Εισφορές υπέρ ΙΚΑ μετά τις διατάξεις του Ν.2084/1992 των τακτικών υπαλλήλων ΝΠΔΔ και ΟΤΑ

Καθορισμός τακτικών αποδοχών δικηγόρων που παρέχουν υπηρεσίες με σχέση πάγιας και περιοδικής εμμισθης εντολής στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ

ΙΚΑ. Υπάγονται στην ασφάλισή του και οι απασχολούμενοι με σύμβαση έργου σε ΝΠΔΔ, όπως το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων. Επιβολή πρόσθετης επιβάρυνσης εισφορών. Πρόσθετες εισφορές. Επιβάλλονται ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα του υποχρέου εργοδότη. Ομοια η 3467/2004 ΣτΕ.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ:Με την αναιρεσιβαλλόμενη 786/2017 απόφαση του IΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου απορρίφθηκε έφεση της αναιρεσείουσας, συνταξιούχου του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ (και ήδη ΕΦΚΑ) με το ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς του ν.3163/1955, τέως ιατρού στον Οίκο Ναύτου, κατά της ... πράξης της Διεύθυνσης Συντάξεων Προσωπικού ΝΠΔΔ του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, κατά το μέρος αυτής με το οποίο η σύνταξή της ορίστηκε πληρωτέα από 4.2.2027, ημερομηνία που συμπληρώνει το 63ο έτος της ηλικίας της(...)εφόσον η ήδη αναιρεσείσουσα θεμελίωσε συνταξιοδοτικό δικαίωμα το έτος 2012, με την συμπλήρωση εικοσιπενταετίας, η σύνταξή της έπρεπε να οριστεί πληρωτέα με την συμπλήρωση του 63ου έτους της ηλικίας της, σύμφωνα με το άρθρο 56 παρ. 1 περ. β΄ υποπερ. βγ΄ του Συνταξιοδοτικού Κώδικα, όπως ισχύει μετά τον ν. 3865/2010, όπως ορθώς κρίθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από την αναιρεσείουσα τυγχάνουν αβάσιμα και απορριπτέα. Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης. 

Τρόπος υπολογισμού ανταποδοτικής σύνταξης κατά τις διατάξεις του ν. 4387/2016 ως προς τον προσδιορισμό α) των συντάξιμων αποδοχών ασφαλισμένων διεπομένων από τον ν. 3163/1955 και το άρθρο 11 του ν.δ. 4277/1962, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 του ν.δ. 4579/1966 και β) της προσαύξησης του άρθρου 30 του ν. 4387/2016.Επί του πρώτου ερωτήματος ομόφωνα: Συντάξιμες αποδοχές του τακτικού προσωπικού των ήδη ενταχθέντων στον ΕΦΚΑ φορέων κοινωνικής ασφάλισης καθώς και του αντίστοιχου προσωπικού των ν.π.δ.δ. που υπήχθησαν για πρώτη φορά στην ασφάλιση του ΙΚΑ μέχρι 31-12-1992, θεωρούνται πάντοτε οι καθοριζόμενες για τους δημοσίους υπαλλήλους και υποκείμενες σε κράτηση για σύνταξη αποδοχές εξόδου από την υπηρεσία τους, όταν το προσωπικό αυτό επιλέγει τη συνταξιοδότησή του με το καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων. Ο υπολογισμός της ανταποδοτικής σύνταξης, στα πλαίσια των προβλέψεων της παραγράφου 1 του άρθρου 30 του ν. 4387/2016, της εν λόγω κατηγορίας υπαλλήλων, γίνεται και πάλι με τις θεωρούμενες ως συντάξιμες αποδοχές τους κατά την περί δημοσίων υπαλλήλων νομοθεσία. Επί του δευτέρου ερωτήματος, σύμφωνα με τις διαμορφωθείσες δύο ισοψηφήσασες γνώμες: Α. Σύμφωνα με την πρώτη ισοψηφήσασα γνώμη δεν είναι επιτρεπτό, σχετικά με τον κατ’ άρθρο 30 παρ. 1 του ν. 4387/2016 τρόπο υπολογισμού της ανταποδοτικής σύνταξης των υπαλλήλων που συνταξιοδοτούνται με το κοινό καθεστώς, το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης για κάθε έτος που έχει καταβληθεί επιπλέον εισφορά να υπολογίζεται με ετήσιο συντελεστή αναπλήρωσης 0,075% για κάθε μια ποσοστιαία μονάδα (1%) επιπλέον εισφοράς, επί του συνόλου των αποδοχών για τις οποίες θα καταβάλλονταν εισφορές κλάδου σύνταξης εάν οι υπάλληλοι ήσαν κοινοί ασφαλισμένοι, αλλά θα πρέπει να υπολογίζεται επί των αποδοχών για τις οποίες καταβλήθηκε η επιπλέον εισφορά, ήτοι αυτών του «δημοσιοϋπαλληλικού» καθεστώτος. Β. Σύμφωνα με τη δεύτερη ισοψηφήσασα γνώμη, ο υπολογισμός της προβλεπόμενης στην παράγραφο 1 του άρθρου 30 του ν. 4387/2016 ανταποδοτικής σύνταξης του τακτικού προσωπικού των ήδη ενταχθέντων στον ΕΦΚΑ φορέων κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και του αντίστοιχου προσωπικού των ν.π.δ.δ. που υπήχθησαν για πρώτη φορά στην ασφάλιση του ΙΚΑ μέχρι 31-12-1992 και επέλεξαν να συνταξιοδοτηθούν κατά τη συνταξιοδοτική νομοθεσία του κοινού καθεστώτος, γίνεται πάντοτε με τις καθοριζόμενες για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα αποδοχές. Επειδή επί του δευτέρου ερωτήματος σημειώθηκε ισοψηφία, η υπόθεση ως προς το δεύτερο ερώτημα παραπέμφθηκε στην αρμόδια Τακτική Ολομέλεια του ΝΣΚ.

ΙΚΑ -ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ: 4.ΘΕΜΑ: «Προαιρετική συνέχιση της ασφάλισης των μέχρι 31/12/1992 ασφαλισμένων σε Φορείς ή Κλάδους Κύριας Ασφάλισης αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, που εντάχθηκαν στο Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. με τις διατάξεις του άρθρου 5 του Ν. 3029/2002 και των άρθρων 1 και 3 του Ν. 3655/2008» Κοινοποίηση των διατάξεων του άρθρου 71 του Ν.4144/2013 και του άρθρου τέταρτου του Ν.4218/2013 περί εφάπαξ καταβολής των εισφορών.

Τρόπος υπολογισμού του ανταποδοτικού μέρους σύνταξης κατά τις διατάξεις του ν. 4387/2016 ως προς τον προσδιορισμό της προσαύξησης του άρθρου 30 του ως άνω νόμου.(...)Ο τρόπος υπολογισμού, σύμφωνα με το άρθρο 30 παρ. 1 του ν. 4387/2016, του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξης του τακτικού προσωπικού των ήδη ενταχθέντων στον ΕΦΚΑ φορέων κοινωνικής ασφάλισης καθώς και του αντίστοιχου προσωπικού των ΝΠΔΔ που υπήχθησαν για πρώτη φορά στην ασφάλιση του ΙΚΑ μέχρι 31-12-1992 και επέλεξαν να συνταξιοδοτηθούν κατά τη συνταξιοδοτική νομοθεσία του κοινού καθεστώτος, γίνεται πάντοτε με τις καθοριζόμενες για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα αποδοχές, όπως προβλέπεται από το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 30 του ν. 4387/2016. Το δε ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης για κάθε έτος που έχει καταβληθεί επιπλέον εισφορά, πρέπει να υπολογίζεται με ετήσιο συντελεστή αναπλήρωσης 0,075% για κάθε μια ποσοστιαία μονάδα (1%) επιπλέον εισφοράς, επί του συνόλου των αποδοχών για τις οποίες θα καταβάλλονταν εισφορές κλάδου σύνταξης, εάν οι υπάλληλοι ήταν κοινοί ασφαλισμένοι (κατά πλειοψηφία). Παραπέμφθηκε στην Πλήρη Ολομέλεια του ΝΣΚ, κατόπιν της υπ’ αριθ. 91/2020 γνωμοδότησης της Β΄ Τακτικής Ολομέλειας.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ:Με την αναιρεσιβαλλόμενη 4382/2014 απόφαση του ΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, έφεση του ήδη αναιρεσείοντος, πρώην τακτικού υπαλλήλου του Ταμείου Ασφαλίσεως Επαγγελματιών και Βιοτεχνών της Ελλάδος και ήδη συνταξιούχου κατά το καθεστώς των κοινών ασφαλισμένων του Ι.Κ.Α. (ν. 1846/1951), απορρίφθηκε ως αβάσιμη καθ’ ο μέρος στρεφόταν κατά του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και της ... πράξης της Διευθύντριας της Διεύθυνσης Συντάξεων Προσωπικού ΝΠΔΔ του Ι.Κ.Α., (απορριπτικής αιτήσεώς του για εκ νέου κανονισμό της σύνταξής του με βάση το ειδικό καθεστώς του ν. 3163/1955 «Περί συνταξιοδοτήσεως του προσωπικού του Ιδρύματος των Κοινωνικών Ασφαλίσεων»)(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν ανωτέρω δεκτά, η κρινόμενη αίτηση συνιστά δεύτερη αίτηση αναίρεσης κατά της αυτής 4382/2014 απόφασης του ΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η οποία πρέπει να απορριφθεί ως εκπροθέσμως ασκηθείσα, διότι, παρά το γεγονός ότι η πρώτη αίτηση απορρίφθηκε για τυπικό λόγο, κατά τον χρόνο άσκησης της υπό κρίση δεύτερης αίτησης αναίρεσης, στις 4.3.2019, είχε εκπνεύσει η νόμιμη προθεσμία για την άσκηση αίτησης αναίρεσης κατά της 4382/2014 απόφασης και, ειδικότερα, τόσο η εξηκονθήμερη προθεσμία από τότε που ο αναιρεσείων έλαβε πλήρη γνώση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, η οποία συντρέχει, σε κάθε περίπτωση, κατά τον χρόνο άσκησης της από 26 Μαρτίου 2015 αίτησης αναίρεσης, όσο και η τριετής προθεσμία από τη δημοσίευση αυτής στις 20 Ιουνίου 2014.Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης. 

Καταβολή από τον εργοδότη εισφοράς εξαγοράς για την αναγνώριση πλασματικού χρόνου παιδιών και ως συντάξιμου χρόνου πραγματικής υπηρεσίας του χρόνου σπουδών στον πρώην τακτικό υπάλληλο του Υπουργείου Τουρισμού (μεταφερθέντα από τον πρώην Οργανισμό Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης) (...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 2.4., το Κλιμάκιο κρίνει ότι νομίμως επιβαρύνεται το πρώην Υπουργείο Τουρισμού και ήδη Υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, ως διάδοχος του Ο.Τ.Ε.Κ., με εισφορά εξαγοράς εργοδότη για την αναγνώριση πλασματικού χρόνου τέκνου και ως συντάξιμου πραγματικού χρόνου του χρόνου σπουδών στο ..., πρώην υπάλληλο του καταργηθέντος στις 21.2.2013 Ο.Τ.Ε.Κ., κατ’ εφαρμογή των άρθρων 6 και 17 του ν. 3865/2010, τα οποία εφαρμοζόμενα αναλογικώς στο πλαίσιο του ειδικού συνταξιοδοτικού καθεστώτος του ν. 3163/1955 βάσει του άρθρου 1 του νόμου αυτού, πρέπει να γίνει δεκτό ότι παραπέμπουν στο άρθρο 17 του ν. 2084/1992 σε συνδυασμό με το άρθρο 11 παράγραφος 5 του ν.δ/τος 4277/1962, όπως η παράγραφος αυτή τροποποιήθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 4 του ν.δ/τος 4579/1966, και η οποία προβλέπει για την αναγνώριση με εξαγορά των υπηρεσιών στο πλαίσιο του ειδικού συνταξιοδοτικού καθεστώτος του ν. 3163/1955, την καταβολή εισφοράς εξαγοράς και από τον εργοδότη του ενδιαφερόμενου υπαλλήλου. Επίσης, μη νομίμως προβάλλει η Επίτροπος ότι δεν προσκομίζεται απόφαση εγκριτική της δαπάνης, δεδομένου ότι το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα εκδόθηκε προς εξόφληση οφειλής προς το Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ., ύστερα από την Σ101613793/472/2015 πράξη της Διευθύντριας Συντάξεων Προσωπικού Ν.Π.Δ.Δ. της Γενικής Διεύθυνσης Ασφαλιστικών Υπηρεσιών της Διοίκησης του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ., με την οποία, ως αναφέρθηκε στη σκέψη 3, επιβλήθηκε σε βάρος του ανωτέρω Υπουργείου εισφορά εξαγοράς εργοδότη καταβλητέα εντός τριμήνου από την κοινοποίησή της. Για την ανωτέρω, δε, οφειλή έχει εκδοθεί η 60452 Πράξη Επιβολής Εισφορών του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. και αυτή επιβαρύνεται, επίσης, με πρόσθετα τέλη (βλ. το με αριθμό πρωτοκόλλου 1002/20.1.2016 έγγραφο του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών – Διοικητικών Υπηρεσιών και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του Υπουργείου Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού).

Πρόσληψη συμβασιούχων έργου.Με τις διατάξεις του άρθρου 46 του ν. 3996/2011, όπως προκύπτει και από την οικεία αιτιολογική έκθεση, αποσαφηνίζεται νομοθετικά ο φορέας ασφάλισης των απασχολούμενων με σύμβαση μίσθωσης έργου σε φορείς του δημοσίου τομέα καθώς και στους ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού. Ειδικότερα, ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι α) όσοι απασχολούνται στους ανωτέρω φορείς με σύμβαση μίσθωσης έργου που έχει καταρτισθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 2527/1997, δηλαδή με βάση γνωμοδότηση ότι δεν υποκρύπτεται εξαρτημένη εργασία, ασφαλίζονται υποχρεωτικά στον ΟΑΕΕ, β) η ασφάλιση που έχει χωρήσει μέχρι την έναρξη ισχύος της νέας αυτής διάταξης στο ΙΚΑ ή στον ΟΑΕΕ για τους απασχοληθέντες στους φορείς αυτούς παραμένει ισχυρή και γ) ότι οι ανωτέρω ρυθμίσεις εφαρμόζονται σε εκκρεμείς υποθέσεις σε οποιοδήποτε στάδιο της διοικητικής και δικαστικής διαδικασίας. Παρέπεται δε εκ των ανωτέρω ότι οι διατάξεις της παρ. 2 του προρρηθέντος άρθρου τυγχάνουν εφαρμογής στις περιπτώσεις εκείνες που έχει συναφθεί και είναι ισχυρή γνήσια σύμβαση έργου, αλλά υπάρχει διοικητική ή δικαστική αμφισβήτηση ως προς τον ασφαλιστικό οργανισμό στον οποίο υπάγονται οι απασχολούμενοι. Συνακόλουθα, στην περίπτωση που με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, δημοσιευθείσα πριν τον χρόνο έναρξης ισχύος του ως άνω νόμου, έχει κριθεί το είδος της εργασιακής σχέσης εργαζόμενου σε ΟΤΑ α΄ βαθμού και δη ότι ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός της σύμβασης που έχει καταρτισθεί είναι εκείνος της εξαρτημένης εργασίας, οι διατάξεις του άρθρου 46 του ν. 3996/2011 δεν δύναται να οδηγήσουν σε ανατροπή του κανόνα του άρθρου 2 παρ. 1 περ. α του α.ν. 1846/1951, περί υποχρεωτικής και αυτοδίκαιης ασφάλισης στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ εργαζομένων, που συνδέονται με τον εργοδότη τους με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας.