Παροχή οδηγιών αναφορικα με την λειτουργία ή μη των Α/βαθμιων επιτροπών επίλυσης δασικών αμφισβητήσεων (ΑΔΑ:7ΦΝ70-ΟΟΧ)

Παροχή διευκρινίσεων – οδηγιών για την έγκριση ετησίων προγραμμάτων δασικών έργων, εργασιών και δραστηριοτήτων, που εξυπηρετούν τους σκοπούς του Ειδικού Φορέα Δασών του ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ, ν. 3208/2003 (303), άρθρο 8, παρ. 6. ΑΔΑ:Ψ95Χ4653Π8-5Θ1

Έκταση δεδικασμένου, που απορρέει από αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις σχετικά με την ύπαρξη δυνατότητας από πλευράς Δημοσίου να προβάλει δικαίωμα κυριότητας σε δάση και λοιπές εκτάσεις, σύμφωνα με τη διάταξη του εδαφίου γ' της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του νόμου 3208/2003.Κρίσεις του Δικαστηρίου αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς μείζονος (ήτοι μεγαλύτερης έκτασης) ακινήτου, στις οποίες προβαίνει κατά την εκδίκαση επιμέρους τμημάτων αυτού, δεν παράγουν δεδικασμένο για το μείζον ακίνητο, διότι πρόκειται για ζήτημα που εξετάστηκε πλεοναστικά και δεν ήταν αναγκαίο για την στήριξη του διατακτικού της απόφασης. Επομένως, η υπόψη έκταση του ιστορικού της γνωμοδότησης των 29.640 στρεμμάτων δεν δύναται να υπαχθεί στην διάταξη του ν. 3208/2003, αρθρ. 10, παρ. 1, εδ. γ΄ και συνεπώς ορθώς δεν αναγνωρίζεται ολόκληρη ως ιδιωτική, εξαιρουμένων των 155 περίπου στρεμμάτων, που κρίθηκαν ότι ανήκουν σε κτηματίες.

Εγκατάσταση κεραίας σε δασική έκταση:..Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την εκκαλουμένη απόφαση και τα στοιχεία του φακέλλου (βλ. έγγραφο Ηα/2114/24.6.1992 του Δασαρχείου ... προς την αιτούσα και από 5.4.1993 έκθεση αυτοψίας του δασολόγου ....) το 1991 η αιτούσα εγκατέστησε, χωρίς νόμιμη άδεια, κεραία αναμεταδόσεως ύψους 10 μ. σε βάση από μπετόν, διαστάσεων 1x1x0,2 μ., και οικίσκο διαστάσεων 1x1x1,2 μ., σε δασική έκταση του άρθρου 3 παράγρ. 3 του ν. 998/1979, στη θέση ... της περιφέρειας της Κοινότητας ... Με την υπ’ αριθ. 929/15.7.1993 πρόσκληση του Δασαρχείου .... η αιτούσα εκλήθη να απομακρύνει τις αυθαίρετες κατασκευές, δεδομένου δε ότι δεν συμμορφώθηκε, ο Περιφερειακός Διευθυντής του Ν. ..., κατόπιν εισηγήσεως του Δασάρχη (υπ’ αριθ. 475/26.5.1994), εξέδωσε την προσβληθείσα πράξη, με την οποία διετάχθη η κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών. Η πράξη αυτή νομίμως εκδόθηκε από τον Περιφερειακό Διευθυντή, ο οποίος ήταν αρμόδιος κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο για την έκδοση αποφάσεων περί κατεδαφίσεως αυθαίρετων κατασκευών ανεγειρομένων εντός δασών ή δασικών εκτάσεων κ.λπ. [άρθ. 4 παρ. 6 και 7 του ν. 2240/1994 (Α΄ 153), όπως τροποποιήθηκε με το άρθ. 12 του ν. 2307/1995 (Α΄ 113), ΣΕ 80/2004, 3048/2001 κ.ά.], αβασίμως δε προβάλλεται ότι αρμόδιος εν προκειμένω ήταν ο Νομάρχης. Περαιτέρω, η προσβληθείσα πράξη αιτιολογείται νομίμως, δεδομένου ότι από τα στοιχεία του φακέλλου προκύπτει ο δασικός χαρακτήρας της επίδικης εκτάσεως (ο οποίος άλλωστε συνομολογείται από την εκκαλούσα), δεν προσκομίσθηκε δε νόμιμη άδεια για την εγκατάσταση των επίμαχων κατασκευών. Και ναι μεν η εκκαλούσα επικαλέσθηκε πρωτοδίκως, επικαλείται δε και ήδη, την υπ’ αριθ. 1109/24.5.1993 απόφαση του Νομάρχη ..., με την οποία χορηγήθηκε στον .... έγκριση εγκαταστάσεως κεραίας για την εξυπηρέτηση του ραδιοφωνικού σταθμού «....» στην επίδικη έκταση, καθώς και το από 1.6.1993 ιδιωτικό συμφωνητικό, με το οποίο ο προαναφερθείς δικαιούχος «παραχώρησε» την χρήση της ανωτέρω κεραίας και του λοιπού εξοπλισμού στην αιτούσα, πλην το ιδιωτικό αυτό έγγραφο δεν αποτελεί νόμιμη άδεια εγκαταστάσεως κεραίας, ούτε με αυτό μεταβιβάσθηκε στην αιτούσα η εκδοθείσα υπέρ τρίτου προσώπου άδεια εγκαταστάσεως, η οποία μάλιστα αφορούσε διαφορετική δραστηριότητα (ραδιοφωνικό σταθμό), δεδομένου ότι κατά τα ήδη εκτεθέντα οι σχετικές άδειες είναι προσωποπαγείς, όπως ορθώς έκρινε η εκκαλουμένη απόφαση.Επομένως, ο μεν λόγος περί αναιτιολογήτου είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, ενώ οι ισχυρισμοί με τους οποίους προβάλλεται ότι η καταλαμβανόμενη από τις επίδικες εγκαταστάσεις έκταση είναι μικρότερη των 95 τ.μ., ότι δεν πρόκειται περί ανεγέρσεως νέας, αυτοτελούς κεραίας, όπως έκρινε η εκκαλουμένη, αλλά περί καθ’ ύψος προσθήκης επί υφισταμένης και ότι στην επίδικη έκταση υπάρχουν κεραίες και άλλων σταθμών, είναι απορριπτέοι ως αλυσιτελείς, διότι και αληθείς υποτιθέμενοι δεν επηρεάζουν την νομιμότητα της προσβαλλομένης.

Τα ανταλλάξιμα ακίνητα της μορφής του εδαφίου 4 της παρ. 1 του άρθρου 1 του Ν 3208/2003, που τροποποίησε την παρ. 3 του άρθρου 3 του Ν 998/1979, μετά την ισχύ του ανωτέρω (3208/2003) νόμου, δεν υπάγονται στην διοίκηση και διαχείριση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, ως εκ της μορφής των, αλλά εξακολουθούν να ανήκουν στην διοίκηση και διαχείριση του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, επί όλων των ζητημάτων που αφορούν στη διαχείριση και προστασία αυτών, όπως αυτή ασκείται από τον ιδιοκτήτη τους Ελληνικό Δημόσιο, μέσω των κεντρικών και περιφερειακών υπηρεσιών του ανωτέρω Υπουργείου λόγω της υπαγωγής αυτών των ακινήτων στην ανταλλάξιμη περιουσία και στο αντίστοιχο ειδικό νομικό καθεστώς που τη διέπει, υπαγόμενα, ταυτοχρόνως, και στις προστατευτικές διατάξεις της δασικής νομοθεσίας και, επομένως, εξακολουθούν να τελούν υπό την εποπτεία και προστασία των κατά τόπους αρμοδίων δασικών υπηρεσιών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ομοφ.).

Με τα δεδομένα αυτά, η επίμαχη δαπάνη είναι νόμιμη. Ειδικότερα,            με την 1-8/12.5.2016 απόφαση της επιτροπής συμβιβαστικής επίλυσης φορολογικών διαφορών του Δήμου και την 6-314/30.5.2017 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου διαγράφηκε το τέλος κατάληψης κοινόχρηστου χώρου και το σχετικό πρόστιμο που είχε επιβληθεί με την 22181/21.4.2015 απόφαση του Αντιδημάρχου Οικονομικών. Τούτο δε διαφοροποιείται λόγω του ότι στο μεν προοίμιο της τελευταίας απόφασης αναγράφεται πως αυτή εκδόθηκε έχοντας υπόψη τη 1020/5481/6-β διαπιστωτική πράξη κατάληψης κοινόχρηστου χώρου της Ελληνικής Αστυνομίας, ενώ στην 1-8/12.5.2016 απόφαση της επιτροπής συμβιβαστικής επίλυσης φορολογικών διαφορών του Δήμου και στην 6-314/30.5.2017 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου γίνεται λόγος περί διαγραφής του τέλους κατάληψης κοινόχρηστου χώρου και του σχετικού προστίμου που επιβλήθηκαν με βάση τη 1020/5481/6-γ διαπιστωτική πράξη κατάληψης κοινόχρηστου χώρου της Ελληνικής Αστυνομίας, καθώς από το περιεχόμενο των ως άνω διαπιστωτικών πράξεων προκύπτει ότι αμφότερες αφορούν στην ίδια παράβαση, δηλαδή σε αυτήν για την οποία επιβλήθηκαν τέλος χρήσης κοινόχρηστου χώρου και σχετικό πρόστιμο με την 22181/ 21.4.2015 απόφαση του Αντιδημάρχου Οικονομικών. Άλλωστε, η δικαστική προσφυγή, στο δικόγραφο της οποίας σωρεύτηκε αίτημα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, που κατέληξε στην έκδοση της 1-8/12.5.2016 απόφασης της επιτροπής συμβιβαστικής επίλυσης φορολογικών διαφορών του Δήμου και της 6-314/30.5.2017 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, στρέφεται κατά της 22181/21.4.2015 απόφασης του Αντιδημάρχου Οικονομικών. Εξάλλου, νόμιμα, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, η επιτροπή συμβιβαστικής επίλυσης φορολογικών διαφορών του Δήμου έλαβε υπόψη προσκομισθέν από την εταιρεία τοπογραφικό, δέχτηκε ότι τα τετραγωνικά μέτρα κοινόχρηστων χώρων που αυτή είχε καταλάβει αυθαίρετα ήταν τελικά λιγότερα από αυτά με βάση τα οποία είχε υπολογιστεί αρχικά το πρόστιμο και μείωσε    το ποσό αυτού.

Ανακοπή κατά προγράμματος πλειστηριασμού εκδοθέντος σε βάρος συνυπόχρεου προσώπου - διευθύνοντος συμβούλου εταιρίας για χρέη αυτής, σε βάρος του οποίου είχε ήδη επιβληθεί αναγκαστική κατάσχεση ακινήτων του. Το ΣτΕ επανέλαβε την πάγια νομολογία του ότι απαιτείται νόμιμη έκδοση και κοινοποίηση ατομικής ειδοποίησης του άρθρου 4 παρ. 1 ΚΕΔΕ προς το συνυπεύθυνο πρόσωπο πριν από τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης, όπως η αναγκαστική κατάσχεση ακινήτων. Επίσης έκρινε απαράδεκτο τον λόγο αναίρεσης περί πλημμελούς αιτιολογίας της αναιρεσιβαλλομένης, διότι αυτός περιοριζόταν στο ζήτημα της αιτιολογίας και δεν αναφερόταν σε διατυπωμένη στην αναιρεσιβαλλόμενη ερμηνεία διατάξεων νόμου ή γενικής αρχής δικαίου. Σχόλιο: Στην ένδικη περίπτωση τόσο η έκθεση της αναγκαστικής κατάσχεσης, όσο και το ανακοπτόμενο πρόγραμμα είχαν επιδοθεί στο συνυπεύθυνο πρόσωπο με δικαστικό επιμελητή, κατ’ έφεση δε είχε, ορθά, προβληθεί από το Δημόσιο ότι το κύρος της έκθεσης της αναγκαστικής κατάσχεσης δεν μπορεί να ελεγθεί παρεμπιπτόντως, κατ’ άρθρο 224 παρ. 3 ΚΔΔ, στα πλαίσια ανακοπής κατά του επακολουθήσαντος προγράμματος πλειστηριασμού, ισχυρισμός ο οποίος στο αναιρετήριο διατυπώθηκε με το λόγο περί αιτιολογίας. Ενδεχομένως το ΣτΕ εννοεί ότι ο περί αιτιολογίας λόγος δεν συσχετίσθηκε ρητά με την ερμηνεία του άρθρου 224 παρ. 3 ΚΔΔ. Ο σχετικός λόγος έφεσης του Δημοσίου είχε πάντως αγνοηθεί από την αναιρεσιβαλλομένη, η οποία περιορίστηκε στην κρίση ότι «δεν προέκυψε από τα στοιχεία του φακέλου ότι το Δημόσιο είχε εκδώσει και κοινοποιήσει νόμιμα ατομική ειδοποίηση προ κατάσχεσης στο συνυπεύθυνο για τα χρέη της εταιρίας πρόσωπο

Πράξη επιβολής ΦΠΑ....Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με την προαναφερόμενη 39/1994 πράξη του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ...., σε βάρος της ήδη αναιρεσείουσας εταιρείας είχε επιβληθεί ειδικό πρόστιμο 65.198.630 δραχμών, σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη του άρθρου 48 παρ.3 του ν. 1642/1986, με την αιτιολογία ότι αυτή είχε εκπέσει φόρο προστιθέμενης αξίας εισροών συνολικής αξίας 13.039.726 δραχμών, που αφορούσε τη διαχειριστική περίοδο από 17.11.1992 έως 31.12.1993 βάσει εικονικών τιμολογίων-δελτίων αποστολής των .... και .... Σχετικώς, όπως επίσης αναφέρεται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, είχε εκδοθεί η υπ’ αριθ. 17/25.5.1994 προσωρινή πράξη καταλογισμού φόρου προστιθέμενης αξίας. Το διοικητικό εφετείο, λαμβάνοντας υπόψη ότι με τη 1488/1997 απόφασή του, κατ’ αποδοχή εφέσεως του Δημοσίου εξαφανίστηκε η 4661/1995 απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου ... και απορρίφθηκε η προσφυγή της αναιρεσείουσας κατά της παραπάνω πράξης επιβολής φόρου προστιθέμενης αξίας και ενόψει του παρακολουθηματικού χαρακτήρα του ενδίκου προστίμου σε σχέση με τον κύριο φόρο με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εξαφάνισε την προαναφερόμενη πρωτόδικη απόφαση (4662/1995 του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά) και απέρριψε την προσφυγή της αναιρεσείουσας που εστρέφετο κατά της ένδικης πράξης επιβολής προστίμου.

Δημοσιονομική διόρθωση ποσού...Με την κρινόμενη αίτηση, ο αιτών Δήμος ζητεί την καθ΄ολοκληρία αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης Απόφασης, επικαλούμενος ως πρώτο λόγο αυτής την πρόδηλη βασιμότητα της κατ΄αυτής ασκηθείσας έφεσης. Εν όψει, όμως, όσων έγιναν δεκτά ανωτέρω στη σκέψη 7, ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβασίμως προβαλλόμενος, εφόσον δεν αποδεικνύεται ότι υφίσταται συναφής πάγια νομολογία του Δικαστηρίου που καθιστά τους προδιαληφθέντες λόγους εφέσεως προδήλως βάσιμους, αλλά, αντιθέτως με αυτούς εγείρονται σύνθετα ζητήματα ερμηνείας των εφαρμοστέων κανόνων δικαίου και υπαγωγής σε αυτούς των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης, τα οποία δύνανται να αποτελέσουν αντικείμενο μόνο της επί της εφέσεως κύριας διαδικασίας και όχι της παρούσας, επείγουσας και προσωρινής φύσης, διαδικασίας αναστολής εκτέλεσης. Περαιτέρω, ο αιτών ισχυρίζεται ότι από την άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης θα υποστεί δυσεπανόρθωτη βλάβη, συνιστάμενη σε στην οικονομική του κατάρρευση και στην αδυναμία εξυπηρέτησης των λειτουργικών αναγκών του και των ανατεθειμένων σε αυτό τοπικών υποθέσεων, λόγω των επαναλαμβανόμενων ελλειμματικών ισολογισμών των τελευταίων ετών και της απώλειας εσόδων που, κατά τα κοινώς γνωστά, επέφερε η πανδημία. Προς απόδειξη των ως άνω ισχυρισμών του προσκομίζει τους ισολογισμούς των διαχειριστικών χρήσεων 2017, 2018 και 2019, από τους οποίους προκύπτει ελλειμματικό καθαρό αποτέλεσμα χρήσης ύψους -378.574,80 €, -347.800,81 ευρώ, και - 71.406,13 ευρώ, αντίστοιχα, καθώς και δήλωση παγκοσμίου εισοδήματος με συνημμένη κατάσταση του Ε9 αυτού. 

Προμήθεια εξοπλισμού για χιονοδρομικό κέντρο :Επιδιώκεται η αναθεώρηση της 1076/2020 απόφασης του VI Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου(...)Με τις υπό κρίση προσφυγές προβάλλεται ότι η επίμαχη προμήθεια, που αναβαθμίζει το χιονοδρομικό κέντρο ......, έχει προεχόντως αναπτυξιακό χαρακτήρα και, ως εκ τούτου, η υλοποίησή της εμπίπτει στις αναπτυξιακού περιεχομένου αρμοδιότητες των Περιφερειών που προβλέπονται στον ν. 3852/2010. Επομένως, νομίμως η Περιφέρεια ...... ανέλαβε, ως φορέας υλοποίησης του έργου, να διενεργήσει τη διαδικασία της εν λόγω προμήθειας. Προβάλλεται επιπλέον ότι η εν λόγω προμήθεια δεν συνιστά επιχορήγηση της προσφεύγουσας ανώνυμης εταιρείας Ο.Τ.Α., διότι οι εγκαταστάσεις ανήκουν στο Δημόσιο, η προσφεύγουσα δημοτική επιχείρηση διαχειρίζεται δημόσια περιουσία και δεν έχει αμιγώς εμπορικό σκοπό και σε κάθε περίπτωση, οι εγκαταστάσεις εξυπηρετούν δημόσιο συμφέρον. Σε κάθε περίπτωση, η επιχορήγηση δεν απαγορεύεται λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της υπό κρίση περίπτωσης, δηλαδή της χρηματοδότησης της προμήθειας από το Π.Δ.Ε., του αναπτυξιακού χαρακτήρα της επένδυσης αλλά και του σκοπού της απαγορευτικής των επιχορηγήσεων διάταξης της παρ. 3 άρθρο 265 του ν.3463/2006, που συνίσταται κατ΄ ουσία στην απαγόρευση της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου των δημοτικών επιχειρήσεων από τους οικείους Δήμους.Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, αντικείμενο της προμήθειας είναι πάγιος εξοπλισμός του μοναδικού στην Περιφέρεια ...... Χιονοδρομικού Κέντρου ......, έχει δε σκοπό την αναβάθμιση, βελτίωση και εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων και των παρεχομένων υπηρεσιών του λειτουργούντος σε δημόσια δασική έκταση χιονοδρομικού κέντρου, με αποτέλεσμα την αύξηση της επισκεψιμότητας και τη συνακόλουθη ανάπτυξη της οικονομίας και του τουρισμού της περιοχής. Με αυτό το περιεχόμενο, πρόκειται, για έργο αναπτυξιακού χαρακτήρα σε επίπεδο Περιφέρειας. Ως τέτοιο δε,  εμπίπτει στις αναπτυξιακού περιεχομένου αρμοδιότητες των Περιφερειών, όπως αυτές ορίζονται στο άρθρο 186 παρ. II Α περ. 1 του ν.3852/2010, οι δε σχετικές αρμοδιότητες που προβλέπονται από το καταστατικό της δημοτικής επιχείρησης δεν έχουν χαρακτήρα αποκλειστικό (σκέψη 7). Περαιτέρω, η διενέργεια της επίμαχης προμήθειας δεν αποτελεί απαγορευμένη επιχορήγηση κατά την παρ. 3 του άρθρου 265 του ν.3463/2006, διότι η κρινόμενη περίπτωση αφορά προδήλως έργο για αναβάθμιση των πάγιων υποδομών και περιουσιακών στοιχείων του χιονοδρομικού κέντρου με αναπτυξιακό χαρακτήρα, και δεν εξυπηρετεί λειτουργικές δαπάνες της προσφεύγουσας Α.Ε. Ο.Τ.Α..  Επισημαίνεται τέλος, ότι η  εν λόγω δημοτική επιχείρηση έχουσα προς τούτο αποκλειστικό προνόμιο επί δασικής εκτάσεως, επιτελεί πράγματι κρατικό σκοπό συνιστάμενο στην τουριστική αξιοποίηση και ανάπτυξη της περιοχής. Για το λόγο δε αυτό της έχει παραχωρηθεί η δημόσια δασική έκταση, με την πρόβλεψη, κατά τα ρητώς οριζόμενα στην αριθμ. 159707/4637/16-7-1984 απόφαση του Υφυπουργού Γεωργίας ότι σε περίπτωση διάλυσης αυτής το σύνολο της περιουσίας της (κτίρια, εγκαταστάσεις) περιέρχεται στην κυριότητα και διαχείριση του Ελληνικού Δημοσίου χωρίς την καταβολή ουδεμίας αποζημίωσης. Για τους λόγους αυτούς, που βασίμως προβάλλονται με τις ένδικες προσφυγές, νομίμως η Περιφέρεια ...... ανέλαβε την υλοποίηση της επίμαχης προμήθειας.Αναθεωρεί την 1067/2020 απόφαση του VI Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.Δέχεται την αίτηση ανάκλησης και ανακαλεί την 79/2020 Πράξη του ΣΤ΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου