Δυνατότητα υπαγωγής ανηλίκων πολιτών τρίτων χωρών στην έννοια του «επενδυτή» των διατάξεων του άρθρου 20 Κεφάλαιο Β΄ παρ. 1 περίπτ. β) του ν. 4251/2014 «Κώδικας Μετανάστευσης και Κοινωνικής Ένταξης», όπως ισχύουν.(...)Ανήλικος πολίτης τρίτης χώρας μπορεί να υπαχθεί στην έννοια του «επενδυτή» των διατάξεων του άρθρου 20 Κεφάλαιο Β΄ παρ. 1 περίπτ. β) του ν. 4251/2014, όπως αυτές ισχύουν μετά την αντικατάσταση της παρ. 1 με το άρθρο 3 παρ. 2 του ν. 4587/2018, εφόσον συντρέχουν και οι λοιπές νόμιμες προϋποθέσεις (κατά πλειοψηφία). Παραπέμφθηκε στην Β΄ Τακτική Ολομέλεια, κατόπιν της υπ’ αριθ. 230/2019 γνωμοδότησης του Δ΄ Τμήματος ΝΣΚ.

«Ταμείο συνοχής – Κανονισμός (ΕΚ) 1164/94 – Σχέδιο αποχετευτικών έργων στη Σαραγόσα – Μερική κατάργηση της χρηματοδοτικής συνδρομής – Δημόσιες συμβάσεις – Έννοια έργου – Άρθρο 14, παράγραφοι 10 και 13, της οδηγίας 93/38/ΕΟΚ – Κατάτμηση συμβάσεων – Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Προθεσμία λήψεως αποφάσεως – Καθορισμός των δημοσιονομικών διορθώσεων – Άρθρο H, παράγραφος 2, του παραρτήματος II του κανονισμού 1164/94 – Αναλογικότητα – Παραγραφή»

«Ταμείο συνοχής — Κανονισμός (ΕΚ) 1164/94 — Σχέδιο αποχετευτικών έργων στη Σαραγόσα — Μερική κατάργηση της χρηματοδοτικής συνδρομής — Δημόσιες συμβάσεις — Έννοια έργου — Άρθρο 14, παράγραφοι 10 και 13, της οδηγίας 93/38/ΕΟΚ — Κατάτμηση συμβάσεων — Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Προθεσμία λήψεως αποφάσεως — Καθορισμός των δημοσιονομικών διορθώσεων — Άρθρο H, παράγραφος 2, του παραρτήματος II του κανονισμού 1164/94 — Αναλογικότητα — Παραγραφή»

Τ.Π. & Δανείων – Δανειακές συμβάσεις – Λύση εργασιακής σχέσης υπαλλήλου – Εκχώρηση των 3/4 από το εφάπαξ βοήθημα – Επιστροφή των παγίων εισφορών. Κατά την αληθή και ορθή ερμηνεία των σχετικών ειδικών όρων των δανειακών συμβάσεων και των διεπουσών αυτές διατάξεων, συνεκχωρούμενη με το εφάπαξ είναι και κάθε άλλη παροχή που τυχόν υπεισέλθει στη θέση αυτού και το υποκαταστήσει σε αντικατάσταση ή αλλοίωση της αρχικής ενοχής, ως παρεπόμενο και συνεκχωρούμενο με την κύρια σύμβαση δικαίωμα, ή οποιαδήποτε παροχή καταβαλλομένη συνεπεία της εξόδου του δανειολήπτη από την υπηρεσία, εξ οιασδήποτε αιτίας, κατά την αληθή έννοια του άνω όρου. Τέτοιο δικαίωμα επομένως στην προκειμένη περίπτωση είναι και η αξίωση του μετόχου για επιστροφή των παγίων εισφορών, στην περίπτωση που δεν δικαιωθεί του εφάπαξ βοηθήματος, η υποχρεωτική καταβολή των οποίων τελούσε σε άμεση συνάρτηση με τη προσδοκώμενη παροχή. (ομοφ.)

« Προδικαστική παραπομπή – Σύναψη δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών – Οδηγία 2004/18/ΕΚ – Έννοια του όρου “σύμβαση δημοσίων έργων” – Σύνολο συμβάσεων που περιλαμβάνει σύμβαση επιχορηγήσεως και προσύμφωνο πωλήσεως – Άμεσο οικονομικό ενδιαφέρον για την αναθέτουσα αρχή – Έργο το οποίο ανταποκρίνεται στις επακριβώς οριζόμενες από την αναθέτουσα αρχή ανάγκες – Επιχορήγηση και προσύμφωνο πωλήσεως που συνιστούν κρατική ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά – Οδηγία 89/665/ΕΟΚ – Οδηγία 2014/24/ΕΕ – Συνέπειες εκ της διαπιστώσεως του ανενεργού δημοσίας συμβάσεως – Απόλυτη ακυρότητα ex tunc »

Αίτηση ανάκλησης της 339/2017 Πράξης του Ζ΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου(...)Παρίσταται εύλογος ο περιλαμβανόμενος στο άρθρο 28.1.2. όρος του σχεδίου της σύμβασης, με τον οποίο προβλέπεται το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης σε βάρος του Δημοσίου και αποζημίωσης του παραχωρησιούχου στην περίπτωση της μονομερούς κατάργησης ή τροποποίησης της σύμβασης παραχώρησης με νόμο, χωρίς την συμφωνία του παραχωρησιούχου, δοθέντος ότι με τον όρο αυτό δεν αποκλείεται καταρχήν η δυνατότητα του Δημοσίου να επέμβει κατά την διάρκεια εκτέλεσης της σύμβασης και να μεταβάλει με νόμο την οργάνωση και λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας, εφόσον οι ενέργειες αυτές υπαγορεύονται από το δημόσιο συμφέρον και επιβάλλονται για την κάλυψη των γενικών αναγκών των χρηστών. Άλλωστε, αντικείμενο του όρου αυτού αποτελεί η ρύθμιση και μόνο των συνεπειών μιας μονομερούς ενέργειας εκ μέρους του Δημοσίου σε μια σύμβαση παραχώρησης. Εν προκειμένω, ο παραχωρησιούχος – ιδιώτης οφείλει, το μεν να χρηματοδοτήσει με τα αναγκαία ίδια και δανειακά κεφάλαια το έργο αυτό, το δε να κατασκευάσει τα αναγκαία έργα υποδομής καθώς και να λειτουργήσει και να συντηρήσει το Εμπορευματικό Κέντρο για μια περίοδο 60 ετών από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παραχώρησης με αντάλλαγμα το δικαίωμα εκμετάλλευσης του έργου. Εξάλλου, λόγω της φύσης της σύμβασης αυτής στον ανάδοχο – παραχωρησιούχο μετακυλίεται ένα μεγάλο μέρος του λεγόμενου «λειτουργικού κινδύνου» που εμπεριέχει την πιθανότητα μη απόδοσης ολόκληρης της επένδυσης, αλλά και μη ανάκτησης του κόστους λειτουργίας των έργων ή της παροχής των υπηρεσιών που του έχουν ανατεθεί. Η απουσία δε μιας τέτοιας προστατευτικής ρύθμισης θα ισοδυναμούσε με ανάληψη από τον παραχωρησιούχο ενός επιπλέον κινδύνου, ο οποίος κείται εκτός της σφαίρας ευθύνης του και επιρροής του. Σε κάθε περίπτωση, με τη διατήρηση του όρου αυτού στο σχέδιο της σύμβασης δεν παρέχεται πλεονέκτημα στον παραχωρησιούχο με την ευνοϊκή του μεταχείριση, ούτε αυτό δύναται να θεωρηθεί ως κρατική ενίσχυση υπέρ αυτού κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 107 ΣΛΕΕ. Ειδικότερα, για να χαρακτηρισθεί ένα μέτρο ως κρατική ενίσχυση, κατά την έννοια του ως άνω άρθρου (107 ΣΛΕΕ) πρέπει να πληρούνται σωρευτικά όλες οι προϋποθέσεις που τίθενται από την διάταξη αυτή, ήτοι : α) να πρόκειται για παρέμβαση του Κράτους και η παρέμβαση αυτή πρέπει να γίνεται με κρατικούς πόρους β) να παρέχεται πλεονέκτημα στον αποδέκτη αυτής, υπό την έννοια ότι ευνοούνται συγκεκριμένες επιχειρήσεις ή ορισμένες παραγωγές γ) η παρέμβαση να είναι ικανή να επηρεάσει τις μεταξύ των κρατών μελών συναλλαγές και δ) η παρέμβαση αυτή να είναι ικανή να νοθεύσει ή να απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό. Όλες δε οι ως άνω προϋποθέσεις πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά για να χαρακτηρισθεί ένα μέτρο ως κρατική ενίσχυση. (αποφάσεις Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Μαρτίου 1990,C-142/87, Βέλγιο κατά Επιτροπής «Τubemeuse», Συλλογή 1990, σ.Ι -959, σκέψη 254 της 16ης Μαΐου 2002, C -482/99, Γαλλία κατά Επιτροπής, Συλλογή 2002, σ.Ι-4397, σκέψη 68, και της 24ης Ιουλίου 2003,C 280/00 Αltmark Trans και Regeirungspasidium Magdeburg, Συλλογή 2003, σ. Ι -7747, σκέψη 74, απόφαση του Πρωτοδικείου της 22ας Φεβρουαρίου 2006, Τ 34/02 Le Levant 001κ.λ.π. κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ.ΙΙ 267, σκέψη 110). Εξάλλου, αποζημίωση καταβαλλόμενη για την αποκατάσταση ζημίας που προκλήθηκε από το Κράτος Μέλος δεν αποτελεί κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107 παρ.1 ΣΛΕΕ. (βλ. απόφαση του Δικαστηρίου επί των υποθέσεων C-106-120/1987, ΑΣΤΕΡΙΣ ΑΕ κλπ κατά Ελληνικής Δημοκρατίας, Συλλογή 1988, σελ.05515, σκ.23 και 24, Απόφαση Ευρ. Επιτροπής 1999/268/ΕΚ της 20ης Ιανουαρίου 1999).(..)Κατ΄ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση ανάκλησης και η υπέρ αυτής ασκηθείσα παρέμβαση πρέπει να γίνουν δεκτές με την ειδικότερη προαναφερθείσα ως προς την αιτιολογία του μέλους του Τμήματος Γεωργίου Βοϊλη, Συμβούλου, και να ανακληθεί η Προσβαλλόμενη Πράξη κατά το μέρος που αφορά, τόσο τις επισημάνσεις του Κλιμακίου όσον αφορά τα άρθρα 28.1.1. και 28.1.3. του σχεδίου της σύμβασης οι οποίες κρίνονται μη αναγκαίες και πρέπει να μην συμπεριληφθούν στο σχέδιο της σύμβασης, όσο και ως προς όρο που προβλέπεται στο άρθρο 28.1.2. του σχεδίου της σύμβασης περί του δικαιώματος καταγγελίας της σύμβασης σε βάρος του Δημοσίου και αποζημίωσης του παραχωρησιούχου, ο οποίος, παρά την αντίθετη κρίση του Κλιμακίου, πρέπει να διατηρηθεί.

Ανακαλεί την 339/2017 Πράξη του Ζ΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου

«Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως – Παραδεκτό – Κρατικές ενισχύσεις – Φορολογικά πλεονεκτήματα χορηγούμενα στις συνεταιριστικές εταιρίες – Χαρακτηρισμός τους ως κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 87 ΕΚ – Συμβατό με την κοινή αγορά – Προϋποθέσεις» Στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C 78/08 έως C 80/08,

Στην έννοια «των ακαθάριστων μηνιαίων αποδοχών» των άρθρων 14 του ν. 2703/1999 και 34 παρ. 4 του ν. 2768/1999 περιλαμβάνονται και οι πρόσθετες μηνιαίες αμοιβές των οικείων υπαλλήλων από συμμετοχή τους σε συμβούλια ή επιτροπές και β) κατά την ερμηνεία του όρου «ακαθάριστες μηνιαίες αποδοχές» των προαναφερομένων άρθρων δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής οι διατάξεις του άρθρου 2 του ν. 2303/1995.

Η χορηγούμενη από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας προς το εποπτευόμενο από αυτόν Ν.Π.Ι.Δ. «Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων» επιχορήγηση δεν υπόκειται στον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας. Η ως άνω επιχορήγηση δεν συνιστά παράνομη κρατική ενίσχυση, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 87 παρ. 1 της Συνθήκης Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Εάν στην έννοια του όρου «ορισμού οργάνου ή οργάνων» της διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 70 του ν. 3996/2011 περιλαμβάνεται η δυνατότητα σύστασης Επιτροπών Εκδίκασης Ενδικοφανών Προσφυγών, που έγινε κατ’ επίκληση της εν λόγω διάταξης με την 635/8.3.2016 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΑΕΔ περί Νέου Κανονισμού Εκδίκασης Ενδικοφανών Προσφυγών του ΟΑΕΔ.(…) «Ο ορισμός οργάνου ή οργάνων» από το Δ.Σ. του ΟΑΕΔ σύμφωνα με το άρθρο 70 παράγραφος 1 του ν. 3996/2011, δεν πρέπει να εκλαμβάνεται υπό τη στενή, αλλά υπό την ευρεία του έννοια, που περιλαμβάνει και τη σύσταση Επιτροπών Εκδίκασης Ενδικοφανών Προσφυγών (κατά πλειοψηφία).