Με την υπό κρίση έφεση – ανακοπή, όπως οι λόγοι αυτής αναπτύσσονται στο κατατεθέν στις 18.11.2024 υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση, άλλως η μεταρρύθμιση: α) της 1426/26/1.3.2022 απόφασης καταλογισμού της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (Δ.ΥΠ.Α.), με την οποία εγκρίθηκε ο καταλογισμός σε βάρος της εταιρείας «..Α.Ε.» με το συνολικό ποσό των 390.633,55 ευρώ, που αντιστοιχεί στο κόστος των εργολαβιών που χρηματοδότησε ο πρώην Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (Ο.Α.Ε.Δ.) για την αποκατάσταση ζημιών από κλοπές και βανδαλισμούς σε κτήρια των οικισμών.(...)Με δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις 2 και 3, η προσβαλλομένη καταλογιστική απόφαση δεν συνιστά πράξη καταλογισμού κατόπιν ελέγχου επί διαχείρισης χρηματικού του Δημοσίου, αλλά διοικητική πράξη, η οποία αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε στον Ο.Α.Ε.Δ. κατά το χρόνο παροχής εκ μέρους της καταλογιζόμενης εταιρείας υπηρεσιών φύλαξης, δυνάμει των ανωτέρω αναφερθέντων συμβάσεων, η δε προσβαλλόμενη ταμειακή βεβαίωση αφορά στη βεβαίωση των οικείων ποσών ως δημοσίων εσόδων. Συνεπώς, αποτελούν πράξεις αναγόμενες στη λειτουργία (στάδιο εκτέλεσης) των συμβάσεων αυτών, οι οποίες συνιστούν και την αιτία της ένδικης διαφοράς.	Κατά συνέπεια, η ένδικη διαφορά ανήκει, ως διαφορά ουσίας από την εκτέλεση διοικητικής σύμβασης, στη δικαιοδοσία και αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών (άρθρο 7 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ.), στο οποίο και πρέπει αυτή να παραπεμφθεί προς εκδίκαση.

Προκήρυξη διαγωνισμού για την παραχώρηση ιδιαιτέρου δικαιώματος χρήσης καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος...Επειδή, εξ άλλου, η διαφορά που γεννάται από την αμφισβήτηση πράξεων εκδοθεισών στο πλαίσιο της διαδικασίας που κατατείνει στη σύναψη της επίμαχης συμβάσεως περί εκμισθώσεως από την …. χώρου κειμένου στην χερσαία ζώνη λιμένα, εφ’ όσον η αμφισβήτηση αυτή εγείρεται όχι από τρίτους αλλά από πρόσωπα μετασχόντα στον διαγωνισμό, έχει τον χαρακτήρα ιδιωτικής διαφοράς (βλ. ΣτΕ 891-5/2008 Ολομ., 1211/2010 Ολομ.). Συνεπώς, εφ’ όσον δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής των ειδικών δικονομικών διατάξεων του ν. 3886/2010, ώστε να έχει δικαιοδοσία η Διοικητική Δικαιοσύνη ανεξαρτήτως της φύσεως της διαφοράς ως διοικητικής ή ιδιωτικής, δικαιοδοσία για την εκδίκαση της κρινομένης αιτήσεως έχουν τα πολιτικά δικαστήρια σύμφωνα με το άρθρο 94 παρ.2 του Συντάγματος. Κατόπιν αυτών, η υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη. Πρέπει, όμως, να επιστραφεί στους αιτούντες το ποσό παραβόλου που κατεβλήθη επιπλέον του οφειλομένου ποσού των εκατό (100) ευρώ.

Αχρεωστήτως καταβληθέντα μερίσματα. Με το υπό κρίση ένδικο βοήθημα χαρακτηριζόμενο στο δικόγραφο ως «έφεση», ζητείται η ακύρωση: α) της 1287/2.3.2015 απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του ..., με την οποία αναθεωρήθηκε η 7237/2002 απόφασή του και επανακανονίστηκε από 1.8.1997, το ποσό του καταβλητέου μερίσματος στον «εκκαλούντα» και β) του 32964/4.5.2015 εγγράφου του Τμήματος Μεταβολών Μερίσματος, με το οποίο, κατά τα αναφερόμενα στο δικόγραφο, κοινοποιήθηκε σε αυτόν η προαναφερόμενη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου και ενημερώθηκε ότι η συνολική οφειλή του από αχρεωστήτως καταβληθέντα μερίσματα χρονικού διαστήματος από 1.8.1997 έως 1.1.2008 ανέρχεται σε 125.733,44 ευρώ, την οποία και κλήθηκε να εξοφλήσει.(..)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις ΙΙ και ΙΙΙ της παρούσας, το παρόν Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας για την εκδίκαση της ως άνω διαφοράς που αναφύεται από την αμφισβήτηση της προαναφερόμενης απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του .... καθώς και του εγγράφου του Τμήματος Μεταβολών Μερίσματος, διότι αυτή ανέκυψε, κατά την εφαρμογή της ασφαλιστικής νομοθεσίας, αναγόμενη στην αμφισβήτηση του ύψους παροχών κοινωνικής ασφάλισης και ως εκ τούτου αποτελεί διοικητική διαφορά ουσίας.

Δημοσιονομική διόρθωση σε βάρος επωφεληθέντος από διάθεση ενωσιακών πόρων ιδιωτικού φορέα.

Στο Ελεγκτικό Συνέδριο υπάγονται κατά το Σύνταγμα (άρθρο 98) δύο βασικές κατηγορίες διαφορών, ήτοι αυτές που πρωτογενώς, κατά συνταγματική επιταγή, υπάγονται ρητώς στη δικαιοδοσία του, και αυτές που, ενόψει της ενδεικτικής απαρίθμησης των δικαιοδοτικών του αρμοδιοτήτων, υπάγονται εκάστοτε δυνάμει νομοθετικής διάταξης. Δεν υφίσταται συνταγματικώς απαίτηση «απολύτου συναφείας», αλλά αρκεί, κατ’ ορθή ερμηνεία του Συντάγματος, η απλή συνάφεια της υπαχθείσας νομοθετικώς στη δικαιοδοσία του Ελεγκτικού Συνεδρίου διαφοράς με τις πρωτογενώς εκ του Συντάγματος υπαχθείσες, άλλως τα προέχοντα χαρακτηριστικά αυτής.

Ο «έλεγχος των λογαριασμών» (δημοσιονομικός έλεγχος) συνιστά άσκηση δημοσίου δικαίου αρμοδιότητας και, εφόσον έχει ως αποτέλεσμα τη λήψη αποκαταστατικού μέτρου, γεννά διοικητική διαφορά ουσίας με δημοσιονομικό χαρακτήρα η οποία υπάγεται πρωτογενώς στη δικαιοδοσία του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Οι τελικοί λήπτες των ενισχύσεων - είτε είναι δημόσια νομικά πρόσωπα είτε απλοί ιδιώτες - καθίστανται, λόγω της ένταξής τους σε συγχρηματοδοτούμενο από ενωσιακούς πόρους επιχειρησιακό πρόγραμμα, υπόχρεοι σε δημόσια λογοδοσία και αποκτούν, κατά το μέρος που υπόκεινται στη λογοδοσία αυτή, την ιδιότητα του υπολόγου.

Αίτηση αναιρέσεως-παραπομπή-αρμοδιότητα ΣΤ Τμ. ΣΤΕ-δικαιοδοσία διοικητικών οργάνων-δικαιοδοσία ΣΤΕ-πολιτικά, ποινικά και διοικητικά δικαστήρια-δικαιοδοσία ΕΣ-έλλειψη δικαιοδοσίας-διαφορά απορρέουσα από εκτέλεση δημοσίου έργου..ο αναιρεσίβλητος ανέλαβε, βάσει συμβάσεως, την εκτέλεση δημοτικού έργου, με αντικείμενο την τοποθέτηση νέων ασφαλτοταπήτων σε διάφορους δρόμους του αναιρεσείοντος Δήμου . Ο εν λόγω εργολάβος, κατ’ επίκληση εντολής πληρωμής... ζήτησε με την από 22.11.1999 αίτησή του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών και επέτυχε την έκδοση  διαταγής πληρωμής, με την οποία υποχρεώθηκε ο αναιρεσείων Δήμος να του καταβάλει το ποσό των 47.475.737 δραχμών, νομιμοτόκως από την επομένη της εκδόσεως της εντολής πληρωμής μέχρι την εξόφλησή της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα, αντίγραφο δε της ως άνω διαταγής πληρωμής με επιταγή προς εκτέλεση επιδόθηκε στον Δήμο ... Κατά της ανωτέρω διαταγής πληρωμής και της επιταγής προς πληρωμή της ο Δήμος άσκησε ανακοπή ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία απορρίφθηκε με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, ως απαράδεκτη, ελλείψει δικαιοδοσίας, με την ειδικότερη αιτιολογία ότι με την εκδοθείσα από τον δικαστή του πολιτικού δικαστηρίου, κατά την διαδικασία των άρθρων 624-634 του Κ.Πολ.Δ., διαταγή πληρωμής, η οποία προσομοιάζει με δικαστική απόφαση, δεν ασκείται αρμοδιότητα διοικητικής φύσεως..Απορρίπτει την κρινομένη αίτηση.

Παροχή υπηρεσιών υγειονομικής περιθάλψεως:Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, οι συμβάσεις αυτές έχουν χαρακτήρα διοικητικών συμβάσεων, οι δε διαφορές οι οποίες αναφύονται κατά την εκτέλεσή τους υπάγονται, εν όψει των οριζομένων στο άρθρο 1 παράγραφος 2 εδάφιο ι’ του Ν. 1406/1983 (Α’ 182), στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων και, ειδικότερα στο διοικητικό Εφετείο της περιφέρειας όπου καταρτίσθηκε η σύμβαση (βλ. άρθρο 7 παράγραφος 3 του Ν. 1406/1983). Κατά συνέπεια υπάγονται στο οικείο διοικητικό εφετείο, ως διοικητικές διαφορές ουσίας αναφυόμενες κατά την εκτέλεση διοικητικής συμβάσεως, και οι διαφορές που γεννώνται από την προσβολή πράξεων, με τις οποίες επιβάλλονται εις βάρος ιατρών, συμβληθέντων με το Δημόσιο κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 14 παράγραφος 1 του Β.Δ. 665/1962, οι κυρώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 4 του Ν.Δ. 108/1973 για παραβάσεις όρων της συμβάσεως. ...Επειδή το υπό κρίση ένδικο βοήθημα στρέφεται κατά πράξεων με τις οποίες, κατ’επίκληση παραβάσεως όρου συμβάσεως συναφθείσης βάσει του άρθρου 14 παράγραφος 1 του Β.Δ. 665/1962, επιβάλλεται στον συμβληθέντα με το Δημόσιο ιατρό η προβλεπόμενη στο άρθρο 4 παράγραφος 1 εδάφιο β’ υπεδάφιο αα’ του Ν.Δ.108/1973 διοικητική κύρωση της καταγγελίας της συμβάσεως για χρονικό διάστημα έξη μηνών. Κατά τα εκτεθέντα όμως στην προηγούμενη σκέψη, από την άσκηση του ενδίκου αυτού βοηθήματος γεννάται διοικητική διαφορά ουσίας, η οποία, λαμβανομένου υπ’όψη και του ότι, όπως προκύπτει από το φάκελο, η συνδέουσα εν προκειμένω τα μέρη σύμβαση έχει υπογραφεί στη ..., πρέπει να παραπεμφθεί προς εκδίκαση στο Διοικητικό Εφετείο ..., κατά τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 1 του άρθρου 34 του Ν. 1968/1991 (Α’ 150). Εν όψει δε των οριζομένων στην παράγραφο 2 του τελευταίου αυτού άρθρου, στο ανωτέρω Διοικητικό Εφετείο ανήκει να κρίνει και επί τυχόν τιθεμένων ζητημάτων παραδεκτού του παραπεμπόμενου ενώπιόν του ενδίκου βοηθήματος. 

ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ: Από τα πραγματικά περιστατικά που εκτέθηκαν στις προηγούμενες σκέψεις προκύπτει ότι η αχθείσα ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου διαφορά ανέκυψε κατά την εφαρμογή των διατάξεων του ν. 3299/2004 «Κίνητρα Ιδιωτικών Επενδύσεων για την Οικονομική Ανάπτυξη και την Περιφερειακή Σύγκλιση» (Α΄ 261), δηλαδή κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί επενδύσεων και όχι στο πλαίσιο ενίσχυσης που χορηγήθηκε, λόγω της ένταξης του επενδυτικού σχεδίου της εταιρείας «.....» σε Επιχειρησιακό Πρόγραμμα, συγχρηματούμενο από ενωσιακούς και εθνικούς πόρους. Επομένως, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη σκ. 2, απαραδέκτως εισάγεται το ένδικο βοήθημα, τιτλοφορούμενο ως «έφεση» ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθόσον τούτο στερείται δικαιοδοσίας για την εκδίκασή του. Δοθέντος ότι η ένδικη διαφορά υπάγεται στη δικαιοδοσία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ως ακυρωτική διαφορά που ανέκυψε από την αμφισβήτηση πράξης εκδοθείσας κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 3299/2004, πρέπει η υπόθεση να παραπεμφθεί στο Δικαστήριο αυτό προκειμένου να δικασθεί ως ακυρωτική διαφορά [βλ. άρθρο 12 παρ.2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, που κυρώθηκε με τον ν. 2717/1999, σε συνδυασμό με το άρθρο 123 του π.δ. 1225/1981 «Περί εκτελέσεως των περί Ελεγκτικού Συνεδρίου διατάξεων» (Α΄ 304), όπως αντικαταστάθηκε από 4.7.2006 με το άρθρο 12 παρ.2 του ν. 3472/2006 (Α΄ 135) και ήδη άρθρο 6 παρ.2 του ν. 4700/2020 «Ενιαίο κείμενο Δικονομίας για το Ελεγκτικό Συνέδριο (…)» (Α΄ 127)]. Περαιτέρω, η παρούσα απόφαση πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ.2 του ν. 4700/2020, να κοινοποιηθεί αμελλητί από τη Γραμματεία του Έβδομου Τμήματος, στον Γενικό Επίτροπο της Επικρατείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου προκειμένου, αν το κρίνει σκόπιμο, να ασκήσει κατ’ αυτής αίτηση αναίρεσης.

Επειδή, από την αμφισβήτηση της νομιμότητας της προσβαλλομένης πράξεως, με την οποία ακυρώθηκε, κατόπιν διοικητικής προσφυγής, η επαγγελματική άδεια πωλητή Λαϊκών Αγορών, που είχε χορηγηθεί στον αιτούντα, γεννάται ήδη, κατά τις προαναφερθείσες διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 4 περ. η΄ του ν. 1406/1983 (51 παρ. 1 ν. 3659/2008), 1 παρ. 1 περ. ιβ΄ εδαφ. τελευταίο του ν. 702/1977 (47 παρ. 1 ν. 3900/2010) και 50 του ν. 3900/2010, διοικητική διαφορά ουσίας αρμοδιότητος του διοικητικού πρωτοδικείου. Πρέπει, συνεπώς, σύμφωνα και με το άρθρο 34 παρ. 1 του ν. 1968/1991, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα να αναπεμφθεί στο κατά τόπο αρμόδιο Διοικητικό Πρωτοδικείο … (άρθρο 7 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ν. 2717/1999, Α΄ 97, σε συνδυασμό με το άρθρο μόνο, Α΄ 11 του π.δ/τος 404/1978, Α΄ 83) για να εκδικασθεί ως προσφυγή ουσίας.

Καθορισμός εδαφικών ορίων μεταξύ των πρώην κοινοτήτων (...) προκειμένου να επιλυθεί η αμφιβολία περί της διοικητικής υπαγωγής συγκεκριμένης περιοχής (… αρ. … έως …) στα όρια της εδαφικής περιφέρειας του Δήμου … ή του Δήμου … (...) από την αμφισβήτηση της νομιμότητας της σιωπηρής απόρριψης της από 26.7.2017 αίτησης του Δήμου … δημιουργείται διαφορά ουσίας, για την επίλυση της οποίας αρμόδιο είναι το Διοικητικό Πρωτοδικείο …, στην περιφέρεια του οποίου εδρεύουν ο αιτών Δήμος … και ο παρεμβαίνων Δήμος …(...) Διά ταύτα Απέχει να αποφανθεί επί του ένδικου βοηθήματος. Παραπέμπει την υπόθεση στο Διοικητικό Πρωτοδικείο

ΜΙΣΘΩΜΑΤΑ Κτηρίων..:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, η σχέση που διαπλάσθηκε, με την από 17.3.2003 σύμβαση μίσθωσης μεταξύ του Τοπικού Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. … και των φερόμενων ως δικαιούχων, ανεξαρτήτως του σκοπού που επιδιώκεται με αυτήν, δεν είναι διοικητική αλλά ιδιωτική, υπαγόμενη στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων, δεδομένου ότι δεν συνήφθη βάσει εξαιρετικών ρητρών ή διατάξεων με τις οποίες να εξασφαλίζεται στο Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. υπερέχουσα θέση έναντι των αντισυμβαλλομένων. Επομένως, η επίμαχη 803/2016 διαταγή πληρωμής, σε συμμόρφωση προς την οποία εκδόθηκαν τα ελεγχόμενα χρηματικά εντάλματα, αρμοδίως εκδόθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο …, όσα δε αντίθετα προβάλλονται από την Επίτροπο, σύμφωνα με τα οποία στην ως άνω μισθωτική σχέση, ως εκ της εφαρμογής του Κανονισμού Μισθώσεων του Ι.Κ.Α., εξασφαλίζεται στο Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. υπερέχουσα θέση, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα, δεδομένου ότι στον επικαλούμενο Κανονισμό δεν περιέχονται διατάξεις που να θέτουν το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. σε υπερέχουσα θέση έναντι των αντισυμβαλλομένων του. Κατ’ ακολουθίαν των προεκτεθέντων, τα επίμαχα χρηματικά εντάλματα πρέπει να θεωρηθούν.