Προμήθεια ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού...Επειδή η παρέμβαση γίνεται δεκτή κατά το μέρος που αφορά στους ισχυρισμούς της απόρριψης της προσφοράς της προσφεύγουσας ενώ η εξέτασή της κατά το μέρος που αφορά στους ισχυρισμούς επί της αποδοχής της προσφοράς της ίδιας καθίσταται άνευ αντικειμένου (Βλ. Παυλίδου Ε, «Οι αλυσιτελείς αιτήσεις ακυρώσεως στη νομολογία του ΣτΕ», ΕφημΔΔ 2015, τ. 2, σελ. 256-257), δοθέντος ότι σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 362 του ν. 4412/2016 η παρέμβαση ασκείται υπέρ της διατήρησης ισχύος της προσβαλλόμενης πράξης η οποία, εν προκειμένω, δεν προσβάλλεται λόγω του απαραδέκτου της υπό εξέταση προσφυγής. Κατά την ειδική γνώμη του Μέλους του Κλιμακίου Ι. Θεμελή, παρέλκει η εξέταση επί της ουσίας της παρέμβασης κατά το μέρος που αφορά στους ισχυρισμούς κατά της προσφοράς της παρεμβαίνουσας δεδομένου ότι η προσφυγή -ελλείψει εννόμου συμφέροντος- δεν εξετάζεται επί της ουσίας κατά το μέρος που στρέφεται κατά της προσβαλλόμενης απόφασης και κατά της προσφοράς της παρεμβαίνουσας. 47. Επειδή, ύστερα από τη σκέψη 45, πρέπει να καταπέσει το παράβολο που κατέθεσε η προσφεύγουσα (άρθρα 363 παρ.5 του ν.4412/2016 και 5 του ΠΔ 39/2017). 

Προμήθεια και εγκατάσταση οδοντιατρικών μονάδων....Επειδή, ειδικότερα, όπως είναι γνωστό, το ζήτημα του εννόμου συμφέροντος του μη οριστικώς αποκλεισθέντος έχει απασχολήσει επανειλημμένα τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ. ΔΕΕ, αποφάσεις της 2.7.2013, C-100/12 Fastweb SpA, της 11.5.2017 C131/16, Arhus sp.z. o.o and Gama Jacek Lipik (Archus and Gama), της 5.4.2016, C-689/13 Puligienica Facility Esco SpA (PFE), της 21.12.2016, C355/15 Bietergemeinschaft Technische Gebӓudebetreuung und Caverion Österreich (BTG&CÖ), και της 5.9.2019, C-333/18 Lombardi Srl) και του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΕΑ ΣτΕ 349/17, 22/18, 30/19, 180/19), ήδη δε με την απόφαση 235/2019 της Επιτροπής Αναστολών της Ολομελείας του Συμβουλίου Επικρατείας υποβάλλονται σχετικά προδικαστικά ερωτήματα προς το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρόσφατη νομολογία (ΕΑ ΣτΕ 22/18, 30/19) που δέχεται το έννομο συμφέρον του μη οριστικώς αποκλεισθέντος ακολουθώντας τη σχετική νομολογία του ΔΕΕ, ενώ αναμφισβήτητα συνιστά μεταστροφή έναντι της παλαιότερης νομολογίας (έως και την ΕΑ ΣτΕ 349/2017) που απέρριπτε το έννομο συμφέρον του, ακόμη κυμαίνεται και δεν έχει καταλήξει πλήρως στον καθορισμό των προϋποθέσεων υπό τις οποίες αναγνωρίζεται το έννομο συμφέρον του αποκλεισθέντος. Στην πλέον πρόσφατη νομολογία (ΕΑ ΣτΕ 180/19) διακρίνεται τάση εκ νέου περιστολής του έννομου συμφέροντος (σε σύγκριση με τις ΕΑ ΣτΕ 22/18 και 30/19), η οποία ίσως δεν είναι άσχετη με τον ορατό κίνδυνο εκθετικής αύξησης των δικαστικών αντιδικιών και εκτροπής της διαγωνιστικής διαδικασίας στην «ηθική της με κάθε μέσο και στρεψοδικία εξόντωσης κάθε ανταγωνιστή και εν τέλει και του ίδιου του διαγωνισμού, ώστε να προκηρυχθεί ο επαναληπτικός» Αριθμός απόφασης: 206 /2020 14 (βλ. Ν. Μαρκόπουλου, «Το έννομο συμφέρον αποκλεισθέντος οικονομικού φορέα για προσβολή πράξεων της διαγωνιστικής διαδικασίας ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων», εισήγηση στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών, διαθέσιμη στο διαδίκτυο υπό https://www.esdi.gr/nex/images/stories/pdf/epimorfosi/2018/markopoulos_Oktob er2018.pdf). Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, θα πρέπει να δηλώνεται άλλως να καθίσταται σαφές ότι επιδιώκεται η απόρριψη της έτερης προσφοράς επί τη βάσει της ματαίωσης και επαναπροκήρυξης του διαγωνισμού. Ωστόσο, εν προκειμένω, ουδέν σχετικό αναφέρει η προσφεύγουσα και ως εκ τούτου κρίνεται απαράδεκτη λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος η εξέταση των λόγων που αφορούν την έτερη συμμετέχουσα στο διαγωνισμό. 19. Επειδή, περαιτέρω, ελέγχονται οι ισχυρισμοί κατά της προσφοράς έτερου συμμετέχοντος όταν χωρεί εφαρμογή του ίσου μέτρου κρίσης. Ωστόσο, όπως, έχει γίνει δεκτό (ΕΑ ΣτΕ 235/2019, ΣτΕ 2768-2770/2013), για την θεμελίωση παραβάσεως του ίσου μέτρου κρίσεως, κρίσιμο είναι το αν εχώρησε διαφορετική εκτίμηση των αυτών πλημμελειών των προσφορών των διαγωνιζομένων (και όχι αν οι διαφορετικές πλημμέλειες αφορούν στο ίδιο, εν γένει, ζήτημα). 

Παροχή υπηρεσιών καθαριότητας:Επειδή η απόρριψη του ισχυρισμού της προσφεύγουσας ως άνευ εννόμου συμφέροντος προβαλλόμενου, διαφυλάσσει την αρχή της ίσης μεταχείρισης επιτρέποντας την ενιαία αξιολόγηση των προσφορών, χωρίς, παράλληλα, να στερεί από την αναθέτουσα αρχή τη διακριτική ευχέρεια να ανακαλέσει για το λόγο αυτό την αποδοχή όλων των προσφορών με την ίδια πλημμέλεια (Ε.Α. ΣτΕ 127/2015, 56/2008, πρβλ. ΣτΕ 3095/2001 κ.ά.) καθώς και εξυπηρετεί την οικονομία, την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας. Επομένως, ο ισχυρισμός ότι η έτερη συνδιαγωνιζόμενη εταιρεία έχει υπολογίσει χαμηλότερο ποσό κρατήσεων στην προσφορά της για κάθε κτίριο και για κάθε Τμήμα υποβάλλοντας για τον λόγο αυτό μη νόμιμη προσφορά, πρέπει να απορριφθεί ως απαραδέκτως προβαλλόμενος.(...) ​Απορρίπτει την προδικαστική προσφυγή.

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣ/ΚΛ.Ζ/746/2022.

Προμήθεια..Επειδή, όλως επικουρικώς, ακόμη και εάν ήθελε εκτιμηθεί η δυνατότητα επιδίωξης ματαίωσης της διαγωνιστικής διαδικασίας, κατά το στάδιο της ανάθεσης στον προσωρινό ανάδοχο, με σκοπό την εκκίνηση νέας  ταυτόσημης διαδικασίας ανάθεσης σύμβασης, με στόχευση την ανάληψη της εν λόγω σύμβασης (βλ. Αποφάσεις του ΔΕΕ, όπου ερμηνεύοντας τις ισχύουσες ρυθμίσεις της Οδηγίας 89/665 με τις Αποφάσεις της 2.7.2013 και 5.4.2016 αντιστοίχως, επί των υποθέσεων C-100/12 «Fastweb SpA» και C-689/13 «Puligienica Facility Esco SpA» (PFE), ταυτόσημες με τις εν προκειμένω εφαρμοστέες της ειδικής Οδηγίας 92/12 (L 76), αλλά και αυτές τούτες τις ρυθμίσεις της Οδηγίας 92/12 Απόφαση της 11.5.2017, επί της υποθέσεως C131/16, «Archus sp.z. o.o και Gama Jacek Lipik»), έκρινε ρητώς ότι το έννομο συμφέρον «ενδιαφερομένου», άρθρο 2α παρ. 2 εδ. γ΄. στις δύο Οδηγίες, είναι δυνατόν να συνίσταται και στην ματαίωση της διαδικασίας, ώστε να κινηθεί νέα διαδικασία συνάψεως συμβάσεως και ΕΑ ΣτΕ 22/2018 αντίστοιχα), ωστόσο, ο προσφεύγων ουδόλως προβάλλει οικείο ισχυρισμό, προκειμένου να εξειδικεύσει το έννομο συμφέρον του, ως απαιτείται, υπό την έννοια ότι δεν δύναται το αρμόδιο όργανο, και εν προκειμένω η Α.Ε.Π.Π, να συμπληρώσει τη θεμελίωση του εννόμου συμφέροντος του προσφεύγοντος, καθόσον το βάρος απόδειξης για την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος φέρει ο τελευταίος και μόνο προαποδεικτικώς. 

Παροχή υπηρεσιών φύλαξης και ασφαλείας...Επειδή, όλως επικουρικώς, και σε άμεση συνέχεια με τα ανωτέρω, ακόμη και εάν ήθελε εκτιμηθεί η δυνατότητα επιδίωξης ματαίωσης της διαγωνιστικής διαδικασίας, με σκοπό την εκκίνηση νέας ταυτόσημης διαδικασίας ανάθεσης σύμβασης, με στόχευση την ανάληψη της κρινόμενης σύμβασης {βλ. αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΔΕΕ), όπου ερμηνεύοντας τις ισχύουσες ρυθμίσεις της Οδηγίας 89/665 [με τις αποφάσεις του της 2.7.2013 και 5.4.2016 αντιστοίχως, επί των υποθέσεων C-100/12 «FastwebSpA» και C-689/13 «PuligienicaFacilityEscoSpA» (PFE)], ταυτόσημες με τις εν προκειμένω εφαρμοστέες της ειδικής Οδηγίας 92/12 (L 76), αλλά και αυτές τούτες τις ρυθμίσεις της Οδηγίας 92/12 [απόφασή του της 11.5.2017, επί της υποθέσεως C-131/16, «Archussp.z. o.o και GamaJacekLipik»], έκρινε ρητώς ότι το έννομο συμφέρον «ενδιαφερομένου» [άρθρο 2α παρ. 2 εδ. γ΄. στις  δύο Οδηγίες] είναι δυνατόν να συνίσταται και στην ματαίωση της διαδικασίας, ώστε να κινηθεί νέα διαδικασία συνάψεως συμβάσεως και ΕΑ ΣτΕ 22/2018 αντίστοιχα} καταρχήν η προσφεύγουσα ουδέν σχετικό επικαλείται προς απόπειρα θεμελίωσης του εννόμου συμφέροντός της ως προς τις αιτιάσεις της κατά της προσφοράς της παρεμβαίνουσας. Το έννομο συμφέρον, δε, του οικονομικού φορέα, που προσφεύγει ενώπιον της Α.Ε.Π.Π. εξειδικεύεται αυθεντικά και αποκλειστικά από τον ίδιο, εξετάζεται δε από την τελευταία ως προς την νομιμότητά του, την απόδειξή του και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που επιβάλλουν την έννομη προστασία του (πρβλ. Δημήτριος Θ. Πυργάκης, «Το έννομο συμφέρον στη δίκη ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας», Νομική Βιβλιοθήκη, 2017, σελ. 17). Συνακόλουθα, ούτε από τις διατάξεις του εθνικού δικαίου ούτε από τις αντίστοιχες διατάξεις του ενωσιακού δικαίου σχετικά με το έννομο συμφέρον διαγωνιζομένων κατά το προσυμβατικό στάδιο και τη σχετική νομολογία του Δ.Ε.Ε. αναγνωρίζεται γενικό έννομο συμφέρον ακόμη και στον μη οριστικώς αποκλεισθέντα διαγωνιζόμενο να ενεργεί ως ‘μοχλός του αντικειμενικού ελέγχου νομιμότητας του διαγωνισμού’ και εγγυητής της διαφάνειας αυτού όταν έχει απομείνει ένας μόνο διαγωνιζόμενος (βλ. ΕΑ ΣτΕ 106/2018). Εξάλλου, εν προκειμένω, η οποιαδήποτε απόπειρα θεμελίωσης εννόμου συμφέροντος επί τη βάσει της επιδίωξης ματαίωσης, θα ήταν σε κάθε περίπτωση αλυσιτελής καθώς πλην της προσφεύγουσας και παρεμβαίνουσας συμμετείχαν κατά το χρόνο άσκησης της προσφυγής στο διαγωνισμό και έτεροι δύο οικονομικοί φορείς, κατά των προσφορών των οποίων δεν βάλλει η προσφεύγουσα. Επομένως, ακόμη και εάν προσέβαλε παραδεκτώς εκτελεστή πράξη ή παράλειψη η προσφεύγουσα κατά τα ανωτέρω κριθέντα, θα στερείτο εν πάση περιπτώσει, εννόμου συμφέροντος να στραφεί κατά της προσφοράς της παρεμβαίνουσας (βλ. ΕΑ ΣτΕ 40/2020).

Υπηρεσίες καθαριότητας κτιρίων δήμου... Επειδή, ο προσφεύγων, παραθέτοντας σχετικό πίνακα υπολογισμού κατώτατου νομίμου εργατικού κόστους στην προσφυγή του, ισχυρίζεται ότι το ελάχιστο νόμιμο εργατικό κόστος ανέρχεται σε 6,94€ ανά ώρα [αναγωγή σε εργατοώρα του voμίμου κατώτατου ημερομισθίου σύμφωνα με την υπ' αριθ. οικ. 4241/127/30.01.2019 (ΦΕΚ Β'173/30.01.2019) Απόφαση της Υπουργού Εργασίας), καθόσον, κατά τους ισχυρισμούς του, οι καθαριστές αποτελούν εργατοτεχνίτες και όχι υπαλλήλους, βάσει πάγιας νομολογίας, και ότι ακόμη και σε περίπτωση που υφίσταται πλημμέλεια στη διακήρυξη ως προς τον υπολογισμό του νομίμου κατώτατου εργατικού κόστους, οι προσφέροντες, οφείλουν εν πάσει περιπτώσει να εφαρμόζουν τα νόμιμα. Η αναθέτουσα αρχή ισχυρίζεται ότι δεν υφίσταται σχετική νομοθεσία βάσει της οποίας οι καθαριστές δεν δύνανται να αμείβονται ως υπάλληλοι. 30. Επειδή σύμφωνα με τα στοιχεία του φακέλου, στην επίμαχη διαγωνιστική διαδικασία υπέβαλλαν προσφορά συνολικά πέντε οικονομικοί φορείς, εκ των οποίων τέσσερις κρίθηκαν αποδεκτές και η μία απορρίφθηκε λόγω υπέρβασης του προϋπολογισμού. Εκ των τεσσάρων που απέμειναν οι τρεις οικονομικοί φορείς μεταξύ των οποίων και προσφεύγων, προσέφεραν κόστος εργατοώρας που ανέρχεται από 6,96€ έως 7,06€. Ο οικονομικός φορέας ... ..., προσέφερε αντιστοίχως 6,219€ και αιτιολόγησε την απόκλιση από το ορισθέν στη διακήρυξη ποσό ύψους 6,231€, καταθέτοντας σχετικά έγγραφα και ισχυριζόμενος ότι η εκ μέρους του κατάθεση κατώτερης τιμής εκ της ορισθείσας στη διακήρυξη βασίζεται στην πρόσφατη τροποποίηση της νομοθεσίας λόγω μείωσης των εργοδοτικών εισφορών. 31. Επειδή, και βάσιμοι υποτιθέμενοι οι ως άνω ισχυρισμοί του προσφεύγοντος, οι διαπιστωθείσες πλημμέλειες στην προσφορά του οικονομικού φορέα ... ... παρέχουν αυτοτελές νόμιμο έρεισμα για την απόρριψη  της προσφοράς του (βλ. σκέψη 26 της παρούσας) και ως εκ τούτου αλυσιτελώς προβάλλεται εκ του προσφεύγοντος η εξέταση της επάλληλης αιτιολογικής βάσης απόρριψης της προσφοράς του (πρβλ. Ε.Α. ΣτΕ 326/2011, 1238, 1132, 420/2010, 750/2007 κ.α.).

Φύλαξη γραμμών μετρό...Επειδή, εξ άλλου, η αιτούσα, προς θεμελίωση του εννόμου συμφέροντός της για την παροχή προσωρινής προστασίας, ισχυρίζεται ότι, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, ο αναθέτων φορέας ώφειλε να προβεί στην ματαίωση του επιμάχου διαγωνισμού. Συγκεκριμένα, προβάλλεται ότι, εν όψει των οριζομένων στο άρθρο 4 παρ.3 περ.γ της διακηρύξεως – το οποίο προβλέπει την δυνατότητα του αναθέτοντος φορέα να ματαιώσει τον διαγωνισμό, σε περίπτωση κατά την οποία το επιτευχθέν αποτέλεσμα κρίνεται οικονομικά ασύμφορο – το Διοικητικό Συμβούλιο της καθ’ης εταιρείας ώφειλε να προβεί στην ματαίωση και επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού, λόγω της επελθούσης, εν τω μεταξύ, μεταβολής των δεδομένων ως προς το κόστος παροχής των προς ανάθεση υπηρεσιών, επί των οποίων είχε στηριχθεί η κατάστρωση των όρων της διακηρύξεως. Όπως, έχει, όμως, κριθεί (βλ. ΣτΕ 2662/2004, Ε.Α. 534/2006, 877/2010), ισχυρισμοί, η αποδοχή των οποίων θα οδηγούσε σε ματαίωση του διαγωνισμού με ενδεχόμενο την επαναπροκήρυξή του, προβάλλονται άνευ εννόμου συμφέροντος από τον συμμετασχόντα στον διαγωνισμό. Συνεπώς, τα ως άνω προβαλλόμενα από την αιτούσα είναι απορριπτέα. Πολλώ δε μάλλον που ούτε από τον ανωτέρω όρο της διακηρύξεως ούτε από άλλη διάταξη νόμου προκύπτει υποχρέωση του αναθέτοντος φορέα να προβεί, υπό τα δεδομένα που έχουν εκτεθεί ανωτέρω, στην ματαίωση του ενδίκου διαγωνισμού, ο οποίος έχει προκηρυχθεί από τον Ιούλιο του έτους 2010 και αφορά στην παροχή υπηρεσιών μείζονος σπουδαιότητας για την ομαλή λειτουργία των επιμάχων γραμμών του Μετρό της Αθήνας. Επειδή, τέλος, οι ισχυρισμοί που προβάλλονται το πρώτον με το υπόμνημα που κατετέθη στις 26.4.2012, μετά την συζήτηση της υποθέσεως ενώπιον της Επιτροπής Αναστολών και εντός της χορηγηθείσης από την Πρόεδρο της Επιτροπής προθεσμίας, είναι απορριπτέοι ως απαράδεκτοι.

Προμήθεια αντιδραστηρίων αιμοδοσίας.....Εξάλλου, η αναγνώριση και στον (αρχικό) προσωρινό ανάδοχο, ως εν προκειμένω η αιτούσα, εννόμου συμφέροντος ν’ ασκήσει επικαίρως προδικαστική προσφυγή προβάλλοντας αιτιάσεις κατά των ανθυποψήφιών της κρίνεται πλέον επιβεβλημένη στην περίπτωση που, ως εν προκειμένω, η διαγωνιστική διαδικασία διεξάγεται σε ένα μόνο στάδιο (ήτοι εκδίδεται μία μόνο εκτελεστή διοικητική πράξη με την οποία κρίνεται το νομότυπο των κατατεθεισών προσφορών από απόψεως πληρότητας των δικαιολογητικών συμμετοχής και επάρκειας των τεχνικών και οικονομικών προσφορών των συμμετεχόντων), δεδομένου ότι ο κίνδυνος ν’ ανατραπεί το (αρχικώς) ευνοϊκό γι’ αυτόν αποτέλεσμα της διαγωνιστικής διαδικασίας και η εντεύθεν προκαλούμενη σε αυτόν ζημία ως εκ του αποκλεισμού του κατόπιν ασκήσεως και ευδοκιμήσεως προδικαστικών προσφυγών με αντικείμενο τη νομιμότητα της προσφοράς του από τους ανθυποψήφιούς του, είτε εκείνων των οποίων οι προσφορές έχουν γίνει ομοίως δεκτές είτε και όσων δεν έχουν οριστικώς αποκλεισθεί, είναι χρονικά, τουλάχιστον, αμεσότερος. Τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από την αιτούσα με το δικόγραφο προσθέτων λόγων, σε συνδυασμό με τα σχετικώς υποστηριζόμενα με το από 25 Ιουνίου 2019 υπόμνημά της είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.

Προμήθεια οχημάτων...Με το ως άνω περιεχόμενο η προσβαλλομένη, παρά τα κριθέντα με την 57/2015 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας περί μη συμμορφώσεως της τεχνικής προσφοράς της παρεμβαίνουσας εταιρείας προς απαράβατο όρο της διακηρύξεως, έκρινε εκ νέου αυτήν ως τεχνικώς αποδεκτή κατ' επίκληση μεν επιπλέον χωρίων της, χωρίς, όμως, να βεβαιώνεται ούτε και σε κάποιο από αυτά ρητώς και ανενδοιάστως, όπως απητείτο ρητώς από τη διακήρυξη επί ποινή αποκλεισμού του διαγωνιζομένου, ότι το προσφερόμενο από την ως άνω εταιρεία όχημα είχε τη δυνατότητα να συμπληρώσει μία πλήρη διαδρομή με επιστροφή σε συνθήκες υπολειτουργίας του συστήματος έλξεως σε ποσοστό 75%. Η έλλειψη δε αυτή ρητής μνείας στην προσφορά της παρεμβαίνουσας περί πληρώσεως της επίμαχης απαιτήσεως της διακηρύξεως δεν μπορούσε, εν πάση περιπτώσει, να υποκατασταθεί, καθ' ερμηνεία της εν λόγω προσφοράς, από το λοιπό περιεχόμενο αυτής ούτε να συναχθεί εμμέσως από άλλα στοιχεία της, ενόψει και της μνημονευομένης στη σκέψη 8 αρχής της τυπικότητας κατά τη σύνταξη των προσφορών στα πλαίσια δημοσίων διαγωνισμών. Επομένως, κατά τον σοβαρώς πιθανολογούμενο ως βασίμως προβαλλόμενο λόγο, κατά παράβαση του απορρέοντος από την ως άνω απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας δεδικασμένου ενέμεινε η αναθέτουσα αρχή στην αποδοχή της τεχνικής προσφοράς της παρεμβαίνουσας παρά την διαπιστωθείσα από το Δικαστήριο πλημμέλεια αυτής, η οποία την καθιστούσε απορριπτέα. Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, πρέπει, κατά την κρίση της Επιτροπής Αναστολών, α) να γίνει δεκτή η κρινομένη αίτηση, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της εξετάσεως των λοιπών αιτιάσεων, και να ανασταλεί η εκτέλεση της 1318(δ)/7-5-2015 πράξεως της αναθέτουσας αρχής, καθ'ό μέρος απέρριψε την προδικαστική προσφυγή της αιτούσας κατά της τεχνικής προσφοράς της παρεμβαίνουσας, και β) να απορριφθεί η παρέμβαση

Μονάδα επεξεργασίας στραγγισμάτων...Από τη στιγμή όμως που ρητά και με σαφήνεια ορίζεται η απαιτούμενη θερμοκρασία υπολογισμού του ποσοστού ανάκτησης στους 16οC, δεν υπάρχει περιθώριο παρερμηνείας της συμμόρφωσης των διαγωνιζομένων στην απαίτηση αυτή και σε κάθε περίπτωση μια τέτοια ερμηνευτική εκδοχή θα συνιστούσε αλλοίωση της βούλησης της αναθέτουσας αρχής, η οποία αποτυπώθηκε ρητά στον όρο 2.3.1.Κ1. Υπό τα δεδομένα τούτα βάσιμα προβάλλεται από την προσφεύγουσα ο τέταρτος αυτός λόγος προσφυγής και πρέπει να γίνει δεκτός, απορριπτομένων ως αβάσιμων των ισχυρισμών της παρεμβαίνουσας και της αναθέτουσας αρχής. Επειδή, κατ΄ ακολουθίαν, η κρινόμενη πρώτη Προδικαστική Προσφυγή πρέπει να γίνει δεκτή κατά το σκέλος με το οποίο βάλλει κατά της αποδοχής της προσφοράς της πρώτης παρεμβαίνουσας με την επωνυμία « ………………» και να απορριφθεί κατά το σκέλος που βάλλει κατά της βαθμολόγησης των προσφορών, και να απορριφθεί η ασκηθείσα πρώτη Παρέμβαση κατ’ αποδοχή της πρώτης προσφυγής. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν η κρινόμενη δεύτερη Προδικαστική Προσφυγή πρέπει να γίνει δεκτή κατά το σκέλος με το οποίο βάλλει κατά της αποδοχής της προσφοράς της δεύτερης παρεμβαίνουσας με την επωνυμία « ………..» και να απορριφθεί η ασκηθείσα δεύτερη Παρέμβαση κατ’ αποδοχή της δεύτερης προσφυγής