Θέμα: «Μη συμμετοχή στην ασφάλιση του ΜΤΠΥ δικηγόρων, νομικών ή δικαστικών συμβούλων που εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 9 του ν.3075/2002»

Εισόδημα από προσαύξηση περιουσίας της παραγράφου 3 του άρθρου 15 του ν.3888/2010.

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 24ης Ιανουαρίου 2002. 

Conserve Italia Soc. Coop. arl κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. 

Αίτηση αναιρέσεως - Γεωργία - Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Προσανατολισμού και Εγγυήσεων - Κατάργηση χρηματοδοτικής συνδρομής - Κανονισμός (ΕΟΚ) 355/77 - Κανονισμός (ΕΟΚ) 4253/88 - Αρχή της αναλογικότητας. 

Η ΥΔΕ στο Δήμο Αθηναίων δεν θα πρέπει να εκδόσει ένταλμα καταβολής οποιουδήποτε χρηματικού ποσού υπέρ της εργολήπτριας εταιρείας ΕΛΤΕΚ ΑΕ ως επιστροφή των παρακρατηθεισών κατά το άρθρο 27 παρ . 34 του Ν . 2166/93 κρατήσεων 6% ο υπέρ ΤΣΜΕΔΕ μέχρι να εκδοθεί απόφαση από το ΣτΕ επί της αιτήσεως αναιρέσεως του Δημοσίου κατά της 4696/98 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών , οπότε και σε περίπτωση απορρίψεως της αιτήσεως αναιρέσεως του Δημοσίου η πιο πάνω ΥΔΕ θα πρέπει να επανέλθει επί της υποθέσεως .

- Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ.1 του α.ν.539/1945, όπως έχει τροποποιηθεί με το άρθρο 3 του ν.δ.3755/1957, ο εργοδότης που αρνήθηκε να χορηγήσει στο μισθωτό του τη νόμιμη κατ’ έτος άδειά του, υποχρεούται, μόλις λήξει το έτος, κατά το οποίο ο μισθωτός δικαιούται την άδεια, να καταβάλει σ’ αυτόν: α) τις αποδοχές που αντιστοιχούν στις ημέρες της άδειας και β) προσαύξηση των αποδοχών τούτων κατά 100% (δηλαδή τις αποδοχές άδειας στο διπλάσιο). Η προσαύξηση αυτή θεωρείται αστική κύρωση της υπερημερίας του εργοδότη. Γι΄ αυτό και προϋποθέτει, υπαιτιότητα τούτου, έστω και στο βαθμό της ελαφράς αμέλειας (Α.Κ. 300), η οποία όμως, (υπαιτιότητα), δεν υπάρχει όταν ο μισθωτός δεν ζήτησε την άδεια, οπότε και δεν δικαιούται την προσαύξηση. Συνεπώς το Εφετείο, που έκρινε ότι ο αναιρεσείων δεν δικαιούται την προσαύξηση των αποδοχών άδειας (για τα έτη 1990-1993), διότι δεν είχε ζητήσει την άδειά του «ενόψει επιθυμούμενης μεταφοράς της σε επόμενα έτη» και απέρριψε ως αβάσιμη κατ΄ ουσίαν την αγωγή του, ως προς την προσαύξηση αυτή, δεν παραβίασε την ως άνω διάταξη και ο πρώτος λόγος αναιρέσεως, κατά την από το άρθρο 559 παρ.1 Κ.Πολ.Δ., αντίθετή αιτίασή του πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Ο ίδιος λόγος, κατά την από το άρθρο 559 παρ.19 Κ.Πολ.Δ. αιτίαση, συνισταμένη στο ότι το Εφετείο «δεν αναφέρει έστω και ένα από τους λόγους που το οδήγησαν στο να σχηματίσει την πεποίθηση, ότι δεν ζήτησε ο αναιρεσείων από τον αναιρεσίβλητο να του χορηγήσει τις επίδικες άδειες», είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, προεχόντως διότι υπό την επίκληση της πλημμέλειας του ως άνω άρθρου πλήσσει την επί της ουσίας, ανέλεγκτη (561 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.) κρίση του Εφετείου.

Ευθύνη υπαλλήλων έναντι ΝΠΔΔ:Επειδή, από τις ως άνω παραδοχές του Τμήματος αλλά και από το σύνολο της προσβαλλομένης αποφάσεως, προδήλως προκύπτει ότι το Τμήμα έλαβε υπόψιν και εκτίμησε και τα στο δεύτερο λόγο αναιρέσεως αναφερόμενα έγγραφα,..(..)Συνεπώς, ο προβαλλόμενος με το υπό κρίση δικόγραφο αναιρέσεως λόγος περί παραλείψεως του δικαστηρίου να λάβει υπόψιν επικληθέντα και προσκομισθέντα αποδεικτικά μέσα (έγγραφα) τυγχάνει απορριπτέος, πέραν του ότι τα έγγραφα αυτά, ενόψει των παραδοχών του Τμήματος ότι υπήρχε επαρκής σήμανση και ως εκ τούτου ο ήδη αναιρεσείων όφειλε να συμμορφωθεί προς αυτή μειώνοντας αναλόγως την ταχύτητα του οχήματος, δεν αφορούν σε ουσιώδεις ισχυρισμούς δυνάμενους να ασκήσουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης.Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και μη προβαλλομένου άλλου λόγου αναιρέσεως, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί

ΑΔΑ: 69ΛΟ465Θ1Ω-ΘΕΝ - Εφαρμογή των διατάξεων του νόμου 4336/2015 «Συνταξιοδοτικές διατάξεις – Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης», που αφορούν στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τους ασφαλισμένους των πρώην ειδικών ταμείων του άρθρου 2, παρ. 1 του ν.3029/2002 

Ερωτάται εάν εξακολουθεί να εφαρμόζεται στον e-ΕΦΚΑ η καταστατική διάταξη του π. Ταμείου Ασφαλίσεως Εμπόρων (Τ.Α.Ε.) της παραγράφου 7 του άρθρου 61 του π.δ. 668/1981 (Α΄167).(...)Η καταστατική διάταξη του π. Ταμείου Ασφαλίσεως Εμπόρων (Τ.Α.Ε.) της παραγράφου 7 του άρθρου 61 του π.δ. 668/81, που προβλέπει τη δυνατότητα των ασφαλισμένων στο π. Τ.Α.Ε., που έχουν συμπληρώσει το 75ο έτος της ηλικίας τους και τον απαιτούμενο συντάξιμο χρόνο προς θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος λόγω γήρατος, να συνεχίσουν την άσκηση της δραστηριότητάς τους, απαλλασσόμενοι από την καταβολή των εισφορών Κλάδου Σύνταξης, υποχρεούμενοι μόνο στην καταβολή των εισφορών του Κλάδου Ασθενείας, εξακολουθεί να είναι εφαρμοστέα και μετά την ένταξη του Τ.Α.Ε. στον Ο.Α.Ε.Ε. και αυτού στον ΕΦΚΑ, ήδη e-ΕΦΚΑ, μόνο όμως για τους ασφαλισμένους που είχαν ήδη θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, σύμφωνα με τις νομοθετικές διατάξεις του π. Τ.Α.Ε., μέχρι την κατάργηση του Ταμείου, ήτοι μέχρι την 31η-12-2006 (ομόφωνα)

Αν υπόκειται ή όχι σε τέλος χαρτοσήμου η κρατική επιχορήγηση των πολιτικών κομμάτων.Η κρατική επιχορήγηση των πολιτικών κομμάτων δεν υπόκειται σε οποιοδήποτε φόρο και συνεπώς ούτε και σε τέλος χαρτοσήμου, σύμφωνα με τις ειδικές διατάξεις της παραγράφου 6 του άρθρου 1 του ν. 3023/2002 και της παρ. 7 του άρθρου 1 του ν. 4304/2014 (ομοφ.). - ΑΠΟΔΕΚΤΗ

Έναρξη ισχύος της παραγράφου 4 του άρθρου 6 του Νόμου 2741/1999 (ΦΕΚ 199 Α΄), όπως ο τελευταίος τροποποιήθηκε από το άρθρο 37 του Ν. 3066/2002 «Σύσταση Φορέα εγγυοδοσίας Μικρών και πολύ Μικρών Επιχειρήσεων, σύσταση εταιρείας Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης Α.Ε.», τροποποίηση του καταστατικού της εταιρείας Ελληνικές Αλυκές Α.Ε., απαλλοτριώσεις για τον Ταμιευτήρα ΥΗΕ Μεσοχώρας και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ Α΄ 252).