμένη ισότητα, δεδομένου ότι η ρύθμιση δεν παρίσταται αδικαιολόγητη (πρβλ. ΣτΕ 915/ 2000). Κατ’ ακολουθίαν, οι σχετικές προσφυγές, τις οποίες άσκησε το αιτούν σωματείο διαδοχικώς ενώπιον της επιτροπής του άρθρου 18 ν. 2218/94 και του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, συνεπαγόμενες έλεγχο μόνον της νομιμότητας της πληττομένης διατάξεως του Οργανισμού, νομίμως απορρίφθηκαν με τις συμπροσβαλλόμενες πράξεις των οργάνων αυτών. Κατά ταύτα, πρέπει να απορριφθούν ο λόγος περί παραβάσεως της αρχής της ισότητος ως αβάσιμος, καθώς και οι λόγοι περί αναιτιολογήτου και υπερβάσεως των άκρων ορίων της διακριτικής ευχερείας της Διοικήσεως, δεδομένου ότι οι κανονιστικές πράξεις, όπως είναι η πληττομένη διάταξη του Οργανισμού δεν χρήζουν αιτιολογίας, ελέγχονται δε μόνον από την άποψη της μη υπερβάσεως της εξουσιοδοτήσεως. Η κρινομένη αίτηση, επομένως, είναι απορριπτέα στο σύνολό της.