Συντάξεις στρατιωτικών:Στην κρινόμενη υπόθεση, η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση δέχθηκε ότι ο ήδη αναιρεσίβλητος, που αποστρατεύθηκε αυτεπάγγελτα με το από 5.3.2003 π.δ/γμα ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του με το βαθμό του Αντιστρατήγου .. και συνολική υπερεικοσιεννεατή πραγματική στρατιωτική υπηρεσία, δικαιούται κανονισμού της σύνταξής του, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 1 περ. θ΄ (όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 37 παρ. 2 του ν. 3016/2002) και 2 του ν. 2838/2000, με βάση το μηνιαίο βασικό μισθό του βαθμού του Αντιστρατήγου  Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, τον οποίο έλαβε ένα μήνα πριν από την αποστρατεία του και όχι με βάση αυτόν του βαθμού Αντιστρατήγου Αρχηγού Γ.Ε.Σ..

Αξιωματικοί λιμενικού σώματος-αποστρατεία: Αυτά δεχθέν το δικάσαν Τμήμα έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των κρίσιμων διατάξεων, όπως βασίμως υποστηρίζει με την κρινόμενη αίτησή του το Ελληνικό Δημόσιο, καθόσον, όπως προκύπτει από τις ισχύουσες κατά το χρόνο αποστρατείας του αναιρεσίβλητου διατάξεις, η προαγωγή ομοιόβαθμου νεότερου στην επετηρίδα στη θέση του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος δεν επέφερε για τον παραλειφθέντα αναιρεσίβλητο την κρίση «ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του». Συνεπώς, κατά την κρίση της πλειοψηφίας η διάταξη της παρ.2 του άρθρου 6 του ν.2838/2000 δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωση του αναιρεσίβλητου, που αποστρατεύθηκε αυτεπάγγελτα, χωρίς την κρίση του «ευδοκίμως τερματίσαντος», υπό την ισχύ ιδρυθέντος συστήματος ιεραρχίας, προαγωγών και αποστρατείας του ν.δ.139/1969 και του ν.1339/1983, το οποίο δεν προέβλεπε τον ευδόκιμο τερματισμό της σταδιοδρομίας των αξιωματικών του Λιμενικού Σώματος, στην περίπτωση επιλογής στην Αρχηγία του Λιμενικού Σώματος νεότερου ομοιόβαθμου στην επετηρίδα, αξιωματικού.

Αστική ευθύνη Δημοσίου:Με τα δεδομένα αυτά ο ενάγων, ο οποίος εξήλθε από την υπηρεσία με το βαθμό του Συνταγματάρχη πριν από την 1.7.2000 (συγκεκριμένα το έτος 1986), πληρούσε τις προϋποθέσεις για να υπαχθεί στις ρυθμίσεις του άρθρου 6 παρ. 1 περ. στ΄ και 2 του ν. 2838/2000 και συνακόλουθα, η σύνταξή του έπρεπε να είχε αναπροσαρμοσθεί από 1.7.2000 με βάση το βασικό μισθό βαθμού Υποστρατήγου, αφού αφενός μεν είχε συμπληρώσει την προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 περ. στ΄ του ν. 2838/2000 πραγματική υπηρεσία των τριάντα ενός (31) ετών προκειμένου να λάβει τη μισθολογική προαγωγή της διαφοράς των 2/3 μεταξύ του βασικού μισθού Υποστρατήγου και του (πλήρους) βασικού μισθού του βαθμού του Ταξιάρχου..αφετέρου δε, ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του, δικαιούται κατ’ εφαρμογή  της παρ. 2 του ίδιου ως άνω άρθρου, την πρόσθετη μισθολογική προαγωγή του επόμενου του Ταξιάρχου βαθμού, δηλαδή αυτήν του βαθμού  του Υποστρατήγου.Κατά συνέπεια, η παράλειψη του Γ.Λ.Κ. να εφαρμόσει τις επίμαχες διατάξεις των ν. 2838/2000 και 3016/2002 από την έναρξη ισχύος τους, είναι παράνομη κατά την έννοια του άρθρου 105 Εισ.Ν.Α.Κ. και προκάλεσε στον ενάγοντα αποθετική ζημία από τη στέρηση της αυξημένης σύνταξής του

Συμμόρφωση της Διοίκησης προς αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, ύστερα από την ακύρωση αποφάσεων του ΚΥ.Σ.Ε.Α περί αποστρατείας Ανωτάτων Αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος.:Μετά την ακύρωση, με απόφαση του ΣτΕ, αποφάσεων του ΚΥ.Σ.Ε.Α, κατά το μέρος που με αυτές θεωρήθηκαν αξιωματικοί του Πυροσβεστικού Σώματος (ΠΣ) ως ευδοκίμως τερματίσαντες τη σταδιοδρομία τους, λόγω επιλογής νεότερου αυτών αξιωματικού στη θέση του Αρχηγού ΠΣ, καθώς και του από 17-11-2014 προεδρικού διατάγματος, κατά το μέρος που με αυτό οι εν λόγω αξιωματικοί τέθηκαν, λόγω των ανωτέρω αποφάσεων του ΚΥ.Σ.Ε.Α., σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία, οφείλει η Διοίκηση να παραπέμψει τις περιπτώσεις αυτών στο αρμόδιο κατά περίπτωση Ανώτατο Συμβούλιο του Πυροσβεστικού Σώματος, προκειμένου, στο πλαίσιο της διοικητικής αποκαταστάσεώς τους, να προβεί το τελευταίο στις οφειλόμενες κρίσεις, για τη διενέργεια των οποίων δεν είναι απαραίτητο να προηγηθεί η ανάκληση του προεδρικού διατάγματος αποστρατείας τους, το οποίο έχει ήδη ακυρωθεί δικαστικά. Στην περίπτωση που κάποιος εκ των επιτυχόντων την ακύρωση της αποστρατείας τους, κριθεί ως «διατηρητέος» στο βαθμό του και για το έτος κρίσεως γίνει επιλογή στη θέση του Αρχηγού ΠΣ, ο φάκελός του πρέπει να αποσταλεί στο ΚΥ.Σ.Ε.Α για την επιλογή του ή μη στη θέση αυτή.

ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ:ζητείται η αναίρεση της 1184/2020 απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος, (...). Κατ’ ακολουθίαν αυτών, κατά την κρατήσασα γνώμη, και δοθέντος ότι από τις παραδοχές της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης δεν προκύπτει ότι η σύνταξη του δικαιοπαρόχου τους είχε ήδη προ του θανάτου αναπροσαρμοστεί με βάση τις περί μισθολογικών προαγωγών διατάξεις των νόμων 2838/2000 και 3016/2002, το δικάσαν Τμήμα  κατ’ ορθή ερμηνεία των διεπουσών την ένδικη υπόθεση διατάξεων των άρθρων 5 και 6 του ν. 2838/2000 (Α΄ 179), όπως αντικαταστάθηκαν εν μέρει από τις διατάξεις του άρθρου 37 του ν. 3016/2002 (Α΄ 110), και 66 του Συνταξιοδοτικού Κώδικα [π.δ/γμα 169/2007 (Α΄ 210)], δέχτηκε την ενώπιον του ασκηθείσα έφεση των ήδη αναιρεσιβλήτων, ακύρωσε τις εκκληθείσες με αυτήν πράξεις, και ανέπεμψε την υπόθεση στη συνταξιοδοτική διοίκηση για τον έλεγχο της συνδρομής των ουσιαστικών προϋποθέσεων για την αναπροσαρμογή της σύνταξής τους, τα περί του αντιθέτου δε προβαλλόμενα με τον μοναδικό λόγο αναίρεσης είναι αβάσιμα και απορριπτέα.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ- ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΤΑ:..κατά τη συζήτηση της αναίρεσης, το αναιρεσείον, ζήτησε, .. την αναίρεση της προσβαλλόμενης απόφασης, με την επίκληση, ότι η ένδικη αξίωση των αναιρεσίβλητων, παρεγράφη κατ' άρθρο 90 ν. 2362/1995, εφόσον παρήλθε διετία από τότε που γεννήθηκε μέχρι την άσκηση της αγωγής, προκειμένου δε να θεμελιώσει το παραδεκτό του, για πρώτη φορά, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, προταθέντος ισχυρισμού, επικαλείται ότι ο καταλυτικός της αξίωσης των αναιρεσίβλητων ισχυρισμός του, περί παραγραφής, στη συγκεκριμένη περίπτωση, λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως από τα δικαστήρια και αφορά τη δημόσια τάξη. Όμως, ο ισχυρισμός αυτός είναι απαράδεκτος, προεχόντως, διότι δεν προβλήθηκε ως λόγος αναίρεσης, με το δικόγραφο της αναίρεσης, ανεξαρτήτως του ότι, είναι μεν από εκείνους οι οποίοι, κατ' εξαίρεση, λαμβάνονται υπόψη από τα δικαστήρια της ουσίας, και χωρίς να προταθούν, όχι όμως και από τον Άρειο Πάγο, ειδικώς δε στην προκειμένη περίπτωση, ο ίδιος ισχυρισμός δεν αφορά τη δημόσια τάξη. Κατά συνέπεια, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και να κκαταδικασθεί το αναιρεσείον, ως ηττώμενο, στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσίβλητων, μειωμένα, σύμφωνα με τα άρθρα 176, 183 ΚΠολΔ και 281 του ν. 3463/2006 (Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας), όπως ειδικότερα ορίζονται στο διατακτικό.

Με την κρινόμενη αίτηση, ο αιτών, στρατιωτικός συνταξιούχος, ζητεί την αναίρεση της 2536/2020 οριστικής απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κατά το μέρος που με αυτήν α) κρίθηκε ότι η αγωγή του, με την οποία αυτός ζήτησε να αναγνωριστεί ότι το εναγόμενο και ήδη αναιρεσίβλητο Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να του καταβάλει νομιμοτόκως το ποσό των 23.571,08 ευρώ, ως αποζημίωση κατ’ άρθρο 105 Εισ.Ν.Α.Κ. για τη ζημία που υπέστη από την άρνηση αναπροσαρμογής της σύνταξής του.(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω (βλ. σκέψεις 12 έως 15 της παρούσας), ο λόγος αναίρεσης περί εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των περί μισθολογικών προαγωγών διατάξεων των νόμων 2838/2000 και 3016/2002 και του άρθρου 34 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ. 169/2007), σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 8 του ν. 3408/2005, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθόσον το Τμήμα ορθώς δέχθηκε τη μη ύπαρξη αγωγικής αξίωσης του αναιρεσείοντος για το χρονικό διάστημα από 1.10.2005 έως 31.12.2007, για το οποίο δεν υφίσταται παράνομη άρνηση της Διοίκησης για την αναπροσαρμογή της σύνταξής του, δοθέντος ότι αυτή αναπροσαρμόστηκε από 1.10.2005, με την 60878/2007 πράξη του Γ.Λ.Κ., κατ’ εφαρμογή των οριζομένων στο άρθρο 8 του ν. 3408/2005. Και τούτο, διότι οι διατάξεις του άρθρου αυτού, κατά το μέρος που εισάγουν, κατά τρόπο αντικειμενικό και ομοιόμορφο για την αυτή κατηγορία των εξελθόντων από την υπηρεσία πριν από την έναρξη ισχύος του άρθρου 37 του ν. 3016/2002, κατά κύριο λόγο για το μέλλον και με περιορισμένο χρονικά και ποσοτικά χαρακτήρα, τον ως άνω θεμιτό περιορισμό, επιβαλλόμενο εκ λόγων δημοσίου συμφέροντος, μη δυσανάλογο προς τον εξυπηρετούμενο δημόσιο σκοπό, δεν αντίκεινται στα άρθρα 4 παρ. 1, 17 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος, ούτε σε άλλες συνταγματικές διατάξεις, τις οποίες άλλωστε αορίστως επικαλείται ο αναιρεσείων και παρίστανται συμβατές προς τις υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις του άρθρου 1 του (πρώτου) Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., απορριπτομένων των περί του αντιθέτου προβαλλόμενων λόγων (βλ. και ΕλΣυν Ολ. 1799, 1797/2018, 295/2017, 2595/2016, 4323/2013.	Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί και να διαταχθεί η κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου (βλ. άρθρο 310 παρ. 1 του ν. 4700/2020).

Βαθμολόγηση τεχνικών προσφορών. Δεν δικαιολογείται διαφοροποίηση στη βαθμολόγηση των τεχνικών προσφορών , όταν αυτές αξιολογούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο .Η διαφορά στη βαθμολογία μεταξύ των υποψηφίων πρέπει να αντιστοιχεί σε, έστω κατ΄ελάχιστο, διαφορετική λεκτική διατύπωση του πορίσματος της αξιολόγησης των προσφορών, με άλλα λόγια δεν μπορεί να τίθεται διαφορετική βαθμολογία στα κριτήρια της τεχνικής προσφοράς όταν οι λεκτικοί χαρακτηρισμοί που συνιστούν το συμπέρασμα της αξιολόγησης ταυτίζονται απόλυτα

Συντάξεις στρατιωτικών:Με τα δεδομένα αυτά, με την προσβαλλόμενη απόφαση του Τμήματος, έγινε δεκτό ότι η περίπτωση του αναιρεσιβλήτου, ως Αξιωματικού εξ Υπαξιωματικών, απόφοιτου της ΣΕΜΑ και προαχθέντος στο βαθμό του Σημαιοφόρου Ειδικών Υπηρεσιών του Λιμενικού Σώματος, υπάγεται πράγματι στις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του ν. 2838/2000 και, κατά παραδοχή της από 7.12.2009 έφεσής του, ακυρώθηκε η εκκληθείσα 193623/2008/13.5.2009 πράξη και η υπόθεση αναπέμφθηκε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, προκειμένου να κρίνει επί της ουσίας την αίτησή του για την κατ’ αναπροσαρμογή αύξηση της σύνταξής του..(..)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και μη υπάρχοντος άλλου λόγου αναίρεσης, η ένδικη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της ως αβάσιμη.

Α. Νόμιμη η καταβολή αποδοχών και επιδομάτων ειδικής απασχόλησης σε τέως αξιωματικούς του Πυροσβεστικού Σώματος, λόγω αναδρομικής αποκατάστασης αυτών στην υπηρεσία, κατά  τις διατάξεις του άρθρου 50 του π.δ/τος 18/1989 (ΦΕΚ Α΄ 8/1989), καθόσον: α) η χορήγηση αυτών περιλαμβάνεται στις επιβαλλόμενες από τις ανωτέρω διατάξεις θετικές ενέργειες, στις οποίες η διοίκηση πρέπει να προβεί, σε συμμόρφωση προς τις εκδοθείσες ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, διότι τα ανωτέρω επιδόματα περιλαμβάνονται στις αποδοχές που αυτοί θα ελάμβαναν κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα της παράνομης αποστρατείας τους, δεδομένου ότι αυτά καταβάλλονται παγίως και κατά τακτά χρονικά διαστήματα στους τελούντες σε ενεργό υπηρεσία αξιωματικούς και β) δεν απαιτείται η προσκόμιση εκ μέρους των ανωτέρω αξιωματικών δικαστικής απόφασης, που να επιδικάζει τα επιδόματα αυτά ή πράξης του Ν.Σ.Κ., με την οποία να αναγνωρίζονται οι σχετικές αξιώσεις.
Β. Μη νόμιμη η καταβολή αποδοχών και επιδομάτων ειδικής απασχόλησης και θέσης υψηλής ή αυξημένης ευθύνης σε τέως αξιωματικό του Πυροσβεστικού Σώματος, λόγω αναδρομικής αποκατάστασης αυτού στην υπηρεσία, κατά  τις διατάξεις του άρθρου 50 του π.δ/τος 18/1989, καθόσον με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου που εκδόθηκε επί αιτήσεως ακυρώσεως του ανωτέρω, ακυρώθηκε μόνο η παράλειψη προαγωγής του στο βαθμό του Πυράρχου από το έτος 2007, όχι όμως και η αυτεπάγγελτη αποστρατεία, στην οποία ο ίδιος τέθηκε αρχικά με το από 22.1.2009 π.δ/μα, ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του, το οποίο στη συνέχεια ανακλήθηκε με το από 13.4.2011 π.δ/μα.