Διαταγής πληρωμής. Κατά την έννοια των ως άνω διατάξεων,  το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά την άσκηση του προληπτικού ελέγχου των δαπανών υποχρεούται να συμμορφώνεται με διαταγές πληρωμής που έχουν αποκτήσει δύναμη δεδικασμένου, ενώ η εξέταση του ζητήματος της δικαιοδοσίας του πολιτικού ή διοικητικού δικαστηρίου που τις εξέδωσε ανήκει αποκλειστικά στα δικαστήρια του οικείου κλάδου (Ολ. ΕΣ αποφ. 1023/2017, πρακτ. 3ηςΓεν. Συν/σης, 26.1.2011, Θ. Α ́ και Β ́, VIIΤμ. πράξεις 99, 77/2011, ΚΠΕΔ στο VIIΤμ. πράξεις 108/2016, 188/2013) Με τα δεδομένα αυτά, η 88/2018 διαταγή πληρωμής του Ειρηνοδικείου  έχει αποκτήσει δύναμη δεδικασμένου και δεσμεύει κατά την άσκηση του προληπτικού ελέγχου των δαπανών το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Ερωτάται αν μετά τη μερική ανάκληση από το Δημόσιο της απόφασης επίσπευσης της Πολεοδομικής Εφαρμογής Σχεδίου Πόλης για συγκεκριμένη ιδιοκτησία, η υποχρέωση εκτέλεσης της διαταγής πληρωμής, η οποία έχει εξοπλιστεί με ισχύ δεδικασμένου και υποχρεώνει σε καταβολή στους δικαιούχους της δικαστικά προσδιορισθείσας αποζημίωσης για την ιδιοκτησία αυτή, βαρύνει το Ελληνικό Δημόσιο ως επισπεύδον την απαλλοτρίωση ή τον κατά τόπο αρμόδιο Δήμο.(...)α) Μετά τη μερική ανάκληση από το Δημόσιο της απόφασης επίσπευσης της Πολεοδομικής Εφαρμογής Σχεδίου Πόλης για συγκεκριμένη ιδιοκτησία, η υποχρέωση εκτέλεσης της διαταγής πληρωμής, η οποία έχει εξοπλιστεί με ισχύ δεδικασμένου και υποχρεώνει σε καταβολή για την ιδιοκτησία αυτή, της δικαστικά προσδιορισθείσας αποζημίωσης στους δικαιούχους, βαρύνει το Ελληνικό Δημόσιο ως επισπεύδον την απαλλοτρίωση και όχι τον κατά τόπο αρμόδιο Δήμο και β) μετά την απόφαση του Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων με αριθμό Δ12/Φ.Επ/0/34306/26.3.2009 περί μερικής ανάκλησης της με αριθμό Δ12/0/33985/14.3.2006 απόφασης επίσπευσης από το Δημόσιο της Πολεοδομικής Εφαρμογής Σχεδίου Πόλης για την κατασκευή του Ανισόπεδου Κόμβου Παπαναστασίου στο Δήμο Ηρακλείου Κρήτης στο Ο.Τ. 1392 και για την ιδιοκτησία Α.Κ.Π. 02, το Ελληνικό Δημόσιο ως επισπεύδον την απαλλοτρίωση υποχρεούται να εκτελέσει τη διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κρήτης με αριθμό 154/152/2014, η οποία έχει εξοπλιστεί με ισχύ δεδικασμένου και υποχρεώνει σε καταβολή της δικαστικά προσδιορισθείσας αποζημίωσης στους δικαιούχους για την παραπάνω ιδιοκτησία (κατά πλειοψηφία).

Ασφαλιστικά μέτρα.Με τα δεδομένα αυτά το Κλιμάκιο κρίνει ότι ο φερόμενος ως δικαιούχος του χρηματικού εντάλματος μη νομίμως απασχολήθηκε δυνάμει της 1493/2012 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων για το πέραν της εκδόσεως της 2535/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών χρονικό διάστημα, ήτοι από το χρόνο δημοσίευσής της (9.10.2013) και εντεύθεν, καθόσον η τελευταία είναι οριστική απόφαση που εκδόθηκε σε βάρος του ενάγοντα, εφόσον το αρμόδιο Δικαστήριο προέβη με αυτήν σε διάγνωση περί της ανυπαρξίας του ουσιαστικού του δικαιώματος. Συνεπώς, η 1493/2012 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων έχει ήδη πάψει να αναπτύσσει τα αποτελέσματά της και τούτο αυτοδικαίως από 9.10.2013, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 105 παρ. 4 του ν. 4172/2013, σύμφωνα με το οποίο αίρεται αυτοδικαίως η ισχύς της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, μεταξύ άλλων, και στην περίπτωση έκδοσης οριστικής απόφασης σε βάρος εκείνου που ζήτησε τα ασφαλιστικά μέτρα. Εξάλλου, η άσκηση έφεσης κατά της ως άνω 2535/2013 πρωτόδικης απόφασης σε καμία περίπτωση δεν αίρει την οριστικότητα της τελευταίας, αλλά δύναται να δικαιολογήσει την υποβολή νέας αίτησης ασφαλιστικών μέτρων για το εντεύθεν χρονικό διάστημα, μη συντρέχουσας της αρνητικής προϋπόθεσης του προσωρινού δεδικασμένου.

Οι προαναφερόμενες διαταγές πληρωμής, ως εκτελεστοί τίτλοι, δεν εμπίπτουν κατά ρητή επιταγή του άρθρου 20 του ν. 3301/2004 στην έννοια των δικαστικών αποφάσεων του άρθρου 1 του ν. 3068/2003 και, επομένως, δεν υποχρεώνουν, πλην άλλων, τους οφειλέτες Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού σε συμμόρφωση προς αυτές, αλλά ούτε μπορούν νόμιμα να εκτελεστούν αναγκαστικά κατ’ αυτών. Αλλά και στην περίπτωση που τηρήθηκε η διαδικασία του άρθρου 633 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. η διαταγή πληρωμής πάλι δεν δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο, δοθέντος ότι και στην περίπτωση αυτή η διαταγή πληρωμής δεν παράγει δεδικασμένο, αλλά απλώς «αποκτά ισχύν δεδικασμένου». η δε έννοια και η λειτουργία του εκ διαταγής πληρωμής δεδικασμένου δεν ταυτίζονται προς την έννοια και τη λειτουργία του εκ της δικαστικής αποφάσεως παραγόμενου δεδικασμένου, ενώ η έκδοση αυτής κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 623 επόμ. Κ.Πολ.Δ. αποβλέπει κατ’ άρθρο 631 και 904 παρ. 2 εδάφ. β΄ του ιδίου Κώδικα στην επίτευξη και μόνο εκτελεστού τίτλου για απαίτηση.

Διαταγή πληρωμής.Εφεση.(...) Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας Πράξεως το Κλιμάκιο κρίνει ότι κρίσιμη εν προκειμένω παρίσταται η διευκρίνιση της τύχης της ασκηθείσας εφέσεως καθώς και η τυχόν κατάθεση αίτησης αναστολής και η επ’ αυτής απόφαση προκειμένου να διευκρινιστεί εάν η διαταγή πληρωμής έχει πράγματι εξοπλισθεί με δύναμη δεδικασμένου. Προς το σκοπό διάγνωσης αυτής της πραγματικής κατάστασης πρέπει να προσκομισθούν ενώπιον του Κλιμακίου: α) η τυχόν ασκηθείσα από το Δήμο ..... αίτηση αναστολής και η  εκδοθείσα επ’ αυτής απόφαση,  β) αντίγραφο της εφέσεως από την οποία να προκύπτει η ημερομηνία κατάθεσής της στο Ειρηνοδικείο και ο τυχόν προσδιορισμός αυτής στο Μονομελές Πρωτοδικείο ..... και γ) σε περίπτωση εκδικάσεως της εφέσεως, η επ’ αυτής εκδοθείσα απόφαση.

Διοικητικό Εφετείο Πειραιά.Επιδίκαση τόκων που οφείλονται σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 2 του ν. 2842/2000, ήτοι με βάση υπολογισμού το εκάστοτε καθοριζόμενο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επιτόκιο υπερημερίας.Η ισχύς του δεδικασμένου, στα πλαίσια του ασκούμενου από το Ελεγκτικό Συνέδριο ελέγχου, είναι αποτέλεσμα της διαγνωστικής διαδικασίας για το νόμω και ουσία βάσιμο της απαίτησης που προηγείται δια της σχετικής δικαστικής απόφασης. Δοθέντος, περαιτέρω, ότι, σύμφωνα με το άρθρο 197 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (πρβλ. τα άρθρα 321 επομ. Κ.Πολ.Δικ), με την ισχύ του δεδικασμένου περιβάλλεται η τελεσίδικη κρίση του δικαστηρίου περί του παραδεκτού και της υπόστασης ή όχι του ουσιαστικού δικαιώματος, που κατέστη αντικείμενο της δίκης με την υποβολή αίτησης παροχής εννόμου προστασίας ως προς αυτό, η έκταση του δεδικασμένου και της συναφούς δέσμευσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου προσδιορίζονται από το περιεχόμενο του αιτήματος που απευθύνθηκε στο δικαστήριο, καλύπτει δε και τη διάταξη για την εκπλήρωση της παροχής, όπως αυτή περιγράφεται στην απόφαση, ως προς το χρόνο, τον τόπο και τους λοιπούς όρους της εκπλήρωσής της (βλ. την 101/2006 Πράξη VII Τμ. Ελ. Συν.).

Αίτηση για άρση αποφατικής σύγκρουσης δικαιοδοσίας, ασκούμενη στο ΑΕΔ - φύση διαταγής πληρωμής  αναστολή προθεσμιών στις δικαστικές διακοπές.(...) Στην προκειμένη περίπτωση, όπως εκτίθεται στην πρώτη σκέψη, η διαφορά προκλήθηκε από την άσκηση ανακοπής και στη συνέχεια εφέσεως ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου κατά διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε από πολιτικό δικαστή, κατά τη διαδικασία των άρθρων 624 έως 634 του Κώδικα Πολιτ. Δικονομίας. Δεδομένου ότι η έκδοση διαταγής πληρωμής εντάσσεται στην άσκηση δικαστικής και όχι διοικητικής αρμοδιότητας, ο έλεγχος της ορθότητας της αποφάσεως του δικαστικού λειτουργού της πολιτικής δικαιοδοσίας, που δέχθηκε την αίτηση εκδόσεως διαταγής πληρωμής για απαίτηση από σύμβαση δημοτικού έργου, ανήκει, κατά τα προεκτεθέντα, αποκλειστικά στα πολιτικά δικαστήρια. Συνεπώς, ορθώς, αν και με διάφορη αιτιολογία, απορρίφθηκε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών η ανακοπή του Δήμου  κατά της  διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ενώ, αντιθέτως, εσφαλμένως το πολιτικό Εφετείο Αθηνών απέρριψε έφεση του Δήμου  κατά της αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου που είχε απορρίψει για έλλειψη δικαιοδοσίας ανακοπή του Δήμου κατά της ανωτέρω διαταγής πληρωμής υπό τα συντρέχοντα πραγματικά και νομικά δεδομένα της υποθέσεως,..Δια ταύτα Αίρει υπέρ της δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων την αποφατική σύγκρουση, κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό.Εξαφανίζει την 8462/22-10-2002 απόφαση του Εφετείου Αθηνών και παραπέμπει την υπόθεση στο δικαστήριο προς κρίση.

ΙΚΑ-ΕΤΑΜ – Σύνταξη γήρατος στο πλαίσιο Διμερούς Συμφωνίας Κοινωνικής Ασφάλειας Ελλάδας-ΗΠΑ – Ζητήματα έκτασης του δεδικασμένου που απορρέει από την τελεσίδικη δικαστική απόφαση 331/2015 του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Χανίων και, συγκεκριμένα, εάν το Δικαστήριο επιτάσσει την καταβολή σε συνταξιούχο, του ποσού που αναγνωρίσθηκε ότι δικαιούται ως μηνιαία σύνταξη γήρατος, εφ’ όρου ζωής και ανεξαρτήτως μεταβολών που τυχόν θα επέλθουν.Το δεδικασμένο, το οποίο έχει παραχθεί από την εξεταζόμενη τελεσίδικη δικαστική απόφαση, καλύπτει και το κριθέν ουσιαστικό διοικητικής φύσης ζήτημα της ακυρότητας της απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Χανίων. Το δεδικασμένο αυτό ισχύει για όσο χρόνο δεν μεταβάλλονται το νομικό καθεστώς που διέπει τη συγκεκριμένη έννομη σχέση ή τα πραγματικά περιστατικά που αποτελούν προϋπόθεση αυτού.

Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη,  ως προς το ποσό των 2.375,33 ευρώ, η 156/2012 διαταγή πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου ….- η οποία δεν αμφισβητείται ότι είναι τελεσίδικη - συνιστά νόμιμο και πλήρες δικαιολογητικό του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος, που δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο ως προς την ύπαρξη της απαίτησης της φερόμενης ως δικαιούχου εταιρείας κατά του Νοσοκομείου. Οι υπόλοιπες, όμως, δαπάνες που εντέλλονται με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα, συνολικού ύψους 1.205 (1.150+50+5) ευρώ, ανεξαρτήτως της κατά το ουσιαστικό δίκαιο νομιμότητάς τους, σε κάθε περίπτωση δεν είναι κανονικές, καθώς πέραν της απλής αναφοράς τους στο προαναφερθέν από 6.4.2012 έγγραφο, δεν συνοδεύονται από οποιοδήποτε νόμιμο δικαιολογητικό που αποδεικνύει την πραγματοποίησή τους. Κατά συνέπεια, το επίμαχο χρηματικό ένταλμα πληρωμής, που περιέχει εν μέρει μη νόμιμες δαπάνες, δεν πρέπει να θεωρηθεί. 

Καταβολή αποδοχών - επίσχεση εργασίας...Επειδή, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, μετά την έκδοση της ως άνω 4753/2018 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, με την οποία κρίθηκε με δύναμη δεδικασμένου νόμιμη η επίσχεση εργασίας του αιτούντος για το διάστημα από 8.8.2011 έως 30.4.2012 και του καταβλήθηκε το σύνολο των διαφορών αποδοχών του, η αιτιολογική στήριξη της προσβαλλόμενης πράξης στο σύνολό της κλονίζεται σοβαρώς. Και τούτο διότι η απόφαση αυτή, αν και επιγενόμενη της προσβαλλόμενης πράξης –και ανεξαρτήτως του αν αφορά διαφορετικό χρονικό διάστημα–είναι συνεκτιμητέα από το Πειθαρχικό Συμβούλιο, καθόσον αφορά αυτή ταύτη την νομιμότητα του δικαιώματος της επίσχεσης εργασίας του αιτούντος, τόσο ως προς την αιτία όσο και ως προς την αφετηρία της, στοιχεία που αποτελούν μέρος του συνολικού ερείσματος της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξης περί διαπιστώσεως της αδικαιολόγητης αποχής του αιτούντος από την εργασία του. Το γεγονός, εξάλλου, ότι η ως άνω κρίση δεν καλύπτει την ενδεχόμενη καταχρηστικότητα της επίσχεσης εργασίας του αιτούντος για το μετά τον Απρίλιο του 2012 χρονικό διάστημα λόγω του ότι ανάγεται σε διαφορετικό χρονικό διάστημα, δεν δύναται να άρει τον, κατά τ’ ανωτέρω κλονισμό της αιτιολογικής στήριξης της προσβαλλόμενης πράξης, που καθιστά αυτή πλημμελή. Για το λόγο δε αυτό, που βασίμως προβάλλεται, η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει να ακυρωθεί και να αναπεμφθεί η υπόθεση στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, το οποίο δεσμευόμενο από το κατά τα προαναφερόμενα δεδικασμένο, θα αποφανθεί επί της νομιμότητας της επίσχεσης εργασίας του αιτούντος για το μετά τις 23.7.2012 χρονικό διάστημα.