Καθορισμός θεμάτων που σχετίζονται με την επιβολή και είσπραξη από την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας του ετήσιου τέλους εγκατάστασης και λειτουργίας κάθε κατασκευής κεραίας ως προς την τήρηση των ορίων ακτινοβολίας.

Τροποποίηση της αριθμ. Π/112/345 (Β΄ 3271/06.12.2012) κοινής υπουργικής απόφασης, «Καθορισμός θεμάτων που σχετίζονται με την επιβολή και είσπραξη από την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας του ετήσιου τέλους εγκατάστασης και λειτουργίας κάθε κατασκευής κεραίας ως προς την τήρηση των ορίων ακτινοβολίας».

Καθορισμός των τιμών χρέωσης των υπηρεσιών που παρέχονται από την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ).

Καθορισμός περιστατικών που συνεπάγονται ή ενδεχομένως συνεπάγονται έκθεση λόγω ατυχήματος ή ακούσια έκθεση κατά τις ιατρικές εκθέσεις και ο οργανισμός οφείλει να αναφέρει άμεσα στην Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ).

Τρόπος διενέργειας των μετρήσεων για την τήρηση των ορίων ασφαλούς έκθεσης του κοινού σε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από κάθε κεραία.

Ν.4635/2019- ΦΕΚ: 167/Α/30.10.2019 άρθρο 39 παρ. 9: Μέχρι την έκδοση των αποφάσεων της παραγράφου 4 του άρθρου 35 του παρόντος νόμου, ισχύουν η υπ’ αριθμ. 2300ΕΦΑ (493)/6.2.2008 κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Μεταφορών και Επικοινωνιών (Β΄ 346) και η υπ’ αριθμ. 8701/118/9.2.2007 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Ανάπτυξης (Β΄ 302). 

-Ν.4635/2019- ΦΕΚ: 167/Α/30.10.2019 παρ. 35 παρ. 4: 4. Δεν απαιτείται η σύνταξη και η υποβολή μελέτης ραδιοεκπομπών για τους σταθμούς των οποίων η συνολική ενεργός ακτινοβολούμενη ισχύς όλων των καναλιών δεν υπερβαίνει τα εκατό (100) W (164 Weirp) για τις ζώνες συχνοτήτων πάνω από τριάντα (30) ΜΗz, καθώς και το ένα (1) kW για τις ζώνες συχνοτήτων κάτω από τριάντα (30) ΜΗz, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 6 του άρθρου 6 της ως άνω υπ’ αριθμ. 53571/3839/1.9.2000 απόφασης. 

Αποζημίωση Απαλλοτρίωσης Ακινήτου:(....)Τούτο διότι, μετά την συντέλεση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, για λόγους δημόσιας ωφέλειας και υπέρ του ....., του κοινού ακινήτου των διαδίκων το έτος 2002 και την παρακατάθεση της αποζημίωσης από το υπέρ ού η απαλλοτρίωση, όπως τούτο εκατέρωθεν συνομολογείται από τις διάδικες πλευρές, η ψιλή κυριότητα του ... ..., ως και η επικαρπία της ανωτέρω αρχικής διαδίκου μητέρας του, αποσβέστηκαν [άρθρα 1135,1170 ΑΚ και ΑΠ 1278/2012 δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του Α.Π), το δε δικαίωμα της τελευταίας επί της είσπραξης της αποζημίωσης έκτης απαλλοτρίωσης, στο οποίο μετατράπηκε η επικαρπία της (άρθρο 1171 ΑΚ), ικανοποιήθηκε, καθόσον εκατέρωθεν συνομολογείται η από κοινού είσπραξή της(....) ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσίαν τις εφέσεις. ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή (α) στην εκκαλούσα ... ... του υπ’ αριθμ. κωδ. ..../2020 ηλεκτρονικού παραβόλου (e-παραβόλου) που κατέθεσε κατά την άσκηση της υπ' αριθ. πινακίου ... έφεσής της, (β) στον εκκαλούντα ... ... του υπ’ αριθ. κωδ. ..../2020 ηλεκτρονικού παραβόλου (e-παραβόλου) που κατέθεσε κατά την άσκηση της υπ’ αριθ. πινακίου ... έφεσής του και (γ) στην εκκαλούσα ... ... του υπ΄ αριθ. κωδ. ..../2020 ηλεκτρονικού παραβόλου που κατέθεσε κατά την άσκηση της υπ’ αριθ. πινακίου ... έφεσής της. ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ΄ αριθ. 1227/2020 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καθ' ό μέρος της υπόθεσης, επί της οποίας αυτή εκδόθηκε, μεταβιβάστηκε κατ' έφεση, ήτοι ως προς την αναγνώριση του ενάγοντος ... ..., δικαιούχου της αποζημίωσης, λόγω απαλλοτρίωσης, για τα έξοδα μετεγκατάστασης της επιχείρησης που ασκούσε σε μισθωμένο, από αυτόν, κι εκμισθωμένο από τους εναγόμενους, τμήμα του ευρισκόμενου στην οδό ... αριθ. .... του Δήμου Α. ...., ακινήτου που απαλλοτριώθηκε αναγκαστικά, υπέρ του Ιδρύματος ...., δυνάμει της υπ’ αριθ. .... απόφασης των Υφυπουργών Οικονομίας & Οικονομικών, Περιβάλλοντος Χωροταξίας & Δημοσίων Έργων και του Υπουργού Πολιτισμού (ΦΕΚ ....), κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό. ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ ουσίαν την υπόθεση κατά το ως άνω κεφάλαιό της, για το οποίο έγιναν δεκτές ως βάσιμες κατ' ουσίαν οι εφέσεις, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό. ΚΗΡΥΣΣΕΙ τη βίαιη διακοπή της δίκης επί της από 6/2/2012 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης .../.../2012 αγωγής και κατά το παραπάνω αντίστοιχο, προς το εκκληθέν κεφάλαιο της υπόθεσης, τμήμα της (την αναγνώριση του ενάγοντος ... ... δικαιούχου της αποζημίωσης, λόγω αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, των εξόδων μετεγκατάστασης της επιχείρησής του), όσον αφορά την εναγόμενη ... χα ... ... το γένος ... ..., όπως είναι το ορθό γένος αυτής, αντί του αναγραφόμενου λανθασμένα στην παραπάνω αγωγή γένους «... ...». ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΙ ως προς τους λοιπούς διαδίκους την εκδίκαση της από 6/2/2012 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης .../.../2012 αγωγής και κατά το παραπάνω αντίστοιχο, προς το εκκληθέν κεφάλαιο της υπόθεσης, τμήμα της (την αναγνώριση του ενάγοντος ... ... δικαιούχου της αποζημίωσης, λόγω αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, των εξόδων μετεγκατάστασης της επιχείρησής του), εωσότου περατωθεί με νόμιμο τρόπο, διά εκδόσεως τελεσίδικης απόφασης ή με τη νομότυπη, κατ' άρθρα 294 επ. ΚΠολΔικ, παραίτηση του ενάγοντος, η δίκη επί της προγενέστερης από 20/11/2009 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης .../.../2009 αγωγής αυτού.

Αγορά ακινήτου εντός των ορίων του Δήμου Πειραιά για τη στέγαση των δικαστηρίων – δικαστικών υπηρεσιών του Πειραιά.(...)Το Δικαστήριο κρίνει ότι εν προκειμένω, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από τις προσφεύγουσες, η αναθέτουσα Αρχή δεν ασκεί αποφασιστική επιρροή στον σχεδιασμό του υπό ανέγερση κτιρίου και ως εκ τούτου η ελεγχόμενη σύμβαση έχει προεχόντως τον χαρακτήρα σύμβασης αγοράς ακινήτου, διεπόμενης από τις διατάξεις του π.δ/τος 715/1979. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που προσκομίσθηκαν ενώπιον του Τμήματος, οι προδιαγραφές που τέθηκαν από την αναθέτουσα Αρχή δεν είναι απολύτως εξειδικευμένες, ώστε να υπερβαίνουν τις συνήθεις απαιτήσεις που έχει ένας αγοραστής σε σχέση με ένα ακίνητο που προτίθεται να στεγάσει μια δημόσια υπηρεσία μία ιδιωτική εταιρεία ή ανεξάρτητα ιδιωτικά γραφεία, ούτε απαιτήθηκε κάποια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική δομή ή εσωτερικές διευθετήσεις σημαντικών ιδιαιτεροτήτων. Εξάλλου, είναι σύνηθες, κατά την αγορά ακινήτου, ο αγοραστής να προβαίνει σε όποιες εργασίες εσωτερικών διαρρυθμίσεων απαιτούνται, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κατά τον βέλτιστο δυνατό τρόπο. Συναφώς δεν είναι ασυνήθιστο για ένα δημόσιο φορέα ή μια ιδιωτική επιχείρηση, ο οποίος προτίθεται να αγοράσει κτίριο γραφείων για να στεγάσει το προσωπικό του και να το καταστήσει κέντρο των λειτουργιών του, να προσδιορίζει ρητώς όχι μόνο τα τεχνικά χαρακτηριστικά τα οποία πρέπει κατά το δυνατόν να διαθέτει αυτό, αλλά και τα λοιπά, ώστε να είναι κατά το μέγιστο λειτουργικό και να εξυπηρετεί τις ανάγκες του (ΔΕΕ απόφαση Επιτροπή κατά Αυστρίας, οπ.π., σκ. 81). (...)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και δεδομένου ότι για την επίδικη αγορά ακινήτου έχει τηρηθεί η διαγραφόμενη στις διατάξεις του π.δ/τος 715/1979 διαδικασία, πρέπει να γίνουν δεκτές οι συνεκδικαζόμενες προσφυγές ανάκλησης, να ανακληθεί η προσβαλλόμενη πράξη επί τω τέλει υπογραφής της οικείας σύμβασης και να διαταχθεί η απόδοση στη δεύτερη προσφεύγουσα του κατατεθέντος παραβόλου.Για τους λόγους αυτούςΔέχεται τις προσφυγές ανάκλησης.Ανακαλεί την 449/2023 πράξη του Ε΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Δημοσιονομική διόρθωση.Ύδρευση Δήμου..ζητείται η ακύρωση της 54763/Α. Πλ. 5980/24.10.2014 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης ..Με τα δεδομένα αυτά, λόγω της σοβαρότητας της διαπιστωθείσας παρατυπίας, νομίμως αιτιολογήθηκε από την άποψη τήρησης της αρχής της αναλογικότητας, η ανάκτηση του συνόλου της σχετικής χρηματοδότησης, κατ’ άρθρο 2 του Κανονισμού 448/2001 (πρβ. απόφ. Πρωτοδικείου της 9.9.2008, Τ-349/06, Τ-371/06, Τ-14/07, Τ-332/07, Γερμανία κατά Επιτροπής, σκ. 77, απόφ. του Γενικού Δικαστηρίου της 13.7.2011, Τ-81/09, «Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής», σκ. 68, ΕΣ Ι Τμ. 1823/2017, 3719/2014). Εξάλλου, η ευθύνη της ΔΕΥΑ ...., σε βάρος της οποίας εξεδόθη η προσβαλλόμενη πράξη, προκύπτει από την ιδιότητά της ως οιονεί καθολικού οιονεί διαδόχου της ΔΕΥΑ .... δυνάμει του άρθρου 107 παρ. 1 του ν. 3852/2010, υπεισερχόμενη στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της τελευταίας (πρβλ. ΕΣ Ι Τμ. 1416/2017), ενώ, δεν ασκεί ουδεμία επιρροή η ύπαρξη ή μη υπαιτιότητάς της στην υλοποίηση του έργου, εφόσον, στο πλαίσιο των καθεστώτων ενίσχυσης, η δημοσιονομική διόρθωση αποτελεί διοικητικό μέτρο με αμιγώς αποκαταστατικό και όχι κυρωτικό χαρακτήρα και είναι ανεξάρτητη από τη συνδρομή πταίσματος εκ μέρους του τελικού δικαιούχου (Ε.Σ. Ι Τμ. 820/2018, 1994/2017, 1711, 1721, 1904/2016, ΔΕΕ της 18.11.1987, C-137/85, Maizena κ.λπ., σκ. 19-20). Επίσης, δεν νοείται απαλλαγή του τελικού αποδέκτη κοινοτικής ενίσχυσης αποκλειστικά και μόνο για λόγους προσωπικής επιείκειας που ανάγονται στην οικονομική αδυναμία επιστροφής του αναζητούμενου ποσού (πρβλ. απόφαση του Δικαστηρίου της 27ης Μαΐου 1993, C-290/91, Peter, σκέψεις 14-15), καθόσον, σε διαφορετική περίπτωση, θα αναιρείτο η ενιαία εφαρμογή και η πρακτική αποτελεσματικότητα του κοινοτικού δικαίου (αποφ. Ι Τμ. Ε.Σ. 3368, 4992/2015, 1212, 2322, 2672/2014, πρβλ. Δ.Ε.Ε. C-290/91, Peter, αποφ. της 27ης Μαΐου 1993,  σκ. 8 και C-205/82 ως 215/82, Deutsche Milchkontor, απόφ. της 21ης Σεπτεμβρίου 1983,σκ. 17 και 19). Με τα δεδομένα αυτά, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα περί παραβάσεως της αρχής της αναλογικότητας, της επιείκειας καθώς και περί οικονομικής καταστροφής της ΔΕΥΑ .... από την υποχρέωση επιστροφής του υπέρογκου ποσού της δημοσιονομικής διόρθωσης πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα.Κατ΄ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει η έφεση να απορριφθεί και να διαταχθεί η κατάπτωση του καταβληθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου (άρθρο 73 του Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 4129/2013).

Προμήθεια ειδών ατομικής προστασίας (...)ζητείται η ανάκληση της 15/2022 Πράξης της Αναπληρώτριας Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στην Υπηρεσία Επιτρόπου ΟΤΑ ΙΧ στον Δήμο Ως εκ των ανωτέρω αντιφατικών στοιχείων που δεν αποδεικνύουν την αναγκαιότητα για τη συμπληρωματική προμήθεια που προϋποθέτει η περίπτωση β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 132 του ν. 4412/2016, ο σχετικός λόγος της προσφυγής παρίσταται αβάσιμος προεχόντως ως αναπόδεικτος. Εξάλλου, η επιγενόμενη αύξηση του προσωπικού του Δήμου κατά τη διάρκεια εκτέλεσης της σύμβασης δεν δύναται να θεωρηθεί απρόβλεπτο γεγονός, καθόσον συνιστά, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, γεγονός, το οποίο κάθε επιμελής αναθέτουσα αρχή οφείλει να λαμβάνει υπόψη της κατά τον προγραμματισμό των σχετικών προμηθειών. Σε κάθε περίπτωση η μη εφαρμογή του άρθρου 3.2 της διακήρυξης, με βάση το οποίο η αρμόδια επιτροπή διαγωνισμού, με αιτιολογημένη εισήγησή της, μπορεί να προτείνει την κατακύρωση της σύμβασης για μεγαλύτερη ποσότητα, κατά ποσοστό 15%, καταδεικνύει ότι, παρά το γεγονός ότι είχαν ήδη προσληφθεί κατά το χρονικό σημείο της έκδοσης της 565/29.6.2021 απόφασης κατακύρωσης της Οικονομικής Επιτροπής του προσφεύγοντος, 102 επιπλέον πρόσωπα στη Διεύθυνση Καθαριότητας και Ανακύκλωσης (βλ. τους πίνακες προσλήψεων στη 44/8.1.2021 απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου), δεν επιδιώχθηκε η αύξηση των συμβατικών ποσοτήτων, ώστε να αμβλυνθεί η ανάγκη μεταγενέστερης σύναψης τροποποιητικών συμβάσεων, όπως θα έπραττε μία επιμελώς ενεργούσα αναθέτουσα αρχή. Ούτε, περαιτέρω, η επικαλούμενη υπέρμετρη επιβάρυνση του προϋπολογισμού του Δήμου σε περίπτωση επαναπροκήρυξης της σύμβασης τεκμηριώνεται με σαφή και αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Τούτο διότι τα προσκομισθέντα αποσπάσματα ενδοϋπηρεσιακών μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, από τα οποία δεν προκύπτουν με σαφήνεια οι αποστολείς τους, δεν αποτελούν στοιχεία που ικανοποιούν το βάρος απόδειξης της αναγκαιότητας σύναψης τροποποιητικής σύμβασης (βάσει της περίπτ. β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 132 του ν. 4412/2016), το οποίο φέρει ο προσφεύγων, καθόσον δεν συνοδεύονται από έγγραφα στοιχεία δεκτικά δικαστικής εκτίμησης, όπως, όλως ενδεικτικώς, τιμολόγια πώλησης παρόμοιων ειδών, προπαρασκευαστικά έγγραφα (μελέτες) επίκαιρων διαγωνισμών δημοσίων φορέων, τεκμηριωμένες έρευνες αγοράς κλπ. Συνεπώς, δεν αποδεικνύεται ότι η επικαλούμενη αύξηση τιμών εμπίπτει στην έννοια του «σημαντικού προβλήματος» (υποπερ. ββ΄ της περίπτ. β΄ παράγρ. 1 του άρθρου 132 του ν. 4412/2016) ή του απροβλέπτου γεγονότος που να δικαιολογεί την εφαρμογή των περιπτώσεων β΄ ή γ΄ της παραγράφου 1 του ως άνω άρθρου, αντίστοιχα. Περαιτέρω, ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος ότι υπό την ισχύ του άρθρου 60 του ν. 4735/2020, το οποίο ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι τα μέσα ατομικής προστασίας που δεν χορηγούνται εντός ενός έτους στους υπαλλήλους που τα δικαιούνται αποτιμώνται σε χρήμα, δεν δύναται να εκπληρωθεί ο σκοπός της διακήρυξης, πρέπει να απορριφθεί ως αλυσιτελής, καθόσον και αληθής υποτιθέμενος δεν δικαιολογεί τη σύναψη της τροποποιητικής σύμβασης, αφού δεν υπάγεται σε οποιαδήποτε από τις σωρευτικά απαιτούμενες εκ του άρθρου 132 του ν. 4412/2016 προϋποθέσεις. Απορριπτέος ως αλυσιτελής τυγχάνει, ομοίως, ο λόγος ανάκλησης που αφορά στο ύψος του ποσού της σκοπούμενης τροποποίησης, που, όπως προβάλλει ο προσφεύγων, είναι εντός των ορίων του άρθρου 132 του ν. 4412/2016, ήτοι κάτω από 50% της αξίας της αρχικής σύμβασης, αφού η εν λόγω προϋπόθεση πρέπει να συντρέχει σωρευτικά με τις παρατεθείσες στη μείζονα πρόταση (σκ. 4) της παρούσας προϋποθέσεις, οι οποίες, όμως, όπως προεκτέθηκε, δεν συντρέχουν εν προκειμένω. Τέλος, απορριπτέος είναι ο ισχυρισμός περί της συνδρομής συγγνωστής πλάνης της αναθέτουσας αρχής, αφού αυτή αναγνωρίζεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν η διαπιστωθείσα πλημμέλεια κατά τη διαδικασία σύναψης σύμβασης δεν είναι ουσιώδης ή όταν το οικείο κανονιστικό πλαίσιο δεν είναι αρκούντος σαφές, προϋποθέσεις που δεν συντρέχουν εν προκειμένω (βλ. ΕλΣυν Ολ. 182/2022 σκ. 34).Δεν ανακαλεί την 15/2022 Πράξη της Αναπληρώτριας Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στην Υπηρεσία Επιτρόπου ΟΤΑ ΙΧ στον Δήμο 

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ:Ζητείται η ακύρωση: 1) της 15364/18.8.2015 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Αναπληρωτή Υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας και 2) της εγκριθείσας στις 14.7.2014 από τον Ειδικό Γραμματέα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έκθεσης αποτελεσμάτων ελέγχου(..)Ακολούθως προβάλλεται ότι η προσβαλλομένη πάσχει νομίμου ερείσματος, καθόσον κύρια νομική βάση της έκδοσής της αποτελεί η παραβίαση της διάταξης του άρθρου 2 παρ. 7 του ν. 2160/1993, η οποία κατ’ εκτίμηση του δικογράφου, το μεν δεν παραβιάσθηκε, αφού κατ’ ουσίαν είχαν τηρηθεί όλες οι προϋποθέσεις χαρακτηρισμού του ακινήτου ως τουριστικού καταλύματος και, το δε, κατά το χρόνο έκδοσής της ή τουλάχιστον επίδοσης αυτής (16.11.2015) είχε καταργηθεί. Ο λόγος αυτός κατά το πρώτο σκέλος  του κρίνεται κατά πλειοψηφία ομοίως ως απορριπτέος εφόσον η έννοια των διατάξεων του άρθρου 2 παρ. 7 του ν. 2160/1993, όπως προεκτέθηκε στη σκέψη 9 είναι σαφής, και συνεπώς κατά πλάσμα του νόμου απεκδύθη του χαρακτηρισμού του ως τουριστικού καταλύματος το ακίνητο της εκκαλούσας που εκμισθώθηκε για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 90 ημερών, ενώ κατά την μειοψηφούσα άποψη σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 10 το ακίνητο ουδέποτε απώλεσε τον χαρακτήρα του ως τουριστικό κατάλυμα. Περαιτέρω, ο προβαλλόμενος λόγος κατά το δεύτερο σκέλος του πρέπει επίσης να απορριφθεί, καθόσον κρίσιμος εν προκειμένω είναι, όπως προαναφέρθηκε, ο χρόνος έκδοσης της 287248/11452/24.8.2004 απόφασης ένταξης του επενδυτικού σχεδίου της εκκαλούσας στον άξονα 7 του Ε.Π. «Αγροτική Ανάπτυξη-Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου 2000-2006», κατά τον οποίο και ήταν σε ισχύ η ανωτέρω διάταξη, όπως αυτή είχε τροποποιηθεί με την παρ.1 του άρθρου 21 του ν. 2741/1999. Τούτο δε έως την 1.1.2015, οπότε και η επίμαχη διάταξη καταργήθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 51 του ν. 4276/2014 Α΄155 (στο άρθρο 2 παρ. 1 του οποίου προβλεπόταν ότι, ακίνητο που εκμισθώνεται για προσωρινή διαμονή του μισθωτή έως για χρονικό διάστημα μικρότερο των 30 ημερών, θεωρείται τουριστικό κατάλυμα, ενώ, ήδη από 7.4.2014, η επίμαχη ως άνω διάταξη της παρ.7 του άρθρου 2 του ν. 2160/1993 είχε αντικατασταθεί με την περ. 2 της υποπαρ. ΙΔ1της ΠΑΡ. ΙΔ του ν. 4254/2014, Α΄85/7.4.2014 ως εξής : «Ακίνητο που εκμισθώνεται για προσωρινή διαμονή του μισθωτή για χρονικό διάστημα μικρότερο των τριάντα (30) ημερών θεωρείται τουριστικό κατάλυμα», καταργουμένων εν τέλει αμφοτέρων των ως άνω διατάξεων -και των αντίστοιχων προβλεπόμενων σε αυτές χρονικών περιορισμών- των άρθρων 2 παρ. 7 του ν. 2160/1993 και 2 παρ. 1 του ν. 4276/2014 ήδη από 1.11.2015, δυνάμει της παρ.4 της υποπαρ. Α3 του άρθρου 2 του ν. 4336/2015, Α΄94/14.8.2015). Ωστόσο, ουδεμία των ως άνω τροποποιήσεων καταλαμβάνει ούτε αφορά στον κρίσιμο χρόνο ένταξης του επίμαχου επενδυτικού σχεδίου στο Ε.Π., ούτε καν στο ελεγχόμενο διάστημα τήρησης μακροχρόνιων υποχρεώσεων (15.1.2009 έως 15.1.2014), μη δυνάμενης να προβληθεί βασίμως, κατ’ εκτίμηση του σχετικού λόγου, τυχόν πρόκληση στην εκκαλούσα σύγχυσης περί του εφαρμοστέου νομοθετικού πλαισίου.Περαιτέρω η εκκαλούσα προβάλλει αντιφατικότητα και έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλομένης. Ωστόσο, από την προσβαλλομένη, με την ειδικότερη αναφορά αυτής στην οικεία έκθεση ελέγχου στην οποία ερείδεται και της οποίας η εκκαλούσα έλαβε έγκαιρα πλήρη γνώση, ασκώντας τα δικαιώματα άμυνάς της, προκύπτει κατά τρόπο σαφή η συλλογιστική του εκδόντος την προσβαλλομένη οργάνου, ως προς τους λόγους που δικαιολογούν την αναλογική επιστροφή μέρους της καταβληθείσας ενίσχυσης, και δη αντιστοίχως της διαπιστωθείσας απόκλισης από τις αναληφθείσες υποχρεώσεις περί διενέργειας τουριστικών μισθώσεων, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της περαιτέρω διευκρίνισης του αχρεώστητου ή παράνομου χαρακτήρα της καταβολής, δεδομένου ότι επισύρουν την αυτή συνέπεια της επιβολής της δημοσιονομικής διόρθωσης. Ειδικότερα, η επιστροφή μέρους της ενίσχυσης δικαιολογείται από το ότι και οι 6 κατοικίες είχαν εκμισθωθεί με συνεχόμενη μακροχρόνια μίσθωση, η οποία, όπως σαφώς προκύπτει από την έκθεση ελέγχου και δεν αμφισβητείται από την εκκαλούσα, υπερβαίνει σε κάθε περίπτωση τους 30 μήνες. Ως εκ τούτου, με νόμιμη αιτιολογία η προσβαλλομένη, αφού προσδιόρισε με σαφήνεια την αποδιδόμενη στην εκκαλούσα παρατυπία, συνιστάμενη σε αλλαγή χρήσης της επένδυσης,  έκρινε ότι, σύμφωνα με τις ισχύουσες κατά τον κρίσιμο χρόνο διατάξεις του ν. 2160/1993, τα ανωτέρω ακίνητα δεν θεωρούνται τουριστικά καταλύματα, καθώς αποδεδειγμένα εκμισθώθηκαν για διαμονή του μισθωτή για διάστημα που υπερβαίνει κατά πολύ τις προβλεπόμενες στο νόμο 90 ημέρες (ενίοτε και τα 4 έτη) και άρα η εκκαλούσα μετέβαλε καταφανώς την προβλεπόμενη στο εγκριθέν και επιχορηγηθέν επενδυτικό της σχέδιο χρήση και εκμετάλλευση αυτών, προβαίνοντας σε αστικές μισθώσεις αντί τουριστικών, ως είχε δεσμευθεί. (Ι Τμ. 236/2019, 1253/2016, 636/2015, 3719/2014). Εξάλλου, απορριπτέος τυγχάνει ο λόγος περί παράβασης της αρχής της αναλογικότητας, καθώς εν προκειμένω, μετά τη διαπίστωση της παραβίασης των όρων χορήγησης της ενίσχυσης, νομίμως επιβλήθηκε η συγκεκριμένη δημοσιονομική διόρθωση, για τον προσδιορισμό της οποίας τηρήθηκε προσηκόντως η αρχή της αναλογικότητας, αφού λήφθηκε υπόψη το είδος της παράβασης και η σοβαρότητα της διαπιστωθείσας παρατυπίας που συνίστατο στη μεταβολή της χρήσης των ακινήτων από τουριστικά σε αστικά με τη μακροχρόνια μίσθωση αυτών, η οποία μάλιστα υπερέβαινε κατά πολύ τις 90 ημέρες, δημιουργώντας συνθήκες εκμίσθωσης ίδιες με τις ισχύουσες γενικώς επί αστικών εκμισθώσεων ακινήτων, λαμβανομένης περαιτέρω υπόψη της υπερβαίνουσας το ως άνω νόμιμο όριο διάρκειας εκάστης, ήτοι της  διαπιστωθείσας απόκλισης από το νόμιμο όριο χρόνου τουριστικής εκμίσθωσης για εκάστη κατοικία, προκειμένου ο αριθμητικός προσδιορισμός του προς ανάκτηση ποσού να γίνει αναλογικά, αντί της επιστροφής του συνόλου της επιχορήγησης. Ως εκ τούτου και λαμβανομένης περαιτέρω υπόψη της χρήσης σαφούς μαθηματικού τύπου προς υπολογισμό αναλογικά των προς ανάκτηση ποσών, η επιβολή της συγκεκριμένης δημοσιονομικής διόρθωσης δεν παρίσταται κατά την κρίση του Δικαστηρίου καταφανώς δυσανάλογη προς τον επιδιωκόμενο από τις εν προκειμένω εφαρμοστέες διατάξεις σκοπό ανάκτησης των μη ορθώς διατεθέντων, για την επίτευξη των χρηματοδοτούμενων στόχων, κονδυλίων και αποτροπής της διασπάθισης αυτών (Ι Τμ. 1450/2018, 1007/2017, 1699/2016).Συνακόλουθα, η ένδικη έφεση πρέπει κατά την πλειοψηφούσα άποψη να απορριφθεί και να διαταχθεί η κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου, ενώ κατά την μειοψηφούσα άποψη να γίνει δεκτή.