Δυνατότητα επιστροφής των αχρεωστήτως καταβληθεισών εισφορών για την απόληψη συμπληρωματικού εφάπαξ βοηθήματος, σε συνταξιούχους και εν ενεργεία υπαλλήλους του τέως Ταμείου Υγείας Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ΤΥΔΚΥ), μετά τη κατάργηση του π.δ/τος 674/1979.  Α) Οι εν ενεργεία υπάλληλοι του τέως Ταμείου Υγείας Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ΤΥΔΚΥ), στους οποίους έγιναν κρατήσεις μέχρι τη κατάργηση του π.δ. 674/1979, για τη λήψη συμπληρωματικού εφάπαξ, δεν δικαιούνται να αξιώσουν την επιστροφή των εισφορών που κατέβαλαν, μέχρι τον χρόνο αποχώρησής τους από την υπηρεσία, δεδομένου ότι, κατά τα άρθρα 38 παρ.2 και 56 παρ.2 ν. 2084/1992, η απαίτηση γεννάται κατά τον χρόνο αυτό. Β) Συνταξιούχοι υπάλληλοι του ΤΥΔΚΥ, οι οποίοι εξήλθαν από την υπηρεσία τόσο πριν όσο και μετά τη κατάργηση του π.δ. 674/1979, δικαιούνται να αξιώσουν την επιστροφή των ποσών που κατέβαλαν, η αξίωσή τους δε ερείδεται στο γεγονός της εξίσωσης του εφάπαξ ποσού, που χορηγείται από το ν. 103/1975 με εκείνο που εχορηγείτο από το ΤΠΔΥ, ενώ δεν είναι κρίσιμο γεγονός η κατάργηση του εν λόγω π.δ/τος. Γ) Όσοι εξήλθαν από την υπηρεσία τους μέχρι την 12-5-2016, δικαιούνται έντοκης επιστροφής των εισφορών που κατέβαλαν, ενώ όσοι εξήλθαν ή εξέρχονται μετά την ημερομηνία αυτή λαμβάνουν τα σχετικά ποσά ατόκως. Οίκοθεν νοείται ότι η αξίωση μπορεί να ασκηθεί εάν συντρέχουν αθροιστικά, σε ένα έκαστο των δικαιούχων, όλες οι προϋποθέσεις εφαρμογής των κρίσιμων διατάξεων (ομόφ.).

Θεώρηση βιβλίων και στοιχείων - Εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 63 του ν. 2084/1992.

Χαρακτηρισμός ασφαλισμένων ως παλαιών ή νέων βάσει του ν. 2084/1992 σε περίπτωση ασφάλισης μόνον για τον κίνδυνο εργατικού ατυχήματος ΑΔΑ: ΩΜΞ546ΜΤΛΚ-652

Ρύθμιση θεμάτων διαδοχικής ασφάλισης μεταξύ φορέων Επικουρικής Ασφάλισης του άρθρου 2 παρ. 4 του ν. 2084/1992 και Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης του άρθρου 36 του ν. 4052/2012. (AΔΑ:7Λ8Ξ465Θ1Ω-ΛΚΚ)

Χρόνος καταβολής των οδοιπορικών εξόδων που δικαιούνται οι στρατιωτικοί, στην περίπτωση που αποστρατεύονται, έχοντας συμπληρώσει 15ετή πλήρη πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και δικαίωμα σύνταξης, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 7 παρ.3 εδ. α’ του ν. 2084/1992, όχι όμως και το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.Τα οδοιπορικά έξοδα, τα οποία δικαιούνται οι στρατιωτικοί στην περίπτωση που αποστρατεύονται, έχοντας συμπληρώσει 15ετή πλήρη πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και δικαίωμα σύνταξης, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 7 παρ.3 εδ. α’ του ν. 2084/1992, καταβάλλονται κατά το χρόνο της αποστρατείας τους και όχι κατά το χρόνο της συνταξιοδότησής τους (ομόφ.).

ΘΕΜΑ: «Παροχή διευκρινίσεων σχετικά με το συνυπολογισμό ή μη χρόνων που αναγνωρίζονται στο κατά περίπτωση ανώτατο όριο αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθ. 40 του ν. 2084/1992, όπως τελικά αντικαταστάθηκαν με το άρθ. 40 του ν. 3996/2011.»

ΘΕΜΑ : Παροχή διευκρινίσεων, σχετικά με το συνυπολογισμό ή μη συγκεκριμένων αναγνωρισμένων χρόνων, στο κατά περίπτωση ανώτατο όριο αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου, που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 40, του ν. 2084/1992, όπως τελικώς αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 40, του ν. 3996/2011.

Υπολογισμός χρόνου υπηρεσίας προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας στο διπλάσιο, κατ΄εφαρμογήν των διατάξεων του άρθρου 23 Ν.4997/2022, με το οποίο αντικαταστάθηκαν τα άρθρα 40 παρ.5 π.δ 169/2007 και 22 παρ.3 Ν.3865/2010. Αναγνώριση του χρόνου υπηρεσίας που λογίζεται αυξημένος στο διπλάσιο, ως χρόνου πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 15 παρ. 9 και 12, 40 και 41 του ΠΔ 169/2007, 8 του Ν. 2084/1992 και 22 παρ.3 Ν.3865/2010» ΑΔΑ:9ΙΒΠ46ΜΑΠΣ-ΟΝΙ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 43/2023

Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, το Κλιμάκιο, με την προσβαλλόμενη Πράξη του, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις περί παραγραφής διατάξεις του άρθρου 90 του ν. 2362/1995. Τούτο δε, καθόσον έπρεπε να κάνει δεκτό ότι οι αξιώσεις του εφεσίβλητου για την επιστροφή των εισφορών, που παρακρατήθηκαν κατά την καταβολή της σύνταξής του, κατ’ εφαρμογή των κατά τα ανωτέρω ανίσχυρων, ως αντίθετων προς το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., διατάξεων των άρθρων 20 παρ. 3 του ν. 2084/1992 και 26 του ν. 2592/1998, υπόκεινται, ως εκ της φύσεώς τους ως αξιώσεων από καθυστερούμενες συντάξεις, στην προβλεπόμενη στην παρ. 5 του άρθρου 90 του ως άνω νόμου διετή παραγραφή, η θέσπιση της οποίας δεν αντίκειται σε συνταγματικές ή άλλες υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την ένδικη έφεση...

Εισφορά  υπέρ ΟΑΕΔ.Από την καταβολή της ανωτέρω εισφοράς εξαιρείται ρητώς το προσωπικό που καταβάλλει την εισφορά υπέρ του κλάδου ανεργίας, που προβλέπεται από τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 32 του ν.δ. 2961/1954  (ΦΕΚ 197 Α΄), όπως έχουν τροποποιηθεί με τις όμοιες της παρ. 6 του άρθρου 44 του ν. 2084/1992 (ΦΕΚ 165 Α΄) και της παρ. 9 του άρθρου 44 του ν. 3986/2011 (ΦΕΚ 152 Α΄). Περαιτέρω, με την παρ. 2 περιπτ. β΄  του άρθρου 38 του ιδίου ως άνω νόμου (ν. 3986/2011) επιβάλλεται επί των αποδοχών, προσθέτων αμοιβών και αποζημιώσεων των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ, κ.λπ. ειδική εισφορά 1% υπέρ του Ταμείου Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ), για όσους υπαλλήλους είναι ασφαλισμένοι σε αυτό, ή υπέρ του ΟΑΕΔ στην περίπτωση που δεν είναι ασφαλισμένοι στο ΤΠΔΥ. Από την καταβολή ωστόσο της ανωτέρω εισφοράς υπέρ του ΤΠΔΥ ή του ΟΑΕΔ, δεν προβλέπεται εξαίρεση αντίστοιχη με εκείνη που αφορά την καταβολή της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας. Συνεπώς, η προβλεπόμενη από το άρθρο 38 παρ.2 περιπτ. β΄ του ν. 3986/2011 εισφορά υπέρ του ΤΠΔΥ ή του ΟΑΕΔ νομίμως επιβάλλεται από 1.1.2011 και επί των αποδοχών, πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων ακόμη και εκείνων που καταβάλλουν την εισφορά υπέρ του κλάδου ανεργίας, που προβλέπεται από τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 32 του ν.δ. 2961/1954, όπως αυτές ακολούθως τροποποιήθηκαν.