ΕλΣυν/Τμ/4/1/2011
Τύπος: Νομολογία Ελεγκ. Συνεδρίου
Ασφάλιστρα αυτοκινήτων.Τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου οφείλουν να ασφαλίζουν τα οχήματά τους, εφόσον δεν έχουν εξαιρεθεί της υποχρεωτικής ασφαλίσεως με προεδρικό διάταγμα, πλην όμως υποχρεούνται να καλύπτουν μόνον τους κινδύνους που ρητά προβλέπονται από τις ως άνω διατάξεις. Πιο συγκεκριμένα, η ασφαλιστική κάλυψη αφορά αποκλειστικά την αστική ευθύνη του κυρίου, κατόχου και κάθε οδηγού αυτών έναντι τρίτων για τους κινδύνους της θανάτωσης, της σωματικής βλάβης και των ζημιών σε πράγματα, περιλαμβάνεται δε σε αυτήν και η χρηματική ικανοποίηση για ψυχική οδύνη ή ηθική βλάβη. Δαπάνη για την κάλυψη άλλων ασφαλιστικών κινδύνων δεν προβλέπεται και επομένως δεν μπορεί να διενεργηθεί διότι αντίκειται στην αρχή της νομιμότητας που διέπει τη δράση της δημόσιας διοίκησης, σύμφωνα με την οποία αυτή οφείλει ή μπορεί να ενεργεί μόνον ότι ρητώς ορίζεται στο Νόμο (βλ. πράξεις IV Τμ. 217/2009, 63/2009, 75/2010).
Ιστορικό Αναθεωρήσεων (Πιλοτική Εφαρμογή)
Σχετικά Έγγραφα
ΕλΣυν/Τμ.4/75/2010
Ασφάλιση αυτοκινήτων.(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας Πράξεως, το Τμήμα άγεται στην κρίση ότι οι δαπάνες που εντέλλονται από το Γενικό Νοσοκομείο ..., το οποίο αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ.1 του Ν. 3329/2005 (ΦΕΚ Α 81), δεν είναι νόμιμες κατά το μέρος που αφορούν στους ως άνω ασφαλιστικούς κινδύνους πέραν της αστικής ευθύνης σε περίπτωση θανάτωσης, σωματικής βλάβης και ζημιών σε πράγματα, καθόσον οι διατάξεις του άρθρου 6 παρ.1 και 2 του Π.Δ/τος 237/1986 ρυθμίζουν περιοριστικά την έκταση της ασφαλιστικής καλύψεως των οχημάτων των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου λόγω των οικονομικών εγγυήσεων που αυτά παρέχουν για την κάλυψη των λοιπών ζημιών.
ΕλΣυν/Τμ4/217/2009
Ασφάλιση αυτοκινήτων.Ανάκληση της πράξης 63/1999.(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας Πράξεως, το Τμήμα κρίνει ότι οι δαπάνες που εντέλλονται με τα χρηματικά εντάλματα που εξέδωσε το Γενικό Νοσοκομείο ..., το οποίο αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ.1 του Ν. 3329/2005 (ΦΕΚ Α 81), δεν είναι νόμιμες κατά το μέρος που αφορούν στους ως άνω ασφαλιστικούς κινδύνους πέραν της αστικής ευθύνης σε περίπτωση θανάτωσης, σωματικής βλάβης και ζημιών σε πράγματα, καθόσον οι διατάξεις του άρθρου 6 παρ.1 και 2 του Π.Δ/τος 237/1986 ρυθμίζουν περιοριστικά την έκταση της ασφαλιστικής καλύψεως των οχημάτων των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου λόγω των οικονομικών εγγυήσεων που αυτά παρέχουν για την κάλυψη των λοιπών ζημιών. Συγγνωστή πλάνη
ΑΕΠΠ/168/2020
Καθαρισμός ρεμάτων...Επειδή, οι ισχυρισμοί της αναθέτουσας αρχής και της παρεμβαίνουσας ότι αρκούσε η δήλωση του ιδιοκτήτη τυγχάνουν απορριπτέοι σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη σκέψη 62 ενόψει του ρητού και απαράβατου όρου του άρθρου 2.2.9.2 Β4 της διακήρυξης που απαιτεί είτε δήλωση του ιδιοκτήτη/συμμετέχοντος στο διαγωνισμό είτε υποσχετική επιστολή του κατόχου αυτών. Πλην, όμως, από τα ανωτέρω με σαφήνεια προέκυψε ότι κατά το χρόνο έκδοσης των υποσχετικών επιστολών αλλά και Αριθμός απόφασης: 168 / 2020 50 κατά τον χρόνο υποβολής αυτών κάτοχος ήταν τρίτο πρόσωπο και όχι ο υπογράφων την υποσχετική επιστολή. Επίσης, ο ισχυρισμός της παρεμβαίνουσας ότι αλυσιτελώς η προσφεύγουσα προσκομίζει το από 2-10- 2019 ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ αυτής και του …καθώς, όπως προκύπτει από το σχετικό τιμολόγιο η εργασία ήδη εκτελέστηκε τυγχάνει απορριπτέος ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος καθώς, και αληθής ακόμα υποτεθείς, το τιμολόγιο εκδόθηκε στις 07-11-2019, ήτοι μετά την υποβολή των προσφορών (03-10-2019), και το μισθωτήριο συμβόλαιο είναι ακόμα και σήμερα εν ισχύ κι επομένως και πάλι δεν αποδεικνύεται η πλήρωση του υπό κρίση κριτηρίου κατά τον χρόνο αυτό. Περαιτέρω, ο ισχυρισμός της παρεμβαίνουσας ότι η υπόσχεση αφορά μέλλον γεγονός και ότι μέχρι την πραγμάτωση τούτου τα μηχανήματα ιδιοκτησίας της δεν μπορούν να μένουν σε αχρησία ερείδεται επί εσφαλμένης προϋπόθεσης δεδομένου ότι ο υπό κρίση όρος της διακήρυξης ρητώς απαιτεί υποσχετική επιστολή του κατόχου των μηχανημάτων κατά τον κρίσιμο χρόνο είτε αυτός είναι ο ιδιοκτήτης είτε και τρίτο πρόσωπο, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Άλλωστε και σε κάθε περίπτωση η διακήρυξη απαιτεί υποσχετική επιστολή του νυν κατόχου των μηχανημάτων, είτε αυτός είναι ιδιοκτήτης είτε όχι, καθώς μόνο αυτός στον παρόντα χρόνο μπορεί να παράσχει την ζητούμενη διαβεβαίωση περί διάθεσης του εξοπλισμού δοθέντος ότι ούτε το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μηχανημάτων μπορεί να είναι από τώρα βέβαιο σε ό,τι αφορά τον χρόνο εκτέλεσης του έργου που πράγματι είναι μελλοντικός και αβέβαιος. Γι’ αυτό άλλωστε η διακήρυξη με άλλους όρους αυτής διασφαλίζει την εκτέλεση του έργου και την ευθύνη του διαγωνιζόμενου απέναντι στην αναθέτουσα αρχή λ.χ. βλ. όρο 4.1 εγγύηση καλής εκτέλεσης κλπ
ΕΣ/Κλ.Τμ.7/218/2010
Καταβολή αμοιβής για την εξόφληση του 1ου λογαριασμού έργου.(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, το Τμήμα κρίνει ότι το αντικείμενο της σύμβασης, όπως αναλυτικά παρατέθηκε ανωτέρω, δεν αφορά σε εκτέλεση έργου, καθόσον οι εκτελούμενες εργασίες καθαίρεσης πινακίδων δεν αποτελούν κατασκευή, επέκταση, ανακαίνιση, επισκευή, συντήρηση ή ερευνητική εργασία, το αποτέλεσμα των οποίων συνδέεται άμεσα με το έδαφος ή υπέδαφος κατά τρόπο διαρκή και σταθερό, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί συστατικό του κατ' άρθρο 953 Α.Κ. Εξάλλου, για την εκτέλεση των ανωτέρω εργασιών μπορεί να απαιτείται μια ιδιαίτερη τεχνική γνώση, δεδομένου ότι η μη προσήκουσα εκτέλεση τους εγκυμονεί αυξημένες δυσκολίες και κινδύνους, αρκεί, όμως, για την ορθή διεκπεραίωση τους η εκτέλεση αυτών να γίνεται από επαγγελματίες που διαθέτουν τα κατάλληλα μηχανήματα, τη σχετική εμπειρία και λαμβάνουν επιπλέον τα προσήκοντα μέτρα ασφαλείας.
ΣΤΕ ΕΑ/242/2013
Πειθαρχική ποινή προσωρινής παύσης δικηγορικού λειτουργήματος:Επειδή, ο αιτών προβάλλει ότι η εκτέλεση της πράξης του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συμβουλίου Δικηγόρων θα επιφέρει σε αυτόν ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη, δεδομένου ότι, όπως ισχυρίζεται, τα έσοδά του από την άσκηση της δικηγορίας αποτελούν τη μοναδική πηγή του εισοδήματός του για την κάλυψη των δαπανών της οικογένειάς του, εφόσον, μάλιστα, η σύζυγός του, όπως περαιτέρω ισχυρίζεται, δεν εργάζεται, περιοριζόμενη στην ανατροφή των δύο ανηλίκων τέκνων τους γεννηθέντων τα έτη 1999 και 2008 αντίστοιχα. Οι ισχυρισμοί όμως αυτοί του αιτούντος πρέπει να απορριφθούν προεχόντως ως αναπόδεικτοι. Ειδικότερα, ο αιτών δεν επικαλείται ούτε προσκομίζει συγκεκριμένα και πρόσφορα στοιχεία, από τα οποία να προκύπτει η οικονομική κατάσταση του ίδιου και της οικογένειας του, ώστε να πιθανολογείται η βλάβη που επικαλείται..Επειδή, τα προβαλλόμενα από τον αιτούντα ότι η εκτέλεση της πράξης του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συμβουλίου Δικηγόρων τον θίγει ηθικώς και τον διασύρει σε επαγγελματικό επίπεδο, πρέπει να απορριφθούν, διότι η τυχόν ηθική βλάβη του θα αποκατασταθεί πλήρως σε περίπτωση που ευδοκιμήσει η αίτηση ακυρώσεως που έχει ασκήσει (Ε.Α. 660, 805/2010, 827/2009, 2/2008 κ.ά.) και συνεπώς δεν συνιστά λόγο ικανό να δικαιολογήσει την αναστολή εκτέλεσης της επίμαχης απόφασης.Επειδή, εν όψει των ανωτέρω, η Επιτροπή Αναστολών κρίνει, λαμβάνοντας υπόψη και ότι οι προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως δεν είναι προδήλως βάσιμοι, ότι δεν πρέπει να χορηγηθεί η αναστολή εκτελέσεως των προσβαλλομένων πράξεων και, συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί.
ΣτΕ/1153/2006
Κατόπιν τούτου το διοικητικό εφετείο έκρινε ότι ο επίμαχος 6ος λογαριασμός είχε αυτοδικαίως εγκριθεί με την πάροδο άπρακτης της κατά το άρθρο 5 παρ. 8 του ν. 1418/1984 μηνιαίας προθεσμίας, ως εκ τούτου δε αναγνώρισε το δικαίωμα της αναιρεσίβλητης να λάβει το ποσό των 7.845.184 δρχ. (ή 23.023 ευρώ), που περιείχετο μεν στον υποβληθέντα 6ο λογαριασμό, αλλά είχε περικοπεί από την Διευθύνουσα Υπηρεσία με την διόρθωση του εν λόγω λογαριασμό μετά την πάροδο της ανωτέρω προθεσμίας. Περαιτέρω, όμως, το διοικητικό εφετείο απέρριψε το αίτημα της αναιρεσίβλητης να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του Δημοσίου να της καταβάλει ποσό πέραν του ανωτέρω ως αντάλλαγμα για εργασίες που, κατ’ αυτήν, είχαν εκτελεσθεί και είχαν περιληφθεί σε επιμετρήσεις αυτοδικαίως εγκεκριμένες, με την αιτιολογία ότι οποιαδήποτε αμφισβήτηση του αναδόχου που αφορά το εργολαβικό αντάλλαγμα μπορεί να προβληθεί μόνον κατά του σχετικού λογαριασμού – πιστοποιήσεως, με την κρινόμενη δε προσφυγή προσβάλλεται μόνον ο συγκεκριμένος 6ος λογαριασμός, με τον οποίο η αναιρεσίβλητη είχε ζητήσει την πληρωμή μόνον του ανωτέρω ποσού των 14.297.355 δρχ..
ΕΣ/Τμ.4(ΚΠΕ)140/2014
Μη νόμιμη η καταβολή δαπάνης από Α.Ε.Ι. για εξόφληση λογαριασμών κατανάλωσης φυσικού αερίου Ιδρύματος, σε εταιρεία παροχής φυσικού αερίου, καθόσον το εν λόγω Ίδρυμα δεν μπορεί να θεωρηθεί παράρτημα του Πανεπιστημίου, δεδομένου ότι αποτελεί Ν.Π.Ι.Δ., διαθέτει, δηλαδή, αυθύπαρκτη νομική προσωπικότητα και ίδιο προϋπολογισμό, στον οποίο έχουν προβλεφθεί έξοδα για κάλυψη δαπανών από λογαριασμούς επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και επομένως μη νομίμως το Πανεπιστήμιο προέβη στην καταβολή επιχορήγησης προς κάλυψη της δαπάνης, χωρίς να προηγηθεί η λήψη σχετικής απόφασης των αρμοδίων οργάνων και η τήρηση της νόμιμης διαδικασίας.
ΣτΕ/1137/2006
Η αντίληψη της αναθετούσης αρχής περί του ότι η υποβολή μιας μόνον εγκύρου προσφοράς αρκεί για να αιτιολογήσει την ακύρωση της επίμαχης διαγωνιστικής διαδικασίας δεν μπορεί να βρει έρεισμα στα κριθέντα από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην απόφαση επί της υποθέσεως C-27/98, Metalmeccanica Fracasso, την οποία επικαλείται η αναθέτουσα αρχή. Και τούτο, διότι, ανεξαρτήτως αν το επίμαχο ζήτημα της ακυρώσεως διαδικασίας αναθέσεως συμβάσεως παραχωρήσεως δημοσίου έργου διέπεται από τους κανόνες της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ (βλ. σχετικώς τα οριζόμενα στο άρθρο 3 της εν λόγω οδηγίας), πάντως από τα κριθέντα με την απόφαση αυτή περί του ότι, κατά την οδηγία 93/37/ΕΟΚ, η αναθέτουσα αρχή ούτε υποχρεούται να αναθέσει το έργο στον μοναδικό διαγωνιζόμενο που κρίθηκε ικανός να μετάσχει στο διαγωνισμό ούτε υποχρεούται να επικαλεσθεί σοβαρούς ή εξαιρετικούς λόγους για τη μη ανάθεση του έργου στον εν λόγω μοναδικό διαγωνιζόμενο, δεν μπορεί να συναχθεί, άνευ ετέρου, όπως φαίνεται να υπολαμβάνει η Διοίκηση, ότι, στην περίπτωση που η Διακήρυξη του διαγωνισμού προβλέπει ευχέρεια της αναθετούσης αρχής προς ακύρωση του διαγωνισμού και έχει υποβληθεί εγκύρως μια μόνον προσφορά, τούτο αρκεί πάντοτε, ανεξαρτήτως των συνθηκών του συγκεκριμένου διαγωνισμού, για να παράσχει αιτιολογικό έρεισμα στην πράξη ακυρώσεως του διαγωνισμού και προκηρύξεως νέου με το αυτό αντικείμενο.
ΣτΕ/662/2007
Δημόσιες Προμήθειες. Όταν σε διενεργούμενο διαγωνισμό, ανεξαρτήτως κριτηρίου κατακυρώσεως, έχουν μεν συμμετάσχει περισσότεροι από ένας υποψήφιοι προμηθευτές, πλην κρίνεται τελικά ως τεχνικώς αποδεκτή η προσφορά ενός μόνον προμηθευτή, η αναθέτουσα αρχή έχει, σε κάθε περίπτωση, την ευχέρεια να ματαιώσει το διαγωνισμό, δεν υποχρεούται δε στην περίπτωση που κριτήριο κατακυρώσεως είναι η πλέον συμφέρουσα προσφορά, να εξετάσει αν η μόνη τεχνικώς παραδεκτή προσφορά μπορεί ή όχι να κριθεί, από τεχνικοοικονομικής απόψεως, αυτοτελώς εκτιμώμενη, συμφέρουσα για το Δημόσιο (αντίθ. μειοψ. - παραπομπή στην επταμελή σύνθεση).
ΕλΣυν/Τμ 7/3/2009
Η τοποθέτηση σε γήπεδο ποδοσφαίρου συνθετικού χλοοτάπητα αποτελεί κατασκευή, κατά την έννοια του άρθρου 1 παρ. 3 του ν. 1418/1984, καθόσον καθίσταται συστατικό του εδάφους στο οποίο επιστρώνεται και δεν μπορεί να αποκολληθεί χωρίς να υποστεί βλάβη. Συνεπώς είναι νόμιμη η καταβολή εργολαβικού οφέλους που προβλέπεται στο άρθρο 5 παρ. 4 του π.δ. 609/1985. Όμοιες οι 24,374,386/2009 πράξεις του ιδίου Τμήματος