ΠΕΡΙΛΗΨΗ:Σύμβαση εργασίας. Διάκριση μεταξύ ορισμένου και αορίστου χρόνου. Η σύναψη συνεχομένων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου καθιστούν αυτή ως αορίστου με τις νόμιμες συνέπειες λύσης της. Συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με το δημόσιο για την κάλυψη πρόσκαιρων αναγκών. Κρίση ότι υπό το καθεστώς του άρ. 103 Σ οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου με το δημόσιο δεν μετατρέπονται σε αορίστου. Η θέση αυτή είναι σύμφωνη και με το κοινοτικό δίκαιο. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση που έκρινε ότι οι συνεχείς συμβάσεις ορισμένου χρόνου καθίστανται αορίστου. Αντίθετη γνώμη μειοψηφίας. (Αναιρεί τη 9518/2005 ΜΠρΑθ - Ασφαλιστικά μέτρα) - (Ομοια η 19/2007 ΑΠ(ΟΛΟΜ)).

Ανάκληση πράξεων, οι οποίες συνδέονται με τη σύναψη συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου, και, την εν συνεχεία, μετατροπή αυτής σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, κατά τις διατάξεις του π.δ. 164/2004. (Κατάσταση : Αποδεκτή) Η πράξη προσλήψεως εργαζομένου, με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, υπόκειται σε ανάκληση, ως παράνομη, κατ’ εφαρμογή των γενικών αρχών περί ανακλήσεως των παράνομων ατομικών διοικητικών πράξεων, αναδρομικά από το χρόνο της εκδόσεώς της, λόγω της εξαρχής ελλείψεως του κριτηρίου της βεβαιούμενης προϋπηρεσίας, στην οποία στηρίχθηκε η πρόσληψη, και για το λόγο ότι ο προσληφθείς προκάλεσε δολίως την πρόσληψη, μέσω της προσκομίσεως ψευδών βεβαιώσεων και της υποβολής ψευδούς υπεύθυνης δηλώσεως. Η απόφαση του Α.Σ.Ε.Π., με την οποία κρίθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις μετατροπής συμβάσεως εργασίας σε αορίστου χρόνου, υπόκειται σε ανάκληση, αναδρομικά από το χρόνο της εκδόσεώς της, λόγω του ότι εκλείπουν, αυτοδικαίως και αναδρομικώς, οι απαιτούμενες από το νόμο, για τη μετατροπή, προϋποθέσεις του π.δ. 164/2004. Η Διοίκηση, αφού περιέλθει σ’ αυτή η προεκτιθέμενη ανακλητική απόφαση του Α.Σ.Ε.Π., υποχρεούται να καταργήσει διαδοχικά, αναδρομικά από το χρόνο της ισχύος της, ως παράνομη, την ΚΥΑ, περί συστάσεως της σχετικής οργανικής θέσεως καθώς και να ανακαλέσει, αναδρομικά από το χρόνο εκδόσεώς της, ως παράνομη, την απόφαση του αρμοδίου οργάνου του φορέα προσλήψεως, δυνάμει της οποίας έγινε η κατάταξη του εργαζομένου σε οργανική θέση, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.

Συγχώνευση Δ.Ε.Υ.Α.-Μη νόμιμη κατάταξη υπαλλήλου σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατ’ επίκληση του άρθρου 13 του ν. 4483/2017. Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, δεδομένου ότι κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης για τη συγχώνευση των υφιστάμενων Δ.Ε.Υ.Α. ..., … και … στην ενιαία Δ.Ε.Υ.Α.... ο φερόμενος ως δικαιούχος δεν είχε ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου με τη συγχωνευθείσα Δ.Ε.Υ.Α...., η οποία να έχει διαγνωσθεί ως τέτοιου είδους σχέση εργασίας είτε με ρητή διοικητική πράξη, το κύρος της οποίας να μην έχει προσβληθεί κατά την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία, ή, σε περίπτωση αμφισβήτησης του χαρακτήρα της, να έχει αναγνωριστεί ως σχέση εργασίας αορίστου χρόνου με δικαστική απόφαση που να παράγει δεδικασμένο. Αντιθέτως, μετά τη λήξη των συμβάσεών του με την πρώην Δ.Ε.Υ.Α. ... απασχολείτο σε αυτή δυνάμει διαδοχικών προσωρινών διαταγών του Προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..., η τελευταία των οποίων διατηρήθηκε σε ισχύ έως τις 8.12.2010 και, στη συνέχεια, κατά ανοχή και χωρίς εναντίωση αυτής, έως την κρίσιμη ημερομηνία συγχώνευσης στις 19.4.2011, η δε σχετικώς ασκηθείσα αγωγή του εργαζομένου με αίτημα την αναγνώριση της σχέσης εργασίας του ως ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δεν είχε κατά τον ως άνω κρίσιμο χρόνο τελεσιδικήσει. Ομοίως, αυτός απασχολείτο στην απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α.... κατά ανοχή της Επιχείρησης για το διάστημα από 19.4.2011 έως 31.8.2011, ως ειδικότερα προαναφέρεται. Επιπλέον, με την ανωτέρω 528/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..., εκδοθείσα κατά τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, κρίθηκε ότι οι συμβάσεις εργασίας που τον συνέδεαν με τη Δ.Ε.Υ.Α.... σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αορίστου χρόνου είτε με την μετατροπή τους σε τέτοια είτε με τον εξ υπαρχής χαρακτηρισμό τους ως αορίστου χρόνου. Συνεπώς, αφού ο υπάλληλος δεν συνδεόταν πράγματι κατά τον κρίσιμο χρόνο με τη συγχωνευθείσα, συνεπώς και την απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α., με ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατά την έννοια του άρθρου 13 του ν. 4483/2017, δεν μπορούσε να καταταχθεί νομίμως σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στην τελευταία αυτή Επιχείρηση κατ’ επίκληση του εν λόγω άρθρου.     

Αναγνώριση με αμετάκλητη δικαστική απόφαση εργασιακής σχέσης ως αορίστου χρόνου και επιβολή στον εργοδότη της υποχρέωσης να απασχολεί τον εργαζόμενο. Ενέργειες στις οποίες πρέπει να προβεί η Διοίκηση, αν ο ως άνω εργαζόμενος στερείται ακόμη και του βασικού τίτλου σπουδών.

Αναγνώριση με αμετάκλητη απόφαση πολιτικού δικαστηρίου ότι η εργασιακή σχέση μεταξύ Δήμου και εργαζόμενου είναι ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και όχι διαδοχικές συμβάσεις έργου και επιβολή στον Δήμο της υποχρέωσης απασχόλησης του εργαζόμενου σε θέση και ειδικότητα αντίστοιχη της υπηρεσιακής του ένταξης. Η έλλειψη κατοχής από τον εργαζόμενο ακόμη και του βασικού τίτλου σπουδών καθιστά αδύνατη την κατάταξη του υπαλλήλου σε συγκεκριμένη εκπαιδευτική βαθμίδα, βαθμολογικό και μισθολογικό κλιμάκιο και συνιστά σπουδαίο λόγο καταγγελίας εκ μέρους του Δήμου της σύμβασης εργασίας (ομοφ.).

Α.Ε.Ι. – Ειδικός Λογαριασμός Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) – Δυνατότητα σύναψης ή μη συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου με ερευνητές και λοιπό τεχνικό βοηθητικό προσωπικό.α) Επιτρέπεται στον Ε.Λ.Κ.Ε. να απασχολεί το επιστημονικό και το τεχνικό βοηθητικό προσωπικό εκτός από σύμβαση έργου και με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, για την εκτέλεση ορισμένου έργου ή υποστήριξη ερευνητικού προγράμματος, μετά την ολοκλήρωση του οποίου η σύμβαση αυτή παύει να ισχύει αυτοδικαίως. β) Ως προς το επιστημονικό προσωπικό, το Α.Σ.Ε.Π. έχει αρμοδιότητα να ελέγξει τόσο τις προκηρύξεις όσο και τους πίνακες επιλογής, αυτεπαγγέλτως ή κατ’ ένσταση υποψηφίων, μόνο για λόγους νομιμότητας. Αντιθέτως, για το λοιπό προσωπικό, πλην του προσωπικού Υ.Ε., το Α.Σ.Ε.Π. εγκρίνει ή τροποποιεί την προκήρυξη πριν τη δημοσίευσή της. γ) Η κατά τα άνω σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου δεν θα θεωρηθεί αργότερα ως αορίστου χρόνου αν έχει διάρκεια μέχρι ορισμένου χρονικού σημείου ή μέχρι την επέλευση ορισμένου βεβαίου γεγονότος ή μέχρι την εκτέλεση ορισμένου έργου ή υποστήριξη ορισμένου ερευνητικού προγράμματος, μετά την περάτωση του οποίου ή την επέλευση του βεβαίου γεγονότος ή του χρονικού σημείου, παύει να ισχύει αυτοδικαίως κατά σαφή όρο της σύμβασης. Η διάρκεια της σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένη με γραπτό όρο της σχετικής σύμβασης εργασίας και να δικαιολογείται από τη φύση αυτής. Σε περίπτωση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας, που δεν μπορεί ως αριθμός να υπερβαίνει τις τρεις, αυτές αιτιολογημένα πρέπει να καλύπτουν αυστηρά πρόσκαιρες ή απρόβλεπτες και ουδέποτε πάγιες ανάγκες της υπηρεσίας, προς αποφυγή καταστρατηγήσεων του νόμου. Ενδέχεται, όμως, μία σύμβαση ορισμένου χρόνου να θεωρηθεί ως αορίστου από το Δικαστήριο.

Καταβολή αποδοχών σε προσωπικό ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου...:Με δεδομένα αυτά οι φερόμενοι ως δικαιούχοι των ενταλμάτων έξι υπάλληλοι δεν συνδέονταν κατά τον κρίσιμο χρόνο της συγχώνευσης των προπαρατεθεισών Δ.Ε.Υ.Α. με ενεργή σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, κατά την έννοια του άρθρου 108 του ν. 4583/2018, με αυτές, με συνέπεια να μην μπορούν να καταταχθούν νομίμως σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στη ..., κατ’ επίκληση του εν λόγω άρθρου. Ο ισχυρισμός δε της ... ότι η εργασιακή σχέση των ανωτέρω είχε, κατά το χρονικό σημείο της συγχώνευσης, χαρακτήρα σχέσης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, με το επιχείρημα ότι εξυπηρετούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, όπως βεβαιώνεται από το Δ.Σ. της Επιχείρησης (κατά τα προβλεπόμενα στην αιτιολογική έκθεση του ν. 4483/2017), πρέπει να απορριφθεί, καθόσον η σχέση εργασίας τους κατά τον χρόνο της συγχώνευσης της Επιχείρησης δεν αναγνωρίστηκε ως αορίστου χρόνου από τις προεκτεθείεσες δικαστικές αποφάσεις 615/2010, 613/2010, 601/2010, 602/ 2010, 600/2010 και 616/2010 του Μονομελούς Πρωτοδικείου ... και την 486/2012 απόφαση του Ειρηνοδικείου ... Αντιθέτως, αυτή εδραζόταν στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου που είχαν συναφθεί μέσω προγράμματος του ΟΑΕΔ και είχαν λήξει με την παρέλευση διετίας από τη σύναψή τους, ανεξαρτήτως του ότι η ... υποχρεούτο να αποδέχεται τις υπηρεσίες τους με δικαστικές προσωρινές διαταγές ως τις 16.12.2011, τα άρθρα δε 13 του ν. 4483/2017 και 108 του ν. 4583/2018 προϋποθέτουν ενεργή σχέση εργασίας αορίστου χρόνου. Απορριπτέος τυγχάνει και ο ισχυρισμός της ... ότι είναι δυνατή, κατ’ ορθό νομικό χαρακτηρισμό, η αναγνώριση του πραγματικού χαρακτήρα της σχέσης εργασίας των φερόμενων ως δικαιούχων ως αόριστης χρονικής διάρκειας από το Δ.Σ. της ..., με την αιτιολογία ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, δοθέντος ότι αφενός μεν κατά τις παρατεθείσες στη νομική σκέψη συνταγματικές διατάξεις δεν καταλείπεται πεδίο εκτίμησης των εν λόγω συμβάσεων ως αορίστου χρόνου, αφετέρου δε δεν επιτρέπεται η μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου, όπως επιβεβαίωσαν οι ως άνω δικαστικές αποφάσεις, και, συνακόλουθα, η εκ πλαγίου πρόσληψη προσωπικού χωρίς διαφανή διαδικασία αξιολόγησης με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια υπό τον έλεγχο του ΑΣΕΠ. Επομένως, οι εντελλόμενες δαπάνες είναι μη νόμιμες και τα επίμαχα χρηματικά εντάλματα πληρωμής δεν πρέπει να θεωρηθούν.Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, τα υπό κρίση χρηματικά εντάλματα πληρωμής δεν πρέπει να θεωρηθούν.

Μη νόμιμη η καταβολή μηνιαίων αποδοχών σε δύο (2) υπαλλήλους δημοτικού ν.π.δ.δ., με σύμβαση εργασίας ι.δ.ο.χ., οι οποίοι  παραιτήθηκαν για να συμμετάσχουν στις δημοτικές εκλογές της 18ης Μαϊου, δυνάμει του άρθρου 14 του ν. 3852/2010, καθόσον μη νομίμως οι ανωτέρω επανήλθαν στην υπηρεσία, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 18 του ν. 1735/1987, διότι οι διατάξεις του νόμου αυτού δεν έχουν εφαρμογή στο προσωπικό με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Περαιτέρω, οι υπάλληλοι αυτοί δε δύνανται να θεωρηθούν ως απασχολούμενοι με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, επειδή απασχολούνταν αδιάλειπτα με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου από το 2003, καθώς η διάταξη του άρθρου 21 παρ.3 του ν.2190/94, σύμφωνα με την οποία προσλήφθηκαν, απαγορεύει την αναγνώριση των συμβάσεών τους ως αορίστου. 

Πρόσληψη προσωπικού ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις II, III και IV, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, δεδομένου ότι δεν ήταν δυνατή η επαναπρόσληψη των αναφερομένων στην προηγούμενη σκέψη προσώπων κατ’ εφαρμογή του άρθρου 49 του ν. 4325/2015, καθόσον οι συμβάσεις που συνήψαν με το Δήμο ... - ... δεν είναι γνήσιες συμβάσεις έργου, όπως απαιτείται από την εν λόγω διάταξη, αλλά αντιθέτως χαρακτηρίζονται ευθέως ως συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, μετά την κάλυψη, δε, μέσω του άρθρου 205 του ΚΚΔΚΥ περιοδικών, εποχικών ή πρόσκαιρων αναγκών με ανώτατη επιτρεπόμενη διάρκεια τους οκτώ μήνες, καλύπτουν πλέον τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δήμου ως προς την αποκομιδή των απορριμμάτων. Ειδικότερα, το γεγονός ότι δεν πρόκειται για γνήσιες συμβάσεις έργου, πέραν του χαρακτηρισμού τους ως συμβάσεων εργασίας, καταδεικνύεται και από το ότι με αυτές τα συμβαλλόμενα μέρη δεν απέβλεψαν στην επίτευξη ορισμένου αποτελέσματος, αφού το αντικείμενο των συμβάσεων αυτών προσδιορίστηκε, για μεν τους εργάτες απορριμματοφόρων στην αποκομιδή («συλλογή», κατά τον χρησιμοποιηθέντα όρο από τον Δήμο) απορριμμάτων, για δε τους οδηγούς απορριμματοφόρων στην οδήγηση των οικείων οχημάτων. Κατά συνέπεια, το αντικείμενο των συμβάσεων αυτών ήταν ορισμένη εργασία, με πρόβλεψη όχι αμοιβής αλλά «δαπανών μισθοδοσίας» και μάλιστα «σύμφωνα με το ενιαίο μισθολόγιο του Ν. 4024/2011»... Τούτο, άλλωστε, δεν αμφισβητείται ούτε από το Δήμο, στο 17824/19.10.2015 έγγραφο επανυποβολής του οποίου μάλιστα προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 49 του ν. 4325/2015 υπάγονται και οι συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Η παραδοχή, όμως, αυτού του ισχυρισμού, πέραν του ότι δεν προκύπτει από τη γραμματική ερμηνεία της διάταξης που κάνει λόγο για επανασύναψη ατομικών συμβάσεων μίσθωσης έργου και όχι συμβάσεων εργασίας, θα καθιστούσε, περαιτέρω, τη διάταξη αυτή αντισυνταγματική, λόγω ευθείας αντίθεσής της με το άρθρο 103 του Συντάγματος. Και τούτο, διότι οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες που καλύπτονται εν προκειμένω από τα πρόσωπα αυτά, δύνανται υπό το καθεστώς του ανωτέρω άρθρου να καλύπτονται μόνο με την πρόσληψη προσωπικού είτε τακτικού είτε με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (βλ. σκέψεις II.Α. και III), για την οποία (πρόσληψη) θα έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενες διαδικασίες (βλ. σκέψη ΙΙ.B.), ώστε να διασφαλίζονται οι συνταγματικές αρχές της ισότητας, της αξιοκρατίας και της διαφάνειας στο πεδίο των προσλήψεων, μεταξύ άλλων, στους Ο.Τ.Α.(..)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η εντελλόμενη με τα ελεγχόμενα χρηματικά εντάλματα δαπάνη είναι μη νόμιμη, πλην όμως αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν λόγω συγγνωστής πλάνης, αν δεν είχε λήξει το οικονομικό έτος, τις πιστώσεις του οποίου βαρύνουν

Αναγνώριση, με απόφαση πολιτικού δικαστηρίου, της σχέσης εργασίας εργαζομένων σε φορείς του δημόσιου τομέα ως αορίστου χρόνου και επιβολή απασχόλησής τους. Χρόνος σύστασης σχετικών θέσεων, χρόνος βαθμολογικής και μισθολογικής κατάταξης, ληπτέα υπόψη υπηρεσία.Το χρονικό σημείο σύστασης των θέσεων υπαλλήλων, που με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις αναγνωρίστηκε ότι η απασχόλησή τους σε φορείς του Δημοσίου κ.λπ., διανύθηκε με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και όχι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή μίσθωσης έργου, αναδράμει για κάθε εργαζόμενο στο χρονικό σημείο έναρξης του συμβατικού δεσμού με βάση την πρώτη κατά σειρά οικεία σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου ή σύμβαση έργου. Στο ίδιο χρονικό σημείο θα πρέπει να αναδράμει και η βαθμολογική και μισθολογική κατάταξη των ως άνω υπαλλήλων και να διαμορφωθεί στη συνέχεια δια της εφαρμογής των οικείων διατάξεων που διαδοχικά ίσχυσαν ως και των διατάξεων που σήμερα ισχύουν. Ο χρόνος υπηρεσίας, που λαμβάνεται υπόψη για την κατάταξη των ανωτέρω υπαλλήλων, καθορίζεται από τις διατάξεις που κάθε φορά εφαρμόζονται για την κατάταξη ενός εκάστου υπαλλήλου (πλειοψ.).

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ:ζητείται η ανάκληση της 172/2014 Πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου..Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, εφόσον  για τις συμβάσεις που συνάπτουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν ισχύει η απαγόρευση της συνέχισης της διάρκειάς τους, βάσει των άρθρων 103 παρ.7 και 8 του Συντάγματος και του άρθρου 21 του Ν. 2190/1994, καθόσον το νομοθετικό καθεστώς που τις διέπει εδράζεται στην αρχή της ανάγκης προστασίας αυτής της κατηγορίας προσώπων (άρθρο 21 του ισχύοντος Συντάγματος) και είναι ειδικό εν σχέσει προς τις ως άνω γενικές διατάξεις, η σύμβαση που συνάπτεται βάσει του άρθρου 56 του Ν. 4186/2013 αποτελεί συνέχεια της αρχικής συμβάσεως ορισμένου χρόνου που συνήφθη σε εκτέλεση ειδικού προγράμματος απασχόλησης και χαρακτηρίζεται εξαρχής, ως προς όλες τις συνέπειες, ως σχέση εργασίας αορίστου χρόνου που συνήφθη βάσει των διατάξεων του Ν. 2643/1998. Κατ’ ακολουθίαν αυτού δεν πρόκειται περί νέας προσλήψεως, επαναπροσλήψεως, διορισμού ή επαναδιορισμού και δεν απαιτείται προηγούμενη έγκριση της Π.Υ.Σ. 33/2006 ούτε πράξη κατανομής, αρκούσης εν προκειμένω της ρητής συναίνεσης του εργοδότη ότι επιθυμεί τη συνέχιση της απασχόλησης του εργαζομένου στην επιχείρησή του. Ως εκ τούτου, η σχέση εργασίας που συνήφθη με τη φερόμενη ως δικαιούχο του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος, μετά τη ρητή δήλωση του Διοικητικού Συμβουλίου της Δ.Ε.Υ.Α.Α. ότι επιθυμεί τη συνέχιση της απασχόλησής της στην επιχείρηση, μετά τη λήξη του προγράμματος, έχει χαρακτήρα αορίστου χρόνου, ο τοιούτος δε χαρακτηρισμός αναδράμει στο χρόνο καταρτίσεως της αρχικής, βάσει του οικείου προγράμματος, σύμβασης, χαρακτηρίζοντας πλέον τη συνολική εργασιακή σχέση ως παροχή εργασίας αορίστου χρόνου και η εντελλόμενη με το χρηματικό ένταλμα δαπάνη, η οποία αφορά στην καταβολή των αποδοχών αυτής μηνός Μαρτίου 2014 είναι νόμιμη, το δε επίμαχο χρηματικό ένταλμα πρέπει να θεωρηθεί καθόσον το οικονομικό έτος εντός του οποίου εξεδόθη δεν έχει εισέτι λήξει.Ανακαλεί την 172/2014 Πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου    στο VII  Τμήμα.