Ζητείται η εξαφάνιση της 154/2018 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά. Με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε αίτηση ακυρώσεως του εκκαλούντος κατά: α) της …/27.10.2016 απόφασης του Δημάρχου … (…), με την οποία είχε ανακληθεί η …/8.2.2006 απόφασή του περί διορισμού του εκκαλούντος σε οργανική θέση κλάδου ΥΕ 16 Εργατών Πρασίνου του Δήμου (...) Επειδή, η ανάκληση του διορισμού του εκκαλούντος δημοτικού υπαλλήλου εχώρησε δυνάμει της παρατεθείσας διάταξης του άρθρου 27 παρ. 2 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων, χωρίς να υπόκειται, κατά τη διάταξη αυτή, στον έλεγχο του Α.Σ.Ε.Π. Εξάλλου, της ανακλητικής πράξης του διορισμού του εκκαλούντος δεν προηγήθηκε απόφαση του Α.Σ.Ε.Π., με την οποία να κρίθηκε μη νόμιμος ο εν λόγω διορισμός. Ως εκ τούτου, η εκκαλούμενη απόφαση υπόκειται κατ’ εξαίρεση σε έφεση, κατά την έννοια της παρατεθείσας διάταξης του άρθρου 5Α (εδ. β΄ περ. α΄) του ν. 702/1977, ανεξαρτήτως του ότι ο εκκαλών είχε διοριστεί βάσει διαδικασίας υποκείμενης στον έλεγχο του Α.Σ.Ε.Π.(...) Τούτο, διότι, τόσο η διάταξη του άρθρου 28 παρ. 1 εδ. β´ του ν. 1188/1981, καθώς και εκείνη του άρθρου μόνου του α.ν. 261/1968, όσο και αυτή του άρθρου 27 παρ. 2 εδ. β´ του Κώδικα Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν. 3584/2007) επιτρέπουν χωρίς χρονικό περιορισμό την ανάκληση του παράνομου διορισμού όλων των υπαλλήλων, στην περίπτωση που ο υπάλληλος προκάλεσε ή υποβοήθησε την παρανομία. Συνεπώς, ο εκκαλών, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ουδόλως θα ωφελείτο, από την άποψη αυτή, από την εφαρμογή του ν. 1188/1981 αντί του ν. 3584/2007.(...) Επειδή, με την εκκαλούμενη απόφαση κρίθηκε ότι, κατά την έννοια του άρθρου 27 παρ. 2 του Κώδικα Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων, στην περίπτωση που η πράξη διορισμού του δημοτικού υπαλλήλου ανακαλείται μετά τη διετία από τη δημοσίευσή της, απαιτείται η Διοίκηση να εκφέρει κατά νόμιμη διαδικασία και με νόμιμη και επαρκή αιτιολογία κρίση, σύμφωνα με την οποία ο διορισθείς προκάλεσε ή υποβοήθησε δολίως την πλάνη της Διοίκησης σε σχέση με την επιλογή του έναντι των συνυποψηφίων του (...) Διά ταύτα Δέχεται την έφεση.

Έννοια «κύριας θέσης», της οποίας τα καθήκοντα αναστέλλονται, κατ’ άρθρο 53 παρ. 4 π.δ. 63/2005, λόγω του διορισμού του φορέα της σε θέση μετακλητού Ειδικού Γραμματέα - Δυνατότητα ολοκλήρωσης της διαδικασίας πλήρωσης της θέσης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης οργανικής μονάδας, η οποία κενώθηκε με το διορισμό του φορέα της σε θέση μετακλητού Ειδικού Γραμματέα.Ως «κύρια θέση», για την αναστολή της άσκησης καθηκόντων του φορέα της, ο οποίος διορίστηκε μετακλητός Ειδικός Γραμματέας, κατά την έννοια της διάταξης της παρ. 4 του άρθρου 53 του π.δ. 63/2005, νοείται η οργανική θέση, που κατείχε ο υπάλληλος προ της επιλογής και τοποθέτησής του ως Προϊσταμένου Διεύθυνσης οργανικής μονάδας επί θητεία, που αποτέλεσε τυπικό προσόν του ως άνω διορισμού του. Δεδομένου δε ότι έληξε η ενιαύσια θητεία του υπαλλήλου ως Προϊσταμένου Διεύθυνσης, νόμιμα κινείται η διαδικασία για την πλήρωση της θέσης αυτής (ομόφ.).

Εννοια των έργων για την εκτέλεση των οποίων επιτρέπεται η πρόσληψη προσωπικού σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 22 παρ.4 του ν.3274/2004

Δυνατότητα ή μη διορισμού ιατρού, ο οποίος διορίστηκε σε θέση Διοικητή Νοσοκομείου ως πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης σε αντίστοιχη οργανική θέση της κατηγορίας ειδικών θέσεων του ν. 3528/2007, και σε δεύτερη θέση ιατρού κλάδου Ε.Σ.Υ., δεδομένων των διατάξεων του ν. 1256/1982 – Εάν οι διατάξεις του άρθρου 3 παρ.3 του ν. 3329/2005, όπως ισχύει, εφαρμόζονται στην περίπτωση αυτή.Ο διορισθείς σε θέση Διοικητή Νοσοκομείου του Ε.Σ.Υ. δεν μπορεί να διορισθεί, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Διοικητής, και σε οργανική θέση του κλάδου ιατρών Ε.Σ.Υ., παρά μόνον εάν παραιτηθεί προηγουμένως από τη θέση του Διοικητή του Νοσοκομείου. Οι διατάξεις του άρθρου 3 παρ.3 του ν. 3329/2005 δεν έχουν εφαρμογή στην εν λόγω περίπτωση. (πλειοψ.)

Μετάταξη δημοτικού υπαλλήλου κλάδου ΔΕ Διοικητικού στον κλάδο ΔΕ 23 της Δημοτικής Αστυνομίας του ίδιου Δήμου.Είναι επιτρεπτή η μετάταξη δημοτικού υπαλλήλου κλάδου ΔΕ Διοικητικού στον κλάδο ΔΕ 23 της Δημοτικής Αστυνομίας του ίδιου Δήμου, εφ’ όσον ο μετατασσόμενος έχει τα ειδικά προσόντα του κλάδου ΔΕ 23 και συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 134 του Ν 1188/1981.

Η δυνατότητα, κατ’ εξαίρεση, αναγραφής στο δημοτικό προϋπολογισμό κατατμημένων πιστώσεων για την εκτέλεση δημοτικών έργων, αφορά, κατά τη ρητή διατύπωση του άρθρου 22 παρ.1 του ν.3274/2004, μόνα τα έργα, όχι όμως και τις προμήθειες και εργασίες, έστω και αν αυτές ενσωματώνονται στα έργα (βλ. πράξ.VΙΙ Τμ. 54/2005, 114 και 270/2006).

Καταβολή αποζημίωσης λόγω μη χορήγησης κανονικής άδειας...Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη σκέψη που προηγήθηκε, αυτός δεν δικαιούται αποζημίωσης λόγω μη χορήγησης κανονικής άδειας κατά το έτος 2005, αφού η καταβολή της δεν προβλέπεται από τις ειδικές διατάξεις που, κατά τρόπο αποκλειστικό, ρυθμίζουν τις αποδοχές των Γενικών Γραμματέων των Δήμων. Άλλωστε η καταβολή τέτοιας αποζημίωσης δεν προβλέπεται ούτε για τους τακτικούς δημοσίους υπαλλήλους (αρ.49 του ν.2683/1999, Α΄19 και ν.3528/2007, Α΄26). Η επικαλούμενη στις αποφάσεις της δημαρχιακής Επιτροπής διάταξη του άρθρου 20 του π.δ.410/1988, σύμφωνα με την οποία ο μισθωτός δικαιούται αποζημίωση, αν δεν του χορηγηθεί για οποιοδήποτε λόγο η κανονική άδεια, αφορά στο προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου του Δημοσίου, των Ο.Τ.Α. και των λοιπών Ν.Π.Δ.Δ. και δεν μπορεί να εφαρμοστεί αναλογικά σε μια ειδική κατηγορία, όπως είναι οι γενικοί γραμματείς των δήμων οι οποίοι απασχολούνται με διαφορετικό εργασιακό και μισθολογικό καθεστώς. Ομοίως σε άλλη κατηγορία υπαλλήλων (γενικών διευθυντών και προϊσταμένων υπηρετούντων σε πολιτικά γραφεία) αναφέρεται και η 782/1992 γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ, την οποία επίσης επικαλείται ο Δήμος. Ενόψει των ανωτέρω, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί ο ισχυρισμός του Δημάρχου … ότι τα αρμόδια όργανά του υπέλαβαν πεπλανημένως ότι ο ανωτέρω υπάλληλος δικαιούται την επίμαχη αποζημίωση αφού η πλάνη τους αυτή και αληθής υποτιθέμενη δεν είναι συγγνωστή. Εξάλλου, με το 2/31341/0022/18.6.2005 έγγραφό της η Διευθύντρια της 22ης Διεύθυνσης του Γ.Λ.Κ., απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του εν λόγω Δήμου είχε ενημερώσει ότι «δεν υπάρχει διάταξη νόμου που να αποζημιώνει δημόσιους υπαλλήλους (στην έννοια των οποίων περιλαμβάνονται και οι μετακλητοί Γενικοί Γραμματείς Δήμων) στους οποίους δεν χορηγήθηκε η κανονική άδεια εντός του έτους που τη δικαιούνται». Τέλος, όπως ορθώς προβάλλεται από την Επίτροπο, το επίμαχο χρηματικό ένταλμα και τα δικαιολογητικά αυτού δεν υπογράφονται από τον Προϊστάμενο της Λογιστικής Υπηρεσίας του Δήμου, κατά παράβαση των οικείων διατάξεων του Λογιστικού των Δήμων και Κοινοτήτων. Κατά συνέπεια η εντελλόμενη με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα πληρωμής δαπάνη, δεν είναι νόμιμη και το ένταλμα αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί.

Αυτοδίκαιη παραίτηση υπαλλήλου του Δημοσίου, λόγω διορισμού σε δεύτερη θέση του δημόσιου τομέα – Διαφοροποίηση της έννοιας του δημόσιου τομέα στο Ν 1256/1982.Ο δημοσιογράφος Ι.Π. νομίμως κατείχε προσωποπαγή θέση Συμβούλου Επικοινωνίας Α΄ στις Γενικές Γραμματείες Επικοινωνίας και Ενημέρωσης εισπράττοντας αποδοχές μέχρι την 1-12-2010, οπότε παραιτήθηκε αυτοδίκαια κατ’ άρθρο 35 του Ν. 3528/2007, με την ανάληψη υπηρεσίας με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου στη Δημοτική Εταιρεία Πληροφόρησης, Θεάματος και Επικοινωνίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, ενώ δεν τυγχάνουν εφαρμογής στην περίπτωσή του, οι διατάξεις του Ν. 1256/1982. (ομοφ.)

Πρόσληψη των φερομένων ως δικαιούχων δεν ευρίσκει έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 13 του Ν.2130/1993, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 4 του άρθρου 22 του Ν.3274/2004, η οποία εφαρμόζεται σε έργα που εκτελούνται με αυτεπιστασία από τους Δήμους και όχι στην περίπτωση του ανωτέρω προσωπικού, το οποίο προσλήφθηκε για να παράσχει πάσης φύσεως εργασίες καθαρισμού κοινοχρήστων χώρων.

Το ασυμβίβαστο που καθιερώνεται στην παρ. 4 του άρθρου 38 του Ν 1397/1983 αίρεται, καθόσον αφορά τους πολυτέκνους, από τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 1 του Ν 1256/1982. Οι πολύτεκνοι, επομένως, δύνανται να διορίζονται σε θέση ειδικευομένου ιατρού και να διατηρούν παραλλήλως και δεύτερη θέση στο δημόσιο τομέα, χωρίς όμως να απαλλάσσονται της υποχρεώσεως να εκπληρώνουν πλήρως τα καθήκοντα και των δύο θέσεων. (πλειοψ.)