Ρυθμίσεις για τους εργαζομένους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο Τομέα.

Οδηγίες για την εφαρμογή του ΠΔ180/2004 "Τροποποποίηση του ΠΔ 81/2003"Ρυθμίσεις για τους εργαζομένους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου"

Οι ρυθμίσεις της κείμενης νομοθεσίας, που αφορούν τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες επιτρέπεται η σύναψη συμβάσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου στο δημόσιο τομέα για την κάλυψη πρόσκαιρων ή απρόβλεπτων και επειγουσών αναγκών, όπως είναι π.χ. εκείνες του άρθρου 81 του Ν 1958/1991, δεν θίγονται από το ΠΔ 164/2004. Πλην, όμως, οι σχετικές συμβάσεις, οι οποίες πρόκειται να συναφθούν βάσει των ανωτέρω ειδικών ρυθμίσεων, επηρεάζονται από τις διατάξεις του ΠΔ 164/2004 και πρέπει να εναρμονίζονται με αυτές, οι οποίες συμπληρώνουν, κατά το σημείο τούτο, τις ειδικές διατάξεις του άρθρου 81 του Ν 1958/1991 και του ΠΔ 99/1992.

Η μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου εργαζομένων σε Δήμο σε συμβάσεις αορίστου χρόνου σύμφωνα με το π.δ.164/2004 δεν αποτελεί αντικείμενο αναγνωριστικής αγωγής απο τα πολιτικά δικαστήρια διότι κατά το Σύνταγμα όργανο κρίσης συνδριμής των προυποθέσεων είναι το ΑΣΕΠ

Μετατροπή των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου φαρμακοποιών - ελεγκτών του Ταμείου Ασφαλίσεως Εμπόρων (ΤΑΕ) σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, κατ' εφαρμογή των διατάξεων του αρθ.11 του π.δ.164/2004. Μη νόμιμη, καθόσον δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του αρθ.1 του ν.3320/2005, αφού δεν υπήρξε σύσταση οργανικών θέσεων και έκδοση πράξης κατάταξης του ανωτέρω προσωπικού σ' αυτές. Συγγνωστή πλάνη.

Ρυθμίσεις για τους εργαζομένους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου όπως τροποποιήθηκε με τις διατάξεις του ΠΔ 180/2004 (ΦΕΚ 160Α/23.8.2004)

Σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου που αποτελεί την τέταρτη ανανέωση προηγουμένων συμβάσεων και συνιστά μη νόμιμη διαδοχική σύμβαση κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 5 παρ. 1 του π.δ. 164/2004.Μη σύννομη επίσης η πρόσληψη προαωπικού ορισμένου χρόνου που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Διαδοχικές συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου – Έννοια – Διάρκεια – Περιορισμοί. Συμβάσεις καταρτιζόμενες μεταξύ των ίδιων προσώπων, υπό την ίδια ή παρεμφερή ειδικότητα και όρους εργασίας, με μεγαλύτερη του τριμήνου απόσταση μεταξύ τους, αποτελούν διαδοχικές συμβάσεις του άρθρου 5 του π.δ/τος 164/2004 και υπόκεινται στον ανώτατο αριθμό των 3 συμβάσεων και στη μέγιστη διάρκεια των 24 μηνών. (πλειοψ.) Παραπομπή στην Πλήρη Ολομέλεια του Ν.Σ.Κ.

Καταβολή εφημεριών:..Υπό τα δεδομένα αυτά και συμφώνως προς τα γενόμενα δεκτά στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη. Και τούτο διότι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου των εν λόγω επικουρικών ιατρών υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής της εξαίρεσης της παρ. 2 του άρθρου 6 του π.δ. 164/2004, που επιτρέπει την καθ’ υπέρβαση του 24μηνου απασχόληση προσωπικού ορισμένου χρόνου ενταγμένου σε συγχρηματοδοτούμενο πρόγραμμα, δοθέντος ότι η απασχόλησή τους εντάχθηκε, όπως προκύπτει από τα προεκτεθέντα, σε συγχρηματοδοτούμενο πρόγραμμα. Ενόψει τούτων, επιτρεπτώς οι συμβάσεις τους υπερέβησαν, μετά την παράτασή τους, δυνάμει του άρθρο 28 του ν. 4532/2018, την αρχικώς συναφθείσα κατ’ απώτατο χρονικό όριο της παρ. 1 του άρθρου 6 του π.δ. 164/2004 επιτρεπόμενη διάρκεια, χωρίς να ασκεί επιρροή το γεγονός ότι οι συμβάσεις αυτές είχαν ήδη συναφθεί κατά τον χρόνο που εντάχθηκαν σε συγχρηματοδοτούμενο πρόγραμμα. Παρέπεται δε ότι η εξαίρεση των ελεγχόμενων συμβάσεων των άνω ιατρών από τον κανόνα που θεσπίζεται με την παρ. 1 του άρθρου 6 του π.δ. 164/2004 ισχύει μόνον για όσο χρόνο η απασχόλησή τους στο Νοσοκομείο παραμένει ενταγμένη σε συγχρηματοδοτούμενο πρόγραμμα.(...)Κατόπιν τούτων, η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δαπάνη είναι νόμιμη και, ως εκ τούτου, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί, αν δεν είχε λήξει το οικονομικό έτος τις πιστώσεις του οποίου βαρύνει.

Από της ισχύος του π.δ.164/2004 (19.7.2004) τα πολιτικά δικαστήρια στερούνται δικαιοδοσίας να επιλύουν διαφορές σχετικές με την φύση των εργασιακών σχέσεων του προσωπικού που απασχολείται στο δημόσιο τομέα με διαδοχικές συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Η 75/2006 τελεσίδικη απόφαση του Ειρηνοδικείου Καλλιθέας δεν είναι ανίσχυρη κατ’ άρθρο 313 Κ.Πολ.Δ., εφόσον κατά τον χρόνο κατάθεσης της αγωγής, επί της οποίας αυτή εκδόθηκε, τα πολιτικά δικαστήρια δεν στερούνταν δικαιοδοσίας να κρίνουν επί της διαφοράς που ανέκυψε μεταξύ των δικαιούχων των ενταλμάτων και του Δήμου Ταύρου σχετικά με τον χαρακτηρισμό της σχέσης εργασίας που τους συνέδεε κατά τον κρίσιμο χρόνο, και συνεπώς το απορρέον από την δικαστική αυτή απόφαση δεδικασμένο δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά την άσκηση προληπτικού ελέγχου