Αξιωματικοί λιμενικού σώματος-αποστρατεία: Αυτά δεχθέν το δικάσαν Τμήμα έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των κρίσιμων διατάξεων, όπως βασίμως υποστηρίζει με την κρινόμενη αίτησή του το Ελληνικό Δημόσιο, καθόσον, όπως προκύπτει από τις ισχύουσες κατά το χρόνο αποστρατείας του αναιρεσίβλητου διατάξεις, η προαγωγή ομοιόβαθμου νεότερου στην επετηρίδα στη θέση του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος δεν επέφερε για τον παραλειφθέντα αναιρεσίβλητο την κρίση «ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του». Συνεπώς, κατά την κρίση της πλειοψηφίας η διάταξη της παρ.2 του άρθρου 6 του ν.2838/2000 δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωση του αναιρεσίβλητου, που αποστρατεύθηκε αυτεπάγγελτα, χωρίς την κρίση του «ευδοκίμως τερματίσαντος», υπό την ισχύ ιδρυθέντος συστήματος ιεραρχίας, προαγωγών και αποστρατείας του ν.δ.139/1969 και του ν.1339/1983, το οποίο δεν προέβλεπε τον ευδόκιμο τερματισμό της σταδιοδρομίας των αξιωματικών του Λιμενικού Σώματος, στην περίπτωση επιλογής στην Αρχηγία του Λιμενικού Σώματος νεότερου ομοιόβαθμου στην επετηρίδα, αξιωματικού.

Αστική ευθύνη Δημοσίου:Με τα δεδομένα αυτά ο ενάγων, ο οποίος εξήλθε από την υπηρεσία με το βαθμό του Συνταγματάρχη πριν από την 1.7.2000 (συγκεκριμένα το έτος 1986), πληρούσε τις προϋποθέσεις για να υπαχθεί στις ρυθμίσεις του άρθρου 6 παρ. 1 περ. στ΄ και 2 του ν. 2838/2000 και συνακόλουθα, η σύνταξή του έπρεπε να είχε αναπροσαρμοσθεί από 1.7.2000 με βάση το βασικό μισθό βαθμού Υποστρατήγου, αφού αφενός μεν είχε συμπληρώσει την προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 περ. στ΄ του ν. 2838/2000 πραγματική υπηρεσία των τριάντα ενός (31) ετών προκειμένου να λάβει τη μισθολογική προαγωγή της διαφοράς των 2/3 μεταξύ του βασικού μισθού Υποστρατήγου και του (πλήρους) βασικού μισθού του βαθμού του Ταξιάρχου..αφετέρου δε, ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του, δικαιούται κατ’ εφαρμογή  της παρ. 2 του ίδιου ως άνω άρθρου, την πρόσθετη μισθολογική προαγωγή του επόμενου του Ταξιάρχου βαθμού, δηλαδή αυτήν του βαθμού  του Υποστρατήγου.Κατά συνέπεια, η παράλειψη του Γ.Λ.Κ. να εφαρμόσει τις επίμαχες διατάξεις των ν. 2838/2000 και 3016/2002 από την έναρξη ισχύος τους, είναι παράνομη κατά την έννοια του άρθρου 105 Εισ.Ν.Α.Κ. και προκάλεσε στον ενάγοντα αποθετική ζημία από τη στέρηση της αυξημένης σύνταξής του

ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ:ζητείται η αναίρεση της 1184/2020 απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος, (...). Κατ’ ακολουθίαν αυτών, κατά την κρατήσασα γνώμη, και δοθέντος ότι από τις παραδοχές της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης δεν προκύπτει ότι η σύνταξη του δικαιοπαρόχου τους είχε ήδη προ του θανάτου αναπροσαρμοστεί με βάση τις περί μισθολογικών προαγωγών διατάξεις των νόμων 2838/2000 και 3016/2002, το δικάσαν Τμήμα  κατ’ ορθή ερμηνεία των διεπουσών την ένδικη υπόθεση διατάξεων των άρθρων 5 και 6 του ν. 2838/2000 (Α΄ 179), όπως αντικαταστάθηκαν εν μέρει από τις διατάξεις του άρθρου 37 του ν. 3016/2002 (Α΄ 110), και 66 του Συνταξιοδοτικού Κώδικα [π.δ/γμα 169/2007 (Α΄ 210)], δέχτηκε την ενώπιον του ασκηθείσα έφεση των ήδη αναιρεσιβλήτων, ακύρωσε τις εκκληθείσες με αυτήν πράξεις, και ανέπεμψε την υπόθεση στη συνταξιοδοτική διοίκηση για τον έλεγχο της συνδρομής των ουσιαστικών προϋποθέσεων για την αναπροσαρμογή της σύνταξής τους, τα περί του αντιθέτου δε προβαλλόμενα με τον μοναδικό λόγο αναίρεσης είναι αβάσιμα και απορριπτέα.

Συμμόρφωση της Διοίκησης προς αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, ύστερα από την ακύρωση αποφάσεων του ΚΥ.Σ.Ε.Α περί αποστρατείας Ανωτάτων Αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος.:Μετά την ακύρωση, με απόφαση του ΣτΕ, αποφάσεων του ΚΥ.Σ.Ε.Α, κατά το μέρος που με αυτές θεωρήθηκαν αξιωματικοί του Πυροσβεστικού Σώματος (ΠΣ) ως ευδοκίμως τερματίσαντες τη σταδιοδρομία τους, λόγω επιλογής νεότερου αυτών αξιωματικού στη θέση του Αρχηγού ΠΣ, καθώς και του από 17-11-2014 προεδρικού διατάγματος, κατά το μέρος που με αυτό οι εν λόγω αξιωματικοί τέθηκαν, λόγω των ανωτέρω αποφάσεων του ΚΥ.Σ.Ε.Α., σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία, οφείλει η Διοίκηση να παραπέμψει τις περιπτώσεις αυτών στο αρμόδιο κατά περίπτωση Ανώτατο Συμβούλιο του Πυροσβεστικού Σώματος, προκειμένου, στο πλαίσιο της διοικητικής αποκαταστάσεώς τους, να προβεί το τελευταίο στις οφειλόμενες κρίσεις, για τη διενέργεια των οποίων δεν είναι απαραίτητο να προηγηθεί η ανάκληση του προεδρικού διατάγματος αποστρατείας τους, το οποίο έχει ήδη ακυρωθεί δικαστικά. Στην περίπτωση που κάποιος εκ των επιτυχόντων την ακύρωση της αποστρατείας τους, κριθεί ως «διατηρητέος» στο βαθμό του και για το έτος κρίσεως γίνει επιλογή στη θέση του Αρχηγού ΠΣ, ο φάκελός του πρέπει να αποσταλεί στο ΚΥ.Σ.Ε.Α για την επιλογή του ή μη στη θέση αυτή.

Συντάξεις Δημοσίου: Με τα πραγματικά αυτά δεδομένα και σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί στις προαναφερόμενες νομικές σκέψεις (ΙΙ-ΙV), οι περί μισθολογικών προαγωγών διατάξεις των νόμων 2838/2000 και 3016/2002 έχουν εφαρμογή και στην υπό κρίση περίπτωση της εκκαλούσας, η οποία είχε απομακρυνθεί από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού πριν από την έναρξη της ισχύος των διατάξεων αυτών. Κατά συνέπεια, το αίτημά της για την κατ’ αναπροσαρμογή αύξηση της σύνταξής της, κατά τις ως άνω διατάξεις, πρέπει να εξετασθεί με τον έλεγχο της συνδρομής των σχετικών προϋποθέσεων από την αρμόδια Διεύθυνση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση έφεση, να εξαφανισθούν οι  προσβαλλόμενες πράξεις ..και να αναπεμφθεί η υπόθεση στο Γ.Λ.Κ. για να κριθεί επί της ουσίας η σχετική αίτηση της εκκαλούσας, για την κατ’ αναπροσαρμογή αύξηση της σύνταξής της..

Συντάξεις στρατιωτικών:Με τα δεδομένα αυτά, με την προσβαλλόμενη απόφαση του Τμήματος, έγινε δεκτό ότι η περίπτωση του αναιρεσιβλήτου, ως Αξιωματικού εξ Υπαξιωματικών, απόφοιτου της ΣΕΜΑ και προαχθέντος στο βαθμό του Σημαιοφόρου Ειδικών Υπηρεσιών του Λιμενικού Σώματος, υπάγεται πράγματι στις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του ν. 2838/2000 και, κατά παραδοχή της από 7.12.2009 έφεσής του, ακυρώθηκε η εκκληθείσα 193623/2008/13.5.2009 πράξη και η υπόθεση αναπέμφθηκε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, προκειμένου να κρίνει επί της ουσίας την αίτησή του για την κατ’ αναπροσαρμογή αύξηση της σύνταξής του..(..)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και μη υπάρχοντος άλλου λόγου αναίρεσης, η ένδικη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της ως αβάσιμη.

Θέμα: Πλαίσιο αναθεώρησης οικοδομικών αδειών οι οποίες έχουν εκδοθεί με βάση το από 13.07.1993 Π.Δ/γμα (ΦΕΚ 795/Δ/1993) μετά την ισχύ του Ν.4030/2011.

Με αυτά τα δεδομένα, το Συμβούλιο διαπιστώνει ότι εφόσον η συνταξιοδοτική Διοίκηση, συμμορφούμενη προς την προαναφερθείσα προγενέστερη 2977/2010 απόφαση του ΙΙΙ Τμήματος, προχώρησε στην αναπροσαρμογή της σύνταξης του αιτούντος κατ’ εφαρμογή των νόμων 2838/2000 και 3016/2002 με την 43781/25.11.2011 τροποποιητική πράξη, δεν συντρέχει μη συμμόρφωσή της προς το διατακτικό της μεταγενέστερης 250/2014 τελεσίδικης απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (βλ. και αποφ. 18/2014 και 15/2013 του Συμβουλίου τούτου) και, ως εκ τούτου, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως άνευ αντικειμένου

Α. Νόμιμη η καταβολή αποδοχών και επιδομάτων ειδικής απασχόλησης σε τέως αξιωματικούς του Πυροσβεστικού Σώματος, λόγω αναδρομικής αποκατάστασης αυτών στην υπηρεσία, κατά  τις διατάξεις του άρθρου 50 του π.δ/τος 18/1989 (ΦΕΚ Α΄ 8/1989), καθόσον: α) η χορήγηση αυτών περιλαμβάνεται στις επιβαλλόμενες από τις ανωτέρω διατάξεις θετικές ενέργειες, στις οποίες η διοίκηση πρέπει να προβεί, σε συμμόρφωση προς τις εκδοθείσες ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, διότι τα ανωτέρω επιδόματα περιλαμβάνονται στις αποδοχές που αυτοί θα ελάμβαναν κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα της παράνομης αποστρατείας τους, δεδομένου ότι αυτά καταβάλλονται παγίως και κατά τακτά χρονικά διαστήματα στους τελούντες σε ενεργό υπηρεσία αξιωματικούς και β) δεν απαιτείται η προσκόμιση εκ μέρους των ανωτέρω αξιωματικών δικαστικής απόφασης, που να επιδικάζει τα επιδόματα αυτά ή πράξης του Ν.Σ.Κ., με την οποία να αναγνωρίζονται οι σχετικές αξιώσεις.
Β. Μη νόμιμη η καταβολή αποδοχών και επιδομάτων ειδικής απασχόλησης και θέσης υψηλής ή αυξημένης ευθύνης σε τέως αξιωματικό του Πυροσβεστικού Σώματος, λόγω αναδρομικής αποκατάστασης αυτού στην υπηρεσία, κατά  τις διατάξεις του άρθρου 50 του π.δ/τος 18/1989, καθόσον με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου που εκδόθηκε επί αιτήσεως ακυρώσεως του ανωτέρω, ακυρώθηκε μόνο η παράλειψη προαγωγής του στο βαθμό του Πυράρχου από το έτος 2007, όχι όμως και η αυτεπάγγελτη αποστρατεία, στην οποία ο ίδιος τέθηκε αρχικά με το από 22.1.2009 π.δ/μα, ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του, το οποίο στη συνέχεια ανακλήθηκε με το από 13.4.2011 π.δ/μα. 

ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην υπό στοιχ. II σκέψη, με την παραλαβή της διαχείρισης της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κ. στις 20.6.2002, ο εκκαλών κατέστη δημόσιος υπόλογος. Ως εκ τούτου υπέχει νόθο αντικειμενική ευθύνη, δηλαδή ευθύνεται για κάθε πταίσμα, συνεπώς και για ελαφρά αμέλεια, η ύπαρξη της οποίας τεκμαίρεται, απαλλάσσεται δε μόνον αν ο ίδιος, ο οποίος φέρει το βάρος απόδειξης σχετικά με την έλλειψη οποιουδήποτε βαθμού υπαιτιότητας αναφορικά με την ως άνω απώλεια (Ε.Σ. V Τμ. 1102/2006), αποδείξει ότι πράγματι δεν τον βαρύνει οποιονδήποτε βαθμού υπαιτιότητα. Κατά συνέπεια, απορριπτέος τυγχάνει ο πρώτος λόγος έφεσης, με τον οποίο επικαλείται εφαρμογή του άρθρου 46 του π.δ/τος 774/1980 (ήδη άρθρο 68 του ν. 4129/2013, ΦΕΚ Α΄ 52), προεχόντως ως ερειδόμενος επί εσφαλμένης προϋποθέσεως, καθόσον εφαρμοστέες στην περίπτωση αυτή είναι οι διατάξεις περί δημοσίων υπολόγων (άρθρα 150 και 152 του ν. 4270/2014, καθώς και οι ομοίου περιεχομένου προγενέστερες διατάξεις των άρθρων 54 και 56 του ν. 2362/1995) και όχι αυτές περί αστικής ευθύνης υπαλλήλων του Δημοσίου.(..)Εν προκειμένω, ο εκκαλών πράγματι ευθύνεται για την απώλεια των επίμαχων ειδών σε βαθμό τουλάχιστον ελαφράς αμέλειας, καθόσον παρέλειψε να τηρήσει τα επιβαλλόμενα υπηρεσιακά του καθήκοντα, αφού δεν προέβη στην προβλεπόμενη διαδικασία παράδοσης της διαχείρισης πριν από την αποστρατεία του ή έστω στην καθ’ οιονδήποτε τρόπο παράδοση αυτής. Και ναι μεν αυτός ισχυρίζεται ότι αποστρατεύθηκε αιφνίδια προκειμένου να συμμετάσχει ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις Δημοτικές Εκλογές της 7.11.2010, πλην όμως η ως άνω αποστρατεία του, η οποία προκλήθηκε με αίτηση παραίτησης του ιδίου και όχι από την Υπηρεσία του, δεν δύναται άνευ ετέρου να παράσχει νόμιμο λόγο παράλειψης της ως άνω υποχρέωσης, δεδομένου μάλιστα ότι η ημερομηνία διεξαγωγής των Δημοτικών Εκλογών ήταν ήδη γνωστή από μακρού χρονικού διαστήματος...