Κοινοποίηση των διατάξεων του άρθρου 18 του ν. 3758/2009 «Εταιρείες Ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α'/68) σχετικά με την επιβολή έκτακτης εφάπαξ εισφοράς.

Έκτακτη εισφορά..Επειδή, όπως προελέχθη, (σκέψη 12), σύμφωνα με το άρθρο 18 παρ. 1 περ. β και γ του ν. 3758/2009, αντικείμενο της επίδικης εισφοράς αποτελεί το «συνολικό καθαρό εισόδημα» των δηλώσεων οικονομικού έτους 2008, «φορολογούμενο ή απαλλασσόμενο», εξαιρέσει των εισοδημάτων της παραγράφου 1 του άρθρου 14 και της περίπτωσης γ της παραγράφου 4 του άρθρου 45 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. (Πρόκειται, αντιστοίχως, για την αυτοτελή φορολόγηση αποζημιώσεων στο πλαίσιο μισθωτών υπηρεσιών και την απαλλαγή ορισμένων εφάπαξ ασφαλιστικών παροχών). Όπως συνάγεται από τις διατάξεις αυτές, στην επίδικη εισφορά, πλην των συγκεκριμένων ως άνω εξαιρέσεων, υπόκειται κάθε έσοδο που εμπίπτει, κατ’ αρχήν, στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, άρα και οι «αυτοτελώς φορολογούμενες ειδικές περιπτώσεις» των άρθρων 11 κ.επ. αυτού. Συνεπώς, ισχυρισμός που είχε προβληθεί εν προκειμένω ενώπιον των δικαστηρίων της ουσίας ότι δεν έπρεπε να υπαχθεί στην επίδικη εισφορά ορισμένο κονδύλιο «που αφορά αυτοτελώς φορολ. ποσά», χωρίς να διευκρινίζεται ειδικότερα η φύση των εν λόγω ποσών, δεν ήταν ουσιώδης και ορθώς κατ’ αποτέλεσμα δεν ελήφθη υπ’ όψη από το διοικητικό εφετείο, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση είναι απορριπτέα. (Βλ. την ως άνω επί της αιτήσεως του κυρίως διαδίκου ΣτΕ, Ολομ., 1685/2013). Ομοίως, παράπονα της κρινόμενης αίτησης σχετικά με τον ενιαίο τρόπο εμφανίσεως στις οικείες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, αφ’ ενός μεν των αυτοτελώς φορολογουμένων εσόδων των υπαγομένων στην εισφορά, αφ’ ετέρου δε των κατά τ’ ανωτέρω εξαιρουμένων από αυτήν, έτσι ώστε τα τελευταία να μη διακρίνονται και να υπόκεινται, ως μη έδει, σε εισφορά, προβάλλονται άνευ εννόμου συμφέροντος, καθώς το αναιρεσείον δεν ισχυρίζεται ούτε προκύπτει ότι στα ένδικα εισοδήματα περιλαμβάνονται και τέτοια εξαιρούμενα της εισφοράς έσοδα. Εξ άλλου, το ότι τα υποκείμενα στην εισφορά ως άνω αυτοτελώς φορολογούμενα έσοδα δηλώνονταν, όπως ισχυρίζεται το αιτούν σωματείο, προαιρετικώς στις αντίστοιχες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, δεν άγει, από πλευράς επιβολής της επίδικης εισφοράς, σε άνιση ευνοϊκή μεταχείριση όσων δεν προέβησαν σε σχετική δήλωση, αφού και στους τελευταίους, πάντως, «βεβαιώνεται οίκοθεν» η εισφορά κατόπιν ελέγχου (παρ. 3 περ. α, β και δ ανωτ. άρθρου 18 ν. 3758). Συνεπώς, και οι περί του αντιθέτου λόγοι αναιρέσεως είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι. (Βλ. την ως άνω ΣτΕ, Ολομ., 1685/2013).

Υπογραφή σχεδίου  σύμβασης έργου:...ζητείται η ανάκληση της 379/2018 πράξης του Ε΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου..Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν ανωτέρω ερμηνευτικώς δεκτά .., το Τμήμα κρίνει ότι, αν και δεν γίνεται πανηγυρική επίκληση, από μέρους του αιτούντος, συγκεκριμένης παραγράφου της διάταξης του άρθρου 32 του ν. 4412/2016, εντούτοις, από το σύνολο των στοιχείων του φακέλου, ιδίως δε την Δ.Ο.Υ./ο/1978/13.4.2018 απόφαση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, προκύπτουν σαφώς οι λόγοι, για τους οποίους το αιτούν έκρινε αναγκαία την προσφυγή στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης χωρίς δημοσίευση προκήρυξης. Και τούτο, διότι, στην απόφαση αυτή, το μεν γίνεται μνεία του επείγοντος χαρακτήρα του έργου, το δε γίνεται επίκληση της ιδιαιτερότητας και μοναδικότητάς του, που επιτάσσουν να διαθέτει ο ανάδοχος εξειδικευμένη τεχνογνωσία και εμπειρία, καθώς και ικανή οικονομική και χρηματοοικονομική επάρκεια. Περαιτέρω, ενόψει α) της ιδιαιτερότητας του συγκεκριμένου έργου (το μεγαλύτερο μονότοξο λιθόκτιστο γεφύρι των Βαλκανίων, ανοίγματος 40 μέτρων, κατασκευασθέν το έτος 1866), β) της τεχνικής ιδιομορφίας των εργασιών αποκατάστασης της γέφυρας, οι οποίες πρέπει να αποδώσουν την αρχική χάραξη αυτής με τα διαμορφωμένα στηθαία, με χρήση των ίδιων υλικών (πελεκητοί λίθοι ίδιου πετρώματος), των ίδιων κονιαμάτων και εφαρμογή των ίδιων κατασκευαστικών μεθόδων, με ταυτόχρονη εξασφάλιση της ασφαλούς κατασκευής, γ) των κριτηρίων επιλογής που ετίθεντο από την προκήρυξη (ειδικές απαιτήσεις οικονομικής και χρηματοοικονομικής επάρκειας και τεχνικής και επαγγελματικής ικανότητας, εμπειρία εκτέλεσης τουλάχιστον ενός έργου ανακατασκευής ή και αναστήλωσης λιθόκτιστων θολωτών κατασκευών διατηρητέων μνημείων), η νομιμότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε, άλλωστε από το Κλιμάκιο, δ) της επιλογής των συγκεκριμένων οικονομικών φορέων που συμμετείχαν στη διαπραγμάτευση βάσει της εμπειρίας που διέθεταν σε θολωτές λιθόκτιστες κατασκευές σύμφωνα με τα τηρούμενα από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού αρχεία και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη ότι λόγω της, κατά τα ανωτέρω, τεχνικής ιδιομορφίας του συγκεκριμένου έργου, δεν καταλειπόταν, εν προκειμένω, έδαφος ανάπτυξης ουσιαστικού ανταγωνισμού, η δε έλλειψη ανταγωνισμού δεν ήταν αποτέλεσμα τεχνητού περιορισμού των παραμέτρων της σύμβασης, το Τμήμα κρίνει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση τεκμηριώνεται η προσφυγή στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης.(...)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και εφόσον, πλην της συνδρομής των προϋποθέσεων στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, δεν αναδείχθηκε με την προσβαλλόμενη πράξη του Κλιμακίου άλλος διακωλυτικός της υπογραφής της σύμβασης λόγος, η κρινόμενη αίτηση και η υπέρ αυτής ασκηθείσα παρέμβαση πρέπει να γίνουν δεκτές, να ανακληθεί η 379/2018 πράξη του Ε΄ Κλιμακίου και να επιτραπεί η υπογραφή του σχεδίου σύμβασης του έργου «ΣΤΕΡΕΩΣΗ, ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ, ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΓΕΦΥΡΑΣ ...», μεταξύ του αιτούντος και της παρεμβαίνουσας εταιρείας.