Προσλήψεις από Δημοτικό Παιδικό Σταθμό προσωπικού με συμβάσεις εργασίας ιδ. δικαίου οκτώ μηνών και δύο μηνών αντίστοιχα κατ' εφαρμογή των διατάξεων του ν.2190/94. Μη νόμιμες, καθόσον καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Σταθμού και όχι κατεπείγουσες, εποχιακές, παροδικές ή πρόσκαιρες, όπως απαιτούν οι διατάξεις του ανωτέρω νόμου. (Συγγνωστή πλάνη).

«ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΣΥΡΙΓΓΩΝ, ΑΜΠΟΥΛΩΝ, ΔΟΧΕΙΩΝ, ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΩΝ ΜΑΝΤΗΛΙΩΝ, ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΝΑΛΩΣΙΜΩΝ ΓΙΑ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ … ΓΙΑ ΔΥΟ (2) ΕΤΗ»

Πρόσληψη προσωπικού ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου.Mε ρητή πρόβλεψη του νομοθέτη δεν επιτρέπεται να συναφθούν διαδοχικές συμβάσεις α) εφόσον μεταξύ αυτών δεν μεσολαβεί χρονικό διάστημα τουλάχιστον των τριών μηνών, εκτός εάν πρόκειται για την εξυπηρέτηση ειδικών ομοειδών αναγκών και δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους, που σχετίζονται με το αντικείμενο του έργου και τη μορφή ή το είδος ή τη δραστηριότητα της επιχείρησης (βλ. Πράξεις Ι Τμήματος 185/2007, 168/2006, 239/2006) και β) το συνολικό χρονικό διάστημα απασχόλησης με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, υπολογιζόμενο αθροιστικά από την 19.7.2004, ημερομηνία έναρξης ισχύος του π.δ. 164/2004, υπερβαίνει τους 24 μήνες (πρβλ. Πράξεις Ι Τμήματος 175/2008, 93/2008, 112/2007, 3/2006 κ.α.). Η παραβίαση των ως άνω παρατιθέμενων όρων και προϋποθέσεων σύναψης διαδοχικών συμβάσεων, με την έννοια που προεκτέθηκε, έχει ως συνέπεια την αυτοδίκαιη ακυρότητα της συναφθείσας σύμβασης, με όλες τις οριζόμενες από τις ίδιες διατάξεις πειθαρχικές και ποινικές συνέπειες, ανεξαρτήτως του ότι τα οφειλόμενα στον εργαζόμενο από την εκτέλεση της άκυρης σύμβασης χρηματικά ποσά καταβάλλονται εκ του νόμου.

Έγκριση προϋπολογισμών οικονομικού έτους 2019 δυο (2) φορέων Γενικής Κυβέρνησης του Κεφαλαίου Α' ν. 3429/2005 του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. 

Έτσι οποιαδήποτε προσπάθεια μονιμοποίησης εργασιακών σχέσεων που καταρτίστηκαν κατά παράβαση των προαναφερόμενων διατάξεων θα προσέκρουε μετά την 18.4.2001, πέραν των ανωτέρω συνταγματικών και νομοθετικών απαγορεύσεων, αφενός μεν στη θεμελιώδη αρχή της διάκρισης των κρατικών λειτουργιών, αφού σε μια τέτοια περίπτωση εμμέσως, δηλαδή με την έκδοση σχετικής δικαστικής απόφασης που θα αναγνώριζε τις αντίστοιχες συμβάσεις ως συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, θα μπορούσαν να συσταθούν κατ’ ουσίαν οργανικές θέσεις του δημόσιου τομέα και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου μη νομοθετημένες και να μονιμοποιηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο προσωπικό των δημόσιων υπηρεσιών και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, του οποίου κατά ρητή νομοθετική και συνταγματική επιταγή απαγορεύεται η μονιμοποίηση, αφετέρου δε, θα προσέκρουε στο πνεύμα των προπαρατεθεισών αναθεωρημένων συνταγματικών διατάξεων, με τις οποίες προφανώς ο συνταγματικός νομοθέτης, κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος του έτους 2001, εκδήλωσε τη Βούλησή του για αποτροπή της συνέχισης μιας συνήθους πρακτικής του παρελθόντος, κατά την οποία, ενώ αρχικά προσλαμβανόταν προσωπικό με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου ή έργου για την κάλυψη πρόσκαιρων και απρόβλεπτων ή επειγουσών αναγκών, στην συνέχεια διαπιστωνόταν ότι αυτές οι ανάγκες ήταν πάγιες και διαρκείς και για τον λόγο αυτό μονιμοποιούνταν το προσληφθέν προσωπικό, είτε μέσω του διορισμού του στην θέση μόνιμων δημοσίων υπαλλήλων είτε μέσω της μετατροπής των σχετικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή έργου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, αποκλείοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο άλλους ενδιαφερομένους που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τις ίδιες θέσεις εργασίας κατά τις διατάξεις της ισχύουσας κάθε φορά νομοθεσίας κατά παράβαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας. Έτσι η απασχόληση των εκκαλούντων επειδή συνήφθη κατά παράβαση τόσο της Συνταγματικής διάταξης όσο και της διάταξης του νόμου σε μη νομοθετημένες θέσεις του εφεσίβλητου δήμου και για τον λόγο αυτό καταρτίστηκαν συμβάσεις εργασίας υποχρεωτικά για ορισμένο χρόνο, δεν μπορεί να θεωρηθεί κατ’ ορθό νομικό χαρακτηρισμό της έννομης σχέσης σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, ακόμα και στην περίπτωση που οι εκκαλούντες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Επιπλέον δεν συντρέχουν για τους εκκαλούντες οι προϋποθέσεις του άρθρου 11 παρ. 1, 2 εδ. σ’ και β`, 3 και 5 του π.δ. 164/2004 (γι’ αυτό και δεν γίνεται εξάλλου τέτοια επίκληση στην αγωγή) διότι οι συναφθείσες συμβάσεις εργασίας όχι μόνο δεν ήταν ενεργές κατά την έναρξη ισχύος του προαναφερόμενου προεδρικού διατάγματος, το οποίο απαιτεί συνολική χρονική διάρκεια διαδοχικών συμβάσεων τουλάχιστον είκοσι τεσσάρων (24) μηνών έως την έναρξη ισχύος του για την εφαρμογή του, αλλά καταρτίστηκαν για πρώτη φορά πολύ μετά τη θέση σε ισχύ του, αφού υπό τα εκτιθέμενα στην αγωγή η πρώτη εκκαλούσα προσλήφθηκε την 11.10.2013, ο δεύτερος στις 18.8.2015, ο τρίτος στις 11.10.2013, ο τέταρτος, πέμπτος και έκτη στις 6.8.2015, ο έβδομος στις 2.5.2011, ο όγδοος στις 19.11.2012, η ένατη στις 6.8.2015, η δέκατη στις 14.11.2013, η ενδέκατη και δωδέκατη στις 6.8.2015, ο δέκατος τρίτος στα 18.11.2013, ο δέκατος τέταρτος στις 6.8.2015, οι δέκατος πέμπτος, δέκατος έκτος και δέκατος έβδομος στις 3.8.2015, ο δέκατος όγδοος και η δέκατη έβδομη στις 6.8.2015, η εικοστή, εικοστή δεύτερη, εικοστή τέταρτη και εικοστή πέμπτη στις 3.8.2015, ο εικοστός πρώτος και η εικοστή τρίτη στις 6.8.2015 και ο εικοστός έκτος εκκαλών στις 19.11.2012, με αποτέλεσμα να μην μπορεί η προαναφερόμενη απασχόληση τους να υπαχθεί στην εφαρμογή του και να μετατραπούν με την εφαρμογή αυτού οι συμβάσεις εργασίας των εκκαλούντων σε ενιαία σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Η συνέπεια τυχόν καταστρατήγησης των διατάξεων περί σύμβασης αορίστου χρόνου (υποχρεωτική καταγγελία) είναι η υποχρέωση καταβολής της νόμιμης αποζημίωσης μετά από έγγραφη καταγγελία και όχι η μονιμοποίηση (ΑΠ 104/2022 ο.π). Η εκκαλουμένη άρα, η οποία έκρινε τα ίδια, ορθά το νόμο εφάρμοσε, τα δε αντιθέτως υποστηριζόμενα με το μοναδικό ουσιαστικά λόγο έφεσης, είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Κατ’ ακολουθία των όσων προεκτέθηκαν και αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα, η κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη κατ’ουσίαν. Η δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστεί μεταξύ των διαδίκων, διότι ήταν ιδιαίτερα δυσχερής η ερμηνεία των κανόνων δικαίου που εφαρμόσθηκαν (άρθρο 179 του ΚΠολΔ).

Καταβολή αποδοχών συμβασιούχων καθαριότητας.Με δεδομένα τα ανωτέρω αυτά και ενόψει όσων έγιναν δεκτά στην νομική σκέψη που προηγήθηκε, το Κλιμάκιο κρίνει κατά πλειοψηφία ότι μη νομίμως συνήφθησαν οι επίμαχες συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου με τους φερόμενους ως δικαιούχους των ελεγχόμενων χρηματικών ενταλμάτων πληρωμής, κατ’ επίκληση των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 24 του ν. 4479/2017. Ειδικότερα, όπως προεκτέθηκε, με την κρίσιμη ως άνω διάταξη παρέχεται μεν επιτρεπτώς η δυνατότητα σύναψης εξαρχής νέων (αυτοτελών) συμβάσεων «προσωρινής απασχόλησης», με το μέχρι την έκδοση των ανωτέρω Πρακτικών της 9ης/10.5.2017 Γενικής Συνεδρίασης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου (θέμα Β) απασχολούμενο στις υπηρεσίες αυτές προσωπικό, για την άμεση αντιμετώπιση των σχετικών αναγκών μέχρι την κατάρτιση των προσωρινών πινάκων προσληπτέων και, όχι πέραν της 31ης  Μαρτίου 2018, πλην τίθενται οι αναφερόμενες στη σκέψη ΙΙ προϋποθέσεις.Β. Περαιτέρω, λαμβάνοντας υπόψη το μεν ότι οι εν λόγω εργαζόμενοι απασχολούνται στον ίδιο Δήμο, με την ίδια ειδικότητα, ήδη από 24.8.2015 οι πρώτοι τέσσσερις και από 13.7.2016 ο πέμπτος, χωρίς να αμφισβητείται ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της υπηρεσίας καθαριότητας-ηλεκτροφωτισμού, αφού στο πλαίσιο της διαδικασίας της παραγράφου 1 του άρθρου 24 του ν. 4479/2017 συμπεριελήφθησαν στον πίνακα που απεστάλη στο ΑΣΕΠ, το δε ότι κατά παράβαση όσων ορίζονται στο άρθρο 5 του π.δ/τος 164/2004 δεν μεσολαβεί μεταξύ των συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου το προβλεπόμενο από το ίδιο ως άνω άρθρο διάστημα των τριών μηνών, χωρίς να προκύπτουν νόμιμοι αντικειμενικοί λόγοι που να δικαιολογούν την κατ’ εξαίρεση διαδοχική σύναψή τους, επιπροσθέτως ότι οι διαδοχικές συμβάσεις των απασχοληθέντων στον τομέα καθαριότητας υπερβαίνουν τους 24 μήνες κατά παράβαση όσων ορίζονται στο άρθρο 6 του ιδίου ως άνω π.δ/τος, κρίνεται ότι οι καταρτισθείσες κατά παράβαση των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 24 του ν. 4479/2017 συμβάσεις είναι άκυρες. Ως εκ τούτου, το Κλιμάκιο κρίνει κατά πλειοψηφία ότι πρέπει, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη ΙΙΙ της παρούσας, να θεωρηθoύν τα ελεγχόμενα χρηματικά εντάλματα πληρωμής, κατ’ εφαρμογή όσων ορίζονται στο εδάφιο α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 7 του π.δ/τος 164/2004, το οποίο επιτάσσει, μεταξύ άλλων, την άμεση καταβολή στον εργαζόμενο των οφειλομένων βάσει άκυρης σύμβασης χρηματικών ποσών.(..)Στο ίδιο πλαίσιο  επισημαίνεται ότι η καταβολή στους εργαζόμενους των οφειλομένων ποσών δυνάμει των χρηματικών ενταλμάτων πληρωμής που θα θεωρηθούν από τον Επίτροπο του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Νομό ... κατ’ επιταγή του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 7 του π.δ/τος 164/2004, συνεπάγεται, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο τελευταίο εδάφιο της ίδιας ως άνω παραγράφου, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις, την επιβολή τυχόν καταλογισμού των υπαιτίων και την κίνηση της ποινικής και πειθαρχικής διαδικασίας. Πέραν των ανωτέρω κρίνεται ότι, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 3 του άρθρου 7, σε συνδυασμό με την παράγραφο 4 του άρθρου 32 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 4129/2013 Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπου ορίζεται ότι: «Αν κατά την άσκηση του προληπτικού ελέγχου καταδειχθεί η τέλεση ποινικώς κολάσιμης πράξης, ανακοινώνεται στον Υπουργό Οικονομικών, τον οικείο διατάκτη και τον αρμόδιο Εισαγγελέα», πρέπει να κοινοποιηθεί, με  μέριμνα  της  Γραμματείας του Τμήματος, η παρούσα: α) στον Υπουργό Οικονομικών, β) στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών ... και γ) στο Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, για διερεύνηση εάν συντρέχει ή όχι περίπτωση άσκησης των αρμοδιοτήτων τους.

Παροχή υπηρεσιών καθαριότητας:Με δεδομένα τα ανωτέρω και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις 2 και 3, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, δεδομένου ότι δεν ήταν δυνατή η επαναπρόσληψη των αναφερομένων στην προηγούμενη σκέψη προσώπων, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 49 του ν. 4325/2015, καθόσον οι συμβάσεις που συνήψαν με το Δήμο ... δεν είναι γνήσιες συμβάσεις έργου, αλλά καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δήμου. Και τούτο, διότι με αυτές τα συμβαλλόμενα μέρη δεν αποβλέπουν στην επίτευξη ορισμένου αποτελέσματος, αφού το αντικείμενο των συμβάσεων αυτών προσδιορίζεται μόνο με τη φράση «ΑΠΟΚΟΜΙΔΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ», σε μια δε περίπτωση με τη φράση «ΟΔΗΓΟΣ – ΑΠΟΚΟΜΙΔΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ». Το αντικείμενό τους δηλαδή είναι ορισμένη εργασία. Εξάλλου, ο προσδιορισμός συνολικής αμοιβής σε κάθε μία από τις συμβάσεις που αφορούν τα αναφερόμενα στην προηγούμενη σκέψη πρόσωπα, δεν αποτελεί κριτήριο για το χαρακτηρισμό τους ως συμβάσεων μίσθωσης έργου, καθόσον το κρίσιμο κριτήριο για το χαρακτηρισμό μιας σύμβασης ως άνω αποτελεί η βούληση των συμβαλλομένων μερών προς ορισμένο αποτέλεσμα και όχι προς ορισμένη εργασία.(...)το Κλιμάκιο κρίνει ότι τα όργανα του Δήμου δεν ενήργησαν με σκοπό την καταστρατήγηση των σχετικών διατάξεων αλλά με την πεποίθηση ότι μπορούσαν να προβούν στη σύναψη των συμβάσεων και, συνεπώς, το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα θα μπορούσε να θεωρηθεί λόγω συγγνωστής πλάνης..

Δυνατότητα ή μη παράτασης συμβάσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου του προσωπικού, που προσλήφθηκε για την εκτέλεση έργου χρηματοδοτούμενου από το Γ΄ Κ.Π.Σ., το οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί.Είναι δυνατή η παράταση των συμβάσεων εργασίας του εν λόγω προσωπικού πέραν των είκοσι τεσσάρων (24) μηνών συνολικού χρόνου εργασίας και μέχρι την περαίωση του έργου.

Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, το Τμήμα κρίνει ότι μη νομίμως επιμερίσθηκαν στις δυο περιόδους του θέρους των μηνών Ιουνίου – Ιουλίου και Αυγούστου, αντίστοιχα, οι ως άνω υπηρεσίες, οι οποίες αφορούν στη διοργάνωση όμοιων ή ομοειδών πολιτιστικών εκδηλώσεων (συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, παραστάσεις χορού κ.λπ.) και ανατέθηκαν απευθείας στην ..., με βάση το ύψος της δαπάνης που προέκυψε από την εν λόγω κατάτμηση, χωρίς να διενεργηθεί δημόσιος διαγωνισμός,

ΘΕΜΑ : Αποκλειστική προθεσμία για τη σύναψη συμβάσεων μίσθωσης έργου και για τις συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου