«Σχετικά με την επιλογή φορέα Κύριας ασφάλισης, προσώπων που απασχολούνται στο Δημόσιο με σχέση εργασίας Δημοσίου Δικαίου και υπάγονταν λόγω ιδιότητας σε δύο ή περισσότερους πρώην φορείς για την ίδια απασχόληση, κατ’ εφαρμογή του Ν.4892/2022»ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 35/2022  ΑΔΑ:Ψ3ΑΥ46ΜΑΠΣ-ΜΑ4

«Δυνατότητα επιλογής ή προαιρετικής συνέχισης της ασφάλισης και στους δύο φορείς των ασφαλισμένων, που έως τις 31/12/2016 υπήρχε υποχρέωση ασφάλισης σε δύο ή περισσότερους ενταχθέντες στον e–ΕΦΚΑ φορείς για την ίδια απασχόληση – Κοινοποίηση των διατάξεων της παρ.4 του άρθρου 23 του ν. 4892/2022». ΑΔΑ:ΨΣΙΜ46ΜΑΠΣ-ΓΩΜ

«Κοινοποίηση των διατάξεων του άρθρου 23 του Ν. 4892/2022 περί δυνατότητας επιλογής του φορέα στον οποίο θα αξιοποιηθεί ο χρόνος ασφάλισης από 1.1.2017 στον e-ΕΦΚΑ των υπαγόμενων μέχρι 31.12.2016 με την αυτή ιδιότητα σε δύο φορείς».ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 13/2022 ΑΔΑ:6Ν8Φ46ΜΑΠΣ-ΙΓΛ

Ερωτάται: Α. Εάν δεδομένης της από 22.12.2022, δήλωσης του Μ.Α., έμμισθου δικηγόρου της ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε., περί αναδρομικής επιλογής του τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ ως υποχρεωτικού φορέα ασφάλισής του (στο οποίο ΤΑΠ-ΔΕΗ ουδέποτε είχε προηγουμένως ασφαλισθεί), συντρέχει περίπτωση αναδρομικής ασφάλισής του στον ως άνω Φορέα, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι ο Μ.Α. προέβη στις 27.06.2013 σε υποβολή Υπεύθυνης Δήλωσης, διά της οποίας δήλωσε ότι δεν επιθυμούσε την υπαγωγή του στον ασφαλιστικό φορέα ΤΑΠ-ΔΕΗ. Β. Εάν εν προκειμένω πληρούνται οι προϋποθέσεις των διατάξεων του άρθρου 45 του ν. 4194/2013 (Κώδικα Δικηγόρων), περί αυτοδίκαιης λύσεως της συμβάσεως έμμισθης εντολής που συνδέει τον δικηγόρο Μ.Α. με τη ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε.(...)1. Επί του πρώτου σκέλους: Η από 22.12.2022 δήλωση του Μ.Α. περί «επιλογής του ΤΑΠ-ΔΕΗ, ως υποχρεωτικού φορέα ασφάλισής του στον ΕΦΚΑ», είναι άκυρη και δεν δύναται να οδηγήσει σε αναδρομική ασφάλισή του στο τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ, δεδομένου ότι: α. Μετά την υποβολή στη ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε. της από 27.06.2013 δηλώσεως του Μ.Α. περί εξαίρεσής του από την παράλληλη ασφάλιση στο τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ και την πάροδο της προβλεπόμενης στο νόμο προθεσμίας των τριών μηνών από της προσλήψεώς του προς άσκηση του σχετικού δικαιώματος επιλογής, η οποία αποτελεί αποσβεστική προθεσμία κατά την έννοια του άρθρου 279 του Αστικού Κώδικα, τούτος δεν εδικαιούτο να επανέλθει και να υποβάλει στην εργοδότριά του νεότερη δήλωση με διαφορετικό περιεχόμενο, γιατί το σχετικό δικαίωμά του είχε ήδη αποσβεσθεί. β. Ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ότι η προαναφερθείσα προθεσμία δεν είναι αποσβεστική και ότι κατ’ αρχήν ο Μ.Α. είχε δικαίωμα να επανέλθει και να υποβάλει νεότερη δήλωση με διαφορετικό περιεχόμενο από την πρώτη και πάλι η δήλωση αυτή δεν θα μπορούσε να επιφέρει την επιδιωκόμενη από αυτόν - αναδρομική - υπαγωγή του στην ασφάλιση του τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ. Και τούτο, διότι η καθυστέρηση ενεργοποίησης του ασφαλιστικού δεσμού επί μακρό χρόνο (εν προκειμένω επί οκτώ και πλέον έτη), δεν είναι σύμφωνη προς τις αρχές οι οποίες πρέπει να διέπουν τις σχέσεις του ασφαλισμένου προς τον ασφαλιστικό φορέα και κατ’ επέκταση δεν επιτρέπεται παρά μόνο όταν προβλέπεται από ρητή διάταξη νόμου ή όταν δικαιολογείται από εξαιρετικά σοβαρό λόγο. Ωστόσο, οι προϋποθέσεις αυτές δεν συντρέχουν στην περίπτωση του Μ.Α., δεδομένου ότι δεν υφίσταται διάταξη νόμου που να επιτρέπει την αναδρομική του υπαγωγή στην ασφάλιση του τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ και η απλή μεταστροφή της βούλησής του περί της υπαγωγής του στην παράλληλη αυτή ασφάλιση δεν δύναται από μόνη της και άνευ ετέρου σοβαρού επιχειρήματος να θεωρηθεί «εξαιρετικά σπουδαίος λόγος», ο οποίος θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αναδρομική υπαγωγή του σε αυτή. γ. Η μη υπαγωγή του στην παράλληλη ασφάλιση του πρώην ΤΑΠ-ΔΕΗ, δεν οφείλεται σε τυχόν παραδρομή ή άρνηση του ασφαλιστικού οργανισμού να τον ασφαλίσει, αλλά οφείλεται σε συνειδητή επιλογή του ιδίου του Μ.Α. για εξαίρεσή του από αυτή, η οποία εκφράσθηκε διά γραπτής, αμετάκλητης, δηλώσεώς του, σύμφωνης προς τις επιταγές του νόμου και ως εκ τούτου δεσμευτικής, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον εργοδότη του. δ. Σε κάθε περίπτωση, δεν συνέτρεχε στο πρόσωπό του η προβλεπόμενη από την διάταξη του άρθρου 23 παράγραφος 3 του ν. 4892/2022 προϋπόθεση για τη νόμιμη υποβολή τοιαύτης δηλώσεως, η οποία προϋπόθεση συνίσταται στην ύπαρξη ενεργού ασφαλιστικού δεσμού του δηλούντα με δύο (ή περισσότερους) φορείς, ανάμεσα στους οποίους καλείται να επιλέξει διά της υποβαλλομένης στον e-ΕΦΚΑ δηλώσεώς του. Και τούτο διότι ο Μ.Α. ουδέποτε ενεγράφη στα μητρώα του πρώην ΤΑΠ-ΔΕΗ, ουδέποτε καταβλήθηκαν ασφαλιστικές εισφορές στο όνομά του, ούτε έλαβε χώρα οποιοσδήποτε σχετικός διακανονισμός για την καταβολή τους και ως εκ τούτου ουδέποτε τον συνέδεε ενεργός ασφαλιστικός δεσμός με το εν λόγω Ταμείο (ομόφωνα). 2. Επί του δεύτερου σκέλους: Η περίπτωση του Μ.Α. εμπίπτει ευθέως στο ρυθμιστικό πεδίο της διάταξης του άρθ. 45 παρ. 1 του Κώδικα Δικηγόρων (ν. 4194/2013), διότι από την 31.12.2022 πληρούνται στο πρόσωπό του όλες οι προβλεπόμενες από αυτή προϋποθέσεις εφαρμογής της, δεδομένου ότι αυτός: α. είναι ασφαλισμένος μόνο στο τ. ΕΤΑΑ-ΤΑΝ (και ουδέποτε υπήρξε ασφαλισμένος στο τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ), β. έχει θεμελιώσει δικαίωμα λήψης πλήρους σύνταξης από τον ανωτέρω ασφαλιστικό οργανισμό (τ. ΕΤΑΑ-ΤΑΝ), ο οποίος πλέον έχει ενταχθεί στον e-ΕΦΚΑ (ημερομηνία έναρξης ασφάλισης: 28.08.1981) και γ. έχει συμπληρώσει το όριο ηλικίας των 67 ετών την 31.12.2022 (έτος γέννησης: 1955). Ως εκ τούτου, η σύμβαση έμμισθης εντολής που τον συνέδεε με την εργοδότριά του ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε., θα πρέπει να θεωρηθεί ως αυτοδικαίως λυθείσα την 31.12.2022 (ομόφωνα).

Ερωτάται εάν η συνέχιση της παραλαβής και της διεκπεραίωσης των καταγγελιών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι απασχολούνται στους εργοδότες εκείνους για τους οποίους είχε ανασταλεί η δυνατότητα ηλεκτρονικής υποβολής ΑΠΔ και που δεν προέβαιναν σε καταχώρηση των ΑΠΔ ούτε με ψηφιακό-μαγνητικό μέσο, είναι σύννομη και συμβατή με τις πρόνοιες των διατάξεων του άρθρου 69 του ν. 4635/2019, δεδομένου ότι αφενός κατά την ερωτώσα Υπηρεσία οι διατάξεις αυτές στόχο έχουν και την συγκράτηση των οφειλών των εργοδοτών, έναντι του e-ΕΦΚΑ, που προέρχονται από μη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών και αφετέρου, δε, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 7 του άρθρου 26 του ν. 1846/1951, η παρά του εργοδότη μη καταβολή των εισφορών δεν συνεπάγεται για τον ασφαλισμένο στέρηση ή μείωση των δικαιωμάτων αυτού επί των παροχών του Φορέα.9...)Η παραλαβή και η διεκπεραίωση, από τις Υπηρεσίες του e-ΕΦΚΑ, των καταγγελιών, περί μη δήλωσης της παρεχόμενης απασχόλησης, των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι απασχολούνται σε εργοδότες, που έχουν τεθεί σε καθεστώς αναστολής των ηλεκτρονικών συναλλαγών τους με τον Φορέα και δεν δύνανται, εξαιτίας της αναστολής αυτής, να καταθέσουν, ηλεκτρονικά, Αναλυτικές Περιοδικές Δηλώσεις (ΑΠΔ), τις οποίες, πάντως, δεν καταθέτουν ούτε και με χρήση ψηφιακής-μαγνητικής μεθόδου, είναι απόλυτα σύννομη και συμβατή, τόσο με τις συνταγματικές διατάξεις του άρθρου 10 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος, αφού αποτελεί ειδικότερη έκφανση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος του «αναφέρεσθαι», όσο και με τις διατάξεις του άρθρου 69 του ν. 4635/2019, εναρμονιζόμενη, πλήρως, με τον σκοπό τον οποίο εξυπηρετούν οι διατάξεις αυτές (ομόφωνα).

Καταβολη αμοιβών με σύμβαση εργου. (..)«1. Για τη σύναψη σύμβασης μίσθωσης έργου από υπηρεσίες και νομικά πρόσωπα του δημόσιου τομέα με φυσικά πρόσωπα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 681 κ.ε. του Αστικού Κώδικα ή με άλλες ειδικές διατάξεις, απαιτείται η προηγούμενη έκδοση κοινής απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών, Δημοσίας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και του κατά περίπτωση αρμόδιου υπουργού, (....)  Για Συμβάσεις μίσθωσης έργου από τους Ο.Τ.Α. πρώτου και δεύτερου βαθμού και τα νομικά πρόσωπα την απόφαση της παρ.1 εκδίδει ο Γενικός Γραμματέας της οικείας Περιφέρειας ή το υπ΄ αυτού εξουσιοδοτημένο όργανο». Από τις ως άνω διατάξεις, συνάγεται μεταξύ άλλων, ότι το ύψος της αμοιβής των προσώπων που απασχολούνται με σύμβαση μίσθωσης έργου στους Ο.Τ.Α. και τα νομικά τους πρόσωπα ορίζεται με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της οικείας περιφέρειας ή του υπ΄ αυτού εξουσιοδοτημένου οργάνου. Συνακόλουθα, ο προσδιορισμός του συμβατικού ανταλλάγματος και το μέγεθος της οικείας δαπάνης εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του ανωτέρω οργάνου, πλην όμως η άσκηση αυτής ελέγχεται ως προς την τήρηση των άκρων ορίων της, δηλαδή ως προς τη μη υπέρβαση του εκάστοτε αναγκαίου μέτρου, το οποίο προσδιορίζεται, μεταξύ άλλων από το κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, τίμημα που απαιτείται για την εκτέλεση όμοιων έργων σε συνδυασμό με την αρχή της χρηστής διοίκησης, δηλαδή την αγαθή κρίση που πρέπει να διέπει γενικώς τα διοικητικά όργανα κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, ενόψει της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος και της εύρυθμης λειτουργίας της διοίκησης.(..) συνεπώς δεν μπορεί να εξαχθεί ασφαλής κρίση σχετικά με το αν ο καθορισμός της αμοιβής των φερόμενων ως δικαιούχων υπερβαίνει το κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής και τις συναλλακτικές αντιλήψεις προσήκον μέτρο.(..)εφόσον δεν προβάλλεται άλλος λόγος διαφωνίας της Επιτρόπου, η εντελλόμενη με τα επίμαχα χρηματικά εντάλματα πληρωμής δαπάνη είναι νόμιμη. 

Περαιτέρω, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν σε προηγούμενη σκέψη, από το συνδυασμό των προπαρατεθεισών διατάξεων της ΚΥΑ 33700/2890/1950 και της ΥΑ Φ10221/οικ.26816/929/2011, όπως αυτές ερμηνεύθηκαν και με την υπ’ αριθ. 27/2012 Εγκύκλιο του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, προκύπτει πράγματι, ότι εργαζόμενοι καθαριότητας που απασχολούνται για έξι (6) ώρες ημερησίως επί πέντε (5) ημέρες την εβδομάδα, ήτοι τουλάχιστον τριάντα (30) ώρες εβδομαδιαίως, όπως στην κρινόμενη περίπτωση, νοούνται ως εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης και εξομοιώνονται μισθολογικά και κοινωνικοασφαλιστικά με αυτούς, δικαιούμενοι το πλήρες ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη επί του οποίου υπολογίζονται και οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές, ενώ επίσης, εργαζόμενοι και εργαζόμενες καθαριότητας απασχολούμενοι για έξι (6) ώρες ημερησίως επί πέντε (5) ημέρες την εβδομάδα (πλην των εξαιρέσεων που προβλέπονται στις προπαρατεθείσες διατάξεις βάσει του χώρου απασχόλησης) υπάγονται στο καθεστώς των βαρειών και ανθυγιεινών εργασιών, πλην όμως, η κατά τα ανωτέρω εξομοίωση αποσκοπεί στην εξασφάλιση ότι οι μερικώς απασχολούμενοι κατά τα 3/4 του πλήρους ωραρίου εργαζόμενοι καθαριότητας θα λαμβάνουν, σε κάθε περίπτωση, το διά των εκάστοτε ΕΓΣΣΕ προβλεπόμενο ελάχιστο ημερομίσθιο ανειδίκευτου εργάτη πλήρους απασχόλησης (ΕφΠειρ 770/2018, σκ. 3), καθόσον η μείωση των ωρών εργασίας κατά το 1/4 για οποιοδήποτε λόγο (πχ ατομική σύμβαση εργασίας) δεν απαλλάσσει τον εργοδότη από την υποχρέωση καταβολής αυτού. Εξασφαλίζεται δηλαδή, ότι οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων καθαριότητας που απασχολούνται με ωράριο εργασίας έξι (6) ωρών ημερησίως και τουλάχιστον πέντε (5) ημερών εβδομαδιαίως, ήτοι, κατά πλάσμα δικαίου, με καθεστώς πλήρους απασχόλησης, θα πρέπει να υπολογίζονται επί τη βάσει του ελάχιστου νομοθετημένου ημερομισθίου εργατοτεχνίτη, το οποίο δικαιούνται αυτοί να λαμβάνουν, και όχι επί τυχόν μειωμένων καταβαλλόμενων αποδοχών, διότι η καταβολή αυτή δεν είναι νόμιμη στο μέτρο που οι τελευταίες υπολείπονται των κατά τα άνω νόμιμων αποδοχών. Επομένως, η ανωτέρω εξομοίωση δεν καταλαμβάνει και το ποσοστό των εργοδοτικών εισφορών(παρ. 15) που πρέπει να επιβληθεί, αλλά μόνο το ύψος των αποδοχών επί των οποίων πρέπει να επιβληθεί. Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή θα είχε ως αποτέλεσμα, εργοδότης που καταβάλλει μειωμένο ποσό αποδοχών που αντιστοιχεί στην πραγματική απασχόληση καθαριστών παρότι οι εργαζόμενοι της εν λόγω κατηγορίας θεωρούνται κατά πλάσμα δικαίου ως πλήρους απασχόλησης, θα επωφελείτο και από το μειωμένο ποσοστό εργοδοτικής εισφοράς που αντιστοιχεί στους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης, σε σχέση με το προβλεπόμενο για τους απασχολούμενους με μερική απασχόληση. Εν προκειμένω, όπως άλλωστε προκύπτει από το περιεχόμενο της οικονομικής προσφοράς της παρεμβαίνουσας, αλλά δέχθηκε και η ΑΕΠΠ, αυτή, παρότι επικαλείται τις προπαρατεθείσες διατάξεις, στη συνέχεια, υπολογίζει τις απολαβές των εργαζόμενων με εξάωρη απασχόληση μειωμένες έναντι των απολαβών των εργαζόμενων με πλήρη απασχόληση, ενώ περαιτέρω, τις υπάγει όσον αφορά το αντίστοιχο ποσοστό ασφαλιστικών εισφορών, σε συνολικό ποσοστό 24,69% που βαρύνει συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης. Ενόψει όμως, των όσων εκτέθηκαν ανωτέρω, το ποσοστό των οφειλόμενων εισφορών για τους εργαζόμενους με ωράριο εργασίας έξι (6) ωρών ημερησίως και τουλάχιστον πέντε (5) ημερών εβδομαδιαίως, θα έπρεπε να ανέρχεται σε 25,17% και όχι σε 24,69% που δηλώθηκε, με αποτέλεσμα η προσφορά της εν λόγω εταιρείας να μην είναι νόμιμη ως προς το σκέλος αυτό, όπως βασίμως προβάλλει η αιτούσα με το σχετικό λόγο της αιτήσεως ακυρώσεως. Η αντίθετη δε κρίση της ΑΕΠΠ, παρίσταται εσφαλμένη και για τούτο ακυρωτέα.

Καταβολή αποδοχών επικουρικού ιατρού...Με τα δεδομένα αυτά, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη. Τούτο δε, ανεξαρτήτως της βασιμότητας των προβαλλόμενων με το έγγραφο επανυποβολής του εντάλματος ισχυρισμών ότι με τη σύμβαση αυτή καλύπτονται λειτουργικές δαπάνες του Νοσοκομείου ή ότι η σύναψή της δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους, οι οποίοι προβάλλονται εν προκειμένω αλυσιτελώς. Ειδικότερα, στην κρινόμενη υπόθεση η ακυρότητα της σύμβασης εδράζεται στην υπέρβαση του ορίου των 24 μηνών, το οποίο κατά το άρθρο 6 του π.δ/τος 164/2004 τίθεται ως ανώτατο όριο επιτρεπόμενων διαδοχικών συμβάσεων, ακόμα και αν αυτές συνάπτονται κατ’ επίκληση των αντικειμενικών λόγων του άρθρου 5 παρ. 2 του ίδιου π.δ/τος ή ακόμα και αν συντρέχουν άλλες ειδικές περιστάσεις. Περαιτέρω, ο προβαλλόμενος με το έγγραφο επανυποβολής του εντάλματος ισχυρισμός ότι η επίμαχη δαπάνη είναι νόμιμη κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 176 του ν. 4600/2019, σύμφωνα με την οποία θεωρούνται νόμιμες οι δαπάνες που καταβλήθηκαν έως τη δημοσίευση του εν λόγω νόμου για πραγματική απασχόληση των πάσης φύσεως εργαζομένων των δημόσιων νοσοκομείων, των οποίων οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου παρατάθηκαν καθ’ υπέρβαση του προβλεπόμενου χρονικού ορίου του π.δ/τος 164/ 2004, ενώ τα σχετικά χρηματικά ποσά που έχουν καταβληθεί δεν αναζητούνται και δεν καταλογίζονται σε βάρος των Διοικητών ή Υποδιοικητών ή των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου των Δ.Υ.ΠΕ., των δημοσίων νοσοκομείων και των υπαλλήλων των Οικονομικών Υπηρεσιών τους, στους οποίους και δεν επιβάλλονται οποιοσδήποτε φύσης πειθαρχικές, ποινικές ή διοικητικές κυρώσεις που σχετίζονται με την καταβολή των ως άνω δαπανών, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Τούτο, διότι στη διάταξη αυτή, ανεξαρτήτως της συνταγματικότητάς της, εμπίπτουν δαπάνες νοσοκομείων που είχαν ήδη καταβληθεί κατά το χρόνο έναρξης ισχύος της (19.3.2019), αφορά δε τις συνέπειες του διενεργούμενου από το Ελεγκτικό Συνέδριο κατασταλτικού ελέγχου των δαπανών. Αντιθέτως, δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής της διάταξης δαπάνες που δεν είχαν εισέτι εκκαθαρισθεί, όπως η ελεγχόμενη, οι οποίες υπάγονταν στον προληπτικό έλεγχο μέχρι τις 17.5.2019, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 125 παρ. 2 του ν. 4611/2019 (Α΄ 73).

Αμοιβή για άσκηση από υπάλληλο ιδιωτικού έργου. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη νομική σκέψη της παρούσας, η δαπάνη καταβολής αμοιβής στα παραπάνω πρόσωπα – υπαλλήλους του Φορέα Διαχείρισης Εθνικών Δρυμών …., που απασχολήθηκαν στο πλαίσιο του προαναφερόμενου έργου LIFE ARCPIN προκειμένου να υλοποιήσουν τις δράσεις, τις οποίες ανέλαβε ο Φορέας Διαχείρισης έναντι του Δήμου ... με την από 24.12.2013 μεταξύ τους συναφθείσα “συμφωνία εταιρικής σχέσης” είναι, κατά την κρίση του Κλιμακίου, νόμιμη. Και τούτο διότι η συμμετοχή των προσώπων αυτών στην εν λόγω ομάδα εργασίας, παρέχοντας υπηρεσίες κατά μη πλήρες ωράριο, στον εκτός ωραρίου κύριας απασχόλησής τους στο Φορέα, χρόνο, δεν εμπίπτει στην απαγόρευση περί κατοχής δεύτερης θέσης ή απασχόλησης στον δημόσιο τομέα, περαιτέρω, δε, δεν προκύπτει ότι η ορισθείσα για τη μειωμένη ως άνω απασχόληση των προσώπων αυτών αμοιβή, υπερβαίνει τα όρια, που θέτει η παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 1256/1982. Επιπλέον ο χαρακτήρας του ανωτέρω έργου, στην υλοποίηση του οποίου συμμετέσχε ως συμπράττων φορέας, ο Φορέας Διαχείρισης και ανέθεσε στο πλαίσιο αυτό στους προαναφερόμενους υπαλλήλους την υλοποίηση συγκεκριμένων δράσεων, που ανέλαβε στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE ARCPIN -σύμφωνα και με τα διαλαμβανόμενα στο Τεχνικό Δελτίο Ένταξης αυτού, όπου ρητώς μάλιστα προβλέπεται η απασχόληση του προσωπικού του φορέα- δεν επιτρέπει την υπαγωγή της άσκησης των καθηκόντων των ανωτέρω προσώπων στην έννοια του ιδιωτικού έργου, ώστε να τίθεται ζήτημα εφαρμογής των διατάξεων για άσκηση από τον υπάλληλο ιδιωτικού έργου (πρβλ. γνωμοδ. ΝΣΚ 437/2010 και 581/2012)....Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη και συνεπώς, το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πληρωμής θα μπορούσε να θεωρηθεί, αν δεν είχε λήξει το οικονομικό έτος (2017), τις πιστώσεις του οποίου βαρύνει

Συντήρηση και βελτίωση οδικού άξονα...ζητείται η ανάκληση της 589/2019 Πράξης του Ε΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου...Με δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν ανωτέρω δεκτά, η μη υποβολή, από την εταιρεία ...., ορθώς και πλήρως συμπληρωμένης υπεύθυνης δήλωσης, αποτελούσε ουσιώδη απόκλιση της προσφοράς της από τους όρους και τον τύπο υποβολής της σύμφωνα με τη διακήρυξη, ενώ και η παράλειψη δήλωσης περί της μη υπέρβασης των ανώτατων επιτρεπόμενων ορίων ανεκτέλεστου υπολοίπου εργολαβικών συμβάσεων, σύμφωνα με τον αντίστοιχο αρκούντως σαφή όρο της διακήρυξης, συνιστούσε ουσιώδη έλλειψη της προσφοράς της ...., που δεν μπορούσε, κατά παρέκκλιση του κανόνα της προαπόδειξης που εισάγεται με το άρθρο 79 του ν. 4412/2016, να αναπληρωθεί από τα υποβληθέντα από αυτήν δικαιολογητικά ή την καταφατική απάντηση στη γενική ένδειξη «για όλα τα κριτήρια επιλογής» του Μέρους IV της δήλωσης, δεδομένου ότι στη διακήρυξη δεν δηλωνόταν ρητώς ότι οι ενδιαφερόμενοι οικονομικοί φορείς μπορούσαν να συμπληρώσουν μόνον τη γενική αυτή ένδειξη χωρίς να υποχρεούνται να συμπληρώσουν οποιαδήποτε άλλη ενότητα του Μέρους IV, ενώ στο οικείο τυποποιημένο έντυπο της υπεύθυνης δήλωσης υπήρχε ειδικό πεδίο που αφορούσε στις «λοιπές οικονομικές ή χρηματοοικονομικές απαιτήσεις οι οποίες (ενδέχεται να) έχουν προσδιοριστεί στη σχετικής διακήρυξη», το οποίο, όπως ρητώς διευκρινίζεται και με την προαναφερόμενη κατευθυντήρια οδηγία 23 της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων, συμπληρώνεται αναφορικά και με την μη υπέρβαση των ανώτατων επιτρεπτών ορίων ανεκτέλεστου υπολοίπου εργολαβικών συμβάσεων. Η έλλειψη δε αυτή δεν μπορούσε να συμπληρωθεί, σύμφωνα με το άρθρο 102 του ν.4412/2016, καθόσον θα επρόκειτο για συμπλήρωση μη ορθώς υποβληθέντος, κατά τη διακήρυξη δικαιολογητικού, που έφερε ουσιώδεις ελλείψεις κατά το περιεχόμενο του, σχετικά με την ικανότητα συμμετοχής της ως άνω εταιρείας στον επίμαχο διαγωνισμό, και επέφερε, ως εκ τούτου, υποχρεωτικά τον αποκλεισμό της από τη συνέχεια του διαγωνισμού (βλ. Ε.Σ. VI 2244/2017), τα περί του αντιθέτου δε προβαλλόμενα από τις αιτούσες, ότι επρόκειτο περί τυπικής ελλείψεως που μπορούσε, ενόψει και των αρχών της χρηστής διοίκησης και της καλής πίστης, να συμπληρωθεί – διευκρινισθεί και δεν επιφέρει, ως εκ τούτου, τον αποκλεισμό από τη διαγωνιστική διαδικασία, είναι αβάσιμα και απορριπτέα.(...)Κατά συνέπεια, οι κρινόμενες αιτήσεις πρέπει να απορριφθούν και να διαταχθεί η κατάπτωση του κατατεθέντος, από την αιτούσα ανώνυμη εταιρεία «... ΑΤΕ», παραβόλου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου (άρθρο 73 παρ.4 ν. 4129/2013).

ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.ΜΕΙΖ-ΕΠΤ.ΣΥΝΘ/1564/2019