Υπάλληλοι ΟΤΑ – «Καλλικράτης» – Περιφέρειες – Μεταφορά προσωπικού ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου από τις λυθείσες νομαρχιακές επιχειρήσεις – Έγκριση της τροποποίησης του Οργανισμού Περιφερειών κατ’ άρθρο 241 Ν. 3852/2010 – Έλεγχος νομιμότητας ή μη των πράξεων μεταφοράς από τον Υπ. Εσωτερικών – Ανάκληση ή μη δημοσιευμένων πράξεων. Κατά το στάδιο της εγκρίσεως από τον Υπουργό Εσωτερικών της τροποποιήσεως του Οργανισμού Περιφέρειας, σύμφωνα με το άρθρο 241 του Ν. 3852/2010, με περιεχόμενο την σύσταση προσωποπαγών θέσεων για την κατάταξη προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, το οποίο μεταφέρθηκε στη Περιφέρεια με απόφαση του οικείου περιφερειακού συμβουλίου, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 199 του Ν. 3852/2010 και 44 παρ. 4 του Ν. 3979/2011, η οικεία υπηρεσία του Υπ. Εσωτερικών δεν είναι αρμόδια να ελέγξει και να απορρίψει τις περιπτώσεις μεταφοράς προσωπικού, του οποίου η σχέση εργασίας κατέστη αορίστου χρόνου χωρίς την τήρηση των νομίμων διαδικασιών. (ομοφ.)

Έλεγχος και απόφαση για υποχρεωτική λύση ανωνύμου εταιρείας ΟΤΑ και δημοτικής επιχείρησης που έχει συσταθεί μετά την 1η-1-2011 – Εποπτεύουσα αρχή.

α) Αρμόδια εποπτεύουσα αρχή, κατά την έννοια των άρθρων 39α και 40 του ν. 2190/1920, για την υποβολή αίτησης στο Μονομελές Πρωτοδικείο της Περιφέρειας που εδρεύει η Α.Ε. ΟΤΑ για τον έλεγχο αυτής και, περαιτέρω, για την κίνηση κατά το άρθρο 48 του ν. 2190/1920, της διαδικασίας για δικαστική λύση της εταιρείας αυτής, εάν συντρέχει κάποιος από τους οριζόμενους στην παρ.8 του άρθρου 265 του Κ.Δ.Κ. υποχρεωτικούς λόγους λύσης αυτής, είναι η οικεία αιρετή Περιφέρεια. β) Αρμόδιες εποπτεύουσες αρχές για τον έλεγχο και τη λύση δημοτικής κοινωφελούς επιχείρησης ή δημοτικής επιχείρησης Ύδρευσης- Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) που συστήνονται μετά την 1η-1-2011, είναι, κατά το άρθρο 262 παρ.8 του ν. 3852/2010, οι οριζόμενες στα άρθρα 261 και 262 του Κ.Δ.Κ. και 18 και 20 του ν. 1069/1980, αρχές, αντίστοιχα (ομοφ.).

ΘΕΜΑ: Γνωμοδότηση υπ’ αριθ. 39/2011 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους αναφορικά με την αυτοδίκαιη λύση επιχειρήσεων του π.δ. 410/1995 α) για την αυτοδίκαιη λύση επιχειρήσεων ΟΤΑ κατά την παρ. 1 του άρθρου 269 ΚΔΚ εκδίδεται διαπιστωτική πράξη από τον Γενικό Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης του ν. 3852/2010 και β) οι διατάξεις των παρ. 3 έως 6, 7 και 9 του άρθρου 269 ΚΔΚ για τη μεταφορά προσωπικού εφαρμόζονται και επί του προσωπικού αμιγών επιχειρήσεων ΟΤΑ και ανωνύμων εταιρειών του π.δ. 410/1995, των οποίων οι εταίροι είναι αποκλειστικά ΟΤΑ ή νομικά τους πρόσωπα, σε περίπτωση αυτοδίκαιης λύσης αυτών κατά την παρ. 1 του ίδιου άρθρου.

Έδαφος εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 109 παρ.7 του ν. 3852/2010 περί μεταφοράς προσωπικού. Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 109 του ν. 3852/2010 περί μεταφοράς προσωπικού εφαρμόζεται σε περίπτωση λύσης δημοτικής κοινωφελούς επιχείρησης ή Δ.Ε.Υ.Α., εφόσον η δραστηριότητά τους αναλαμβάνεται και συνεχίζεται από τον οικείο δήμο ή από ν.π.δ.δ. αυτού. Άλλως εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 262 του ν.3463/2006. (ομοφ.)

Δικαστήρια - Νομολογία - Δέσμευση Διοίκησης - Δημόσιο Συμφέρον - Ανάκληση διοικητικών πράξεων.(...)α) Η νομολογία, η οποία έχει διαμορφωθεί με τις υπ’ αριθμ. 978/2012, 2270/2014, 3349/2014 και 4781/2014 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας συνιστά «παγία νομολογία», καθόσον αφορά την δοθείσα από τις αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση για την δόμηση εντός των μνημειακού χαρακτήρα οικισμών της Ύδρας και της Χώρας Πάτμου. Η νομολογία αυτή μάλιστα επαναλήφθηκε και με τις μετέπειτα εκδοθείσες υπ’ αρ. 166/2015 (ΕΑ), 4363/2015 και 1248/2016 αποφάσεις του ιδίου δικαστηρίου. β) Ενδείκνυται η Διοίκηση, σε συμφωνία προς τις ανωτέρω αποφάσεις, να εξετάσει τις όμοιες υποθέσεις, ήδη εκκρεμείς ενώπιον αυτής ή μελλοντικές, που αφορούν τη δόμηση στους ίδιους οικισμούς, υιοθετώντας την δοθείσα από τις αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση. γ) Καθόσον αφορά τις ήδη εκδοθείσες πράξεις και οι οποίες τελούν σε αντίθεση προς την ερμηνευτική νομική λύση, που έχει δοθεί με τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις, η Διοίκηση δύναται να τις ανακαλέσει οποτεδήποτε και να εξετάσει εκ νέου τις σχετικές υποθέσεις υπό το φως αυτής της νομικής ερμηνευτικής λύσεως, με βάση τις γενικές αρχές, που ισχύουν για την δυνατότητα ανακλήσεως των παράνομων ευμενών ατομικών διοικητικών πράξεων, επικαλούμενη λόγους σπουδαίου δημοσίου συμφέροντος (προστασία μνημειακών οικισμών), λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τα δικαιώματα ή τις επωφελείς καταστάσεις, που έχουν δημιουργηθεί από τις πράξεις αυτές για καλόπιστους διοικούμενους, εκτός εάν, κατά την αιτιολογημένη κρίση της Διοικήσεως, συντρέχουν λόγοι γενικότερου δημοσίου συμφέροντος προστασίας των συγκεκριμένων μνημειακού χαρακτήρα οικισμών, σε βαθμό τέτοιο, ώστε να επιβάλλεται η ανάκληση, ακόμα και των πράξεων αυτών (ομοφ).

Έργο- Προγραμματική σύμβαση:.. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα προηγήθηκαν σε προηγούμενες σκέψεις, το Τμήμα κρίνει κατά πλειοψηφία ότι εν προκειμένω η απόφαση περί λύσεως της υφιστάμενης σύμβασης είναι απόρροια της 123-1/30-8-2017 απόφασης του Δ.Σ. της …. με την οποία εγκρίθηκε ο επαναπροσδιορισμός από 1/1/2018 του ενιαίου τέλους διαχείρισης αστικών στερεών αποβλήτων (ΑΣΑ) από 20 ευρώ/tn σε 25 ευρώ/tn. Συνεπώς, εφόσον, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 5 της 2527/23.1.2009 (ΦΕΚ Β΄ 83) κοινής υπουργικής απόφασης, το κόστος διαχείρισης προσδιορίζεται σε ετήσια βάση με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΦΟΔΣΑ, νομίμως εν προκειμένω τα συμβαλλόμενα μέρη αποφάσισαν τη λύση της από 28.7.2017 προγραμματικής σύμβασης προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν με την ελεγχόμενη σύμβαση το ενιαίο τέλος διαχείρισης σε 25ευρώ/tn σύμφωνα με την 123-1/30-8-2017 απόφαση του Δ.Σ. της ...(..)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή, να ανακληθεί η 4/2018 πράξη του Αναπληρωτή Επιτρόπου στην Υπηρεσία Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Ν… και να κριθεί ότι μπορεί να υπογραφεί το σχέδιο της προγραμματικής σύμβασης του έργου «Υποστηρικτικές Ενέργειες Διαχείρισης Απορριμμάτων Δήμου ... στα πλαίσια εφαρμογής του Περιφερειακού Σχεδίου Διαχείρισης Απορριμμάτων … – .. – Εφαρμογή μεθοδολογίας ορθής Διαχείρισης Αστικών Στερεών Αποβλήτων σύμφωνα με την υφιστάμενη περιβαλλοντική νομοθεσία».

Αύξηση  μετοχικού κεφαλαίου: Με δεδομένα τα ανωτέρω και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν το Κλιμάκιο κρίνει τα εξής: Το «......», το οποίο συστάθηκε από την τέως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ....., σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 21 του ν. 2218/1994 και 274 παρ. 1 περ. α΄ του π.δ. 323/1989 και έχει πιστοποιηθεί ως τέτοιο (βλ. την 373/16.10.2017 απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου και την οικονομοτεχνική μελέτη βιωσιμότητας), εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της παραγράφου 5 του άρθρου 199 του ν. 3852/2010, το οποίο περιλαμβάνει μεταβατικές ρυθμίσεις για τις περιφερειακές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με την ως άνω διάταξη, η εν λόγω επιχείρηση (ανώνυμη εταιρεία) περιήλθε αυτοδικαίως στην Περιφέρεια Πελοποννήσου από την έναρξη λειτουργίας της κατά το ποσοστό συμμετοχής της τέως Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ....., συνέχισε να λειτουργεί με τη μορφή με την οποία ιδρύθηκε και μετά την δημοσίευση του ν. 3852/2010, ωστόσο δεν ήταν δυνατή η ανανέωση της διάρκειάς της μετά την λήξη του χρόνου που προβλεπόταν στη συστατική της πράξη και ο οποίος είχε παραταθεί πριν από τη δημοσίευση του ν. 3852/2010 μέχρι το έτος 2015. Συνεπώς, μη νομίμως η ως άνω εταιρεία συνέχισε να λειτουργεί μετά το έτος 2015. Σημειωτέον δε ότι από τη δημοσίευση του ν. 3852/2010 μέχρι το έτος 2015 μεσολάβησε επαρκής χρόνος, ώστε να δρομολογηθεί η λύση της εταιρείας και να ρυθμιστούν οι εκκρεμότητες αυτής. Αβασίμως δε ισχυρίζεται η Περιφέρεια ότι η ως άνω ρύθμιση της παρ. 5 του άρθρου 199 αναφέρεται στα πιστοποιημένα Κ.Ε.Κ. των πρώην Νομαρχιακών Επιτροπών Λαϊκής Επιμόρφωσης (ΝΕΛΕ) των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και δεν καταλαμβάνει το εν λόγω Κ.Ε.Κ., που αποτελεί ανώνυμη εταιρεία. Και τούτο διότι, όπως προκύπτει από αδιάστικτη την διατύπωση της παραγράφου 5 του ίδιου άρθρου, αυτή καταλαμβάνει όλα τα Κ.Ε.Κ., που είχαν συσταθεί από τις τέως Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και είχαν πιστοποιηθεί ως τέτοια, ανεξαρτήτως της μορφής με την οποία αυτά είχαν ιδρυθεί. Επίσης, αβασίμως ισχυρίζεται η Περιφέρεια ότι η μεταβατική διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 199 του ν. 3852/2010 δεν καταλαμβάνει την εν λόγω ανώνυμη εταιρεία, διότι η αρχική διάρκειά της, σύμφωνα με τη συστατική της πράξη, έληγε το έτος 2005, ήτοι πριν από την δημοσίευση του ν. 3852/2010. Και τούτο διότι, η ανωτέρω διάταξη, ενόψει του σκοπού που επιδιώκει, ήτοι του περιορισμού του αριθμού των νομικών προσώπων που μπορούν να διατηρούν οι περιφέρειες με σκοπό την εξοικονόμηση πόρων και διαδικασιών, καθώς και την ορθολογικότερη οργάνωση των προσφερόμενων από τις περιφέρειες καταλαμβάνει, κατά λογική αναγκαιότητα, όχι μόνο τα Κ.Ε.Κ. των οποίων η αρχική διάρκεια λήγει μετά τη δημοσίευση του ν. 3852/2010 αλλά και τα Κ.Ε.Κ. των οποίων η αρχική διάρκεια είχε παραταθεί, βάσει των προβλέψεων του καταστατικού τους, πριν από τη δημοσίευση του ν. 3852/2010. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα και με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη ΙΙΙ της παρούσας, η συμμετοχή της Περιφέρειας Πελοποννήσου στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του Κ.Ε.Κ. Ν…... δεν είναι νόμιμη. Τούτο διότι, στην από 30.6.2017 απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων του Κ.Ε.Κ. Ν…... περί αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου δεν γίνεται καμία αναφορά, σχετικά με την τεκμηρίωση της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου. Εξάλλου και στην οικονομοτεχνική μελέτη βιωσιμότητας 2016 - 2017, που επισυνάπτεται στα στοιχεία του φακέλου αναφέρεται ότι η αύξηση αυτή θα χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση των συνθηκών απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων και ειδικότερα για τη βελτίωση των εκπαιδευτικών παροχών μέσω της εισαγωγής νέων μεθόδων διδασκαλίας και χρήσης νέων καινοτόμων τεχνολογιών, χωρίς ωστόσο να παρατίθενται αναλυτικά στοιχεία των συγκεκριμένων επενδύσεων και του κόστους αυτών (πχ μελέτη, στην οποία να τεκμηριώνεται με συγκεκριμένα στοιχεία ποιες και πόσες συγκεκριμένες προμήθειες ή υπηρεσίες θα χρηματοδοτηθούν και ποιο το κόστος αυτών), ούτε να επαληθεύεται από οποιοδήποτε στοιχείο ο τρόπος που θα αξιοποιηθούν τα χρήματα. Άλλωστε οι ζημίες που προκύπτουν από τα οικονομικά στοιχεία της επιχείρησης (τουλάχιστον από το έτος 2011 και έπειτα η εταιρεία μεταφέρει ζημιές στις επόμενες χρήσεις, ενώ το έτος 2016 η ζημία ανέρχεται σε 146.935,27 ευρώ), επιβεβαιώνουν κατ’ ουσίαν ότι η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου αποσκοπεί πρωτίστως στην ταμειακή διευκόλυνση της επιχείρησης, προκειμένου να καλύψει υποχρεώσεις της εταιρείας, ενέργεια η οποία καταλήγει τελικώς σε μη επιτρεπτή έμμεση επιχορήγηση αυτής.

ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ:Αίτηση ανάκλησης  της 288/2010 πράξης του Ζ Κλιμακίου (...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη το Τμήμα κρίνει ότι ο όρος που περιέχεται στο άρθρο 3 του σχεδίου σύμβασης , με τον οποίο προβλέπεται η δυνατότητα επιβολής του Βασικού Επιτοκίου (ύψους 8,30%), αντί του Euribor,δεν είναι νόμιμος γιατί δεν εγκρίθηκε από το αρμόδιο Νομαρχιακό Συμβούλιο, κατά παράβαση του άρθρου 96 του Κώδικα Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Η δε προβλεπόμενη στο άρθρο 8 του σχεδίου σύμβασης μετακύλιση του φόρων και των τελών που συνδέονται με την παρούσα σύμβαση σε βάρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ........, λόγω της αοριστίας του όρου, καταλείπει περιθώριο για την έμμεση καταστρατήγηση διατάξεων του φορολογικού δικαίου και, ο σχετικός όρος είναι και καταχρηστικός διότι προκαλεί σύγχυση για το τί καλύπτει ο τόκος και τι η μετακύλιση των φόρων και τελών. Περαιτέρω, η προβλεπόμενη στην παράγραφο  3.04 υποχρέωση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης να καταβάλει την εισφορά του ν. 128/1975 αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 177 του ν. 3463/2006, η οριζόμενη στο άρθρο 6 του σχεδίου σύμβασης ρήτρα έκπτωσης, δηλαδή η δυνατότητα της δανείστρια τράπεζας να καταγγείλει τη σύμβαση και να επιδιώξει την είσπραξη του συνόλου της οφειλής στην περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε δόσης ή μέρους αυτής, αντίκειται στις διατάξεις του ν. 2251/1994, και η προβλεπόμενη στο ίδιο άρθρο δυνατότητα που αναγνωρίζεται στην τράπεζα να καταγγείλει μονομερώς και αζημίως τη σύμβαση σε περίπτωση που ο οφειλέτης καταστεί μειωμένης φερεγγυότητας, χωρίς μάλιστα να προσδιορίζονται ο μηχανισμός και τα κριτήρια που θα εφαρμοστούν για τη διάγνωση της οικονομικής κατάστασης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, συνιστά καταχρηστικό όρο. Επίσης ο προβλεπόμενος στην παράγραφο 10.02 όρος, σε συνδυασμό με το άρθρο 11 του σχεδίου σύμβασης, που ισοδυναμεί με παραίτηση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης από το δικαίωμα συμψηφισμού ή επίσχεσης έναντι της δανείστριας τράπεζας, είναι μη νόμιμος, διότι αντίκειται στις γενικές αρχές του δημοσιονομικού δικαίου και στις αρχές της χρηστής διοίκησης καθώς και ο όρος στο άρθρο 17 της σύμβασης, περί ελέγχου της οικονομικής κατάστασης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης από όργανα της Τράπεζας ή από ορκωτούς ελεγκτές της επιλογής της, είναι επίσης μη νόμιμος, διότι η διαδικασία άσκησης ελέγχου επί της οικονομικής διαχείρισης του Δημοσίου, των ΟΤΑ και των ΝΠΔΔ διέπεται από το ειδικές διατάξεις και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο συμβατικής διαπραγμάτευσης. Για όλους τους παραπάνω όρους η αιτούσα επικαλείται ως λόγο ανάκλησης τη συγγνωστή πλάνη η οποία όμως κατά τη κρίση του Τμήματος δεν στοιχειοθετείται ενόψει της πάγιας νομολογίας του Δικαστηρίου στα ζητήματα αυτά. Εξάλλου όπως προκύπτει από το Πρακτικό  8/12.8.2010 του Νομαρχιακού Συμβουλίου και την από 10.12.2010 έγγραφη προσφορά  της δανείστριας Τράπεζας ως προϋπόθεση για την υπογραφή της δανειακής σύμβασης ετέθη η ανάθεση στη Τράπεζα της Ταμειακής διαχείρισης της Ν.Α. και της μισθοδοσίας του προσωπικού για χρονικό διάστημα τουλάχιστον πέντε ετών.  Το γεγονός αυτό καθιστά κατά την κρίση του Τμήματος, την προσφορά της δανείστριας Τράπεζας απαράδεκτη διότι μετά τη ψήφιση του ν. 3852/2010 είναι αντίθετη, όπως ορθά έκρινε το Κλιμάκιο, προς τις διατάξεις  αυτού, ή με οποιοδήποτε τρόπο δέσμευση της νέας Περιφέρειας ως προς την οργάνωση  και διεξαγωγή της Ταμειακής της Υπηρεσίας δεδομένου ότι τα χρηματικά διαθέσιμα  που αντιστοιχούσαν στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ........ δε συνιστούν σε κάθε περίπτωση αυτοτελώς προσδιορίσιμα  διαθέσιμα της νέας Περιφέρειας. Επομένως ο σχετικός όρος  δεν  συνάδει με τη δομή και την οργάνωση αυτής και δύναται να  δημιουργήσει πρόσκομμα στη λειτουργία της. Ούτε άλλωστε  είναι νόμιμη η ανάθεση της μισθοδοσίας των υπαλλήλων στη δανείστρια Τράπεζα χωρίς την συναίνεσή τους αφού σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη η επιλογή Τραπέζης για τη καταβολή των αποδοχών είναι δικαίωμα του υπαλλήλου. Εξάλλου οι λόγοι ανάκλησης περί  μη νόθευσης του ανταγωνισμού  και περί  εξυπηρέτησης του  δημοσίου συμφέροντος από τη σύναψη  της δανειακής σύμβασης πρέπει να απορριφθούν ως αλυσιτελώς προβαλλόμενοι γιατί δεν αναιρούν τη μη νομιμότητά της. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις η κρινόμενη αίτηση ανάκλησης πρέπει να απορριφθεί. Απορρίπτει την αίτηση ανάκλησης.ΔΕΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕλΣυν.Τμ.Μείζ.-Επταμελούς Σύνθεσης/1284/2011

ΜΕΤΑΦΟΡΑ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ.Ζητείται παραδεκτώς η ανάκληση της 226/2016 πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο I Τμήμα, με την οποία κρίθηκε ότι δεν έπρεπε να θεωρηθεί το ..., οικονομικού έτους 2016, χρηματικό ένταλμα πληρωμής του Δήμου ... , που αφορούσε στην καταβολή αποδοχών μηνός Απριλίου 2016 στη φερόμενη ως δικαιούχο ....., η οποία μεταφέρθηκε στο Δήμο από τη λυθείσα κοινωφελή επιχείρηση.(...)Ως εκ τούτου, μετά τη λύση της ΔΗ.Κ.Ε.Α.Α.Κ. και την έλλειψη μεταφοράς, παραλλήλως, της συγκεκριμένης δραστηριότητας της κοινωφελούς επιχείρησης (Κ.Ε.Κ.) στο Δήμο, δεν μπορούσε η ...... να μεταφερθεί νόμιμα σε αυτόν. Άλλωστε και η φύση της σχέσης εργασίας της (ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου) δεν απαγορεύει την καταγγελία της αλλά επιβάλλει μόνον την καταβολή αποζημίωσης σ΄ αυτή εάν συντρέχει περίπτωση. Εξάλλου, ο επικαλούμενος όρος του άρθρου 8 παρ. 6 της από 12.7.1994 προγραμματικής σύμβασης αναφέρεται προδήλως στις υποχρεώσεις που βάσει του άρθρου αυτού είχε αναλάβει η Δημοτική Επιχείρηση, ήτοι στις αναφερόμενες στην παρ. 4 του ίδιου άρθρου (σύναψη συμβάσεων και καταβολή αμοιβών προσωπικού του Κ.Ε.Κ., αγορά νέου εξοπλισμού και πρώτων υλών, διενέργεια δαπανών του Κ.Ε.Κ., συντήρηση εξοπλισμού κ.λπ.) και σε καμία περίπτωση σε θέματα που σχετίζονται με τη μεταφορά προσωπικού στον οικείο Δήμο.Τέλος, ο αιτών Δήμος προβάλλει ότι η επίμαχη μεταφορά της ... ... είναι εν πάση περιπτώσει νόμιμη, βάσει των διατάξεων του άρθρου 199 του ν. 3852/2010. Ο λόγος αυτός προβάλλεται αλυσιτελώς, διότι η μεταφορά της εν λόγω υπαλλήλου στο Δήμο δεν έγινε με βάση τις διατάξεις αυτές, που θέτουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις εφαρμογής, που ουδέποτε διαπιστώθηκε αρμοδίως ότι συντρέχουν, αλλά κατ’ εφαρμογή της παρ. 7 του άρθρου 109 του ν. 3852/2010, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και εφόσον δεν προβάλλεται άλλος λόγος, η αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη.Για τους λόγους αυτούςΑπορρίπτει την αίτηση.Δεν ανακαλεί την 226/2016 πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Ι Τμήμα.

Προγραμματικές συμβάσεις.(...) Από τις ως άνω διατάξεις (3852/2010,άρθρο 100)  συνάγεται, μεταξύ άλλων, ότι οι προγραμματικές συμβάσεις είναι διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες που θέτουν το γενικό πλαίσιο για την οργάνωση και διαχείριση δημοσίων υπηρεσιών και την άσκηση συγκεκριμένης κάθε φορά δραστηριότητας, παρέχοντας τη δυνατότητα στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης να συμβάλλονται με άλλα δημόσια νομικά πρόσωπα και επιχειρήσεις Ο.Τ.Α., συνδυάζοντας ή αλληλοσυμπληρώνοντας τις αρμοδιότητες ή τα οικονομικοτεχνικά μέσα που διαθέτουν με εκείνα του αντισυμβαλλόμενου φορέα, προκειμένου να επιτευχθεί η εκπόνηση μελετών, η κατασκευή έργων ή η παροχή υπηρεσιών που εντάσσονται στο πλέγμα των αρμοδιοτήτων και των καταστατικών τους σκοπών (Πράξεις Κλιμ. Προλ.Ελ.Δαπανών στο VII Τμήμα 327/2014, 324/2014, 267/2014, 55/2014, Αποφάσεις VI Τμήματος 2967/2014, 3236/2013, 390/2013, Πράξη Ζ΄ Κλιμακίου 207/2013). Απαραίτητη προϋπόθεση για τη νόμιμη σύναψη προγραμματικής σύμβασης είναι ότι ο σκοπός τον οποίο αυτή καλείται να εκπληρώσει δεν μπορεί να επιτευχθεί με άλλο νόμιμο τρόπο και ότι αποτελεί το ultimum refugium  και δεν λειτουργεί ως ισοδύναμη ή εναλλακτική με την ειδικώς προβλεπόμενη από την κείμενη νομοθεσία διαδικασία επίλυσης του ανακύπτοντος ζητήματος, ούτε χρησιμοποιείται καταχρηστικά για την παράκαμψη των διατάξεων που θέτουν συγκεκριμένους περιορισμούς στη δράση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή απαιτούν την τήρηση συγκεκριμένων όρων και προϋποθέσεων για την άσκησή της (αποφάσεις VI Τμήματος 3067/2014, 2967/2014, 2308/2014, 4143/2013, 26/2013, 1380/2012, 289/2012, 28/2012, Πράξη Ζ΄ Κλιμακίου 65/2014).(....) Η μελέτη και η εκτέλεση έργων, η κατάρτιση προγραμμάτων ανάπτυξης μιας περιοχής και η παροχή υπηρεσιών συντελείται, με γνώμονα τη μείωση του κόστους, με  την αξιοποίηση του κατάλληλου προσωπικού των συμβαλλομένων φορέων (με τη «μεταφορά» προσώπων από τον ένα συμβαλλόμενο στον άλλο) και των αντιστοίχων μέσων που αυτοί διαθέτουν (με την παραχώρηση της χρήσης ακινήτων, εγκαταστάσεων, μηχανημάτων κ.λπ.)  Τούτο, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση, ότι κάθε συμμετέχων φορέας, έχει κατά την υπογραφή της σύμβασης, τα μέσα και εν γένει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί αυτοδύναμα στην εκτέλεση των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει με την προγραμματική σύμβαση (πρβλ. Πρακτικά της 32ας Γεν. Συν. της Ολομ. του Ελ.Συν. της 10ης Δεκεμβρίου 2004 και Γνμδ. Ν.Σ.Κ. 19/2006).

(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας Πράξεως, το Κλιμάκιο άγεται στην κρίση ότι Η ελεγχόμενη συμφωνία δεν φέρει τα χαρακτηριστικά της προγραμματικής συμφωνίας του άρθρου 100 του Ν. 3852/2010 διότι:  α) τα συμβαλλόμενα μέρη δεν συμπράττουν ισόρροπα, εκκινώντας από κοινή αφετηρία, με σκοπό την εκτέλεση κοινά εξυπηρετούμενου δημόσιου σκοπού, αλλά επιδιώκουν την ικανοποίηση όλως διακριτών και αντίθετων συμφερόντων.και  συμπράττουν ως αναθέτουσες αρχές αποσκοπώντας στην εκτέλεση των υπηρεσιών β) η αναπτυξιακή εταιρεία δεν είχε, κατά την υπογραφή της σύμβασης, τη δυνατότητα δι’ ιδίων μέσων (προσωπικού και υλικοτεχνικής υποδομής) ή δι’ αυτών που θα μπορούσαν να της παρέχουν τα λοιπά συμβαλλόμενα μέρη, αυτοτελούς εκτέλεσης των υποχρεώσεών της γ) η μονομερής περιουσιακή μετακίνηση από την Περιφέρεια και τους Δήμους στην αναπτυξιακή εταιρεία δεν περιορίζεται στην κάλυψη λειτουργικών εξόδων, αλλά φέρει το χαρακτήρα αμοιβής, δηλαδή οικονομικού ανταλλάγματοςΚατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, εφόσον η σύναψη της από 23.5.2013 σύμβασης δεν είναι νόμιμη, διότι δεν συνιστά προγραμματική σύμβαση του άρθρου 100 του Ν. 3852/2010, αλλά υποκρύπτει μη νόμιμη απευθείας ανάθεση του αντικειμένου της στην ανώνυμη εταιρεία