ΕΣ/ΜΕΙΖΟΝΑ ΟΛΟΜ/1145/2023
Τύπος: Νομολογία Ελεγκ. Συνεδρίου
ΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Συνακόλουθα, για λόγους ισότητας των διαδίκων και ίσου μέτρου κρίσης όμοιων ή παρεμφερών υποθέσεων, το Δικαστήριο οφείλει να συμπεριλάβει στην κρίση του όλα τα ανωτέρω και να μην μεταβάλει τη νομολογία του θέτοντας νέα κριτήρια. Ενόψει αυτών και τα ισχύοντα κατά τον χρόνο δημοσίευσης του ν. 4093/2012, οι συγκεκριμένες μειώσεις των αποδοχών των μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π. των Α.Ε.Ι., που επήλθαν με τον νόμο αυτό αποκλειστικά με βάση το αμιγώς αριθμητικό κριτήριο και χωρίς να προκύπτει, από συγκεκριμένα στοιχεία, ότι ελήφθη υπόψη η εκ του άρθρου 16 παρ. 6 εδ. β΄ αναγνώριση του δημοσίου λειτουργήματος που αυτά επιτελούν, και, ακολούθως, οι με βάση αυτές μειώσεις των συντάξεων του προσωπικού αυτού, συνυπολογιζόμενες με τις υπόλοιπες μειώσεις που, κατά τα ανωτέρω, επιβλήθηκαν διαδοχικά στις αποδοχές του εν λόγω προσωπικού, καθώς και τα βάρη που έχουν επιβληθεί στους συνταξιούχους του Δημοσίου (περικοπές συντάξεων, πλήρης κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας) και τις αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις, υπερβαίνουν, λόγω του σωρευτικού τους αποτελέσματος και της έκτασής τους, το όριο που θέτουν οι συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη και παραβιάζουν την κατ’ άρθρο 25 παρ. 4 του Συντάγματος, υποχρέωση των πολιτών για εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, δεδομένης, εξάλλου, και της αδυναμίας προώθησης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και είσπραξης των ληξιπροθέσμων φορολογικών οφειλών που απετέλεσαν, κατά τα προεκτεθέντα, έναν από τους λόγους για τους οποίους κρίθηκαν και πάλι αναγκαίες, μεταξύ άλλων, οι επίμαχες μειώσεις στις αποδοχές των μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π. των Α.Ε.Ι. (πρβλ. ΣτΕ Ολομ. 479/2018, ΣτΕ 1198/2017). Κατά συνέπεια, οι διατάξεις της περίπτωσης 18 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με τις οποίες μειώθηκαν οι αποδοχές των εν ενεργεία μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π. των Α.Ε.Ι., κατ’ επέκταση δε και οι συντάξιμες αποδοχές των συνταξιούχων πρώην μελών του, αντίκεινται προς τις συνταγματικές διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 5, 16 παρ. 6 εδ. β΄ και 25 παρ. 1δ και 4 και καθίστανται, ως εκ τούτου ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες. H γνώμη, όμως, αυτή δεν κράτησε.(..) Με το άρθρο 1 του (πρώτου) Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ [«Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει δικαίωμα στον σεβασμό της περιουσίας του. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί την περιουσία του παρά μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας και υπό τους όρους που προβλέπουν ο νόμος και οι γενικές αρχές του διεθνούς δικαίου»], που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 και έχει, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, υπερνομοθετική ισχύ, κατοχυρώνεται ο σεβασμός της περιουσίας κάθε προσώπου, την οποία μπορεί να στερηθεί μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας, τηρουμένων των συνταγματικών αρχών της ισότητας συμμετοχής στα δημόσια βάρη (άρθρ. 4 παρ. 5) και της αναλογικότητας (άρθρ. 25 παρ. 1). Στην έννοια της περιουσίας περιλαμβάνονται όχι μόνον τα εμπράγματα δικαιώματα, αλλά και όλα τα περιουσιακής φύσης δικαιώματα και τα κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, ήτοι και απαιτήσεις που απορρέουν από έννομες σχέσεις δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου είτε αναγνωρισμένες με δικαστική ή διαιτητική απόφαση είτε απλώς γεγενημένες κατά το εθνικό δίκαιο, εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία ότι μπορούν, σε περίπτωση αρνήσεως, να ικανοποιηθούν δικαστικώς. Τέτοιες είναι και οι απαιτήσεις για σύνταξη και για κοινωνικοασφαλιστικές εν γένει παροχές. Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται, επίσης, ότι η διατήρηση στο διηνεκές των απονεμηθεισών ήδη συντάξεων στο ίδιο ύψος δεν αποτελεί μεν δικαίωμα που εμπίπτει στην έννοια της προστατευόμενης από τις ως άνω διατάξεις περιουσίας, ώστε η μειωτική μεταβολή αυτών για το μέλλον να στοιχειοθετεί παραβίαση αυτών (διατάξεων) πλην, η αναγνωρισμένη από το υφιστάμενο δίκαιο αξίωση του συνταξιούχου για καταβολή της νομίμως κανονισθείσας συντάξεώς του, που έχει γεννηθεί και, δυναμένη να επιδιωχθεί δικαστικά, αποτελεί στοιχείο της περιουσίας αυτού, δεν επιτρέπεται να καταργηθεί ή αποσβεστεί ή περιοριστεί με αναδρομική ουσιαστική νομοθετική ρύθμιση, παρά μόνο στην περίπτωση που συντρέχουν πράγματι λόγοι επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι δικαιολογούν την κατάργηση ή τον περιορισμό της, τηρουμένης πάντοτε μίας δίκαιης ισορροπίας μεταξύ των απαιτήσεων του γενικού συμφέροντος και των επιταγών της προάσπισης του περιουσιακού δικαιώματος (ΕλΣυν Ολ. 1854/2019, 1506/2016, 4327/2014, 1517/2011, 2028/2004 κ.ά.). (..) Κατ’ ακολουθίαν των ως άνω παραδοχών, οι διατάξεις της περιπτώσεως 18 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ΄ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, σύμφωνα με τις οποίες η μειωτική αναπροσαρμογή των συντάξεων των συνταξιούχων μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π. των ΑΕΙ ανατρέχει στην 1η.8.2012, σε χρόνο, δηλαδή, πριν από τη δημοσίευση του ν. 4093/2012 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (12.11.2012), ειδικώς ως προς την αναδρομική τους ισχύ πάσχουν εκ του ότι αντίκεινται στο άρθρο 1 του (πρώτου) Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Και τούτο διότι, ενώ πρόκειται για στέρηση γεγενημένου περιουσιακής φύσης δικαιώματος, ήτοι συνταξιοδοτικής παροχής συγκεκριμένου ποσού το οποίο έχει νομίμως καταβληθεί, δεν προκύπτει ότι το αναδρομικό της μείωσης υπαγορεύθηκε από ειδικούς και επιτακτικούς λόγους δημόσιας ωφέλειας ούτε τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα και προσφορότητα της αναδρομικότητας για την επίτευξη του συνολικώς επιδιωκόμενου με τον ν. 4093/2012 σκοπού δημοσίου συμφέροντος (ΕλΣυν Ολ. 4327/2014, 7412/2015, 1506/2016, 1854/2019, 738/2020, 2070/2020). Καθ’ ο μέρος, επομένως, η ισχύς τους ανατρέχει σε χρόνο προγενέστερο της δημοσιεύσεως του ν. 4093/2012 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, οι επίμαχες διατάξεις, οι οποίες είχαν ως συνέπεια να εκδοθεί σε βάρος τής εκκαλούσης η προαναφερθείσα από 4.2.2013 απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με την οποία υποχρεούται στην επιστροφή, σε έξι μηνιαίες δόσεις, του ποσού των 381,65 ευρώ από τις ήδη καταβληθείσες σε αυτήν συντάξεις, παρίστανται ανίσχυρες.
Ιστορικό Αναθεωρήσεων (Πιλοτική Εφαρμογή)
Σχετικά Έγγραφα
ΣΤΕ/1439/2020
Περικοπές συντάξεων...Ενόψει δε των ανωτέρω απαντήσεων, πρέπει να απορριφθούν οι ασκηθείσες παρεμβάσεις των φυσικών και νομικών προσώπων, κατά το μέρος που με αυτές υποστηρίζεται ότι η διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α του ν. 4387/2016 αντίκειται στο Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. και ότι ο χρονικός περιορισμός της ισχύος των αποτελεσμάτων που έθεσαν οι 2287-2288/2015 αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας αφορά μόνον τη διαπίστωση της αντίθεσης προς το Σύνταγμα των διατάξεων των ν. 4051/2012 και 4093/2012 και δεν καταλαμβάνει και τη διαπιστωθείσα αντίθεση αυτών προς το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., και να γίνουν δεκτές, κατά το μέρος που με αυτές υποστηρίζεται ότι η ίδια ανωτέρω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α του ν. 4387/2016 δεν καταλαμβάνει ρυθμιστικά και το διάστημα από 1.1.2013 έως την 11.5.2016 και ότι δεν είναι δυνατό να κριθούν σύμφωνες με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. οι παραπάνω μειώσεις των συντάξεων βάσει των νόμων 4051/2012 και 4093/2012 για το χρονικό διάστημα από της θεσπίσεώς τους έως 11.5.2016 ενόψει των διαπιστώσεων που περιέχονται σε μελέτες, μεταγενέστερες των αποφάσεων 2287-2288/2015 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αντιστοίχως δε, πρέπει να γίνει δεκτή η παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου, κατά το μέρος που με αυτήν υποστηρίζεται ότι η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α΄ του ν. 4387/2016 είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. και ότι ο χρονικός περιορισμός της ισχύος των αποτελεσμάτων της αντισυνταγματικότητας που έθεσαν οι 2287-2288/2015 αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν αφορά μόνον τη διαπίστωση της αντίθεσης προς το Σύνταγμα των διατάξεων των ν. 4051/2012 και 4093/2012 αλλά καταλαμβάνει και τη διαπιστωθείσα αντίθεση αυτών προς το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου, και να απορριφθεί κατά το μέρος που με αυτήν υποστηρίζεται ότι η ίδια ανωτέρω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α του ν. 4387/2016 καταλαμβάνει ρυθμιστικά και το διάστημα από 1.1.2013 έως την 11.5.2016 και ότι οι παραπάνω μειώσεις των συντάξεων βάσει των νόμων 4051/2012 και 4093/2012 είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. για το χρονικό διάστημα από της θεσπίσεώς των έως 11.5.2016 εφόσον από εμπεριστατωμένη επιστημονική μελέτη, μεταγενέστερη των αποφάσεων 2287-2288/2015 της Ολομελείας, προκύπτει ή θα προκύψει ότι οι μειώσεις των συντάξεων από την έναρξη επιβολής τους ήταν κατ’ ουσίαν σύμφωνες με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ.Επειδή, μετά την επίλυση των ζητημάτων για τα οποία εισήχθη στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η κρινόμενη αγωγή πρέπει, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 1 του ν. 3900/2010, να παραπεμφθεί προς εκδίκαση, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο αυτής, στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών ως προς όλους τους ενάγοντες, πλην των με αριθμό δικογράφου 15 και 33, ως προς τους οποίους πρέπει να απορριφθεί (σκέψη 6) και, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, να μην επιβληθεί δικαστική δαπάνη.
ΣτΕ/1311/2019
Επιδόματα εορτών και αδείας:Επειδή, επιλυθέντος, κατά τα ανωτέρω, του ζητήματος της αντισυνταγματικότητας της διάταξης της περίπτωσης 1 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, το Δικαστήριο, για λόγους οικονομίας της δίκης, πρέπει να κρατήσει και να δικάσει την υπόθεση, δεδομένου ότι ο μοναδικός λόγος αναίρεσης, καθώς και οι μοναδικοί προβαλλόμενοι με την αγωγή και την παρέμβαση ισχυρισμοί, αφορούν την αντίθεση της ως άνω διάταξης του ν. 4093/2012 με τις προαναφερόμενες συνταγματικές διατάξεις. Ενόψει τούτων το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει, κατ’ αποδοχήν της αίτησης ή αναίρεσης του Ελληνικού Δημοσίου, να αναιρεθεί η 177/2017 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου ΧΧΧ και, περαιτέρω, δικάζοντας επί της αγωγής, ότι πρέπει να απορριφθούν οι ισχυρισμοί των εναγόντων περί αντίθεσης της προαναφερόμενης διάταξης του ν. 4093/2012 προς τις διατάξεις των άρθρων 25 παρ.1 και 4 και 4 παρ. 5 του Συντάγματος, και, κατά συνέπεια, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αγωγή στο σύνολό της, καθώς και η ασκηθείσα παρέμβαση.
Π.Δ. 118/2002
Βαθμολογική και μισθολογική κατάσταση και εξέλιξη των μελών του Ειδικού και Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.Ε.ΔΙ.Π.) των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
ΕΣ/ΚΠΕ.ΤΜ.7/205/2019
Αποζημίωση Προέδρου Διοικητικού Συμβουλίου:..Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δαπάνη, ποσού 1.710,00 ευρώ είναι μη νόμιμη, καθόσον δεν εφαρμόσθηκαν οι διατάξεις της υποπαραγράφου Γ1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, που τυγχάνουν εφαρμογής και επί της λαμβανομένης από τους προέδρους των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης αποζημίωσης.Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη και το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πληρωμής δεν πρέπει να θεωρηθεί.
ΕλΣυν.Τμ.7(ΚΠΕ)383/2015
ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ :Μη νόμιμη η καταβολή αμοιβής σε υπαλλήλους ΔΕΥΑ για υπερωριακή εργασία, καθόσον η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑ δεν διαλαμβάνει πλήρη και ειδική αιτιολογία, ήτοι δεν αναφέρει συγκεκριμένα στοιχεία, από τα οποία να προκύπτει η συνδρομή έκτακτων, εποχικών ή επειγουσών υπηρεσιακών αναγκών, που να δικαιολογούν την καθιέρωση της ως άνω υπερωριακής απασχόλησης (άρθρο 20 του ν. 4024/2011, οι διατάξεις του οποίου, σύμφωνα με το άρθρο πρώτο, παρ. Γ΄ υποπαρ. Γ.1 περ. 12 του ν. 4093/2012 (ΦΕΚ Α΄ 222), έχουν ανάλογη εφαρμογή, από 1.1.2013 και στο προσωπικό των ΔΕΥΑ που έχουν συστήσει οι Δήμοι).
Γ19Γ 5044128 ΔΞ 2012
ΘΔΜΑ: Παροχή διευκρινίσεων σχετικά με τις διατάξεις της Υποπαραγράφου Ε5 του άρθρου 1 του ν.4093/2012 (ΦΔΚ 222 Α΄) και τις διατάξεις του άρθρου 3 της πράξης νομοθετικού περιεχομένου «Ρυθμίσεις κατεπειγόντων θεμάτων του ν.4046/2012 και του ν.4093/2012».
ΕλΣυν.Κλ.Τμ.7/61/2017
Καταβολή αμοιβής-υπερωριακή εργασία:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που παρατέθηκαν, πρέπει να γίνουν δεκτά τα εξής: α) Ουδεμία από τις προαναφερθείσες αποφάσεις παράγει προσωρινό δεδικασμένο που δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο, σύμφωνα το 28 παρ. 3 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν.4129/2013 (Α΄ 52) "Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο", κατά την παρούσα διαδικασία προληπτικού ελέγχου δαπανών Ο.Τ.Α.. Ειδικότερα, η 236/2015 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μον. Πρωτ. ........ έκρινε βάσει του προγενέστερου νομοθετικού καθεστώτος των ν. 4024/2011 και 4093/2012, ενώ η υπό κρίση διαφορά αφορά στην εφαρμογή του ν. 4354/2015, ο οποίος σημειωτέον κατήργησε τις κρίσιμες διατάξεις των άρθρων 12 έως 25, 28, 29, 30, 31 και 33 (με τις αναφερθείσες επιφυλάξεις) του ν. 4024/2011 και την περίπτωση 12 της υποπαραγράφου Γ1 της παρ. Γ΄ του άρθρου πρώτου του ν.4093/2012, επομένως δεν υφίσταται ταυτότητα νομικής αιτίας.(...) β) Ο υπολογισμός της αποζημίωσης για παροχή υπερωριακής εργασίας και εργασίας νυχτερινής και κατά τις Κυριακές και εξαιρέσιμες ημέρες (βάρδιες) μηνός Αυγούστου 2016, των φερόμενων ως δικαιούχων υπαλλήλων σύμφωνα με την Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας της ΠΟΕ - ΔΕΥΑ δεν είναι νόμιμη, διότι θα έπρεπε να γίνει σύμφωνα με τα διαλαμβανομένα στις διατάξεις του Κεφαλαίου Β΄ του ν. 4354/2015, οι οποίες εφαρμόζονται και στο προσωπικό της Δ.Ε.Υ.Α.Λ. δυνάμει του άρθρου 7 του ίδιου νόμου, από 1.1.2016. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, οι εντελλόμενες δαπάνες δεν είναι νόμιμες και τα επίμαχα χρηματικά εντάλματα δεν πρέπει να θεωρηθούν.
ΔΕΦΚ Α 5043473 ΕΞ2012
ΘΕΜΑ: Κοινοποίηση διατάξεων των νόμων 4092/2012 και 4093/2012 ΣΧΕΤ: Οι υπ' αριθμ. ΔΕΦΚΑ 5038697 ΕΞ 2012/12-10-2012 και ΔΕΦΚ 5041766 ΕΞ2012/ /6-11-2012 Ε.Δ.Υ.Ο.
ΕΣ/ΤΜ.4/314/2018
Ελλειψη δικαιοδοσίας Ελεγκτικου Συνεδριου.ο εκκαλών, στρατιωτικός συνταξιούχος, ζητεί να ακυρωθεί η σιωπηρή απόρριψη της υπ΄αρ. πρωτ. (..υ του χορηγήθηκε από τον ..., λόγω της αποστρατείας του, επί τη βάσει των αποδοχών που ίσχυαν και αντιστοιχούσαν στο βαθμό του πριν από την μείωσή τους (από 1.8.2012), κατ΄εφαρμογή των διατάξεων του ν. 4093/2012. ...Συνεπώς πρόκειται για παροχή, η οποία χορηγείται στα πλαίσια σχέσης κοινωνικής ασφάλισης, η διαφορά, από τη μη χορήγηση της οποίας, συνιστά διοικητική διαφορά ουσίας, μη υπαγόμενη στη δικαιοδοσία του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά σε αυτήν των διοικητικών δικαστηρίων. (..) Με τα δεδομένα αυτά, και σύμφωνα με όσα προηγουμένως έγιναν δεκτά, το υπό κρίση ένδικο βοήθημα, ως εκ του περιεχομένου του και του αιτήματός του, δεν δημιουργεί συνταξιοδοτική διαφορά υπαγόμενη στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου τούτου, αλλά εισάγει για δικαστική κρίση διοικητική διαφορά ουσίας, αναφυόμενη από την αμφισβήτηση του ποσού της -χορηγηθείσας από τον ...του Μετοχικού Ταμείου Αεροπορίας- παροχής του εφάπαξ βοηθήματος προς τον ασφαλισμένο-μέτοχο αυτού, για την εκδίκαση της οποίας έχουν δικαιοδοσία τα διοικητικά δικαστήρια. Κατ΄ ακολουθίαν τούτων, το παρόν Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας για την εκδίκαση της ως άνω διαφοράς και εκ του λόγου αυτού, η υπόθεση πρέπει να παραμπεμφθεί κατ΄εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 12 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., στο αρμόδιο κατά τόπο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών (άρθρο 7 του Κ.Δ.Δ.).
ΕλΣυν.Τμ.1(ΚΠΕ)276/2014
ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Μη νόμιμη η καταβολή αμοιβής σε ιατρούς Νοσοκομείου, από την πραγματοποίηση ιατρικών πράξεων κατά την ολοήμερη λειτουργία του νοσοκομείο καθόσον: α) η δαπάνη εντέλλεται σε βάρος εσφαλμένου Κ.Α.Ε., και επιπλέον η καταβαλλόμενη στο νοσοκομείο κρατική επιχορήγηση δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί για το σκοπό αυτό,β) οι αμοιβές προς τους ιατρούς για τις υπηρεσίες που παρέχουν κατά το τμήμα της ολοήμερης λειτουργίας πέραν της τακτικής πρωινής καταβάλλονται μόνο, ειδικά και κατά προτεραιότητα από τα έσοδα που σχηματίζονται από αυτή τη λειτουργία, γ) δεν πρόκειται για ληξιπρόθεσμες οφειλές που σχηματίσθηκαν μέχρι 31.12.2011, συνεπώς δεν επιτρέπεται η κρατική επιχορήγηση να χρησιμοποιηθεί για την εξόφλησή τους, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων ν. 4093/2012 και δ) οι εν λόγω αμοιβές για την καταβολή των οποίων το νοσοκομείο ενεργεί ως διαχειριστής, θεσπίζονται καταρχήν ως ποσά, τα οποία τα νοσοκομεία διαχειρίζονται και οφείλουν να αποδώσουν στους ιατρούς, αφού τα εισπράξουν για λογαριασμό των τελευταίων από τους υπόχρεους χρήστες των υπηρεσιών.