Δημοσίευση διοικητικών πράξεων και τυπικών νόμων:..Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, η προσβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας ..., υπογραφόμενη, με εντολή αυτού, από το Δασάρχη ..., στην οποία περιλαμβάνεται διάταξη απαγόρευσης θήρας, φέρει κανονιστικό χαρακτήρα (πρβλ. ΣτΕ 1592/ 1998) και, συνεπώς, για να λάβει, κατά τα ως άνω, νόμιμη υπόσταση έπρεπε να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εφόσον ούτε οι διατάξεις των άρθρων 258 παρ. 3 περ. στ` του ν.δ. 86/1969 (Α` 7) και 5 παρ. 4 της ΚΥΑ 414985/1985 (Β` 757), επί των οποίων ερείδεται η έκδοση της προσβαλλομένης πράξεως, ούτε άλλη ειδική διάταξη προβλέπει τη δημοσίευσή της με άλλο τρόπο. Εξάλλου, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η ως άνω κανονιστική απόφαση αναρτήθηκε σε δημοτικά καταστήματα της ευρύτερης περιοχής του Δασαρχείου ... Η δημοσίευση, όμως, αυτή δεν διενεργήθηκε κατά το νόμιμο τρόπο, δεδομένου ότι οι κανονιστικού χαρακτήρα πράξεις πρέπει, κατά τα ως άνω, να δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εφόσον δεν υφίσταται ούτε η Διοίκηση επικαλείται ειδική διάταξη, η οποία να προβλέπει τη δημοσίευσή τους με άλλο τρόπο. Συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση, αν και είναι ανυπόστατη, ενόψει της φύσεώς της και των κατά νόμο συνεπειών της, αλλά και για λόγους ασφαλείας του δικαίου (πρβλ. ΣτΕ 3884/2007, 3960/2006,3344/2005 κ.ά), πρέπει να ακυρωθεί. Συνεπώς, πρέπει η υπό κρίση αίτηση να γίνει δεκτή, κατά τον αντίστοιχο βάσιμο λόγο αυτής, παρέλκει δε ως αλυσιτελής η έρευνα των λοιπών προβαλλόμενων λόγων ακυρώσεως.

Δημοσίευση κανονιστικής διοικητικής πράξης:... Επειδή, όπως έχει κριθεί (ΣτΕ 87/2011 Ολομ.), οι κανονιστικές πράξεις που δεν έχουν δημοσιευθεί, είναι μεν ανυπόστατες και, επομένως, δεν παράγουν έννομες συνέπειες, πλην όμως ως εκ της φύσεώς τους και του περιεχομένου τους αλλά και για λόγους ασφαλείας του δικαίου είναι εν πάση περιπτώσει ακυρωτέες προς αποφυγή του ενδεχομένου της εφαρμογής τους στο μέλλον. Επειδή, όπως έγινε δεκτό με την προμνησθείσα, υπ΄ αριθ. 4142/2010 προδικαστική απόφαση του Τμήματος, η προσβαλλομένη πράξη δεν αποτελεί απλή εγκύκλιο αλλά, εν όψει του προεκτεθέντος περιεχομένου της, έχει κανονιστικό χαρακτήρα, και ως εκ τούτου, για να λάβει, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, νόμιμη υπόσταση έπρεπε να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εφ΄ όσον δεν προβλέπεται, από διάταξη νόμου, η κατ΄ άλλον τρόπο δημοσίευσή της.Επειδή, εν προκειμένω, με το υπ΄ αριθ. 62609/82/2.6.2011 έγγραφο του Προϊσταμένου της Διευθύνσεως Προσωπικού Δ.Ε. της Γενικής Διευθύνσεως Διοίκησης Π.Ε. και Δ.Ε. του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, το οποίο εστάλη στο Δικαστήριο σε εκτέλεση της ανωτέρω προδικαστικής αποφάσεως, βεβαιώνεται ότι η προσβαλλόμενη πράξη, η οποία έχει το ανωτέρω παρατεθέν κανονιστικό περιεχόμενο δεν έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ενώ, εξ άλλου, δεν προβλέπεται, όπως ήδη αναφέρθηκε, η δημοσίευσή της με άλλο νόμιμο τρόπο. Για τον λόγο αυτόν, αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενο, ως αφορώντα την υπόσταση της προσβαλλομένης πράξεως, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη, η δε εξέταση των προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως να παραλειφθεί ως αλυσιτελής.

Δημοσίευση κανονιστικής πράξης:..Επειδή, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η προσβαλλόμενη πράξη, η οποία διαθέτει κανονιστικό χαρακτήρα, έχει μεν αναρτηθεί στο διαδίκτυο (ΑΔΑ: ...-52), σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις του ν. 3861/2010, δεν έχει όμως δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (βλ. το από 22.3.2013 έγγραφο της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Οργάνωσης και Απλούστευσης Διαδικασιών του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. προς το Συμβούλιο της Επικρατείας), ενώ δεν προβλέπεται από τη νομοθεσία άλλος νόμιμος τρόπος για τη δημοσίευσή της. Εξάλλου, οι ανωτέρω διατάξεις του ν. 3861/2010 για την υποχρεωτική ανάρτηση πράξεων στο διαδίκτυο δεν θίγουν τις διατάξεις του ν. 3469/2006, όσον αφορά τη δημοσίευση των κανονιστικών πράξεων στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (βλ. την εισηγητική έκθεση του ν. 3861/2010). Για το λόγο αυτό ακυρώσεως, ο οποίος λαμβάνεται αυτεπαγγέλτως υπόψη, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη (ΣτΕ 1080,1082/2013).

Δημοσίευση πράξης κανονιστικού χαρακτήρα:..Επειδή, όπως προκύπτει και από το ανωτέρω έγγραφο της Λιμενάρχη ..., η προσβαλλόμενη πράξη, κανονιστικού χαρακτήρα, δεν δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, σύμφωνα με την προπαρατεθείσα διάταξη του άρθρου 5 παρ. 2 περ. θ΄ του ν. 3469/2006, και, ως εκ τούτου, δεν απέκτησε νόμιμη υπόσταση, είναι δε νομικά αδιάφορο, από την άποψη αυτή, σύμφωνα με όσα εκτίθενται στην έβδομη σκέψη, το γεγονός ότι, όπως βεβαιώνει και η Διοίκηση στο ανωτέρω έγγραφό της, η προσβαλλόμενη πράξη αναρτήθηκε στο διαδίκτυο στα πλαίσια του προγράμματος «Διαύγεια», δυνάμει της προπαρατεθείσας διάταξης του άρθρου 2 παρ. 4 περ. 4 του ν. 3861/2010. Συνεπώς, ως ανυπόστατη, η προσβαλλόμενη πράξη είναι, εφόσον προσβληθεί με αίτηση ακυρώσεως, ακυρωτέα, και, ως εκ τούτου, η αίτηση ακυρώσεως που άσκησαν οι αιτούντες κατά της πράξης αυτής είναι προδήλως βάσιμη. Για το λόγο αυτό, που βασίμως προβάλλεται και ανεξαρτήτως του εάν η βλάβη που επικαλούνται είναι ή όχι δυσχερώς επανορθώσιμη, θα πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ανασταλεί η εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης, κατά το μέρος που αφορά στα πλοία των αιτούντων .. και ... (βλ. σχετ. Ε.Α. 672/2002, 214/2005, 6/2006, πρβλ. Ε.Α. 394/2006).

Επειδή, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η προσβαλλόμενη πράξη, η οποία διαθέτει κανονιστικό χαρακτήρα, έχει μεν αναρτηθεί στο διαδίκτυο, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις του ν. 3861/2010, δεν έχει όμως δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ( βλ. το από 21.1.2013 έγγραφο της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Οργάνωσης και Απλούστευσης Διαδικασιών ... προς το Συμβούλιο της Επικρατείας), ενώ δεν προβλέπεται από τη νομοθεσία άλλος νόμιμος τρόπος για τη δημοσίευσή της. Εξάλλου, οι ανωτέρω διατάξεις του ν. 3861/2010 για την υποχρεωτική ανάρτηση πράξεων στο διαδίκτυο δεν θίγουν τις διατάξεις του ν. 3469/2006 όσον αφορά τη δημοσίευση των κανονιστικών πράξεων στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ( βλ.την εισηγητική έκθεση του ν. 3861/2010). Για το λόγο αυτό, ο οποίος λαμβάνεται αυτεπαγγέλτως υπόψη, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη. 

Δημοσίευση πράξης κανονιστικού χαρακτήρα:..Επειδή, η προσβαλλόμενη πράξη κατά το μέρος που έχει κανονιστικό χαρακτήρα, επιβαλλόταν από το Σύνταγμα και το άρθρο 5 παρ. 2 του ν. 3469/2006 (Α’ 131) να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, προκειμένου να λάβει νόμιμη υπόσταση. Όπως, όμως, προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου (βλ. το υπ’ αριθμ. πρωτ. Δ15Α 1083858 ΕΞ 2011/10-6-2011 έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών), η υπ’ αριθμ. ΠΟΛ.1133/27-9-2010 πράξη δεν δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και, ως εκ τούτου, κατά το ως άνω κανονιστικό μέρος της, είναι ανυπόστατη. Συνεπώς, προεχόντως για το λόγο αυτό ακυρώσεως, που λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως, και ανεξαρτήτως της υπάρξεως ή μη έγκυρης νομοθετικής εξουσιοδότησης για τη θέσπιση των ανωτέρω ρυθμίσεων, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να γίνει εν μέρει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη, κατά το μέρος αυτό (ΣΕ 87/2011 Ολομ., 909/2011 7μελ.).

Πρόσληψη προσωπικού-Δημοσιότητα στο ΦΕΚ.(...)Η δημοσίευση δε της διοικητικής πράξης, όταν επιβάλλεται από το νόμο, αποτελεί αναγκαίο τύπο της δήλωσης της βούλησης του διοικητικού οργάνου και συστατικό στοιχείο της πράξης (ΣτΕ 4082/1987, 2999/1988, 3378/1995). Στην περίπτωση αυτή, χωρίς και έως τη δημοσίευση δεν υπάρχει διοικητική πράξη, αλλά ανύπαρκτη ή ανυπόστατη πράξη (ΣτΕ 4957/1987, 494, 3411/1995), η οποία δεν παράγει έννομα αποτελέσματα (πβλ. Ε.Σ. πράξ. Ι Τμ. 274-5/2011, 99/2012, 65/2012). Περαιτέρω, κατά γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, οι συστατικές ατομικές διοικητικές πράξεις δεν έχουν αναδρομική ισχύ, ήτοι τα έννομα αποτελέσματά τους δεν μπορούν να ανατρέξουν σε χρόνο προγενέστερο από την έκδοσή τους -η οποία, όταν πρόκειται για δημοσιευτέες πράξεις, συμπίπτει με τη δημοσίευσή τους-  εκτός εάν αυτό ρητά προβλέπεται από σχετική με την έκδοσή τους διάταξη νόμου ή σαφώς προκύπτει από αυτή, εάν εκδίδονται σε συμμόρφωση προς ακυρωτική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του αρμόδιου διοικητικού δικαστηρίου ή σε περίπτωση ανάκλησης παράνομης ατομικής διοικητικής πράξης (πβλ. Ε.Σ. πράξ. Ι Τμ. 274-5, 99/2012, 65/2012). Ως εκ τούτου ατομική διοικητική πράξη, η δημοσίευση της οποίας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως προβλέπεται από ειδική διάταξη νόμου, παράγει τα έννομα αποτελέσματά της από τη δημοσίευσή της και δεν δύναται καταρχήν να έχει αναδρομική ισχύ.(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, το Τμήμα κρίνει ότι μη νομίμως οι φερόμενοι ως δικαιούχοι του υπό κρίση χρηματικού εντάλματος παρείχαν τις υπηρεσίες τους στο Νομικό Πρόσωπο Δήμου ........ κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα (15 έως 30.3.2013), δεδομένου ότι κατά το χρόνο αυτό η απόφαση του Προέδρου του νομικού προσώπου, με την οποία διορίστηκαν σ' αυτό, δεν είχε αποκτήσει ακόμη νόμιμη υπόσταση, αφού δεν είχε δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ενώ τ' αποτελέσματα της εν συνεχεία δημοσιευθείσας αυτής απόφασης (στις 10.5.2013) δεν μπορούν ν' ανατρέξουν, εφόσον αυτό δεν προβλέπεται από τις σχετικές με την έκδοσή της διατάξεις, σε χρόνο προγενέστερο της δημοσίευσής της.

Δημοσίευση πράξης κανονιστικού χαρακτήρα:..Επειδή, δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη Τ.Υ. οικ. 7278/21-10-1999 απόφαση του Νομάρχη …, η οποία, κατά τα ανωτέρω, έχει κανονιστικό χαρακτήρα, δεν δημοσιεύθηκε, η απόφαση αυτή δεν έλαβε νόμιμη υπόσταση. Περαιτέρω, εφόσον η εν λόγω απόφαση είναι ανυπόστατη, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι κινήθηκε με οποιονδήποτε τρόπο για τους αιτούντες η προθεσμία για την άσκηση κατ’ αυτής αιτήσεως ακυρώσεως (πρβλ. ΣτΕ 1627/2010, 2103/2006, 2759/2003, 859/1997, 3327/1991 κ.ά.). Επομένως, εμπροθέσμως προσβάλλεται η παραπάνω απόφαση, η οποία, εξάλλου, για τον αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενο λόγο ότι δεν δημοσιεύθηκε και, συνεπώς, δεν έλαβε νόμιμη υπόσταση, πρέπει, για λόγους ασφαλείας δικαίου, να ακυρωθεί, αφού, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, έτυχε εφαρμογής, ενόψει του ότι η διοίκηση την υπέλαβε ως ισχύουσα κατά την έκδοση της 1573/14.8.2002 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας … (πρβλ. ΣτΕ 1627/2010, 859/1997, 3008/ 1996).Επειδή, όπως έχει κριθεί, οι αποφάσεις με τις οποίες ασκείται έλεγχος νομιμότητας σε ανυπόστατες πράξεις στερούνται εκτελεστότητας (βλ. ΣτΕ 2800/2008, 2569/2002, 129/1999, πρβλ. και ΣτΕ 2353/2009, Ολομ. 1925/2002). Κατά συνέπεια, η 1488/7.2.2005 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας .., που εκδόθηκε κατόπιν της προσφυγής των αιτούντων και με την οποία ασκήθηκε έλεγχος νομιμότητας στην προσβαλλόμενη απόφαση του Νομάρχη .., δεν είναι εκτελεστή πράξη, και, για το λόγο αυτό, η υπό κρίση αίτηση, κατά το μέρος που στρέφεται κατ’ αυτής, είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη.

Κανονιστικές πράξεις δημοτικών αρχών:..Επειδή, κατά τα ήδη εκτεθέντα (σκέψη 7), με την απόφαση 121/17.10.2011 της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης του Φαρμακευτικού Συλλόγου ... - η οποία, σημειωτέον, εκδόθηκε μετά την θέση σε ισχύ της ανωτέρω ΔΥΓ3(β)/Γ.Π.οικ. 109282/7.10.2011 υπουργικής αποφάσεως, περί της λειτουργίας των φαρμακείων σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 2 του ν. 3918/2011 (10.10.2011) - ορίσθηκαν ο αριθμός και τα ωράρια των εφημερευόντων φαρμακείων της πόλης της ... ως εξής: ένα (1) διανυκτερεύον φαρμακείο (από τις ώρες 22:00 έως 08:00) για όλες τις ημέρες της εβδομάδος και, όσον αφορά τα διημερεύοντα φαρμακεία (ώρες 08:00 - 22:00), τρία (3) για τις ημέρες Τρίτη και Πέμπτη, τέσσερα (4) για το Σάββατο και ένα (1) για τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδος. Ακολούθως, ο εν λόγω Φαρμακευτικός Σύλλογος επανήλθε και με το προσβαλλόμενο πρακτικό 122/26.11.2011 της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των μελών του αποφάσισε τη λειτουργία στην πόλη της ... δύο (2) φαρμακείων εικοσιτετραώρου εφημερίας τις ημέρες Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο, χωρίς, όμως, να προκύπτει η συνδρομή των εξαιρετικών λόγων που δικαιολογούν κατά το νόμο (βλ. σκέψη 6) την επάνοδο του Συλλόγου και την τροποποίηση της απόφασής του περί καθορισμού του ωραρίου των εφημεριών πριν από την παρέλευση έτους από της εκδόσεώς της, και μάλιστα χωρίς να τηρείται, κατά τις ως άνω ημέρες της εβδομάδος, η επιβαλλομένη από το νόμο (β.δ. 398/1963, άρθρα 22 ν. 1483/1984, 9 ν. 1963/1991, 94 παρ. 6 ν. 3852/2010, 36 παρ. 2 ν. 3918/2011) διάκριση μεταξύ διημερευόντων και διανυκτερευόντων φαρμακείων. Ειδικότερα, δεν συνιστά εξαιρετικό λόγο η αόριστη αναφορά στις σχετικές εγκυκλίους του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης που περιλαμβάνεται στο προσβαλλόμενο πρακτικό, ενώ δεν ασκεί, από της απόψεως αυτής, επιρροή, εφ’ όσον δεν μπορεί να κατισχύσει του νόμου, η διατυπωθείσα στην αρχική απόφαση 121/17.10.2011 επιφύλαξη ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου «διατηρεί το δικαίωμα να τροποποιήσει ολικώς ή μερικώς την πρόταση [περί καθορισμού του ωραρίου των εφημεριών, η οποία έγινε δεκτή με την εν λόγω πράξη] σε περίπτωση που κατατεθεί αίτηση ένταξης στο απελευθερωμένο ωράριο. Επίσης, δύναται να καλέσει άμεσα νέα έκτακτη γενική συνέλευση του σώματος για την τροποποίηση του ωραρίου και των εφημεριών των φαρμακείων». Άμοιρη επιρροής από της εξεταζομένης απόψεως είναι, εξ άλλου, και η περιεχομένη στο προσβαλλόμενο πρακτικό – απόφαση αναφορά στην περίπτωση της αιτούσης, εφ’ όσον η επίμαχη αρμοδιότητα των φαρμακευτικών συλλόγων προς καθορισμό του ωραρίου των εφημεριών, δεν μπορεί, κατά τις οικείες διατάξεις, να ασκείται προκειμένου να παρεμποδίζεται η ένταξη στο «διευρυμένο» ωράριο όσων φαρμακοποιών το επιθυμούν. Συνεπώς, για το λόγο αυτό, βασίμως προβαλλόμενο κατ’ ορθή ερμηνεία του δικογράφου, το προσβαλλόμενο πρακτικό – απόφαση 122/26.11.2011 της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης του Φαρμακευτικού Συλλόγου .... είναι ακυρωτέο κατά το μέρος που προβλέπεται με την πράξη αυτή η λειτουργία στην πόλη της ... δύο (2) φαρμακείων εικοσιτετραώρου εφημερίας τις ημέρες Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο, είναι δε, κατόπιν τούτου, συνακυρωτέα και η απόφαση 20/18.1.2012 του Περιφερειάρχη ..., με την οποία, σε συμμόρφωση προς το ανωτέρω πρακτικό - απόφαση του Φαρμακευτικού Συλλόγου, εντάχθηκε η αιτούσα στις εικοσιτετράωρες εφημερίες του Σαββάτου. Τέλος, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου (βλ. και τα σχετικά 5825/15.3.2012 και 9753/19.4.2013 έγγραφα του Δήμου .... προς το Δικαστήριο), η συμπροσβαλλομένη απόφαση 125/3.1.2012 του Δημάρχου ..., περί καθορισμού ωραρίου λειτουργίας φαρμακείων του Δήμου από 3.1.2012 έως 31.12.2012, δεν δημοσιεύθηκε προσηκόντως, σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 1 εδαφ. β΄ του ν. 3469/2006 (Α΄ 131), με το οποίο, προκειμένου περί των κανονιστικού χαρακτήρος πράξεων των δημοτικών αρχών, απαιτείται ως συστατικός τύπος (ΣτΕ 3667/2010, 668/2011), εκτός από την τοιχοκόλλησή τους σε ειδικό πίνακα του δημοτικού καταστήματος, εφαρμοζομένων κατά τα λοιπά των σχετικών διατάξεων του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικος, και η δημοσίευση περιλήψεώς τους σε τοπική εφημερίδα. Προεχόντως δε για το λόγο αυτό, η εν λόγω ανυπόστατη πράξη του Δημάρχου .... πρέπει να ακυρωθεί για λόγους ασφαλείας δικαίου (πρβλ. ΣτΕ Ολομ. 87/2011).

Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις που προηγήθηκαν, το Κλιμάκιο κρίνει ότι, μη νομίμως η φερόμενη ως δικαιούχος του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος παρείχε τις υπηρεσίες της στο ν.π.δ.δ. κατά το χρονικό διάστημα από 28.4.2015 έως 31.8.2015, δεδομένου ότι κατά τον χρόνο αυτό, τόσο η αρχικώς εκδοθείσα 101/27.4.2015 απόφαση πρόσληψης του Προέδρου του ν.π.δ.δ., όσο και η μεταγενέστερη και ομοίου περιεχομένου με την πρώτη 137/28.5.2015, δεν είχαν αποκτήσει νόμιμη υπόσταση, αφού δεν είχαν δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Όσον αφορά δε, την 137/28.5.2015 απόφαση πρόσληψης, που δημοσιεύθηκε στις 26.9.2015, τα έννομα αποτελέσματα αυτής δεν δύνανται να ανατρέξουν σε χρόνο πρότερο της δημοσίευσής της, στο βαθμό που τέτοια δυνατότητα δεν προβλέπεται από τις σχετικές με την πρόσληψη διατάξεις ούτε και από την ειδική ρύθμιση του άρθρου 1 παρ. 9 του ν. 4038/2012. Εξάλλου, δεν χωρεί εφαρμογή του άρθρου 67 παρ. 7 του ν. 4316/2014, πρωτίστως διότι στην προκειμένη περίπτωση δεν ανανεώθηκαν συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου εντός του έτους 2014, αλλά αυτές καταρτίστηκαν για πρώτη φορά το έτος 2015 (Ε.Σ. Πρ. Κλιμ. Προλ. Ελ. Δαπ. στο Ι Τμ. 29, 154/2015). Ομοίως, μη εφαρμοστέο είναι και το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 9 του άρθρου 1 του ν. 4038/2012, καθώς, κατά το μέρος που αφορά πράξεις νέας πρόσληψης, η διάταξη αυτή (που άρχισε να ισχύει στις 26.8.2015) δεν ίσχυε κατά τον χρόνο έκδοσης των επίμαχων αποφάσεων (27.4.2015 και 28.5.2015), η δε αναδρομική ισχύς της εν λόγω διάταξης αναγνωρίστηκε μόνον όσον αφορά τις πράξεις ανανέωσης (Ε.Σ. Πρ. Ι Τμ. 1/2016).