ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Αίτηση για αναίρεση των 204/2013 και 1686/2012 οριστικών αποφάσεων του VΙΙ  Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου(....)Με την 299/2003 πράξη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου …. καταλογίσθηκαν εις βάρος των αναιρεσειόντων,  Προέδρων του Δημοτικού Συμβουλίου (των 1ου και 5ου) και Αντιδημάρχων (των 2ου, 3ου και 4ης) του Δήμου … Αττικής κατά τα έτη 1996 έως 1999, τα εισπραχθέντα από αυτούς χρηματικά ποσά προσαύξησης (20%) επί των εξόδων παράστασης, ως αχρεωστήτως καταβληθέντα.Με την 204/2013 πρώτη αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του VΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου απορρίφθηκε ως αβάσιμη αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων, με την οποία ζητείτο να αναγνωρισθεί ότι αυτοί δεν υπέχουν υποχρέωση προς επιστροφή των εν λόγω εισπραχθέντων ποσών και ότι ο παραπάνω δήμος δεν δικαιούται να αναζητήσει ή να βεβαιώσει αυτά εις βάρος τους, ούτε και να εισπράξει το ποσό της πρώτης δόσης αυτών, προς εκτέλεση της ως άνω 299/2003 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου …. Με την 1682/2012 δεύτερη αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του VΙΙ Τμήματος απορρίφθηκε ως απαράδεκτη ανακοπή των ήδη αναιρεσειόντων κατά: α) της ως άνω 299/2003 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου …, β) της από 20.1.2004 οικείας συνοπτικής κατάστασης βεβαίωσης δημοτικού εσόδου του Δήμου … και γ) του 14/20004 οικείου χρηματικού καταλόγου.(....)...η πληρεξούσια δικηγόρος των αναιρεσειόντων …, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης στο ακροατήριο δήλωσε ότι αυτοί  παραιτούνται του δικογράφου της ένδικης αιτήσεως αναιρέσεως, στη δήλωση δε αυτή συναίνεσε ο αντίδικος  Δήμος.Κηρύσσει  καταργημένη τη δίκη  επί της από 15 Απριλίου 2013 αιτήσεως αναιρέσεως των: 1) ….. του …, 2) ….. του …, 3) ….. του …, 4) ….. του … και 5) ….. του …, κατοίκων … Αττικής, κατά των 204/2013 και 1686/2012 αποφάσεων του VΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Με τα δεδομένα αυτά, εφόσον η Φ.861/240/671127/Σ.2444/2.4.2009 καταλογιστική πράξη κρίθηκε τελεσίδικα νόμιμη με την 2041/2011 απόφαση του Τμήματος τούτου, με συνέπεια ως προς το ζήτημα αυτό να έχει παραχθεί δεδικασμένο που αποκλείει οποιαδήποτε νέα διαφορετική κρίση, δεν γεννάται βάσει αυτής αστική ευθύνη του κράτους κατά το άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ και δεν θεμελιώνεται αντίστοιχη αποζημιωτική αξίωση του ενάγοντος.(..)Ως εκ τούτου δεν θεμελιώνεται αξίωση αδικαιολογήτου πλουτισμού του ενάγοντος κατά του Δημοσίου. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αγωγή είναι αβάσιμη στο σύνολο της και πρέπει να απορριφθεί.

Επικαιροποίηση του Οδηγού Χρηματοδότησης και Διαχείρισης του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.) 

Έγκριση του Οδηγού Χρηματοδότησης και Διαχείρισης του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.)
18010/2024-ΦΕΚ:4477/Β/31.07.2024:Επικαιροποίηση του Οδηγού Χρηματοδότησης και Διαχείρισης του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.) 

ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΕΟΦ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ-ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΟΦ:..η εκκαλούσα ζητά την εξαφάνιση της 11024/2019 οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 22ο), με την οποία απορρίφθηκε η από 3.11.2017 αγωγή της κατά του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.) και του Ελληνικού Δημοσίου. Με την αγωγή αυτή, η εκκαλούσα, μόνιμη υπάλληλος του Ε.Ο.Φ., ζήτησε να υποχρεωθούν τα εφεσίβλητα να της καταβάλουν νομιμοτόκως, το ποσό των 6.000 ευρώ και περαιτέρω, να αναγνωριστεί η εις ολόκληρον υποχρέωση αυτών να της καταβάλουν νομιμοτόκως, το ποσό των 30.588,17 ευρώ (συνολικά 36.588,17 ευρώ), ως αποζημίωση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 106 και 105 του Εισ.Ν.ΑΚ.(....)Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έχουν προαναφερθεί, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν στοιχειοθετείται ευθύνη των εφεσιβλήτων Ε.Ο.Φ. και Ελληνικού Δημοσίου, κατά τα άρθρα 106 και 105 του ΕισΝΑΚ, προς αποζημίωση της εκκαλούσας, δεδομένου ότι δεν συντρέχει η προβαλλόμενη από αυτήν παρανομία, της αντίθεσης δηλαδή της επίμαχης διάταξης του άρθρου 30 παρ. 1 του ν. 4024/2011 σε υπερκείμενους κανόνες δικαίου ή στο Σύνταγμα. Συνεπώς, ορθά απορρίφθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση η αγωγή της ως προς την κύρια βάση της. Ενόψει δε του ότι τα εφεσίβλητα κατά τα παραπάνω, δεν κατέστησαν πλουσιότερα σε βάρος της εκκαλούσας χωρίς νόμιμη αιτία, ορθά απορρίφθηκε και η επικουρική βάση της αγωγής της περί επιδίκασης των αιτούμενων ποσών με τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού, απορριπτομένου ως αβασίμου του αντίθετου λόγου έφεσης.Απορρίπτει την έφεση.

Δημοσίευση κανονιστικών διοικητικών πράξεων:..Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με το 11/03/511/94/28.2.1995 φύλλο του Διευθυντή Πόρων του Ν.Α.Τ. εκκαθαρίστηκε το 250/1994 ναυτολόγιο ..., χρονικής περιόδου 21.4.1994 μέχρι 27.10.1994, και επιβλήθηκε στον … , πλοιοκτήτη, κατά 95%, του υπό ελληνική σημαία επαγγελματικού τουριστικού σκάφους του Ν. 438/1976 «……», 298 κ.ο.χ., διαφορά εισφορών ναυτικών και πλοιοκτήτη και πρόσθετα τέλη, συνολικά 4.916.102 δρχ. Η εκκαθάριση αυτή διενεργήθηκε βάσει της 30372/22.4.1981 αποφάσεως του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και οι εισφορές καθορίστηκαν στο ίδιο ύψος με τις εισφορές που καταβάλλονταν για πλοιοκτήτες και πληρώματα επιβατηγών – ακτοπλοϊκών πλοίων χωρητικότητος μέχρι 500 κόρων. Ο … με την 1174/20.1.1998 αίτηση αναθεωρήσεως ζήτησε την εκκαθάριση των εισφορών με βάση την υπό 3.2.1993 ΣΣΕ πληρωμάτων τουριστικών θαλαμηγών Σκαφών, που κυρώθηκε με την από 15.3.1994 απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε με την από 25.2.1998 απόφαση του Δ.Σ. του Ν.Α.Τ. Κατά της τελευταίας αυτής απορριπτικής αποφάσεως ασκήθηκε η από 13.5.1998 προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου ..., που έγινε δεκτή με την 382/2000 απόφασή του. Έφεση του Ν.Α.Τ. κατά της πρωτόδικης αποφάσεως απορρίφθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με τη σκέψη ότι η εκκαθάριση των εισφορών έπρεπε να γίνει με βάση την ισχύουσα για το έτος 1994 ΣΣΕ και όχι βάσει της υπουργικής αποφάσεως 30372/22.4.1981. Περαιτέρω, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι δεν ετίθετο θέμα καταργήσεως της δίκης βάσει του άρθρου 4 παρ. 4 του Ν. 2575/1998, όπως προέβαλε το Ν.Α.Τ., γιατί η διάταξη αυτή, κατά το μέρος που καταργούσε εκκρεμείς δίκες, ήταν ανίσχυρη ως αντίθετη προς τα άρθρα 4 παρ. 1, 20 παρ. 1 και 26 του Συντάγματος. Η κρίση αυτή της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως περί αντισυνταγματικότητας της διατάξεως του άρθρου 4 παρ. 4 του Ν. 2575/1998 είναι, σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί στην προηγούμενη σκέψη, νόμιμη, ανεξάρτητα από τις ειδικότερες σκέψεις της προσβαλλόμενης απόφασης. Συνεπώς, ο σχετικός μοναδικός λόγος αναιρέσεως του Ν.Α.Τ. θα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ..Εσφαλμέμνη δασμολογική κατάταξη..:Επειδή, εφ’ όσον, κατά τα γενόμενα δεκτά με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, η εταιρεία «Σ. ... Α.Β.Ε.Ν.Ε» είχε ασκήσει προσφυγή κατά της 53/20.6.1996 αποφάσεως της Ανώτατης Επιτροπής Τελωνειακών Αμφισβητήσεων (Α.Ε.Τ.Α.), παραπονούμενη για την εσφαλμένη δασμολογική κατάταξη των προς εξαγωγή τυροκομικών προϊόντων της, νομίμως, σύμφωνα με την σκέψη 4, το διοικητικό εφετείο έκρινε ότι η άσκηση της προσφυγής αυτής διέκοψε την παραγραφή της αξιώσεώς της προς ανόρθωση της ζημίας την οποία η εταιρεία υπέστη από την εσφαλμένη αυτή δασμολογική κατάταξη και ότι, περαιτέρω, κατά τον χρόνο ασκήσεως της αγωγής (28.8.2003), η εν λόγω αξίωση δεν είχε παραγραφεί, διότι δεν είχαν παρέλθει πέντε έτη από την δημοσίευση της 69/2003 αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου … επί της ως άνω προσφυγής με την οποία ξεκίνησε ο χρόνος της νέας παραγραφής της αξιώσεως. Συνεπώς, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο προβαλλόμενος με την αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου λόγος αναιρέσεως ότι η αξίωση της εταιρείας, γεννηθείσα και καταστάσα δικαστικώς επιδιώξιμη το έτος 1996, κατά το οποίο έλαβε χώρα η ζημιογόνα εσφαλμένη δασμολογική κατάταξη, είχε υποπέσει, εξ αυτού του λόγου, κατά τον χρόνο ασκήσεως της αγωγής στην πενταετή παραγραφή που προβλέπει ο νόμος.Επειδή, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην σκέψη 5, νομίμως το διοικητικό εφετείο όρισε την έναρξη της έντοκης καταβολής του επιδικασθέντος υπέρ της εταιρείας χρηματικού ποσού στον χρόνο επιδόσεως της αγωγής και όχι σε προγενέστερους χρόνους κατά τους οποίους υποβλήθηκαν η διασάφηση εξαγωγής ή η εξώδικη δήλωση της εταιρείας προς το Δημόσιο και, συνεπώς, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με τον μόνο λόγο αναιρέσεως της αιτήσεως της εταιρείας είναι αβάσιμα και πρέπει να απορριφθούν, όπως και η αίτηση αυτή στο σύνολό της.Επειδή, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην σκέψη 6 και κατά τον βασίμως προβαλλόμενο με την αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου λόγο αναιρέσεως, δεν είναι νόμιμη η κρίση του διοικητικού εφετείου ότι οι επιδικασθέντες υπέρ της αναιρεσείουσας τόκοι πρέπει να υπολογισθούν βάσει του εκάστοτε ισχύοντος για τους ιδιώτες επιτοκίου υπερημερίας και όχι με το προβλεπόμενο από το άρθρο 21 του κώδικα νόμων περί δικών του Δημοσίου, επιτόκιο σε ποσοστό 6%. Συνεπώς, πρέπει η αίτηση αυτή να γίνει εν μέρει δεκτή και η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση να αναιρεθεί κατά το μέρος που αφορά το ύψος του επιτοκίου βάσει του οποίου πρέπει να υπολογισθούν οι οφειλόμενοι στην εταιρεία τόκοι επί του ποσού της καταβαλλόμενης από το Δημόσιο αποζημιώσεως. ...Αναιρεί εν μέρει την 222/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου …σύμφωνα με το αιτιολογικό.

«Προδικαστική παραπομπή – Περιβάλλον – Οδηγία 2012/19/ΕΕ – Aπόβλητα ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού – Υποχρέωση χρηματοδότησης του κόστους διαχείρισης των αποβλήτων που προέρχονται από φωτοβολταϊκά πλαίσια – Αναδρομική ισχύς – Αρχή της ασφάλειας δικαίου – Εσφαλμένη μεταφορά οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο – Ευθύνη του κράτους μέλους»

ΣΥΜΒΑΣΗ:Σύμβαση ρύθμισης οφειλής κάλυψης ανοίγματος της χρηματοδότησης του Ειδικού Λογαριασμού Εγγυήσεων Γεωργικών Προϊόντων (ΕΛΕΓΕΠ), που συνομολογήθηκε μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Τράπεζας Πειραιώς Α.Ε. με αντικείμενο τη χρηματοδότηση του Ελληνικού Δημοσίου με το ποσό των δύο δις τετρακοσίων εκατομμυρίων Ευρώ (2.400.000.000,00 €) σε ανοιχτό λογαριασμό και με σκοπό την περαιτέρω χρηματοδότηση του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε., για πραγματοποίηση πληρωμών των κοινοτικών ενισχύσεων στα πλαίσια της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής, που επιβαρύνουν τον ΕΛΕΓΕΠ κατά την περίοδο από 16 Οκτωβρίου 2013 μέχρι 15 Οκτωβρίου 2014.

Άσκηση της ειδικής διοικητικής προσφυγής από δημοτικό σύμβουλο, που απουσίαζε από συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου ή οικονομικής επιτροπής, κατ' αποφάσεως που ελήφθη στην εν λόγω συνεδρίαση.Δημοτικός σύμβουλος, ο οποίος απουσίασε από την συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου ή οικονομικής επιτροπής δήμου, έχει έννομο συμφέρον προς άσκηση της ειδικής διοικητικής προσφυγής, κατά το άρθρο 227 του ν. 3852/2010, κατά της αποφάσεως που ελήφθη στην εν λόγω συνεδρίαση.