ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ: Από τα πραγματικά περιστατικά που εκτέθηκαν στις προηγούμενες σκέψεις προκύπτει ότι η αχθείσα ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου διαφορά ανέκυψε κατά την εφαρμογή των διατάξεων του ν. 3299/2004 «Κίνητρα Ιδιωτικών Επενδύσεων για την Οικονομική Ανάπτυξη και την Περιφερειακή Σύγκλιση» (Α΄ 261), δηλαδή κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί επενδύσεων και όχι στο πλαίσιο ενίσχυσης που χορηγήθηκε, λόγω της ένταξης του επενδυτικού σχεδίου της εταιρείας «.....» σε Επιχειρησιακό Πρόγραμμα, συγχρηματούμενο από ενωσιακούς και εθνικούς πόρους. Επομένως, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη σκ. 2, απαραδέκτως εισάγεται το ένδικο βοήθημα, τιτλοφορούμενο ως «έφεση» ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθόσον τούτο στερείται δικαιοδοσίας για την εκδίκασή του. Δοθέντος ότι η ένδικη διαφορά υπάγεται στη δικαιοδοσία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ως ακυρωτική διαφορά που ανέκυψε από την αμφισβήτηση πράξης εκδοθείσας κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 3299/2004, πρέπει η υπόθεση να παραπεμφθεί στο Δικαστήριο αυτό προκειμένου να δικασθεί ως ακυρωτική διαφορά [βλ. άρθρο 12 παρ.2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, που κυρώθηκε με τον ν. 2717/1999, σε συνδυασμό με το άρθρο 123 του π.δ. 1225/1981 «Περί εκτελέσεως των περί Ελεγκτικού Συνεδρίου διατάξεων» (Α΄ 304), όπως αντικαταστάθηκε από 4.7.2006 με το άρθρο 12 παρ.2 του ν. 3472/2006 (Α΄ 135) και ήδη άρθρο 6 παρ.2 του ν. 4700/2020 «Ενιαίο κείμενο Δικονομίας για το Ελεγκτικό Συνέδριο (…)» (Α΄ 127)]. Περαιτέρω, η παρούσα απόφαση πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ.2 του ν. 4700/2020, να κοινοποιηθεί αμελλητί από τη Γραμματεία του Έβδομου Τμήματος, στον Γενικό Επίτροπο της Επικρατείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου προκειμένου, αν το κρίνει σκόπιμο, να ασκήσει κατ’ αυτής αίτηση αναίρεσης.

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ ΕΓΓΡΑΦΟΥ : 1Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ